คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : No.3 คาเฟ่เลิฟ ❤
No.3 คาเฟ่เลิฟ ❤
“ ตัวก็เตี้ยอยู่ละ เอามาถือ ” พี่มาร์คแย่งกล่องของขวัญที่ผมพยายามถือไปสองกล่อง
“ สูงจังนะพี่อะ ” ผมบอกแล้วทำหน้าตาล้อเลียนพี่มาร์ค
“ สูงกว่าใครบางคนแล้วกัน ” ได้เลย! พูดงี้ใช่ปะพี่มาร์ค แบมมีเคืองอะ สูงกว่าไม่เท่าไหร่ทำพูด โธ่!
“ อย่ามาพูดเลยดีกว่า ไม่ยอมให้ของขวัญน้องตัวเองแบบนี้ใช้ไม่ได้อะ ” ผมกลอกสายตาเซ็งๆแล้วเดินนำพี่มาร์คลงบันไดเล็กๆที่เดินได้แค่คนเดียวหลังห้าง
“ ทำไมต้องให้ด้วย ”
“ ก็อยากได้อะ ผิดหรอ ” พี่มาร์คไม่เข้าใจคนอยากได้หรอ?! แบบวันเกิดใคร มีใครบ้าง?ไม่อยากได้ของขวัญวันเกิดอะ หรือเอาง่ายๆชอบของฟรีอะ จบ! เค้(?)
“ จริงปะ อยากได้มากเลยเหรอ ”
“ มากดิ ” ผมหันหลังกลับไปบอกก็เจอพี่มาร์คที่อยู่ดีๆก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วทำหน้าตายียวนใส่
ออกไปไกลลลลลลลๆได้มั้ยเนี่ย คือถ้าจะยื่นหน้ามาขนาดนี้ หอมแก้มแบมเลยมั้ยอะ ไม่ใช่ไร เขินเว้ย!
“ ไว้ก่อนละกัน ” พี่มาร์ครีบเอาตัวกลับทันทีเมื่อผมหันหน้าไปหา แล้วเดินนำผมไปยังรถของพี่เขาที่จอดในลานจอดรถ
แผ่นหลังของคนตรงหน้าผมใส่เสื้อสีขาวที่เข้ากับสีผิวของเจ้าตัวอย่างสุดๆแถมใส่กางเกงยีนส์ขาดสีดำ แต่งตัวลุคแบดๆ ตามสไตล์พี่เขา และผมสีแดงเพลิงนั่นทำไมมันดูมีเสน่ห์แปลกๆวะ แถมยังใส่ต่างหูงวงช้างดูลุคเถื่อนๆแต่หน้าพี่เขาไม่เถื่อนอะ....หล่อ ..... หล่อเหรอ? ทำไมช่วงนี้พี่มาร์คหล่อจังอะ
เอิ่ม.... ความรู้สึกตอนนี้นี้มันแปลกๆวะ คือเมื่อก่อนพี่เขาจะมาใกล้ ยื่นหน้า กระโดด กอด อะไรแบบนี้ แบมคนนี้ไม่เคยคิดอะไรกับพี่มาร์คเลยนะ คิดว่าพี่มาร์คเป็นพี่ชายคนนึงแต่ทำไม รู้สึกช่วงนี้พี่มาร์คหล่อจังวะ
“ จะขึ้นมั้ยเตี้ย ” พี่มาร์คเปิดกระจกถามผมเมื่อผมหยุดยืนอยู่หน้ารถมองพี่เขาจากกระจกข้างหน้า
“ รอแบมก่อนนนน ” ผมรีบเปิดประตูข้างคนขับแล้ววางกล่องของขวัญไว้บนตัก
ทำไมผมตัวเกร็งๆอย่างบอกไม่ถูก... ถ้าใครมาเห็นผมตอนนี้เหมือนผมกำลังนั่งถ่ายรูปตัวตรงแน่ว
รถค่อยๆเคลื่อนออกไปจากห้างแล้วตรงไปยังหอพักผม ผมอยู่หอพักนอกมหา’ลัย จะเข้าออกตอนไหนก็ได้ครับ ซึ่งทำให้ผมเลือกที่จะอยู่หอนอกเนี่ยแหละ และสภาพแวดล้อมก็โอเคอะคือมีของกิน ฮาฮ่าๆ ห้องผมไม่ใหญ่มากนะ มีห้องนอน 1 ห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ ห้องครัวที่เป็นบาร์เล็กๆ ผมว่ามันก็โอเคแล้วนะสำหรับการอยู่คนเดียว
