+:[P]leasure - loving:+ ต้นตำรับรัก ฉบับเปรี้ยวหวาน

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : Chance & Warm

Chapter 2 : Chance & Warm

เอิร์น สาวน้อยธรรมดา หน้าตาน่ารัก เธอเป็นลูกสาวคนโต ของนักธุรกิจเจ้าของกิจการรีสอร์ท โรงแรม บังกะโล อพาร์ตเมนต์ คอนโด ((เอาง่ายๆละกัน เพื่อความเข้าใจ เป็นธุรกิจเกี่ยวกับที่พักอาศัยน่ะแหละ)) พ่อของเธอเป็นคนใจดี แต่ด้วยความที่มีธุรกิจมากมาย ทำให้ไม่ค่อยได้อยู่บ้านซักเท่าไหร่นัก เธอก็เลยต้องอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ จะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ดูเหมือนจะหรูหราไป บ้านของเธอเรียบๆแต่มีสไตล์ เน้นไปทางด้านการจัดสวนซะเป็นส่วนใหญ่  เธออาศัยอยู่กับพี่ชาย((โอ๊ค)) น้องชาย((อาร์ม)) และน้องสาวคนเล็ก((ออมเล็ต)) อาร์มกะออมเล็ตเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน แต่หน้าตาไม่เหมือนกัน นิสัยก็ต่างกันราวฟ้ากะเหว

เอิร์น  :  ไอเฮีย!!!  เค้าจะไปซื้อของกะไอตาล ไอโยนะ  ตื่นได้แล้วโว้ย!!!

โอ๊ค   :  เฮ้ย! ไอ้น้องเวรจะตะโกนหาไรวะเนี่ย กว่ากรูจะได้นอนก้อตีสามแล้ว

เอิร์น  :  เออเรื่องของมึง กรูม่ายเกี่ยว เฮ้ยๆ อย่าพึ่งนอนต่อเด้ นี่มันสิบโมงแล้วนะไอเฮียบ้า ((ความจริงชั้นจะไปไหน ไอเฮียมันก้อไม่ค่อยรับรู้อยู่แล้วล่ะ แต่คราวนี้โดนป๊ายึดเครดิต เพราะใช้เปลือง ป๊าให้ไอเฮียเก็บไว้ อยากจะบ้าตายจิงๆเล๊ย ไอเฮียก้อไม่ได้ดีกว่ากรูเท่าไหร่เล๊ย ก้อเลยต้องเข้ามาในห้องสัปรังแคของมันเพื่อของตังค์นี่แหละ))

โอ๊ค  :  เออ ตื่นแล้วๆ มีไร ขอตังค์อีกอะดิ ((แม่ง ทีแบบนี้มึงแสนรู้จังเลยนะไอเฮีย))

เอิร์น  :  อะแน่นอน เฮียนี่รู้ใจเค้าจิงๆเลยนะ น่ารักสมกะเป็นเพื่อนเฮียยีสต์หน่อย ((นี่แหละน้องผม มันก็ไม่ได้พิศวาสอะไรไอยีสต์หรอกนะ ไอยีสต์เป็นพี่ชายของไอโยเกิร์ตเพื่อนมัน แต่ก็นะใครเข้าใกล้ไอยีสต์ก็รักมันทั้งนั้นแหละ มันรักเพื่อน ใจดี ที่สำคัญหวงน้องยังกะน้องมันเป็นแก้ว จะแตกเอาง่ายๆงั้นแหละ ไอโยมันก้อไม่ได้นิสัยเหมือนที่ไอยีสต์ควรเป็นห่วงขนาดนั้นเลย  (อยากรู้จักไอโยก็อ่านมาเรื่อยๆละกัน) ))

โอ๊ค  :  มึงไปหยิบเครดิตบนโต๊ะข้างคอมกรูอ่า ความจิงป๊าบอกให้กรูคืนมึงนานแระแต่กรูเหงมึงไม่เดือดร้อนเลยลืม

เอิร์น  : ((ให้มันได้อย่างนี้สินะ พี่ชายกรู)) -_-; เฮียไปอาบน้ำกินข้าวได้แล้ว ไอแฝดนรก มันหิวจะตายอยู่แล้ว เป็นพี่ชายที่แสนดีซะเหลือเกิน ด่วนนะ ห้านาทีพอป่ะ

โอ๊ค  :  เออๆ มึงหยิบชุดออกจากตู้ให้กรูหน่อยดิ เอาเสื้อขาวนะเฟ้ย

เอิร์น  :  เออ เด๋วหยิบให้ ยังกะเสื้อมึงมีหลายสีงั้นดิ ((ไอเฮียอ่านะ ไม่รู้มันเป็นโรคไรป่าวนะ ชอบจังกะไอเสื้อผ้าโทนขาวๆดำๆเนี่ย เสื้อสีอื่นนานๆทีกว่าจะเห็นมันใส่))

-----------------------------------------------------------

Dining Room

ไอเฮียมันอาบน้ำเร็วมาก ขอย้ำเร็วม๊าก ยังกะมันวิ่งผ่านน้ำ สามนาทีก็เสร็จแระ ก็เลยได้ลงมากินข้าวเร็ว ป้าน้ำหวานก็รีบตักข้าวทันที เพราะไอตัวเล็กมันหิวแล้วล่ะ

ไอแฝดสองตัวนั่นต่างกันราวฟ้ากะเหวจิงๆนะ ((ให้นึกภาพว่าใครฟ้าหรือเหว))

+++++++++++

++

++++++++

+

ไออาร์ม ชื่อก็ธรรมดา แต่นิสัยนี่ดิ โห ไม่อยากจะ said มันเป็นคนไม่เรื่องมากเลย เทพบุตรชัดๆ ขยันเรียนซะแม่ง แดก4.00 ทุกปี มันก็หล่อพอตัวล่ะนะ ไม่งั้นมันคงไม่มีสาวติดขนาดโทรมาเบอร์บ้านตั้งแต่เช้าจนเย็นหรอกนะ แต่มันไม่มีทางได้รับ 555+ เสร็จกรูหมดล่ะ แม่ด่าเรียบเลย  นิสัยก็ผู้ชายทั่วไปล่ะนะ ไม่เจ้าชู้ก็ไม่ใช่ผู้ชายอะดิเนอะ แต่มันก็เล่นๆตลอดอะ ไม่เคยจิงใจกะใครซักที วันไหนอกหักกรูจะไม่สงสารมึงเลย แต่ชั้นก็รักมันมากที่สุดในบรรดาพี่น้องล่ะนะ ไม่รู้เหมือนกันทำไม มันก็คงรักฉันเหมือนกันแหละ อิอิ

ส่วนไอออมเล็ตน่ะหรอ แม่มดใจร้ายดีๆนี่เอง ปากนี้แม่งยังกะ ห ม า ก็ไม่ปานเลยล่ะ หน้าตาก็สวย น่ารัก อยู่หรอกนะ พี่น้องบ้านนี้หน้าตาดีหว่ะ แต่เวลามันด่าใครนี่สิ โอ๊ย ชั้นจะบ้าตาย มันน้องกรูจิงๆหรือนี่ ที่สำคัญกวนติงเหมือนไอเฮียไม่มีผิด มันสองคนจึงเข้ากันได้ดีในทุกโอกาส มันก็เรียนดีอยู่หรอกนะ 3.8 อัพตลอดแหละ พอๆกะชั้นเนี่ยแหละ ไอเฮียก็ประมาณนี้ แต่มันก็ไม่ได้เหวไรมากหรอกนะ แค่กวนติงเป็นเลิศเท่านั้นเอ๊ง

กินข้าวเสร็จ ก็สิบโมงกว่าๆแระ แต่ไอเพื่อนเลิฟ มันนัดบ่ายโมงครึ่งโน้น กรูจะทำไรดีล่ะเนี่ย เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมง ดูหนังก็ได้วะ ไอเฮียพึ่งซื้อมาใหม่ เรื่องไรวะเนี่ย ลองของ โอ้ว กรูม่ายดูหร๊อก กลัวผี เกิดเอาไปฝันขึ้นมา ได้อพยพไปนอนกะไออาร์มอีกอะดิ ไปหาไอออมดีกว่า น่าจะอยู่ในห้องคาราโอเกะ ((ห้องคาราโอเกะ ก็เป็นแบบโฮมเทียร์เตอร์อ่า มีคอม มีหนังสือพร้อม)) ไออาร์มก็น่าจะอ่านหนังสืออยู่ในนั้นแหละ ชวนเฮียไปด้วยดีกว่า

