คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Love passion: 11 บุกตะลุย คาราโอเกะ!! ♬
♪ตอนนี้มีเพลง กรุณาปิดหน้าบทความก่อนอ่านด้วยนะค่ะ ♪
“เกม วอยบาย คิริฮาระ 6-1” สิ้นเสียงคำประกาศของกรรมการเสียงเห่ลั่นก็ดังขึ้นมา
“อาคายะคุง!!” ริทสึกระโดดโลดเต้นด้วยดีใจยิ่งกว่าคนที่แข่งเองซะอีก
“ฮ่า ๆ เป็นยังไงล่ะ ฉันเจ๋งที่สุดอยู่แล้ว”
“อาคายะ....หุบปากซะ” ซานาดะพูดเสียงนิ่ง ๆ
“ขอโทษด้วยครับ...”
“เอาน่า~ อุตส่าห์แข่งชนะเลิศมาได้แล้วนี่นาก็ควรดีใจหน่อยสิ” ริทสึเอามือดันหน้าซานาดะออกไปก่อนจะพูดกับคิริฮาระ
“โคโนเอะหยุดเดี๋ยวนี้นะ” ซานาดะโวย
“ทุกคน ๆ วันนี้ไปฉลองกันดีมั้ย” ริทสึไม่สนใจซานาดะสักนิด
“เป็นความที่ดีนะ โคโนเอะ” บุนตะเห็นด้วย
“เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยครับ รุ่นพี่บุนตะ” คิริฮาระก็เอาด้วยคน
“แล้วคนอื่นล่ะ มีความเห็นยังไงบ้าง” ริทสึหันไปถามตัวจริงคนอื่น
“แจ็คเคิลไม่มีปัญหา...ไปแน่นอน 100%” บุนตะตอบแทนเพื่อน
“ทำไมไม่ถามความเห็นฉันเลยล่ะ!!” แจ็คเคิลหันไปถามคู่หู
“ฮ่า ๆ ยังไงนายก็ต้องตอบตกลงอยู่แล้วนี่นา...”
“ปุริ...ถ้าเจ้าหญิงไปฉันก็ไปอยู่แล้ว” นิโอทำตามแบบฉบับตัวเองคือ ริทสึอยู่ที่ไหนต้องมีเขาอยู่แถว ๆ นั้นด้วย
“ฉลอง!! ไร้สาระ!!” ซานาดะทำทีจะเดินออกไปแต่ว่า.....
“ไปด้วยกันหน่อยนะ...” ริทสึคว้าแขนเสื้อของซานาดะพร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยสายตาออดอ้อนทำเอาสมาชิกคนอื่นมองตาไม่กะพริบ
“คิดว่าใช้ลูกอ้อนแบบนี้จะทำอะไรฉันได้” ซานาดะสะบัดแขนของตัวเอง
“งั้นเหรอ....” พอเห็นว่า ลูกไม้เดิม ๆ ไม่ได้ผลเธอจึงเปลี่ยนท่าทางไปทันที
“..........”
“อันที่จริงฉันกำลังคิดว่า จะชวนไปร้องคาราโอเกะกันน่ะ”
“แล้วยังไง.........”
“ฉันกำลังคิดว่า จะทุกคนแข่งกันร้องเพลงดูว่า ทีมไหนได้คะแนนที่สุดกะว่า จะชวนนายไปด้วยจะได้ครบทีมแต่คิดไม่ว่า จักรพรรดิอย่างนายจะกลัวกะอีแค่แข่งร้องคาราโอเกะแบบนี้...” รอยยิ้มและสายตาเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาบนหน้าของริทสึแบบที่ทุกคนไม่เคยเห็นมาก่อน
“เธอบอกว่า ฉันไม่กล้ากับไอ้เรื่องแค่นี้ใช่มั้ย”
“เปล่านิ ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย” ริทสึทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังไม่หลุดจากหน้าของเธอ
“..........”
