ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กลับมาแล้วฮะ
เมื่อเรียวมะมาถึงเซงาคุ สิ่งที่ทำให้เรียวมะรู้สึกผ่อนคลายที่สุดก็คือต้นซากุระของโรงเรียน มันทำให้เรียวมะนึกถึงวันแรกที่ได้เข้ามาปฐมนิเทศ วันที่เขาไม่เคยลืมและไม่เคยคิดที่จะลืมด้วย
ที่นี่คือที่ที่เขามีความสุขกับการมีเพื่อน
ที่นี่คือที่ที่เขามีโอกาสรู้จักกับตัวเองอย่างแท้จริง
ที่นี่คือที่ที่ทุกคนเข้าใจเขา
ที่นี่คือที่ที่เขารักและไม่อยากจากมันไป
ที่นี่คือที่ที่ทุกคนมีความสุข ร่าเริง สดใส
ที่นี่คือที่ที่เขาได้รู้จักเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตที่เขาเคยพบมา
ที่นี่คือที่ที่มีทุกๆคนอยู่
ที่นี่คือที่ที่มีความจริงใจให้กับเขา
ที่นี่คือที่ที่เขารู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่บ้านหรืออาจมากกว่า
ที่นี่คือที่ที่ทุกคนเหมือนครอบครัว
ที่นี่คือที่ที่ทำให้เขาได้รู้จักคำว่าเพื่อนแท้
ที่นี่คือที่ที่มีทุกสิ่งทุกอย่าง
และสุดท้าย
ที่นี่คือที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาสามารถก้าวไปสู่ระดับโลกได้อย่างเต็มภาคภูมิ
เรียวมะเริ่มต้นจากการเดินสำรวจตึกเรียนเนื่องจากว่าตอนนี้เป็นเวลา13:30 น.กว่าจะสอบกันเสร็จก็อีกประมาณ 1 ชั่วโมง
เริ่มจากดาดฟ้าลงมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องของเขา ห้อง 1-2 พวกโฮริโอะกำลังนั่งเครียดอยู่เหมือนๆกับทุกคน ดูเหมือนว่าจะทำข้อสอบกันไม่ได้
' กำลังสอบวิชาอะไรกันอยู่นะ ' เรียวมะคิด
และเมื่อเขามองไปยังกระดานดำถึงได้รู้ว่าเป็นวิชาภาษาอังกฤษ
' ง่ายจะตายไป ทำไมถึงทำกันไม่ได้นะ ' เรียวมะคิดในใจเมื่อเห็นกระดาษคำถามของเพื่อนร่วมชั้นในอดีตแต่อีกไม่นานก็จะได้กลับมาเป็นเพื่อนร่วมชั้นในปัจจุบันอีกครั้งเมื่อเปิดภาคเรียน
' ไปนอนรอบนดาดฟ้าดีกว่าแฮะ ' เมื่อคิดได้ดังนั้นเรียวมะจึงเดินกลับขึ้นไปบนดาดฟ้าและนอนรอ เมื่อเรียวมะตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าเป็นเวลา 15:00 น. แล้วและมันก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ทุกคนจะเริ่มเข้าชมรม
--------------------------------------------------------------------------
ที่สนามชมรมเทนนิสชายโรงเรียนเซงาคุ
" เฮ้อ ถ้าเจ้าเอจิเซ็นยังอยู่ล่ะก็ ป่านนี้ก็ทำข้อสอบนั่นผ่านฉลุยไปแล้วล่ะน่า " โฮริโอะบ่นออกมาให้คาจิโร่และคาซึโอะฟัง
" นั่นสินะถ้าเรียวมะคุงยังอยู่ก็คงจะช่วยติวให้พวกเราแล้วล่ะ " คาซึโอะพูด
" แต่ว่าพูดๆไปแล้วก็คิดถึงเรียวมะคุงจังเลยแฮะ " คาจิโร่พูด
จากนั้นทั้ง 3 คน (ซึ่งปัจจุบันคนในชมรมเรียกว่า สามใบเถา) ก็นั่งซึมแล้วก็เหม่อจนลืมเก็บและไม่ได้มองลูกเทนนิส
