คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Good morning teacher ::: 07 :::
อา ริมฝีปาเราแะันแล้ว
ูบนี้ วามหมายมัน่าาที่ผ่านมา
ูบนี้ ะพาผมถลำลึและไม่รู้ว่าะถอนัวไ้ไหม ผมะทำไ้ไหม านยอละยอมไหม สมอผมประมวลผลลัพธ์ไม่ไ้ สิ่ที่ผมทำือปล่อยวาทุเรื่อ รับรู้เพียริมฝีปาร้อนผ่าวที่พารสาิอไวน์ฝรั่เศสเลือบริมฝีปาผมทั้บนและล่า ลิ้นที่ร้อนว่า ุ่ม่ำว่าุนันปาไปามเรียวลิ้นผม ประท้วให้ผมทำเ่นเียวันบ้า พอผมเื่อฟัเา็ให้ราวัลเป็นเสียราที่ราวับเ้นออมาาลำอ
พระเ้า ผมนลุเรียว สั่นสะท้านไปทั้ัว!
“ทำยัไี ผมไม่อยาหยุูบแบฮยอนเลย” เาเอ่ยเสียพร่า เลียูบับริมฝีปาผมราวับยััใไม่ไ้ แ่พอผมไหล่เาเบา ๆ านยอล็ัสินใไ้่ายึ้น เรือนผมสีเ้มุบลับออผม
อา รนั้นมันอ่อนไหวนะานยอลอ่า อย่าเลียเบาสิมันั๊ี้
อือออออ ัันเลยหรือ เี๋ยวเถอะะเอาืนสอเท่า
“านยอล...อา...ะ านยอล...” านยอลราในอ เาทำอะไรับเนื้อัวับอารม์ผมบ้า็ไม่รู้ ว่าเสื้อะหลุาร่าไปไ้ผม็แอ่นัวึ้นหาริมฝีปาที่ื่นมหน้าอผมนเนื้อัวเร็ไปหม อนนี้ผมเหมือนนหมสภาพ นอนัวอ่อน ปรือามอานยอล่อย้อนัวผมึ้นอุ้มอย่าไร้ทา่อร
“รั้แรอเรา บนเียีว่านะรับ”
็ถือว่าเป็นอีหนึ่เรื่อราวี ๆ เพราะะนั้น...ามในหล่อเลยละันน้าาาา >///////<
........
- CUT -
.........
ผมรู้สึัวอีรั้พร้อมเสียราอัวเอ
น่าะเ้าแล้ว แสสว่าที่ส่อเป็นรอบ้ายวาอผ้าม่านบอผมอย่านั้น
ลอยับัวแ่็้อราัว่ารั้แร ฟูที่นอนยุบยวบามารเลื่อนไหวอผมส่ผลให้แนที่พาไว้รเอวออแรระับทันที
“อือ ไม่ให้ไป” อุเหม่! ูู๊ เ้ามายัไม่ทันลืมาื่น็ทำัวน่ารั่อนละ ผมฝืนวามหน่วหนัอายหยาบ่อยพลิัวไปหาเ้าอเสียทุ้มพร่า เห็นใบหน้าหล่อเหลาัวเียฝืนเปลือาประอบเรือนผมยุ่ ๆ แล้ว็รีบหันลับทาเิมแทบไม่ทัน
( อ๊าาา! สะโพ T T )
“โอเหรือเปล่า?” ี้ นี่มันไพร์ไทม์ั ๆ หลัาผ่านืนแห่พายุมาแล้ว็้อื่นมาพร้อมวามหวานื่น
หมายเหุ ะื่นเ้าื่นสาย็แล้วแ่สมรรถนะเรื่อยน์อแ่ละู่นะรับ อืหน่อย็ื่นเที่ยื่นบ่ายันเลย ฟิหน่อย็ื่นสาย แ่ประเภทื่นมาอนเ้ามืแล้วัไปอีสอรอบนี่็ไม่รู้ะเรียยัไนะรับ (ไหวไหล่ ยิ้มริ่ม)
ที่สำัอนนี้...ผมแอบวานมือไปบนโ๊ะเล็้าเีย...อเ็หน้า่อนไ้ไหม ระอยู่ไหน ผ่านศึหนัมาทั้ืน อายไลเนอร์เลอะมาถึาหรือยั
“แบฮยอน โรธผมหรือรับ?” ผมลอา้ายวาทั้ที่รู้ว่านที่นอนอ้อนหลัไม่เห็น
“ทำไมิแบบนั้นล่ะรับ”
“็ผม...รุนแรับุ...เือบทั้ืน....”
