คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [DYKM] : เฮฮาค่าเวลาในการโหวต ,, ผลโหวต!!
“พี่ซีวอน” คยูเอ่ยเรียกพี่ชาย
“หือออ”
“ว่างป่ะ”
“ทำไมหรอ ก็ว่างอ่ะ”
“ช่วยนั่งฟังบางสิ่งบางอย่างที่ผมจะบอกพี่ได้มั้ย” คยูทำสีหน้าเว้าวอนจนซีวอนต้องพยักหน้ารับ
“คือมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่ดงเฮ” สีหน้าของซีวอนจากที่ตั้งใจฟังเปลี่ยนเป็นไม่สนใจทันที
“นี่! พูดแล้วว่าจะฟังก็ต้องฟังเข้าใจมั้ย!” คยูตะคอก ซีวอนหันกลับมาแต่สายตาก็เบนไปทางอื่น
คยูถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“จริงๆแล้วเค้าไม่ได้เป็นแบบที่พี่คิดนะ”
“เหอะ แล้วมันยังไงล่ะ” ซีวอนพูดแกมประชด
“พี่เค้าแกล้งเป็นแฟนกับพี่คิบอม” ซีวอนหันสายตามาจ้องหน้าคยูอย่างเรียบๆ
“แล้วคยูก็เชื่อ”
“ฟังก่อนสิ(โว้ย)” คยูพูดอย่างใจเย็น
“พี่ไม่อยากรู้เหตุผลที่พี่เค้าต้องทำอย่างงั้นหรอ”
“ทำไม เค้าอยากให้พี่บอกเลิกเค้ารึไง” ซีวอนแสยะยิ้ม
“ใช่!” ซีวอนตกใจเล็กน้อย
“ทำแบบนั้นเพื่ออะไร หรือว่าเค้าไม่ได้รักพี่”
“เค้าอ่ะรักพี่ แล้วพี่ล่ะรักเค้ามั้ย” คำถามที่ย้อนกลับมาทำเอาซีวอนเงียบ
“...”
“จริงๆแล้วพี่ดงเฮเค้าเห็น”
“เห็น?”
“ก็ฉากเลิฟซีนของพี่กับพี่ทึกในห้องปกครองนั่นไงล่ะ!!” คยูพูดออกมาอย่างเหลืออด
“ห้ะ?” ซีวอนก็ดูเหมือนจะตกใจไม่น้อย
“เค้าแกล้งคบกับพี่คิบอม เพื่อที่พี่จะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด แล้วพี่คิดว่าที่เค้าทำแบบนี้เพราะอะไรล่ะ” คยูพูดให้ซีวอนลองคิดเอาเอง
เพราะลี ดงเฮรักชเว ซีวอน!!!~
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พี่คังอิน!” เสียงหวานเจื้อแจ้วตะโกนเรียกคนที่นอนหลับอยู่บนม้านั่ง
“ห้ะ! ห้ะ!” คังอินลุกนั่งด้วยความตกใจพลางมองซ้ายมองขวา
“ฮ่าๆๆๆ”
“ตกใจหมดเลย ไอ่เจ้าเปี๊ยกนี่” คังอินมองซองมินอย่างคาดโทษ
“โหยย ไม่ได้คุยกันตั้งนานไม่คิดถึงกันมั่งรึไง” ซองมินพองลมใส่แก้ม
“อย่ามาทำหน้างั้นนะ”
“ทำไม น่ารักอ่ะดิ” ซองมินยิ้มทะเล้น
“เหมือนกระต่ายอืด ฮ่าๆๆ”
“-*-”
“โอ๋ๆๆ แล้วมาหาเนี่ยมีไรครับ”
“จะมาชวนไปซื้อของขวัญ”
“เอ๊? ให้ดงเฮอ่ะหรอ”
“ใช่สิๆ ไม่น่าเชื่อว่าปลาทองอย่างพี่จะจำได้ด้วย”
“เอ๊ะชักลามปาม -*- คนเค้าถึงได้บอกไงเล่นกับหมาหมาเลียปาก”
“สำนวนนั้นเชยแล้ว เดี๋ยวนี้ต้องเล่นกับกระต่าย กระต่ายจุ๊บ” ว่าแล้วก็เอาปากชนแก้มคังอินเบาๆ ก่อนจะวิ่งออกมาอย่างอารมณ์ดี
“เย็นนี้เจอกันหน้าโรงเรียนนะ โอเค๊” ซองมินทำท่าโอเคให้คนที่นั่งอึ้งอยู่ก่อนจะวิ่งจากไป
“ห้ะ!” คังอินยังงงไม่หาย ไอ่เปี๊ยกนี่มันเล่นอะไรวะ -*-
“เห้ยมึง หน้าแดงๆ ไปโกรธแค้นใครมาวะ” ซึงฮยอนที่พึ่งเดินเข้ามาสังเกตเห็นใบหน้าของเพื่อนจึงเอ่ยถาม
“กระต่ายมั้ง” คังอินพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจากไป
“=?=”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ไอ่ฮานนนนนนนน” คิมฮีชอลที่วิ่งเข้ามาในห้องเรียนพลางตะโกนเรียกเพื่อนซี้ที่หันมามองอย่างตกใจ
“อะไร”
“ดูนี่ๆ” ฮีชอลกระโดดไปกระโดดมาพลางหมุนตัว
“อะไรวะ -?-”
“โธ่เว้ย แกนี่มันโง่จริงๆเลย อะไรหายไปเล่าเว้ย” ฮีชอลกระแทกก้นนั่งลงข้างๆ
“เอิ่ม...” ฮันคยองมองสำรวจ
“ถ้ายังคิดไม่ออกเลิกคบ -*- ” ฮีชอลยื่นคำขาด
“อ๋อออ ขาแกหายดีแล้วหรอ??”
