คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ---ChApTeR 5 ง้อ
“ก็ได้ฮะ แต่..........”
“........”
“.............”
“แต่ไรอ่ะฮยอกแจ บอกฮยองมาเถอะ ยอมทำตามทุกอย่างเลยน้า”
พูดพลางคุกเข่าเอามือปรสานกันไว้ที่หน้าอก อ้อนวอนเต็มที อย่างนี้ก็เข้าทางอี ฮยอกแจ น่ะสิ
“ครับ ๆ ฮยองต้องให้พวกเราพักบ้างนะครับ เคลีย งานให้พวกเราทุกคนได้หยุดด้วยฮยอกเหนื่อยจะตายแล้วนะ”
“คือ......เอ่ออออ....”
“ไม่ได้หรอฮะ ?” พูดแล้วทำตาแป๋วใส่หัวหน้าซะเลย
“เอ่อ ได้ ๆ ”
“ขอบคุณฮะ ฮยองน่ารักที่สุดเลย” จุ๊บ แก้มคนแก่ใจดีหนึ่งทีแล้ววิ่งหนีไป
ปัง !!!!
คนตัวเล็กออกไปนานแล้วแต่ท่านหัวหน้ายังยืน เคลิ้มอยู่ที่เดิมอยู่เลย
................................................................................................................................................................................
มาต่อที่ข้างนอกที่คนตัวเล็กเพิ่งวิ่งออกมากันดีกว่า
ปัง !!!!
ตึง ตึง คนตัวเล็กวิ่งมานั่งจุ่มปุ๊กที่ตักฮีชอล
“ว่าไงฮยอกได้เรื่องไหม หื้ม”
“ได้สิฮะ ฮยอกแจซะอย่าง”
แอ๊ด
“ฮยอกแจ ฮีชอล แล้วอีทึกไปไหนหล่ะ” พี่ผุ้จัดการเข้ามารับเหลาลิงไปทำงานถามขึ้นเมื่อไม่เห็นหัวหน้าวงคนเก่งนั่งอยู่
“อ่อ อีทึกฮยองอยู่ในห้องผมยังไม่ออกมาเลยฮะ” แล้วคนตัวเล็กก็เดินไปบอกผู้จัดการ
ผู้จัดการขยี้หัวคนตัวล็กด้วยความเอ็นดู เพราะฮยอกแจน่ารัก เป็นใครอยู่ใกล้ ๆ ก็ต้องหลงรักเป็นธรรมดา ชิ้ง!! ชิ้ง !!เหมือนมีสายตาของใครส่งมาสาบแช่งเขา พอหันไปดูก็เข้าใจเลยว่าสายตานั้นมาจากใคร แล้วก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก พี่ชายที่หวงน้องอย่าง คิม ฮีชอล ที่ว่าหวงน้องชายน่ะหรอ มันเป็นความลับมีแค่ 4 คนเท่านั้นที่รุ้ว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ ไม่ใช่แค่พี่น้องร่วมวงแต่อย่างใด 4 คนที่รุ้เรื่องนี้ก็มีแต่ ลีซูมาน ลีฮยอกแจ คิมฮีชอล แล้วก็ตัวเขา ส่วนเรื่องที่ต้องปิดบังน่ะหรอ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าคนหวงน้องอย่างคิมฮีชอล กลัวคนอื่นรุ้ว่า ฮยอกแจเป็นน้องของตัวเองแล้วโดนคนอื่นแกล้ง เพราะตัวเขาแกล้งคนอื่นไว้มาก ถ้าเป็นอย่างนี้เข้าก็สามารถดูแลและปกป้องน้องชายของเขาได้โดยไม่มีใครสังเกตุหรือหาว่าเขาเข้าข้างน้องชายตังเอง แล้วอีกอย่างมันก็สะดวกในการทำอะไรหลาย ๆ อย่าง มรุ้สึกถึงรังสีอำมะหิตแผ่ออกมารอบ ๆ ห้องถ้าผมยังขืนยืนอยู่ตรงนี้อาจจะโดนอาระวาดบ้านแตกได้
