คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 [ปรับขนาดอักษรค่ะ]
“พี่ซีวอนคะ รู้สึกไหมคะว่าช่วงนี้เราไม่ได้คุยกันเลย” ซูยองเอ่ยถามขึ้นระหว่างที่เธอรอเค้าในห้องทำงานเพื่อที่จะกลับบ้านพร้อมกัน ถ้าจีอูไม่สั่งว่าวันนี้ให้เธอกลับบ้านพร้อมกับซีวอน เธอคงไม่กล้ามาหาเขาถึงที่ทำงานหรอก เพราะทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าซีวอนพยายามถอยห่างกับเธอขนาดไหน คงเป็นเพราะเรื่องแต่งงานที่เธอแอบได้ยินมั้ง และเธอคิดว่าจีอูน่าจะรู้ด้วย วันนี้ถึงบังคับให้เธอมาหาซีวอนแทนที่จะส่งคนขับรถมารับเหมือนอย่างเคย
“ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากน่ะ” ซีวอนเฉไฉออกไปเพราะเป็นอย่างที่ซูยองพูด ตั้งแต่ที่รับรู้ว่าแม่ต้องการให้แต่งงานกับซูยอง ตัวเขาเองจึงเริ่มที่จะเหิงห่างออกไปทั้งที่ซูยองไม่ได้ทำผิดอะไร “ซูยองล่ะ เรียนใกล้จบแล้วไม่ใช่หรอ จะทำงานหรือว่าจะเรียนต่อ”
คำถามของซีวอนทำให้ซูยองอดที่จะยิ้มดีใจไม่ได้ เพราะอย่างน้อยซีวอนก็คุยและสนใจเรื่องของเธออยู่ “คงทำงานค่ะ ว่าจะสมัครเป็นผู้ช่วยคุณป้า จะได้ดูแลท่านไปในตัวด้วย แต่ไม่รู้ว่าคุณป้าจะรับไหม”
“แทบไม่ต้องคิดเลย รับอยู่แล้ว” คงเพราะแบบนี้มั้ง แม่ของเขาถึงรักซูยองมาก แต่บางทีก็เข้าใจเหมือนกันซูยองที่ขาดทั้งพ่อและแม่ คงยึดแม่เขาเป็นที่พึ่งมาโดยตลอด ส่วนเม่ของเขาเองก็คงสงสารซูยอง จึงรักและเลี้ยงดูอย่างดี “แล้วมีแฟนยัง เรียนจนจะจบแล้วนะ พี่ยังไม่เห็นซูยองพาใครมาแนะนำให้รู้จักเลย”
“ไม่มีหรอกค่ะ ซูคงไม่มีเสน่ห์พอที่ใครจะมาสนใจหรอกค่ะ” ซูยองตอบปฏิเสธออกไป แต่ความจริงแล้วเธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าไม่มีใครเข้ามาหรือเป็นเพราะเธอปิดกันตัวเอง
“ซีวอนคะ” ทิฟฟานี่ที่เคาะประตูและเปิดเข้ามาในห้อง ซึ่งดูก็รู้ว่ามาบ่อยขนาดไหน เพราะขนาดคนในห้องยังไม่ได้ตอบรับ ทิฟฟานี่ก็สามารถเปิดเข้ามาเองได้เลย ส่วนเธอนั้นหรอ แจ้งแค่เลขาหน้าห้องยังไม่พอ ต้องรอให้ซีวอนอนุญาติก่อนถึงจะเข้าไปได้
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ ฟานี่ไม่รู้ว่าวอนรับแขกอยู่” ทิฟฟานี่ร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ที่โซฟารับแขก เพราะปกติแล้วเวลาที่เธอมาหาซีวอนตอนเย็น ถ้าเลขาหน้าห้องกลับบ้านแล้ว แสดงว่าไม่มีแขกต้องคอยต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ” ซูยองรีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้วโค้งหัวเพื่อทักทายทิฟฟานี่ตามธรรมเนียมเกาหลี
“เอ๊ะ ใช่น้องซูยองหรือป่าว” ทิฟฟานี่เพ่งมองหญิงสาวก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นน้องสาวของซีวอน
