คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ▶S.E.X. NYM▐ ▐ -10-
-10-
“ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะครับ” แบคฮยอนพูดขึ้นพลางหันไปมองหน้าชานยอลที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแบบไม่ค่อยชอบใจนัก
“ผมไปด้วยครับ” ชานยอลบอกออกมาแต่ในขณะเดียวกันก็กลับได้ยินเสียงแบคฮยอนจิ๊ปากออกมาเบาๆเหมือนไม่พอใจ
“ผมไปเป็นเพื่อนดีกว่าครับแบค” จงอินพูดขัดขึ้น เขาไม่คิดแม้จะเปิดโอกาสให้แบคฮยอนและชานยอลได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองเป็นแน่
“ก็ดีนะจงอิน
แฟนนายฮอตนะจะบอกให้” แบคฮยอนกัดฟันพูดจะหันไปทางชานยอล”อย่าปล่อยให้แมงหวี่แมงวันแถวนี้มาเกาะแกะล่ะ” แบคฮยอนพูดออกมาอีกพร้อมกับลุกขึ้นจับมือคนรักหมายจะเดินไปห้องน้ำ
ชานยอลไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น พร้อมกับเดินตามคู่รักเข้าห้องน้ำไป
ทันทีที่แบคฮยอนเดินไปตรงที่อ่างล้างหน้าจงอินก็ถือโอกาสเดินไปประกบตัวชานยอลที่ยืนหันหลังเข้าหาโถ่ฉี่อยู่ตรงมุมห้อง
“ คุณอย่าคิดว่าเขาจะรักคุณ” ชานยอลเป็นคนเปิดประเด็นพูดขึ้นมา เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคือจงอิน
“แล้วคุณคิดว่าเขารักคุณรึไง” จงอินยกยิ้มออกมาบ้างเมื่อเห็นชานยอลเริ่มหน้าเสีย
“คุณรักเขาไม่เท่าผมหรอก” ชานยอลกัดฟันพูด
“จงอินเสร็จแล้วยัง ไปกันเถอะ” เสียงแบคฮยอนเรียกคนรักดังขึ้น ทำให้จงอินที่ยืนสนทนากันอบ่างเงียบๆอยู่นั้นยิ้มบางเหยียดใส่ชานยอลอีกครั้ง
“แต่เสียใจด้วย
เขาเรียกชื่อผมไม่ใช่คุณ” จงอินพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหันหลังตามแบคฮยอนออกไป
“กูเองที่เหี้ย” ชานยอลสบถพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะยกมือขึ้นเสยผมที่ปรกหน้าออก ในโพรงจมูกแสบร้อนขึ้นมา
นัยต์ตาเริ่มร้อนผ่าวคล้ายว่าน้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้ “หึ หึ
ผิดที่กูเองไม่ใช่ใคร” ชานยอลพูดขึ้นอีกพร้อมกับแสยะยิ้มหัวเราะออกมาเยาะเย้ยให้กับความโง่เขลาของตัวเอง
“ชานยอลครับ
คุณเป็นอะไรรึเปล่า? ผมเห็นคุณมาเข้าห้องน้ำนานแล้วเลยออกมาตาม” เป็นคยองซูที่เดินเข้ามาตามถึงในห้องน้ำ
“ผมแค่ปวดหัวนิดหน่อย” ชานยอลตอบเสียงเรียบขณะที่ยกมือขึ้นเกลี่ยคราบใสที่หัวตาออก