“เอ่อ งั้นพี่ไปตามอีทึกก่อนละกัน ” ผมหาทางรอดให้ตัวเองได้แล้ว
“น่าจะไปได้ตั้งนานแล้ว” ไม่วายได้ยินเสียงเหน็บแนมอีก
“พี่ฮีชอล พี่ผู้จัดการมารึยังอ่ะ” ซองมินกระต่ายน้อยตาแบ๊วออกมาถามเพราะมันใกล้ถึงเวลารวมตัวกันแล้ว
“มาแล้ว นายไปตามพวกนั้นมาได้แล้วใกล้เวลาทำงานแล้ว เร็วๆล่ะให้เวลา 3 นาทีนะ”
“ค๊าบบบบบบบบบบบ”
2 นาทีต่อมาทุกคนก็มาถึงห้องนั่งเล่นรวมแล้ว
“ใครจะไปรถบริษัทกับพี่บ้าง ”
“ผมไปกับคยูฮยอนครับ” ซองมิบอก
“ดงเฮไปกับผมนะ” คิบอมบอกผุ้จัดการ
“ผม เรียวอุค เยซอง ไปกับพี่ฮะขี้เกียจขับรถฮะ ” ชินดงบอกผุ้จัดการ
“ผมไปกับฮีชอลนะ” คนจีนบอกบ้าง
“ใครจะไปกับนายฮัน วันนี้นายไปรถบริษัทละกัน ชั้นจะไปกับฮยอก”
“ไหงงั้น เอ่อ โอเค ๆ ไปกับก็ได้” พอเห็นสายตานางพญาแล้วเค้าก็หวาดกลัวอยู่เหมือนกันไม่กล้าเสี่ยงหรอก
“ทึกกี้ นายจะไปยังไง”ฮีชอลหันมาถามคนที่สติยังไม่เข้าตัวดีนัก
“ชั้นน่ะหรอ จะบินไปชั้นเป้นนางฟ้าไง” นั่นยังเพ้อไม่หายอีก
“อีทึกฮยอง เป็นอะไรไปรึป่าวฮะ” เมือฮยอกแจเห็นหัวหน้าวงแปลกไปก็เดินเข้ามาเอามืออังหน้าผากเช็กว่ามีไข้รึป่าว แต่การกระทำนั้นทำเอาอีกคนแทบคลั่ง
“เอ่อ ฮยอก แจ พี่....”
“พี่อะไรหรอฮะ” เอียงคอถามอย่างน่ารัก
เอื้อก อีทึกกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาง
“พี่อยากกดไก่ อ๊ากกกกกกกกกกกกก”
เฮ้ย !!!!!!!!!!!!!!
คนมือไวอย่างฮีชอลรีบคว้าน้องชายมาไว้ในอ้อมกอดได้ทันทีที่ห็นอีทึกเริ่มคลั่งแล้วผลักคังอินเข้าไปแทนตำแหน่งที่ฮยอกแจยืนอยู่
“เฮ้ย ไม่พี่ทำงี้หล่ะ” คังอินบ่นออกมาเมื่อเขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย
“เอาน่า นายพามันไปเข้าห้องน้ำไป ก่อนที่มันจะกดนายนะคังอิน” ฮีชอลบอกให้คังอินรีบพาไปไกล ๆ ซะ
“อ๊ากกกกกกกกกกกก อยากกกกกกก กดดดดดด ไก่”
“เลร กำอะไรของตรูฟะ”
แกร๊ก ปึก ปัง
“งั้นพวกพี่ไปก่อนละกันนะ คังอินนายไปพร้อมกับอีทึกละกัน ฮยอกไปกับฮีชอล โอเคตามนี้นะ ไปพวกนายแยกย้ากกันได้แล้วเรามีงานรออยู่”
ทุกคนต่างแยกย้ายไปกันคนละทางแต่มีที่หมายเดียวกัน ทุกคนออกจากห้องไปแล้ว เหลือแค่ ฮีชอล ฮยอกแจ คังอิน อีทึกที่อยุ่ในห้องน้ำยังไม่ออกมา
“งั้นพี่ไปก่อนนะคังอิน ป่ะฮยอก”
“ฮะ/ครับ”
“ก็ได้ฮะ แต่..........”
