คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [Brothers Conflict]รัก(ฮาเร็ม)ของคุณน้องสาว..คนใหม่-3-
ติ๊ดๆๆ!! 5.00 น.
'อะ อือ~......หาว~' โอฮาโย~.....อืม~ลุกไปอาบน้ำๆ
하지마 하지 하지 하지 하지마
ฮาจีมา ฮาจี ฮาจี ฮาจี ฮาจีมา
หยุดเลยนะ หยุดเลย
니가 그럴 때마다 미칠 것 같아
นีกา คือรอล แตมาดา มีชิล กอท กัททา
ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ทำให้ฉันคลั่งไปหมดละ
'..Hello................โอเคค่ะ เดี๋ยวเอเนะส่งแฟกซ์ไปให้ค่ะ....หืม?อยู่ที่เกาหลีหรอค่ะ
ไปทำไมค่ะ....อ่อ~....ค่ะๆ พักผ่อนเยอะๆนะค่ะ น้าแอน'
อยากไปเกาหลีอ่า~ตอนนี้น้าแอนอยู่ที่บริษัทBigHit เพราะต้องไปดูนักร้องวงไหนสักวงนี้แหละ
ง่ายๆก้ไปเป็นเมเเจอร์ชั่วคราวอ่ะ...ตี5.10ล้ะ ไปอาบน้ำก่อน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ชั้นอาบน้ำแต่งตัว ใส่คอนแทคเรียบร้อย!ชั้นสายตาสั้นอ่ะนะ220แหนะ ไปปลุกคยอนก่อน
แอ๊ด~
'คยอน~'
'........'
'คยอน!!'
'........'
'คยอน!!!!!'
'จะ จ๋าๆ อะ อ้าว เอเนะมีอะไรอ่ะ มาที่ห้องชั้นได้ไง?'
'เมาขี้ตา?......ไป-อาบ-น้ำ!!'
'ค่ะ!' เหอะ!ในกลุ่มนะ ดูเหมือนจะไม่มีใครปกติสักคน!...รวมถึงชั้นด้วยอ่ะนะ จาทำไรกินดีหว่า~
.
.
.
.
.
.
.
.
โอย~เบื่อจังเล้ย~รถติด...ชั้นขับรถมาส่งคยอนน่ะ ตอนนี้ชั้นกำลังขับกลับคอนโดล่ะ เปิดเพลงๆ
노력하지 않아도 왜 그런지 몰라
นอรยอกฮาจี อันนาโด เว กือรอนจี มลลา
ผมเองก็ไม่รู้ ว่าทำไมพวกเขาถึงเป็นแบบนั้น
나만보면 자지러져 놀라
นามันโบมยอน จาจีรอจยอ นอลลา
ยามที่พวกเขามองมายังผมทีไร ก็ต้องตื่นตกใจทุกที
내 Look 내 Style 내 Swagger
เน Look เน Style เน Swagger
คงเป็นเพราะความเท่ของผมมั้ง
Oh 아무것도 안해도 그냥 내가 좋아
Oh อามูกอทโด อันเฮโด กึนยัง เนกา โจวา
ผมเองก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าพวกเขาคงชอบผม
쳐다보면 가볍게 다가가 그냥
ชยอดาโบมยอ กาบยอบเก ทากากา กึนยัง
เมื่อพวกเขามองมา ผมก็เข้าไปทักทายว่า
Hey Girl, How you doin?
Hey Girls Girls Girls They love me
(เพลงของ GOT7 (갓세븐) - Girls Girls Girls)
และชั้น...เห็นรถของ.....เค้า...เค้ากำลัง..คุยอยู่กับผู้หญิง....หอมแก้มด้วย!
멀어져만 가는 그대 You’re the only one
มอรอจยอ มัม กานึน กึเท You’re the only one
คุณเป็นฝ่ายเดียวที่เอาแต่ถอยห่างจากฉันไป
내가 사랑했던 것만큼 You’re the only one
เนกา ซารังแฮทตอน กอทมันคึม You’re the only one
ทั้งที่ฉันรักคุณเพียงคนเดียว รักคุณที่สุด
아프고 아프지만 바보 같지만 Good bye
อาพือโก อาพือจีมัน พาโบ กัทจีมัน Good bye
มันเจ็บปวดมาก ฉันมันน่าสมเพชเหลือเกิน แต่เราคงต้องบอกลา
다시 널 못 본다 해도 You’re the only one (Only One)
ทาชี นอล มท บนดา แฮโด You’re the only one (Only One)
ฉันจะไม่มีวันพบคุณอีก คุณคนเดียวเท่านั้นที่ฉันไม่อยากเจอ
..................................................................................
