คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #56 : LOVE PASSION U-17 Past 22: Prince&Princess in the swim suit
3-4 วันก่อนที่พวกซานาดะจะแข่งกับพวกคอร์ท 1 แถวแม่น้ำที่อยู่ไม่ไกลไม่ใกล้จากค่าย U-17 บรรดาเด็กม.ต้นได้ไปรวมตัวกันที่นั้นในชุดว่ายน้ำเพื่อเตรียมสนุกกับการแข่งขันตีแตงโม (เนื่องจากแบ่งเป็น 2 ทีมโดยอีกทีมใส่ผ้าคาดหัวสีแดงเพราะงั้น จะใช้ตัวอักษรสีแดง ส่วนอีกทีมไม่ได้ใส่อะไรจะใช้ตัวอักษรสีดำตามปกติ)
“ผู้ชนะจะรับเลือกจากทีมแรกที่สามารถทำลายแตงโมของอีกฝ่ายได้ก่อน!! Ready…..Go!!!”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ทีมไหนที่เคลื่อนไหวก่อนจะเป็นผู้ชนะ!!” โมโมชิโระ แจ็คเคิล โจทาโร่และชินจิระดมตีลูกไปที่อีกฝั่งแต่ว่า.....
“ท่าตะครุบแมลงเม่า......” ก็โดนลูกเคาท์เตอร์ของฟูจิและคาบาจิรับเอาไว้ได้หมด
“เยี่ยมไปเลยฮะ พี่ (และคาบาจิ)!”
“Go! หน่วยรบกลางอากาศ” มุคาฮิ บุนตะ คิริฮาระและจิโร่ (ท่าทางเหมือนจะหลับอยู่เลย) ใช้ถังน้ำมันไม้กระดานทำเป็นไม้กระดกและใช้ก้อนหินขนาดใหญ่ในการส่งตัวพวกเขาลอยไปอีกฝั่งแต่.....
“ว้ากกกกก”
“เจ้าพวกบ้านั่นจะทำได้กันแน่เหรอ?” โอชิทาริรู้สึกรับไม่ได้พอเห็นพวกนั้นตกน้ำระหว่างทางบุนตะรู้สึกจะใช้ท่าพิเศษเดินไต่มนุษย์เลยไม่ตกน้ำ
“คามาทาจิ (เคียวสายลม)”
“เลเซอร์บีม” ยานางิกับยางิวใช้ทักษะพิเศษตีลูกจากระยะจนเกือบจะโดนลูกแตงโมอยู่แล้ว
“แย่ล่ะ! ทุกคนคุ้มครองลูกแตงโมด้วยชีวิตของพวกนาย” พอจิโทเสะพูดแบบนั้นคาวามูระกับคาโดวากิ (แต่ไรเตอร์เรียกว่า ตัวประกอบคิ้วหนา) ก็เอาตัวเข้ามาขวางลูกเอาไว้
ผั๊ว!
“ได้เวลาโชว์ความแข็งแกร่งของพวกเรากันแล้ว” บอลลูกหนึ่งโดนเข้ามาตาขวาของทาจิบานะเต็ม ๆ
“ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา พวกนายรีบไปซะ!!”
“หวะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ไม่ขอจำชื่อได้มั้ยรู้แค่ว่าเป็นเพื่อนของเคราเซอร์เท่านั้น เกลียดขี้หน้ามัน (-___-)
“จะเร่งจังหวะแล้วนะ” คามิโอะวิ่งตามมาติด ๆ
“ไอ๊หย๋า! พวกนั้นวิ่งบนน้ำได้ด้วย”
“ยะโฮ่! พวกนายไม่มีทางผ่านสปีดสตาร์แห่งนานิวะไปได้หรอกนะ” เคนยะเข้ามาขวางทั้ง 2 ไว้
“ฮ่า ๆ ออกไปซะเจ้าพวกตัวตลก” คิคุมารุ 2 คนกระโดดข้ามหัวคามิโอะกับ....เพื่อนของเคราเซอร์ไป (ไม่แน่ใจว่าแปลถูกเปล่า? Leave this to the comedian รู้สึกจะแปลว่า ตัวตลก)
“ไม่หรอก....ถ้ามองดีแล้วล่ะก็จะรู้ว่า อีกคนเป็นนิโอที่ปลอมตัวต่างหากล่ะ” เซนโงคุพูด
“ปุริ!”
“แล้วปลอมตัวหาพระอะไรไม่ทราบฟะ!!”
“คิคุมารุบาซูก้า....”