เอิร์น  :  เฮีย ไปห้องคาราโอเกะป่ะ เค้าไม่มีไรทำอ่า ไอแฝดมันอยู่ในนั้นอ่า

โอ๊ค  :  ไม่ไปเว๊ย ฟังไออมร้องเพลงยังกะ buffalo ออกลูกงั้นแหละ หูกรูจะแตก ไม่มีไรทำใช่ม่ะ ไปเที่ยวกะ

กรูป่ะ แล้วนัดเพื่อนมึงน่ะก้อโทรไปบอกให้มันมากะพี่ชายมันละกัน

เอิร์น  :  ก้อดีนะเฮีย เที่ยวกันสามคน มีแต่อะไรเดิมๆ ไปกะเฮียดีกว่า มีใครไปบ้างอ่า

โอ๊ค  :  ก้อเพื่อนๆกรูนี่แหละ ไอยีสต์ ไอต้น ไอปลาย ไอแม๊ก ไอไผ่ ไอเปรี้ยว ไอมุก แล้วก็อีเจ๊บุ๋มของมึงน่ะแหละ แต่ความจิงก้อเยอะก่านี้นะเว้ย พูดไปมึงคงไม่รุ้จักหรอก

เอิร์น  :  เฮีย มึงอยู่ชายล้วนไม่ใช่เรอะ ทำไมมีชื่อผู้หญิงโผล่มาตั้งหลายคนวะ เจ๊บุ๋มน่ะแฟนเฮียแม๊ก แล้วไอที่เหลือ เมียใครเรอะ??

โอ๊ค  :  ((มันทำหน้าตาสงสัยมากมาย ปากนะปาก ดูปากน้องผมดิ เมีย มันพูดมาได้ไงวะเนี่ย มันไม่รู้เรื่องกลุ่มเลยใช่ม่ะเนี่ย เออ แต่มันพึ่งขึ้นม.4 นี่หว่า)) ((ปากหม๋าดีนัก ตบกะบาลเข้าให้เลย สะใจวุ้ย 555+ )) กรูค่อยเล่าให้มึงฟังทีหลังละกัน มึงไปเตรียมตัวไป โทรบอกเพื่อนมึงด้วยละกัน สิบเอ็ดโมงกรูออกจากบ้าน ช้าไม่รอเว้ย

-----------------------------------------------------------

Bedroom :: Earn

หลังจากที่วิ่งขึ้นมา เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยดีกว่า ไปเที่ยวชั้นต้องสวย ก้อเลยเปลี่ยนเป็นเสื้อคอกว้างเปิดใหล่สีขาวมีลายดอกไม้เล็กๆ อยู่ริมขอบเสื้อด้านล่าง แต่จะใส่กระโปรงหรือกางเกงดีล่ะเนี่ย ใส่กางเกงดีกว่า ว่าแล้วก็หยิบกางเกงสี่ส่วนสีชมพูออกมา แต่งหน้าหน่อยๆ หยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กสีขาวคู่ใจใส่มือถือกะกระเป๋าตังค์ แล้วก็รีบวิ่งลงมาข้างล่าง กลัวไอเฮียไม่รออ่า ก็เค้าอยากเจอเจ๊บุ๋มนี่นา เจ๊บุ๋มถึงจะดูโหดๆนะ แต่กะเค้าเจ๊แกน่ารักมากมาย สวยก็สวย ถ้าเฮียแม๊กทิ้งแกนะ กรูจะฆ่าไอเฮียแม๊ก คอยดู ((นางเอกโหด))

พอวิ่งลงมาข้างล่างก็ไม่เจอไอเฮีย มันคงไปแต่งหล่ออยู่แหละ พลิกข้อมือดูนาฬิกาสีขาว เหลือเวลาอีกตั้งสิบห้านาที โทรหาไอตาลกะไอโยก่อนแล้วกัน

นึกไปนึกมาไอตาลจะออกมาไงวะเนี่ย พี่มันเรียนอยู่เมกาไม่ใช่หรอวะ กรูก้อลืมถามไอเฮีย เวรแล้วมั้ยล่ะ

ลูกตาล  :  ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะ ยัยเพื่อนสุดเลิฟ

เอิร์น  :  ไม่ว่าไงหรอก แกออกมาเองได้ป่ะ จะไปเที่ยวกะเฮียอ่า หรือจะให้ไปรับ ว่าไง

ลูกตาล  :  อ๋อ เที่ยวกะแกงซ์เฮียแกป่ะ เด๋วชั้นไปกะพี่ต้นก็ได้ มันก้อชวนชั้นแล้ว ชั้นโทรไปบอกไอโยแล้ว ว่าจะโทรหาแก แต่ยังไม่ทันได้โทร แกโทรมาตัดหน้าซะก่อน

เอิร์น  :  เสียดายว่ะ ไม่น่าโทรเลยกรู เปลือง

ลูกตาล  :  อ๊ายยยย อีเพื่อนเวร พูดงี้หรอมึง

เอิร์น  :  โอ๋ อะล้อเล่นนา  เออว่าแต่พี่ต้นนี่ใครวะ เหงไอเฮียก้อพูดถึง

ลูกตาล  :  อ๋อ พี่ชั้นเองแหละ ((สรรพนามเดิมมันกลับมาแระ)) มันกลับมาจากเมกาอาทิตย์ที่แล้ว ก่อนที่มันจะชิงทุนแลกเปลี่ยนไปเมกา มันก้อเพื่อนพี่แกอะแหละ ไม่เคยรู้เรื่องอะไรกะเค้าเล๊ย

เอิร์น  :  เออๆ งั้นแค่นี้นะ ไว้เจอกัน แต่เอ๊ะ เมื่อกี๊แกหลอกด่าชั้นนี่ ไอ้.... ตรู๊ด ๆๆๆ อ้าวไอเลววางซะแระ เจอกันแกตายแน่ยัยตาลโตนด

-----------------------------------------------------------

11       . 00 น.  ::  OAK SAID

ตอนนี้ผมโอ๊คนะคร้าบ  ผมสตาร์ทรถเรียบร้อยแระ แล้วไอเอิร์นมันก็นั่งอยู่ข้างๆผมนี่แหละ  ที่ที่ผมกำลังจะพามันไปน่ะหรอ ก็เป็นโฮมของกลุ่มน่ะแหละ  ความจริงก็เป็นบ้านของไอต้นมัน แต่มันก็ซื้อไว้งั้นแหละ โชคดีที่มันอยู่แถวโรงเรียนผมแล้วก็โรงเรียนหญิงล้วนด้วย เลยใช้เป็นเฮาส์สำหรับก่อการร้ายซะเลย  เฮ้ย ไม่ใช่ๆๆ ก็ไม่ได้ก่อการร้ายอะไรหรอก เวลามันขี้เกียจเรียนกันก็โดดมานี่แหละ มีครบทุกอย่าง สวน สระว่ายน้ำ เครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน พวกผมเรียกเฮาส์นี้ว่า "เฮาส์เมท" คำนี้มาจากลักษณะของบ้าน บ้านจะเป็นบ้านคู่ มีระเบียงกั้นกลาง สำหรับเดินไปมาได้ และยังมีเซนเตอร์คือ บ้านอีกหลังหนึ่งที่มีครัว ห้องนั่งเล่น ห้องคาราโอเกะครบครัน ส่วนใหญ่พวกเราทั้งหมดจะอยู่ที่เซนเตอร์ เพราะบ้านอีกสองหลังที่แยกออกไปใช้สำหรับนอน เวลามีกิจกรรมที่อาจจะต้องค้าง เพราะจะได้ไม่ต้องเดินทางไกลจากโรงเรียนมากบ้านปีกซ้ายคือบ้านสำหรับผู้ชายเราจะเรียกว่า Boy House ส่วนบ้านทางปีกขวาใช้สำหรับเป็นห้องนอนของผู้หญิงเรียกว่า Girl House