(เอเนะใส่ชุดนี้น้ะ)
(ขอข้ามตอนที่คุกำลังจะไปขึ้นเครื่องเลยนะ อาสึนะขึ้นเครื่องวันเดียวกับคุณแต่ไปตอนเช้าอ่ะนะอ่ะนะ)
(ตอนนี้นั่งอยู่บนเครื่องนะจ๊ะ)
อืม~นั่งเครื่อง10กว่า ช.ม เราออกตอนกลางคืน..นี้5โมงเยนแล้ว ไปถึงที่นู้นคงเช้า9โมง-10โมงสินะ
หลับดีกว่าว่ะ อ้อ!จะบอกไรให้..ชั้นนั่งสายการบินAir Franceช้ะแน่นอนนั่งทั่วไป แบบBusiness Class
มันแพงแล้วก็ไม่คุ้มด้วย แล้วทีนี้แบบทั่วไปอ่ะ มันเป็นที่นั่ง3แถว คือ พ่อจองตั๋วช้าอ่ะนะแบบจอง
เมื่อวานแล้วแต่อยากนั่งเครื่องมะรืนนี้ อะไรแบบนี้อ่ะ ต่อๆทีนี้ชั้นนั่งตรงกลางคนริมด้านใน หล่อมว๊ากก><
เขามองชั้นด้วยอ่ะ ช่วยชั้นด้วยนะตอนชั้นยกกระเป๋าเก็บตรงช่องเก็บสัมภาระอ่ะ เขาชื่อคุซาโนะ ไคโตะ เป็นคนญี่ปุ่น สัญชาติอเมริกัน><
คนที่นั่งฝั่งขวาชั้นก้หล่อนะ>< ของยิ้มให้ชั้นบ่อยๆ>< แต่ชั้นไม่รู้ชื่อเขาหรอกนะ
แต่ตอนนี้...'หาว~'ง่วงอ่ะ
'พิงไหล่ชั้นได้นะ ยัยตัวเล็ก^^'ไคโตะคุงพูด เอิ่ม..เรียกชั้นแบบเนี้ย!....น่าร้ากกก><
'เอ่อ~..ยังรู้จักเราไม่ถึง20นาที เรียกเราซะสนิทเลอะนะ'
'แต่เราก็ไม่ได้เรียกเอเนะห้วนๆน้า^^'
'อืม~ก้จริง นายอายุเท่าไหร่อ่ะ'
'จะจีบ?'
'ไม่ช่ายยยยย จะได้เรียกถูกค่ะ'
'อายุ15จะ16ครับ^^'
'งั้น~ต้องหนูต้องเรียกพี่สินะ'
'เอเนะอายุเท่าไหร่อ่ะ'
'14ค่ะ จะ15แล้ว'
'หืม~แล้วเด็กอายุ14จะไปทำอะไรที่ญี่ปุ่นคนเดียวน่ะ'
'ไปหาพี่สาวค่ะ หนูน่ะเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆแต่ว่าโตที่นี้ค่ะ หนูมาที่นี้ตั้งแต่แบเบาะเลยมั้ง
ไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวรวมถึงแม่ พ่อก้เห็นแค่4ครั้งในชีวิต..เมะ-(ไม่)'
'นี่!พอแล้วล่ะ!ไม่ต้องพูดแล้ว'ยะ อยู่ดีๆหมอนี้กอดชั้นแล้วร้องไห้เฉยเลยอ่ะขะ ขอต่อยได้มั้ย!!
'เฮ้!นาย!!รู้จักเธอรึไง ถึงกอดเธออ่ะ'หมอนี้ดึงชั้นออกมาโอ้โห~ตัวก็เล็กแต่ทำไมแรงเยอะจาง!
'นายเป็นใคร ยุ่งไรด้วยเนี่ย!'
'เห้ย~เดี๋ยวววว~อย่าขึ้นเสียงๆอายคนเขาเว้ย!อายคนเค้าา T^T'ชั้นพูด แน่ล่ะดูดิคนอื่นมองมาทางเราเต็มเลอะ
'ชิ!' สบัดบ๊อบใส่กันอีก!
'พี่ไคโตะ!พี่ผิดน้าถ้าเมื่อกี้พี่เค้าไม่ดึงตัวหนูออก เมื่อกี้พี่โดนต่อยแน่ๆรู้ใช้มั้ยประวัติหนูน่ะ^^+'
'ขะ ขอโทษนะ พะ พอดีชั้นสงสานน่ะ มันเหมือนชั้นอ่ะ..พ่อชั้นเสียตอนนี้แม่ก้...'
'พอล้าววว~เดี๋ยวเอเนะร้องไห้ T^T พี่ไคโตะนอนไปเหอะ นอน!'
