คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Love passion: 29 กีฬาอลเวง ภารกิจพิทักษ์จุมพิตคุณผู้จัดการ
ช่วงอากาศร้อน ๆ ของเดือนสิงหาคมที่ชมรมเทนนิสสาธิตริคไค
“หวัดดีจ๊ะทุกคน....โอย~ ทำไมวันนี้มันร้อนจัง...” ริทสึใช้เอกสารที่ถืออยู่เป็นพัดชั่วคราว
“วันนี้มาสายจังนะครับ ริทสึคุง” ยูคิมูระพูดพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ
“ก็วันนี้มันร้อนมากจนไม่อยากตื่นเลยน่ะสิ.....แล้วยูคิมูระคุงไม่ร้อนบ้างเหรอเอาแจ็คเก็ตมาคุ้มไหล่แบบนี้...”
“ผมชินแล้วล่ะ....” ตอบอีกครั้งด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น
“เฮ้! แอบออกจากบ้านก่อนฉันมารับอีกแล้วนะ....” ซานาดะเดินเข้ามาผลักหัวของริทสึเบา ๆ
“อย่าผลักสิยะ” ริทสึผลักซานาดะคืนบ้างแต่เธอลืมไปว่า เธอตัวเตี้ยกว่าซานาดะหลายขุม......
“ยูคิมูระ นี้เป็นตารางการแข่งสำหรับวันกีฬาอาทิตย์หน้า” ซานาดะใช้แขนซ้ายล็อคคอริทสึไว้ส่วนอีกข้างก็ยื่นเอกสารให้กับกัปตัน
“อือ...อื้อ...งืม....แฮ่ก ๆ งานกีฬาอะไรเหรอ....โอย~” พอริทสึแกะแขนของซานาดะออกได้ก็ถามขึ้นทันทีแต่เธอก็โดนล็อคคอเหมือนเดิม
“อยู่เฉย ๆ น่ะเป็นมั้ย...”
“เก็นอิจิโร่เลิกแกล้งริทสึจังได้แล้วน่า...”
“ขอบคุณจ๊ะ ยูคิมูระคุง...จริงสิ...ไอ้กีฬาที่พูดถึงเมื่อกี้คืออะไรเหรอ”
“...ก็เป็นกีฬาสีเหมือนตามโรงเรียนม.ต้นทั่ว ๆ ไปน่ะ..แต่ปีนี้รู้สึกว่า เขาจะจัดรางวัลพิเศษให้กับผู้ชนะในแต่ละรายการไว้ด้วยสิ...”
“ใช่...แต่ปัญหาก็คือ วิ่งวิบากทำไมเขาถึงไม่ยอมบอกรางวัลให้รู้เนี่ยสิ...” ซานาดะยืนอ่านเอกสารด้วยความไม่พอใจ
“แต่มันก็น่าลุ้นไปอีกแบบใส่มั้ยล่ะ นี่ ๆ แล้วสามารถชวนคนนอกเข้ามาดูด้วยได้มั้ย”
“ได้อยู่แล้วครับ...รู้สึกว่า วิ่งวิบากซึ่งไปเป็นไทม์ไลน์หลักของช่วงเช้าจะให้คนดูเข้ามาร่วมแข่งได้ด้วยนะ...ทำไมปีนี้ถึงให้วิ่งวิบากพิเศษกว่าทุกปีกันนะ” ยูคิมูระเอียงคอพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย
“เรื่องนั้นฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ว่า....มีคนกำลังสุ่มซ้อมเตรียมรับวันกีฬาอยู่เลย...นั่นไงล่ะ....” ซานาดะชี้ที่บรรดาสมาชิกในทีมที่ปกติก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรนอกจากฝึกซ้อม...กำลังออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่งสุด ๆ
“....ทำไมถึงคึกกันจังนะ.... (▔﹏▔)”
“ปีนี้เหมือนไปจุดประกายความเร้าร้อนของพวกผู้ชายเข้าเต็ม ๆ เลยล่ะ”
“แล้วทั้ง 2 คนทำไมถึงไม่ซ้อมกันบ้างล่ะ...”
