คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 13
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่เกาะเซจู สถานะการของซูยองและซีวอนเลวร้ายลงเรื่อยๆ ถึงแม้จะอยู่บ้านเดียวกัน แต่ทั้งคู่ก็ต่างบึ้งตึงใส่กัน จนคนรอบข้างสังเกตุได้
ซีวอนรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง ที่ทำกับซูยองอย่างนั้น แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ซูยองได้ทำลงไปกับทิฟฟานี่แล้ว ความรู้สึกโกรธเคืองกลับเข้ามาแทนที่ ถ้าเกิดทิฟฟานี่เป็นอะไรขึ้นมาเพราะการกระทำบ้าๆ ของซูยอง เขาคงรู้สึกผิดตลอดชีวิต
ส่วนซูยองอดที่จะเกลียดและโกรธตัวเองไม่ได้ เพราะถึงแม้ซีวอนทำกับเธอขนาดนี้ แต่ลึกๆ เธอก็ยังอยากเป็นผู้หญิงที่ได้ดูแลและอยู่เคียงข้างซีวอนเหมือนเดิม
“ไหนบอกแม่มาซิ มันเกิดอะไรขึ้น แทนที่ไปฮันนีมูนกันมา แล้วจะกลับมาหวานใสกัน นี่อะไร ทำไมถึงบึ้งตึงใส่กันแบบนี้” ชเว จีอู ผู้เป็นแม่ของซีวอนถอนหายใจ แค้นถามลูกสะไภ้ที่ตัวเองรักเหมือนลูกสาว เพราะเจ้าลูกชายตัวดีออกไปทำงานแต่เช้าทุกวัน พอกลับมาก็ดึกดื่น
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณแม่” ซูยองยิ้มบางๆ ให้กับจีอู รอยยิ้มที่ดูเศร้าหมองจนเธอรู้สึกผิดที่บังคับซูยองกับซีวอนแต่งงานกัน
“ตกลงจะไม่เล่าใช่ไหม” จีอูบ่นซูยองที่ไม่ยอมปริปากบอกอะไรเธอเลย
ซูยองได้แต่แม้มปาก เพราะเธอไม่รู้จะเริ่มเล่าตรงไหน จีอูจะเชื่อเธอไหม ว่าเธอไม่ได้วางยาปลุกเซ็กทิฟฟานี่ จีอูจะลงโทษซีวอนไหมถ้ารู้ว่าซีวอนข่มขืนเธอ
“ซูยอง” จีอูเรียกซูยองด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมื่อเห็นว่าซูยองเริ่มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“แม่ขอโทษ” จีอูลูบแก้มซูยองช้าๆ บ่งบอกถึงความห่วงใย “แม่ขอโทษที่บังคับให้ลูกแต่งงานกับซีวอน ลูกคงทุกข์มากใช่ไหม”
ซูยองจับมือจีอูที่กำลังลูบแก้มเธอ พร้อมกับส่ายหัวเพื่อบ่งบอกว่าเธอไม่เป็นไร แต่น้ำตากลับไหลนองหน้า
“แม่จะแก้ไขความผิดพลาดนี้ยังไงดี” จีอูได้แต่รำพึงรำพันกับตัวเอง เพราะเธอทำให้คนที่เธอรักเป็นทุกข์ถึงทั้งสองคน
ในคืนวันนั้นจีอูรอซีวอนจนดึก เพราะยังไงเธอต้องคุยกับซีวอนให้รู้เรื่อง ถ้าทั้งคู่ไม่มีความสุขจริงๆ “การหย่า” คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
“แม่มาทำอะไรอยู่ที่นี่ครับ” ซีวอนที่ขับรถเข้ามาในรั้วบ้านกลับพบว่าแม่ของตัวเองรออยู่ จึงทักอย่างแปลกใจ เพราะทำท่าทางเหมือนอย่างกับแอบมารอเขาโดยไม่อยากให้ใครรู้เสียอย่างนั้น