'ก้ได้~'เฮ้ย~มาหนุนไหล่ชั้นทำไมเนี่ย!( o o)( > <)ช่วยหน่อยสิ ตอนนี้ชั้นส่งสายตาปิ้งๆ
ไปให้คนข้างๆเขาถามเฉย แล้วคิดว่าเอเนะจะเฉยตามหรอค่ะ!( > <)
'อ่ะๆ'เค้าจับชั้นมาพิงไหล่เค้า เฮ้ย~กลิ่นน้ำหอม สูด~หอมจาง>.,<ตายแล้วเอเนะ!เธอมันโรคจิต!
'อะ เอ่อ..พี่ชื่อไรอ่ะ'พี่ไคโตะหลับไปแล้วล่ะ สนิทเลยด้วย!
'ไม่ต้องเรียกพี่หรอกชั้นอายุเท่าเธอ ชั้นชื่อ ปาร์ค จุนเฮ เธอชื่อเอเนะ?'
'อะ อื้อ เอ๋นายเป็นคนเกาหลีหรอแล้วนายจะไปทำอะไรที่ญี่ปุ่นอ่ะ'
'ถามเยอะจังน้า~สนใจชั้นอยู่รึป่าวเนี่ย~?'
'ถามก็ตอบสิ!ฮึ่ม~! '
'ชั้นเป็นนักเรียนแรกเปลี่ยนน่ะเรียนที่นั่น2ปี'
'อ่าว~นายไปนานขนาดนั้น ไม่คิดถึงคนในครอบครัวแย่หรอ'
'ไม่อ่ะ ชั้นทำเรื่องย้ายออกจากรร.เก่าแล้วล่ะ ก้คือเรียนที่ญี่ปุ่นเลย เพราะครอบครัวชั้นอยู่นั่น'
'อ่าว แล้วไมชื่อนายเป็นปาร์คล่ะ'
'แม่ชั้นเป็นคนเกาหลีน่ะ ถามเยอะจังเธอน่ะ ไม่คิดมั้งหรอว่าชั้นกับหมอนั้นเป็นคนไม่ดีน่ะ'
'แล้วไมต้องคิดงั้น1.เลย ถ้าพวกนายเป็นมิจฉาชีพจะมาขึ้นเครื่องบินทำไม
2.ถ้าพวกนายลวนลามชั้นเกินเหตุก้เป็นศพไปเหอะ!! 3.ชั้นคุยเฉเพาะคนหล่อเท่านั้นอ่ะนะ^^
4.คนไม่หล่อ ไม่น่าไว้ใจ น้าสอนไว้อ่ะนะ'
'....เธอชมชั้นหล่อ?'
'หืม..อื้อ ก็นายหล่อจิงๆอ่ะ'หรือหมอนี่ไม่ชอบให้คนอื่นชมอ่ะ?
'ตรงดีนะ..ชั้นชักจา...ชอบแล้วสิ^^' พูดแปลกๆจัง
'ถามหน่อยสิ'จุนเฮพูดขึ้นมาหลังจากเงียบไปสักพัก
'ไรอ๋อ'
เรียนท่านผู้โดยสารทุกท่านเครื่องกำลังจะขึ้นโปรดรัดเข็มขัดบลาๆ
อ่า~พี่ไคโตะยังไม่ได้รัดเข็มขัดเลย อ่า~รัดหลวมๆล้ะกันเดี๋ยวขยับตัวไม่ถนัด
'ตกลงจะถามอะไรหรอ'
'สำเนียงญี่ปุ่นของเราแปลกๆกันเนาะ เธอว่างั้นมั้ย'
'อืม~ช่ายเลยแต่ภาษาเกาหลีชั้นพูดชัดน้ะ นายพูดได้มะ'
'ก้ได้อ่ะ ลองคุยภาษาเก่าหลีกันมะ'
'เอาๆ...นายอ่านอะไรอยู่อ่ะ แล้วฟังเพลงอะไรอ๋อ'
'อ่านเกี่ยวกับตำนานผีต่างๆอะไรทำนองนี้แหละชั้นฟังเพลง..'
'Beautiful ของBangTan!><'
'ติ่งเกาหลี วงBTSหรอเธอ'
'ก้นิสนุง><.....หาว~'
'พิงไหล่ชั้นก้ได้นะ'
'ขอบคุณนะ พอรู้จักกัน ไม่เห็นนายจะยิ้มให้ชั้นเลย'
'ก้เธอมองชั้น ชั้นก้ยิ้มตามมารยาท..ก้แค่นั้น'
'โห่~ชิ!ราตรีหวัดนะ'อะไรกาน~ชั้นคิดไปเองหหรอเนี่ย'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
'อะ อืม~หนักจังเลยง่า'หูอื้อค่ะ!สงสัยเครื่องจะจอดแล้วเพราะพระอาทิตย์เข้าตาค่ะ!