“เอจิ! นี่เป็นสิ่งที่พวกเรากำลังทำจริงเหรอ?” โออิชิเข้ามาขวางคิคุมารุเอาไว้
“อย่าซิงโครได้มั้ย! พวกนายจะแสดงออกมากเกินไปแล้ว” เอ่อ.....ตอนนี้โออิชิกับคิคุมารุกำลังแสดงบัลเล่ต์ใต้น้ำกันอยู่
“อิชิดะคุง....” ยูคิมูระผู้ทำหน้าที่เป็นเหมือนแม่ทัพของทีมสีแดงสั่งชิอิดะ
“ครับ”
“กลับไปที่ฝั่งของพวกนายซะ!!!” รู้สึกอิชิดะจะใช้ลูกถล่มปฐพีจนทุกคนลอยกระเด็นไปไกลเลยแต่ในวันเวลาเดียวกันนั้นเอง......
แม่น้ำอีกฝั่งที่ไม่ลึกมากเหมือนจุดที่พวกซานาดะอยู่นั้นเองพวกสาว ๆ คอร์ท 1 ก็กำลังสนุกกับการแข่งขันตีแตงโมเหมือนกันแต่ว่า.......
ตูม!!!
“ตรงฝั่งด้านนู่นเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเสียงดังกันจัง” ริทสึในชุดเดรสแบบเดียวกันกับที่ใส่ไปเที่ยวที่โอกินาว่าพูดขึ้นขณะที่ตัวเองอยู่ในใต้ร่มโดยมีเรียวนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ
“ให้ตายสิ! พวกผู้ชายนี่ชอบทำอะไรหนวกหูอยู่เรื่อยเลยนะ....อ๊ะ! มีคนลอยขึ้นมาด้วย” เรียวนั่งบ่นถึงตัวเองจะไม่ได้ลงเล่นน้ำกับเพื่อน ๆ แต่ก็อยู่ชุดบิกินี่สีดำสุด Sexy ซึ่งถูกทับด้วยผ้าคลุมสีดำผืนใหญ่
“ได้ยินว่า พวกฝั่งจัดการแข่งขันตีแตงโมเหมือนพวกเราเลยนี่นา” เนื่องจากว่า ริทสึยังบาดเจ็บจากการแข่งกับเทะสึกะอยู่จึงไม่สามารถลงเล่นน้ำได้
“หึ! หวังว่า ฉันคงไม่เห็นคนบ้าใส่ผ้าเตี่ยวหรอกนะ” เรียวพูดคำเดียวริทสึถึงกับสะดุ้งทันที
“คะ คงไม่มีทางมีได้หรอกน่า” ปากจะพูดอย่างนั้นแต่ใจก็คงรู้แล้วว่า ไอ้บ้าที่ไหนมันจะใส่ผ้าเตี่ยวเล่นน้ำ...
“แต่แบบนั้นมันใช่การแข่งจริง ๆ เหรอฉันว่า เป็นสงครามตีแตงโมมากกว่ามั้ง เฮ้อ~ จะให้พวกเราได้พักผ่อนอย่างสบาย ๆ ไม่ได้รึไงกัน” เป็นครั้งแรกที่เรียวถอนหายใจ
“แต่โค้ชไซโตะก็ใจดีนะที่ส่งคนที่ช่วยคุ้มกันพวกเราน่ะ พี่คาสึยะค่ะ~ มานั่งพักหน่อยมั้ยค่ะเห็นยืนมาตั้งนานแล้ว” ริทสึหันไปถามชายที่ยืนเฝ้าไม่ยอมขยับไปไหนในชุดกางเกงว่ายน้ำของค่าย U-17
“ไม่เป็นไรฉันทนได้”
“เถอะน่า~ พักดื่มอะไรเย็น ๆ ก่อนก็ได้นะค่ะ” พอเห็นน้องสาวพูดคะยั้นคะยออยู่ตั้งนานจึงยอมใจอ่อนไปนั่งพักในร่มกับพวกริทสึ
“อ๊ะ! แล้วพวกพี่โอนิล่ะค่ะ” ริทสึถามถึงพวกบอดิการ์ดคนอื่น ๆ
“ถ้าเป็นโอนิล่ะก็กำลังโดนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แกล้งอยู่เลย ฮ่า ๆ คิดถูกจริง ๆ ที่พายามาโตะคุงกับคุณโอนิมาด้วย” อิริเอะนั่งดื่มน้ำผลไม้อย่างสบายใจขณะมองเพื่อนที่กำลังโดนแกล้งอยู่
“ริทสึ~ ฝากห่วงยางทีสิ” มิโนรุวิ่งมาด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอนจากการเล่นน้ำ เธออยู่ในชุดวันพีชแบบกระโปรงสีส้มลายดอกไม้
“จิบิจังแน่ใจแล้วนะว่า จะไม่ใช้ห่วงยาง” ถึงมิโนรุจะอยู่ปี 3 แต่เธอเรียนแบบข้ามชั้นมาจริง ๆ เธอน่ะอายุแค่ 13 ปีเท่านั้นเอง
