คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 【M A G I C】❝ START ❞
M A G I C M A R K
M A G I C 0
“เห้ยไอ่แบมมาแล้วหรอว่ะ”
ไอ่ยูคยอมทักทายผมทันทีที่ผมเดินเข้าคลาสเรียน บังเอิญดีนะที่แม่งได้อยู่ห้องเดียวกันไม่งั้น ผมคงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวและเงียบขรึม
เอ.. ทำไมยูนิฟอร์มของไอ่ยูคเป็นสีเหลืองวะครับ เห้ยแม่งอย่างเท่ เออหว่ะผมก็ลืมถามมันเรื่องสีของยูนิฟอร์มว่ามันมีความหมายยังไงกันแน่
“ยูนิฟอร์มมันมีความหมายอะไรหรือเปล่าวะทำไมสีแม่งไม่เหมือนกัน”
“ก็มีอยู่เจ็ดสีไงไอ่สั_ส เค้าก็เขียนไว้ให้แล้วไงในคู่มือนักเรียน”
“กูรู้ว่ามีเจ็ดสี”
“รู้แล้วจะถามหาพ่_อมึ_งหรอ”
“กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น กูหมายถึงแต่ละสีมันมีความหมายยังไง”
“เอ้า เค้าไม่ได้เขียนให้หรือไง”
“ถ้าเขียนแล้วกูจะถามมึงหรอว่ะ โห้…”
“สีแดงสดๆนั้นที่มึงใส่อยู่คือคนที่มีผลการเรียนดีเยี่ยม ประวัติการเรียนของมึงดีไงไอ่แบมมึงเลยได้ใส่สีนี้ ส่วนที่กูใส่คือสีเหลืองก็คือคนที่มีผลการเรียนอยู่ในระดับดีและที่สำคัญคนใส่สีเหลืองมักจะหน้าตาดีทุกคน ยกตัวอย่างเช่นคิมยูคยอมหรือเรียกสั้นๆว่ากูเองเป็นต้น แล้วก็สีน้ำเงินก็มีระดับการเรียนระดับปานกลาง ส่วนสีเขียวคือค่อนข้างโง่ไงไอ่สั_สแต่ชุดสีเขียวแม่_งดูคล้ายๆต้นไม้ดี กูชอบๆ 55555555555555555”
ต้นไม้พ่อมึงดิไอ่สัส คิดได้ไงว่ะ… ในที่สุดผมก็เข้าใจความหมายของชุดยูนิฟอร์มพวกนี้แล้วครับ รอบแรกผมเดาว่าอะไรนะ? ดูจากรูปร่างและผิวพรรณ ? นึกแล้วก็ฮา ไม่หล่อจริงคิดไม่ได้นะครับเนี่ย
อ่าผมจะมาสรุปความหมายของยูนิฟอร์มโรงเรียนนี้อีกรอบอีกทีนึงนะครับ เพราะไอ่ยูคแม่_งโม้จัดอธิบายห่_าไรไม่รู้เรื่อง รวมๆก็คือ
สีแดง = บุคคลที่มีผลการเรียนดีมาก
สีเหลือง = บุคคลที่มีผลการเรียนดี
สีน้ำเงิน = บุคคลที่มีผลการเรียนระดับกลาง
สีเขียว = บุคคลที่มีผลการเรียนค่อนข้างแย่
แล้วมันเจ็ดสียังไงว่ะเนี่ย นับได้มีแค่สี่สี -_- ไอ่ยูคเพื่อนส้_นตีน..
“แล้วอีกสามสี?”
“สีเทาก็พวกมิสเตอร์ มิส อาจารย์ผู้สอนเค้าจะใส่กัน ดูดีชิบหายเลยสีนี้กูยังแอบอิจนิดๆ หรือถ้ากูโตมากูมาเป็นอาจารย์สอนที่โรงเรียนนี้ดีไหมว่ะ ยูนิฟอร์มแม่งสวยสั_สเลย”
กูเสิร์ทหาในเน็ตเองดีไหม รู้สึกเหมือนถามไอ่ยูคแล้วจะไม่ได้ตัวเงินตัวทองอะไรกลับมาเลยนะครับที่รัก
“แล้วสีดำกับสีขาว?”
