คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 【M A G I C】❝ III ❞
M A G I C 3
“ไอ่มาร์คมึงจะไม่เลิกเป็นจอมโจรคิดจริงๆหรอว่ะ” เจบี
“มันเลิกได้หรือไง”
“ทำไมจะเลิกไม่ได้ มึงก็อย่าไปสนใจคำท้าพวกนั้นดิ”
“ไม่ได้หรอกหวะ ถ้ากูไม่รับคำท้าก็เสียศักดิ์ศรีหมด”
“ศักดิ์ศรีอะไรของมึง”
“…. ศักดิ์ศรีความเป็นโจร”
รอบแรกผมก็ตกใจกับหมายจับ เพราะถ้าผมถูกจับตัวได้ตอนนั้นแหละผมต้องตายแน่ๆ หลังจากคืนนั้นที่ฝั่งดาร์กท้าผม จากนั้นก็มีโจรมากมายท้าผมขโมยอัญมณีอย่างไม่ขาดสาย
ตอนนี้ผมกลายเป็นที่ชื่นชอบของประชาชน แต่ในทางกลับกันผมเป็นศัตรูคนสำคัญของตำรวจไปเลยหล่ะครับถึงแม้ว่าผมจะส่งอัญมณีกลับคืนให้ทุกครั้งก็เถอะ แต่เพราะหน้าที่ของพวกเขาคงไม่ยอมปล่อยตัวผมไปง่ายๆแน่
ชีวิตตอนกลางวันผมก็ยังเป็นสมาชิกก็อตเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายและเรียนหนังสือปกติ แต่ชีวิตตอนกลางคืนของผมนั้น ผมกลายเป็นจอมโจรบันลือโลกไปซะงั้น ชื่อที่ประชาชนเรียกผมนั้นก็คือ ‘จอมโจรคิด’
“แล้วคืนนี้มึงมีงานป่ะ”
“คืนนี้กูว่าง ทำไมหรอครับไอ่แจ็คมึงจะชวนกูเดท?”
“ว้ายเจบี มึงดูไอ่มาร์คพูดกับกูดิว่ะ”
“ว้ายพ่อ_มึงดิไอ่สัส แสดงสั_นดารตุ๊ดออกมาอีกแล้วนะมึง” เจบี
“ไอ่แจ็คมึงเห็นสเปรย์ขวดสีขาวที่วางอยู่ข้างๆไอ่ยองแจไหม?”
“เอ่อเห็น ทำไม?”
“หยิบมาแล้วลองฉีกใส่หน้ามึงดู มันจะทำให้ผิวมึงดีขึ้นมึงลองดูหน้ากูเป็นตัวอย่างดิกูฉีดไอ่นั้นประจำ”
“ทำไมกลิ่มมันแป….”
“ไอ่มาร์คมึงโหดสัส 5555555555555”
ไอ่ยองแจพูดหลังจากที่เห็นไอ่แจ็คสันฉีดสเปรย์ยาสลบต่อหน้าต่อตา ตอนนี้ไอ่แจ็คสันก็นอนอย่างเอาเป็นเอาตาย นอนแดกบ้านแดกเมืองแถมยังขวางทางเดินกูอีก -_- ขนาดมันนอนแม่_งยังเบียดเบียนชาวบ้านเลยครับ ให้ตายเถอะ
“ว่าแต่เดี๋ยวนี้มึงดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะไอ่มาร์ค เท่ดีไอ่สัสกูชอบ”
“ขอร้องว่าอย่ามาพลอดรักกูตรงนั้นครับ มึงมาบอกชอบกูทำไมไอ่เจอาร์ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่มึงมีให้กูนะ แต่ขอโทษหวะกูมีคนที่ชอบแล้ว”
“พูดมากหวะไอ่สั_ส ใครเค้าจะไปชอบมึงแบบนั้น”
โอเคเพื่อนไม่รักอีกแล้ว กาลเวลามันเปลี่ยนไปแต่ความจังไ_รนั้นยังคงเดิม ให้ตายเถอะครับแม่หญิง
แต่ก็อย่างที่ไอ่เจอาร์บอก ผมได้รับคำท้าจากโจรมาหลายครั้ง แต่นั้นกลับทำให้เหมือนผมมีโอกาสได้โชว์มายากลอยู่บ่อยๆตำรวจนั้นก็คงเปรียบเสมือนคนดู แต่ถ้าผมไม่กลายมาเป็นจอมโจรคิด ผมก็คงจะแสดงโชว์แค่ในเวทีใหญ่ๆเพราะค่าตัวของผมมันค่อนข้างแพง