“ใช่ค่ะ วันนี้รบกวนด้วยนะคะ” ซูยองตอบรับกลับไป ส่วนทิฟฟานี่เพียงแค่ส่งยิ้มให้เท่านั้น เพราะเธอรู้มาจากซีวอนแล้วว่าแม่ของเขาต้องการให้เขาแต่งงานกับซูยอง “วอนคะ คือฟานี่จะชวนวอนทานข้าวเย็นค่ะ แต่ว่า…” ทิฟฟานี่เหลือบมองซูยองนิดหนึ่งก่อนที่จะเงียบไป ซึ่งแค่นี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าเธอเป็นส่วนเกินชัดๆ
“ได้สิ ซูยองไปทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนกลับบ้านนะ” ซีวอนจึงหันมาบอกซูยองให้ไปด้วยกัน
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ซีวอนไปกับคุณทิฟฟานี่เถอะค่ะ เดี๋ยวซูรออยู่ที่นี่ดีกว่า” ซูยองปฏิเสธออกไป เพราะดูก็รู้ว่าทิฟฟานี่คงไม่อยากให้เธอไปด้วยเท่าไหร่ แค่ซีวอนชวนเธอ เธอก็ดีใจแล้ว
“ได้ยังไงล่ะ ยังไม่ได้ทานอะไรไม่ใช่หรอ ขืนไปทานข้าวโดยทิ้งลูกสาวสุดที่รักไว้ พี่คงโดนแม่ไล่ออกจากบ้าน” ถึงแม้เป็นคำพูดติดตลกของซีวอน แต่สำหรับซูยองแล้ว มันคือการบอกว่าที่ซีวอนชวนเธอไปด้วยเป็นเพราะคุณป้าเท่านั้น ไม่ใช่เพราะเค้าอยากให้เธอไปด้วยเลย
“นั่นสิ ไปด้วยกันหลายๆ คนก็น่าจะสนุกดีนะ” ทิฟฟานี่ชวนซูยองไปด้วย โดยที่ซูยองก็ไม่แน่ใจว่าสาวตายิ้มคนนี้ตั้งใจจะทำอะไรอยู่
เมื่อถึงร้านอาหารบทสนทนาทั้งหมดอยู่ที่ทิฟฟานี่เพียงคนเดียว ซูยองไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ซีวอนถึงตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ เพราะถ้าตัวเธอเองเป็นผู้ชายก็คงตกหลุมรักทิฟฟานี่เหมือนกัน ทิฟฟานี่เป็นผู้หญิงมีเสน่ห์ สวย พูดเก่ง คุยด้วยแล้วไม่เบื่อ มันคงตรงข้ามกับเธอโดยสิ้นเชิง ตัวเธอเองเป็นคงเงียบๆ จืดๆ ชืดๆ ทั้งที่เมื่อก่อนใครต่อใคร ก็ชอบแซวเธอว่า เธอพูดจนลิงหลับ บางทีเธอก็อยากกลับไปเป็นเด็กพูดมากคนนั้น ถ้าทำให้ใครบางคนหันมามองบ้าง
“ซูยอง อาหารไม่อร่อยหรอ ทำไมทานน้อยจัง” ทิฟฟานี่ถามระหว่างที่ซีวอนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ อย่างน้อยทิฟฟานี่ก็สังเกตุเห็นว่าเธอไม่ค่อยทานอะไร ไม่เหมือนใครอีกคนที่ดูแล้วจะลืมไปเลยว่ามีน้องสาวคนนี้นั่งอยู่ด้วย
“อร่อยค่ะ แต่พอดีไม่ค่อยหิว” ซูยองปฏิเสธออกไป
“อย่าโกหกเลย ทานไม่ลงเพราะเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่กับแฟนมากกว่ามั้ง” ซูยองมองหน้าทิฟฟานี่อย่างตกใจ “ไม่ต้องตกใจหรอก ดูจากสายตาก็รู้แล้ว ผู้หญิงด้วยกันทำไมจะมองไม่ออก แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันไม่บอกวอนหรอก เพราะวอนคงเสียใจน่าดูถ้ารู้ว่าคนที่ตัวเองรักเหมือนน้องสาว กลับไม่ได้รักเขาแบบพี่ชาย”