“สีดำคือพวก DARK”
“DARK คือ?”
“พวกที่ใส่ยูนิฟอร์มสีดำ”
พ่_อมึงเป็นตลกหรอไอ่สัสเลิกคบครับ เพื่อนคนนี้กูเลิกคบ อย่าได้เจอกันอีกเลยนะเพื่อนนะ
“อะไรเนี่ยไอ่แบม กูล้อเล่นหน่าอย่าทำหน้าเป็นควายแอฟริกาแบบนั้นดิวะ”
“หน้ากูมันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอวะ”
“เออดิวะ พวกดาร์กแ_ม่งก็เป็นพวกที่มีประวัติไม่ดี”
“ยังไงวะ”
“ก็ประวัติไม่ดีไงไอ่สั_ส มึงจะให้กูอธิบายยังไง”
“กูหมายถึง แม่งเคยทำอะไรไว้บ้างลองยกตัวอย่างมาดิ้ เอาอันที่เด็ดที่สุด”
“ระเบิดโรงเรียน”
“คุณพระ!!!”
โห้ไหนบอกประวัติและภาพลักษณ์ดีว่ะโรงเรียนนี้ จบมาแล้วมีคุณสมบัติเป็นเจ้าชายทุกคน? เจ้าชายกับผีดิครับสัส ไม่ไหวแล้วป๊าม๊าต้องรีบมารับน้องแบมกลับโซลตอนนี้แล้วแหละนะครับ ที่นี่แม่งน่ากลัวเกินไปไม่เหมาะกับคนเปราะบาง หล่อเหลา และอ่อนต่อโลกอย่างผมหรอกนะ มันไม่ใช่ทางเลยจริงๆ U__U
“ยูนิฟอร์มสีดำนั้นมึงเลี่ยงได้มึงก็เลี่ยงไป”
“อ่า..แล้วสีขาว”
อาผมยังจำคนนั้นได้อยู่เลย เทเลพอเทชั่นอะไรของเขาเท่ชะมัดเลย ผมหละประทับใจจริงๆ เอาเป็นว่าโรงเรียนนี้นอกจากที่ห้องน้ำเป็นระบบเซ็นเซอร์ที่ช่างน่าประทับใจ ก็มีผู้ชายยูนิฟอร์มสีขาวคนนั้นแหละที่ผมประทับใจ แค่สองอย่างนี้จริงๆ
“สีขาวคือพวก GOD”
“อา~ เทพเจ้าสินะ”
“ใช่แล้ว ทำหน้าเคลิ้มเลยนะมึง พวกก็อตเนี่ยแหละเป็นภาพลักษณ์ของพวกเรา มันเป็นอะไรที่กลับกันจากไอ่พวกดาร์กอย่างกับหน้ามือกับส้_นตีน”
“พวกก็อตเป็นยังไงวะลองเล่าๆ”
“พวกก็อตก็มีอยู่ 5 คน แต่กูก็ไม่ได้รู้จักใครเป็นพิเศษหรอกนะเพื่อนทั้งหมดนี้ที่กูกำลังจะเล่าก็มาจากที่เขาเล่าต่อกันมีอีกทีนึง เพราะงั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม คือกลุ่มห้าคนนี้ก็จะมี พี่มาร์ค พี่เจบี พี่เจอาร์ พี่แจ็คสัน แล้วก็พี่ยองแจ พวกเขาก็มีความสามารถแตกต่างกันไป
มึงรู้ไหมโรงเรียนและเจ้าของเกาะนี้ก็คือพ่อของพี่ยองแจ เป็นคนที่รวยที่สุดในเกาะนี้ พี่เค้าเลยมีลุคที่ค่อนข้างเหมือนคุณหนูหวะแต่แม่งก็ไม่ใช่นะ จะพูดยังไงดีว่ะเอาเป็นว่ามึงรู้ว่าพี่เขารวยมากก็พอ