“ผมไม่ไ้โรธ” ไม่ไ้โรธ แ่เิ้นนนนน >-<
“ริหรือรับ?”
“อื้อ”
“ริ ๆ นะ”
“ไม่อบแล้วรับ ผมะไปอาบน้ำ ปล่อยรับ” แน่ะ ื้อัเลย บอให้ปล่อยไม่ไ้บอให้อแน่น ๆ สัหน่อย ว่าไม่ฟัยัึ้นร่อม เอ๊ะ อะไรันนะแบฮยอน ห้ามสิห้าม ไปลูบหน้าอนอื่นเ้าทำไมมมมม T T
“ร่อรอยอแบฮยอนบนัวผม สวยใ่ไหมล่ะรับ”
“็แพ้รอยอานยอลบนัวผมอยู่ี” อ๊ายยยยยยยยยย บอให้ห้าม ไม่ไ้ให้เลิ้ม ั้สิ่วนบยอนแบ
“ไม่อยาให้าไปเลย”
“เป็นไปไม่ไ้”
“ถ้ามันาแบฮยอนะทำให้ผมใหม่ไ้ไหมรับ”
“เี้ยว!” หัวเราะอบใ พอใอะไรนัหนา ผมมอุเา็ยิ่ื่นบาน แล้วอโทษนะ แม้ว่าอนนี้อาะไม่ใ่ยามเ้าแ่ารเอาัวแทร่วามาทับลาัวนอื่นนี่มัน็เสี่ยเหมือนันนะุ เสี่ย่อารหัห้ามใ รู้ไหมผม้อสะิัวเอไปี่รอบถึะห้ามไม่ให้ัวเอยาึ้นเสียสีสี้าานยอลไ้
“ลุเถอะรับ ผมอยาอาบน้ำ” านยอลลุึ้นนั่อย่าว่า่าย พอผมลุึ้นบ้าเา็ยับเ้าสวมอ วาาบนไหล่
“วันนี้อย่าเพิ่ลับเลยนะรับ”
“หือม์?”
“ผมอห้อไว้ถึวันันทร์”
“วันันทร์!” ั้แ่เมื่อไหร่ ทำไมอนเ็อินผมถึไม่ไ้ยิน อา ้อเป็นอนที่มีเสียโทรศัพท์สายในัึ้นแน่ ๆ ปิเรา้อเ็เอ้าท์อนเที่ยร พนัานน่าะโทรมาสอบถามแล้วานยอล็่อเวลาไปอนนั้น เหอะ ิเอเออเอ มั่นใไ้ยัไว่านอย่าแบฮยอนะยอมอยู่้วย
“นะรับ อยู่ับผมนะรับ” เอ๊ะ เมื่อี้ผมยิ้มแล้ว็พยัหน้าใ่ไหม
“แ่ผมไม่ไ้เรียมอะไรมาเลย เสื้อผ้า รีม อใ้ส่วนัว”
“แ่มีแบฮยอน็พอแล้วรับ ออย่าอื่นสั่พนัานเอามาให้็ไ้ ส่วนเสื้อผ้าเราไม่้อใ้นี่รับ” ่วย้วยเถอะ สาบานมาเี๋ยวนี้ว่าเรียนมหา’ลัยปีสุท้ายริ ั้นเิลีลานี่เี่ยวเสียนเบเพสอย่าผมามไม่ทัน ผมลายมือาผ้านวมที่รวบบั่วเอวไว้ สอแนเ้ารับเสื้อลุมที่านยอลลุไปหยิบมาสวมให้ เผลอราออไปนิเียวอนหย่อนาลเียเลยเป็นผลให้นัวสูรีบรุเ้ามาหา
“ผมอุ้มนะรับ” อุ้มึ้นอมาแล้วถึอ ้ามั้นอนลออ่ะ
“ทำหน้าอนอีแล้ว” ยัล้าหัวเราะ ไม่เห็นแ่หน้าหล่อ ๆ ะ่วนให้ร้อโอยเลยเียว
“ปล่อยไ้แล้วรับ” ถึห้อน้ำแล้ว ผมลายแนาลำอหนาเมื่อานยอลอุ้มมาปล่อยไว้บนเ้าน์เอร์หินอ่อนหน้าระ เาวยูบไปหนึ่รั้แล้ว็หันไปผสมน้ำอุ่นในอ่า วามหวานอยแ่มอมาทาผมะที่มือ็ทำานไม่าอน านยอลเทรีมอาบน้ำับเลเพิ่ฟอนล้นอ่า เามออย่าพอใ่อนะเินลับมาเท้าแนััวผมไว้
“ผมิมาลอเลยว่าแบฮยอนเวลาอยู่ในท่ามลาฟอนุ่ม ๆ พวนั้นะน่ารัแ่ไหน”
“็น่ารัเหมือนเวลาปิ”
“ไม่เื่อ” ผมร้อเอ๊ะ เผลอเหวี่ยไปทั้เสียทั้หาา
“เราไม่น่ารัหรือไ?”
