คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Neighbor เพื่อนบ้าน : Intro
Neighbor เพื่อนบ้าน : Intro
ณ งานเลี้ยงครบรอบปีที่ 60 ของบริษัทภูวกุล เคหะภัณฑ์ จำกัด(มหาชน)
ผมที่กำลังจะกระดกน้ำส้มเข้าริมฝีปากกระจับสีชมพูของตัวเองถึงกลับต้องชะงักเมื่อไอ้เพื่อนเวรส่งสัญญาณชนแก้ว -_-
“เอ้า!ชนนนนน!”
“เดี๋ยวนะ ไอ้ยูคมึง จะชนทำไมวะนี่มันน้ำส้ม” ผมถามแล้วปรายตามองไอ้เพื่อนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ
“เออนั้นดิ กูก็ไม่เข้าใจมัน”
“โถ่ววววว ทำไมสวรรค์ต้องส่งยูคมาเกิดเป็นคนหล่อแต่มีเพื่อนโง่แบบมึงสองคนด้วยวะ ไอ้แบม ไอ้ยองแจ มึง! ฟังกูนะ ที่กูบอกชนเนี่ยเพราะจะยินดีกับ บริษัทพ่อไอ้แบมไง แต่จะให้พวกเรา 3 คนถือเหล้าขาวมาชนในงานเลี้ยงก็เสียชื่อเสียงพ่อแม่หมดดิวะ ต้องน้ำส้มเนี่ยแหละรักษาภาพพจน์หล่อรวยตระกูลดีมีฐานะฟังก์ชั่นครบสาวรักสาวหลงกี่คนกี่คนก็ไม่หายไปไหน.... พวกมึง พอจะเก็ตยัง?”
“เอ่อ/เอ่อ มึงฉลาด” ผมและยองแจพูดขึ้นแล้วยกนิ้วโป้งให้ยูคยอมพร้อมกันอย่างรู้งาน
“จ๊ะ” ยูคยอมยกยิ้มอย่างพอใจที่หลอกด่าเพื่อนตัวเองได้สำเร็จแล้วกระดกน้ำส้มเข้าไปอีกอึกใหญ่
“งานปีนี้พ่อมึงจัดใหญ่ว่ะแบมแบม” ยองแจมองบรรยากาศโดยรอบที่มีอาหารและเครื่องดื่มหลากหลายแถมยังเช่าสถานที่โรงแรมราคาแพง ขนาดเขามีเงินยังไม่คิดที่จะมาจัดโรงแรมนี้เลยด้วยซ้ำ
“เอ้า! มึง ก็โง่อีกละไอ้แจ”ยูคยอมพูดขัดขึ้นแล้วมองยองแจด้วยสายตาด่าเป็นนัยน์ๆว่าทำไมมึงถึงไม่ฉลาดสักที(?)
“มึง ไม่เสือกดิยูคคคคคคค ก็ถามแบมป่ะ”
“มึง…”
“หยุด! มึงสองคนหยุดเลยจะทะเลาะกันทำไมวะ” ผมรีบห้ามเพื่อนทั้งสองก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงเห่าหอนและกัดกันอย่างกับหมาที่ไม่หยุดง่ายๆภายใน 5 นาที
“คืองี้นะวันนี้อะครบรอบ 60 ปีบริษัทพ่อกู พ่อกูก็เลยจัดใหญ่เห็นเขาว่าคนจีนเขาถือกันซึ่งกูเองก็คิดนะว่าพ่อกูจะจัดใหญ่ตามคนจีนทำไมทั้งๆที่บ้านกูเนี่ยไทยแท้ๆ เชื้อจีนก็ไม่มีสักนิด”
ผมว่าพ่อผมไม่ควรถือนะ แม่งงงงงง หนักไม่ใช่อะไรหรอกครับ!
“ เออเรื่องของมึงกูไม่อยากรู้” ผมขอถีบไอ้ยองแจตรงนี้ได้มั้ยครับ! ไอ้สึส! แล้วเมื่อกี้ใครถามว่าทำไมปีนี้จัดใหญ่วะ พี่แบมคนนี้อยากจะเอาปลาร้ายัดใส่ปากแม่ง
“ ไอ้เชี้ ย ! ”
“งานนี้แม่งของกินเพียบเลยว่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะไอ้แจ”ผมเบะปากมองยูคยอมที่พูดถึงเรื่องของกินอย่างรวดเร็ว แหม่....ไอ้หมาสองตัวข้างๆผมนี่มึงพึ่งจะเถียงกันนะครับรู้สึก เป็นมิตรเร็วมากกูนับถือสุด
“เออๆ ไปป่ะแบม”ยองแจถามขึ้น
“พวกมึงไปเลย เดี๋ยวเจอกันที่โต๊ะแล้วกัน กูกินไปเยอะละ”ผมโบกมือไล่พวกมันสองตัวโดยที่ไอ้ยูคมันก็ทำตามอย่างว่าง่ายทุกทีแค่ใช้อะไรหน่อยก็ด่าผมละ -_- มึงเห็นแก่กินใช่มั้ย! บอกกูมา!
