คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 【M A G I C】❝ II ❞
เช้าวันนี้อากาศสดใส ผมส่องหน้าตัวเองในกระจกตกใจหมดนึกว่าผี -_- ทำไมหน้าผมถึงเป็นแบบนี้ว่ะ
เมื่อคืนกว่าผมจะได้นอนก็เกือบเช้า เป็นคนไม่ชอบนอนดึกครับแต่ชอบนอนตอนเช้าเลยคุณแม่สอนมาครับว่านอนดึกๆมันไม่ดีเลยนอนเช้ามาตลอด ถามว่าทำไมถึงไม่หลับไม่นอนก็คงจะเป็นเพราะเรื่องที่ผมคุยกับหมอนั้นบนดาดฟ้าหละมั้ง
‘กันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบมกันต์พิมุกแบมแบม’
อ่า.. ชื่อนี้ทำให้ผมนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะอะไรนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันหรืออาจจะเป็นเพราะว่าหัวใจของเด็กคนนี้อาจจะไม่ได้ขโมยง่ายเหมือนอัญมณีนั้นแหละมั้งครับ J
ผมควรทำยังไงดีเอาจริงๆเรื่องนี้ผมยังไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟังเลย เพราะเรื่องหัวใจแบบนี้ใครจะไปช่วยผมได้หละครับ เรื่องแบบนี้มันต้องใช้ใจล้วนๆ แมนๆ แฮนซั่มเข้าไว้นะไอ่มาร์ค เอาจริงๆนะ ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนหว่ะโจทย์คือให้ขโมยหัวใจ ถ้าผมไปผ่าเอาหัวใจของน้องแบมออกมานี่ก็ไม่ผิดใช่ไหม หมอนั้นชอบพูดอะไรกำกวมไม่เคยเปลี่ยน แค่พูดว่าแข่งกันจีบแค่นั้นพอ
แต่เกมแบบนี้มันค่อนข้างอันตรายนะว่าไหม ถ้าเกิดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเกิดมีใจขึ้นมาแล้วจะทำยังไงในเมื่อมันเป็นแค่เกม? พอแข่งเสร็จแล้วก็เลิกรากันไปแบบนี้หรอว่ะ โว้ย! เพราะแบบนี้ไงผมถึงไม่ได้หลับไม่ได้นอนเครียดกว่าขโมยอัญมณีอีกเว้ย
อ่านั้นไงน้องแบม เดินออกมาจากบ้าน r. แล้วครับอือหื้ม และกำลังก้าวเท้าซ้ายเท้าขวาอย่างเป็นจังหวะ ตลกแล้วไอ่สั_ส โห้เอาจริงๆ เจอตัวเป็นๆแบบนี้ผมก็ไม่กล้านะไม่ใช่ว่าป๊อดหรอก แต่อยู่ๆให้เดินไปทักก็บ้าป่ะว่ะ
“เห้ย ขอโทษครับ…. อ่าน้องที่ล็อคเกอร์เมื่อวานนี้หน่า”
“อะ.. อ่อสวัสดีครับรุ่นพี่”
ด้วยสมองอันชาญฉลาดของมาร์คสุดหล่อคนนี้ น้องแบมเค้าไม่รู้หรอกครับว่าพี่มาร์คคนนี้แกล้งเดินชน 5555555555
“อ่อแล้วนี่ทำไมไปเรียนเช้าจัง”
“ผมว่าจะไปเดินดูรอบๆโรงเรียนสักหน่อยอะครับ เพราะผมพึ่งมาเรียนที่นี่เมื่อวานเป็นวันแรกเอง”
“ให้พี่เดินเป็นเพื่อนไหม?”
“อ่อ! ไม่เป็นไรครับ”
“หรือจะให้พี่เดินเป็นแฟน?”
“ห้ะ?”