“อื้อ! ฮิคาริบอกว่า จะแข่งตีแตงโมกันต่อน่ะ”
“แล้วครีมกันแดดล่ะทาเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย แล้วก็ทางน่ะมันขรุขระนะเพราะฉะนั้นต้องระวังนะเดี๋ยวจะสะดุดหกล้มเอาได้” ริทสึพูดด้วยความเป็นห่วงเพราะ สมาชิกทุกคนอยู่ในการดูแลของริทสึคนเดียวเท่านั้น
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกน่า~ ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” มิโนรุยิ้มก่อนจะวิ่งไปหาพวกฮิคาริทันที
“อ๊ะ! บอกแล้วไงว่า อย่าวิ่งน่ะ”
“ไอ้เป็นห่วงมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ว่าอย่าเป็นห่วงจนเกินไปแบบนั้นสิ” โทคุงาวะพูดขึ้นขณะนั่งดื่มน้ำผลไม้ไปพล่าง ๆ
“ก็จริงอย่างที่พี่พูดนะค่ะ”
“รุ่นพี่ค่ะ ขอผ้าให้ฉันหน่อยได้มั้ยค่ะ” ยูกิเดินเข้ามาพอดี เธอใส่ชุดว่ายน้ำวันพีชสีฟ้าแบบสายคล้องคอดูเข้ากับเธอมาก ๆ
“ท่าทางจะเหนื่อยนะ นั่งพักก่อนมั้ยแล้วค่อยออกไปเล่นใหม่หรือจะให้ฉันไปแทนเธอก็ได้นะ” เรียวพูดพร้อมกับยื่นผ้าสะอาดให้กับยูกิ
“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ รุ่นพี่เรียว” ยูกิเปลี่ยนตัวกับเรียวแล้วมานั่งพักข้าง ๆ ริทสึ
“เป็นยังไงบ้าง สนุกหรือเปล่าจ๊ะยูกิ” ริทสึเอาผ้าอีกผืนมาเช็ดผมให้ยูกิ
“ก็ไม่เท่าไรนิค่ะ ฉันคิดว่า แทนที่จะมาเล่นน้ำกันแบบนี้สู้เอาเวลาไปฝึกซ้อมไม่ดีกว่าเหรอ”
“แต่เธอก็ดูสนุกที่สุดในพวกเราเลยนี่นา” ริทสึพูดก่อนจะหันไปยิ้มบาง ๆ กับโทคุงาวะ
“อึก!......” ยูกิรีบเบือนหน้าหนีทันที
“นี่ ๆ นายแว่นตรงนั้นน่ะช่วยมาทาครีมกันแดดข้างหลังให้ฉันหน่อยสิ” แอนนิต้าในชุดบิกินี่ทูพีช กางเกงก็เป็นแบบเชือกผูกข้างสีเหลืองทองเดินดุ่ม ๆ เข้ามาแล้วเรียกใช้อิริเอะทันที
“เอ๋! ผมน่ะเหรอครับ” อิริเอะอึ่งไปชั่วขณะ
“ก็ใช่น่ะสิ เร็ว ๆ เข้าหน่อยได้มั้ยเดี๋ยวผิวฉันก็เสียหมดเหรอ” แอนนิต้าใช้นิสัยเอาแต่ใจของตัวเองบังคับอิริเอะให้รีบทาครีมกันแดดให้เธอ
“แอนนิต้า ถ้าจะหาคนมาทาครีมกันแดดให้ทำไมถึงไม่ให้พวกเรนะหรือพวกฉันช่วยล่ะ” ริทสึถามพร้อมกับส่งสายตาดุ ๆ เมื่อเห็นว่า ทำสิ่งที่ไม่สมควร
“ก็เรนะทาไม่ทั่วเองนี่นา ฉันถึงต้องมาหาคนทาให้ใหม่”
“ถ้างั้นยูกิเธอช่วยไปทาครีมกันแดดให้แอนนิต้าหน่อยก็แล้วกัน” ถึงริทสึจะรู้อยู่แก่ใจว่า 2 คนนี้ไม่ค่อยถูกกันแต่จะให้ทำเรื่องที่มันไม่สมควรก็คงจะไม่ได้เหมือนกัน
“จริงสิ! คุณทาเนกาชิม่าหายไปไหนน่ะเมื่อกี้ยังยืนเฝ้าอยู่ด้วยอยู่เลย” อิริเอะถาม
“ถ้าเป็นเจ้าบ้านั่นล่ะก็อยู่ตรงนั้นไงล่ะ” โนบาระพูดขณะกอดลูกบอลพลาสติกเอาไว้อยู่ เธออยู่ในชุดบิกินี่แบบสปอร์ต ทุกคนหันไปมองทาเนกาชิม่าที่เอาแต่ถ่ายรูปสาว ๆ ไม่ยอมหยุด (คิดจะเอาไปขายล่ะสิ)
แชะ ๆ ๆ ๆ
