ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 คำใบ้
ฉันกับยัยอีวาเดินออกมาจากห้องพยาบาลได้สักพักแล้วดูเหมือนฟ้าจะมืดลงเรื่อยๆ
แถมไฟในโรงเรียนก็ไม่มีซักดวงฉันคิดว่า อย่างน้อยยัยอีวาก็อยู่ด้วย เราค่อยๆเดินมา
เรื่อยๆจนฉันรู้สึกว่าไม่มีเสียงของยัยอีวาเลยแม้แต่น้อย"อีวา!! เธออยู่ไหน!!!" ฉันเริ่มทรุด
ตัวลงแล้วร้องไห้ จากนั้นก็รู้สึกว่ามีมือหนึ่งมาแตะบ่าของฉัน "กรี๊ดดดดดดดดด" ฉัน
ตะโกนสุดเสียง แต่มือนั้นมากปิกปากฉันทำให้ฉันไม่ได้พูดอะไรมากกว่าเดิม "เงียบๆ"
เสียงนั้นบอกฉัน ฉันจำเสียงนี้ได้ "ซูน..." ฉันเอ่ยปากเรียกเจ้าของเสียง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็
พบว่า เป็นคนที่ฉันคิดจริงๆด้วย
ซูนเป็นคนรักของฉันเองค่ะ "ฉันรู้ว่าอีวาอยู่ไหน" ซูนบอก ที่ไหน "มีคำใบ้อยู่ หลัง
ห้องพยาบาล " ซูนบอก "สมอง อย่างฉันไม่รู้คำตอบหรอก" พร้อมกับเก็บกุญแจรถและ
เหรียญเกม ฉันมองไปทางห้องพยาบาลอย่างกังวลใจ แต่นึกได้ว่าชีวิตของอีวาสำคัญ
กว่า "พาฉันไปดูคำใบ้หน่อย..." ซูนทำหน้าแปลกใจ แล้วบอกว่า "ได้สิ"
แต่เป็นฉันที่ตะลึงกับสิ่งที่เห็น ข้อความนั้นเขียนว่า
แถมไฟในโรงเรียนก็ไม่มีซักดวงฉันคิดว่า อย่างน้อยยัยอีวาก็อยู่ด้วย เราค่อยๆเดินมา
เรื่อยๆจนฉันรู้สึกว่าไม่มีเสียงของยัยอีวาเลยแม้แต่น้อย"อีวา!! เธออยู่ไหน!!!" ฉันเริ่มทรุด
ตัวลงแล้วร้องไห้ จากนั้นก็รู้สึกว่ามีมือหนึ่งมาแตะบ่าของฉัน "กรี๊ดดดดดดดดด" ฉัน
ตะโกนสุดเสียง แต่มือนั้นมากปิกปากฉันทำให้ฉันไม่ได้พูดอะไรมากกว่าเดิม "เงียบๆ"
เสียงนั้นบอกฉัน ฉันจำเสียงนี้ได้ "ซูน..." ฉันเอ่ยปากเรียกเจ้าของเสียง เมื่อเงยหน้าขึ้นก็
พบว่า เป็นคนที่ฉันคิดจริงๆด้วย
ซูนเป็นคนรักของฉันเองค่ะ "ฉันรู้ว่าอีวาอยู่ไหน" ซูนบอก ที่ไหน "มีคำใบ้อยู่ หลัง
ห้องพยาบาล " ซูนบอก "สมอง อย่างฉันไม่รู้คำตอบหรอก" พร้อมกับเก็บกุญแจรถและ
เหรียญเกม ฉันมองไปทางห้องพยาบาลอย่างกังวลใจ แต่นึกได้ว่าชีวิตของอีวาสำคัญ
กว่า "พาฉันไปดูคำใบ้หน่อย..." ซูนทำหน้าแปลกใจ แล้วบอกว่า "ได้สิ"
แต่เป็นฉันที่ตะลึงกับสิ่งที่เห็น ข้อความนั้นเขียนว่า
สิ่งที่หายไป หัว พวกแก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น