ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สิ่งที่รู้
อนที่6
หลัาที่พะพายและอันเรียลับาร้านอาหาร อันเรีย็พาพะพายมายัโรพยาบาลเพื่อรวร่าายอย่าละเอีย
“สรุปันเป็นอะไรร้ายแรรึเปล่าะุหมอ”พะพายถามอัยเรียทันทีที่ผลรวออมา
“เป็นอาารอโรหืหอบรับแุ่พะพายเป็นนิรุนแรทำใหุ้มีอาารอย่าที่เป็นรับ ้อพยายามอย่าทำานหนั ห้ามเียแล้ว็ห้ามิมานะรับ” อันเรียบอับพะพายเพราะอาารเธอถือว่าน่าเป็นห่ว สามารถมีภาวะแทร้อนไ้เยอะเลยทีเียว
“หรอ่ะ โล่อไปนึว่าะเป็นอะไรร้ายแร”พะพายเริ่มลายวามัวลใลบ้าที่ไม่ไ้เป็นโรร้ายแร
“ุเหมือนมีเรื่อัวลในะรับ ุมีอะไรอยาถามผมรึเปล่า” อันเรียสัเสีหน้าอพะพายทีู่เหมือนมีอะไร้าาใ
“ันอยารู้ว่าุเป็นหุ้นส่วนับพี่ายันไ้ยัไะ” พะพายถามในสิ่ที่เธอสสัยออมา
“ผมับพี่ายุเราทำธุริันมานานแ่ันมีปัหาเพราะพี่ายอุเอาเินในส่วนอผมไปใ้นี่ือสิ่ทีุ่วรรู้ไว้” อันเรียบอออไปามวามริ
“ไม่ริเฮียไม่ทำแบบนั้นแน่นอน” พะพายเธอไม่ิว่าพี่ายอเธอะทำแบบนั้น
“ผมไม่สนใหรอเรื่อนั้น ผมสนใุมาว่า”อันเรียบอออไปามที่ใเาิเพราะเา็รู้สึแบบนี้ริๆ
“นีุ่ มันใ่เวลาไหมะ ุีบันให้ิ่อนล่ะันนะะ” พะพายเินหน้าแ
อันเรียยยิ้มมุมปาที่พะพายเินเา เายอมรับเลยว่าเาเริ่มอบเธอึ้นมาแล้ว เธอูเป็นธรรมาิน่าถนุถนอมเป็นอย่ามา
“วันนี้ผมอไปสุ่นะรับ” อันเรียบอพะพาย
“อ่อ ็ไ้่ะ แ่วันนี้ัน้อเ้าบริษัท่อนนะะ ุไปส่ันที่บริษัท็ไ้่ะ” พะพายยิ้มออมาเพราะเธอะไ้ไม่้อให้นับรถมารับเธอ
“ั้นเราไปันีว่ารับ” อันเรียลุึ้นยืนเินไปับมือับพะพาย
“เอ่อ” พะพายที่ใทีู่่ๆอันเรียมาับมือเธอึทำให้เธอทำัวไม่ถู
“ผมอับมือุไ้ไหมรับ” อันเรียที่เห็นท่าทาอพะพายเหมือนลัวเา เาึเอ่ยบอเธอออไป พะพายึปล่อยให้อันเรียับมือแล้วพาเธอออไป้วยัน ท่ามลาสายาเหล่าหมอและพยาบาลรวมถึนไ้ที่มาใ้บริาร่าพาันับ้อมอมาที่เธอและเาเป็นาเียวัน ทำให้พะพายเริ่มทำัวไม่ถูแ่ผิับอันเรียที่เินับมือเธอโยที่ไม่สนสายามอใร่อนที่เาะพาเธอเินไปรถอเาแล้วมาส่เธอที่บริษัทอเธอในเวลา่อมา
บริษัทอพะพาย
หิสาวเินเ้ามาภายในห้อทำานอเธอ แ่ระหว่าที่เธอำลัะเ้าห้อทำาน็สะุาับลิลินเพื่อนสนิทอเธอที่นั่รอเธออยู่ในห้อทำาน
“ลินแมาั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย” พะพายถามเพื่อนเธอ้วยวามสสัยเพราะเพื่ออเธออบทำอะไรให้เธอใลอเวลา
“็สัพัแล้วอ่ะ แไปหาหมอมาเหรอ เป็นไบ้าล่ะ” ลิลินอบพะพาย่อนะถามเรื่อที่พะพายไปหาหมอ
“็เป็นภูมิแพ้ับหอบหืนิรุนแรแุ่หมออันเรียบอว่าเามีวิธีรัษาแ่้อใ้เวลา” พะพายอบเพื่อนอเธออไปามวามริ
“เห้อ อให้แหายไวๆนะเพื่อนรั ีแล้วที่ไม่เป็นอะไรร้ายแร” ลิลินอให้ำลัใพะพายเพื่อไม่อยาให้พะพานิมา
“อบใแมานะ” พะพายอลิลินอบเ่นัน
“แล้วอันเรียีบแรึเปล่า”ลิลินถามพะพาย
“เอ่อ ็ ีบ” พะพายลายอาลิลินแล้วทำหน้าีในลิลินับสัเไ้
“ถ้าอันเรียริัับแัน็ยินีับแ้วยนะ แ่แ้ออยรับมือับสาวๆในส๊อออันเรีย้วยนะ” ลิลินเธอเอ่ยเือนพะพาย แ่อีใ็อยาให้พะพายลอมีวามรัูบ้า
“เาบอว่าเาริัับันมาแ่ัน็ไม่ล้าเปิใอ่ะแ” พะพายบอลิลินเพราะเธอไม่รู้ะปรึษาใรเหมือนัน
“แ้อพิสูน์เอนะ ันะ่วยสืบให้อีทีว่าอันเรียะเลิเ้าริรึเปล่า”
“อบใแมานะ แ่ันว่าะลอให้โอาสเาู เพราะัน็อบเาเหมือนัน เาเหมือนเป็นรัแรอันเลยนะแ” พะพายเล่าให้ลิลินฟัามวามรู้สึริๆอเธอ
———————————
มา้าแ่มานะะ
อบุทุอมเมนท์ ทุาริามนะะ
ไรท์ยัไม่ไ้รวำผินะะ
Mind.ly
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น