“ฮ่า ๆ แบบนี้ได้กำไรเพียบเลย”
“..........” โนบาระนิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนจะ.... “ใครก็ได้ช่วยเอาเจ้าขยะนี่ไปทิ้งไกล ๆ ฉันทีสิ เอาแบบไม่ต้องกลับมาหรือให้นอนยาว ๆ ยิ่ง......” โนบาระพูดจนฮารุสะต้องวิ่งเข้ามาปิดปากเอาไว้
“เร็นจังอย่าพูดอะไรน่ากลัว ๆ แบบนั้นอีกนะ” ฮารุสะดุพร้อมกับจับตัวโนบาระเอาไว้ไม่ให้ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ ฝ่ายโนบาระก็ได้แต่ยืนมองฮารุสะในชุดบิกินี่ทูพีชสีขาวสวย ถูกแต่งเป็นผ้าลายลูกไม้จับกันเป็นช่อกุหลาบ
“วุ่นวายกันจริง ๆ เลยสิน่าแถมเจ้าพวกฝั่งนู่นก็ยังไม่เลิกเล่นกันอีกเหรอเนี่ย” ริทสึหันไปฝั่งที่ส่งเสียงดังโครม ๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“จะเดินไปดูลาดราวหน่อยมั้ย เดี๋ยวฉันจะเดินไปเป็นเพื่อนก็ได้” โทคุงาวะถามเหมือนรู้ใจผู้เป็นน้องสาว (ไม่แท้)
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ พี่อิริเอะฝากบอกเรียวกับยูกิด้วยนะค่ะว่าให้ช่วยดูจนกว่าฉันจะกลับมา”
“จะไม่บอกพวกเขาก่อนสักหน่อยครับ” ริทสึหันไปมองพวกเพื่อน ๆ ที่กำลังเล่นตีแตงโมและเล่นน้ำกันอยู่
แผละ!!
“ฮ่า ๆ ฝั่งของฉันตีแตงโมแต่ก่อนเพราะฉะนั้นเตรียมรอรับการลงโทษได้เลย ฮ่า ๆ” ฮิคาริหัวเราะอย่างสะใจขณะที่เธออยู่ในชุดบิกีนี่สีชมพูลายจุดดูน่ารัก
“ชิ! โดนอีกแล้วเหรอเนี่ย” มิกิพูดอย่างเซ็ง ๆ ขณะที่เธออยู่ในชุดว่ายน้ำแบบสปอร์ต
“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา ก็เจ้าพวกนั้นแพ้พวกเรามา 3 รอบแล้วนิคงต้องเอาคืนเป็นธรรมดา” 2 คู่หูที่ซี้ปึกพอ ๆ กับคู่ของโออิชิและคิคุมารุอย่างไอริและคิริยูกำลังมองทีมคู่แข่งด้วยหางตาในขณะที่ไอริอยู่ในชุดว่ายน้ำTankini แบบผูกคอส่วนด้านล่างเป็นกระโปรงสีฟ้าทะเลดูเข้ากัน
“นั่นสินะ ยังไงซะพวกเราก็ต้องชนะอยู่แล้วล่ะ” คิริยูในชุดบิกินี่ลายทรูโทนสีดำยิ้มบาง ๆ
“อืม....พวกเขากำลังสนุกกันอยู่หนูว่า อย่าไปขัดเวลาสนุกของพวกเขาเลยดีกว่า....แล้วก็ใครก็ได้ช่วยเอาพี่ชูจิไปผูกกับต้นไม้ทีนะค่ะ” ริทสึพูดแล้วก็เดินไปกับโทคุงาวะทันที
กลับมาทางด้านหนุ่ม ๆ ที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดต่อไป
“มันถึงเวลาของการเปลี่ยนแปลงแล้ว!!!” ฮิโยชิกำลังจะทำลายแตงโมของอีกฝ่ายแต่ว่า....
“อยากสู้นักใช่มั้ย” อาคุสึลากคอของฮิโยชิเอาไว้ได้
“คุณไม่รู้รึไงว่า แตงโมของคุณกำลังจะถูกทำลาย!!!”
“ฉันจะขยี้หัวแกซะ!!”
“ยะ แย่ล่ะ! ซานาดะอยู่ตรงหน้าแตงโมแล้ว” ตอนนี้คนที่กำลังประจันหน้ากันอยู่ก็คือ ซานาดะกับเทะสึกะ
“จะทำลายแตงโมก็ต้องสายฟ้านี่ล่ะ”
“ท่านั่นมัน....สายฟ้าของซานาดะ”
แกร๊ก ๆ ซานาดะตีพลาดถึง 2 ครั้ง
“.....แร็กเก็ตไม่ได้เป็นเครื่องมือไว้ตีแตงโมนะ.....”
