love is not

ลำดับตอนที่ #1 : intro

INTRO

ฮึก...ฮือ อ..ออ แค่เพียงจะยืนให้ตรงยังทำไม่ได้เลยสุดท้ายขาทั้งสองข้างก็ทรุดลง  ร่างโปร่งบางที่ล้มลงท่ามกลางผู้คนมากมายไม่ได้สนใจเลยแม้ว่าจะมีผู้คนมากมายที่มองมาด้วยสายตาที่หลากหลาย  ในหัวของเค้าตอนนี้มีเพียงคำพูดบทสนทนาที่ซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว ยิ่งคิดหัวใจก็เหมือนมีมือจากไหนไม่รู้กำลังบีบให้ตายคามือ หนำซ้ำจนมันตายคามือไปแล้วมือคู่นั้นยังใช้มีดกรีดลงมาซ้ำๆให้มันแหลกระเอียดไม่เหลือรูปทรงให้ใครรู้ว่ามันเคยเป็นหัวใจที่สดใสของใครมาก่อน ไม่มีใครจะสนใจมันแล้วใช่ไหมว่าเจ้าของหัวใจดวงนั้นจะอยู่อย่างไรถ้าหัวใจดวงนั้นมันโดนทำลายไปอย่างนั้น

“ วางสายไปเถอะ เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว และไม่ต้องโทรมาอีก ”

“ ท..ทำไมละพูดเล่นใช่ไหม ไม่ว่างหรอวันนี้ งั้นไม่เป็นไรนะ  เดี๋ยวว่างแล้วค่อยโทรมานะจะออกไปหา  อีกอย่างที่นี่คนเยอะด้วย ถึงนายมาก็คงไม่ชอบหรอก ต้องเปลี่ยนร้านอยู่ดี ”  แค่เพียงได้ยินเสียงที่ติดจะเย็นชามาจากปลายสาย กลีบปากบางก็รีบเอ่ยคำพูดที่เอาใจอีกฝ่ายทันที แม้เสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้นจะสั่นเพียงไหนก็ตาม ลืมไปแม้กระทั่งว่าก่อนจะได้ยินเสียงนี้ใครเป็นคนรับสาย  ขอยืดเวลาออกไปสักนิดเถอะ ได้โปรด ไม่อยากได้ยินถ้อยคำอะไรออกมาจากเสียงที่เคยคิดว่ามันอบอุ่นแค่ไหนเมื่อได้ฟัง

“ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง!!  เลิกทำตัวเป็นคนอ่อนต่อโลกสักทีได้ไหมอยากให้พูดงั้นหรอ ว่าต้องการอะไร งั้นฟังชัดๆนะเราเลิกกันเถอะ!!”
สิ้นคำพูดทำร้ายจิตใจคนฟังอีกฝ่ายก็ตัดสายทันที

              หมด...ด.หมดแล้วความรักที่เคยมีให้กันมากมายมันหายไปไหนกัน คนเราจะเลิกรักใครได้เพียงแค่ข้ามคืนเชียวหรอ

ร่างบางได้แต่ทรุดลงตรงนั้นคำพูดมันวนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเมื่อในหัวมีภาพใค คนนึงที่ยิ้มอบอุ่นมาให้เสมอยามเจอหน้ากัน

มือคู่นั้น......ใหญ่และอบอุ่นเพียงใด ยามได้จับ เขารู้ดี

ร่างกาย......อันแข็งแกร่งอบอุ่นเพียงใดยามได้สัมผัส อ้อมกอดของอีกคนที่เขาจะรู้สึกว่ามันจะปลอดภัยเสมอถ้าได้อยู่ภายใต้อ้อมกอดนั้น แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีแล้วไม่มีทั้งมือคู่นั้น ไม่มีอะไรเลยย