ส่วนพี่แจ็คสันก็เป็นนักกีฬาของโรงเรียนเรา เอาเป็นว่าใครมาท้าดวลกับพี่แกไม่มีทางชนะได้แน่ๆ พ่อของพี่เขาเป็นนักกีฬาระดับโลกเลยนะเว้ยก็คงประมาณว่าเดินตามรอยพ่อ
พี่เจอาร์เป็นนักแสดงชื่อดัง แน่นอนว่าพ่อและแม่ของพี่เค้าก็เป็นระดับนักแสดงฮอลลีวูดระดับโลก เพราะพ่อแม่เป็นนักแสดงหน้าตาพี่เค้าเลยเป็นงั้น เหมือนจะได้รับการดูแลเรื่องภาพลักษณ์มาตั้งแต่เด็กๆ พี่เค้าเลยไม่ค่อยหลุดหว่ะ ไม่มีใครรู้นิสัยจริงๆของพี่เจอาร์นอกจากพวกก็อต
พี่เจบีเป็นยอดนักสืบมอปลายที่มีชื่อเสียงไปทั่วเกาหลีแล้วไอ่สัส กูหละไม่เข้าใจเลยว่ามึงไม่รู้จักพี่เค้าได้ยังไง พี่เจบีเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนเรา มึงอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ให้พี่ยองแจเป็นประธานนักเรียนทั้งๆที่เป็นลูกคนสร้างโรงเรียนแท้ๆ แต่เป็นเพราะพี่เจบีค่อนข้างมีความเป็นผู้นำหวะ ไม่ใช่ค่อนข้างหรอก แต่กูว่ามีความเป็นผู้นำแบบชิ_บหายเลยดีกว่า เป็นคนที่น่าเกรงใจชิ_บหายกูหละโคตรนับถือเลยรุ่นพี่คนนี้ เพราะพี่เจบีเป็นยอดนักสืบด้วย ตอนที่พวกดาร์กระเบิดโรงเรียนกล้องวงจรก็จับภาพคนทำไว้ไม่ได้ พี่เจบีก็ตรวจสอบรอยเท้าแล้วก็หาเจอว่าเป็นฝีมือของไอ่พวกดาร์ก
คนสุดท้ายพี่มาร์คเป็นยอดนักมายากล พี่มาร์คแม่งเป็นไอดอลของหลายๆคนเพราะความเท่เนี่ยแหละมั้งไอ่สั_ส มายากลของพี่มาร์คไม่เคยมีใครจับได้เลย พ่อของพี่มาร์คก็เป็นยอดนักมายากลชื่อก้องโลกกูขอแปลกใจอีกครั้งว่าทำไมมึงไม่รู้จัก ถ้ามึงไม่รู้จักพี่เจบีมึงก็น่าจะรู้จักพี่มาร์คนะครับ แม่_งดังชิ_บหาย ‘ยอดนักมายากลอัจฉริยะ’ เป็นนักมารยากลยังไม่พอนะไอ่สั_ส แม่งยังอัจฉริยะอีก อัจฉริยะยังไม่พอแม่_งเสือ_กหล่ออีก แน่นอนว่าพี่มาร์คแม่งครองตำแหน่งของเดือนโรงเรียนเราไปด้วยครับ รอบแรกกูก็นึกว่าจะเป็นพี่เจอาร์นะที่ได้ตำแหน่งนี้ แต่พอได้เห็นหน้าพี่มาร์คชัดๆโอโห้กูรู้ซึ้งเลย..”