“นะ นั่นมันเทะสึกะแฟนท่อม.....” แต่ในขณะเดียวกันฝั่งของสีแดงยูคิมูระยังไม่รู้ตัวว่า อาโตเบะกับเอจิเซ็นได้แอบเข้ามาอย่างเงียบ ๆ
“นั่นใครนะ!!” ยูคิมูระรู้สึกถึงอะไรบางอย่างแต่ว่ามันก็สายเกินไปแล้ว “อะไรกัน??..ตาของฉันถูกขโมยไปงั้นเหรอ??” อาโตเบะดึงผ้าคาดหัวของยูคิมูระลงมาปิดตาของเขา
“ขอบคุณมากฮะ คุณอาโตเบะ.....แตงโมนี้เป็นของพวกเราแล้ว!! แต่แบบนี้มันรู้สึกแย่ชะมัด” แร็กเก็ตของเอจิเซ็นแทนที่จะตีแตงโมกับเป็น.....เอ่อ.....ไรเตอร์ไม่อยากพูดอ่ะ แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ เอจิเซ็นต้องไปเปลี่ยนแร็กเก็ตใหม่ทันทีเลยล่ะ เดี๋ยวไรเตอร์แปะภาพเอาไว้ให้ดูก็แล้วกันนะสำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่าน
“ฮ่า ๆ นายยังไม่ชนะพวกเราหรอกน่า (Mada Mada Ya Na)” คินทาโร่หัวเราะ ทุกคนมัวแต่สนใจไปที่แตงโมของฝั่งตรงข้ามจึงไม่ทันเห็นว่า มีแขกใหม่เข้ามาเยือน...
“พวกนายทำบ้าอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย” เสียงเล็ก ๆ ที่แสนจะคุ้นเคยแบบนี้ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองตามเสียงทันที
“ริทสึจัง!! โทคุงาวะ!! ทำไมถึง.....?”
“บังเอิญว่า พวกฉันมาเล่นน้ำกันอยู่แถว ๆ นี้แล้วดันได้ยินเสียงดังมาจากทางนี้ก็เลยมาดูเท่านั้นแต่ไม่นึกเลยว่า พวกนายกำลังทำสงครามตีแตงโมกันอยู่”
“แล้วทำไมเจ้าโทคุงาวะถึงได้มากับเธอด้วยแถมยังอยู่ในสภาพนั้นอีก” คนที่กล้าถามแบบนี้กับริทสึก็คงมีอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นล่ะ
“พวกพี่คาสึยะถูกโค้ชไซโตะไหว้วานมาให้มาดูแลพวกฉันน่ะสิ”
“ดะ ดูแลพวกรุ่นพี่ริทสึงั้นเหรอ” หนุ่ม ๆ บางคนนึกถึงสภาพตัวเองที่นั่งดูแลสาว ๆ ที่อยู่ในชุดว่ายน้ำ
“แบบนี้มันโครตโชคดีสุด ๆ อ่ะ!!”
“ริทสึจังขอพวกเราไปเล่นด้วยได้มั้ย!!!”
“เอาอย่างงั้นก็ได้นะ แต่มีข้อแม้ข้อเดียวว่า ถ้าพวกนายบังอาจล่วงเกินเพื่อน ๆ ของฉันต่อหน้าฉันล่ะก็....แม่จะซัดมันไม่เลี้ยงแน่...” ริทสึทำสีหน้ายิ้มแย้มแต่ไอ้เงาสีดำทะมึนข้างหลังเธอเนี่ยมันทำให้ทุกคนถึงกับเข่าอ่อนเลยทีเดียว (ติดนิสัยมาจากยูคิมูระกับซานาดะมาแน่นอนเลย)
“ขะ เข้าใจแล้วครับ”
“ถ้าอย่างงั้นพี่คาสึยะช่วยไปบอกคนอื่น ๆ ให้ทีนะค่ะว่า พวกเราจะอยากกลับไปเล่นที่สระว่ายน้ำในค่ายกันแล้ว เดี๋ยวหนูจะโทรไปขออนุญาตจากโค้ชไซโตะก่อน”
“เข้าใจแล้ว” โทคุงาวะทำตามที่ริทสึบอกอย่างโดยดีส่วนทางริทสึเองก็...........
“ฮัลโหลค่ะ โค้ชไซโตะนี่ริทสึเองนะค่ะ อื้อ! พอดีว่า อยากจะขออนุญาตให้เด็กม.ต้น 50 คนไปเล่นสระว่ายน้ำที่ค่ายผู้หญิงนะค่ะ อื้อ ๆ ใช่ ๆ แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นล่ะค่ะ......ไม่ได้เหรอค่ะ โค้ชอยากให้หนูแฉเรื่องนั้นให้พวกเด็กม.ต้นฟังมั้ย เอ๋! จริง ๆ นะค่ะขอบคุณค่ะ แค่นี้ก่อนนะค่ะ เดี๋ยวว่าง ๆ จะทำขนมไปให้นะค่ะ.....” พอคุยเสร็จริทสึก็หันมายิ้มให้พวกซานาดะ “โค้ชไซโตะอนุญาตแล้วล่ะ เดี๋ยวคงจะสั่งให้สาว ๆ ในค่ายรีบกลับไปที่หอพักแล้วล่ะนะ”
“รู้สึกว่า จะมีผู้บ่งการค่ายนี้อยู่เบื้องหลังด้วยแหะ”
“เอ่อ...ริทสึตอนนี้น่ากลัวกว่ารองกัปตันซานาดะอีกนะฮะ” คิริฮาระกระซิบกับบุนตะ
“ฉันว่า โหดกว่ายูคิมูระด้วยนะ”
“เมื่อกี้พวกนายนินทาอะไรฉันงั้นเหรอ...” ยูคิมูระยิ้มบาง ๆ แต่ไอ้ออร่าสีดำข้างหลังมันดูน่ากลัวไม่ใช่น้อย ๆ
“ปะ เปล่างับ T^T” เล่นเอาคิริฮาระกับบุนตะกอดกันตัวกลมเลย
“ถ้าอย่างงั้นก็รอให้พวกฉันแต่งตัวกันให้เรียบร้อยก่อนถึงจะค่อยย้ายที่กันโอเคนะ....”