ผมเลยเหมือนจะได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากการแสดงโชว์มายากลในแต่ละครั้ง เพราะแผนของตำรวจนั้นไม่ซ้ำกันสักครั้งเลย ผมแม่งรอดมาได้ยังไงก็ไม่รู้หรือว่าผมจะเกิดมาเพื่อเป็นโจรว่ะ -_- ไม่จริงหรอกไอ่สั_ส หน้าตาหล่อซะขนาดนี้
เอ่อผมเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลยหว่ะ เรื่องของแบมแบมที่ผมถูกไอ่หมอนั้นท้าแข่ง เอาไงดีช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาได้ไปเจอน้องเขาเลย เวลานั้นก็ผ่านไปเนินนานผมรู้สึกว่าตัวผมคงจะต้องยอมแพ้แล้วหละครับในเกมนี้ ตอนกลางวันผมต้องเรียนอย่างหนักเพราะนี่เป็นปีสุดท้ายหลังจากนั้นผมคงต้องไปเรียนต่อในระดับมหาลัย’ ตอนกลางคืนผมก็ทำงาน งานที่ว่านั้นก็คือขโมยของไง
ผมลองเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับพวกก็อตแล้ว พวกนั้นก็ทำได้แค่ดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ทำได้แค่พยายามกันน้องเค้าออกมาจากพวกดาร์กเท่านั้น แล้วไอ่หมอนั้นมันจีบน้องวิธีไหนกันนะ ไม่เห็นมีข่าวอะไรเล็ดลอดออกมาถึงหูผมเลย
หลังจากวันนั้นที่ผมเดินตามน้องแบมรอบโรงเรียน ผมก็ไม่ได้เข้าไปคุยกับน้องเค้าอีกเลย เอ่อ!ลืมไป ผมมีเบอร์น้องเขานี่หนา -_- เชี่_ยละ ทำไมมาร์คโง่แบบนี้หละครับหืม ช่างเถอะถึงวันนั้นผมจะด้อยประสบการณ์ไปนิด แต่ครั้งนี้ไม่นะครับขอบอก เพราะผมได้เต๊าะคุณหนูบ้าง เจ้าหญิงบ้าง มาตั้งหลายประเทศละ ถามว่าได้เต๊าะตอนไหนหนะหรอ ก็ระหว่างการขโมยอัญมณีสิครับไม่ขอเล่าดีกว่า 55555555
อ่าจะโทรไปดีไหม ผมนั่งจ้องเบอร์ |||||| ที่รักจริงๆไม่ได้ล้อเล่น ||||||| มาหลายนาทีละ ไม่กล้ากดโทรสักที ก็บอกว่าไม่ได้ป๊อดแต่ก็กลัวน้องเค้าจะไม่ว่างไง นี่ก็เริ่มจะดึกละขนาดไอ่แจ็คสันยังหลับไปแล้วเลย น้องเค้าก็อาจจะหลับไปแล้วก็ได้ เรียกว่าเกรงใจครับเกรงใจ ป๊อดที่ไหนไม่ใช่สักหน่อย
“ไอ่มาร์คมึงเป็นเหี้_ยไร ในโทรศัพท์มึงมีอะไรว่ะแม่งทำหน้าเครียดเชียว”
ไอ่เจบีมึงเสือกเกิดมาเป็นยอดนักสืบทำไม คุณสมบัติสำคัญของนักสืบคือเป็นคนช่างสังเกตุ…. กลัวกูไม่รู้หรือไงว่ามึงเป็นยอดนักสืบ
“กูว่าจะโทรหาน้องแบม”
“เอ… มีแลกเบอร์กันด้วย”
“แลกห่าไร กูเป็นคนขอเบอร์น้องเค้าฝ่ายเดี๋ยว”
“รุกหนักนี้หว่า 555555555”
“อะไร กูก็ขอไว้เฉยๆ กูแค่ไม่อยากแพ้….”