จนอาราอิตะโกนมาบอกถึงจะรู้สึกตัวว่าลูกเทนนิสกำลังพุ่งตรงมาทางคาจิโร่ เมื่อได้ยินดังนั้นสามใบเถาก็นั่งงงแต่เมื่อหันไปดูปรากฏว่าลูกเทนนิสกำลังพุ่งตรงมาจะหลบก็หลบไม่ทันแล้วจึงได้แต่นั่งรอรับชะตากรรม ส่วนโฮริโอะกับคาซึโอะก็กำลังนั่งอึ้งอยู่เช่นกันจึงทำอะไรไม่ได้ ทุกคนจึงหันมาตะโกนบอกแต่ทั้ง2คน (โฮริโอะกับคาซึโอะ) แต่ว่าพอทั้ง2คนได้สติก็ช่วยไม่ทันซะแล้ว ในเมื่ออีกไม่กี่วินาทีลูกเทนนิสก็จะอัดหัวคาจิโร่แล้ว
คาจิโร่จึงนั่งหลับตารับชะตากรรม
ฟ้าววววววววววววววว
ตุบๆๆๆ
0.0 !!!??? สีหน้าของทุกคนในชมรม
ทุกคนต่างก็ตกใจเพราะว่าลูกเทนนิสที่พุ่งมานั้นกลับถูกลูกเทนนิสอีกลูกที่ไม่รู้ที่มาที่ไปพุ่งมาจากทางประตูลูกกรงที่จะเข้ามาในคอร์ทพุ่งชนจนไปตกอยู่ในตระกร้าที่พวกตัวจริงฝึกแสมชอยู่ ที่สำคัญลูกเทนนิสลูกนั้นหมุนไปคนละด้านกับลูกที่พุ่งเข้าไป
" นั่นมันทวิสเสิร์ฟนี่นา " คิคุมารุ เอจิ โพล่งขึ้นมาท่ามกลางความมึนงงของคนรอบข้าง
" ใช่ แล้วก็หมุนได้แรงแล้วก็เร็วกว่าของเจ้านั่นอีกด้วย " อินูอิ ซาดาฮารุ พูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
" ~ ฟู่วววววว ~ " ไคโด คาโอรุ ก็ยังขู่เหมือนเดิมไม่ว่าในสถานการณ์ไหน
" แต่ว่านะฮะ คนที่ตีลูกนี้ได้มีแต่เจ้านั่นคนเดียวนี่ฮะ " โมโมชิโระ ทาเคชิ พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้างงสุดขีด
" นั่นสิก็อย่างที่โมโมะพูดมาน่ะ จะมีใครกันที่ตีได้อย่างนี้อีกน่ะ " คาวามูระ ทากาชิ พูดขึ้นบ้าง
" คนที่ตีลูกนี้ได้ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นนี่นะ ในเซงาคุน่ะ " ฟูจิ ชูซึเกะ พูดขึ้นบ้าง
" ไม่เป็นอะไรนะ คาโต้ " โออิชิ ชูอิจิโร่ ถามไถ่ด้วยนิสัยเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นเสมอ
" ออกมาได้แล้วคนที่ตีลูกทวิสเมื่อกี้นี้น่ะ " กัปตันเทะสึกะตะโกนออกไป
" โชคดีจริงๆนะ ที่มาทันเวลาพอดีไม่งั้นมีคนได้เข้าไปนอนในห้องพยาบาลแน่ๆ " เสียงปริศนาพูดขึ้น
เมื่อพูดจบเงานั้นก็เดินเข้ามาในสนามเทนนิส สวมเสื้อแจ๊คเก็ตตัวจริงเซงาคุเต็มยศ ใส่หมวกสีขาวยี่ห้อ FILA ไม้แร็คเก็ตสีแดงยี่ห้อ Bridgestone รุ่น Dynabeam Grandea ร้องเท้าผ้าใบสีขาว-น้ำเงิน ยี่ห้อ FILA
" เสียงนี้...... " โมโมชิโระพูดขึ้น
" ความสูงขนาดนี้..... " อินูอพูดเสริมขึ้นมา
" ลูกทวิสเมื่อกี้ " ฟูจิเสริมขึ้นอีก
" เสื้อผ้าชุดนี้ " โออิชิพูดขึ้น
ทุกคนพยักหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้มพร้อมกัน
" เอจิเซ็น / เจ้าเปี๊ยก !!!!!! " ตัวจริงทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน
เมื่อเด็กชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆที่เหมือนเดิมทุกประการทำให้ทุกคนในชมรมยิ้มกันแก้มแทบปริ
" เอจิเซ็น / เรียวมะคุง !!!! " ทุกคนในชมรมวิ่งเข้าไปหาเรียวมะ
" ผมกลับมาแล้วฮะ " เรียวมะพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
" ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะเอจิเซ็น / เจ้าเปี๊ยก / เรียวมะคุง " ทุกคนในชมรมพูดพร้อมกันอย่างกับว่าซ้อมมาก่อนซะอย่างนั้นแล้วทุกคนก็ยิ้มให้เรียวมะและไถ่ถามเกี่ยวกับเรื่องหลังจากที่ไปอเมริกา
