ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ☞REMEMBER 8
REMEMBER ME 08
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา"
"จะเสร็จแล้ว"
"มะ...หมอ ผมจ็บ"
"อีกนิดเดียว ทนหน่อยนะ"
"อ๊าาาา เจ็บ"
"แค่นี้เอง นิดเดียว ทนหน่อยนะเด็กดื้อ"
"ผมไม่ไหวแล้วนะ"
"บอกแล้วไงว่าให้ฉีดยาชา เป็นไงล่ะ ร้องไห้เลย โถ่ไม่ร้องนะครับ"
"ไม่ไหวแล้วววว"
"เสร็จแล้ว" จงอินผละออกจากคยองซูที่กำลังร้องไห้ฟูมฟาย ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องทิชชู่ยื่นให้กับคยองซู
"ทำเป็นบ่นไปได้ หัวเข่าแตกนิดเดียวเอง"
"หมอไม่เป็นผม ไม่เข้าใจหรอก โอ้ยเจ็บ" คยองซูมองจงอินด้วยสายตาค้อนนิดๆก่อนจะหันกลับไปดูแผลที่หัวเข่าสายของตัวเอง
"คราวหลังไม่ต้องปั่นจักรยานเลยนะ ดีนะที่ล้มไม่ไกลโรงพยาบาล"
"รักโลกผิดตรงไหน ปั่นจักรยานเป็นการออกกำลังกายนะ"
"ออกกำลังกายแล้วหัวเข่าแตกมันคุ้มมั้ย"
"เอ่อ...ไม่"
"นั่นแหละ สายแล้ว งั้นหมอไปทำงานก่อนนะ นายก็นอนเล่นในห้องนี้ไป"
"แล้วหมอแบคฮยอนล่ะฮะ"
"ทำงานเยี่ยมคนไข้อยู่ งั้นเดี๋ยวฉันจะให้แบคฮยอนมานั่งเป็นเพื่อนเล่นนายละกัน"
"โอเคฮะ ตั้งใจทำงานนะฮะ" คยองซูส่งยิ้มให้จงอินก่อนจนประตูถูกปิดลง
คยองซูล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะกลับไปนั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ วันนี้คงจะเป็นวันที่โชคร้ายของเขาแน่ๆเลย วันหยุดแท้ๆต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ถ้าย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ เขาคงจะไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย
เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว คยองซูกำลังปั่นจักรยานมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาหาคุณหมอจงอิน แต่จู่ๆก็มีรถมาตัดหน้าตรงทางเข้าของโรงพยาบาล ทำให้คยองซูเสียหลักจักรยานล้มลง จนยามต้องส่งเข้าห้องฉุกเฉินไปในที่สุด พอจงอินรู้เรื่องขึ้นจึงรีบมาหาคยองซูทันที และสุดท้ายคนที่ทำแผลคงเป็นใครไม่ได้นอกจากจงอิน
"ทำไมรถต้องมาตัดหน้าด้วยนะ วันนี้กะว่าจะมาเซอร์ไพร์สหมอสักหน่อย" คยองซูพึมพำเบาๆก่อนจะหยิบไอโฟนที่อยู่ใกล้มือมาเช็คข้อความ
ถึงบ้านยัง พรุ่งนี้อยาลืมมาเรียนล่ะ มีคลาสนะ - ลู่หาน
เมื่อไรเราจะไปกินชานมด้วยกัน นี่ นายว่างสักทีเถอะ - เซฮุน
เจ็บมากมั้ย ตอนนี้เป็นไงบ้าง เดี๋ยวฉันไปหานะ รอก่อน -แบคฮยอน
ระวังตัวด้วยนะ - ไม่ระบุชื่อ 08X-XXXXXXX
คยองซูเลือนดูข้อความไปเรื่อยๆจงกระทั้งเจอข้อความจากเบอร์ที่เขาไม่คุ้น ก่อนที่จะครุ่นคิดว่าเบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอนั้นเป็นใคร
ก็อกๆ