ที่สระว่ายน้ำของค่ายสาว ๆ
“สุดยอดกว้างชะมัดเลย....” เป็นครั้งแรกที่หนุ่ม ๆ ได้เข้ามาที่ค่ายของสาว ๆ (ยกเว้นบางคน)
“เชิญตามสบายเลยนะ ถึงว่าเป็นสิทธิ์พิเศษสำหรับพวกนายไป 1 วันเต็ม ๆ แล้วก็ถ้าเกิดหิวขึ้นมาก็มีขนมและเครื่องดื่มเอาไว้บริการพวกนายอยู่นะ”
“สุดยอด~ พวกผู้หญิงเนี่ยท่าทางจะสบายน่าดูเลยแหะ” เคนยะพูด
“มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา พวกผู้หญิงน่ะต้องการความสะดวกสบายเข้ามาอย่างแรกสุดนี่นา ทางค่ายจึงต้องมาหาทำให้มันออกมาดีที่สุด”
“ว่าแต่ทำไมพวกเธอถึงต้องไปเล่นกันที่แม่น้ำด้วยไม่ทราบ เล่นในนี้ก็ได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” ซานาดะถาม
“เขาเรียกว่า เปลี่ยนบรรยากาศต่างหากล่ะแล้วอย่างนะพวกฉันไม่ต้องการให้แถว ๆ สระน้ำสกปรกด้วยล่ะ”
“นี่~ พวกนายมัวคุยอะไรอยู่ล่ะลงมาเล่นกับพวกเราสิ” พวกมิโนรุตะโกนเร่งให้พวกซานาดะลงมาเล่นกับพวกเธอเร็ว ๆ
“ถ้างั้นพวกเราไปกันเถอะ~” พวกหนุ่มทยอยกระโดดลงไปเล่นน้ำกัน
“เดี๋ยวก่อนซานาดะ นายช่วยเปลี่ยนชุดว่ายน้ำของนายก่อนได้มั้ย” ริทสึทนรับสภาพซานาดะที่ใส่ผ้าเตี่ยวไม่ได้
“เรื่องอะไรฉันจะเปลี่ยนให้โง่ล่ะ”
“นี่นายจะบ้ารึไงยะ ที่นี้มันสระว่ายน้ำนะไม่ใช่แม่น้ำที่พวกนายไปเล่นกันเมื่อกี้ช่วยทำตัวเหมือนชาวบ้านหน่อยสิยะ”
“แล้วฉันจะหาชุดจากที่ไหนกันล่ะ ในเมื่อฉันเอามาแต่ผ้าเตี่ยวนี่” ริทสึยืนนึกดูอยู่สักพัก
“.......อ๊ะ! จำได้ว่า ฉันเอากระเป๋าใบนั้นมาด้วยนี่นา” ริทสึวิ่งไปหยิบกระเป๋าสะพายหนังสีดำใบหนึ่งออกมาแล้วก็เริ่มหาของในกระเป๋าทันที
“อืม.....นี่มันขนมกับลูกกวาดสำหรับบุนตะคุง ไอ้นี้ก็เจลใส่ผมกับตลับเกม DS ของอาคายะคุง ส่วนเจ้านี้ก็อุปกรณ์ทำความสะอาดแว่นตาของยางิวคุง วิกผมกับยาย้อมผมของนิโอคุง สมุดบันทึกสำรองสำหรับยานางิคุง ผ้าคาดหัวกับวิตามินของยูคิมูระคุง เครื่องรางกับกระดาษประดิษฐ์ตัวอักษรของซานาดะ ชุดปฐมพยาบาลชุดเล็ก อุปกรณ์เย็บผ้า ขวดน้ำ โดจินวาย....แล้วก็ฯลฯ.....อ๊ะ! เจอแล้วนี่ไง ๆ ชุดว่ายน้ำชายของสาธิตริคไคดีใจจังที่ติดเอามาด้วย”
“นี่เธอเก็บอะไรไว้ในกระเป๋านั่นบ้างเนี่ย!!!” พวกซานาดะอึ่งที่เห็นของมากมายที่ถูกยัดใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายแค่ใบเดียว
“ก็แค่ของใช้ที่มันจำเป็นของพวกนายเท่านั้นล่ะ คิดว่า เอาของออกไว้บางส่วนแล้วนะ”
“แน่ใจนะว่า เธอเอาออกไปบางส่วนแล้วจริง ๆ น่ะ” ซานาดะเริ่มเครียดแล้ว
“พูดมากน่า รีบไปเปลี่ยนชุดได้แล้วยะ!!” จากนั้นทุกคนก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน บางทีก็มีการเล่นเกมกันเกิดขึ้นเหมือนกันอย่างเช่น เล่นลิงชิงบอลกันในน้ำ......
