คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คำสารภาพและคำขอร้อง
"วีนัส ฉันมีเรื่องจะบอก"เจนพูดหน้าแดงๆ
"อะไรเหรอ"ฉันถาม
เจนเอามือถูไปมาคล้ายตื่นเต้นพร้อมบอกว่า"ลองทายดูสิ"
"อืมมมมม"ฉันคิด
ที่เจนหน้าแดงตอนพูดกับฉันแบบนี้ หรือว่า.....
"เธอชอบฉันเรอะ!!!!"ฉันพูดพร้อมทำท่าตกใจ
"ยัยบ้า!! ใครจะไปชอบเธอกัน"เจนพูดพร้อมทำหน้าเหมือนขยะเเขยงฉันเต็มที่
"ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่นหรอกน่า"ฉันหัวเราะจนท้องแข็ง
ก็นะ เจนทำหน้าซะอย่างนี้จะไม่ให้แกล้งได้ยังไง ฉันคิดในใจอย่างขบขัน
เจนเป็นผู้หญิงที่มีทุกส่วนที่ผู้หญิงต้องการอยู่ในตัว ทั้งตากลมโตแวววาวเหมือนไข่มุก เสียงหวานดั่งระฆังแก้ว ผมสีนำ้ตาลอ่อนหยักศกเล็กน้อย หุ่นก็ดีสุดๆ จึงแทบเรียกได้ว่าเป็นดาวโรงเรียนเลย
ส่วนฉันมีดีแค่ตาโต(แต่ก็โตไม่เท่าเจน)ผมสีดำขลับ ยาวถึงกลางหลัง หุ่นก็งั้นๆไม่ผอมแห้งเหมือนแผ่นไม้ แต่ก็ไม่อ้วนเหมือนหมู แทบตรงข้ามกับเจนทุกอย่างเลย
"แล้วมีเรื่องอะไรจะพูดละ"ฉันถาม
"คือว่า....."เจนกลับมาทำหน้าอายๆอีกครั้ง
อ๊ายยยย ทำหน้าน่ารักอีกแล้ว
"อะไรละ ก็พูดออกมาซะทีสิ"ฉันแกล้งพูดเหมือนรำคาญ
"คือว่า.....ฉันชอบแฮ๊กนะ!!!"เจนหลับหูหลับตาพูดออกมาในที่สุด
"โธ่ ฉันก็นึกว่ามีเรื่องอะไร ก็แค่เธอชอบแฮ็.... เฮ้ย!!!ว่าไงนะ เธอชอบแฮ็กเรอะ!!"ฉันพูดอย่างตกใจสุดขีด
แฮ็กคือเพื่อนสมัยเด็กของฉันเอง เขาทั้งหน้าตาดี พ่อรวย เรียนดี กีฬาเด่น(ยังกะคำขวัญ=_=;;) แต่นิสัยเนี่ยสิที่ทำให้ฉันคิดว่าไปคบกับคนนิสัยเจ้าเล่ห์อย่างนั้นได้อย่างไร
"ก็ใช่ซิ สมองช้าจริงนะเธอเนี่ย"เจนจิกกัด
"แล้วเธอจะมาบอกฉันทำไมเนี่ยเพราะฉันเป็นเพื่อนสมัยเด็กของหมอนั่นเหรอ"ฉันถาม
"จะว่างั้นก็ได้นั้นเหละ ในบรรดาคนที่ฉันสนิทด้วยเธอสนิทกับเขาที่สุดนี่"เจนบอกพร้อมทำตาออดอ้อน
"เฮ้อออ จะให้ฉันช่วยอะไรละทีนี้"ฉันถอนหายใจกับท่าทีของเพื่อนสนิทคนนี้
"แหมรู้ใจฉันจริงนะ"เธอพูดพร้อมทำท่าราวกับนี้เป็นเรื่องมหัสจรรย์
แหงสิเล่นทำตาซะขนาดนั้น ฉันคิดอย่างเหนื่อยใจ
"คือฉันอยากให้เธอช่วยเป็นแม่สื่อให้หน่อยนะ"เธอพูด
"อ๋อออ จะให้ฉันเป็นแม่สะ....เฮ้ยยยย จะดีเหรอ"นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะ
"ได้ข่าวว่าเล่นมุกนี่ไปแล้วนะ=_=;;"เจนพูด
"แต่ช่างเถอะ ใช่ดีสิเธอนะดีแล้ว"เจนพูดอีกครั้ง