ใช้เวลาเดินทางก็ประมาณสามสิบนาที จะบ้าตาย รถติดเป็นบ้า ขนาดปิดเทอมนะเนี่ย กรูจะบ้าตาย แต่เวลาเปิดเทอมไม่ต้องสงสารผมหรอก โรงเรียนผมมันเป็นโรงเรียนประจำ กลับบ้านได้วันศุกร์ – อาทิตย์ แต่วันจันทร์ต้องมาเรียนนะ

ตอนนี้เท่าที่เห็นพวกสาวๆมาครบแระ มันเป็นเพื่อนผมเองแหละ ไม่ใช่ฟงใช่แฟนอะไรหรอกนะ ไอมุก ไอปลาย ไอเปรี้ยว ตรงเวลาตลอด ไอบุ๋มที่ช้าเพราะต้องมาพร้อมไอแม๊กน่ะสิ ตัวติดกันยังอะไรดี ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแหละ แต่วันนี้สุดสวยของผมน่ารักเป็นพิเศษนะเนี่ย  ผมเป็นเพื่อนกับไอพวกนี้มาตั้งแต่สมัยม.1แระล่ะ รู้จักกันเพราะบ้านก็อยู่ใกล้ๆกัน คนนั้นเป็นเพื่อนคนนี้ คนนี้เป็นเพื่อนคนนั้น ก็เลยรู้จักกันไปหมดอย่างนี้แหละ ไม่อยากจะเชื่อว่าคนเจ้าชู้ไก่แจ้อย่างไอแม๊กมันจะรักไอบุ๋มมากขนาดนี้ หลังจากที่คบกะไอบุ๋มตอนม.3 กิ๊กมันก็เลิกหมด ตอนแรกพวกผมก็ตกใจนะแล้วก็คิดกันขำๆว่าไม่เกินสองเดือนคงเลิก ไปๆมาๆนี่มันสองปีแล้วนะ มันคงรักจิงหวังแต่งล่ะมั้ง ตัวผมล่ะ?? ผมก็รักจิงเหมือนกันนะ ผมรักเค้ามาตั้งแต่ม.1แล้ว เค้าไม่รู้ตัวเลย เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากเลยล่ะ แต่ผมไม่บอกหรอกว่าเธอเป็นใคร สักวันคุณก็จะรู้เองแหละ

พอแระๆเข้าเรื่องต่อ ตอนนี้ที่อยู่ที่เฮาส์เมท ก็มี มุก ปลาย เปรี้ยว ผม แล้วก็ไอเอิร์น ที่เหลือคงจะตามมาทีหลัง เวลาว่างๆที่พวกผมไม่มีอะไรทำกันก็จะนัดกันมาที่นี่แหละ  เหตุผลที่ไอเอิร์นมันไม่รู้จักที่นี่นะเพราะว่ากลุ่มผมจะรับแต่ม.ปลายไง โรงเรียนชายล้วนกะหญิงล้วนเป็นเครือเดียวกัน ระบบก็จะเหมือนกัน แยกม.ต้น กะ ม.ปลาย ส่วนไอน้องแฝดของผมต้องรอไปอีกปีนึง ผมก็เริ่มอธิบายตัวบ้านอย่างละเอียดให้ไอเอิร์นฟัง มันก็เข้าใจ แต่ผมยังไม่เล่าเรื่องกลุ่มให้มันฟังก่อน เอาไว้เปิดเรียนค่อยเล่าแล้วกัน

หลังจากที่นั่งๆนอนๆไปสักพัก ไอยีสต์ ไอโยเกิร์ต ไอตาล แล้วก็ไอต้น ก็มาแล้ว เหลือไอไผ่คนเดียว คงไปม่อสาวอยู่ล่ะมั้ง ช่างหัวมัน คนหล่อทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดใช่ม่ะ ((แต่กรูเกลียดนะ - .::.SweeT MemorY.::.)) แล้วที่ผมบอกไว้ตอนที่แล้วว่ามีคนอื่นอีกก็เป็นพวกรุ่นพี่น่ะ วันนี้เค้าไม่มาหรอก เพราะไม่ใช่นัดสำคัญอะไร เรามาเล่นกันซะมากกว่า แล้วก็พาน้องมาแนะนำด้วย เพราะมันก็ต้องมาอยู่กลุ่มผม ต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ ม.ต้นกะม.ปลาย มันต่างกันมาก น้องผมมันต้องปรับตัวอีกเยอะ

เมื่อกี๊ที่บอกว่านั่งคุยน่ะ ผมก็คุยกะเพื่อนผมไปเรื่อย ลืมสังเกตไปว่าไม่ได้ยินเสียงไอเอิร์น พอหันมาอีกที หลับไปแล้ว ผมเลยอุ้มมันไปนอนที่เตียงผมในบ้าน BH ก่อน เพราะยังไม่ได้สั่งเตียงให้รุ่นใหม่ที่กำลังจะเข้ามา ผมให้น้องนอนแล้วก็ออกมาคุยเล่นกะเพื่อนๆผม  ผมไม่เจอไอต้นมาสองปีแล้วมันไปเรียนเมกาตั้งแต่ม.3 ผมคิดถึงมันมากเลย มันเป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดเลยว่างั้นก็ได้ ตอนนี้พวกผู้หญิงไปช๊อปกัน เพราะเสบียงหมดแล้ว เกิดเฮียแบงค์มาแล้วรู้ว่าหมด โดนเฉ่งกันเละแน่ๆ เฮียแบงค์เป็นหัวหน้าแกงซ์เราเองแหละ เฮียเป็นคนหล่อแบบเข้มอ่า ไม่ตี๋ สาวๆตรึม พูดถึงไอต้นที่มันได้เข้ากลุ่มทั้งๆที่มันยังเป็นเด็กแลกเปลี่ยนที่เมกาอยู่ เพราะพี่เค้ารู้จักมัน แล้วช่วงปิดเทอมมันก็มาเล่นอยู่ที่นี่บ่อยๆ ไม่ต้องสงสัยแล้วนะ

ตอนนี้ก็เหลือผม ไอต้น ไอแม๊ก แล้วก็ไอไผ่ นั่งคุยกันสี่คน ไอแม๊กก้อเล่าเรื่องอะไรเรื่อยเปื่อยของมัน ผมว่าไอต้นมันง่วงนอนแน่ๆเลยล่ะ ไอต้นเป็นคนหล่อนะ ผมเป็นผู้ชายผมยังว่ามันหล่อเลย ((แต่กรูไม่ใช่เกย์นะ)) มันเป็นคนไม่พูดมาก ขรึมๆ แต่บทจะพูดขึ้นมาก็พูดซะจนผมอยากเอาตรีนยัดปากมัน มันกวนติงมากมาย ไม่เห็นเหมือนไอลูกตาลน้องมันเล๊ย ไอตาลมันน่ารักนะ พูดจาดี แต่บทมันจะโหดก็โหดยังกะนางมาร ไอต้นมันไม่ค่อยสนใจอะไรอยู่แล้วล่ะ เวลาไม่มีอะไรทำมันก็เล่นเกมส์ เที่ยว นอน บ้าบอไปเรื่อยเปื่อย แต่เวลามาเฮาส์ทีไรมันก็ชอบนอน มันบอกเตียงนุ่มดีแล้วก็แอร์เย็น ดีด้วย ((ทำยังกะบ้านมึงไม่มีปัญญาซื้อเตียงนุ่มๆ แอร์เย็นๆเลยนะไอเวง)) และแล้วมันก็ลาพวกผมไปนอน พวกผมก็เลยชวนกันไปเล่นเกมส์ชั้นบนของเซนเตอร์

-----------------------------------------------------------

Boy House  ::  TON SAID

ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกอยากนอนแล้วล่ะ ก็เลยบอกไอโอ๊กว่าจะมานอน พอมาถึงผมก็งงนะมีผู้หญิงมานอนในนี้ได้ไง แต่ผมก็ไม่สนใจอะไรอยู่แล้วล่ะ นอนอยู่บนเตียงไอโอ๊คซะด้วย แต่ขอดูหน้าหน่อยดีกว่า

ผมเดินอ้อมเตียงไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้นชัดๆ น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ แต่หน้ามันคุ้นๆนะ แต่ช่างเหอะ ดูเธอนอนสิ ดีนะเนี่ยที่ใส่กางเกง ผ้าห่มก็ไม่ห่มอีก เด๋วผมห่มให้แระกาน ตื่นมาก็ค่อยถามก็ได้วะว่าเธอเป็นใคร

