คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 【M A G I C】❝ V ❞
M A G I C 5
วันนี้จะบอกว่าผมกับไอ่แจ็คไม่ได้ไปเรียน เพราะไอ่เจบีกับไอ่ยองแจหน่ะสิครับต่อยผม แน่นอนว่าหน้าตาของโรงเรียนอย่างพวกผม ถ้าหากไปมีเรื่องชกต่อยแบบนี้มันก็จะดูไม่ดีแน่ๆ ส่วนไอ่แจ็คที่มันไม่ไปโรงเรียนคือมันเป็นไม่สบาย ถามว่าไม่สบายเพราะอะไร ก็เพราะไอ่เจอาร์หน่ะสิครับไปเอาน้ำราดหัวไอ่แจ็ค ไอ่ห่านั้นก็หลับเป็นตายเลย และด้วยความรักของพวกผมเลยปล่อยไอ่แจ็คนอนจมน้ำอยู่แบบนั้น ตื่นเช้ามานี่บ่นไข้ขึ้นเลยครับน่าสงสารจริงๆ 55555555
ความจริงแล้ววันนี้เป็นวันทำงานของผมด้วยเถอะครับ ผมควรจะนอนเก็บแรงให้มากๆดีไหม คืนนี้ผมต้องไปขโมยอัญมณีอีกแล้วหน่ะสิครับ จะท้าทำไมเยอะแยะว่ะคุณพ่อคุณแม่ไม่ด่าเลยหรือไงว่ะเวลากลับบ้านดึก
บ่นอยู่ในใจได้ไม่นานครับ สมาร์ทโฟนคู่ใจที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็สั่นเฉยเลย ใครโทรมาว่ะ -_- มึงไม่เรียนกันหรือไง ผมกลายเป็นคนขี้บ่นตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะครับเนี่ยเอาจริงๆผมโคตรอารมณ์เสียเลย ก็อยู่บ้านมันเซ็งๆนิครับมันไม่มีอะไรทำ
::::::::: YOUNGJAE ::::::::
อ่าวไอ่ยองแจโทรมาทำไมว่ะ ร้อยวันพันปีแม่_งไม่เห็นโทรมา โทรหากันบ่อยสุดก็ไอ่เจบีเนี่ยแหละครับ คนอื่นไม่ใช่ว่าไม่สนิทนะครับแต่แม่_ง จะโทรหาก็หงิดๆยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก ยิ่งไอ่แจ็คงี้ผมนี้ไม่เคยคิดจะโทรหามัน
“ไรมึง”
(นายจะไม่มาเรียนจริงๆหรอครับวันนี้)
สรรพนามกวนส้นเท้าแบบนี้แสดงว่าพวกมึงถึงโรงเรียนกันแล้วสินะ 55555 ขำชิบ_หายเลยครับ ขนลุก
“กูไปไม่ได้มึงก็รู้”
(แล้วแจ็คสันอาการดีขึ้นหรือยัง)
“เอ… มึงโทรหากูเพราะจะถามเรื่องไอ่แจ็คหรอว่ะ”
(ไม่ใช่แบบนั้น แค่เป็นห่วง)
“เป็นห่วงไอ่แจ็คหรอว่ะ”
(ทั้งสองคนนั้นแหละครับ)
ชิบ_หายละครับ น้ำเสียงไอ่ยองแจนี่แสดงถึงความไม่พอใจอย่างแรง ถ้ามันอยู่บ้านนี้ผมไม่กล้าแซวมันเล่นหรอกครับ ฮาร์ทคอร์ไปนะว่าแต่ไอ่แจกับไอ่แจ็คนี่แอบมีซัมติงอะไรหรือเปล่าวะ มีเป็นฮงเป็นห่วงกันด้วยถุ้ยเถอะ แม่งเอาผมมาเป็นข้ออ้างทั้งนั้น คนอย่างไอ่ยองแจเนี่ยหนะจะเป็นห่วงผมไอ่สั_สหลอกลวง