“แล้วคุณเป็นอะไรมากรึเปล่า” คยองซูถามออกมาอีก
“ผมไม่เป็นไร
คุณกลับบ้านเองได้มั้ย? พอดีผมมีธุระต้องไปต่อ” ชานยอลพูดขึ้นพร้อมกับเดินเลี่ยงไหล่บางหมายจะออกจากห้องน้ำ
“ เพราะไอ้เด็กนั่นใช่มั้ย?” คยองซูที่ยืนอยู่ด้านหลังตะโกนออกมาทำให้ชานยอลหยุดชะงัก
“คุณพูดอะไรของคุณ” ชานยอลหันกลับมาพร้อมกลับมองอีกคนตาแข็ง
“เขาเป็นเพื่อนคุณ
ทำไมคุณต้องพูดถึงเขาแบบนั้นด้วย” ใช่ว่าชานยอลจะไร้เดียงสา คำว่า ‘ไอ้เด็กนั่น’ ที่คยองซูหมายถึงนั่นก็คือแบคฮยอนเอง
“เราไม่ใช่เพื่อนกัน ผมไม่มีวันเป็นเพื่อนกับคนสกปรกแบบมันหรอก” คยองซูพูดขึ้นน้ำเสียงสั่นๆ
“คุณอย่าพูดถึงเขาแบบนั้นอีก” ชานยอลระงับอารมณ์แล้วกัดฟันพูดออกมา
“ทำไมผมจะพูดไม่ได้ มันวิเศษมาจากไหน ส่ำส่อนจะตาย”
“ถ้าคุณยังไม่หยุด เราได้เห็นดีกันแน่” ชานยอลที่โกรธจนตัวสั่นก่นพูดออกมาท่าทางเกรี้ยวกราด คล้ายกับว่าบรรดาลโทสะจะระเบิดเอามานะเดี๋ยวนั้น
“คุณอย่าบอกนะว่า..... ว่าคุณรักไอ้เด็กกระหรี่นั่….”
เพี๊ยะ!! ชานยอลยกมือขึ้นฝาดเข้าตรงแก้มซ้ายคยองซูอย่างแรง จนใบหน้าหวานสะบัดไปตามแรงมือ
“ชะ ชานยอล” คยองซูเรียกชื่ออีกคนช้าๆ ก่อนน้ำตาจะไหลออกมาอาบทั้งสองแก้มเนียน
“คยองซู
ผมขอโทษ” ชานยอลที่เหมือนเพิ่งจะตั้งสติได้จากอาการฟิวส์ขาดเมื่อครู่
ยกมือขึ้นหวังจะประคองแก้มเนียนให้กลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง
“หึ” คยองซูหัวเราะออกมาในลำคอ
“ มันเสียตัวไปแล้วกี่ครั้งคุณรู้รึเปล่า มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะรักมันได้” คยองซูพูดออกมาครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินจากไป ทิ้งอีกร่างเอาไว้ไม่ยืนเคว้งอยู่อย่างไร้สติ
“ผิดเพราะกูเอง สุดท้ายกูก็รักษาใครไว้ไม่ได้สักคนเดียว” ชานยอลสบถขึ้นเหมือนคนไร้สติ “ทั้งหมดนี่เพราะกูคนเดียว” น้ำใสๆที่หลั่งออกมาจากหางตาทำให้ชานยอลรู้ว่า เขาทำให้แบคฮยอนหาย แต่เขากำลังจะกลายเป็นโรค
-ต่อ-
@คอนโด
“วางไปได้แล้ว
ถึงห้องแล้วเนี่ย” แบคฮยอนพูดว่าคนในสายที่อ้างวางจะต้องถึงห้องเรียบร้อยก่อนจึงจะยอมวางสายได้
“แล้วกุญแจอันใหม่ที่ผมให้ไปใช้ได้รึเปล่า”
จงอินถามขึ้นเพราะว่านี้จงอินได้ให้ช่างมาเปลี่ยนที่ล็อคประตูอันใหม่ให้ ส่วนแบคฮยอนเองก็เห็นดีเห็นงามด้วย เพราะช่วงนี้ข่าวขโมยขึ้นห้องแถวคอนโดก็เยอะอยู่พอตัว