“อ้าววว! ไอ้แบมมึงแดกไม่รอกูเลย เห้ยไอ้ยูค! รอกูด้วยดิ”
เมื่อยูคยอมและยองแจเพื่อนผมไปหาของกินผมก็วางแก้วน้ำส้มไว้บนถาดที่บริกรเดินถือร่อนเร่ภายในงานแล้วเดินดูรอบๆงานทักทายแขกคนโน้นทีคนนี้ที เป็นมารยาทอะครับซึ่งจริงๆผมไม่มีหรอก ฮ่าๆ มารยาทมันสะกดยังไงนี่ยังไม่รู้เลย โง่อะครับอย่าเอาเป็นแบบอย่างแต่ผมมีดีอย่างเดียวคือเบ้าหน้านะ ไม่อยากจะโม้เลยจริงๆ
ว่าแต่ทำไมคนมองผมเยอะจังวะ คงไม่ใช่ที่เบ้าหน้าหล่อๆของผมหรอกเนอะ(?) เดี๋ยวนะลืมรูดซิปกางเกงปะวะ ก็รูดแล้วนะ หรือมีอะไรติดเสื้อ เอ๊ะก็ไม่มีอะไร ระหว่างที่เดินก้มๆเงยสำรวจตัวเองอยู่นั้นผมก็รู้สึกถึงแรงมหาศาลที่อยู่ด้านหน้าชนผมอย่างเต็มแรง
‘พลั่ก!’
“โอ้ยยยย เดินไงวะ! ”
“ขะ....” ผมกำลังจะเอ่ยปากขอโทษ แต่แม่งพูดแบบนี้กับพี่แบมหล่อเฟี้ยวคนนี้ไม่ขอโทษละครับ มองแรงแม่ง!
“เป็นเด็กเดินชนผู้ใหญ่ทำไมไม่ขอโทษยังจะมาจ้องหน้าอีก”ร่างสูงกอดอกแล้วมองอีกฝ่ายอย่างเย้ยหยัน
“เดี๋ยวนะครับ เข้าใจอะไรผิดมั้ย? คุณนั้นแหละชนผม ต้องขอโทษผม”
“เห้ยยย! ไอ้เด็กนี่ก็เห็นอยู่ว่าตัวเองไม่มองทางเดินมาชนคนอื่น... ไม่มีมารยาท” ด่าพี่แบมเป็นทอมยังไม่เจ็บเท่าด่าว่าไม่มีมารยาทเลย! ผมด่าตัวเองได้คนเดียวเข้าใจมั้ย?! ขึ้นครับขึ้น อยากต่อยหน้าสักมัดแต่ติดนิดเดียว ติดที่ไอ้คนที่มีเรื่องกับผม มันหล่อกว่า สูงกว่า ตัวใหญ่กว่า แค่นั้นเอ๊งงงงงจริงๆ.... แม่ง! รมเสียวะ!
“ผมอะมีมารยาทครับ แต่เลือกใช้กับคนที่ควรจะได้รับมากกว่า”ผมลอยหน้าลอยตาตอบแล้วยิ้มแรงให้อีกฝ่ายโดยที่เขากำลังเบะปากใส่ผมอยู่
มีสิทธิ์อะไรมาเบะปากใส่พี่แบมหล่อเฟี้ยวคนนี้!!
“หรอ จะบอกว่าฉันไม่เหมาะสมที่จะได้รับใช่ไหมหื้ม”
มาหงมาหื้มอะไรวะ แหนะเดินเข้ามาใกล้ด้วย ผมก็รู้นะว่าผมหล่อมีแต่คนอยากเข้าใกล้แต่แบบนี้แม่งแปลกๆละ นี่สร้างสถานการณ์เดินชนเพื่อใกล้ผมป่ะวะ?
ผมมองคนตรงหน้าที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ โหววววแต่ยิ่งมองใกล้แม่งยิ่งหล่อว่ะอิจฉาในความหล่อของมันได้ไหมวะครับ
ใช่เวลามาหลงในความหล่อป่ะถามใจตัวเองดูนะไอ้แบม (?)
“ออกไปห่างๆดิ๊” ผมผลักคนตรงหน้าเมื่อเขากำลังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จงใจใช่มั้ยตอบ! พี่แบมคนนี้รู้ตัวว่าหล่อแต่โปรดจีบดีๆไม่ใช่ทำแบบนี้พี่แบมไม่ให้ผ่านนะครับ แต่เดี๋ยวนะครับ... ผมยื่นมือไปผลักอกแกร่งตรงหน้าสองสามทีอย่างเต็มแรงแต่ผลที่ได้คือ ไม่ขยับไปไหน ทำไมต้านแรงผมดีจังวะ กินหญ้าเป็นอาหารหรอ? แล้วทำไมกูต้องแรงน้อยสู้มันไม่ได้ด้วยวะไม่เข้าใจในตัวเองเล๊ยยย!