“โธ่ไอ่สมองไข่เน่า ลืมไปแล้วรึไงที่ชั้นต้องใส่เฝือกเพราะอะไรถ้าไม่ใช่เพราะคู่ขาของแกน่ะ”
“คู่ขา? มีด้วยหรอ”
“เดี๋ยวพ่อก็ตบเปรี้ยง -*- คิม แจจุงอ่ะ คิม แจจุงต้องให้ลื้อฟื้นมั้ย ว่าวันที่เราทำป้ายงานอ่ะแล้วมันเดินมาหาเรื่องแล้วก็...”
“อ๋ออออ จำได้แล้ว แล้วก็ไม่บอกแต่แรก”
“-*- ไอ่เวร”
“แล้วสีมันแห้งแล้วรึไง”
“ก็เออสิฟระ เมื่อคืนลองแกะเฝือกออกสีก็หลุดโพล๊ะ ออกมาเป็นรูปขาชั้นยิ่งกว่างามปติมากรรมในหอศิลป์อีก แต่ก็สวยดีนะเว้ย”
“บ้าไปคนเดียวเหอะ”
“เย็นนี้ไปซื้อของกัน”
“ซื้ออะไรวะ”
“หึ่ยย วันเกิดดงเฮไง วันเกิดกก็ต้องมีของขวัญแกคิดจะเอาตัวเองผูกโบว์ส่งไปรษณีย์ไปให้น้องเค้ารึไงวะ”
“เห้ยย ความคิดดีหนิ” ฮันคยองยิ้มร่า
“-*- ไปตายซะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
“พี่คังอินจะซื้อไรอ่ะ”
“ไม่รู้” น้ำเสียงเรียบๆ ทำเอาซองมินหันกลับมามอง
“อย่ามาแอ๊บโหดได้มั้ยเนี่ย”
“ก็ใครใช้ให้พาเพื่อนมาด้วยเล่า” คังอินกระซิบ
“ก็ทำไมอ่ะ เพื่อนผมอ่ะมาด้วยกันไม่เสียหายหรอกหน่า”
“คุยอะไรกันอยู่หรอ” มินฮวานเดินเข้ามาแทรกตรงกลาง
“ปล่าว” คังอินเบนสายตาไปทางอื่น จนแจจินที่ยืนอยู่ใกล้ๆอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้
“แกจะพาไอ่พี่โหดนี่มาทำไมวะ”
“อ้าว ก็พี่อ่ะพี่”
“เห็นมั้ยพี่คังทำตัวไม่น่ารักไม่มีใครเค้าอยากเที่ยวด้วย”
“ขอประทานโทษแล้วกันนะ”
“เหอะ!” แจจินกับมินฮวานทำหน้าไม่พอใจก่อนจะเดินหนีไปเลือกของทางอื่นทันที
“อ้าว” คังอินมองตามเด็กสองคนที่ดูท่าทางจะรังเกียจเค้ามาก
“สม!” ซองมินเดินตามเพื่อนไป
“นี่ไอ่ฮันมาดูนี่สิ” เสียงคุ้นเคยที่ดังกระทบโสตประสาททำให้คังอินต้องหันไปมองตาม
หึหึ หาอะไรเล่นสนุกๆดีกว่า
“ตายแล้ว มาสีทอะไรกันแถวนี้” คังอินเดินเข้าไปทักทั้งคู่
“ในห้างนี่เค้าห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้ามาไม่ใช่หรอ” ฮีชอลเปรยๆ
“คิมฮีชอล!”