เตียงผมอยู่ติดกะเตียงไอโอ๊ค เป็นเตียงเดี่ยวตรงกลางก็มีโต๊ะเล็กๆตั้งโคมไฟกะโทรศัพท์ ผมเอามือถือตั้งไว้ แล้วก็จัดการถอดจิตไปเฝ้าพระอินทร์ เฮาส์นี่หลับสบายมากมายเลยล่ะ ผมก็ไม่รู้นะทำไมผมถึงชอบที่นี่จัง มันสวยมากเลยให้ผมอยู่ที่นี่ทั้งชีวิตก็อยู่ได้นะเนี่ย

ผมหลับไปสักพักก็ตื่นขึ้นมา ผู้หญิงคนนั้นมันก็ยังไม่ตื่นอีก ท่าทางจะหลับสบายแฮะ ชอบที่นี่เหมือนผมอะดิ ผมก็เลยลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าซะหน่อย เสร็จแล้วผมก็เปิดคอมเล่นเกมส์ แต่ไม่ได้เปิดลำโพงดังนะ กลัวรบกวนเค้า ((ปกติกรูไม่เคยเกรงใจใครนี่หว่า แต่ช่างแม่งเหอะ เป็นผู้หญิง หยวนๆให้ก็ได้วะ)) ผมเล่นเกมส์ไปสักพักผมก็ได้ยินเสียงเพลงดังขึ้นมา

ต้องทำยังไง เธอจึงจะยอมหายโกรธ ต้องทำยังไง เธอจึงจะยกโทษให้ฉัน อย่าทรมานด้วยการไม่มองหน้ากัน นึกว่าสงสาร...คนรักกัน ฉันขอโทษ...

เสียงเพลงจากไหนวะเนี่ย รบกวนการเล่นเกมส์ของกรูจิงๆเลย ผมก็เลยเดินวนๆหา แต่ก็ไม่เจอ ผมเดินไปที่โต๊ะข้างเตียงข้างๆโทรศัพท์ผมมีกระเป๋าสีขาวตั้งอยู่ สงสัยของผู้หญิงคนนั้นล่ะมั้ง ผมเปิดดูแล้วก็เอาโทรศัพท์ออกมา หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นชื่อ ลูกตาล ((แม่งชื่อเหมือนน้องกรูเลยว่ะ หรือจะใช่ กรูจะรับดีมั้ยเนี่ย)) โทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้ง แต่เธอคนนั้นก็ไม่ตื่นมาสักที ผมเลยเดินไปรับซะเลย

ต้น  :  ฮัลโหล

ลูกตาล  :  เอ่อ...อ่อ..((ใครรับโทรศัพท์ไอเอิร์นวะ เสียงคุ้นๆ))

ต้น  :  เอ่อ อ่อ อยู่นั่นแหละ มีไร พูดมาสักทีสิวะ รำคาญโว้ย

ลูกตาล  :  เสียงห่าอย่างนี้กรูไม่ต้องเดาเลยนะไอเฮียต้น ว่าเปงใคร ทำไมมารับโทรศัพท์ไอเอิร์นอ่า

ต้น  :  อ๋อ กรูก็นึกอยู่แล้วเชียวชื่อลาวๆแบบเนี๊ยะ น่าจะเป็นน้องสาวกรูนี่เอง

ลูกตาล  :  ไอเฮียห ม า มามั่วไรกะชื่อเค้า ม๊าตั้งให้ ไปด่าม๊าโน่น ตอบมาก่อน ทำไมมารับโทรศัพท์ไอเอิร์นอ่า

ต้น  :  อ๋อ คนนี้ชื่อเอิร์นหรอ พอดีเค้าหลับอยู่ใน BH อ่า แกอยู่ไหนล่ะเนี่ย คนนี้เพื่อนแกหรอ

ลูกตาล  :  เออ ตอนนี้อยู่เซนเตอร์ข้างล่างแล้ว ไอเอิร์นนี่แหละน้องสาวไอเฮียโอ๊คน่ะ

ต้น  :  เออ กรูก็นึกอยู่หน้าคุ้นๆ แต่กรูนึกไม่ออก

ลูกตาล  :  สมองเฮียมีแค่นั้นจะนึกอารายออกล่ะ ให้มันนอนต่อไปเหอะ ถ้ามันตื่นบอกมันเดินมาหาเค้าข้างล่างด้วยนะ เด๋วเค้าจะประชุมกันบ่ายสาม ถ้าบ่ายสามมันยังไม่ตื่น เฮียปลุกมันด้วยนะ แค่นี้แหละ เปลือง

พูดแค่นั้นแหละคับ มันรัวใส่ผมเป็นชุด แล้วชิ่งวางหูหนีไปเลย ตอนนี้ให้เค้านอนไปก่อนแล้วกัน แต่ขอดูหน้าอีกครั้งดิ สวยว่ะ คนไรวะทั้งสวยทั้งน่ารัก สเป็คผมจิงๆนะเนี่ย  แล้วผมก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างๆของผม โทรศัพท์เธอเหมือนของผมเลยล่ะ รสนิยมเดียวกัน แล้วผมก็เตรียมจะปิดไฟ ปิดแอร์ เพราะบ่ายสองจะครึ่งแระ ไม่อยากไปสาย แต่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่มีทีท่าจะตื่นเล๊ย ผมต้องปลุกเธอใช่มั้ยเนี่ย เอาวะ ปลุกก็ปลุก

ผมเขย่าตัวเธออยู่นานเลยล่ะ แต่ก็ไม่ตื่นซะที ทำไงดีล่ะเนี่ย ถ้าไม่ตื่นเด๋วพ่อจูบเข้าให้เลยนี่ ขู่ขนาดนี้แล้วยังไม่ตื่นใช่ม่ะ จูบจิงๆนะเว้ย  แต่ผมก็ไม่จูบหรอกไม่อยากขโมยเฟิร์สคิสเด็ก ผมเขย่าเธอแรงขึ้น เธอก็เริ่มรู้สึกตัว เธอตื่นมามองหน้าผมสักพัก เธอก็ทำตาโตแล้วถามว่า

เอิร์น  :  นายเป็นใครเนี่ย ทำไมมาอยู่ในนี้ล่ะ แล้วชั้นมานี่ได้ไงเนี่ย

ต้น  :  เด๋วๆทีละคำถาม ชั้นเป็นคนในแกงซ์สามารถเข้ามาในนี้ได้ แล้วเธอสงสัยไอโอ๊คคงอุ้มมานอนล่ะมั้ง

เอิร์น  :  อ๋อค่ะๆ  ((เธอพยักหน้าหงึกๆ แต่สักพักก็หันมาทำตาโตใส่ผมแล้วยิงคำถามที่ผมอยากจะบ้าตายจิงๆเลย)) ตอนชั้นหลับนายล่วงเกินชั้นรึเปล่า ไม่ได้ทำไรใช่ม่ะ

ต้น  :  เออ ไม่ได้ทำเว้ย แต่ก็เกือบจะทำนะถ้าเธอยังไม่ตื่น แล้วตอนนี้ก็กำลังจะทำ ถ้าเธอไม่รีบไปล้างหน้าแล้วลงไปประชุมกะชั้น เด๋วนี้ด้วย

ผมพูดจบเท่านั้นล่ะเธอรีบวิ่งไปทางห้องนั่งเล่นแล้วก็วิ่งกลับมาหาผม ถามว่า ห้องน้ำอยู่ไหน ผมก็บอกทางเธอไป ผู้หญิงคนนี้เบ๊อะจิงๆเล๊ย แล้วผมก็ปิดไฟปิดแอร์ ปิดม่านเตรียมตัวจะไปเซนเตอร์ แต่เธอก็เรียกผมไว้ แล้วเธอก็รีบเดินมาหาผมแล้วไม่พูดอะไร แต่ผมรู้สึกว่าเธอมาอยู่ใก้ลผมมากเลยนะตอนนี้น่ะ ผมก็เลยถามไปว่า

ต้น  :  เป็นไรป่ะ ไม่ต้องมาเดินชิดขนาดนั้นก็ได้ เมื่อกี๊กลัวชั้นทำอะไรเธอ ตอนนี้ไม่กลัวแล้วหรอ