แล้วอีกอย่างจะได้ตัดขาดจากปาร์คชานยอลที่เคยมีกุญแจห้องนี้ไปได้โดยบริยาย
“ใช้ได้ดิ ไม่งั้นจะเข้าห้องมาได้ยังไง” แบคฮยอนตอบกลับเสียงติดตลก
“งั้นแบคก็รีบอาบน้ำแล้วนอนซะนะครับ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” เสียงนุ่มที่ถูกบอกผ่านทางโทรศัพท์ทำให้แบคฮยอนรู้สึกอุ่นใจไม่น้อย
“จงอินก็เหมือนกัน ฝันดีนะ”
แบคฮยอนเจือยิ้มบางก่อนจะก่อนวางสายโทรศัพท์ไป
จนเวลาผ่านไปไม่นานแบคฮยอนจัดการกับตัวเองก็รีบเข้านอนโดยทันที
เพราะร่างกายเจ้าตัวเองก็เริ่มจะไม่ไวแล้วเหมือนกัน
กุก กักๆๆ
แบคฮยอนสะดุ้งตัวขึ้นเฮือกเมื่อได้ยินเสียงดังกุกกักอยู่ที่หน้าประตูห้อง ร่างเล็กเหลือบตาไปมองนาฬิกาตรงฝาผนังห้องก็เห็นว่าเป็นเวลาจะเที่ยงคืนแล้ว
กุก กักๆๆๆ
เสียงที่หน้าประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้แบคฮยอนหวาดหวั่นไม่น้อย
หัวใจดวงเล็กนึกกลัวว่าอาจจะขโมยที่ว่าก็เป็นได้
แบคฮยอนค่อยๆเดินย่องไปที่หน้าประตู ระหว่างทางก็คว้าไม้ตียุงไฟฟ้าติดมือไปด้วย เท้าเล็กเขย่าขึ้นเพ่งสายตามองผ่านรูเล็กๆที่ช่องประตูอย่างระวัง ก่อนที่จะ……
กึก!!
ใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูแล้วเหมือนว่าจะเมามายไร้สติฟุบลงบนแผ่นบานประตู แบคฮยอนเหงื่อซึมออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อคนตรงหน้าคือ ปาร์คชานยอล
แกร๊ก!!
เสียงไม้ตียุงร่วงหล่นลงกระทบพื้น เหมือนอีกคนที่อีกฝั่งของบานประตูจะได้ยิน
“แบคครับ แบคฮยอนนนน” คนเมามายไร้สติก่นเรียกชื่ออีกคนยานคาง แบคฮยอนกัดปากตัวเองอย่างใช้ความคิด ความตั้งใจทั้งหมดเหมือนจะทลายลงมาเหมือนได้ยินอีกคนเรียกชื่อ
“แบคฮยอนครับ เปิดประตูให้ผมหน่อยยยยย” ชานยอลทุบประตูหนักลงมาอีกหนึ่งทีเมื่อมั่นใจว่าอีกคนอยู่อีกฝ่ายของประตูแน่ๆ
“นะครับ ผมจะเป็นบ้าตายถ้าผมไม่ได้เห็นหน้าคุณ” ชานยอลทรุดนั่งเอนหลังพิงแผ่นประตูไว้ “คุณอยากเห็นน้ำตาของผมรึไง” ร่างสูงพูดพลางยกมือขึ้นลูบหน้า
แบคฮยอนที่มองสถานการณ์ทุกอย่างอยู่ถึงกับทรุดลงไปบ้าง ร่างกายเหมือนจะอ่อนแอลงชั่วขณะทันทีที่เห็นชานยอลในสภาพแบบนั้น
เจ้าตัวเองอยากจะเอื้อมมือไปเปิดประตูเมื่อใจจะขาด แต่ความเจ็บที่เคยผ่านมามันสอนให้รู้ว่า ‘อย่าไปรักเขาอีก’