"ขอเหตุผลดีๆสักข้อสองข้อหน่อยสิ"ฉันพูด
"ข้อเรกเธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา ข้อที่สองเธอสนิทกับเขา ข้อที่สามเหมือนข้อเเรกกับข้อสอง"เจนอธิบายพร้อมชูนิ้วประกอบ
"ฉันไม่เห็นเหตุผลดีๆสักข้อ"ฉันพูด
โดยเฉพาะข้อสามนั่น
"เอาเถอะน่าาา ขอร้อง ได้โปรดเถอะนะ"เจนทำหน้าให้หน้าสงสารที่สุดเท่าที่จะทำได้
ฉันว่ามันน่ารักมากกว่าน่าสงสารนะ แต่ช่างเถอะ
"เฮ้อออ ก็ได้แต่จะสำเร็จหรือเปล่าไม่รู้นะ"ฉัน
"เย้!!! วีนัสใจดีที่สุดเลยยย"เจนพูดพร้อมกระโดดเกาะ เอ้ย กอดฉัน
ฉันมองเจนอย่างเหนื่อยใจ
ช่วยไม่ได้นี่นะก็เพื่อนขอร้องทั้งคนนี่
เวลา 17.00น.
ฉันกำลังเดินกลับบ้านอยู่ โรงเรียนของฉันอยู่ใจกลางกรุงเทพซึ่งบ้านของฉันแค่นั่งรถไฟฟ้าสองสามสถานีก็ถึงแล้วเดินต่ออีกนิดน่อยก็ถึงแล้วจึงสะดวกสบายในการกลับมาก
แล้วเรื่องแม่สื่อนั่นจะเอายังไงดีนะ ฉันครุ่นคิด
ระหว่างที่กำลังคิดอยู่ก็มีคนมาแตะไหล่ของฉัน
"กรี๊ดดดดดด"ฉันกรีดร้อง
"ยัยบ้า ฉันแสบแก้วหูนะ"เสียงนุ่มทุ้มที่มาแตะไหล่ฉันเอ่ยขึ้น
เมื่อฉันเห็นว่าใครมาแตะไหล่ฉันก็เริ่มปะทุษร้ายทันที
"นี่!!! นายทำอะไรของนายฮะ"ฉันด่าพร้อมตีแขนชายหนุ่มคนนั้นที่กำลังหัวเราะสะใจที่ได้แกล้งฉันเต็มแรง
"ฮ่าๆ โอ๊ย นี่เธอกล้าทำร้ายคนหน้าตาดีอย่างแฮ็กคนนี้ได้ลงคอเชียวเหรอ"เขาพูด
สำหรับคนที่สงสัยและไม่สงสัย ใช่คะ เขาคือแฮ็กเพื่อนสมัยเด็กของฉันเอง บ้านของเราอยู่ใกล้ๆกันทำให้เจอกันตอนกลับบ้านบ่อยมากจนบางทีก็แทบเรียกได้ว่าเดินกลับด้วยกันเลยด้วยซำ้
หมอนี่สวยมาก ใช่คะฟังไม่ผิดหรอก เขาสวยมาก มีผมสีนำ้ตาลแดง ตาสีโกเมนงดงาม ผิวขาวมากถ้าเทียบกับผู้ชายคนอื่น ปากสีแดงธรรมชาติของคนสุขภาพดีที่ออกกำลังกาย เอาเป็นว่าโดยภาพรวมเขาหน้าตาดีมากและมีดีกรีเป็นถึงหนุ่มหล่อที่สุดในชั้นปีเลยละคะ
"นายคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นยังไง"ฉันเริ่มทำหน้าที่แม่สื่อทันทีโดยการหยิบรูปเจนภาพที่(ฉันคิดว่า)สวยที่สุดขึ้นมา
"สวย ต่างกับเธอลิบลับเลย"เขาบอก
รู้แล้วน่าว่าเจนสวยแต่ที่บอกว่าต่างกับฉันลิบลับนี่หมายความว่าฉันน่าเกลียดเรอะ ฉันรู้ว่าฉันไม่สวยแต่ก็ไม่คิดว่าจะแย่มากกนะ เพราะไอ้คำที่ว่าเจนต่างกับฉันลิบลับเนี่ยมันก็เหมือนกับเจนสวยมากแต่ฉันน่าเกียดมากนะเซ่~~~
"เออน่า รู้ตัวว่าน่าเกลียด"ฉันสะบัดหน้าอย่างงอนๆ