เอิร์น  :  เอ่อ ขอเกาะแขนจนกว่าจะออกไปได้ป่าว นะนะนะ ((ทำหน้าอ้อนวอนสุดขีด ฮ่าๆ ผมรู้แระ กลัวผี แน่ๆ))

ต้น  :  เออๆ เดินดีๆละกัน มันมืด ล้มไม่ช่วยนะเว้ย

เอิร์น  :  พูดดีๆไม่ได้หรอ ว่าแต่ชื่ออะไรน่ะ

ต้น  :  ไปถามเฮียเธอเองละกัน

เอิร์น  :  อ๋อเพื่อนเฮียโอ๊คนี่เอง ต้องเรียกพี่ป่ะ 

ต้น  :  แล้วแต่ ไงก็ได้

ผมก็พาเธอเดินออกมาจาก BH แล้ว เธอก็ถามโน่นถามนี่ตลอดทางเลย และที่สำคัญแขนผม เธอยังไม่ปล่อยเลย แต่ช่างแม่งเหอะ เด๋วก็ถึงแล้ว พอผมเปิดประตูเข้าไป สิ่งที่ผมเจอ ความมืดคับ ผมก็เป็นคนฉลาดพอตัวล่ะนะ รู้ในทันที พวกมันทิ้งกรูไว้กะยัยเด็กนี่ แล้วมันไปไหนกันวะ ไหนว่าประชุมบ่ายสาม นี่มันก็บ่ายสามแล้วนะเว้ย แต่ตอนนี้ยัยเอิร์นไรเนี่ยเกาะแขนผมแน่นกว่าเดิมอีก ท่าทางจะกลัวผีเข้าสมองล่ะมั้ง เด๋วพ่อจะแกล้งหลอกผีเข้าให้เลย

แต่เด๋วไปเปิดไฟเซนเตอร์ก่อนดีกว่า แล้วผมก็พาเธอเดินไปเปิดไฟ เปิดม่าน จนบ้านสว่างเธอก็ปล่อยผม แล้วก็ถาม

เอิร์น  :  เค้าหายไปไหนกันหมดหรอ

ต้น  :  ชั้นก็อยู่กะเธอตลอดเนี่ย จะไปถามใครล่ะวะ

เอิร์น  :  พูดดีๆไม่ได้รึไง ทำไมต้องพูดไม่ดีด้วย นายยังไม่พูดดีกะชั้นซักครั้งเลยนะ!!

ต้น  :  .............. ((ผมกำลังอึ้งคับ ผมก้อพูดแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอไม่โดนผมด่าก็โชคดีแล้วนะเนี่ย ยังมาหาว่ากรูพูดไม่ดีอีก เซงๆๆ))

-----------------------------------------------------------

Center  ::  EARN SAID

ผู้ชายคนนี้เป็นใครวะ แม่ง มันยังไม่พูดดีกะชั้นซักคำเลยนะเนี่ย เป็นห่าเป็นเหวอะไรของมันล่ะเนี่ย  หมั่นไส้ก็เลยตะโกนกลับซะเลย แต่มันเงียบ ไม่ตอบอะไรเลย หรือจะโกรธวะ แล้วมันจะโกรธห่าไรล่ะ

แต่ชั้นก็ไม่สนใจหรอก คนอย่างเอิร์นไม่ง้อเว้ย เพราะกรูไม่เคยง้อใครเลยง้อไม่เป็น ชั้นเดินออกมาตรงห้องครัวเห็นกระโน้ตแปะอยู่หน้าตู้เย็น แต่มันก็ไม่เชิงกระดาษโน๊ตหรอกนะเหมือนจดหมายมากกว่า ชั้นก็เลยเดินไปหยิบมาแต่ตรงมุมกระดาษเขียนว่า

To…..ต้น

แล้วไอ ห่ าไหนล่ะวะชื่อต้นเนี่ย  ไปถามเพื่อนไอเฮียคนนั้นก็ได้วะ

เอิร์น  :  รู้จักคนชื่อต้นป่ะ

ต้น  :  ชั้นนี่แหละ มีไรว่ามาดิ

เอิร์น  :  จดหมายนี่มันแปะอยู่หน้าตู้เย็นน่ะ ((แล้วชั้นก็ยื่นไปให้เค้า))

ต้น  :  ....................

มันรับจดหมายไปแล้วก็ไม่พูดอะไรเลยอะ แต่สักพักเค้าก็ยื่นมาให้ชั้น แล้วก็บอกให้ชั้นอ่าน

To.......ต้น

     เค้าเองนะเฮีย คือพอดีเฮียแบงค์เรียกให้พวกเราไปที่โรงเรียนแกน่ะ สงสัยจะเตรียมตัวสำหรับเปิดเรียน แต่ที่ไม่ได้รอเฮียกะไอเอิร์นก็เพราะว่า เด๋วไม่มีคนเฝ้าเฮาส์ เฮียกะไอเอิร์นรออยู่ที่นี่นะ เฮียก็ช่วยเล่าเรื่องแกงซ์ให้ไอเอิร์นมันฟังด้วยละกันนะ ตอนสองทุ่มพวกเค้าก็กลับไปแล้วล่ะ  แต่เฮียห้ามไปไหนเด็ดขาดนะ ของกินอยู่ในครัวหิวก็กินได้เลย ทำไว้ให้หมดแล้ว แต่ถ้าคืนนี้ไม่ได้กลับไปเฮียก็ห้ามไปไหนนะ เข้าใจม่ะ

     ไอเอิร์นชั้นเองนะแก อยู่กะพี่ชายชั้นอย่ากัดกันล่ะ พี่ชายชั้นมันก้อปากมอมอย่างนั้นแหละนิสัยปกติของมัน  แต่ถ้าแกอยู่กับมันแล้วไม่โดนมันด่าก็โชคดีแล้วนะ อยู่กับมันดีๆล่ะ แล้วถ้ามีอะไรชั้นจะโทรหาแกนะ บายจ้า

From    LooktarN

นี่ชั้นต้องอยู่กะไอเฮียต้นบ้านี่จิงๆหรอวะนี่ กรูจะรอดปากห ม า มั้ยเนี่ย แล้วชั้นกะมันก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ฉันนั่งดูทีวีกินขนมไปเรื่อยเปื่อย ส่วนไอเฮียต้นก็นั่งทำอะไรกะคอมอยู่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

แล้วชั้นคงกินมากไปมั้งเนี่ย เลยอยากเข้าห้องน้ำอีกแล้วล่ะ แต่ห้องน้ำมันอยู่ทางไหนล่ะ ไม่อยากไปง้อมันด้วย แต่ไม่ง้อก็ไม่ต้องเข้ากันพอดี เสียฟอร์มหน่อยก็ได้วะ

ฉันเดินไปสะกิดไหล่เฮียต้น แต่เค้าก็ยังจ้องอยู่ที่จอคอมเหมือนเดิม ส่งแค่เสียงกลับมา สงสัยจะยุ่งจิงๆนะเนี่ย ไม่กวนก็ได้ ไปเองก็ได้วะ แล้วฉันก็ทำท่าจะเดินไป แต่มีมือมาจับมือชั้นไว้ ใครจับมือกรูวะเนี่ยแล้วชั้นก็ค่อยๆหันกลับไปมอง ฟู่ววว โล่งอก มือไอเฮียต้นนี่เอง

ต้น  :  จะไปไหน

เอิร์น  :  ห้องน้ำ แต่เฮียยุ่งอยู่ก็ไม่เป็นไร

ต้น  :  ไปถูกหรอ เด๋วชั้นพาไปก็ได้

แล้วไอเฮียต้นก็พาฉันไปห้องน้ำ แม่ง บ้านนี้มันซับซ้อนจิงๆเลย

หลังจากชั้นเข้าห้องน้ำเสร็จ ไอเฮียมันก็ยังยืนรออยู่หน้าห้องน้ำเหมือนเดิม โอ้ว พึ่งเห็นมันเป็นคนดีก็ตอนนี้แหละวะ

ไอเฮียต้นพาฉันกลับมานั่งที่โซฟาชั้นบน ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนั่งเล่น IT แบบครบวงจรเลยนะเนี่ย อิเลคทรอนิคเพียบ  แล้วเฮียต้นก็เริ่มพูดขึ้นมา