ตอนนี้ เอจิเซ็น เรียวมะ ได้กลับมายัง "/ บ้าน /" ที่เขาจากไปนานแสนนานแล้ว
ที่นี่คือที่ที่เขามีความสุขกับการมีเพื่อน
ที่นี่คือที่ที่เขามีโอกาสรู้จักกับตัวเองอย่างแท้จริง
ที่นี่คือที่ที่ทุกคนเข้าใจเขา
ที่นี่คือที่ที่เขารักและไม่อยากจากมันไป
ที่นี่คือที่ที่ทุกคนมีความสุข ร่าเริง สดใส
ที่นี่คือที่ที่เขาได้รู้จักเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตที่เขาเคยพบมา
ที่นี่คือที่ที่มีทุกๆคนอยู่
ที่นี่คือที่ที่มีความจริงใจให้กับเขา
ที่นี่คือที่ที่เขารู้สึกอบอุ่นเหมือนอยู่บ้านหรืออาจมากกว่า
ที่นี่คือที่ที่ทุกคนเหมือนครอบครัว
ที่นี่คือที่ที่ทำให้เขาได้รู้จักคำว่าเพื่อนแท้
ที่นี่คือที่ที่มีทุกสิ่งทุกอย่าง
และสุดท้าย
ที่นี่คือที่ที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาสามารถก้าวไปสู่ระดับโลกได้อย่างเต็มภาคภูมิ
เรียวมะเริ่มต้นจากการเดินสำรวจตึกเรียนเนื่องจากว่าตอนนี้เป็นเวลา13:30 น.กว่าจะสอบกันเสร็จก็อีกประมาณ 1 ชั่วโมง
เริ่มจากดาดฟ้าลงมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องของเขา ห้อง 1-2 พวกโฮริโอะกำลังนั่งเครียดอยู่เหมือนๆกับทุกคน ดูเหมือนว่าจะทำข้อสอบกันไม่ได้
' กำลังสอบวิชาอะไรกันอยู่นะ ' เรียวมะคิด
และเมื่อเขามองไปยังกระดานดำถึงได้รู้ว่าเป็นวิชาภาษาอังกฤษ
' ง่ายจะตายไป ทำไมถึงทำกันไม่ได้นะ ' เรียวมะคิดในใจเมื่อเห็นกระดาษคำถามของเพื่อนร่วมชั้นในอดีตแต่อีกไม่นานก็จะได้กลับมาเป็นเพื่อนร่วมชั้นในปัจจุบันอีกครั้งเมื่อเปิดภาคเรียน
' ไปนอนรอบนดาดฟ้าดีกว่าแฮะ ' เมื่อคิดได้ดังนั้นเรียวมะจึงเดินกลับขึ้นไปบนดาดฟ้าและนอนรอ เมื่อเรียวมะตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าเป็นเวลา 15:00 น. แล้วและมันก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ทุกคนจะเริ่มเข้าชมรม
--------------------------------------------------------------------------
ที่สนามชมรมเทนนิสชายโรงเรียนเซงาคุ
" เฮ้อ ถ้าเจ้าเอจิเซ็นยังอยู่ล่ะก็ ป่านนี้ก็ทำข้อสอบนั่นผ่านฉลุยไปแล้วล่ะน่า " โฮริโอะบ่นออกมาให้คาจิโร่และคาซึโอะฟัง
" นั่นสินะถ้าเรียวมะคุงยังอยู่ก็คงจะช่วยติวให้พวกเราแล้วล่ะ " คาซึโอะพูด
" แต่ว่าพูดๆไปแล้วก็คิดถึงเรียวมะคุงจังเลยแฮะ " คาจิโร่พูด
จากนั้นทั้ง 3 คน (ซึ่งปัจจุบันคนในชมรมเรียกว่า สามใบเถา) ก็นั่งซึมแล้วก็เหม่อจนลืมเก็บและไม่ได้มองลูกเทนนิส
จนอาราอิตะโกนมาบอกถึงจะรู้สึกตัวว่าลูกเทนนิสกำลังพุ่งตรงมาทางคาจิโร่ เมื่อได้ยินดังนั้นสามใบเถาก็นั่งงงแต่เมื่อหันไปดูปรากฏว่าลูกเทนนิสกำลังพุ่งตรงมาจะหลบก็หลบไม่ทันแล้วจึงได้แต่นั่งรอรับชะตากรรม ส่วนโฮริโอะกับคาซึโอะก็กำลังนั่งอึ้งอยู่เช่นกันจึงทำอะไรไม่ได้ ทุกคนจึงหันมาตะโกนบอกแต่ทั้ง2คน (โฮริโอะกับคาซึโอะ) แต่ว่าพอทั้ง2คนได้สติก็ช่วยไม่ทันซะแล้ว ในเมื่ออีกไม่กี่วินาทีลูกเทนนิสก็จะอัดหัวคาจิโร่แล้ว