“ถ้านายไม่ไป...ฉันไปก่อนนะ” ริทสึไม่รอคำตอบจากยานางิกับยางิว
“เดี๋ยวก่อน.......ฉันจะไปด้วย!!” จากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มของผู้ชัยชนะทันที
ร้านคาราโอเกะแห่งหนึ่ง
“คาราโอเกะ ๆ ๆ (/≧▽≦/)” ตั้งแต่เข้ามาในร้านทั้งริทสึ บุนตะและคิริฮาระก็เอาแต่ร้องว่า คาราโอเกะ มาตลอด
“พอสักทีได้หรือยัง!!” ซานาดะสั่ง
“ไม่อาว~ คาราโอเกะ ๆ (≧3≦)/” ริทสึไม่สนใจ
“หึ ๆ ขอห้องใหญ่ห้องหนึ่งนะ” ยานางิบอกกับพนักงาน
“เย่ ๆ จะได้ร้องเพลงแล้ว~ (≧▽≦)” คิริฮาระกับริทสึดีใจเป็นเด็ก ๆ
“ถามจริงเถอะ...เธอชวนมาเพื่อฉลองเฉย ๆ หรืออยากมาอยู่แล้วกันเอง” ซานาดะถาม
“ไม่รู้สินะ.....” ริทสึเดินมานั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบสมุดเพลงมาด้วย
“ริทสึ ๆ ฉันขอร้องก่อน” คิริฮาระรีบวิ่งไปนั่งข้าง ๆ ริทสึทันที
“เฮ้! ต้องรุ่นพี่อย่างพวกฉันร้องก่อนสิ” บุนตะก็มานั่งอีกข้างหนึ่ง
“วุ่นวายกันจริง ๆ นะ” ยางิวพูดก่อนจะไปนั่งที่โซฟาด้วยอีกคน
“พวกนายจะสั่งเครื่องดื่มกันล่ะ” แจ็คเคิลถาม
“ฉันขอโคล่านะ” ริทสึสั่งเป็นคนแรก เพราะถือว่า สุภาพสตรีต้องได้สั่งก่อน
“ฉันเอาด้วย ๆ” บุนตะกับคิริฮาระก็สั่งแบบเดียวกัน
“พวกฉันขอน้ำเปล่า....” ซานาดะสั่งก่อนจะเดินไปนั่งปั้นหน้ายักษ์อยู่ที่โซฟา
“แจ็คเคิลคุง ฉันขอมันฝรั่งทอดด้วยนะ” ริทสึสั่งเพิ่ม
“โอเค ๆ เดี๋ยวฉันสั่งมาให้....”
“ฉันขอร้องเพลงนี้ก่อนเลย....รุ่นพี่นิโอ รุ่นพี่ยางิวร้องด้วยกันมั้ยครับ” คิริฮาระถาม
“ก็เอาสิ.....” ยางิวไม่ปฏิเสธอะไร
“เจ้าหญิงจะร้องเพลงด้วยกันมั้ย...” นิโอยังวุ่นอยู่กับการเอาใจสาวน้อยคนเดียวของชมรม
“ได้สิแต่ขอเป็นเพลงต่อไปนะ”
“เพลงต่อไปฉันขอก่อนแล้วนะ!.....” บุนตะโวย
“จ๊ะ ๆ” เสียงเพลงดังขึ้นทันทีเมื่อริทสึพูดจบ
“รุ่นพี่บุนตะ เพลงมาแล้ว ๆ”
♪ Owaranai Ai [Never Ending Love] By Kirihara, Bunta, Niou, Yagyuu ♪
“สุดยอดเลยทั้ง 4 คน....” ริทสึเชียร์ขณะที่ 1 ใน 3 บิ๊กทรีของริคไคกำลังนั่งหน้าบึ่งอยู่
“ต่อไป ๆ เพลงของฉัน ฮ่า ๆ” บุนตะได้ยึดไมค์ไว้แล้วตัวหนึ่ง
“ลุยเลยครับ รุ่นพี่บุนตะ!!”