“ฉันเป็นกรรมการดูแลความเรียบร้อยแล้วก็หัวหน้าฝ่ายกีฬาด้วยน่ะสิ...คงไม่ต้องไปแข่งอะไรกับคนอื่นหรอก” ซานาดะพูด
“ส่วนผมก็อยู่ฝ่ายจัดสถานที่คงไม่ต้องทำอะไรมากหรอกครับ”
“งั้นเหรอ....” ริทสึพูด “แต่ทำไมถึงรู้สึกว่า งานกีฬาปีนี้จะได้เห็นซานาดะกับยูคิมูระแข่งนะ” ริทสึรู้สึกสังหรณ์แปลก ๆ
วันกีฬาของสาธิตริคไค
“ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่สมควรแล้ว...ผมขอเปิดงานแข่งกีฬาสาธิตริคไคครั้งที่ 81 ณ บัดนี้” ซานาดะเป็นประธานเปิดงานกีฬา
“เป็นงานที่ดีจังเลยนะ...” ริทสึอยู่ทีมสีเหลืองเช่นเดียวกับคิริฮาระแล้วก็นิโอและบุนตะ
“มันก็จริงนะ....แต่ปีนี้ทำไมมันดูคึกกว่าปีที่แล้วอีกล่ะเนี่ย...” อากิระผู้เป็นเพื่อนสาวคนสนิทของริทสึพูดขึ้นพร้อมกับกอดคอเพื่อนสาวไว้
“ริทสึ ๆ แย่แล้วล่ะ....!!” บุนตะกับแจ็คเคิลวิ่งหน้าตาตื่นมาหาเธอ
“มะ มีอะไรงั้นเหรอ...”
“รีบไปดูป้ายติดรายการแข่งช่วงเช้าก่อนเถอะ...” บุนตะลากริทสึไปทันที
“ระ รายการแข่งช่วงเช้า.....วิ่งวิบาก...รางวัลชนะเลิศคือ...สิทธิได้รับจุมพิตจาก..โคโนเอะ ริทสึ...กรี๊ด!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ....” ริทสึแทบอยากจะร้องไห้ออกมาเป็นภาษาเกาหลี...
“หึ ๆ ยอมเถอะครับ คุณโคโนเอะ...” เหล่าชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเธอ
“เอ๋!....”
“หึ ๆ คุณโคโนเอะน่ะถูกโหวตจากริคไคโพสต์แล้วว่า เป็นผู้หญิงที่พวกเราอยากจูบด้วยมากที่สุด...” นักเรียนชายคนหน้าสุดหยิบกระดาษผลโหวตออกมา
“แง~ แบบนี้เค้าไม่เอาน่า...(T[]T)” ริทสึถึงกับเข่าทรุดเลย
“ขอโทษนะ เจ้าพวกนั้นกลัวฉันรู้เรื่องนี้เลยปิดไว้...ฉันเพิ่งมารู้วันนี้นี่เองล่ะ” ซานาดะกับยูคิมูระวิ่งเข้ามาหาทันที
“ทำใจเถอะครับ วันนี้พวกผมต้องเอาจุมพิตของคุณมาให้ได้เลย” มิน่า...พวกผู้ชายถึงได้ฟิตซ้อมกันน่าดู...
“ซานาดะ....ยูคิมูระคุง....ช่วยฉันด้วยสิ แบบนี้มันไม่มีเหตุผลเลยนะ T__T” ริทสึหันไปมองทั้งคู่ด้วยหน้าตาน่ารักจนยากจะปฏิเสธคำขอร้อง
ฉึก! สิงโตน้อยซานาดะกับเสือน้อยยูคิมูระออกมาวิ่งเล่นอีกแล้ว...หายหน้าหายตาไปซะนานเลย.....