-----------------------------------------------------------

Center Upstairs  ::  TON SAID

อะจะเอ๋!!  ต้นรายงานตัวอีกแระคร้าบ ตอนนี้ผมกำลังจะเล่าเรื่องของแกงซ์ให้ยัยเด็กนี่ฟัง จากที่ผมสังเกตดูยัยนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกะแกงซ์เลยนะเนี่ย ผมจะต้องเล่าให้มันฟังหมดเลยเรอะเนี่ย ชื่อบรรดาเฮียๆทั้งหลายมันก็จำยากนะ เยอะซะจนขี้เกียจจำ แต่ความอัจฉริยะของผม สามารถคร้าบ อิอิ แล้วผมก็เริ่มเล่าเลย ขี้เกียจพูดมากอ่านะ

ต้น  :  เธอรู้เรื่องแกงซ์ป่ะ เอ่อ หมายถึงแกงซ์เฮียเธอน่ะ

เอิร์น  :  ไม่รู้อะ ไอเฮียมันไม่เคยเล่าเรื่องไรให้ชั้นฟังหรอก

ต้น  :  งั้นก้อฟังดีๆนะ สงสัยเก็บไว้ถามตอนชั้นเล่าจบ โอเค๊ ((ผมไม่ได้รอเธอตอบ แต่ชิงพูดก่อนเลย))

แกงซ์เราอ่าไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมายหรอกนะ แล้วก็ไม่ได้ทำใหญ่เหมือนเป็นแกงซ์คุมโรงเรียน พวกเราจะไม่ยุ่งกะคนนอกนักหรอกถ้าไม่จำเป็น แต่ถ้าคนไหนมาแส่กะเรื่องของแกงซ์เรา หรือมาทำร้ายคนในแกงซ์มันก็ไม่รอดหรอก พวกเราอยู่กันแบบเป็นพี่น้องกันซะมากกว่า เฮียแบงค์น่ะเป็นประธานแกงซ์ หน้าตาพี่แกออกจะขรึมๆดุๆหน่อย แต่ก็เป็นคนใจดีและรักน้องๆและทุกคนในแกงซ์มากเลย แต่เฮียน่ะไม่ชอบให้ใครมากวนใจ เวลาเฮียเครียดๆใครก็เข้าหน้าเฮียไม่ติดทั้งนั้นแหละ ยกเว้นเฮียเคนเพื่อนสนิทที่สุดของเฮีย แล้วก็เจ๊ไบรท์แฟนเฮียแบงค์ เพราะฉะนั้นก็จะไว้ดีๆแล้วกันเวลาเฮียแบงค์เครียดๆน่ะ อย่าไปใกล้จะเป็นการดีที่สุด ส่วนคนในแกงซ์คนอื่นๆเอาไว้เปิดเทอมถามเอาจากคนในแกงซ์คนอื่นๆละกันนะ แกงซ์เราจะมีแต่เด็กม.ปลายเท่านั้น และมันก็ไม่แปลกที่เธอจะไม่เคยรู้เรื่องแกงซ์ พวกเรามีที่นี่เป็นเหมือนที่พักผ่อนรองจากบ้านหรือบางครั้งมันอาจจะสำคัญกะพวกเรามากกว่าบ้านด้วยซ้ำ เวลาไม่สบายใจก็มาที่นี่จะมีคนอยู่ตลอดแหละ เพราะเราไม่เคยปล่อยให้บ้านนี้ร้างโดยไม่มีคนอยู่ อ้อชื่อแกงซ์เราน่ะชื่อ Pleasure loving  ชื่อย่อที่คนอื่นเค้าเรียกกันก็ PL

มีข้อสงสัยอะไรป่ะ ถ้ามีก็ถามได้แล้ว

เอิร์น  :  เอ่อนะ ก็ทำไมชั้นต้องเข้าแกงซ์นี้ด้วยล่ะ แกงซ์กำหนดคนที่จะเข้าแกงซ์ยังไง เข้าไปแล้วจะมีผลอะไรบ้างกะชีวิตในโรงเรียน

ต้น  :  เหตุผลที่เธอต้องเข้ามาแกงซ์นี้ก็เพราะเฮียของเธอไงล่ะ น้องชั้นก็ต้องเข้าเพราะชั้น น้องไอยีสต์ก็ต้องเข้าเพราะมัน อย่างที่ชั้นบอกตอนแรกแหละนะ เรารักกันเหมือนพี่น้อง เธอเป็นน้องไอโอ๊คก็เหมือนกับเป็นน้องของพี่ๆทุกคนในแกงซ์ เวลาเธอได้เข้าแกงซ์นี้อย่างสมบูรณ์เธอก็จะเหมือนมีสิ่งที่เรียกว่าบ้านเพิ่มขึ้นมา

เอิร์น  :  สมบูรณ์ เข้าแกงซ์สมบูรณ์ หมายความว่าไงหรอ ((สงสัยอีกแระยัยนี่ แต่ก็แสดงว่าเป็นคนเก็บทุกรายละเอียดจิงๆ น้องกรูไม่เห็นมันจะถามอะไรเล๊ย))

ต้น  :  เข้าแกงซ์โดยสมบูรณ์น่ะหรอ เธอต้องรอเปิดเทอม พวกเราและคนในแกงซ์ทุกคนจะรวมตัวกัน เพื่อทำความรู้จักน้องใหม่ที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา และจะมีการมอบของที่ระลึกให้เก็บไว้เป็นตัวแทนแกงซ์ ซึ่งแต่ละรุ่นก็จะไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กะหัวหน้าแกงซ์ล่ะนะ ว่าเค้าจะให้อะไร

เอิร์น  :  โอเค เข้าใจแล้วล่ะ ((เธอยิ้มมาให้ผม มันช่างน่ารักมากมาย ทำไมไม่ว่ายิ้มของผู้หญิงคนไหนก็ไม่น่ารักขนาดนี้วะเนี่ย เล่นเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลย)) เค้าเรียกว่า เฮียต้น ได้ใช่ม่ะ

ผมก็พยักหน้ารับไป เพราะถีงบอกว่าไม่ได้ วันที่มันเข้าแกงซ์แล้วมันก็ต้องเรียกอยู่ดีแหละน่า แล้วเธอก็ทำหน้าเหมือนอยากได้หรือหาอะไรสักอย่าง ผมก็เลยถามไปว่า

ต้น  :   เธอหาอะไรอยู่ป่ะ ให้ช่วยหามั้ย

เอิร์น  :  เฮียอย่าเรียกเค้าว่าเธอได้ป่ะ พิลึกหู เรียกชื่อเค้านะ เอ่อไม่ได้หาอะไร แต่ อยากไปดูทีวีข้างล่างน่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ ไม่อยากดูคนเดียวไม่สนุก

ต้น  :  ไม่สนุกหรือกลัวผีกันแน่ยัยเด็กน้อย ((ผมเลยถามจี้ใจดำเธอเข้าไปเลย ดูทำหน้าเข้าสิยังกะมังกรจะพ่นไฟงั้นแหละ)) โอ๋ๆๆ ไม่แกล้งแระ ไปตามมา

เอิร์น  :  เค้าบอกให้เฮียเรียกชื่อเค้าไม่ใช่หรอ ทำไมเฮียเรียกเค้าเป็นยัยเด็กน้อยล่ะฮะ ((ทำหน้าไม่พอใจอย่างแรง))

ต้น  :  ก็ชื่อเอิร์นมันเรียกยากนี่หว่า เธอก้อเตี้ยซะขนาดนี้ ยัยเด็กน้อยแหละดีแล้ว หรือะให้เรียกอย่างอื่น เอาป่ะ

เอิร์น  :  ก็ได้ๆ อยากเรียกไรก็เรียก ตามสบาย

-----------------------------------------------------------

Center  Living Room ::

พอผมเดินไปปิดม่านแล้วก็ปิดไฟเท่านั้นแหละ ยัยเด็กน้อยกระโดดมาเกาะแขนผมโดยอัตโนมัติ แล้วผมก็พาเธอลงมาข้างล่างเปิดทีวี เปิดไฟ แล้วก็เปิดแอร์  ม่านคงไม่เปิดแล้วล่ะกลางคืนพระเปิดทำหอกไรล่ะใช่มะ แล้วเธอก็กระโดดไปนั่งบนโซฟา ดูทีวีอย่างสบายใจเลยนะนั่น ผมไม่มีอะไรทำก็กลับไปเล่นกะคอมอีกน่ะแหละ ผมก็ไม่ได้ทำอะไรกะคอมมากหรอกแค่เล่นเกมส์เท่านั้นเอง