“น่ารัรับแ่อนอยู่ในนั้นิว่าน่ารัมาว่าปิ” ว่าแล้ว็ไม่รอให้ผมเินัวบิ านยอลปลเสื้อลุมัวเอลพื้น ่อมาืออผม ่อนเราะผ่านโนแห้เ้าไป้านใน านยอล้าวเ้าไปในอ่าทรลมนาให่ทรุลนั่่อนะึให้ผม้าวามเ้าไป เนื้อัวอเราเบียันใ้น้ำอุ่นที่ยัทิ้วันลอยสู ผมราอย่าผ่อนลายยามถูมือหนาับให้เอนอิไหล่ว้า
ผ่อนและลายอยู่รู่เียว พอน้าหลัูบไ้ออผมนพอใแล้ว มือที่ลูบไล้่วแน็เริ่มรุ่ำลไป ผมราฮือ แอ่นัวเสียแผ่นหลัเ้าับอว้า สอแนเริ่มะเียะายเาะเี่ยวแนวไหล่แ็แรเพื่อยึเป็นหลั
“านยอล อย่าแล้” ล้อหลอับร่าายนอื่น ไม่ยอมแะ้อแ่ลับลึเ้นไปทั่ว้นา้านใน ผมิเล็บลบนเนื้อัวเาบอให้รู้ว่าัใ
“อย่าิ้นสิรับ ผมทำวามสะอาให้ไม่ถนันะ”
“ุแล้ผม!” เสียว่านไปทั้ร่า าทั้สอเร็รอแ่็ไม่ไ้รับารอบสนอ ผมพ้อเสียสั่น เบือนหน้าหนีเมื่อานยอลเอียใบหน้า้มมอ
“โรธหรือรับ”
“..........”
“ผมอโทษรับ ผมไม่ไ้ั้ใ...แบฮยอนน่า...” โรธ ไม่้อมาทำหน้าหมอเลย ไม่้อมาับ้วย เราะไปนั่นละฝั่ ไม่้อมายื้อเรานะ ปล่อยเลย ปล่อย ๆ ๆ
“ผมอโทษ” หึ ปัมือออเลย นี่ ๆ ๆ ๆ
“ั้นแบฮยอนอาบน้ำเถอะนะรับ ผมะออไป่อน” เี๊ยววววววววววววว เี๋ยวสิ ที่ฮึฮั้าบนนั่นแ่ิในในะ ไม่ไ้แสอาารออไปเลย อย่าเพิ่ถอใสิ!
พอเาันร่าออผม็ไม่รู้ะทำยัไ
ยันยืนอีรั้นะว่าไม่รู้ะทำยัไริ ๆ
“แบฮยอนน่า...” านยอลสูลมหายใเ้าอ เสียที่เรียื่อผมลายเป็นเสียราแหบ่ำเมื่อผมพลิัวึ้นไปนั่ทับรำแหน่สำัเป๊ะ
ื้ออออออ านยอลเอ็์แอลเ็มั้นอีแล้วอ๊ะ >//////<
“อย่าไปเลยนะรับ ผมหนาว”
็บอแล้วว่าไม่รู้วววววววว ริริ๊
สุท้าย็อ้อนเ็ าั ---> ทวิเอร์
อบุ่ะ
TAG #ทร
cinna mon
ความคิดเห็น