และด้วยความเป็นคนที่ไม่ค่อยอยากรู้อยากเห็นเท่าไหร่ผมเลย…
“กูถามจริง มึงกับไอ่แจ็คมีซัมติงกันหรือเปล่า”
( … )
เชี่_ยแล้วไงทีนี้ ไอ่ยองแจตัดสายผมทิ้งเฉยเลย วอทเดอะฟักทองซวยกว่านี้มีอีกไหม ตัดสายแบบนี้ก็คงประมาณว่า ‘ไอ่มาร์ค กูกลับบ้านมึงตาย’ ประมาณนี้เลยครับ ประมาณนี้
นี่ผมเบื่อจริงๆนะวันนี้แม่_งไม่มีอะไรทำเลย เจอแต่ไอ่แจ็คเดินผ่านไปผ่านมาหน้าอย่างกับผี นี่มึงไม่สบายนิดเดียวอย่างกับมึงใกล้ตาย -_- แอบสงสารอยู่หน่อยๆแม่งจะโง่เองทำไมก็ไม่รู้ บ้าหรือเปล่าเอาสเปรย์ยาสลบฉีดใส่หน้าตัวเอง นึกแล้วก็ขำ 555555555
โว้ยยยยเบื่อ ! ไม่มีไรทำหวะโทรหาน้องแบมดีไหมครับ โทรทำไมไร้สาระ แต่ผมก็อยากคุยกับน้องเค้าอยู่นะท่าทางใสซื่อไม่ทันโลกนั่น น้องเค้าจะรู้หรือเปล่าว่าผมกำลังจีบน้องเค้าอยู่ หน้าแบบนั้นต้องไม่รู้แหงๆ ทำไงดีนี่เครียดจริงจังมากครับถึงจะบอกว่าพอมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้มาแล้วก็เถอะ แต่น้องแบมแม่_งไม่เหมือนคนอื่นยังไงก็ไม่รู้ เจอหน้าน้องเค้าแล้วผมกระสับกระส่ายหัวใจเต้นแรง…
เอาหว่ะลองโทรดูสักครั้งของชีวิต ไม่รอช้าครับผมรีบกดค้นหาเบอร์ที่ถูกเม็มไว้ยาวที่สุดในมือถือ มันยาวที่สุดก็เพราะความเกรียนของคนเม็มนั้นแหละครับนะ
:::::: ที่รักจริงๆไม่ได้ล้อเล่น :::::::
มือสั่นเลยหว่ะ ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยตุ๊ดขนาดนี้มาก่อนเลยครับ เอาไงดีว่ะ… จะทำได้ไหม ทำได้หรือเปล่า โห้ทำไมน้องแบมถึงมีอิทธิพลต่อผมขนาดนี้ ไอ่แค่จะกดโทรออกเนี่ยทำไมใจต้องสั่นด้วยว่ะ หรือผมเป็นโรคติดคาเฟอีน… ไม่หรอกมั้ง
“เป็นเหี้_ยอะไรของมึง”
ไอ่แจ็คสันที่นอนทำหน้าใกล้ตายอยู่บนโซฟาคงจะแอบมองผมมาสักพักแล้วสินะ มึงคงเห็นหมดเลยสินะว่ากูสั่นราวกับปลากระดี่ได้น้ำ
“เป็นคนหล่อ”
“พ่อ_มึงตาย”
“ยังไม่ตาย มึงจำผิดหรือเปล่านั้นมันพ่อมึงแล้วครับ”
“เดี๋ยวกูจัดให้อีกแผล”
ไอ่แจ็คเปลี่ยนไป ไอ่สั_สทำไมต้องโหดร้ายกับน้องมาร์คด้วยว่ะ
“มึงรู้ไหมว่ากูเสียใจแค่ไหน”
“อย่ามากวนตีนแกล้งดราม่าไอ่สั_ส แม่งป๊อดไม่กล้าโทรหาเด็กอะดิมึง”
“ใครป๊อดๆ กูเกรงใจต่างหากกลัวน้องเค้ากำลังเรียนอยู่”
“มึงแหกตาดูนาฬิกาด้วยดิไอ่มาร์ค ตอนนี้มันพักเที่ยงเว้ยไอ่ควาย!!!!!”