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ รอบนี้โมโมะเป็นลิงล่ะ” คิคุมารุหัวเราะ
“มันก็สมอยู่แล้วนี่ฮะ รุ่นพี่โมโมะเหมือนกับลิงอยู่แล้วด้วย” เอจิเซ็นพูดออกมาได้หน้าตาเฉยมาก
“เจ้าเอจิเซ็นฉันจะฆ่าแก!!”
“นี่เจ้าเปี๊ยกขอฉันเล่นด้วยคนสิ” ยูกิเดินเข้ามาขอเล่นด้วย
“ได้อยู่แล้ว.....ถ้าไม่กลัวแพ้ฉันนะ”
“ฉันต่างหากล่ะที่ควรจะพูดคำนั้นกับนายน่ะ...”
“ฮ่า ๆ น่าสนุกดีนิ เฮ้! เจ้าหนูผ้าพันแผลมาเล่นกันเถอะ” ไม่ต้องถามอะไรมาก็แค่ล็อกคออีกฝ่ายแล้วลากมาเล่นด้วยเหมือนทุกครั้ง
“ระ รุ่นพี่ฮิโตมิ ผมยังไม่ได้บอกว่า จะเล่นเลยนะฮะ”
“เอาน่า ๆ อย่าเครียดไปสิ เจ้าหนูชิราอิชิ” ฮิโตมิกระโดดกอดชิราอิชิทันที
“กะ ใกล้เกินไปแล้วฮะ รุ่นพี่!!!” ชิราอิชิถึงกับหน้าแดงไม่ใช่เพราะ โดนฮิโตมิโกรธอย่างเดียวแต่เป็นเพราะ ชุดว่ายน้ำแบบบิกินี่สีแดงเลือดหมู ส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงขาสั้นธรรมดาทั่วไปเท่านั้นเอง
“ให้ตายสิ~ เจ้าชิราอิชิเป็นซะแบบนี้แล้วจะได้จริงเหรอเนี่ย” พวกเคนยะส่ายหัว
เล่นขี่ม้าส่งเมืองกันในน้ำ.......
“ยะ ยามาโตะคุงแน่ใจนะว่า ฉันจะไม่ตกล่ะ” ฮารุสะถามด้วยความไม่แน่ใจหลังจากเธอโดนยามาโตะลากมาเล่นขี่ม้าส่งเมืองด้วย
“ฮ่า ๆ ไม่ต้องห่วงฉันจะคอยจับเธอเอาไว้ให้เอง”
“นี่ ๆ เจ้าผมหยิกจับฉันเอาไว้ดี ๆ ล่ะรู้ป่ะ” มิโนรุสั่ง
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะเฟ้ย!! จ้ากกกก อย่ามาจิกผมฉันนะ” คิริฮาระโวยวาย
“มิโนรุชอบไปแกล้งคนอื่นเรื่อยเลยนะ แบบนี้จะได้เล่นกันมั้ยเนี่ย....นี่นายผ้าคาดหัวแน่ใจนะว่า ตัวเองไหวน่ะ” ฮิคาริถาม
“ฮ่า ๆ ๆ ไม่ต้องห่วงผมหรอกนะ แค่นี้สบายมากอยู่แล้ว”
“งั้นเหรอ.......คุณเรียว!! มาเล่นด้วยกันมั้ยค่ะ” ฮิคาริตะโกนเรียกเรียวให้ลงมาเล่นด้วย
“....ก็เอาสิ....คุณโทคุงาวะสนใจจะมารวมกลุ่มกับฉันมั้ยค่ะ” เรียวหันไปถามโทคุงาวะที่บังเอิญยืนอยู่แถวนั้นพอดี
“ได้อยู่แล้ว...ถ้าเธอไม่รังเกียจฉันนะ” อีกฝ่ายก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่ว่ามันกลับทำให้ใครอีกหึงขึ้นมาเฉยเลย
“ยัยเรียว!! ถ้าจะเล่นก็มารวมกลุ่มกับพี่สิ” อาโตเบะนั่นเองที่ออกอาการหึงหวงน้องสาว
“พี่เคย์โกะเนี่ยน่ารำคาญจัง โวยวายเป็นเด็ก ๆ ไปได้น่าทุเรศจริง ๆ” อาโตเบะได้รับความเสียหายทางจิตใจไปถึง 9999 จุดช็อคคาสระว่ายน้ำไปแล้ว
“นี่ ๆ ตายรึยังเนี่ย....” มิคาฮิกับจิโร่เอากิ่งไม้มาจิ้มตัวอาโตเบะ
“แค่ช็อคไปเท่านั้นล่ะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะเนอะ มิกิจัง” โอชิทาริทำหน้าระรื่นใส่มิกิ
“ไปตายที่ไหนก็ไปเลยไป เจ้าแว่นบ้า” มิกิพูดแล้วก็ว่ายน้ำหนีไปอยู่กับยูกะทันที
“หึ ๆ น่ารักดีจัง....”