"โอ๋ๆ ล้อเล่นนะครับคนดี"เขาพูด
"ใครคนดีของนายกัน"ฉันพูด
ทุกคนไม่ต้องตกใจนะคะ นายนี้เวลาอยู่กับฉันจะเป็นแบบนี้เหละค่ะ แต่ทั้งเขาและฉันไม่ได้คิดอะไรหรอกคะ
"เธอไง ว่าแต่นั่นนะมันเจน เพื่อนห้องเราใช่ไหม"เขาถาม
แหมมม รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ฉันคิด
"อืม ก็เจนเนี่ยเหละ"ฉันตอบ
"แล้วเธอจะเอารูปเพื่อนสนิทของเธอมาให้ฉันดูทำไมเนี่ย"
"เปล่านิแค่อยากถามนายว่ารู้สึกยังไงกับสาวสวยขนาดนี้ ถ้านายบอกว่าไม่สวยฉันเกรงว่าจะต้องคิดว่านายเบี่ยงเบนซะแล้วละ"ฉันพูดยั่วให้เขาโกรธ
แต่ผิดคาด เขาดึงตัวฉันให้ชิดกับกำแพงซอกตึกแล้วเอาหน้ามาใกล้พร้อมกับทำเสียงเจ้าเล่ห์
"เบี่ยงเบน ไม่เบี่ยงเบน เธอก็ลองพิสูจน์ดูสิ"เขาพูดพร้อมเอาหน้ามาใกล้ยิ่งขึ้น
"ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะโว้ยยย"ฉันชกเข้าที่ท้องของแฮ็ก
"โอ๊ย ชกเข้ามาได้ แค่แกล้งเล่นเองนะ"เขากุมท้อง สีหน้าเจ็บปวด
"สมนำ้หน้าเล่นอะไรไม่เล่น"ฉันทำหน้าสะใจ
"โอ๊ย คอยดูเถอะคราวหน้าจะแก้แค้นให้เจ็บเเสบกว่านี้แน่นอน"เขาพึมพำ
"หืม เมื่อกี้ว่าอะไรนะ"ฉันถาม
อย่าคิดว่าฉันจะไม่ได้ยินนะ
"เปล่าคร้าบบบ แค่บอกว่าจะไม่ทำอะไรอย่างนี้อีกแล้วคร้าบ"เขาแก้ตัว
"ขอให้มันจริงเถอะ"ฉันพูด
ถึงหน้าบ้านฉันแล้ว ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวใหญ่และอยู่บ้านเดียวกันหมดบ้านของฉันจึงใหญ่มาก มี5ชั้น ห้องนอน10ห้อง ห้องนำ้อีก7ห้อง และห้องต่าๆอีกมากมาย
"ถึงบ้านฉันแล้วไปก่อนนะ"ฉันโบกมือลา
"อืม นอนหลับฝันดีนะ"เขาบอก
"กลับมาแล้วค่าาา"ฉันพูดขณะที่เดินเข้าบ้าน
"อ้าว กลับมาแล้วเหรอ"คุณน้ายังสาวของฉันทัก
"ค่ะ"ฉันตอบแล้ววิ่งขึ้นห้องทันที
"อะไรของเขานะ"คุณน้าพูดกับตัวเองอย่างงงๆ
บนห้อง
"เมื่อตอนนั้นฉันเป็นอะไรของฉันนะ"ฉันถามกับตัวเองเบาๆ
ทำไมตอนอยู่ที่ซอกตึกนั่นฉันถึงได้ใจเต้นแรงขนาดนั้นนะ ดีที่คุมสีหน้าอยู่ ช่างเถอะคงบังเอิญละมั่ง
"เอาละ มาคิดแผนการแม่สื่อดีกว่า"ฉันพูดพร้อมกับลากเท้าตัวเองมานั่งบนเตียงและคิดแผนการ
--------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดดดดก็จบไปอีกบท เหนื่อยจนเเทบรากเลือดเลย//ยกมือขึ้นปาดเหงื่อ ขอให้สนุกกับบทนี้และฝากคอมเม้นต์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ///^O^///
ความคิดเห็น