ประตูห้องพักหมอถูกเปิดอีกครั้ง คนที่เปิดประตูคงเป็นใครไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ แบคฮยอน ว่าที่หมอคนใหม่ อีกไม่กี่เดือนเขาก็จะจบการเป็นหมอฝึกหัด และเริมต้นการเป็นเป็นคุณหมออย่างเต็มตัว
"เป็นไงบ้างคยองซู เจ็บมากมั้ย" แบคฮยอนเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองเพื่อถอดเสื้อกาวน์พาดบนเก้าอี้ก่อนจะเดินตรงมานั่งข้างๆคนไข้คยองซู
"ก็เจ็บนะสิฮะ ฮือ หมจงอินทำเจ็บมากอ่ะ" คยองซูวางไอโฟนข้างตัวและทำหน้าบึ้งใส่อีกฝ่าย
"อย่ามาทำเป็นเจ็บนะ จงอินก็บอกแล้วไงว่าจะฉีดยาชามั้ย นายไม่ยอมฉีดเองนิ"
"หมอจงอินเล่นให้หมอฟังหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ ฉีดยาชาน่ะ มันจะช่วยให้เจ็บน้อยลง นิ รู้มั้ยนายร้องซะได้ยินกันทั้งชั้น"
"เว่อร์น่า ผมไม่ถึงขนาดนั้นหรอก"
"ฉีดยามันเจ็บตรงไหนเนี่ย นิดเดียวเอง"
"ทำไมพวกหมอไม่เข้าใจความเจ็บของคนไข้เลย"
"เพราะฉันโดนฉีดจนชินแล้วไง ตอนฉันเด็กๆเนี่ยฉันดื้อมาก ชอบมีเรื่องบ่อยๆ ฉันโดนจนชินแล้วล่ะ"
"หมอเนี่ยนะเด็กดื้อ"
"ใช่ ฉันเนี่ยแหละเด็กดื้อ เคยโดนกักบริเวณบ่อยมากด้วย"
"แล้วหมอจงอินอ่ะ เด็กดื้อมั้ย"
"ถามทำไมล่ะ" แบคฮยอนที่ได้ยินคำถามของคยองซูถึงกับขำ เด็กคนนี้ไม่เคยถามหาใครนอกจากจงอินจริงๆ
"ก็หมอทั้งสองเป็นญาติกันไง น่าจะรู้จักกันดี ผมเห็นสนิทกันจริง"
"อ้อ ตอนนั้นจงอินเป็นเด็กที่เรียบร้อยมากนะ อ่านแต่หนังสือแพทย์ทั้งวัน อ่านทุกวันด้วย ทุกอย่างที่เกี่ยวกับหมออ่ะ อ่านหมดแหละ"
"ทำไมหมอเป็นรุ่นน้องหมอจงอินหนึ่งปี แต่พูดเหมือนรุ่นเดียวกันเลยล่ะฮะ"
"จริงๆเรารุ่นเดียวกัน แต่ฉันเรียนช้ากว่าไง เลยต้องเป็นรุ่นน้อง"
"แล้วทำไมเห็นช่วงนี้ทั้งสองคนดูสนิทกันจัง ตอนแรกๆไม่เห็นสนิทขนาดนี้เลย"
"ฉันหายไปเรียนที่เมืองนอกสี่ปี กลับเรียนต่อเลยไม่สนิทเหมือนเดิมไง"
"อ้องั้นหรอฮะ โอ้ย เจ็บ" คยองซูเผลอร้องด้วยความเจ็บปวดขึ้นมาหลังจากที่ลืมตัวขยับขาเร็วเกินไป
"ไหนๆๆ ขอฉันดูหน่อย" แบคฮยอนรีบลุกขึ้นมาดูแผลที่หัวเข่าของคยองซู
"โอ้ยยยยยย เจ็บบบบบ"
"เฮ้ยย คยองซูแผลนายเลือดออก เดี๋ยวฉันไปเอาอุปกรณ์มาก่อนนะ รอแป๊บนึง" แบคฮยอนพูดเสร็จรีบวิ่งไปหากล่องปฐมพยาบาลที่วางอยู่บนโต๊ะของจงอิน
"มาแล้วๆๆ" แบคฮยอนวิ่งมาหาคยองซูที่เตียงก่อนจะเริ่มเปิดผ้าพันแผลออกมาซับเลือดและเช็ดแผลด้วยยา ทำให้คนถูกทายาถึงกับร้องด้วยความตกใจ
"มันแสบนะหมอ ฮืออออ" คยองซูตะโกนด้วยความตกใจ จนทำให้พยาบาลที่อยู่แถวนั้นถึงกับตกใจไปตามๆกัน
"เบาๆ เดี๋ยวเอาแอลกอฮอล์ราดเลย" แบคฮยอนขู่คนไข้ที่กำลังโวยวายด้วยความเจ็บปวด
"มันเจ็บมา เสร็จยัง"
"เสร็จแล้ว พันผ้าเสร็จแล้ว โถ่ แค่นี้ก็ทำเป็นเจ็บ" แบคฮยอนจิ๊ปากเบาๆก่อนจะเอากล่องปฐมพยาบาลไปเก็บ