“นี่คนครับ”
“อ่าว มึงคนหรอ”
เอ้าไอ่ห่านี่มองกูเป็นเทพบุตรไปได้ ไอ่แจ็คสันนี่ปากคอเราะร้าย ไม่สบายแล้วปลาหมาจริงๆ ไม่เป็นครับนานๆมันไม่สบายครั้งนึง เอาเป็นว่ายอมมันครั้งนึงก็แล้วกันจะได้หายกัน เรื่องที่หลอกให้มันฉีดสเปรย์
“ถามอะไรโง่ๆ”
“ถึงจะโง่แต่กูก็ไม่เคยป๊อดหละว่ะ”
“กูไม่ได้ป๊อด”
“ไม่ป๊อดก็โทรดิว่ะไอ่สั_ส”
“เอ่อ ! กูจะโทรเดี๋ยวนี้แหละสั_ส เดี๋ยวมึงดูสกิลการจีบน้องแบมระดับเทพไว้เป็นขวัญตานะครับไอ่หวัง กูจะเปิดลำโพงให้มึงฟังด้วยเลยเอา”
ผมเป็นคนชอบการเอาชนะครับ แล้วด้วยความบ้าจี้ของผม ผมรีบกดโทรออกด้วยความเร็วสูง และกดเปิดลำโพงให้ไอ่แจ็คสันฟัง โดนใครด่าไม่เจ็บเท่าโดนไอ่อ่อนแจ็คสันด่าครับเสียศักดิ์ศรีมาก
“ไอ่แจ็คมึงตั้งใจฟังเลยนะครับ ระดับกูสามวิติดใจ”
“ทำเป็นโม้ไปเถอะไอ่สั_ส แน่จริงมึงก็ชวนน้องเค้ามาบ้านเลยดิว่ะ”
แค่กูโทรหาน้องเค้ากูก็ทำใจอยู่เนิ่นนานพอสมควรแล้วครับเพื่อน จะให้กูชวนน้องเค้ามาบ้านอีก กูไม่ช็อคตายหรอว่ะ…
“ในเมื่อเพื่อนต้องการแบบนั้นเราก็จะจัดให้”
“ให้มันจริงเถอะสั_ส
โห้ไอ่แจ็คสันนี่มันหยาบคายจริงๆเลยนะครับ
(ฮัลโหล)
เชี่_ยน้องแบมรับแล้ว ไอ่แจ็คสันมองหน้าผมประมาณว่า ‘กูจับตามองมึงอยู่นะครับ’ ไอ่แจ็คแม่_งกดดันผมจริงเชียว ผมก็โม้ไปเยอะด้วยนะ สามวิติดใจโอ้โห้หลอกลวงชัดๆ
“สวัสดีครับน้องแบม นี่พี่มาร์คเองนะครับ”
(พี่มาร์คมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ)
บรรยากาศที่น่าอึดอัดระหว่างผมกับปลายสาย ทำให้ไอ่แจ็คสันที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับขำในความป๊อดของผม มึงเห็นความเขินอายของคนอื่นเป็นเรื่องตลกได้ยังไง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่แค่คิดถึง…”
ผมพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ไอ่แจ็คสัน
(คิดถึงผมเนี่ยนะ?)
“ฮ่าๆ มันก็มีอยู่คนเดียวไม่ใช่หรือไง”
(บ้า…)
“ก็บ้ารักน้องแบมนั้นแหละครับ”
พูดจบไอ่แจ็คสันก็ปาหมอนใส่หน้าผมเต็มๆหนึ่งที ปาหาพ่อคุณหรอครับ กูคุยกับน้องแบมครับไม่ได้คุยกับมึง
(บ้าบอ)
น้องแบมนี่ก็ด่ากูจังเลย
“ก็บอกไปแล้วไงว่าบ้ารักนายนั้นแหละ”
(วันนี้พี่ไม่มาเรียนหรอครับ)
เปลี่ยนเรื่อง….