“ริทสึจังไม่ยอมห่วงนะ....เพราะ ผมจะปกป้องเธอเอง....ไอ้ดุ้นตัวไหนนอกจากพวกเราบังเอิญมาแตะต้องริทสึแม้แต่ปลายเล็บ...พวกเราจะทำให้ลอยไปถึงโลกหน้าเลยครับ” ถึงจะพูดจาสุภาพแต่รอยยิ้มกับออร่าสีดำทะมึนของยูคิมูระทำให้เหล่าชายหนุ่มหื่นได้โล่ต้องถอยทัพหนีไปก่อน.....
“พะ พวกฉันน่ะไม่ยอมแพ้เด็ดขาดเลย...” ยังมีฝากข้อความทิ้งไว้ด้วย
“ฮือ ๆ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับฉันได้ล่ะ T^T”
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ....” อาโตเบะเดินมาพร้อมกับโอชิทาริแล้วก็คาบาจิ...
“อะ อาโตเบะคุง อึก....” ริทสึหันไปมองโดยยังมีน้ำตาคลออยู่ที่ตาสวย ๆ ทำให้อาโตเบะและโอชิทาริชะงักเล็กน้อย
เปรี๊ยง!! คุณชายน้อยอาโตเบะออกโลดเต้นแล้ว Chibi Yuushi ยังออกมากับเขาด้วยเหมือนกัน
“กะ เกิดอะไรขึ้นน่ะ.....เฮ้! ไอ้ป้ายประกาศนั่นมันหมายความว่าไงกัน....” สายาตาของอาโตเบะดันไปเห็นป้ายประกาศพอดี
“ก็นะ....โดนหลอกเข้าเต็ม ๆ เลยล่ะ” ซานาดะพูด
“แง ๆ ซานาดะ....นายอย่าพูดให้มันเครียดกว่าเดิมสิ” ริทสึเข้าไปทุบแขนซานาดะทันที
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันจะปกป้องริทสึเอาไว้เอง” อาโตเบะก็พร้อมเข้ามาช่วยเหมือนกัน
“ท่าทางสนุกดีนะ....” เพื่อนหนุ่มสมัยเด็กของริทสึอย่างเทะสึกะก็มาด้วยเหมือนกัน
“เทะสึกะ เค้าโดนแกล้งอีกแล้วอ่ะ....” ริทสึวิ่งไปกอดเทะสึกะทันที ผู้ปกครองของริทสึโดยเฉพาะ...
“ฉันไม่ยอมให้ใครแตะต้องเธอได้แน่...” เทะสึกะสัญญา
“เอาล่ะครับ.....รายการแรกเป็นการแข่งวิ่ง 100 เมตรครับ...ตัวแทนคนไหนชนะจะได้สิทธิ์เปิดเพลงช่วงพักกลางวัน 1 เดือนเต็ทครับ” รอบนี้คิริฮาระอาสาเป็นตัวแทนสีเหลืองแข่งวิ่งรอบนี้เอง
“สู้เค้าน้า~ อาคายะคุง” พอมีริทสึมาเชียร์ทำให้คิริฮาระคึกจนสามารถวิ่งเข้าที่ 1 ชนะตัวแทนจากชมรมกรีฑา
“รายการต่อไปวิ่ง 200 เมตร....บุนตะคุงจากทีมสีเหลืองเอาไปกินเรียบร้อยแล้วครับ”
“บุนตะคุง Kawaii~ >O<” ริทสึเชียร์อย่างบ้าคลั่งแต่คนที่อยู่ชมรมเดียวกันกับรู้สึกอิจฉาขึ้นมาซะงั้น
“โอเค...ต่อไปเป็นวิ่ง 400 เมตร...อะ เอ๋! หัวหน้าฝ่ายกีฬา...ลงมาวิ่งด้วยตัวเองเลยเหรอครับเนี่ย!! (=[]=;)” ทุกคนแทบอึ่งพอเห็นบอสใหญ่แห่งชมรมเทนนิสลงมาเองเลย งานนี้ได้มีคนกลายเป็นศพแน่ ๆ
“ซานาดะฆ่ามันโลด~ \(‵▽′)/” เพราะเห็นว่า คนเข้ามาแข่งเป็นแกนนำที่เสนอชื่อเธอเป็นรางวัลจึงสั่งให้ซานาดะจัดการเต็มที่เลย
“...หะ หัวหน้าซานาดะเอาวิ่ง 400 เมตรไปกินแล้วครับ ตามมาด้วยแจ็คเคิลคุงคว้ารายการวิ่ง 500 เมตรไปแล้วครับ....ต่อไปเป็นการแข่งวิ่งแต่งชุดแฟนซีนะครับ....กติการง่าย ๆ คือ ตัวแทนต้องวิ่งไปเลือกหัวข้อและชุดที่อยู่ในกล่องจากนั้นก็ต้องหาเพื่อนมาแต่งแฟนซีแล้วพาวิ่งเส้นชัยมาด้วยครับ.....!!!” รายการนี้นิโอขอออกหน้าเองเพราะ ตัวเองถนัดนัดเรื่องปลอมตัวเนี่ย....