“รอบต่อไปฉันจะร้องกับเจ้าหญิงนะ....” นิโอกำลังจะจุมพิตที่นิ้วสวย ๆ ของริทสึ
“นิโอ ห้ามทำอะไรคุณโคโนเอะมากไปกว่านี้นะ” ยางิวจับนิโอแยกออกมาทันที
“เฮ้ ๆ พวกนายสนใจฉันหน่อยสิ”
♪ Arashi ni nare Hikari ni nare By Marui Bunta ♪
“ต่อไป ๆ ใครต่ออ่ะ” คิริฮาระถามเพราะ ถ้าไม่มีใครต่อเขาก็รอเสียบเรียบร้อยแล้ว
“ฉันเอง....เจ้าหญิงขึ้นมาสิ...” นิโอยื่นมือมาทางริทสึ
“ได้สิ.....เพลงต่อไปฉันยึดนะ” ริทสึพูด
“หึ! ยัยบ้า” ซานาดะดูไม่พอใจเท่าไร
“ดูนายไม่ค่อยพอใจเท่าไรเลยนะ เก็นอิจิโร่” ยานางิถามขณะนั่งเลือกเพลงไปพลาง ๆ
“ริทสึ สู้ ๆ” คิริฮาระเชียร์
“ลุยเลย ๆ ฮ่า ๆ”
♪ Bluest Sky By Niou Masaharu ♪
“ร้องเพราะมากเลย ริทสึ”
“ขอบใจจ๊ะ ต่อไปเพลงของฉันนะ” เธอพูด
“ต่อไปเป็นของฉันนะ” แจ็คเคิลพูด
“เดี๋ยวก่อนสิ รุ่นพี่...ผมต้องเป็นคนร้องต่อนะ”
“รุ่นพี่ต้องมาก่อน รุ่นน้องมาทีหลังจำไว้ อาคายะ” แจ็คเคิลขยี้ผมสาหร่ายของคิริฮาระ
“ฮ่า ๆ อ๊ะ! เพลงของฉันมาแล้ว”
♪Brand New Days By Konoe Ritsu {Persona 3 FES}♪
“ยอดไปเลยนะ โคโนเอะจัง” ยานางิชม
“ขอบคุณจ๊ะ....”
“ต่อไป ๆ ของฉัน ๆ Fire!!”
“แจ็คเคิลคึกใหญ่แล้ว ฮ่า ๆ” บุนตะพูด
“นี่ ๆ ซานาดะกับยานางิก็มาร้องด้วยสิ” ริทสึพูดกับ 2 หนุ่มที่เอาแต่นั่งมองอย่างเดียวตั้งแต่เข้ามา
“ของผมเลือกเรียบร้อยแล้วล่ะ....” ยานางิตอบพร้อมรอยยิ้ม
“งั้นฉันหาเพลงให้ซานาดะเองนะ” ซานาดะมองริทสึด้ยสายตาไม่ไว้ใจเท่าไร
“แจ็คเคิล ๆ ฉันขอร้องกับนายด้วยสิ” บุนตะถามแต่ไม่รอคำตอบเพราะ เขาวิ่งเข้าแย่งไมค์จากแจ็คเคิลไปเรียบร้อยแล้ว
“พยายามเข้านะ ทั้ง 2 คน”
♪Windy Road By Marui Bunta, Jackal Kuwahara ♪
“ร้องเพลงเก่งมากเลยจ๊ะ”
“ปุริ ยางิวนายไม่คิดจะร้องเดี่ยวสักเพลงเหรอ”
“ไม่เอา....ร้องแค่นั้นก็ถือว่า พอแล้ว”
“ไม่เอาน่ามาสนุกกันหน่อยเถอะนะ เพลงต่อไปของใครกันเหรอ”
“อ่า~ เพลงนี้ของฉันเอง ๆ” คิริฮาระพูด “คิริฮาระ อาคายะ ลุยล่ะนะคร้าบ~”
“ลุยเลย อาคายะ”
♪Hikari By Kirihara Akaya♪
“ยอดเลย ๆ อาคายะคุง”
“ฮ่า ๆ ฉันนี่แหละเจ๋งที่สุด”
“ต่อไปใครเป็นคนร้อง....” แจ็คเคิลถาม
“cha la la la~......” เพลงของใครก็ไม่รู้ดังขึ้น
“อ๊ะ! เพลงที่ฉันเลือกให้ซานาดะนี่นา” สิ้นเสียงของริทสึ ซานาดะที่ตอนแรกนั่งอยู่เฉย ๆ ก็ต้องจ้องเขม็งไปที่ริทสึ
“รองกัปตัน.....เชิญร้องเพลงด้วยครับ” คิริฮาระต้องเชิญซานาดะมาร้องเพลง
♪Valentine Kiss By Sanada Genichirou♪
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ” คิริฮาระ บุนตะและริทสึหัวเราะอย่างบ้าคลั่งกับเพลงที่ไม่ได้เข้ากับซานาดะเลยแม้แต่น้อย
โป๊ก ๆ ๆ
“โอ๊ย!! เจ็บนะ” ซานาดะเขกหัวคนหัวเราะไปคนละที
“โทษฐานที่เธอเลือกเพลงบ้า ๆ แบบนี้ให้ฉันไง”
“อะไรกันเล่า ออกจะเหมาะกับนายอีกนะ” ริทสึลูบบริเวณที่โดนเขกเบา ๆ
“เก็นอิจิโร่ อย่าทำรุนแรงกับโคโนเอะสิเธอเพิ่งหายป่วยเองนะ” ยานางิเข้ามาห้ามเอาไว้
“ไม่เห็นต้องซีเรียสแบบนั้นเลย ก็แค่ขำ ๆ เองนะ”
โป้ก!!