“........”
“.............”
“แต่ไรอ่ะฮยอกแจ บอกฮยองมาเถอะ ยอมทำตามทุกอย่างเลยน้า”
พูดพลางคุกเข่าเอามือปรสานกันไว้ที่หน้าอก อ้อนวอนเต็มที อย่างนี้ก็เข้าทางอี ฮยอกแจ น่ะสิ
“ครับ ๆ ฮยองต้องให้พวกเราพักบ้างนะครับ เคลีย งานให้พวกเราทุกคนได้หยุดด้วยฮยอกเหนื่อยจะตายแล้วนะ”
“คือ......เอ่ออออ....”
“ไม่ได้หรอฮะ ?” พูดแล้วทำตาแป๋วใส่หัวหน้าซะเลย
“เอ่อ ได้ ๆ ”
“ขอบคุณฮะ ฮยองน่ารักที่สุดเลย” จุ๊บ แก้มคนแก่ใจดีหนึ่งทีแล้ววิ่งหนีไป
ปัง !!!!
คนตัวเล็กออกไปนานแล้วแต่ท่านหัวหน้ายังยืน เคลิ้มอยู่ที่เดิมอยู่เลย
................................................................................................................................................................................
มาต่อที่ข้างนอกที่คนตัวเล็กเพิ่งวิ่งออกมากันดีกว่า
ปัง !!!!
ตึง ตึง คนตัวเล็กวิ่งมานั่งจุ่มปุ๊กที่ตักฮีชอล
“ว่าไงฮยอกได้เรื่องไหม หื้ม”
“ได้สิฮะ ฮยอกแจซะอย่าง”
แอ๊ด
“ฮยอกแจ ฮีชอล แล้วอีทึกไปไหนหล่ะ” พี่ผุ้จัดการเข้ามารับเหลาลิงไปทำงานถามขึ้นเมื่อไม่เห็นหัวหน้าวงคนเก่งนั่งอยู่
“อ่อ อีทึกฮยองอยู่ในห้องผมยังไม่ออกมาเลยฮะ” แล้วคนตัวเล็กก็เดินไปบอกผู้จัดการ
ผู้จัดการขยี้หัวคนตัวล็กด้วยความเอ็นดู เพราะฮยอกแจน่ารัก เป็นใครอยู่ใกล้ ๆ ก็ต้องหลงรักเป็นธรรมดา ชิ้ง!! ชิ้ง !!เหมือนมีสายตาของใครส่งมาสาบแช่งเขา พอหันไปดูก็เข้าใจเลยว่าสายตานั้นมาจากใคร แล้วก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก พี่ชายที่หวงน้องอย่าง คิม ฮีชอล ที่ว่าหวงน้องชายน่ะหรอ มันเป็นความลับมีแค่ 4 คนเท่านั้นที่รุ้ว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ ไม่ใช่แค่พี่น้องร่วมวงแต่อย่างใด 4 คนที่รุ้เรื่องนี้ก็มีแต่ ลีซูมาน ลีฮยอกแจ คิมฮีชอล แล้วก็ตัวเขา ส่วนเรื่องที่ต้องปิดบังน่ะหรอ ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าคนหวงน้องอย่างคิมฮีชอล กลัวคนอื่นรุ้ว่า ฮยอกแจเป็นน้องของตัวเองแล้วโดนคนอื่นแกล้ง เพราะตัวเขาแกล้งคนอื่นไว้มาก ถ้าเป็นอย่างนี้เข้าก็สามารถดูแลและปกป้องน้องชายของเขาได้โดยไม่มีใครสังเกตุหรือหาว่าเขาเข้าข้างน้องชายตังเอง แล้วอีกอย่างมันก็สะดวกในการทำอะไรหลาย ๆ อย่าง มรุ้สึกถึงรังสีอำมะหิตแผ่ออกมารอบ ๆ ห้องถ้าผมยังขืนยืนอยู่ตรงนี้อาจจะโดนอาระวาดบ้านแตกได้