“กูเชื่อมึง 55555555555555”
บ้านมึงขายหัวเราะหรอครับเพื่อน หัวเราะกันใหญ่เลยนะ อยากถามจังว่ามันตลกตรงไหน -_-
“ไอ่เจบีมึงได้เล่าเรื่องนั้นให้ไอ่มาร์คฟังหรือเปล่าวะ”
ไอ่ยองแจที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ๆก็หันมาพูดกับผมและไอ่เจบีเฉย มันชอบดูสารคดีครับสัตว์โลกน่ารัก 55555
“เรื่องอะไรวะ” เจบี
“เด็กคนนั้นไง”
“คนไหน”
“แฟน… เก่าของไอ่มาร์ค”
แฟนเก่าของผม… ใช่แล้วครับผมเคยมีแฟนอยู่คนนึง นี่แหละครับเป็นสิ่งที่ผมให้ผมแตกแยกกับหมอนั้นอดีตเพื่อนรักมากของผม ทุกอย่างมันเกิดมาจากความไม่รู้ของผมเอง ผมไม่รู้ว่าน้องคนนั้นกำลังคบกับเพื่อนผมอยู่ ทั้งหมอนั้นและทั้งน้องเค้าก็ไม่มีใครบอกอะไรผมเลยสักคน จนกระทั่งวันหนึ่งผมทำให้น้องเค้าต้องเลิกกับแฟน... แล้วหันมาคบกับผมแทน แต่พอวันรุ่งขึ้น ผมกลับได้ข่าวมาว่า
น้องเสียชีวิตแล้วนะ
“กูยังไม่ได้เล่าเลย กลัวว่าเล่าไปแล้วไอ่มาร์คมันจะไม่โอเค”
“เรื่องอะไรว่ะ เล่ามาเถอะกูโอเค”
“มึงจำว่าที่ไอ่พวกดาร์กมันระเบิดโรงเรียนได้ป่ะวะ?”
“จำได้”
“หลังจากวันนั้นอีกวัน กูเข้าไปตรวจหาหลักฐาน ก็พบรอยเท้าของหมอนั้นไง… เพื่อนเก่ามึง แล้วพอกูเดินเข้าไปในคราสเรียนของเด็กมัธยมปลายปีหนึ่งกูก็เห็นศพหว่ะ เป็นศพที่มีร่างไหม้เกรียมกูเลยรู้สึกใจไม่ค่อยดีหว่ะ พอกูเข้าไปดูใกล้ๆศพนั้น ในมือข้างซ้ายของศพนั้นแม่งมีสร้อยคอที่สักคำว่า ‘MT’ ถ้ากูสันนิฐานไม่ผิด น้องเค้าคงจะกำสร้อยนั้นไว้แน่นก่อนที่จะโดนเผาจนเกรียม รอบแรกกูก็ยังไม่ค่อยชัวร์หรอกนะเว้ยว่าจะเป็นน้องคนนั้นจริงๆหรือเปล่า แต่พอเห็นรูปที่ยังถูกเผาไม่หมดบริเวณนั้นกูก็โคตรมั่นใจว่าเป็นน้องคนนั้น เพราะรูปนั้นเป็นรูปที่มึงถ่ายกับเพื่อนเก่ามึงและน้องคนนั้นสามคน มันเหมือนกับรูปที่มึงตั้งไว้บนหัวเตียง พอกูตรวจสอบประวัติของเด็กคนนั้นก็รู้มาทีหลังว่าน้องเค้าเป็นคนถนัดซ้ายแต่เปลี่ยนมาใช้มือขวา แต่ตอนนั้นน้องเค้าอาจจะเผลอใช้มือซ้ายหว่ะ กูคิดว่าน้องน่าจะหมดสติก่อนที่ร่างจะโดนเผาแน่ๆ….”
อ่า… ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่าผมเป็นต้นเหตุการตายของน้องเค้าจริงๆ หึ!ผมนี่มันน่าสมเพชชะมัด ทั้งแย่งแฟนเพื่อนยังไม่พอ ยังทำให้แฟนตัวเองตายอีก
“ไอ่มาร์คแล้วเรื่องแบมแบมหนะมึงคิดว่าเด็กคนนั้นจะปลอดภัยหรอ….”
ชีวิตแฟนคนเดียวผมยังปกป้องไม่ได้ หึ! ยอดนักมายากลหนะหรอ จอมโจรใต้แสงจันทร์ ตลกชะมัด!
“เห้! ไอ่มาร์คมึงฟังกูอยู่หรือเปล่า”
น้องคงจะโกรธพี่สินะ ที่พี่ทิ้งนายไว้คนเดียว… นายอยากให้พี่ไปอยู่ด้วยหรือเปล่าหละหืม? J
◂ ▴▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▸▾ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸
“อ่าสวัสดีครับ ใครครับ”
(ฉันเป็นใครเดี๋ยวนายก็คงจะรู้ด้วยตัวของนายเอง)
“เอ่อ….”
(ช่วยทำให้มาร์คต้วนร้องไห้ที)
“ผมทำไม่ได้หรอก”
(หึ! ถ้านายทำไม่ได้ ฉันจะฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง)
“ผม…
ตกลง ”
ความคิดเห็น