พี่มาร์คจะไปส่งผมตลอดหลังเลิกเลยครับ ตอนแรกผมก็กลับเองอะละ แต่พี่มาร์คบังคับให้ผมกลับด้วย ด้วยเหตุผลที่ว่า... ‘ ปิดร้านก็ดึกแล้ว พี่กลัวผีอะ นั่งรถเป็นเพื่อนได้ป่าว? เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง ’
จะให้ปฎิเสธก็ยังไงๆอยู่ แล้วก็มารู้ทีหลังว่าพี่เขานอนที่คอนโดเลยหอพักผมไปสองซอยเอง
“ เป็นอะไร ” พี่มาร์คทำให้ผมตื่นจากความคิด แต่ก็ไม่ทำให้ผมหันหน้าไปหาพี่ได้หรอกนะ รู้สึกมันเขินๆแปลกงะ
“ เปล่าครับ ”
“ ครับ? แบมพูดเพราะเป็นด้วยเหรอ ” พี่มาร์คผลักหัวจนทำให้หัวผมเซจนต้องหันไปต่อว่าแล้ว!
“ ถ้าพี่ไม่ขับนะผลักคืนไปแล้ว! ”
พี่มาร์คไม่เถียงกลับแต่ส่งสายตาเอิ่ม? เหมือนไม่อยากจะเถียงผมอะ
สัญญาณไฟตรงสี่แยกบอกสี่แดง แล้วพี่มาร์คก็ค่อยๆหันมาถามผมว่า
“ แล้ววางบนตักหนักมากเปล่า ” พี่มาร์คว่าจบก็ยกของขวัญสองกล่องของพี่ปิกาจูและของพี่เนียร์ที่ผมกอดไว้ โยนไปข้างหลังรถ ย้ำ! โยน!
“ เฮ้ย วางดีๆก็ได้พี่อะ ของขวัญแบมนะ ”
“ โทษที ลืม ” เชอะ มาพูดขอทงขอโทษ แบมแค้นแรงวุ้ย ไม่ให้อภัยหรอกนะ!
“ แล้วกล่องนั่นของใครอะ ” พี่มาร์คหันไปชี้กล่องที่ห่อของขวัญสีฟ้าพี่ผมได้จากพี่ปิกาจู
“ พี่ปิกาจู ”
“ ชื่อคนเหรอนั่น ” พี่มาร์คพูดแล้วยิ้มมุมปากมองไปยังทางข้างหน้า
“ ก็ไม่รู้ว่าพี่เขาชื่ออะไร แบมเลยให้ชื่อนั้นไป ” ผมบอกแล้วมองนาฬิกา 23.15 น. ดึกกว่าทุกวันแหะ เพราะกว่าจะกินเค้กและร้องรำทำเพลงต่างๆนานาที่พี่เจบีเอาลำโพงมาเปิดกับพี่เนียร์ที่เอาไมค์มาเสียบ ทำเอาแบมคนนี้ปวดหูกันเลยทีเดียวเชียว
“ หน้าแบบนี้มีคนมาจีบด้วยเหรอเนี่ย ” พี่มาร์คหันมายิ้มแล้วทำหน้าไม่เชื่อสายตาส่งมาให้! ทำงี้ได้ไงวะ เห็นงี้แบมก็ฮอตใช่เล่นนะครับ.... วันรับน้องก็มีรุ่นพี่ปี 3 มาขอไลน์แบมแล้วนะ ไม่อยากจะเม้าท์
“ มีเยอะกว่าพี่แล้วกัน ที่ไม่เคยสนใจใครเลยอะ ” ผมรีบสวนแล้วทันทีแล้วก็มาคิดว่า... ผมทำงานที่ร้านนี้ตั้งแต่ม.6แล้วนะ ตอนนี้ก็ปี 1 แล้ว ผมก็ไม่เคยเห็นพี่มาร์คมีแฟนเลยและดูเหมือนจะไม่เคยมีแฟนด้วยอะ ทั้งๆที่พี่เขาก็ดูหล่อออกนะ........พอเลยแบม! วันนี้ชมพี่เขาหล่อกี่ครั้งแล้วเนี่ย หยุด!!