“ถ้าพร้อมแล้วก็....Redy Go!!” นิโอวิ่งอย่างสบายใจเฉิบแต่พอเขาวิ่งมาเลือกเขา...หัวข้อที่เขาได้คือ....เจ้าสาว...เขายิ้มแล้ววิ่งไปหาผู้หญิงคนเดียวที่เขาพอนึกออก...ริทสึ...
“เจ้าหญิงของฉันขอยืมตัวหน่อยนะ....” นิโอรีบสวมชุดเจ้าสาวให้ริทสึแล้วอุ้มในท่าเจ้าสาวมาเลย
“ทีมสีเหลืองชนะไปครับ...แต่ก่อนหน้านั้นช่วยพูดอะไรสักอย่างกับเจ้าสาวของคุณหน่อยสิครับ...”
“หึ ๆ เจ้าหญิงของฉัน...ฉันจะอยากเห็นเธอยามที่ฉันตื่นหรือนอน อยากทานอาหารฝีมือของเธอทุกมื้อ...แล้วก็อยากจะกอดเธอเอาไว้ทุก ๆ วินาที....ต่อไปก็จูบสาบานสินะ...” นิโอกำลังจะยื่นหน้าไปหอมแก้มริทสึแต่ว่า....
จุ๊บ!
“แว้ก!! แก้มของผม..รุ่นพี่บุนตะทำอะไรครับ” บุนตะผลักคิริฮาระให้เข้าไปแซงกลางระหว่าง 2 คนนั้นทำให้แก้มของคิริฮาระชนเข้ากับริมฝีปากของนิโอพอดี...ตอนนี้คิริฮาระเสียทุกอย่างไปหมดแล้ว....ยกเว้นอย่างเดียวคือ...เสียตัว...
“เอาน่า ๆ เดี๋ยวต่อไปก็เป็นรายการก็วิ่งขี่ม้าส่งเมืองสินะ ริทสึจังจะลองลงแข่งรายการนี้มั้ย” บุนตะปลอบใจรุ่นน้องแค่แป็บเดียวจากนั้นก็ไปสนใจการแข่งต่อทันที...
“เอาสิ ๆ ฉันเองก็อยากแข่งด้วยเหมือนกัน....”
“ขี่ม้าส่งเมืองนะครับ กติกาง่าย ๆ แต่ต้องไปชิงผ้าคาดหัวของอีกฝ่ายให้ได้เท่านั้นครับ ทีมไหนอยู่รอดเป็นคนสุดท้ายคือ ผู้ชนะครับ.....”
“หึ ๆ ๆ ๆ ทีมสีเหลืองส่งโคโนเอะจังออกมาแล้ว...” สายตาที่ทุกคนมองมาที่ริทสึบอกได้คำเดียวว่า...ไม่ได้หมายปองผ้าคาดหัวของเธอเลยสักนิดแต่เป็นอย่างอื่นมากกว่า.....
