คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 [ปรับขนาดอักษรค่ะ]
“พี่ซีวอนกลับมาแล้วหรอคะ” ซูยองเดินเข้าไปถามไถ่และต้อนรับซีวอนกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นซีวอนจอดรถและกำลังเดินเข้าบ้าน
“เหนื่อยมากไหม”
“ทานอะไรมาหรือยังคะ”
แต่สิ่งที่ได้กลับมา ก็เหมือนเคยอยู่ทุกๆ วัน คือ เงียบ… และเดินหนี เข้าห้องนอนของตัวเอง ทั้งที่เค้าและเธอแต่งงานกันแล้วแท้ๆ
ซีวอน… ผู้ชายอบอุ่นคนนั้นเปลี่ยนไปแล้ว เค้าเปลี่ยนไปตั้งแต่รู้ว่าต้องแต่งงานกับเธอ
“ซูยอง หนูมาอยู่กับป้านะ มาเป็นลูกป้าอีกคน” ชเว จีอู กอดลูกสาวเพื่อนสนิทที่ร้องไห้กอดหลุมศพพ่อแม่ โดยไม่ยอมไปไหน ท่ามกลางสายตาสงสารของใครหลายๆ คน บางคนถือกับเบือนหน้าหนี บางคนถึงกับร้องไห้ตาม
“ไม่ค่ะ ซูจะอยู่กับแม่ จะอยู่กับพ่อ ซูจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ซูยองที่ร้องไห้ปริ่มขาดใจ เธอไม่เหลือใครแล้ว ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ หลังจากนั้นสติทั้งหมดดับวูบลง สิ่งที่รับรู้คืออ้อมกอดที่อบอุ่น และกลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆ เท่านั้น
ไม่รู้ว่าตัวเองสลบไปนานแค่ รู้แต่หัวที่หนักอึ้ง น้ำตาที่เหือดแห้ง
“อากาศที่เริ่มเย็นแล้ว ทำไมไม่นอน มานั่งที่ระเบียงตากน้ำค้างทำไม” ซีวอนที่เดินเข้าห้องซูยองมาโดยพลการ เพราะเห็นไฟในห้องเปิดอยู่ ด้วยความเป็นห่วงว่าจะร้องไห้อีกหรือป่าว แต่พอเห็นอาการแล้วไม่รู้จะห่วงเพิ่มขึ้นหรือห่วงน้อยลงดี เพราะถึงแม้คนฟังจะไม่ได้ร้องไห้ แต่ดูท่าแล้วเหมือนคนตกอยู่ในภวังของตัวเอง ไม่รับรู้ซะมากกว่า จนซีวอนต้องถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองแล้วคลุมให้ซูยอง ซูยองถึงรับรู้การมาของชายหนุ่ม จึงรีบยืนขึ้นเพื่อเคารพตามมารยาท เพราะซีวอนอายุมากกว่าเธอเกือบ 5 ปีเลยทีเดียว แต่ซีวอนจับเธอนั่งลงก่อนที่เธอจะยืนสุดตัว และลงไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ
“ทำไมไม่นอน” ซีวอนถามซูยองย้ำอีกครั้ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคงสะกิดต่อมน้ำตาเข้าตรงไหร เพราะดวงตาที่เศร้าหมอง ได้มีน้ำตาเอ่อล้นอีกครั้ง ถึงแม้จะพยายามเม้มปากไม่ให้ร้องไห้ แต่น้ำตาก็ค่อยๆ ไหลลงอาบแก้ม
“ซูคิดถึงแม่ค่ะ คิดถึงพ่อ” คำพูดของหญิงสาวที่ออกมาพร้อมน้ำตาทำให้เค้าสงสารอย่างบอกไม่ถูก เป็นเด็กผู้หญิงคนเดียว ต้องมาเสียพ่อแม่ในเวลาพร้อมๆ กัน แถมเป็นวันเกิดตัวเองอีก
“ซูทำให้พ่อกับแม่ตาย ถ้าวันนั้น… ไม่ใช่วันเกิด… ไม่ต้องไปซื้อของขวัญ… พ่อแม่ก็คงไม่…” น้ำเสียงที่สะอึกสะอื้น ทำให้ซีวอนดึงซูยองเข้ามากอดพร้อมทั้งห้ามปรามไม่ให้พูดอีก
“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว” ซีวอนลูบหัวปลอบซูยอง “ไม่ใช่ความผิดซูยองเลย พ่อแม่ของซูยองจะเสียใจขนาดไหน ถ้ารู้ว่าซูยองเอาแต่โทษตัวเองแบบนี้”