“ หล่อจังเลยน้องแบมแบมมมมม ขอเป็นแฟนได้มั้ยเนี่ย ” พี่มาร์คยิ้มแล้วหันมามองผมแป๊ปนึงแล้วหันไปมองทางข้างหน้าต่อ..... แบมอึ้งครับ
ตอบอะไรดีอะ.... โอ๊ยทำตัวไม่ถูกกกกกก
“ แฟนบอยน่ะ ” พี่มาร์คขัดขึ้นมาก่อนเพราะคงจะเห็นผมไม่ตอบอะไรเลยสินะ T_T อำแบบนี้หลายๆรอบมีหวังหัวใจวายตายนะ
“ ไม่ให้ หน้าตาพี่ไม่ผ่าน ”
ถ้าเลี้ยวเข้าซอยซ้ายมือไปก็จะถึงหอพักแบมแล้วครับ....ทำไมมันเร็วจังอะ ไม่ลงได้ปะ ....... หืม? แบมคิดอะไรอยู่วะ
“ พี่รู้ตัว เหอะ! ลงไปเล้ยยย ”
ตอนนี้ผมกำลังหากุญแจที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงอย่างยากลำบากครับ อะเจอแล้ว!
“ ชักช้าจัง ” พี่มาร์คผลักผมเข้าไปทันทีเมื่อผมเปิดประตูได้
ตอนแรกไล่ผมลงไป แต่ที่ไหนได้กลับวนรถเข้ามาในลานจอดแล้วถือกล่องของขวัญมาให้ผมหมดเลยครับ ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย แหม่ -__-+
“ วางไว้ตรงนี้แหละพี่ บาย ” เมื่อพี่มาร์ควางของเสร็จแล้วผมก็รีบผลักคืนไปยังหน้าประตูห้อง
“ ไรวะๆๆ เออบาย ฝันดีครับแบม ” พี่มาร์คยืนอยู่หน้าประตูแล้วส่งยิ้มให้ผม
“ ฝันดีพี่ กลับบ้านดีๆล่ะ ” ผมรีบพูดแก้เขินแล้วปิดประตูทันที ...... ยิ้มแบบนั้นฆ่าผมเถ้อะ >_<
07.30 น.
อืมมมมมมมม... ผมตาปรือแล้วมองนาฬิกา... วันนี้ไม่มีคลาสตอนเช้า แล้วสะดุ้งตื่นมาทำไมวะกู! เพลียแป๊ป
ไลน์!
ไลน์มาทำไมมมมมมม ขี้เกียจเปิดดูนะเนี่ย โว้ ...
สุดท้ายผมก็จำใจเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ตรงโต๊ะวางโคมไฟมาเปิดดู
MARKK : เตี้ย
ไอ้พี่มาร์คคคคคคคคคค นึกว่าใครมีเรื่องด่วนอะไร โธ่!
BAMBAM1A : ว่างเหรอพี่
ผมส่งข้อความกลับไปแล้วข่มตาจะหลับต่อแต่ก็เจ้าเก่าครับ... ทักผมมา
ไลน์!