“ใครบังอาจเข้าใกล้ริทสึจัง....ได้ไปโลกหน้าแน่ ๆ” ยูคิมูระและลูกทีมซึ่งประกอบด้วย ซานาดะ แจ็คเคิลและยางิวเข้ามาขวางไม่ให้ใครได้แตะต้องริทสึสักคน
“สะ สรุปแล้วหนูแข่งอะไรได้บ้างหรือเปล่าเนี่ย T^T” ริทสึคร่ำครวญ
“เธอน่ะไปยืนเป็นคนเชียร์พวกฉันอยู่นอกสนามเลย....” ซานาดะไล่ทันที....
“เอาล่ะครับ....ต่อไปเป็นการแข่งวิ่ง 1000 เมตรคร้าบ~”
“รายการนี้ฉันไม่ขอลงดีกว่า....” ทั้งบุนตะ คิริฮาระแล้วก็นิโอต่างเดินมานอนหนุนตักริทสึกันใหญ่
“ทำไมถึงไม่ลงกันล่ะทุกคน....”
“ก็เก็บแรงเอาไว้สำหรับการแข่งรายการต่อไปยังไงล่ะ.....” ซานาดะ ยูคิมูระ ยานางิ ยางิวและแจ็คเคิลก็เดินมาสมทบด้วย
“การแข่งต่อไปเหรอ.............”
“รายการสุดท้ายของช่วงเช้าที่ทุกคนรอคอยกันมานานเลยครับล่ะ.....การแข่งวิ่งวิบากซึ่งตอนนี้รางวัลก็ได้มานั่งอยู่ตรงหน้าทุกคนแล้วนะครับ....รอบนี้จะพิเศษกว่ารอบอื่นเพราะ คนนอกสามารถเข้าร่วมแข่งขันได้เหมือนกันนะครับ~” ริทสึนั่งตัวสั่นเป็นลูกแกะบูชายัญอยู่บนเก้าอี้รองรับรางวัลที่ 1
“เฮ้อ~ ยังกะเครื่องสังเวยสำหรับบูชายัญเลยนะ” โอชิทาริถอดหายใจเล็กน้อย
“แง~ ใครก็ได้ช่วยเค้าด้วย~ ยูคิมูระคุง~ ซานาดะ~ อาโตเบะคุง~ เทะสึกะก็ได้...ฮือ ๆ ช่วยหนูด้วย (ToT)” เพราะ ร้องเรียกให้คนช่วยทำให้เหล่าอัศวินแห่งชมรมเทนนิสทั้งหลายต่างมีแรงฮึดสู้ขึ้นมา...
“ฉันจะปกป้องริทสึเอาไว้ให้ได้......” แต่ละคนเดินเข้าสู่สนามด้วยแรงออร่าอำมหิตเต็มเปี่ยมพร้อมจะฆ่าคนที่เข้ามาขวางทางพวกเขาได้เลย
“กติกาแสนจะง่ายแค่ผ่านด้านสุดโหดที่ทางเราเตรียมเอาไว้เท่านั้นเองครับ.......”
“เข้าที่....ระวัง....ปัง!!!”