“รู้จักไหมคนชื่อแนน”
“อ่อ ไม่รู้จักครับ”
โห้ไอ่มาร์ค -_- 555555555555 ทำไมกูน่าสมเพชแบบนี้ว่ะ คนชื่อแนนถุ้ยเถอะครับนี่โรงเรียนชายล้วน คงจะมีอยู่หรอกนะครับผู้ชายชื่อแนน น้องแบมนี่ก็ยังไงพี่กะจะยิงมุขเสี่ยวไปให้ตายเถอะน้องเค้ากลับไม่ได้ยิน จะให้พูดรอบที่สองมันก็ยังไงอยู่ เอ่อโอเค… ถือว่าเป็นประสบการณ์ คนเรามักมีการผิดพลาดกันได้
“อ่า… น้องแบมชื่ออะไรครับ?”
“เอ่อ….”
ชิ_บหาย จะถามชื่อเค้าก็เสือ_กพูดชื่อเค้าออกไปอีก ตายกูตายจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย เล่าให้ไอ่พวกก็อตรู้นี่แม่_งขำผมยันเช้าแน่แซ้ดอย่างมากครับเกิร์ล
“เอ่อ… วันนี้อากาศดีเนาะว่าไหม”
“พี่มาร์ครู้ว่าผมชื่อแบมได้ยังไงครับ”
อ่อ พี่ก็ให้ไอ่เจบียอดนักสืบมัธยมปลายที่โรงเรียนเราภาคภูมิใจแฮกข้อมูลส่วนบุคคลของนายมาไงครับน้องแบม ตายครับตายถ้ากูตอบแบบนั้น นี่กลายเป็นสโต๊กเกอร์ในสายตาน้องแบมแน่ๆ จากนั้นเราคงต้องพรากจากกันเพราะน้องแบมจะมองผมเป็นโรคจิต
เห้ยเดี๋ยวถ้าผมจำไม่ผิด ผมก็ยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองไปเหมือนกันนี้หนา แต่น้องเค้ารู้จักผม? เอ..
“แล้วนายหล่ะรู้จักชื่อพี่ได้ยังไง พี่จำได้ว่าพี่เองก็ยังไม่ได้แนะนำตัวเหมือนกันนะ”
“เอ่อ…”
“ว่าไงหละ รู้จักพี่ได้ยังไง”
“ก็พี่เป็นคนดังนิครับผมจะไม่รู้จักได้ยังไง”
เอ่อหว่ะกูดังนิ 555555555555 อุส่าห์แอบดีใจ
“อ่า… แบบนั้นเองหนะหรอ”
น้องแบมไม่พูดอะไรต่อ และผมก็ยังหน้าด้านเดินตามน้องแบมต่อ น้องเค้าเดินเล่นทั่วโรงเรียน ผมก็จะเดินให้ทั่วโรงเรียนเลยเอ้าไหนๆเมื่อวานก็เป็นโจรมาแล้ว วันนี้มาเป็นสโต๊กเกอร์อีก เป็นแม่_งให้หมดเลยครับ หมดกันชื่อเสียงที่ผมสร้างมา
พูดถึงชื่อเสียงผมน่าจะเล่นมายากลให้น้องแบมดูสักชุดดีไหม เพื่อความประทับใจของเราสองคน ห่า.. เสี่ยวมากครับไม่เหมาะกับคนหน้าหล่อๆอย่างผมเลย เอาไงดี เชื่อไหมว่าผมเดินตามน้องแบมมาเกือบครึ่งชั่วโมง น้องแบมยังไม่รู้เลยว่าผมเดินตาม -_- ให้ตายเถอะถ้าผมเป็นงูนี่น้องเค้าคงตายไปนานหละ แต่โชคดีเนาะที่ผมเกิดเป็นคน…
ระบบสั่นของสมาร์ทโฟนคู่ใจของผม โชว์ชื่อปลายสายที่โทรมา
||||||||||||||||||||||||||||||| J.B ||||||||||||||||||||||||||
“อะไร”
( ไอ่มาร์คมึงชิ_บหายละ )