ผมเริ่มเบื่ออีกแล้วนะเนี่ย เวลาผมเบื่อก็น่าจะรู้นะว่าผมอยากทำอะไรมากที่สุด นอนไงล่ะ  ผมเลยเดินไปที่โซฟาที่ยัยนั่นนั่งอยู่แล้วก็ล้มตัวลงนอน แต่มันไม่มีหมอนให้หนุนนี่ดิ จะนอนไงวะ หมอนก็หายไปไหนหมด สงสัยไอมุกเอาไปซักอีกแล้วอะดิ ขยันจิงๆเล๊ยแม่คนนี้อะ

ผมสงสัยว่ายัยนี่คงจะแสนรู้เหมือนพี่มันแน่ๆเลย มองผมเหมือนกับรู้ว่าผมอยากนอนมากเลย แล้วเธอก็หันมาพูดกะผม

เอิร์น  :  เฮียอยากนอนหรอ ((ผมก็พยักหน้าไป ขี้เกียจตอบนี่หว่า อยากนอน)) มันไม่มีหมอนนะเฮียนอนได้ป่าว

ต้น  :  ไม่มีก็ไม่เป็นไรช่างหัวมัน แต่ชั่นเจอหมอนอันใหม่แล้วล่ะ

เธอก็ทำหน้างงๆนะ แล้วผมก็เลยล้มตัวลงนอนหนุนตักเธอซะงั้น ก็บอกแล้วไงเรารักกันเหมือนพี่น้อง ไม่ได้คิดอะไรจิงๆ หรือคิดวะ ไม่รู้ๆๆ โซฟามันค่อนข้างจะใหญ่นะ ผมก็เลยนอนสบายมากเลย แต่ก็ไม่ได้หลับหรอก แค่อยากนอนเท่านั้นเอง เล่นเกมส์จนปวดหลังอ่า ตอนนี้สงสัยไอรายการอะไรที่ยัยนี่ดูเมื่อกี๊จบแล้วมั้ง เพราะเธอปิดทีวีแล้ว ผมไม่ได้หลับหรอกนะ แค่หลับตาเฉยๆ อ่อผมลืมบอกไปที่โซฟามันมีผ้าห่มอยู่ผมก็เลยห่มซะเลย เพราะเวลามาที่นี่ทีไร ต้องมีคนหลับตรงนี้ทุกทีแหละ แล้วเธอก็คงรู้แหละมั้งว่าผมไม่ได้หลับ เธอก็เลยคุยกะผม

เอิร์น  :  เฮียรู้มั้ย ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมานอนตักเค้าเลยนะ ยกเว้นไอเฮียโอ๊คกะไออาร์มน้องชายเค้าเอง

ต้น  :  ชั้นก็ไม่เคยนอนตักผู้หญิงคนอื่นนอกจากคนที่สนิทเป็นเพื่อนกันหรอกนะ

เอิร์น  :  แต่ไม่เป็นไรหรอก เค้าเป็นคนไม่ถือตัวอยู่แล้วล่ะ

ต้น  :  อืม เธอรู้มั้ยถ้ายัยตาลมันมาเห็นชั้นนอนตักคนอื่นที่ไม่ใช่คนในแกงซ์ ผู้หญิงคนนั้นต้องโดนมันตบแน่ๆเลย

เอิร์น  :  แล้วเคยมีใครโดนมันตบป่ะ

ต้น  :  จะมีได้ไงล่ะ ชั้นเคยนอนตักคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าซะที่ไหน

เอิร์น  :  อื้มม ไอตาลมันก็เคยบอกเค้านะว่ามันน่ะเป็นโรคบ้าไรไม่รู้ มันไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้เฮีย มันบอกว่าหมั่นไส้ เพราะผู้หญิงที่เข้าหาผู้ชายก่อนเนี่ยมันเกลียด แล้วมันจะเรียกพวกนั้นว่า "พยาธิ"

ต้น  :   สงสัยไอตาลมันจะบ้าแน่ๆเลย (( ผมไม่เคยคิดมาก่อนนะเนี่ย ว่าจะได้มานอนตักผู้หญิงที่เจอกันวันแรก ว่าจะคุยกะเค้าได้อย่างสบายใจ ))

เอิร์น  :  เฮียเล่าเรื่องในแกงซ์ให้เค้าฟังหน่อยได้มั้ย เค้าก็อยากรู้เหมือนกันแหละ ว่าที่เฮียบอกมันจะเป็นบ้านอีกหลัง มันจะดีกว่าบ้านหลังที่เคยอยู่มั้ย

ต้น  :  สำหรับคนอื่นชั้นไม่รู้หรอก แต่สำหรับชั้นมันดีกว่าเยอะเลยล่ะ ครอบครัวของคนในแกงซ์ก็เป็นคนมีฐานะดีแหละนะ ถ้าไม่ดีคงไม่มีปัญญาส่งลูกเข้าโรงเรียนนี้หรอก แล้วก็ต้องเข้าใจว่าพวกรวยๆเนี่ยได้อยู่ติดที่ซะที่ไหน ไปโน่นมานี่ตลอด และลูกอย่างพวกเราก็ไม่ค่อยได้ซึมซับและรู้จักนักหรอกกะไอคำว่าความอบอุ่นของครอบครัวเนี่ย

เอิร์น  :  แล้วที่นี่มันมีหรอเฮีย มันมีใช่มั้ย

ต้น  :  มีสิ การที่เรารวมกันเนี่ยเพราะเราต่างก็ขาดเหมือนกัน แล้วก็รวมกันเพื่อจะเติมให้กันและกันไง มีหน้าแกงซ์ก็เหมือนมีหัวหน้าครอบครัวงั้นแหละ เค้าจะได้รับการยอมรับจากเสียงของคนในแกงซ์ทั้งหมด อย่างเฮียแบงค์พึ่งเป็นหัวหน้าปีนี้ ที่พวกเราเลือกเฮียแบงค์เพราะเฮียแบงค์เป็นคนอบอุ่น เป็นคนใจดี รักทุกๆคน เฮียแบงค์น่ะเป็นลูกคนเดียว พ่อกะแม่ก็ไปต่างประเทศบ่อยๆ เฮียแกก็เลยจะขี้เหงานะ แต่โชคดีบ้านแกกะบ้านเฮียเคนรู้จักกัน สองคนนี้ก็เลยรู้จักกันตั้งแต่เด็ก แล้วก็รักกันเหมือนพี่น้อง เหมือนคนในครอบครัวเลยล่ะ เวลาใครไม่สบายใจนะไปหาเฮียแบงค์ได้เสมอเลย เฮียเป็นคนที่หน้าตาดุแต่จิตใจดี แคร์คนอื่นมากเลยล่ะ

เอิร์น  :  เค้าอยากให้เปิดเทอมเร็วๆจังเลยเฮีย เค้าอยากจะได้รู้จัก ได้เรียนรู้สิ่งที่เฮียเล่าให้ฟัง เฮียรู้มั้ย ปีนึงเค้าได้เจอหน้าป๊ากะม๊า ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ แต่เค้าว่าเค้าโชคดีนะที่มีพี่น้องอีกตั้งสามคน แต่มันก็ยังไม่เท่าพ่อแม่หรอกนะ เค้าอยากอยู่กับป๊ากับม๊านานๆ เค้าอยากมีที่พึ่งเวลาไม่สบายใจ อยากมีคนคอยสอน คอยเตือน คอยบอก ((ตอนนี้ผมว่าเธอเสียงสั่นๆนะ แล้วพอผมลืมตาผมก็เห็นว่าเธอร้องไห้ ผมอยากกอดเธอจังเลย ไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกอะไร)) เค้ารักป๊ากะม๊า แล้วก็รักทุกคนในครอบครัวมากเลย แต่เค้ามีโอกาสน้อยมากที่จะได้อยู่พร้อมกัน มีเงินแต่ไม่มีความสุขที่แท้จิง เค้าอยากได้รับมัน อยากอยู่กับป๊ากะม๊านานๆจัง (( แล้วเธอก็ปล่อยโฮ หน้าเธอ จมูกเธอ ตาเธอ แดงมากเลย อาจจะเพราะเธอเป็นคนขาวด้วยแหละ หน้าเลยแดงง่าย))