“คิมยองอุน!”
“แล้วไอ่เจ้านั่นไปไหนซะล่ะ หรือว่าเลิกคบแล้ว” คังอินหมายถึงซีวอน
“ก็ปล่าว”
“เหอะ แล้วนี่มาทำอะไรกันล่ะ”
“จุ้น!”
“เอ้า คนเค้าถามดีๆ อย่ากัดไม่เลือกสิฮีชอล เขี้ยวมันโผล่แล้วนะ”
“แกจะว่าชั้นว่าอะไรกันแน่ฮะ”
“คิดไปเอง!!”
“ชั้นมาซื้อของขวัญวันเกิดให้ดงเฮย่ะ”
“อย่าบอกนะว่านายก็จะไปงานเลี้ยงวันเกิดดงเฮเหมือนกัน”
“ก็ต้องไปสิ ทำไม!”
“เราคงได้เจอกันอีก!”
“ชั้นไม่ได้อยากเจอ!”
“ยังกะชั้นอยากเจอนายมาก!”
“งั้นก็อย่าไปเสะ”
“คงไม่ได้นะวันเกิดน้องแสนรักทั้งที”
“ดงเฮเค้าไม่คบกับคนอย่างนายหรอกย่ะ”
“เอาอะไรมาตัดสิน ดงเฮเค้านารักกว่านายตั้งเยอะ”
“ก็เพราะชั้นมันสวยน่ะสิ”
“เชอะ หลงตัวเอง!”
“ยังกะแกไม่หลง”
“แล้วจะ........”
“หยู๊ดดดดดดด!!!!” ฮันคยองยกมือห้ามทั้งสอง
“อะไร!” ทั้งสองตวาดแว๊ดใส่ฮันคยอง
“ทะเลาะกันยังกะเป็นคู่กัน เดี๋ยวจะบอกให้ไรเตอร์เปลี่ยนคู่เป็น คังชอล!!” รู้สึกประโยคนี้จะนอกบทบาท -*- เปลี่ยนใหม่ๆ
“ลืมไปแล้วรึไงว่าชั้นมาด้วย กรุณาอย่าสร้างกำแพงส่วนตัวกันนักสิครับ” ฮันคยองพูดออกแนวประชด
“หึ่ยยยยย!!” คังอินกับฮีชอลมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะเดินแยกออกไปคนละทาง
.
.
.
.
.
.
.
“หึ่ยยยย” คังอินยังทำเสียงไม่พอใจตลอดทางที่เดินมาหาซองมิน
“ไปหาเรื่องใครเค้ามาล่ะ”
“เดี๋ยวเหอะไอ่เปี๊ยก อารมณ์ไม่ดีเห็นมั้ยเนี่ย”
“ใครล่ะ?”
“นู่นนน” คังอินชี้ไปทางฮีชอลที่ดูเหมือนกำลังเถียงกับฮันคยอง
“ไปทักทายหน่อยดีกว่า”
ว่าแล้วซองมินก็เดินเข้าไปทักทันที
“หวัดดีพี่ๆ” ฮีชอลและฮันคยองหันมามองก่อนที่แววตาของฮีชอลจะเปลี่ยนไป
“ดีจ่ะซองมิน” ซองมินสังเกตได้ว่าฮีชอลยิ้มแปลกๆ
“มาทำอะไรกันหรอฮะ”
“ตอนแรกกะว่าจะมาซื้อของแต่ตอนนี้จะชำระแค้นกับใครบางคนซักหน่อย”
“เอ๊?”
“พี่จะแนะนำอะไรดีๆให้อย่างนะซองมิน”
“เอาสิครับ” ซองมินยิ้มรับอย่างไม่รู้ชะตากรรม
“เวลาตากรูปน่ะ ควรจะตากให้มันมิดชิด!!!” ซองมินสะดุ้งเฮือกกับเสียงที่ดูเหมือนว่าฮีชอลพยายามจะกัดฟันพูดออกมาให้ดูเรียบที่สุด
“แหะๆ พี่คงไม่ได้โกรธผมหรอกใช่มั้ย”
“ไม่เล้ย ไม่โกรธ แต่อยากกระซวกไส้!” ซองมินรีบเผ่นหลังจากที่ฮีชอลพูดประโยคนั้นจบทันที
“กลับมาน้า!!” ฮีชอลก็ได้แต่วิ่งตาม
+++++++++++++
นี่คือตอนขั้นเวลารอโหวต คุคุ
บ้าบออีกตามเคย 55+
+++++++++++++++++++++++++++++
วอนเฮ - 25
คยูเฮ - 19
วอนทึก - 7
ความคิดเห็น