MARKK : ก็ว่างนะ วันนี้ว่างป่ะ
BAMBAM1A : ผมมีเรียนตอนบ่าย ทำไมอ๋อ?
MARKK : ไปซื้อของทำเค้กเป็นเพื่อนหน่อยดิ เหงา
หืมมมมมมมมมม...? เหงา ขำวะ ฮาฮ่าๆๆ คนอย่างพี่มาร์คเหงาเป็นด้วยเหรอเนี่ย ทุกทีก็ไปกับพี่เจบีพี่เนียร์ไม่ใช่เหรอ ทำไมมาชวนผมเนี่ย สงสัยคงไม่ว่างละมั้ง..
BAMBAM1A : เลี้ยงข้าวด้วยถึงจะไปเป็นเพื่อน
MARKK : เห็นแก่กิน! ไว้ 9 โมงพี่ไปรับนะ
08.45 น.
เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ พร้อมออก....
ผมเดินมายังกล่องของขวัญของพวกพี่ๆที่ผมยังไม่ได้เปิด... เปิดเลยแล้วกันนะ
ผมหยิบของพี่จูเนียร์ขึ้นมาเป็นคนแรก มันคืออะไรละเนี่ย? ผมรีบแกะอย่างไม่เสียดายกระดาษแล้วก็พบกับเสื้อยืดแขนยาวสีขาวสลับสีฟ้า
น่ารักอะพี่เนียร์! แบมชอบ ..... ผมเอาเสื้อมาทาบข้างหน้าก็ดูเหมือนมันจะพอดีเลยล่ะ ถ้าเจอนะจะกระโดดหอมแก้มซะเลย
ผมหยิบกล่องของขวัญของพี่เจบีแล้วแกะอย่างบ้าบิ่นอีกรอบ......
โหย! ข้างในมันเป็นคูปองชาบูชิกินฟรี 5 ใบ!!!!
แบมขอกรี๊ดได้มั้ยยยยย ชาบูชิเป็นอะไรที่ชอบมากกกกกกกกก >___<
ไหนๆ เอาของพี่แจ็คสันมาดูหน่อยสิ
บีนนี่สีดำเขียนครั้งหน้าว่า BAMBAM เก๋วะ! แบมปลื้มมมมม คิดแล้วก็อารมณ์เสียนะ ทุกคนมีของขวัญให้แบมหมดเลยอะยกเว้นไอ้พี่มาร์คหน้าบื้อคนเดียว ไม่ยอมให้!
ผมแกะของขวัญของที่พี่ปิกาจูให้อย่างอารมณ์เสียเมื่อคิดถึงหน้าพี่มาร์ค เมื่อผมเปิดมา....... โพลารอยด์ 1 ใบ กับ ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลขนาดกลาง 1 ตัว
ว่าแล้ว!ว่าต้องเป็นตุ๊กตา ..... แล้วผมก็หยิบตุ๊กตาขึ้นมากอดอย่างเอ็นดู หมั่นเขี้ยวจัง >_<
“ น้องหมีน่ารักจังเลย ”
นึกขึ้นได้ว่ามีโพลารอยด์! ผมก็เลยหยิบขึ้นมาดูก็เป็นรูปผมกำลังเล่นกับเด็กอยู่บนรถเมล์.... พี่ปิกาจูถ่ายตอนไหนเนี่ย? รู้สึกเขินแปลกๆแหะ อยากรู้จริงๆว่าพี่เขาเป็นใครอะ
ผมพลิกโพลารอยด์ดูด้านหลังก็มีตัวหนังสือน่ารักๆ ที่ดูเหมือนจะไม่ใช่ผู้ชายเขียน
‘ ตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวที่ 11 ’
หือ? A B C D E อ๋อ! ‘K’ งั้นเหรอ?
พี่ปิกาจูชื่อจริงๆแล้วชื่อ เค งั้นเหรอ? ตึ้บแป๊ป!