“แต่… ซูยองไม่เหลือใครแล้ว ไม่มีใครแล้ว” เสียงสะอึกสะอื้นพร้อมกับคำพูดแผ่วเบา ทำให้เค้าต้องถอนหายใจไม่รู้รอบที่เท่าไหร่
“ทำไม ซูยองจะไม่เหลือใคร ซูยองยังมีพี่ มีคุณลุง คุณป้าที่พร้อมจะอยู่ข้างๆ ซูยองเสมอ”
ตั้งแต่วันนั้น เค้า… คือคนที่เธอยึดติดเสมอมา ไม่ว่าจะไปไหน มาไหน ทำอะไร เธอก็คิดถึงเค้าก่อนคนแรก พี่ชายที่แสนดี อบอุ่น จนไม่รู้เมื่อไหร่ ที่เธอค้นพบว่าตัวเอง… ได้ตกหลุมรักพี่ชายคนนี้
“พี่ซีวอนคะ วันนี้ว่างไหมคะ” ซูยองวิ่งเข้าไปหาซีวอน เมื่อพบว่าเค้ากลับมาจากทำงาน ส่วนเธอกลับมาจากมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของพ่อและแม่ พร้อมทั้งเป็นวันเกิดของเธอด้วย ซึ่งโดยปกติแล้วเธอจะไม่สนใจวันเกิดของตัวเองเท่าไหร่ และจะไม่ให้ใครจัดงานวันเกิดหรือซื้อของขวัญให้ เพราะนั่น… ทำให้เธอคิดถึงครอบครัวตัวเองที่จากไป ดังนั้นในวันเกิดของเธอเองในทุกๆ ปี เธอจะไปหลุดศพของพ่อแม่
“ขอโทษนะ วันนี้พี่มีนัดแล้ว” ซีวอนตอบปฏิเสธกลับไป ทำให้ซูยองหน้าสลดลงเล็กน้อย เพราะนั่นหมายความว่าเค้าลืมวันเกิดของเธอ และวันตายของพ่อแม่เธอ
“ไม่เป็นไรค่ะ” ซูยองทำเป็นยิ้มแย้มและร่าเริงกลับไป “พี่ซีวอนจะไปไหนหรือคะ”
“พี่จะไปเที่ยวกับเพื่อนซักหน่อย” คำพูดที่ดูปกติ แต่แววตาที่เปลี่ยนไป ทั้งระยิบระยับ ทั้งอ่อนโอน ทำให้เธออิจฉาอย่างบอกไม่ถูก
“เพื่อนหรือแฟนคะ นั่นแหน่… ยิ้มอย่างนี้ แฟนแน่เลย” เสียงกระเซ้าเย้าแหย่ร่าเริง แต่ความจริงแล้วมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่ร่ำร้องอยู่ในใจ
“สู่รู้นักนะเรา” ซีวอนขยี้หัวซูยอง และเดินเข้าไปในบ้าง ทิ้งให้ซูยองยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น ทิ้งให้ซูยองรู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง เจ็บปวดที่หัวใจ
เมื่อไหร่… เธอถึงจะมีความสุขในวันเกิดอย่างคนอื่นเขา
“แม่ขา ผ่านมา 5 ปีแล้วนะคะ วันนี้ซูมาหาแม่คนเดียว คุณลุงกับคุณป้าติดงาน กว่าจะกลับก็คงดึกเลย พวกท่านคงมาเยี่ยมแม่ไม่ได้ ส่วนพี่ซีวอนวันนี้พี่เค้าติดธุระค่ะ พี่เค้าก็มาไม่ได้เหมือนกัน”
“พ่อขา ซูอยากเจอพ่อ ซูคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ ทำไมถึงทิ้งซูไป ให้ซูอยู่คนเดียวอย่างนี้ละคะ วันนี้ซูเจ็บมากๆ เลย เจ็บที่หัวใจ ความรัก มันเจ็บแบบนี้หรอคะ”
-----------------------------------------------------------------------------
เฮือกกกกกก... นิยายแนวตบจูบนี่แต่งยากมากจริงๆ นั่งแต่งตั้งนาน ได้น้อยมากเลย T^T
ยังงงๆ อยู่ว่า บทที่ 1 จะให้จบเท่านี้ หรือจะมีต่อดี เริ่มงงกับนิยายตัวเอง 555+
ยังไงก็ไว้จะมาอัพต่อนะคะ แต่ไม่รู้ว่าจะต่อจากตอนนี้หรือขึ้นตอนใหม่ วันนี้ง่วงนอนแล้ว :)
ความคิดเห็น