“ตอนนี้ผู้เข้าแข่งรีบวิ่งกรูมาที่ด่านแรกแล้วครับกับ....กัปดันบ้าน ๆ อย่างปีนทางลาด (สุด ๆ) ครับ~ ผู้เข้าแข่งร่วงเป็นแมลงวันเลยครับ ด่านต่อไปคือ....ไต่เชือก...คนที่กลัวความสูงขอยอมแพ้ไปแล้วครับ.........ตอนนี้จำนวนผู้เข้าแข่งลดลงอย่างรวดคนที่นำอยู่ตอนนี้คือ...ไม่น่าเชื่อครับ!! ตัวจริงแห่งชมรมเทนนิสทั้งหมดเลยครับแถมมาด้วยคนดูอีก 3 คนคร้าบบบบ”
“หึ! ใครจะไปยอมให้จุมพิตของยัยนั้นตกไปอยู่ในมือไอ้ดุ้นหื่นกามได้ยังไงกันล่ะฟ่ะ” ซานาดะเร่งสปีดเต็มที่
“ฉันก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน เพราะจุมพิตของริทสึจังตอนเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น หึ ๆ” อาโตเบะเพิ่งจะวิ่งแซงหน้ายางิวกับบุนตะไปตอนนี้กำลังตีคู่กับเทะสึกะและซานาดะ
“......สะ สุดยอดเลยครับ...แต่ละคนไม่ยอมน้อยหน้ากันเลย...ตอนนี้ก็เข้ามาถึงโซนสระน้ำครับ...ใครพลาดก้าวตกน้ำถือว่า เกมโอเวอร์เลยนะครับ......”
“แบบนั้นใครจะไปยอมกัน!!” คิริฮาระยิ่งเร่งสปีดหนักกว่า
“โอ้โห่!! เป็นการแข่งที่น่าลุ้นกันมาก ๆ เลยครับ....ไม่มีใครพลาดท่าเลยสักคน ตอนนี้ก็มาถึงด่านสุดท้ายกันแล้วครับ....กับดักจู่โจมของชมรมวอลเล่ย์บอลครับ!!!....ตอนนี้พวกเขาเข้ามาสู่ทางตรงสุดท้ายแล้วครับ~”
“พวกเราจะไม่ยอมให้ใครได้จุมพิตไปหรอก ถ้าไปก็ต้องไปด้วยกันนี่ล่ะ”
โอ๊ส!!
“ละ เหลือเชื่อเลยครับ...ทั้งหมด 11 คนเข้าเส้นชัยพร้อมกันทำให้ไม่สามารถหาผู้ชนะได้ รางวัลที่ 1 จุมพิตของโคโนเอะ ริทสึ จึงตกเป็นของพวกเขาทุกคนเลยครับ!!!” ในที่สุดทุกคนก็พิทักษ์จุมพิตของริทสึเอาไว้ได้
“ทุกคน~ พยายามกันได้ดีมากเลยนะ” ริทสึโผเข้ากอดทุกคนทันที
“หึ ๆ ช่างเถอะ....ตอนนี้ฉันต้องการรางวัลมากกว่า....” อาโตเบะรีบท้วงรางวัลทันที
“ก็ได้จ๊ะ....จุ๊บ!”
ช่วงบ่าย
“รายการช่วงบ่าย อันดับที่ 14 นะครับ....การแข่งวิ่งคอสเพลย์ครับ...ขอให้ผู้เข้าร่วมมารรวมตัวกันได้แล้วนะครับ”
“รายการนี้ฉันจะขอเข้าร่วมเองนะ...” ริทสึอาสาเพราะถูกซานาดะสั่งห้ามไม่ยอมเข้าร่วมแข่งเกือบทุกอย่างการเลย
“ถ้างั้นฉันจะขอแข่งด้วย....” ซานาดะกับยูคิมูระก็มาต่างก็เข้าร่วมด้วยเหมือนกัน
“ซา ซานาดะ...ยูคิมูระคุงทำไมถึงมาเข้าร่วมด้วยล่ะ”
“ช่างพวกฉันเถอะน่า แต่ว่าตอนเข้าไปในเต็นท์นั้นเธอต้องจับมือพวกฉันไว้ตลอดเลยรู้มั้ย”
“เอ๋! ทำไมล่ะ.....”
“ก็เพราะว่า พอพวกเราเลือกถุงที่ใส่ชุดได้แล้วพวกเราต้องวิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดในเต็นท์มืด ๆ นั้นนะครับ ริทสึจัง....” ยูคิมูระตอบด้วยรอยยิ้ม
“แล้วอีกอย่างนะ....ยังมีพวกอยากจะงาบเธอหลงเหลืออยู่ด้วยล่ะ” ริทสึหันไปมองด้านหลังที่มีสายตาหื่นกามกำลังจับจ้องมาที่เธออยู่พอดี
“ทำไมเพิ่งมาบอกฉันตอนนี้ล่ะ...อีตาบ้า~ T^T”
“ถ้าพร้อมแล้วก็....ปัง...!!”