“ท่าทางยูชิจะอาการหนักกว่าอาโตเบะอีกแหะ” จิโร่กับมุคาฮิพยักหน้าพร้อมกัน
และสุดท้ายก็.............
“ซานาดะ เทะสึกะ พวกเรามาแข่งกันมั้ย” อาโตเบะท้าแข่ง
“จะแข่งอะไรถ้ามันไร้สาระฉันจะไม่แข่งด้วย”
“หึ ๆ ก็แค่ใครว่ายน้ำไปจนสุดฝั่งตรงนู่นแล้วว่ายกลับมาตรงนี้ได้ก่อนเป็นผู้ชนะ คนตัดสินก็คือ ริทสึจัง...คงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย” อาโตเบะหันไปถามริทสึที่นั่งเฝ้าทุกคนอยู่ใกล้ ๆ
“ทางฉันน่ะไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วค่ะ...”
“งั้นก็ดีเลย พวกนายจะยอมแข่งกับฉันรึเปล่าล่ะ”
“ฉันเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ก็ถือซะว่าเป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่ง” เทะสึกะยอมรับข้อเสนอ
“ฉันก็เอาด้วยเหมือนกัน”
“ถ้างั้นก็.....Ready Go!!!” พอสิ้นเสียงของริทสึทั้ง 3 หนุ่มก็รีบออกตัวทันที
“ลุยเข้าไปเลยครับ!! รองกัปตันซานาดะ”
“อาโตเบะ!! อย่าแพ้นะเว้ย”
“กัปตันเทะสึกะ!! พยายามเข้าครับ”
“ทุกคนพยายามให้เต็มที่เลยนะ.....” ยิ่งได้เสียงเชียร์ของริทสึทั้ง 3 หนุ่มก็ยิ่งเร่งความเร็วมากขึ้นไปอีกและคนที่ได้เปรียบสุดก็คือ ซานาดะที่มีส่วนสูงที่สุดใน 3 คน
“อ๊ะ! พวกนั้นเริ่มว่ายกลับมากันแล้วล่ะ”
“ซานาดะ!! พยายามเข้า”
“คนที่จะต้องชนะคือ อาโตเบะ อาโตเบะ”
“เทะสึกะ!!!”
“ใกล้จะถึงเส้นชัยแล้วพยายามเข้า” หลังจากริทสึพูดไม่นานคนแรกที่เข้ามาถึงก่อนคือ ซานาดะแต่ว่าความซวยของริทสึที่ดันอยู่ใกล้ขอบสระมากเกินไปหรือเป็นเพราะ แขนของซานาดะยาวเกินไปก็ไม่ทราบ ทำให้ช่วงที่ซานาดะเอื้อมมือมาจับขอบสระบังเอิญว่า ซานาดะเอื้อมสูงมากไปหน่อยก็เลย.........
หมับ!
“.....................................................” O[]O!!!! ช็อคกันทั้งสระแล้ว
“.....เกิดอะไรขึ้น....ทำไมขอบสระมันถึงนุ่มแบบนี้....” ซานาดะสงสัยจึงรีบโผล่ขึ้นมาก็พบกับมือของตัวเองกำลัง.....จับ......เอ่อ.....พุดดิ่งนุ่ม ๆ ของริทสึอยู่
“.....อะ....อะ.....อะ ไอ้ซามูไรลามก!!!” ริทสึตบหน้าซานาดะเต็มแรงแล้ววิ่งออกไปจากบริเวณนั้นทันที
“ชิ! โชคดีเป็นบ้าเลยแหะ”
“..............นายประมาทไปเองนะ ซานาดะ.....”
“ซะ ซวยแล้วไง...............” งานนี้ซานาดะกับริทสึมีเคลียร์กันอีกยาว
“ฮือ ๆ แบบนี้เป็นเจ้าสาวไม่ได้แล้ว เจ้าบ้าซานาดะมารับผิดชอบฉันด้วย!!!”
ว่าด้วยผ้าเตี่ยวก็ซานาดะ
เอจิเซ็นคุงอย่ามอง!!
ช่วงนี้เหมือนเธอจะเป็น Sexy Boy ไปแล้วนะ
อย่าเพิ่งน้อยใจลูก อาโตเบะคุงยังว่าง เฮ้ย!!!!
อาคายะคุุงไปดีมาดีนะ
ความคิดเห็น