“เอ่อ งั้นพี่ไปตามอีทึกก่อนละกัน ” ผมหาทางรอดให้ตัวเองได้แล้ว
“น่าจะไปได้ตั้งนานแล้ว” ไม่วายได้ยินเสียงเหน็บแนมอีก
“พี่ฮีชอล พี่ผู้จัดการมารึยังอ่ะ” ซองมินกระต่ายน้อยตาแบ๊วออกมาถามเพราะมันใกล้ถึงเวลารวมตัวกันแล้ว
“มาแล้ว นายไปตามพวกนั้นมาได้แล้วใกล้เวลาทำงานแล้ว เร็วๆล่ะให้เวลา 3 นาทีนะ”
“ค๊าบบบบบบบบบบบ”
2 นาทีต่อมาทุกคนก็มาถึงห้องนั่งเล่นรวมแล้ว
“ใครจะไปรถบริษัทกับพี่บ้าง ”
“ผมไปกับคยูฮยอนครับ” ซองมิบอก
“ดงเฮไปกับผมนะ” คิบอมบอกผุ้จัดการ
“ผม เรียวอุค เยซอง ไปกับพี่ฮะขี้เกียจขับรถฮะ ” ชินดงบอกผุ้จัดการ
“ผมไปกับฮีชอลนะ” คนจีนบอกบ้าง
“ใครจะไปกับนายฮัน วันนี้นายไปรถบริษัทละกัน ชั้นจะไปกับฮยอก”
“ไหงงั้น เอ่อ โอเค ๆ ไปกับก็ได้” พอเห็นสายตานางพญาแล้วเค้าก็หวาดกลัวอยู่เหมือนกันไม่กล้าเสี่ยงหรอก
“ทึกกี้ นายจะไปยังไง”ฮีชอลหันมาถามคนที่สติยังไม่เข้าตัวดีนัก
“ชั้นน่ะหรอ จะบินไปชั้นเป้นนางฟ้าไง” นั่นยังเพ้อไม่หายอีก
“อีทึกฮยอง เป็นอะไรไปรึป่าวฮะ” เมือฮยอกแจเห็นหัวหน้าวงแปลกไปก็เดินเข้ามาเอามืออังหน้าผากเช็กว่ามีไข้รึป่าว แต่การกระทำนั้นทำเอาอีกคนแทบคลั่ง
“เอ่อ ฮยอก แจ พี่....”
“พี่อะไรหรอฮะ” เอียงคอถามอย่างน่ารัก
เอื้อก อีทึกกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาง
“พี่อยากกดไก่ อ๊ากกกกกกกกกกกกก”
เฮ้ย !!!!!!!!!!!!!!
คนมือไวอย่างฮีชอลรีบคว้าน้องชายมาไว้ในอ้อมกอดได้ทันทีที่ห็นอีทึกเริ่มคลั่งแล้วผลักคังอินเข้าไปแทนตำแหน่งที่ฮยอกแจยืนอยู่
“เฮ้ย ไม่พี่ทำงี้หล่ะ” คังอินบ่นออกมาเมื่อเขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย
“เอาน่า นายพามันไปเข้าห้องน้ำไป ก่อนที่มันจะกดนายนะคังอิน” ฮีชอลบอกให้คังอินรีบพาไปไกล ๆ ซะ
“อ๊ากกกกกกกกกกกก อยากกกกกกก กดดดดดด ไก่”
“เลร กำอะไรของตรูฟะ”
แกร๊ก ปึก ปัง
“งั้นพวกพี่ไปก่อนละกันนะ คังอินนายไปพร้อมกับอีทึกละกัน ฮยอกไปกับฮีชอล โอเคตามนี้นะ ไปพวกนายแยกย้ากกันได้แล้วเรามีงานรออยู่”
ทุกคนต่างแยกย้ายไปกันคนละทางแต่มีที่หมายเดียวกัน ทุกคนออกจากห้องไปแล้ว เหลือแค่ ฮีชอล ฮยอกแจ คังอิน อีทึกที่อยุ่ในห้องน้ำยังไม่ออกมา
“งั้นพี่ไปก่อนนะคังอิน ป่ะฮยอก”
“ฮะ/ครับ”
ความคิดเห็น