โห้ U__U ซึ้งแล้ว โอเคแบมคนนี้เข้าใจซึ้งแล้วครับ ผมไปอยู่รูไหนมาทำไมไม่เคยได้ยินชื่อพี่ๆพวกนี้ เพราะวันๆมัวแต่เล่นเกมสินะโอเคผมซึ้งแล้วครับ เจอประวัติของรุ่นพี่แก๊งค์ก็อต ผมนี่แทบอยากจะตายแล้วเกิดใหม่ทำไมโลกช่างลำเอียง ถ้าเอาประวัติของผมไปเทียบกับพี่เค้าผมนี่กลายเป็นขี้หมาไปเลย โถ่ไอ่แบม ~
“เป็นไงครับเชี่ยแบมทำหน้าเหมือนขี้หมาเลย”
ใช่แล้วครับเพื่อนยูคตอนนี้กูกลายเป็นขี้หมาไปแล้วครับ ไม่อยากจะโม้ให้ไอ่ยูคฟังเท่าไหร่ว่าผมได้คุยกับพี่มาร์คแห่งแก๊งค์ก็อตมาแล้วด้วย ถึงแม่งจะไม่ค่อยเหมือนบทสนทนาก็เถอะ เพราะผมได้พูดแค่สองคำ ‘อุต๊ะ’ กับ ‘ห้ะ’ ช่างเป็นบทสนทนาที่น่าประทับใจมากจริงๆ
◂ ▴▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▸▾ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸◂ ▴▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▸▾ ◂ ▴ ▾ ▸ ◂ ▴ ▾ ▸
“เจบี เรามีเรื่องที่จะให้นายตรวจสอบ”
เด็กหนุ่มที่มีชื่อว่า ‘มาร์ค’ เรียกเพื่อนสนิทของตนด้วยสรรพนามที่น่าขนลุก แต่เพราะพวกเขาเป็นหน้าตาของโรงเรียนแห่งนี้ เลยพูดคำหยาบภายในโรงเรียนหรือพูดในเวลาเรียนไม่ได้เลย เพราะจะต้องเป็นตัวอย่างที่ดีของโรงเรียงที่มีภาพลักษณ์เป็นเจ้าชายแห่งนี้ ทั้งๆทีเวลาพวกเขาอยู่ในบ้านที่โรงเรียนจัดให้นั้นมักจะเรียก ‘เชี่ยบี’ ‘ไอ่สัส’ณ. เวลานี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขากำลังกัดฟันพูด
“เรื่องอะไรครับ”
“ตรวจสอบประวัติเด็กนักเรียนให้หน่อยสิครับ”
“คนไหนหละครับ”
“เด็กยูนิฟอร์ม r. สูงประมาณ 170 เซนติเมตร ผมสีบลอนด์”
ใช้เวลาไม่นานเพียงแค่เจบีใช้นิ้วเรียว พิมพ์โค้ดชวนปวดหัวซึ่งมาร์คเองก็ไม่เคยจะเข้าใจมันเหมือนกันทั้งๆที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ และทั้งๆที่เจบีก็เคยอธิบายให้มาร์คฟังหลายรอบแล้วเกี่ยวกับเรื่องโค้ดพวกนี้ มาร์คก็ยังไม่เข้าใจมันอยู่ดี
“ชื่อกันต์พิมุก ภูวกุล ชื่อเล่นคือแบมแบม นายเอาไปอ่านเองดีกว่า เราขี้เกียจอ่าน”
เจบีพูดพร้อมยกโน้ตบุ๊คเครื่องโปรดส่งให้เพื่อนสนิทของเขาทันที
ชื่อกันต์พิมุก ภูวกุล ชื่อเล่นคือ แบมแบม วันเกิด 20597 ส่วนสูง ~170 cm. น้ำหนัก 52 kg. กรุ๊ปเลือด B สัญชาติไทย งานอดิเรกคือฟังเพลง ความสามารถคือเต้น สเป็คคือคนที่ดูน่ารักเวลายิ้ม
มาร์คอ่านประวัติของแบมแบมเด็กผู้ชายที่เจอกันหน้าล็อคเกอร์เมื่อเช้า ความจริงแล้วเมื่อเช้าเขาเห็นแบมแบมก่อนที่แบมแบมจะเห็นเขาซะอีก ก็ไปยืนอยู่ซะเด่นขนาดนั้น จะแอบดูคนอื่นคุยกันทั้งทีทำไมไม่หาที่แอบฟังดีๆ มาร์คกลัวจะเกิดอันตรายกับแบมแบมเลยเบี่ยงเบนความสนใจของไอ่พวกนั้น โดยกลที่เรียกว่าเทเลพอเทชั่น
ถ้าพวกดาร์กเห็นแบมแบมชีวิตแบมแบมคงจะอยู่ไม่สุขแน่ๆ ก็เล่นหน้าตาน่ารักซะขนาดนั้นคนอย่างหมอนั้นคงไม่ยอมปล่อยนายไปแน่ๆ…
เกือบไปแล้วนะแบมแบม J
ความคิดเห็น