“ลูกไปทำอะไรน้อง” จีอูหยิกที่แขนของซีวอน ทำให้ซีวอนสะดุ้งนิดหนึ่ง ไม่ใช่เพราะว่าเจ็บ แต่เพราะความผิดที่ติดตัว
“ซูยองเล่าอะไรให้คุณแม่ฟังล่ะครับ” ซีวอนเลี่ยงที่จะตอบจีอู แต่ส่งคำถามกลับไปแทน “แต่ผมว่าเราไปคุยกันในบ้านเถอะครับ อากาศเริ่มหนาวแล้วเดี๋ยวแม่จะไม่สบาย”
“งั้นลูกก็เดินไปส่งแม่ที่บ้านใหญ่หน่อยแล้วกัน” จีอูให้ซีวอนพาเธอกลับบ้านของเธอ เพราะไม่อยากเข้าบ้านหลังเล็กกลัวว่าซูยองจะได้ยิน ก่อนที่จะพูดต่อ “รายนั้นหรอจะเล่าอะไร แม่สังเกตุรู้เองหมดแหละ”
ซีวอนลอบถอนหายใจเล็กน้อย
“ซีวอน ลูกรักน้องบ้างไหม” จีอูเลือกที่จะถามซีวอนตรงๆ เพราะเธอจะได้ตัดสินใจถูก แต่เมื่อเห็นอาการชะงักของซีวอนก็ทำให้เธอเบาใจได้บ้าง เพราะถ้าไม่รักไม่คิดอะไรเลย ซีวอนคงตอบเธอเสียงแข็งเหมือนอย่างที่เคยทำ
ซีวอนให้คำตอบไม่ได้เพราะตอนนี้ตัวเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าคิดยังไงกับซูยองกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือ เขารู้สึกผิดหวังกับการกระทำของซูยอง
“แม่สงสารน้อง ถ้าลูกรักน้องแม่ก็อยากให้ลูกดูแลเอาใจใส่น้องหน่อย แต่ถ้าลูกไม่รัก” จีอูเว้นจังหวะพูด ก่อนที่จะกลั้นใจพูดต่อ “ถ้าลูกต้องการหย่า แม่ก็จะไม่ยื้อลูกทั้งสองอีก”
ซีวอนอดที่จะใจหายกับคำพูดของจีอูไม่ได้ ถึงเขายังไม่แน่ใจว่ารักซูยองหรือไม่ แต่เขาคงไม่หย่ากับซูยองแน่ๆ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ก่อนที่จะเกิดเรื่องในคืนนั้นบางทีเขาอาจจะหย่ากับซูยองอย่างไม่ลังเล แต่ตอนนี้เหตุการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว
“แม่สบายใจได้ครับ ไม่หย่ากับซูยองแน่ๆ ผมขอจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวผมเองครับ”
ซีวอนไม่ได้พูดเพื่อให้แม่ของเขาสบายใจเพียงอย่างเดียว เพราะเขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันยืดเยื้อเกินไปแล้ว
แต่สุดท้ายซีวอนก็ยังไม่ได้คุยกับซูยองอยู่ดี เพราะงานที่ถาโถมเข้ามาทำให้เขาต้องไปญี่ปุ่นกระทันหัน
“อ้าวๆ นั่งเหม่ออีกแล้ว” ซองมินที่มาดูงานที่โซลจึงได้นัดซูยองออกมาเจอในโรงแรมที่เขาพักอาศัยอยู่ เพราะเขาได้ขายบ้านที่โซลไปแล้ว
ล่าสุดที่เจอซูยองคือคืนที่ซูยองร้องไห้แล้วเขาพาซูยองไปส่งที่บ้านพักที่เกาะเซจู ดูท่าทีแล้วคงยังไม่คืนดีกับสามีโดยนิตินัย
“ยังทะเลาะกับสามีโดยนิตินัยอยู่อีกหรอ” ซองมินที่ไม่รู้เรื่องราวในคืนนี้ยังคงเอ่ยแซวซูยอง เพราะเจ้าตัวบอกเองว่ายังเวอร์จิ้นอยู่ทั้งที่แต่งงานกันเกือบปีแล้วแท้ๆ
“ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ก็อย่าเรียกพี่ซีวอนว่าอย่างนั้นโดยเด็ดขาด” ซูยองตอบด้วยน้ำเสียงเคืองๆ โดยไม่มีท่าทีพูดเล่นแม้แต่น้อย
“ทำไม มันแทงใจดำหรือไง แค่นี้ก็ต้องดุไม่เรียกแบบนั้นก็ได้” ซองมินยังไม่วายพูดเล่นกลับ
สำหรับซูยองแล้ว มันยิ่งกว่าแทงใจดำเสียอีก แต่เพราะซองมินไม่รู้เรื่องอะไรเธอจึงไม่กล้าพูดอะไรมาก
“มาดูงานจนถึงเมื่อไหร่” ซูยองถามซองมินระหว่างที่ทานอาหารกลางวันด้วยกันที่โรงแรม
“ดูงานจบไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่อยู่ต่ออีก 3 วัน กลับวันอาทิตย์” ซองมินบอกซูยองเรื่องที่จะอยู่เกาหลีนานหน่อย เพราะซันนี่ภรรยาของเขายังไม่เคยมาเกาหลี เธอจึงอยากเที่ยวต่อ
“แล้วคุณซันนี่ไปไหนซะล่ะ” ซูยองถามถึงภรรยาซองมิน ที่เธอเห็นหน้าไม่เพียงกี่ครั้ง
“ไปช๊อปปิ้งที่เมียงดง”
“แล้วทำไมนายไม่ไปด้วย ปล่อยให้ภรรยาไปเมียงดงคนเดียวนี่นะ หลงมาจะทำยังไง พึ่งเคยมาเกาหลีครั้งแรกด้วยไม่ใช่หรอ” ซูยองบ่นซองมินยาวยืดด้วยความเป็นห่วงซันนี่ที่เป็นคนญี่ปุ่นพูดภาษาเกาหลีไม่ค่อยได้ แถมยังมาเกาหลีครั้งแรกอีก
“ไม่ต้องห่วงหรอก โตแล้ว” ซองมินตอบซูยองสั้นๆ ความจริงแล้วซันนี่ไม่ให้เขาตามไปต่างหาก เพราะกลัวว่าเขาจะบ่นเรื่องซื้อของเยอะและซื้อของนาน จึงเลือกที่จะไปเองคนเดียว
“นายนี่แปลกคน ไม่หัดเป็นห่วงภรรยา” ซูยองต่อว่าซองมิน
“ไม่แปลกเท่าใครบางคนแถวนี้หรอก ที่ยอมให้แฟนเก่าอ่อยสามีตัวเอง” ซองมินที่ไม่ยอมให้ซูยองต่อว่าฝ่ายเดียวจึงกัดเจ็บๆ กลับไป โดยที่ซูยองไม่สามารถพูดอะไรต่อได้
แต่หารู้ไม่ว่าหญิงสาวที่ซองมินกำลังเอ่ยถึง แสยะยิ้มอยู่อีกมุมหนึ่งของโรงแรม
“ยัยแมวขโมย กับ เพื่อนสนิทที่พบกันที่เกาะเซจู นัดเจอกันในโรงแรมหรูกลางใจกรุงโซล ถ้าวอนรู้คงสนุกดีแท้”
ซูยองกับซองมินนัดเจอกันที่โรงแรมตอนเย็นทุกวันท่ามกลางสายตาของหญิงสาวคู่หนึ่งตลอดเวลา
ทิฟฟานีถึงแม้จะผิดแผนหลายอย่าง ตั้งแต่ซีวอนอยู่ญี่ปุ่น จนถึงหญิงสาวตัวเล็กที่เป็นภรรยาซองมิน มันทำให้เธอสร้างสถานะการให้ซีวอนเข้าใจซูยองผิดได้ยากมากขึ้น แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ซีวอนกำลังจะกลับมาเกาหลีวันนี้ ยังไงเธอก็ต้องทำให้ซีวอนเลิกกับซูยองให้ได้
ทิฟฟานี่ถือแก้วไวน์เดินตรงดิ่งไปหาซูยองที่กำลังคุยกับซองมินและซันนี่ พร้อมกับเทไวน์ใส่หัวซูยองทั้งแก้ว ท่ามกลางร้องเสียงตกใจของซันนี่
“อุ๊ย ขอโทษนะคะ พอดีไม่ตั้งใจ” ทิฟฟานี่เอ่ยปากขอโทษซูยองที่ทำไวน์หกใส่ ซึ่งดูยังไงก็เป็นการตั้งใจชัดๆ
