“ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ฉันตายไปซะล่ะคะ พาฉันกลับมาที่นี่ทำไม”
“ไม่เอาน่า ชิโนบุจัง ความสนุกมันเพิ่งจะเริ่มต้นเองนะ”
“อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องจะได้มั้ยคะ”
“ไม่เอาน่า เจ้ายังไม่รักข้าเลยนะ”
“ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ”
—
สวัสดีค่ะ ไมโลเองค่ะ
ด้วยความเมากาวระหว่างกลับบ้านหรืออะไรสักอย่าง ผนวกกับการนึกถึงละครเวทีญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งของทาคาระสึกะ*ที่ดูแล้วประทับใจมาก ๆ ชื่อเรื่องว่า Elisabeth ค่ะ จากนั้นก็ ตู้มม! เกิดเป็นฟิคเรื่องนี้ค่ะ (ฮา)
ขอเท้าความก่อนว่า Elisabeth เนี่ย เป็นเรื่องราวของเอลิซาเบท เจ้าหญิงออสเตรียที่เกิดอุบัติเหตุและเสียชีวิตค่ะ แต่ในขณะที่เดินทางไปยังปรโลก เธอได้พบกับ “ธอธ” เจ้าแห่งความตายที่เกิดตกหลุมรักเธอขึ้นมา ธอธเลยตัดสินใจ มอบชีวิตคืนให้แก่เอลิซาเบทอีกครั้ง โดยกล่าวว่า “ข้ามอบชีวิตให้เจ้า โดยหวังว่า สักวันหนึ่ง เจ้าจะรักข้าด้วยใจจริง” ประโยคนี้เป็นประโยคที่เราชอบมาก และทำให้เกิดเป็นฟิคเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ!
แต่อย่างไรก็ตาม อาจจะแตกต่างกันอยู่ตรงที่เอลิซาเบทเนี่ย ไม่ได้ตั้งใจที่จะตายตั้งแต่แรก และพอเมื่อกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ก็ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างที่ใจนึกฝัน (ละมั้ง) แต่ชิโนบุจังของเราในเรื่องอาจจะดาร์กกว่านั้นสักหน่อย หวังว่าจะไม่ทำให้หดหู่ใจจนเกินไปนะคะ ._.
ยังไงก็ตามแต่ ขอฝากฟิค #จนกว่าจะถึงวันนั้น ไว้ ณ ตรงนี้ด้วยนะคะ ไม่แน่ใจว่าจะยาวแค่ไหน แต่จะเขียนให้ครบถ้วนตามใจต้องการแน่นอนค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัวและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
— ไมโล
*เพิ่มเติม : ทาคาระสึกะคือคณะนักแสดงละครเวทีของญี่ปุ่นที่นักแสดงเป็นหญิงล้วนทั้งหมดค่ะ! โดยตัวละครชายและหญิงจะรับบทด้วยนักแสดงหญิงทั้งหมดเช่นกันค่ะ (คนที่รับบทเป็นตัวละครชายก็คือหล่อโฮก ;-;)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น