กริ่ง!
เอ้ามาแล้วเหรอพี่มาร์ค... ผมจึงวางหมีกับโพลารอยด์แล้วจัดการปิดไฟ ปิดเครื่องไฟฟ้าทุกอย่างแล้วเดินออกไปนอกห้อง
“ 9.10 น. ช้า! ” ผมแขวะทันทีเมื่อขึ้นมาบนรถพี่มาร์ค
วันนี้พี่มาร์คใส่เสื้อสีขาวแล้วใส่เสื้อยีนส์ทับ...โอ๊ยยยใจคอแบมไม่ดีเลยเนี่ย และใส่กางเกงยีนส์ทำให้เห็นความสูงอย่างชัดเจน
แบมจะไม่ทนนะจะไม่ทน แล้วดูแบมแต่งมาดิ้ ชุดนักศึกษาครับ! แต่ตอนนี้ไม่ได้ใส่เนคไทกับสูทครับ ถือมาก่อน ไว้ใกล้ถึงแล้วค่อยแต่งแล้วกัน ร้อน!
“ ก็กลัวใครแถวนี้สาย ก็เลยไม่อยากมาเร็ว ”
“ ไม่ช้าหรอกน่า แล้วนี่จะไปซื้อที่ไหนเหรอพี่ ” ผมถามแล้วหันหลังไปวางเสื้อสูทที่เบาะหลังแล้วจัดการคาดเข็มขัดนิรภัย ป้องกันอุบัติเหตุที่คาดเดาไม่ได้ ถึงแม้ผมจะไว้ใจที่พี่มาร์คขับก็เถอะ........O_o
“ เปลี่ยนใจแล้ว ไม่อยากซื้อ ” พี่มาร์คบอกหน้าตาเฉยแล้วค่อยๆเลี้ยวรถออกจากหอพักผม
“ เฮ้ย แล้วลากผมมาทำไมเนี่ย ”
“ เอาเถอะ จะไปพาไปเลี้ยงข้าว ” ผมมองพี่มาร์คอย่างไม่เข้าใจ
“ ก็ได้ เที่ยงส่งผมที่สถานที MRT ใกล้ๆห้างแล้วกันนะ ”
อ๋า! ตอนนี้ผมกำลังฝันแหละครับทุกคน ผมฝันว่าตอนนี้พี่มาร์คกำลังเขย่าตัวผม แล้วผมก็ค่อยๆปรือตาขึ้นมามองหน้าพี่มาร์ค....... ทำไมพี่มาร์คหล่ออย่างนี้นะ ในเมื่อผมอยู่ในฝันแล้วก็ขอมโนจับแก้มพี่เขาหน่อยแล้วกันนะ
หมับ!
พี่มาร์คหยิกแก้มผมแล้วยิ้มหมั่นเขี้ยวมาให้ผมด้วยอะทุกคนนนน น่ารักกกกกกอะไรแบบนี้ >_<
“ พี่มาร์คอย่าหล่อมากนักสิ! ” ผมพูดขึ้นแต่แล้วพี่มาร์คก็ค่อยๆเดินหายไปในแสงสว่างจ้าๆ หายไปไหน! อย่าเพิ่งไปสิพี่มาร์ค รอแบมก่อน!!! ผมเอามือปัดป่ายวิ่งตามไปแต่ก็หาไม่เจอซะแล้ว!
“ แบม ตื่น! ” เสียงพี่มาร์คหนิ.... แต่ทำไมผมถึงมองไม่เห็นพี่มาร์คละ? พี่มาร์คในฝันหายไปไหนเนี่ยฮะ! “ ไม่ตื่นพี่หอมนะ ”
ฟอด!
ผมรู้สึกแก้มข้างขวาผมยุบลงไป! เฮ้ย?
