[FIC FLH] Love Flurry รักจับใจ...ให้เราใกล้กัน

ลำดับตอนที่ #2 : Love Flurry : Intro

          'เสี่ยวเม่ย ทำไมคุณทำกับผมแบบนี้ คุณมีผมอยู่แล้วทั้งคน คุณยังจะกลับไปหามันอีกทำไม ห๊ะ!!!!' ชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่กลางห้องพูดโผล่งออกมาด้วยความโกรธจัด
         
          'เตาเฟิง คุณกำลังเข้าใจชั้นผิดนะ ชั้นกับเขาไม่มีอะไรกันแล้ว'
         
          'ถ้ามันไม่อะไรจริงๆทำไมคุณต้องจับมือถือแขนกับมันด้วยเล่า!!!'
         
          'คนเป็นเพื่อนกัน จับมือกันมันผิดตรงไหนคุณ'
         
          'แต่ผมเห็นหลายครั้งแล้วนะ'
         
          'นั่นมันก็นานมาแล้ว คุณอย่าเอามาปนกันสิ โรธอะไรไร้สาระจริงๆ' ทั้งคู่เถียงกันอย่างไม่ลดละ โดยมีเด็กชายตัวเล็กๆที่แอบอยู่หลังประตูเป็นผู้เหตุการณ์ทั้งหมด
         
          'คุณหาว่าผมไร้สาระงั้นเหรอ ทั้งๆที่คุณมีผมอยู่แล้ว ยังจะยุ่งกับมันอีก อีกอย่าง เรามีลูกชายด้วยกันแล้วนะ อย่างน้อยถ้าคุณไม่คิดถึงผมก็ควรจะคิดถึงลูกบ้างสิ!!!'
         
          'ชั้นก็รู้นะคุณว่าเรามีลูกชายที่ต้องคอยดูแล ชั้นตั้งใจจะทำครอบครัวของเราให้ดีที่สุด แต่ในเมื่อคุณใจชั้นอย่างนี้แล้ว มันก็คงยากหน่อยนะ'
         
          'ผมไม่เชื่อคุณหรอก ผมว่าเราเลิกกันดีกว่า คุณดูแลลูกได้ไม่ดีหรอกถ้ายังคิดจะยุ่งกับมันอีก' ชายวัยกลางคนพูดตัดบท ทำเอาหญิงสาวและเด็กชายสะดุ้งด้วยความตกใจ ถึงแม้เด็กชายอาจจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็ตาม

          'อะไระนะ!! คุณคิดจะเลิกกับชั้นเพราะเรื่องแค่นี้นะเหรอ ได้ งั้นเราเลิกกัน!!!' หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยความเสียใจและความโกรธที่มีมากพอๆกัน แต่ใครจะรู้ว่า เด็กชายที่ได้ยินเรื่องทั้งหมดนั้น กำลังยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร

          'งั้นคุณก็ไปซะสิ ยืนรออะไรอยู่ จะไปทำอะไรที่ไหนกับมันก็เชิญเลย'
         
          'ได้ ชั้นไปแน่' หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเมื่อคิดว่าจะไม่ได้เจอลูกชายวัย 5 ชวบของตนอีกแล้ว...
       
หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงตรงไปยังประตู จึงพบว่ามีเด็กชายตัวเล็กๆกำลังยืนร้องไห้อยู่
       
          'หย่าหลุน...' หญิงสาวอึกอัก นั้นทำให้ลูกชายตัวน้อยๆยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม

          'แม่ฮะ แม่จะไปจากพวกเราจริงๆเหรอ แม่จะทิ้งผมกับพ่อไว้ที่นี่เหรอฮะ' เด็กชายพูดพลางสะอื้น

          'หย่าหลุน แม่ขอโทษนะ แต่ในเมื่อพ่อของลูกเค้าดูถูกแม่ขนาดนี้ แม่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วล่ะ เอาเอาไว้แม่จะแวะมาหาลูกบ่อยๆนะ'

          'สัญญานะฮะ' เด็กชายค่อยคลี่ยิ้มได้หน่อยเมื่อแม่บอกว่าจะกลับมา...แต่เด็กชายหารู้ไม่ว่า วันนี้คือวันสุดท้ายที่เขาจะได้เจอหน้าแม่ของเขา

          'สัญญาจ๊ะ แม่ไปก่อนนะลูก' หญิงสาวยิ้มให้ลูกอย่างอ่อนโยน

          'ฮะแม่'
 












เช้าวันต่อมา

          'อะไรนะคุณตำรวจ เสี่ยวเม่ยตายแล้ว ไม่จริง เป็นไปไม่ได้' ชายหนุ่มตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เสียใจ และเจ็บปวดจนเขาเองยังสับสน
      
          เด็กชายที่กำลังหลับอยู่สะดุ้งตื่น ได้ยินเสียงพ่อดังอยู่ไกลๆ จึงเดินเข้ามาหาพ่อของตน

          [จริงครับ เมื่อวานนี้มีคนแจ้งมาว่า เกิดอุบัติเหตุรถยนต์พลิกคว่ำที่ทางหลวงหมายเลข 117 สภาพรถยนต์ ขาดสอนท่อน คนขับเสียชีวติทันที] สิง่ที่ได้ยินยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของชายหนุ่มและเด็กชายตัวน้อยๆเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มมือไม้อ่อนจนโทรศัพท์หลุดมือไป

          'พ่อฮะ เกิดอะไรขึ้นเหรอฮะ' เด็กชายถามอย่างงัวเงีย 
       
          '...แม่ของลูกตายแล้ว' ชายหนุ่มอึกอักก่อนจะพูกออกมา

          'พ่อฮะ ไม่จริงใช่มั้ยฮะ แม่สัญญากับผมแล้วนี่ว่าจะกลับมาหาผม แล้วทำไมแม่ถึงทิ้งผมไปแบบนี้...' เด็กชายพูดออกมาอย่างเลือนลอย ทำให้ผู้เป็นพ่อยิ่งสะเทือนใจหนักกว่าเก่า

           'หย่าหลุน พ่อขอโทษ พ่อผิดเอง ถ้าเมื่อพ่อไม่ไล่แม่ไปล่ะก็ มันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฮึก...' น้ำตาลูกผู้ที่ยากจะได้เห็น ร่วงผล็อยๆลงมาราวกับสายฝนที่ตกลงมาอย่างกระทันหัน

           '...' ตอนนี้เด็กชายกำลังสับสน ภาพในอดีตเกี่ยวกับแม่ของเขา ค่อยๆผุดขึ้นมาย่างช้าๆ


กริ๊ง.....กริ๊ง.....


           ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งที่กำลงัหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดสะดุ้งตื่นเพราเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
    
           'บ้าจริง นี่เราฝันไปเหรอเนี่ย ทำไมเราฝันถึงแต่เรื่องนี้นะ' เป็นอะไรที่แปลกมากๆ ที่คนคนนึงจะฝันถึงเรื่องเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาเป็นเวลาร่วมเดือนแล้ว
          
           ไอ้เด็กนั่นเป็นใครกัน ทำไมหน้าตาถึงได้คล้ายเขาขนาดนี้

<<<<<<<<<<<<<<Love Flurry>>>>>>>>>>>>>

เข้ามาอ่านแล้ว ช่วย Ment กันด้วยนะจ๊ะ เด๋วไรท์ไม่มีกำลังใจแต่งต่อน้า ^3^

 

G  Minor!