ส่วนคยองซู เมื่อทำแผลเสร็จก็คว้าไอโฟนขึ้นมาดูข้อความแปลกๆที่ส่งมาให้เขาอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจกดพิมพ์หาคนๆนั้น
นายเป็นใคร??? - คยองซู
"คยองซูเดี๋ยวฉันต้องลงไปเอาของน่ะ นายอยู่ห้องนี้ไปก่อนนะ" จู่ๆแบคฮยอนก็รีบวิ่งหน้าตั้งออกไปจากห้อง โดยที่คยองซูเองยังฟังไม่รู้เรื่องเลยว่าเขาพูดว่าอะไร
คยองซูเปลี่ยนความสนใจกลับมาที่ข้อความนี้อีกครั้ง จู่ๆก็มีข้อความส่งมาหาคยองซูอีกครั้ง
ไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าระวังตัวด้วยละกัน - ไม่ระบุชื่อ
"ให้ตายสิ ใครกันนะ ทำไมต้องระวังตัวด้วย" คยองซูส่ายหน้าเบาๆและวางไอโฟนลงบนเตียงอีกครั้ง
เสียงประตูถูกเปิดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แบคฮยอน แต่เป็นจงอินที่ทำงานเสร็จ และรีบมาดูแลคนไข้ของเขา
"เป็นไงบ้าง เด็กดื้อ" จงอินเดินไปหยิบเก้าอี้เพื่อมานั่งข้างๆคยองซู
"ก็เจ็บน่ะสิ"
"งั้นต่อจากนี้ ไม่ต้องปั่นจักรยานมานะ เดี๋ยวฉันไปรับไปส่งเหมือนเดิม"
"ไม่เอานะ ผมเบื่อรถ"
"หรือนายอยากจะขึ้นรถเมล์ เดินมาแผลฉีกกันล่ะ"
"ไม่อ่ะ"
"งั้นก็ให้ไปส่งนั้นแหละ นายไม่ควรจะเดินมาก เดี๋ยวแผลมันจะไม่หาย"
"แล้วเรื่องเรียนล่ะ"
"ก็พักไปก่อนสักอาทิตย์นึง เดี๋ยวนายนอนที่นี่เลยก็ได้นะใกล้มือหมอดี"
"ไม่เอาอ่ะ อยากกลับบ้านมากกว่า"
"งั้นจุ๊บทีนึง เป็นค่าขับรถ" จงอินพูดเสร็จก็ยื่นแก้มป่องๆมาตรงหน้าของคยองซู
"มีงี้ด้วย"
"มีที่คุณหมอจงอินคนเดียวนะ"
"เชื่อเลย" คยองซูกลอกตาเซ็งๆก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บที่แก้มของจงอิน
"ข้างเดียวเอง โถ่ งั้นขับครึ่งทาง" จงอินทำแก้มป่องอีกครั้งก่อนจะยื่นแก้มอีกข้างมาตรงหน้าของคยองซู
"เฮ้อ ตลอดแหละ" คยองซูคลี่ยิ้มเบาๆ พร้อมยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มจงอินอีกรอบ
"อ้าาา ค่าแรงเต็มเปี่ยม ไปกลับบ้านกัน" ร่าสูงลุกขึ้นและยื่นมือมาพยุงคนไข้ออกจากห้อง
"ถึงบ้านแล้วคยองซู" จงอินปลุกคนข้างๆที่กำลังอยู่ในห้วงของการหลับไหล
จงอินจ้องมองคยองซูอย่างเงียบๆ ใบหน้าเรียบเนียนใส จมูกที่โด่งได้ที่ ขนตาที่เรียบเป็นแผอย่างสวยงาม แก้มขาวเนียนน่าสัมผัส จงอินมองใบหน้านี้ทีไร ต้องเผลอยิ้มทุกที ในใจของเขาเองก็ใช่ว่าจะเต้นเป็นปกติ มันมักจะเต้นแรงทุกครั้งที่เขาจ้องมองใบหน้าของเด็กคนนี้เสมอ....คยองซูนายรู้สึกแบบฉันบ้างมั้ยนะ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
WRITER *อ่านก่อนสำคัญมาก*
เสร็จแล้วววววว มาอัพตามเคย ตอนนี้ดูไม่มีอะไรเลย TT เวิ่นเหลือเกิน ไรเตอร์กำลังคิดเล่นๆว่าจะทำเรื่องนี้เป็นหนังสือดีมั้ย มีใครสนบ้างอ่ะ อันนี้ไรท์ถามเฉยๆนะใครสนใจอยากเอาไปอ่านบ้างมมิ .__.?? ขอทำการสำรวจหน่อย 55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น