“แค่ขำ ๆ งั้นเหรอ....ให้ตายสิ” ซานาดะส่งสายตาดุ ๆ ไปให้
“ช่างมันเถอะนะ มาร้องเพลงต่อไปกันเถอะ” บุนตะพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
“งั้นฉันขอร้องเองนะ” ยานางิพูด
“รุ่นพี่ยานางิสู้ ๆ นะฮะ!!”
♪Answer By Yanagi Renji♪
“เร็นจิสุดยอดเลย!!” บุนตะพูด
“มีความเป็นไปได้ที่น่าจะ......”
“รุ่นพี่ยานางิไม่ต้องใช้ไอ้เทนนิสข้อมูลของรุ่นพี่หรอกครับ....”
“อาคายะ....เมื่อกี้นายพูดว่ายังไงนะ”
“ปะ เปล่าครับ”
“ยางิว...นายร้องคู่กับฉันหน่อยมั้ย” นิโอถาม
“ได้สิไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
“ซานาดะ ๆ ฉันเลือกเพลงให้เธอเอามั้ย ฮิ ๆ” ริทสึขอเสนอตัวเองเป็นคนเลือกเพลงให้ซานาดะอีกรอบ
“โคโนเอะหยุดอยู่เฉย ๆ ซะ” ซานาดะสั่งแต่มีรึที่คนอย่างริทสึจะฟัง
“ยางิว นิโอลุยเลย ฮ่า ๆ”
♪Laser Beam By Niou & Yagyuu♪
“เยี่ยมมากเลยทั้ง 2 คน....”
“laser Beam!!!” คิริฮาระอารมณ์ยังค้างอยู่
“ซานาดะ ๆ เพลงต่อไปของนายนะ” ริทสึพูด
“โคโนเอะ ฉันบอกแล้วไงว่า ให้อยู่เฉย ๆ”
“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวเพลงนี้ฉันร้องด้วยคน”
“.........ก็ได้.......” ซานาดะนั่งคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบตกลง
“รองกัปตันลุยเลยครับ...เอาให้ 100 คะแนนเต็มไปเลย”
♪D気持 By Sanada Genichirou Feat. Ritsu♪
“ฮ่า ๆ สุดยอดไปเลยครับ รองกัปตันซานาดะ”
“ทุกคน ๆ เพลงต่อไปมาร้องด้วยกันนะ” ริทสึพูด
“นี่เธอ....” ซานาดะกำลังคิดจะเข้าไปนั่งต่อแต่ริทสึก็รั้งเอาไว้พร้อมกับมองด้วยสายตาที่บอกว่า นายไม่มีทางเข้าไปได้เพราะ นายจะต้องร้องอีกเพลง
“น่า ๆ ทุกคนมาร้องด้วยกันนะ”
“ตกลง ๆ” คิริฮาระรีบวิ่งมายืนข้าง ๆ ริทสึ
“เอา 2 เพลงรวดเลยนะ...ฉันเลือกเอาไว้แล้วล่ะ”
“โอเคเลย!!!” ทุกคนตกลงแต่มีคนเดียวที่ดูยังไงก็ไม่ยอมตกลงด้วยแต่ก็โดนริทสึลวงมาเรียบร้อยแล้ว
♪Dear Prince By Rikkaidai♪
“ฮ่า ๆ อีกเพลงยังเหลืออีกเพลง” ริทสึพูด
“ลุยต่อเลย ๆ ฮ่า ๆ” บุนตะพูด
“โคโนเอะจังยังไหวอยู่ใช่มั้ย...” ยางิวถามเพื่อความแน่ใจ
“แน่นอนจ๊ะ เดี๋ยวเพลงต่อไปฉันจะร้องให้ทุกคนนะ”
“ได้เลย!!!”
“Fire!!!”