“ชิ_บหายอะไร ทำไมไม่หาให้กู มึงเพื่อนกูป่ะครับ”
( ตลกมากไหมไอ่สั_ส )
“สรุปมีไร”
( มึงได้ดูข่าวเมื่อเช้าหรือเปล่า วันนี้มึงแม่งออกจากบ้านเร็วชิ_บหายเลยรีบไปไหนว่ะ )
“รีบมาหาเด็ก”
( เอ… )
“กูล้อเล่นไอ่สั_ส แล้วสรุปมึงมีไร”
( เดี๋ยวกูส่งข่าวไปให้ แค่นี้นะ )
อะไรของมันว่ะทำตัวเป็นนกพิราบ ทำมาเป็นส่งขงส่งข่าว.. บางทีผมก็ไม่รู้ว่าผมกับพวกก็อตเป็นเพื่อนกันมาได้ยังไงตั้งหลายปีทั้งๆที่นิสัยแม่งแตกต่างกันสุดขั้ว ไอ่ยองแจนี่ค่อนข้างฮาร์ทคอร์ ไอ่แจ็คนี้มาในทางกวนส้นเท้า เจบีแม่งอะไรของมันก็ไม่รู้แต่ถ้าเป็นเรื่องงานทั้งกลุ่มเนี่ยพึ่งพามันได้อยู่คนเดียว ไอ่เจอาร์นี่ไม่ต้องพูดถึงอยู่โรงเรียนนี้โคตรเรียบร้อยครับภาพลักษณ์ดีงาม พออยู่บ้านเท่านั้นแหละครับจัง_ไรเป็นเลิศ ชีวิตคนเรามันก็ต้องมีด้านดีด้านแย่กันบ้าง บางทีผมก็อยากรู้จักไอ่พวกนี้เหมือนที่คนอื่นเค้ารู้จัก ด้านแย่ก็ถ้าไม่จำเป็นกูขอร้องว่าอย่างแสดงออกมา
…. ข่าวที่ไอเจบีส่งมา หลังจากที่ผมอ่านมันจบพูดคำเดียวเลยว่า
ชิ_บหาย
‘ เมื่อวานได้เกิดเหตุการณ์ชุลมุนขึ้น เมื่อพบว่าระบบรักษาความปลอดภัยของตึก YJTOWN ของนายทุนตระกูลชเวได้ถูกทำลายและมีการขโมยอัญมณีของตระกูลชเวที่สืบสอดกันมารุ่นต่อรุ่น โดยไม่ทราบใบหน้าที่แท้จริงของผู้ต้องสงสัยและไม่ทราบประวัติใดๆเลยทั้งสิ้น แต่การแต่งกายนั้นผู้ต้องสงสัยได้สวมหมวกไม้พรมสีขาว เสื้อสูท กางเกง และผ้าคุมเป็นสีขาว ผู้ต้องสงสัยหลบหนีโดยใช้เทคนิกมายากล ตอนนี้ตำรวจกำลังพยายามค้นหาผู้ต้องสงสัยดังกล่าว… และได้ตั้งชื่อให้ว่า จอมโจร 1412’
อะไรของนายทุนว่ะเนี่ยถึงกับออกหมายจับเลยหรอ แล้วตั้งชื่อให้กูอีกทำไมครับเนี่ยกูมีชื่อแล้วครับอัญมณีก็คืนไปแล้วต้องการอะไรจากผมอีก ลาก่อนนะครับน้องแบมขอพี่ไปเคลียร์หมายจับของตัวเองก่อนคืนนี้นอนคุกคงไม่เวิร์คหว่ะ
“อ่าวพี่มาร์คมาทำอะไรที่นี่หรอครับ”
น้องแบมนี่ก็ล่วงรู้เวลาดีจริงๆ กูอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแม่_งไม่รู้ตัว เพราะผมกำลังจะกลับเท่านั้นแหละ อือหื้มรู้ตัวเลย
เอ่อว่าแต่ผมมาทำอะไรวะเนี่ย จะให้ตอบไปตรงๆว่าเดินตามน้องเค้ามาจะบ้าหรือเปล่า ใครจะไปทำให้โง่หล่ะว่ะ… ผมมาทำอะไรวะเนี่ย
ผมมองไปรอบๆตัวเพื่อหาคำตอบ แล้วก็เหลือบไปเห็น….