ผมสงสารเธอจังเลย ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมไม่เคยปลอบใคร เวลาน้องผมร้องไห้ก็มีป้าที่เป็นแม่บ้านและเป็นคนเลี้ยงพวกผมมาปลอบมัน ผมก็เลยลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงตัวเธอเข้ามากอด เธอซบหน้าลงกับไหล่ผมแล้วกอดผมแน่น ผมรู้สึกว่าหัวไหล่ผมจะเปียกไปหมดแล้วนะเนี่ย ผมพอจะรู้สาเหตุแล้วทำไมน้องผมมันมักจะร้องไห้เวลาอยู่คนเดียวเสมอ ผมเป็นผู้ชาย ผมก็รู้สึก แต่ผมไม่ได้แสดงมันออกเท่านั้นเอง

สักพักเธอก็เริ่มสงบสติอารมณ์ได้ ผมเลยพาเธอมานั่งตรงริมระเบียงที่มีเตียงไม้ตั้งอยู่ ไม่เชิงเตียงสิประมาณว่าเป็นแคร่มากกว่า แล้วก็มีเบาะนิ่มวางอยู่ด้านบน มีหมอนเล็กๆตั้งอยู่หลายใบ ผมล้มตัวลงนอนและแหงนมองฟ้า เธอก็ล้มลงนอนข้างๆผม สักพักเธอก็เริ่มพูดออกมา

เอิร์น  :  เค้าขอจับมือเฮียได้มั้ย

ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไปหรอกนะ ผมแค่เอื้อมมือไปจับมือเธอเอาไว้ มือเธอเย็นมากเลยล่ะแล้วเธอก็บีบมือผมตอบเช่นกัน ผมนอนหลับตานิ่งๆเพื่อพักสาย ภาพความทรงจำต่างๆเริ่มเวียนเข้ามาในหัว ตั้งแต่ที่ได้เจอเธอนอนหลับอยู่ เธอตื่นขึ้นมา เธอเดินเกาะแขนผม เธออยากเข้าห้องน้ำ เธอระบายความรู้สึกออกมา และมาถึงตอนนี้ภาพที่เธอนอนมองฟ้าแล้วน้อตาก็ไหลออกมา พร้อมกับที่ผมจับมือเธอเอาไว้ แล้วเธอก็พูดออกมาโดยที่ไม่ได้ละสายตาจากท้องฟ้าเลย อ่อลืมบอกไปตอนนี้ก็หกโมงกว่าแล้วล่ะ ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีแระ

เอิร์น  :  เฮียเล่าเรื่องแกงซ์ต่อก็ได้นะ

ต้น  :  อืม เมื่อกี๊ถึงไหนแล้วล่ะเนี่ย อ่อ..นึกออกแระ ก็นั่นแหละเฮียแบงค์คือคนที่ทุกคนในกลุ่มเคาระและไว้ใจในการตัดสินใจหลายๆอย่างของเฮียด้วย ส่วนเฮียเคนอ่านะ ก็เป็นคนสนุกสนานร่าเริงต่างจากเฮียแบงค์มากเลยล่ะ เฮียแบงค์เงียบ แต่เฮียเคนออกจะพูดมากหน่อย ตลก สนุกสนาน แต่เฮียแกก็เป็นคนอารมณ์เย็น เย็นมากพอที่จะหยุดคนใจร้อนอย่างเฮียแบงค์ได้ เฮียเคนเป็นคนหล่อนะ ถึงหล่อมากเลยก็ว่าได้ เฮียเคนนี่แหละเป็นคนคิดแล้วก็เอาบ้านที่ชั้นซื้อไว้มาดัดแปลงเป็นเฮาส์เมทนี่แหละ แล้วเฮียก็มักจะมีสถานที่ดีๆมาเสนอ ให้พวกได้ไปเที่ยวกันเสมอเลย

ส่วนคนอีกคนที่สำคัญมากเหมือนกัน ก็เจ๊ไบรท์อะแหละ เจ๊ไบรท์เป็นผู้หญิงสวยมากเลยล่ะ เจ๊แกเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ดเลยล่ะ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ทำไมถึงมาเป็นแฟนกับคนเงียบๆอย่างเฮียแบงค์ได้ คนที่ต่างกันสุดขั้วขนาดนั้นน่ะ เจ๊ไบรท์เป็นดีไซน์เนอร์ประจำแกงซ์เลยล่ะ บ้านนี้ก็เจ๊แกอะแหละที่เป็นคนตกแต่ง อ่อลืมบอกไป เฮียแบงค์เจ้าระเบียบมากเลยนะ อย่าทำบ้านรกเด็ดขาด ไม่งั้นจะโดนเฮียทำโทษให้ดูแลความสะอาดของบ้านไปเดือนนึงเลยล่ะ

เอิร์น  :  ถึงว่าล่ะ ไอเฮียมันชอบบอกว่าจะไปหาเพื่อนบ่อยๆ ที่แท้มันก็น่าจะมาขลุกอยู่ที่นี่นี่เอง เวลาเฮียไม่สบายใจหรือเฮียเครียดนะ เฮียมันจะออกไปข้างนอก พอกลับมาก็เหมือนกะเป็นคนละคนงั้นแหละ เหตุการณ์ก่อนออกจากบ้านมันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย มันกลับไปเป็นพี่ใหญ่ของบ้านอย่างสมบูรณ์แบบอีกครั้ง เฮียต้น เค้ารักที่นี่จัง เค้ารักแกงซ์นี้จัง (( แล้วเธอก็หันมายิ้มหวานให้ผมอีกแระ เขินเลยนะเนี่ย))

ต้น  :  ชั้นก็รักที่นี่เหมือนกัน ชั้นรู้สึกดีใจนะที่น้องชั้นจะได้เข้ามาอยู่แกงซ์นี้ซะที ชั้นสงสารน้องนะเวลาที่มันร้องไห้คนเดียวเพราะมันคิดถึงป๊ากะม๊าน่ะ ชั้นอยากให้เธอได้เจอทุกๆคนเร็วๆจัง

ตอนนี้ผมกับเธอก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาอีก ตอนนี้ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเป็นสีทึบแล้วล่ะ ผมมองเห็นดวงดาว เมื่อก่อนผมเหมือนคนขี้เหงา เพราะมีอะไรก็อยู่คนเดียว เล่นคนเดียว น้องผมมันจะมาเล่นหุ่นยนต์กะผมได้ไงล่ะ ผมดีใจนะที่ผมได้รู้จักไอโอ๊ค ผมดีใจที่ผมมีเพื่อนที่ดีๆอย่างมัน ผมโชคดีมากเลยล่ะที่มีโอกาสได้รับความอบอุ่น ได้รับรู้ถึงความของคนในแกงซ์นี้ ผมรักทุกคนมากเลย

จะว่าไปแล้ว วันนี้มันบังเอิญจังเลยนะ ที่ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนี้ ผมได้พูดคุยกับเธอในสิ่งที่ผมไม่เคยพูดกับคนอื่น และผมก็ไม่เคยคิดด้วยว่าผู้หญิงคนนี้จะระบายและร้องไห้กับผม ผมเหมือนคนดีจังเลยนะที่คอยปลอบเธอ ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ที่เธอบอกว่าเธอรักที่นี่ ผมสงสารเธอนะ แล้วผมก็ยิ่งรู้สึกสงสารน้องผมมากขึ้นด้วยล่ะ แล้วพมก็พอจะรู้อีกเรื่องนึง ทำไมน้องผมไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้ผม มันกลัวต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ ผมไม่มีวันทิ้งน้องหรอก ต่อไปนี้น้องผมคงจะสดใสกว่าเดิมเยอะเลยล่ะ เพราะน้องผมมันจะได้มีโอกาสสัมผัสถึงความรักของทุกคนในนี้ ผมรักทุกคนนะ ผมเป็นคนขี้เหงา ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ผมก็แสดงออกได้แทนคำพูดกับหลายๆอย่างที่ผมรู้สึก ผมรัก Housemate แล้วผมก็รัก Pleasure love ครับ