“นายรู้ได้ไงหล่ะหืม หรือว่าแอบมองหาพี่”
ไอ่แจ็คสันมันเอาอีกแล้ว มันปาหมอนมาอีกแล้วเป็นอะไรมากไหมว่ะ ปามาทีนี่หน้ากูนี่จะระบมไหม ผมเลยหันไปกระซิบที่หูไอ่แจ็คให้เบาที่สุด ‘ถ้ามึงไม่เลิกปาหมอนกูจะปิดโหมดลำโพง’ ทีนี้แหละครับแม่_งนิ่งเลย
(ไม่ใช่แบบนั้นนะ)
“แล้วมันแบบไหนหละครับ”
(ช่างมันเถอะนะ U____U)
“บอกมาเลย”
(ไม่บอกหรอกครับ)
“ถ้านายไม่บอก นายต้องมาที่บ้าน w. น่ะเย็นนี้”
(แบบนั้นก็ไม่เอา…)
“ถ้าไม่เอานายก็ต้องบอก”
(แต่ผมไม่บอก)
“ถ้านายไม่บอกนายก็ต้องเอา”
“ไม่รู้แหละตามนี้ แล้วเลิกเรียนพี่ไปรับนะ… เจอกันหน้าโรงเรียนนะครับน้องแบม ”
ผมรีบกดวางสายทันทีหลังจากที่พูดจบ ถ้าพูดนานกว่านี้ก็เกรงว่าผมจะตายซะก่อน รู้สึกเหมือนหัวใจผมกำลังจะทะลักออกจากอกเลย บ้าไปแล้วหว่ะไอ่มาร์ค
“ตอนเย็นอย่าลืมไปรับน้องแบมนะครับ” แจ็คสันกวนส้นเท้า
“ใครจะไปลืมแฟนในอนาคตได้หละครับ J”
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
ไม่รู้นะครับว่าพี่มาร์คคิดอะไรของเขา U___U ถึงชวนผมไปบ้าน w. เฉยเลย บ้าบอหรอบ้านหลังนั้นเค้าให้คนนอกเข้าที่ไหน ที่เค้าไม่ให้เข้าก็เพราะพวกก็อตต้องการความเป็นส่วนตัวนั้นเองแหละครับ
ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ ตอนนี้ผมมายืนรอพี่มาร์คที่หน้าทางเข้าแล้วครับก็พี่เค้าบอกจะมารับไงไม่ได้อยากไปเลยนะจริงๆ เอาจริงๆหลังจากที่พี่มาร์คเค้าตัดสายไป ผมก็กลายเป็นเด็กโง่เรียนไม่รู้เรื่องไปเลย กระสับกระส่ายคล้ายกับจะเป็นลมเลยครับ
“มายืนทำไมตรงนี้หละ”
เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง พอผมหันไปเท่านั้นแหละครับแทบเป็นลมจับไข้เขาคือ ‘พี่เจอาร์’ นักแสดงชื่อดัง นี่เค้าคุยกับผมหรอ (. . )( . .) ผมหันซ้ายหันขวาก็ไม่มีใครนะ นี่พี่เค้าคุยกับผมจริงๆหรอเนี่ย
“พี่คุยกับนายนั้นแหละแบมแบม J”
เห้ยรู้จักผมด้วย บ้า -////- นี่ผมแอบดังนะเนี่ยทั้งพี่มาร์ค พี่เจอาร์เค้าก็รู้จักผมเขินจัดครับ ยอดนักแสดงเค้ารู้จักผมได้ยังไง
“อ่า… พี่คุยกับผมหรอครับ U____U”
“ก็ใช่หน่ะสิ แล้วนี่พี่ถามเรายังไม่ได้ตอบพี่เลยนะว่ามายืนทำไมตรงนี้”
“คือ… พี่มาร์คเค้าจะมารับผมอะครับ”
“มาร์ค?”