“จะขอโทษป่ะ”ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแล้วยักคิ้วให้ร่างบางหนึ่งทีพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า
“ไม่! คุณนั้นแหละที่ต้องขอโทษผม ยัง ยังไม่หยุดเดินอีก เข้าใกล้ไปละ”
ผมอยากตะโกนถามคนตรงหน้ามากว่ามึงใช้จมูกกูหายใจเลยมั้ยครับ! เข้ามาใกล้จนปลายจมูกจะแตะกันละแต่กูไม่มีออกซิเจนไงประเด็น ไปหาต้นไม้ไป!!
“กลัว?”
“ใครกลัวไม่มี๊” คนอย่างผมกลัวอะไรที่ไหนโด่ววววววว แต่ตอนนี้เริ่มกลัวมันละอีกนิดจะจูบกูละ จูบเลยไหมล่ะจะได้สมยอมถรุยยยย!
“งั้นใกล้กว่านี้ก็ได้สินะ” ยัง มึงยังไม่หยุดอีก ตกลงจะจีบกูใช่ไหม พิศวาสกูใช่ไหมตอบ!!!
“เดี๋ยว!!” ผลักอกแปป..เบรกต้องเบรกแม่งไว้ก่อนเดี๋ยวผมจะหวั่นไหวกับความหล่อของมัน มันเป็นใครว่ะเนี่ยยยยย
“ … ”
“เออๆก็ได้ๆ”ผมถอนหายใจแล้วระงับความอดทนเพื่อยอมไอ้คนตรงหน้าที่ดูเหมือนมันจะรวมร่างกับผมในไม่ช้า
“หื้มมม ก็ได้คือ?”
“ก็ยอมไง”
“ยอมอะไรครับคนสวย” อุ้ยยยขอบคุณนะคะที่ชมว่าสวย ถรุยยยย หล่อสิรู้จักไหม พี่แบมหล่อเฟี้ยวน้ำหมากของยายเขียวยังกระจาย ชื่อเสียงเลื่องลือไกลมากนะฮ่าๆ
“ยอมขอโทษไง”
“ยอมรับว่าผิดแล้วใช่ป่ะ”
“ไม่ยอม แต่...ขอโทษก็ได้”
“ห๊ะ อะไรนะ”
“โอ้ยยยยยจะมาใกล้ๆทำไมเนี่ย ขอโทษ”ผมพูดอย่างเบาๆด้วยใบหน้าสำนึกผิดแต่จริงๆ ไม่มีเลยสักนิดครับถึงแม้จะไม่อยากขอโทษก็เถอะ คิดๆดูแล้วผมคงผิดนั่นแหละเพราะมัวแต่ก้มสำรวจร่างกายตัวเองอยู่นั่นเลยชนคนอื่นเข้า แต่ไม่รู้ทำไมหมั่นไส้คนตรงหน้าบวกกับการพูดที่บอกว่าผมไม่มีมารยาท! ยอมไม่ได้ครับ! พี่แบมหล่อเฟี้ยวคนนี้ไม่ยอม!
“พูดอะไรไม่เห็นได้ยินเลย”
“ขอโทษษษษษษษ!!” ตะโกนแม่ง เอาให้...แตก งานนี้ต้อง...แตก!หูอะ หูแตกนะครับอย่าคิดอะไรกันลึก
ตะโกนเสร็จผมก็วิ่งหนีสะเลยจะอยู่ให้โดนตีนเหรอครับ
“โอ้ยยย ไอ้เด็กนี่ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”
“เรื่องอะไรละ แบร่..”ผมหันหลังไปตอบเมื่อได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังมาแต่ใครจะโง่หยุดละครับวิ่งดิแบมวิ่งงงง
“ฝากไว้ก่อนเถอะอย่าให้เจอนะ!!” ยังมาฝงมาฝากไม่ใช่ธนาคารนะครับ แต่ถ้าฝากใจก็ได้นะไม่ใช่ละห่าน!
ผมวิ่งอย่างเร็วโดยที่ไอ้บ้านั่นแม่งก็ยังตะโกนอะไรไม่รู้อยู่ได้แล้วคือมองมาทางผม...คนทั้งงานมองที่ใครถ้าไม่ใช่กออูกูคนนี้!! พี่แบมอ๊ายอาย แต่ตอนนี้เอาตัวรอดก่อนที่จะได้กินยำตีนวิ่ง 4คูณ100แป๊ป!
“มาร์คมานี้เร็ว”
“คะ ครับป๊า”ร่างสูงชะงักมองหาต้นเสียงแล้วเดินตรงไปหาป๊าที่กำลังยืนมองอยู่ไม่ไกล...
“ เดี๋ยวป๊าจะพาไปให้รู้จักกับครอบครัวภูวกูล เขาเป็นเพื่อนสนิทกับป๊ารีบเดินมาสิ ”
“ ครับ ”
_________100%_________
รักคุณเท่าฟ้าอยากบอกนะคะว่าไอเลิฟยู เกี่ยว? บายย555555555
มันตลกมั้ยถามจริง? ตอบพลีส ฮ่าๆๆ
สกรีมเลยแก #เพื่อนบ้านมบ
ความคิดเห็น