“ฮ่า ๆๆๆๆๆ”
♪Brand New Days By Rikkaidai♪
“เพราะมากเลยล่ะ ทุกคน” ริทสึยิ้ม
“ฮ่า ๆ ที่เป็นแบบนั้นเพราะ ฉันเป็นคนร้องต่างหากล่ะ” คิริฮาระพูด
“ให้มันน้อย ๆ หน่อย เจ้ารุ่นน้องต้องเป็นรุ่นพี่อย่างฉันต่างหากถึงได้ร้องออกมาดีแบบนี้” บุนตะกอดคอคิริฮาระ
“เป็นนายซะเมื่อไรกันล่ะ...” แจ็คเคิลพูด
“หรือนายจะบอกว่า เป็นเพราะนายงั้นเหรอ”
“ฉันพูดแบบนั้นซะเมื่อไรกัน!!”
“เอาน่า ๆ เดี๋ยวเพลงสุดท้ายนี้ฉันจะร้องให้กับทุกคนเอง”
♪Kimi no Kioku-Mao By Ritsu {Nozomi Sasaki}♪
“ทุกคนขอบคุณมากเลยนะ วันนี้ฉันสนุกมาก ๆ เลยล่ะ” ริทสึพูดขึ้นหลังจากที่พวกเราเดินออกมาจากร้านคาราโอเกะ
“ไม่หรอก พวกเราต่างหากที่ต้องขอบคุณโคโนเอะจังที่ทำให้สนุกมากขนาดนี้” ยานางิพูด
“เอาไว้ว่าง ๆ พวกเรามาร้องเพลงด้วยกันอีกนะ โคโนเอะ” บุนตะพูด
“แต่รอบต่อไปต้องมียูคิมูระมาด้วยล่ะ” แจ็คเคิลพูด
“จ๊ะ ๆ”
“พวกเรากลับก่อนนะ....บาย ๆ” บุนตะกับแจ็คเคิลแยกตัวออกไป
“พวกฉันเองก็กลับคนละทางเหมือนกัน” ยางิวกับนิโอแยกกันเดินกลับบ้านไปเช่นเดียวกันเหลืออยู่แค่คิริฮาระ ยานางิ ซานาดะและริทสึเท่านั้น
“ขากลับกลับฉันว่าจะไปซื้อสมุดโน้ตเพิ่มสักหน่อย งั้นขอแยกทางกันตรงนี้” ยานางิพูด
“อ๊ะ! ผมว่า ผมจะไปดูเกมใหม่เหมือนกันไปด้วยกันมั้ยครับ รุ่นพี่ยานางิ” คิริฮาระถามเพราะว่า เขาจะไปทางเดียวกันกับยานางิ
“ได้สิ......พวกเราขอตัวก่อนนะ ซานาดะฝากดูแลโคโนเอะจังด้วยล่ะ”
“เข้าใจแล้ว....”
“สุดท้ายก็เหลือแค่ฉันกับนายกัน 2 คนอีกแล้วสินะ”
“ทำไม..เบื่อรึไง....”
“เปล่านิ...” หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลยจนถึงหน้าบ้านของริทสึ
“ฉันส่งเธอแค่นี้ล่ะ....” ซานาดะพูดก่อนจะเดินแยกตัวไปอีกคน
“เฮ้อ~ วันนี้เหนื่อยชะมัดเลย” ริทสึนอนแผ่อยู่บนเตียง
“แต่ก็สนุกไปอีกวันล่ะนะ....” เธอลุกขึ้นก่อนจะเดินมาเปิดลิ้นชักที่โต๊ะเขียนหนังสือของเธอ
“คิดถึงเจ้าพวกนั้นจัง....ไม่ได้เจอกันตั้งปีหนึ่งแล้วนี่นา” ริทสึหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งขึ้นมา
ตืด ๆ จู่ๆเสียงข้อความบนมือถือของเธอก็ดังขึ้นมา
‘ฉันเพิ่งได้ยินว่า เธอกลับมาแล้ว ว่าง ๆ พวกเรามาเจอกันหน่อยมั้ย?’ ข้อความออกใครบางคนส่งมาหาเธอ
“..................” ริทสึเงียบไปสักพักก่อนจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
ตืด ๆ แกร็ก!
“ครับ.....” เสียงทุ้ม ๆ พูดขึ้นมาจากปลายทาง
“ฮัลโหล นี่ฉันเองนะ....สุดสัปดาห์หน้าเธอว่างมั้ย มาหาฉันหน่อยสิ”
ความคิดเห็น