คาจิโร่จึงนั่งหลับตารับชะตากรรม
ฟ้าววววววววววววววว
ตุบๆๆๆ
0.0 !!!??? สีหน้าของทุกคนในชมรม
ทุกคนต่างก็ตกใจเพราะว่าลูกเทนนิสที่พุ่งมานั้นกลับถูกลูกเทนนิสอีกลูกที่ไม่รู้ที่มาที่ไปพุ่งมาจากทางประตูลูกกรงที่จะเข้ามาในคอร์ทพุ่งชนจนไปตกอยู่ในตระกร้าที่พวกตัวจริงฝึกแสมชอยู่ ที่สำคัญลูกเทนนิสลูกนั้นหมุนไปคนละด้านกับลูกที่พุ่งเข้าไป
" นั่นมันทวิสเสิร์ฟนี่นา " คิคุมารุ เอจิ โพล่งขึ้นมาท่ามกลางความมึนงงของคนรอบข้าง
" ใช่ แล้วก็หมุนได้แรงแล้วก็เร็วกว่าของเจ้านั่นอีกด้วย " อินูอิ ซาดาฮารุ พูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
" ~ ฟู่วววววว ~ " ไคโด คาโอรุ ก็ยังขู่เหมือนเดิมไม่ว่าในสถานการณ์ไหน
" แต่ว่านะฮะ คนที่ตีลูกนี้ได้มีแต่เจ้านั่นคนเดียวนี่ฮะ " โมโมชิโระ ทาเคชิ พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้างงสุดขีด
" นั่นสิก็อย่างที่โมโมะพูดมาน่ะ จะมีใครกันที่ตีได้อย่างนี้อีกน่ะ " คาวามูระ ทากาชิ พูดขึ้นบ้าง
" คนที่ตีลูกนี้ได้ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นนี่นะ ในเซงาคุน่ะ " ฟูจิ ชูซึเกะ พูดขึ้นบ้าง
" ไม่เป็นอะไรนะ คาโต้ " โออิชิ ชูอิจิโร่ ถามไถ่ด้วยนิสัยเป็นห่วงเป็นใยผู้อื่นเสมอ
" ออกมาได้แล้วคนที่ตีลูกทวิสเมื่อกี้นี้น่ะ " กัปตันเทะสึกะตะโกนออกไป
" โชคดีจริงๆนะ ที่มาทันเวลาพอดีไม่งั้นมีคนได้เข้าไปนอนในห้องพยาบาลแน่ๆ " เสียงปริศนาพูดขึ้น
เมื่อพูดจบเงานั้นก็เดินเข้ามาในสนามเทนนิส สวมเสื้อแจ๊คเก็ตตัวจริงเซงาคุเต็มยศ ใส่หมวกสีขาวยี่ห้อ FILA ไม้แร็คเก็ตสีแดงยี่ห้อ Bridgestone รุ่น Dynabeam Grandea ร้องเท้าผ้าใบสีขาว-น้ำเงิน ยี่ห้อ FILA
" เสียงนี้...... " โมโมชิโระพูดขึ้น
" ความสูงขนาดนี้..... " อินูอพูดเสริมขึ้นมา
" ลูกทวิสเมื่อกี้ " ฟูจิเสริมขึ้นอีก
" เสื้อผ้าชุดนี้ " โออิชิพูดขึ้น
ทุกคนพยักหน้าพร้อมด้วยรอยยิ้มพร้อมกัน
" เอจิเซ็น / เจ้าเปี๊ยก !!!!!! " ตัวจริงทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน
เมื่อเด็กชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆที่เหมือนเดิมทุกประการทำให้ทุกคนในชมรมยิ้มกันแก้มแทบปริ
" เอจิเซ็น / เรียวมะคุง !!!! " ทุกคนในชมรมวิ่งเข้าไปหาเรียวมะ
" ผมกลับมาแล้วฮะ " เรียวมะพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
" ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะเอจิเซ็น / เจ้าเปี๊ยก / เรียวมะคุง " ทุกคนในชมรมพูดพร้อมกันอย่างกับว่าซ้อมมาก่อนซะอย่างนั้นแล้วทุกคนก็ยิ้มให้เรียวมะและไถ่ถามเกี่ยวกับเรื่องหลังจากที่ไปอเมริกา
ตอนนี้ เอจิเซ็น เรียวมะ ได้กลับมายัง "/ บ้าน /" ที่เขาจากไปนานแสนนานแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น