สี่วันแล้วที่ซีวอนยังไม่กลับบ้าน บางทีตัวเธอเองก็สับสนเหมือนกัน ว่าควรที่จะรอไหม ทนหนาวรออยู่บนโซฟา แทนที่จะนอนห่มบ้านห่มเพื่อให้ตัวอุ่นอยู่ในห้องนอน ถ้าวันนี้เธอไม่หลอกถามจีอูผู้ซึ่งเป็นแม่ของซีวอนก็คงไม่รู้ว่าซีวอนไปดูงานที่อเมริกา กำหนดกลับไม่คืนนี้ก็คืนวันพรุ่งนี้ ฉากหน้าระหว่างเธอและซีวอนดูเหมือนเจ้าชายและเจ้าหญิงในเทพนิยาย เจ้าชายผู้สูงศักดิ์กับเจ้าหญิงที่ถูกเลี้ยงดูเพื่ออยู่เคียงข้างกับเจ้าชาย เจ้าชายสุภาพบุรุษที่คอยดูแลห่วงใยเจ้าหญิงตลอดเวลา แต่ใครจะรู้เล่า เวลาอยู่ในบ้านซึ่งมีแค่เธอกับเขา เขาแทบจะไม่คุยกับเธอเลย ถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นจริงๆ เธอถามตัวเองตลอดเวลา ว่าควรจะทนต่อไปไหม หรือยอมหย่าเพื่อให้ซีวอนอยู่กับผู้หญิงที่ตัวเองรักดี
สรุปแล้วซีวอนก็ยังไม่กลับมา บางทีตัวเธอเองก็ระแวงเหมือนกันว่าซีวอนจะไปหาหรืออยู่กับทิฟฟานี่หรือป่าว แต่ถ้าซีวอนอยู่กับทิฟฟานี่จริง คนที่มาทีหลัง คนนอก คนที่ไม่ได้ถูกรัก จะทำอะไรได้ นอกจากเป็นฝ่ายจากไป
ซูยองเมื่อเรียนจบจึงมาช่วยจีอูทำงานโดยเป็นเลขาพร้อมทั้งดูแลทางด้านการเงินเกี่ยวกับองค์กรการกุศลต่างๆ ที่จีอูเป็นประธานอยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้เรื่องในส่วนงานของซีวอนเลย เพราะซีวอนช่วยในส่วนของคิโฮผู้เป็นพ่อของซีวอนบริหารงานโรงแรมในเครือชเวทั้งหมด ซึ่งความจริงแล้วพ่อของเธอเองถือหุ้นอยู่ด้วย ดังนั้นซูยองจึงมีเงินปันผลในส่วนของโรงแรมแต่ละเดือนเยอะพอสมควร การช่วยจีอูทำงานเกี่ยวกับการกุศลเธอจึงไม่รับเงินเดือนตอบแทน โดยให้เหตุผลว่า แค่เงินเก็บในแต่ละเดือนก็ใช้ไม่หมดแล้วค่ะ
“ซูยอง หนูไหวหรือป่าวลูกทำไมดูหน้าตาไม่ค่อยดีเลย” จีอูแม่ของซีวอนเอ่ยขึ้นมาอยากเป็นห่วง เมื่อเห็นลูกสะไภ้ไม่ค่อยสดชื่ออย่างที่เคย ความจริงแล้วอาจไม่สดชื่นตั้งแต่วันที่แต่งงานกับซีวอนแล้วก็ได้ เธอคิดผิดหรือป่าวที่บังคับแกมขอร้องให้ทั้งคู่แต่งงานกัน “ถ้าไม่ไหว วันนี้เราไม่ต้องไปสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ได้ ไว้ค่อยไปวันอื่น”
“ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยเท่านั้นเองค่ะ” ความจริงแล้วเรียกว่าดึกไม่ได้ เพราะกว่าจะได้นอนเกือบรุ่งเช้า เพราะรอซีวอนทั้งคืน คืนนี้ก็เช่นกัน ภรรยาที่ดีต้องรอสามีกลับบ้าน ถึงแม่จะเป็นแค่สามีภรรยาในนิตินัยก็เถอะ
“เอาเถอะ ถ้าบอกว่าไหวก็ตามใจ” จีอูรู้นิสัยซูยองดีว่าเป็นคนดื้อเงียบ ถึงแม้เธอจะบอกให้หยุดพัก็คงไม่ยอม ตั้งแต่รับซูยองมาอยู่กับเธอ ซูยองเป็นเด็กดีมาโดยตลอด จนบางครั้งเธออดสงสัยไม่ได้ว่า ซีวอนมองข้ามความดี ความน่ารักของซูยองไปได้ยังไง ถึงแม้เธอจะรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างซูยองกับซีวอนเปราะบาง แต่เธอก็หวังว่าสักวันหนึ่ง ซีวอนจะเปิดใจและรักซูยองฉันท์สามีภรรยา เหมือนกับที่เคยเปิดใจรักซูยองแบบน้องสาว
-----------------------------------------------------------
เรื่องนี้มาม่าเกือบทุกตอนค่ะ ว่าจะงดมาม่าบ้างเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะทำได้แค่ไหน อิอิ
ช่วงแรกๆ จะมีการย้อนความเล่าถึงอดีตในแต่ละตอนอาจน้อยหน่อยนะคะ :)
ความคิดเห็น