‘หญ้า’
“อ่อ พี่มากินหญ้าครับ”
ไอ่สั_สแม่งฮาจริงเลย กูกลายเป็นตัวอะไรในสายตาน้องแบมแล้ววะเนี่ย
“น้องแบมครับพี่ขอเบอร์เราไว้ติดต่อได้หรือเปล่า พี่จะเอาไว้ถามงาน”
“ถามงาน? เราอยู่คนละคราสนะครับพี่”
“เอ่อ… ช่วงนี้พี่เครียดนิดหน่อย พี่แค่ต้องการเพื่อนคุยถ้าน้องแบมไม่ให้พี่ก็ไม่เอาก็ได้นะครับ”
ผมพูดกับน้องแบมพร้อมกับตีหน้าเศร้า มาร์คทำได้ทุกอย่างครับก็เป็นเพื่อนของนักแสดงชื่อดังอย่างไอ่เจอาร์นิครับ ของแค่นี้จิ๊บๆ
“อ่อถ้างั้นก็ได้ครับ”
ผมนี่เก่งจริงๆ 5555555555555
“นายลองล้วงกระเป๋ากางเกงนายสิแบมแบม”
“เห้ย! ผมไม่ได้ขโมยนะมันมาอยู่ในนี้ได้ยังไง”
น้องแบมแทบสะดุ้งเกือบทำมือถือผมตก เพราะของที่แบมล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงนั้นเป็นสมาร์ทโฟนของผมเอง -_- น้องเค้าไม่รู้หรือไงว่าเป็นกล
“มายากลของพี่เอง”
“ผมก็ตกใจหมด -_-”
“เม็มเบอร์นายให้พี่หน่อยนะ”
“จะให้เม็มว่าอะไรหรอครับ”
ถามได้ตรงประเด็น
“เม็มว่า ที่รัก”
“พูดเป็นเล่นหนาพี่”
“สรุปให้ผมเม็มว่าอะไร”
“พี่ให้นายเม็มชื่อว่าที่รักจริงๆไม่ได้ล้อเล่น”
น้องแบมพยักหน้าหนึ่งทีแล้วส่งสมาร์ทโฟนคือผม น้องเค้ายอมเม็มแบบนั้นหรอว่ะ ด้วยความสงสัยผมเลยกดดูเบอร์ล่าสุดที่เพิ่มมาในมือถือ
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| ที่รักจริงๆไม่ได้ล้อเล่น |||||||||||||||||||||||||||||||||||||| ถูกบันทึกเมื่อ 1 นาทีที่แล้ว
-_- โอเคครับโอเค…
◂ ▴▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▸▾ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▾
เด็กหนุ่มมัธยมปลายที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อสักครู่ กับต้องหุบยิ้มลองแทบทันทีเมื่อได้เห็นชื่อบุคคลที่กำลังโทรหาตนอยู่ในสมาร์ทโฟนเครื่องโปรด
“ อะไร ”
( ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ )
“ มีอะไร ”
( หลังจากนี้ฉันควรเรียกนายว่าอะไรดี จะให้เรียกว่านักมายากลอัจฉริยะ
หรือจอมโจร 1412 ดีหละครับหืม)
◂ ▴▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▸▾ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▾
TALK เอ.. สรุปพี่มาร์คเป็นคนยังไงกันแน่ 555555555555
ความคิดเห็น