“แบคฮยอนครับ” เสียงสั่นๆดังมากจากอีกฝั่ง
ยิ่งทำให้แบคฮยอนกลั้นสะอื้นที่กำลังจะพรั่งพรูออกมาเกือบจะไม่ไหว
“ผมรักคุณคนเดียวคุณก็รู้”
“อึก อะ “
น้ำตาอุ่นใสไหลอาบแก้มเนียนอย่างห้ามไม่ได้ “กลับไปซะ” ร่างเล็กพูดตอบกลับก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากไว้แน่นกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นดังออกมา
“เพราะผมรักคุณ ผมถึงได้มาอยู่ตรงนี้” ชานยอลว่าออกมาอีก
“ถ้ารัก อึก ก็ไปให้พ้น” เสียงใสปนสะอื้นพูดขึ้นพร้อมกับทุบกระแทกประตูอย่างหนักเพื่อไล่อีกคนไป
“คุณไม่รักผมบ้างรึไง” เสียงเบาๆของชานยอลยังคงดังออกมา
“ถะ ถ้านายยังไม่ไป ฉันจะเรียกรปภ.” แบคฮยอนพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ที่ใช้ภายในมากำไว้แน่น “กลับไปเลยนะ ก่อนที่ฉันจะทำมัน”
“ถ้าคุณเรียกรปภ.
พวกเขาจะทำร้ายผมคุณก็รู้”
“ถ้ารู้แล้วก็รีบไปสิ เป็นคนโง่รึไง อยากโดนทำร้ายนักใช่ไหม” แบคฮยอนพูดไล่อีกครั้ง หากชานยอลไม่ยอมกลับไปแบคฮยอนเองก็ไม่มีทางเลือก
“ถ้าคุณอยากเห็นผมเจ็บ
ผมก็จะเจ็บให้คุณดู”
ร่างเล็กกัดปากกดโทรเรียกพนักงานรปภ.ด้านล่างอย่างขืนใจ
“ครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ” เสียงพนักงานรปภ.ดังขึ้นในสาย
“คะ คือ มีโรคจิตที่ไหนก็ไม่รู้มาโวยวายอยู่หน้าห้องผมครับ”
“แล้วคุณปลอดภัยดีนะครับ”
“ครับ เขาไม่ได้ทำร้ายผม” แบคฮยอนรีบตอบรับทันควัน เพราะกลัวจริงๆ กลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายชานยอล “เอ่อ พวกคุณอย่างทำร้ายเขานะครับ” แบคฮยอนรีบว่าบอกมาอีก
“ครับๆ จะรีบขึ้นไปนะครับ” พนักงานรปภ.พูดขึ้นก่อนจะตัดสายไป
ตึก ตึก ๆๆ
เหมือนจะเป็นเสียงฝีเท้าพนักงานรปภ.เมื่อครู่ แบคฮอยนรีบเขย่งตัวยืนขึ้นส่องทางช่องตรงประตูอีกครั้ง
“สัด!! ปล่อยกู” ชานยอลรีบขืนตัวทันทีที่พนักงานรปภ. ยึดตัวเขาไว้
อึก!! แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นรปภ.คนหนึ่งถีบเข้าที่กลางอกชานยอลอย่างแรง
“ไอ้เหี้ยนี่ พูดไม่รู้เรื่อง” พนักงานรปภ. พูดขึ้นพลางทำท่าจะย่อตัวลงเพื่อหิ้วปีกชานยอลให้ลุกขึ้น
“ปล่อยกู” ชานยอลขืนตัวอีกครั้งที่ตัวยังงอเนื่องจากเจ็บจุกที่โดนถีบเข้าเมื่อกี้
ผลั๊ว!!
“ไอ้นี่” พนักงานคนเดินตบเข้าที่ใบหน้าของชานยอลอีกครั้งอีกจัง
แกร๊ก!!