“นี่ขนาดไม่ตั้งใจนะคะ ถ้าตั้งใจเหมาไวน์คงมาทั้งลัง” ซันนี่ประชดกลับไปอย่างเหลืออดเพราะโกรธแทนซูยอง
ทิฟฟานี่มองซันนี่ด้วยหางตาก่อนที่จะหันมาคุยกับซูยอง “ก็บอกแล้วนิคะ ว่าไม่ตั้งใจ เดี๋ยวพี่เอาชุดไปซักให้แทนคำขอโทษแล้วกันนะคะ น้องซูยอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าหายกัน” ไม่ทันขาดคำ พอซูยองพูดจบ น้ำในแก้วของซูยองก็อยู่บนตัวทิฟฟานี่ ก่อนที่จะเดินออกไป โดนไม่สนใจว่าทิฟฟานี่จะโมโหขนาดไหน
“เด็ดจริงๆ เลยซูยอง เสียดายที่เป็นน้ำเปล่า” ซันนี่เอ่ยชมซูยองที่สาดน้ำใส่ทิฟฟานี่กลับจนซองมินปราม หน่อยๆ เพราะไม่อยากให้เห็นด้วยกันมากนัก เดี๋ยวจะกลายเป็นยุแยงกันเปล่าๆ
“ก็มันจริงนิ ยัยนั่นยังเอาไวน์ราดใส่หัวซูยองได้เลย ซูยองสาดน้ำเปล่ากลับไปยังถือว่าน้อยมาก จริงๆ แล้วน่าตบสั่งสอนด้วยซ้ำ” ซันนี่หันไปว่าซองมินที่ไม่ยอมเห็นด้วยกับเธอ แล้วหันไปคุยกับซูยองต่อ “เหม็นไวน์ไปทั้งตัวเลย ไปอาบน้ำที่ห้องฉันก่อนนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก กลับไปอาบที่บ้านดีกว่า” ซูยองปฏิเสธออกไปเพราะเธอเกรงใจซันนี่กับซองมิน
“แล้วจะให้ไวน์มันหมักผมอยู่แบบนี้จนกว่าจะถึงบ้านหรอ ไปอาบที่ห้องเรานั่นแหละ ใช่ไหมซองมิน” ซันนี่ถามซองมินเพื่อหาพรรคพวกหว่านล้อมซูยองให้ไปอาบน้ำที่ห้อง เพราะถ้ากลับบ้านแบบนี้มีหวังหัวเน่ากันพอดี และที่สำคัญอากาศที่โซลเริ่มหนาวมากแล้ว ซูยองอาจจะไม่สบายเอาง่ายๆ
สุดท้ายซูยองจึงต้องอาบน้ำในห้องซันนี่ เพราะทนสีหน้าอ้อนๆ ของซันนี่ไม่ไหว แต่ด้วยความที่เป็นคนตัวสูงกว่าซันนี่เยอะ จึงใส่เสื้อผ้าของซันนี่ไม่ได้
“ว้าว น่าอิจฉารูปร่างซูยองจังใส่อะไรก็ดูดี” ซันนี่พูดเมื่อเห็นซูยองใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆ ของซองมินและใส่กางเกงขาสั้นตัวซันนี่เองก็ยังดูดี ดูไม่แปลกตา
ซูยองได้แต่ยิ้มน้อยๆ เพราะตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกินไม่อยากคิดอะไรแล้ว
“ซูยอง อย่าคิดมากเลยนะ” ซันนี่ปลอบซูยองเมื่อเห็นซูยองทำหน้าเศร้า เธอรู้เรื่องราวของซูยองจากซองมินหมดแล้ว และก็สงสารซูยองสุดๆ เธอเข้าใจแล้ว ว่าทำไมแววตาของซูยองจึงเศร้านัก
“ผู้หญิงร้ายๆ แบบนั้น ยังไงซักวันธาตุแท้ก็ต้องออกมา ผู้ชายเฮงซวยส่วนมากตามผู้หญิงพันธุ์นั้นไม่ทันหรอก” ซันนี่ที่ตอนนี้โกรธแทนซูยอง โกรธทั้งซีวอน โกรธทั้งทิฟฟานี่
ซูยองได้แต่ยิ้มขอบคุณ ทั้งที่ซันนี่พึ่งเจอกันไม่กี่วันแท้ๆ ซันนี่ยังเป็นห่วงและดูแบเธอขนาดนี้ ซองมินเจอผู้หญิงที่ดีจริงๆ
“คุยกับซองมินไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันเอาเสื้อให้แม่บ้านซักแห้งก่อน” ซันนี่ไม่สนใจคำปฏิเสธของซูยองที่จะเอาชุดกลับไปซักที่บ้านเอง เพราะรู้ว่าซูยองรู้สึกแย่ รู้สึกเสียใจแค่ไหน จึงไม่อยากให้อยู่คนเดียว อย่างน้อยอยู่กับเพื่อนสนิทอย่างซองมินก็น่าจะดีกว่า
“นายโชคดีนะ ที่ได้ผู้หญิงดีๆ อย่างซันนี่” ซูยองพูดกับซองมินเมื่อซันนี่ออกไปนอกห้องแล้ว
“แน่นอน” ซองมินยักไหล่ พร้อมกับพูดต่อเมื่อเห็นซูยองทำหน้าเศร้า “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พี่ซีวอนก็ดีกับเธอมากไม่ใช่หรอ ไม่งั้นเธอคงไม่หลงรักจนไม่มองใครแบบนี้หรอ”
“มันเหนื่อยนะซองมิน รักคนที่เขาไม่รักเรา” ซูยองพูดทั้งน้ำตา “แถมยังเจอเจ้าของมาราวีอีก”
ซองมินที่ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่บีบมือให้กำลังใจเท่านั้น
แต่แล้วเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นรัวๆ ซูยองจึงรีบเช็ดน้ำตาเพราะคิดว่าซันนี่กลับมาแล้ว ส่วนซองมินรีบเดินไปเปิดประตูพร้อมกับคิดว่าซันนี่คงลืมเอากุญแจ
เมื่อประตูเปิดออกหมัดหนักๆ ของซีวอนลอยใส่หน้าซองมินโดนที่ซองมินไม่ทันตั้งตัว ทำให้ซองมินล้มลงกับพื้น ซูยองที่ตกใจร้องกรี๊ดจึงรีบเข้าไปห้าม เมื่อเห็นซีวอนจะต่อยซองมินซ้ำ
“พี่ซีวอน หยุดเดี๋ยวนี้นะ” ซูยองที่พยายามดึงแขนซีวอนไม่ให้ต่อมซองมินมากกว่านี้
“กล้ามากนะซูยอง ที่มาคบชู้ในเครือของโรงแรมชเว” ซีวอนหยุดต่อยซองมินแล้วหันมาตะคอกซูยองแทน
“เดี๋ยวครับ คุณเข้าใจผิดแล้ว” ซองมินที่พยายามจะพูด แต่ก็พูดไม่ได้มากเพราะปวดที่แก้มตุบๆ คนอะไรหมัดหนักชะมัด
“เข้าใจผิดหรอ” ซีวอนตะคอกซองมิน และหันมาสำรวจชุดซูยอง “ถ้าผมเดาไม่ผิด เสื้อที่ซูยองใส่อยู่คงเป็นเสื้อของคุณสินะ”
ซีวอนหันกลับมาพูดกับซูยองต่อ “สามีไม่อยู่ไม่กี่วัน ก็คบชู้เลยหรอ”
ซูยองที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงตบหน้าซีวอนฉาดใหญ่ “อย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะมีชู้เหมือนคุณ”
ซีวอนที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้าเพราะโดนซูยองตบ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอตบเขา ครั้งแรกคงยังไม่เข็ดกับบทเรียนที่ได้รับว่าอย่าตบหน้าผู้ชาย
ซีวอนลากซูยองขึ้นไปห้องทำงานชั้นบนสุด ก่อนที่จะข่มขืนซูยองอย่างไม่ปราณีอีกครั้งบนพื้นห้องทำงาน
****************************************
จริงๆ ก็อยากอธิบายรายละเอียดปลีกย่อยมากกว่านี้นะคะ แต่กลัวมันจะกลายเป็น NC ไป 5555
ความคิดเห็น