ผมลืมตาโพล่งขึ้นมาก็เห็นทางข้างหน้ามีรถจอดเรียงรายเต็มไปหมดแล้วพอมองไปข้างๆก็เห็นพี่มาร์คที่กำลังยิ้มหวานใส่ผม O_O
หอมแก้มผมเหรอ? หอมแก้มนี่ในฝันหรือจริงอะ
เฮ้ยๆๆๆ!! ใครก็ได้ตอบบบบบบบบบที!
MARK PART ;3
แบมแบมทำเอาผมเลยซอยเลี้ยวเข้าห้างเลยเนี่ย มัวแต่มอง จนลืมมองถนนข้างหน้าเลย
ทำไมน่ารักแบบนี้วะ?
คุณเคยเจอป่ะแบบพอเห็นแล้วน่ารัก น่าหมั่นเขี้ยว แบบอยากปกป้องคนๆนั้นให้ถึงที่สุด อยากให้คนๆนั้นยิ้มให้เราคนเดียวอะ ตอนนี้ผมว่าผมกำลังเป็นแล้วละ ให้ตาย! เตี้ยข้างๆผมทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกเลยนะเนี่ย
ผมวนหาที่จอดรถอยู่สักแป๊ปก็เจอที่ว่างแล้วถอยหลังเข้าอย่างชำนาญในการขับรถตั้งแต่มอปลายจนตอนนี้ผมปี 4 แล้ว
ซึ่งใครๆก็คิดว่าผมเหมือนไม่ใช่นักศึกษาปี 4 ก็เพราะผมไม่ค่อยเข้าคลาสเลยนะสิ ขี้เกียจไปอะ เรียนก็ไม่รู้เรื่อง แถๆตอนสอบพอแล้ว
ผมดึงที่คาดเข็มขัดออกแล้วจะหันไปปลุกคนตัวเล็กข้างๆแต่ก็ได้เห็นคนตัวเล็กกำลังยิ้มกริ่มจนไม่กล้าปลุก....
“ พี่มาร์คอย่าหล่อมากนักสิ! ” เฮ้ย! ผมหันไปมองไอ้เตี้ยข้างผมทันที... เมื่อกี้ผมหูฝาดไปใช่ปะ?
แต่แล้วอยู่ดีๆแบมก็ยกมือขึ้นมาปัดป่ายจนทำเอาผมตกใจแล้วแบมยังทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้... เอ๊ะฝันร้ายเหรอ
“ แบมฝันร้ายเหรอ ” ไม่มีเสียงตอบรับและการกระทำใดๆ...... แล้วแบมก็เอามือลงแล้วหลับต่อ.. ตลกชะมัด!
“ แบม ตื่น! ” ผมตะโกนใส่หูแบม จนตัวเล็กค่อยๆปรือตาขึ้นมามอง
อย่าทำตัวน่ารักแบบนี้ได้มั้ยเนี่ย! ขนาดนอนยังน่ารักเลยอะ =_= ผมกำลังเป็นบ้าแล้วนะครับทุกคน
“ ไม่ตื่น พี่หอมนะ ” แล้วผมก็ค่อยๆโน้มตัวลงไปหอมแก้มคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
ฟอด!
ทำไมแบมมันตัวหอมจังอะ แล้วแบบเมื่อวานทั้งไอ้เจบี เนียร์ แจ็คสัน ก็พากันแย่งกอดแบมกันหมด เพราะแบมตัวหอมแบบนี้ใช่มั้ยเนี่ย? เหลือแต่ผมที่ไม่ได้กอด! คิดแล้วอารมณ์เสียวะ ทำไมแบมต้องให้คนอื่นกอดด้วยวะ!
TALK ; วันนี้มายด์ไปสอบศิลปากรมาแหละ เด็กมอ6เหนื่อนแบบนี้นี่เอง T_T พอกลับมาถึงก็มาอัพให้เลยจ้า! ยังไงก็อย่าลืมไปโหวต GOT7 ด้วยนะทุกคน บายยยยย จุ้บ //
ความคิดเห็น