คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันครั้งแรก 1 by indycat
การเจอกันครั้งแรก 1
อะแฮ่ม สวัสดีครับ ผมชื่อไมโล นักเรียนใหม่ผู้เฮฮาและเป็นโอตาคุ หลังฟังกฎระเบียบและข้อมูลหอต่างๆแล้ว ผมน่าจะเหมาะกับหอฟ้านะ อืม หอม่วงอันตรายงั้นเหรอ น่าสนใจ ไว้หลังแยกหอจะไปส่องดูละกัน พูดถึงหอต่างๆ หอสีทองเองก็น่าสนใจ พวกหยิ่งๆต้องดัดนิสัยให้เข็ด ฮ่าๆๆๆ(หัวเราะชั่วร้าย) จริงสิตอนนั่งเรือสำราญมาที่เกาะผมก็ได้เจอคนๆหนึ่งด้วยล่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า....
ผมเดินสำรวจเรือสำราญอย่างสนใจเพราะไม่เคยขึ้น ระหว่างทางก็ไปชนคนๆหนึ่งเข้า
“นี่นาย เดินระวังหน่อยสิ เป็นแค่คนธรรมดาแท้ๆ ไร้มารยาทซะจริง”เด็กหนุ่มผมสีทองยาวปะบ่า กับนัยน์ตาสีทองสวยมองผมแบบเหยียดๆ ก่อนลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าตัวเองแล้วเดินไปเหมือนไม่มีอะไร
เจอครั้งแรกคือความบังเอิญ.....
ในห้องอาหารผมก็ได้เจอเขาอีก อาจคิดว่ายังไงก็ต้องเจอ แต่ไอ้การที่เขามานั่งอยู่ข้างๆผมนี่ไม่น่าใช่แล้วนะ
เจอครั้งที่สองคือโชคชะตา....บางทีเราอาจจะเป็นเพื่อนกันได้....
แต่ผมชักไม่แน่ใจแล้วสิ เพราะตอนปฐมนิเทศเขาก็นั่งข้างหน้าผม ตอนรับบัตรก็อยู่หน้าผมไม่กี่คน แต่ที่มันแน่สุดๆคือดันได้มาเป็นรูมเมตกันนี่แหละ!!!
เจอกันสามครั้งแถมยังอยู่ห้องเดียวกันอีก...พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับผมเนี้ย!
“นายอีกแล้วเหรอ เจ้าคนไร้มารยาท คนมีตั้งเยอะทำไมต้องเป็นนายด้วย” นึกว่าผมอยากอยู่ด้วยเหรอ!
“ก็ช่วยไม่ได้นี่ ทนหน่อยละกัน แค่สองเดือนเอง”
“ตั้งสองเดือนที่ฉันต้องอยู่กับคนไร้มารยาทที่ดูงี่เง่าอย่างนาย” ปึด...ผมรู้สึกว่าเส้นความอดทนผมใกล้ขาดแล้ว....
“ก็กฎเขาบอกว่าต้องอยู่ในหอนี้ด้วยกันไม่เว้นแม้แต่พวกขุนนางนี่”ผมโต้กลับ ใจเย็นเว้ยไมโล ถ้ามีเรื่องคงจบยาก ระหว่างที่ผมคิดอยู่ดีๆเขาก็เอามือมาดึงแก้มผมเล่น(แต่มันเจ็บง่า...)
“อย่ามาทำเป็นรู้ดีไปกว่าฉัน เจ้าคนชั้นต่ำ!” ผมทำอะไรผิดครับ…
เฟียร์ Talk
ผมชื่อเฟียร์ เป็นบุตรชายคนที่สามของท่านเจ้าเมืองแห่งหนึ่ง ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือฟ้าแกล้วทำให้ผมต้องพบไอ้เจ้าคนไร้มารยาทนั่น...
ตอนอยู่บนเรือหมอนั่นก็เดินชนผมไปทีหนึ่ง ตอนทานอาหารก็ดันต้องนั่งข้างๆกัน ตอนปฐมนิเทศกับรับบัตรก็อยู่ข้างหลังผม ที่แย่มากๆคือต้องอยู่ห้องเดียวกันสองเดือน!!!! ผมไม่ชอบเลยที่ต้องอยู่กับพวกนี้ เพราะไม่อยากให้ใครเห็นผมเวลานอนน่ะ ตอนนอนผมไม่รู้ว่าทำอะไรบ้าง อาจจะนอนกรนน้ำลายยืด....ไม่นะ! หวังว่าคงจะเป็นเตียงแบบแยกนะ....
“ขอแสดงความยินดีด้วยนะ นายกับฉันต้องนอนด้วยกันล่ะ เพราะมันมีเตียงเดียว ห้องน้ำเองก็มีแค่ห้องเดียว ต้องแบ่งเวลาอาบ.....” เสียงงี่เง่าของหมอนั่นดังแว่วมาจากห้องนอน(ตอนนี้อยู่หน้าห้อง) มันช่างเป็นข่าวร้ายซะจริง...
“ฉันนอนเตียงนายนอนโซฟา”ผมพูดดักก่อนหมอนั่นจะยึดเตียงไปคนเดียว
“เรื่องอะไร เห็นว่าบ้านรวยนิดหน่อยจะเบ่งเรอะ ฝันไปเถอะ”
“นายตัวเล็กนอนโซฟาได้อยู่แล้ว ส่วนฉันจะนอนเตียง แค่อยู่กับนายก็แย่แล้ว ต้องนอนร่วมกันอีก”
“นายหาว่าฉันเตี้ยเหรอ...เตียงนี่ส่วนรวมเฟ้ย นายสั่งฉันไม่ได้หรอก แบ่งกันนอนก็ได้นี่”
“ไม่!....”
หลังเถียงกันอย่างดุเดือดก็ตัดสินใจแบ่งเตียงกันโดยเอาหมอนข้างกั้นไว้ แน่นอนว่าผมเถียงแพ้น่ะ... หลังจากนั้นหมอนั่นก็ไปอาบน้ำก่อน แล้วผมก็อาบต่อ พออาบเสร็จหมอนั่นก็หลับไปแล้ว ตอนหลับก็น่ารักดี ไม่อยากให้ตื่นเลยให้ตายสิ....
ความคิดเห็น