“ริทสึจังเลือกชุดได้หรือยัง....” ทั้ง 3 วิ่งที่จุดเลือกชุดก่อนจะวิ่งเข้าไปในเต็นท์เปลี่ยนชุดทันที
“ซะ ซานาดะ...นะ นายเบียดฉันมากเกินไปแล้วนะ...” ตอนนี้กำลังอยู่ในเต็นท์กันนะค่ะ
“เธอนั่นแหละ เมื่อกี้เธอไปจับอะไรฉันน่ะ”
“ปะ เปล่าสักหน่อย...อ๊ะ ยูคิมูระคุง...อย่าหายใจรดต้นคอฉันแบบนี้สิ..”
“ผมขอโทษนะ แต่ผมมองอะไรไม่เห็นเลย...”
“อ่า~ มือของยูคิมูระคุงจับที่เอวฉันอยู่อ่ะ”
“ตอนนี้ผู้เข้าแข่งที่เข้าไป 3 คนกำลังออกมากันแล้วครับ....” ซานาดะเดินออกมาในชุดซามูไรสุดเท่ที่เข้ากับเขามาก ๆ ส่วนยูคิมูระออกมาในชุดพ่อบ้านซึ่งดูเท่ไปอีกแบบ....ส่วนริทสึ...เธอเดินออกมาในชุดแมวเหมียวตัวสีเหลืองที่ดูน่ารักน่ากอดสุด ๆ
“ริทสึจังน่ารักสุดยอดเลย!!! (0-0)” ทุกคนมองแบบไม่ยอมวางตา
“พวกเรารีบวิ่งเข้าเส้นชัยกันเถอะ....”
หลังจบงานกีฬา
“เฮ้อ~ ในที่สุดวันนี้ก็จบสักทีนะฮะ รุ่นพี่” คิริฮาระเดินยื่นเส้นยื่นสายระหว่างทางกลับบ้าน
“หึ ๆ วันนี้พวกเราลงกวาดเพียบเลยนะ ปีหน้าบอกให้จัดทีมเป็นชมรมดีกว่านะ” บุนตะพูด
“แต่ผมยังเคืองอยู่เลยนะครับ ตอนรุ่นพี่นิโอแข่งวิ่งชุดแฟนซีตอนช่วงเช้าน่ะครับ” คิริฮาระพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง
“เฮ้ ๆ คนที่ต้องเคืองควรจะเป็นฉันต่างหากล่ะ” นิโอพูด
“หึ ๆ วันกีฬาปีนี้สนุกที่สุดในรอบ 3 ปีเลยนะ เก็นอิจิโร่” ยานางิพูดขึ้น
“งั้นสินะ....”
“แล้วคุณโคโนเอะล่ะครับ เป็นยังไงบ้าง” ยางิวถาม
“นอนหลับคาหลังเก็นอิจิโร่เรียบร้อยแล้วล่ะ....” ทุกคนบอกร่างบางที่นอนหลับขณะที่กำลังขี่หลังของซานาดะอยู่
“......สมแล้วล่ะที่เป็นริทสึจัง.....” ยูคิมูระพูดแล้วเอามือลูบแก้มของริทสึอย่างแผ่วเบา ๆ ก่อนจะพาริทสึกลับไปส่งที่บ้านของเธอทันที...
พอเห็นรูปนี้แล้วนึกถึงอนาคตข้างหน้าำขึ้นมาได้เลยนะเนี่ย (-___-)
แล้ว 2 คนข้างล่างนี่ทำอะไรกันเนี่ย ตอนที่แล้วไม่มีใครเฉลยเลยอ่ะ สุภาพบุรุษเค้าแอบน้อยใจนะ
ความคิดเห็น