เสียงประตูห้องดังขึ้น
ก่อนที่แบคฮยอนจะรีบพุ่งตัวออกมาผลักอกพนักงานคนนั้นออกให้พ้นตัวชานยอล
“แบคฮยอน” เสียงแผ่วดังขึ้นจากคนที่นอนซมอยู่ตรงพื้น ใบหน้าอาบเลือดทำให้แบคฮยอนตกใจไม่น้อยก่อนจะย่อตัวลงจับมือหนาเอาไว้แน่น
“ไหนพวกคุณบอกว่าจะไม่ทำร้ายเขาไง”
แบคฮยอนตะเบ็งเสียงดังเพื่อต่อว่าเจ้าหน้าที่รปภ.
“ก็มันดื้อด้านแถมยังเมาเข้ามาอีกนะครับ” พนักงานตอบเสียงจ๋อย
“แล้วมันถึงขั้นต้องเอาให้เลือดตกยางออกด้วยรึไง” แบคฮยอนว่าออกมาอีกพร้อมทั้งลูบตรงหลังมือหยาบที่ยึดมือเขาออกไว้แน่น
“ผมขอโทษครับ”
“พวกคุณไปเถอะ
เดี๋ยวผมจะจัดการเขาเอง” แบคฮยอนพูดพลางจับปลายคางคนตัวสูงขึ้นมาสำรวจใบหน้าที่อาบเลือด “ฉันบอกนายแล้วไงว่าให้กลับไป”
“ผมรักคุณ แฮ่กๆ” ชานยอลว่ากลับด้วยน้ำเสียงขาดห้วนพร้อมกับยิ้มบางกุมมือนิ่มไว้แน่น
“หมาบ้า” แบคฮยอนพูดพลางจิ๊ปากใส่ร่างหนาที่นั่งยิ้มอยู่ตรงหน้า
“ยิ้มอะไรเหล่า ลุกขึ้นมา” แบคฮยอนว่าพร้อมกับเปิดประตูห้องออก
กลายเป็นการบอกว่าให้เข้ามา
“ผมรักคุณนะ” ชานยอลพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นตามร่างเล็กเข้าไปในห้อง
.
.
.
.
.
.
.
“ทำไมต้องกินเหล้าด้วย” ร่างเล็กถามขึ้นพร้อมกับออกสำลีชุบแอลกอฮอล์มาแตะเบาๆตรงหน้าผากอีกคนที่โดนตบจนหัวกระแทกบานประตูเมื่อครู่
“เพราะผมหึงคุณ”
“นายหึงฉันกับแฟนของฉัน รู้ตัวรึเปล่า” แบคฮยอนกัดปากพูด
“เขาเป็นแฟนคุณ แต่ผมเป็นคนรักของคุณ” ชานยอลพูขึ้นพลางยกมือขึ้นจับมือเล็กที่ง่วนกับการทำแผลตรงหน้าผากเขาเอาไว้
“ปล่อย!! เสร็จแล้วก็ออกไปซะ นายไม่มีความจำเป็นต้องมาที่นี่อีก” แบคฮยอนพูดพร้อมสะบัดมืออีกคนทิ้ง ก่อนทำท่าจะลุกขึ้น
หมับ!!
ชานยอลจับแขนอีกคนไว้ “จะไปไหน อยู่นี่ก่อน” ชานยอลบอกออกมาเสียงเบาๆ
“นายมาที่นี่อีกทำไม แฟนก็มีแล้วยังจะมาหน้าด้านบอกว่ารักฉัน” แบคฮยอนสะบัดหน้าตะเบ็งเสียงด่าใส่
“เพราะผมรักคุณ ผมอยากมีเซ็กส์กับคุณเลยมาที่นี่”
คุยกับไรต์ : @mingkchk
TALK : สั้นไปมั้ยยยย 5555 ขอโทษด้วยนะ เราว่ายก nc ไปตอนหน้าให้หมดอ่านแล้วจะได้ไม่ขาดตอน ติดแท็ก #ชบติดเซ็กส์
เอ็นจอย. #ชบติดเซ็กส์
ความคิดเห็น