“เพื่อนพี่นั้นแหละครับ Y__Y”
“อ่อๆ แล้วนี่เป็นแฟนกันหรือไงมารับมาส่งกันด้วยน่ารักเนาะ”
“เห้ยพี่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้นนะ -/////-”
“ดูแลเพื่อนพี่ด้วยนะ หมอนั้นมันชอบนาย”
“ห้ะ !”
“มาร์คมันชอบนายหน่ะ นี่ความลับน่ะ J”
พูดจบพี่เจอาร์ก็เดินจากไป… แล้วรถพี่มาร์คก็เลื่อนมาจอดหน้าผมพอดี Y___Y อะไรเนี่ย บ้าไปแล้วตอนนี้ผมฝันอยู่หรือไง อ่า… แต่ตบหน้าตัวเองแล้วมันก็ยังรู้สึกเจ็บนะแสดงว่าไม่ได้ฝันสินะ เทพบุตรอย่างพี่มาร์คเค้าจะมาชอบหมากระเป๋าอย่างผมได้ยังไงเถ้อะ พี่เจอาร์หลอกลวง….
“เห้ย น้องแบมเป็นไรตบหน้าตัวเองทำไม”
พี่มาร์คทำหน้าตกใจแล้วรีบเดินมาดูผม นี่พี่มาร์คเค้าใส่แมสปิดปากด้วยอย่างกับแฟชั่นสนามบินของพวกไอดอล นี่ผมพึ่งจะเคยเห็นพี่มาร์คในชุดธรรมดาเป็นครั้งแรกเลยนะหล่อเป็นบ้าเลย -//////////- บ้าเถอะ
“นายไม่สบายหรือเปล่า หน้าแดงด้วย ไปโรงบาลกันไหม”
พี่มาร์คครับผมโอเค U___U ที่หน้าแดงก็เพราะพี่นั้นแหละเออ… แล้วนี่เอาหลังมือตัวเองมาทาบหน้าผากผมเพื่อวัดไข้อีก อย่ามาแตะตัวผมได้ไหมเออแค่เห็นหน้าพี่ก็จะช็อคตายแล้วครับนะ เอาจริงๆนะผมรู้สึกเหมือนพี่มาร์คเค้าหล่อขึ้นยังไงก็ไม่รู้เลยอ่ะ เหมือนบุคลิกพี่เค้าจะดูดีขึ้นเยอะเลยเค้าไปทำอะไรมาเนี่ย
“อ่า… ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ U___U”
“ไม่ได้เป็นอะไร แล้วทำหน้าแบบนั้นทำไม”
“ห้ะ ! หน้าแบบไหน?”
“น่ารักไง J ”
พี่มาร์คคนบ้า….
ในที่สุดผมก็ขึ้นมานั่งบนรถของพี่มาร์คจนได้ กว่าจะขึ้นมาได้พี่มาร์คนี่แทบลากผมเลยครับ Y___Y ก็คนมันเกรงใจอะเนาะ เขินด้วยเถอะไม่ใช่อะไรหรอก
บรรยากาศมันน่าอึดอัดมากครับ ทั้งผมและพี่มาร์คต่างก็ไม่มีใครคิดจะเริ่มเอ่ยปากพูดอะไรเลย ผมก็ไม่กล้าพูดอะเนาะพี่มาร์คเป็นคนยังไงผมยังไม่รู้เลย กลัวพูดออกไปแล้วพี่เค้าจะรำคาญอะไรแบบนี้
…. ผมลืมอะไรไปหรือเปล่า ลืมเรื่องนั้นไงเรื่องที่ผมต้องทำให้พี่มาร์คร้องไห้ให้ได้ ไม่งั้นบุคคลปริศนาคนนั้นก็จะฆ่าพี่มาร์ค ทำไมต้องเล่นแรงขนาดนั้นเลย เอาจริงๆผมไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดีพี่มาร์คถึงจะร้องไห้ เพราะพี่มาร์คเค้าดูเป็นคนเข้มแข็งมากเลยคงไม่ร้องไห้ง่ายๆ
ผมเลยโทรไปขอคำแนะนำจากไอ่ยูค เพราะไอ่ยูคมันก็เป็นคนที่ร้องไห้ยากเหมือนกันมันก็คงจะไม่ต่างจากพี่มาร์คเท่าไหร่หรอกมั้งนะ คำแนะนำจากไอ่ยูคก็คือต้องทำให้อกหักประมาณนั้น แล้วผมจะทำให้พี่มาร์คอกหักได้ยังไงหล่ะบ้าหรือเปล่า… มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย
พี่มาร์คเอื้อมมือมากดเร่งแอร์ พี่เค้าเป็นอะไรหรือเปล่าเหงื่อออกเต็มเลยเถอะทำอย่างกับกำลังประหม่าหรือพี่เค้าไม่มีใบขับขี่…
พี่มาร์คเค้าเป็นอะไรไม่รู้ ผมคงต้องเริ่มพูดก่อนสินะ
“พี่มาร์คร้อนหรอครับ U___U”
“ก็ไม่เชิงนะ นายหนาวหรือเปล่าถ้าหนาวพี่ลดแอร์ได้นะ”
“ไม่ดีกว่าครับ ผมเห็นพี่เหงื่อออกเยอะเลย… เออผมซับเหงื่อให้ไหมครับ”
ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ากางเกงกำลังจะบรรจงซับเหงื่อให้พี่มาร์ค แต่พี่มาร์คจับข้อมือผมไว้ทั้งๆที่หน้ายังมองทางอยู่ด้วยซ้ำ
“แบม พี่ขอพิสูจณ์อะไรบางอย่างหน่อยได้ไหม…”
พี่มาร์คจอดรถกระทันหัน ซึ่งนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกครับเพราะเส้นทางนี้มีแต่พวกก็อตเท่านั้นที่ใช้ทางนี้ ส่วนเด็กคนอื่นไม่สามารถนำรถเข้ามาในเขตของโรงเรียนได้
พิสูจณ์อะไร? พี่มาร์คเริ่มเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผมที่ละนิด จนตอนนี้หน้าผมกับพี่มาร์คมันห่างกันไม่ถึงคืบพอผมจะถอยที่มาร์คก็รั้งคอผมไว้ซะอย่างงั้น พี่มาร์คเริ่มขยับหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พอเห็นหน้าของพี่มาร์คชัดๆแบบนี้ทำให้หัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ความผิดปกติของหัวใจและเมื่อพี่มาร์คขยับมาใกล้ขนาดนี้ผมเลยเลือกที่จะหลับตาลง สัมผัสได้ถึงมีอะไรบางสิ่งกำลังสัมผัสอยู่ตรงบริเวณริมฝีปากของผมอยู่ ผมค่อยๆลืมตาก็เห็นพี่มาร์คที่กำลังจ้องผมอยู่ ตอนนี้จะอธิบายยังไงดีจะเรียกว่าจูบกันไม่ได้หรอกนะเพราะพี่มาร์คสวมแมสไว้ ผมเลยสัมผัสกับแมสเข้าอย่างจังถึงภายใต้แมสนั้นจะเป็นบริเวณปากของพี่มาร์คก็เถอะครับ ถึงอย่างงั้นก็เถอะ… ทำเอาผมแทบไม่มีแรงหายใจ
พี่มาร์คค่อยๆถอยห่างจากผมไปทีละนิด พร้อมกับจังหวะการหายใจที่แรงกว่าปกติ
“ความรู้สึกมันชัดเจนเร็วขนาดนี้เลยหรอ….”
| | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |
talk อะไรเนี่ยอะไรคือเม้นหาย T__T ใจร้ายนะเรา
นี่นอยด์มากอ่ะจริงๆนะ เราแซ้ดดดดดดดดดดด
นี่เราสัมผัสได้ถึงคำหยาบที่มีมากมายในฟิคเรื่องนี้ เราจะพยายามลดคำหยาบลงเนาะ
ตอนนี้คือพี่มาร์คมันเป็นอะไรของมัน 5555555555555555555555
ความคิดเห็น