อะ โอ้มายก๊อด~ผู้ชาย2คน คนนึงพิงไหล่ คนนึงพิงหัวชั้น!ฟิน~>//<อ้อ บอกไรให้ๆชั้นถามพวก
เค้า(ตอนแอร์เอาอาหารมาเสริฟอ่ะ)ว่าเคยเรียนที่ไหนกันพวกเค้าเรียนอาร์คาเดมี่ที่เดียวกับชั้น
แต่จุนเฮอ่ะเรียนแค่5ปีแล้วก้ออกไป ตอนเราเป็นเด็กฝึกใหม่ๆอ่ะสนิทกันมว๊ากเลยนะ ก้ว่ามัยคุ้นๆ
เครื่องกำลังลงจอดให้ผู้โดยสารบลาๆๆ
'นะ นี่~ทั้ง2คน~มันหนักน้าา ลุกได้แล้ววว'หนักชิบเลยโดยฉเพาะจุนเฮเห็นตัวเล็กแต่โคตรหนัก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
'เอาล่ะ!อืม~จะว่าไป..ใครจะมารับเราอ่ะ'
'เฮ้!..ตัวเล็ก..กลับยังไงน่ะ'
'อ้อ!ป๊ะป๋าบอกจะมีคนมารับเค้าอ่ะ'ไม่ต้องสงสัยก่อนลงเครื่องอ่ะนะหมอนี้บอกเปลี่ยนสรรพนามกันนะอะไรมานนี้
'ให้รอเป็นเพื่อนมั้ยเอเนะจัง'จุนเฮ มาตอนไหนเนี่ย!
'ไม่เป็นไรๆแล้วพวกแก..กลับกันไงอ่ะ'จ๊ะ^^ชั้นใช้แก มัน..นิดน๋มดีอ่ะชั้นใช้เฉพาะกับคนที่สนิทนะ
'ชั้นอามารับอ่ะ นายอ่ะจุน'
'ผมมีพี่สาวมารับครับ แต่คงนานหน่อยเพราะรถมันติด'
'งั้นพวกเราไปโหลดกระเป๋าก่อน แล้วไปนั่งรอกัน^^'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
'นั้่งตรงนั้นกัน!'
하지마 하지 하지 하지 하지마
ฮาจีมา ฮาจี ฮาจี ฮาจี ฮาจีมา
หยุดเลยนะ หยุดเลย
니가 그럴 때마다 미칠 것 같아
นีกา คือรอล แตมาดา มีชิล กอท กัททา
ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ทำให้ฉันคลั่งไปหมดละ
เน นูนึล โบมยอ ซัลจัก อุทซอจูมยอน
การที่เธอมองมาที่นัยน์ตาฉันพร้อมรอยยิ้มแบบนั้น
달려가서 너를 안아버릴 것만 같아
ทัลรยอกาซอ นอรึล อันนาบอริล กอซมัน กัททา
รู้ไหมว่าทำให้ฉันอยากใช้ความกล้าทั้งหมดที่มีกอดเธอเอาไว้
โท'สับๆอยู่ไหนเนี่ย...เจอล้ะๆ
อ่าวป๊ะป๋า 'โมชิๆ'
'เอเนะ อยู่ไหนลูก ถึงรึยัง'
'ถึงแล้วค่ะ คนที่จะมารับหยูเป็นใครค่ะแล้วเขาถึงยัง'
'ถึงแล้งลูก อยู่G5นะ'
'โอเคค่ะ'G5สินะ ใกล้อยู่ๆม้าง
'พวกแก~ต้องไปแล้วอ่ะ'
'ชั้น2คนก้ต้องไปแล้วอ่ะ เธออกทางไหนพวกชั้นG5อ่ะ'อ่าว ทางเดียวกันนี่หว่า
'งั้นป่ะ!ไปด้วยกัน!^^...หวังว่าเราจะได้เจอกนอีกนะ'
'ชั้นก้เหมือนกัน'
เอ่อ~ไหนอ่ะคนที่จะมารับ!?
'ขะ ขอโทษนะจ๊ะ'หืม?ใครอ่ะหน้าตาน่ารักดีจัง เหมือนเราเลอะ..หรือว่า!
'เอเนะจัง..รึป่าวจ๊ะ'
'พะ พี่เอมะ..หรอค่ะ'
'จ๊ะ^^อ๊ะ!'
'ขออนุญาติกอดนะค่ะ!'ชั้นเจอพี่สาวชั้น เป็นครั้งแรก!รู้สึกดีจัง!...แต่นางดูแรดเงียบเนาะ ชั่งๆ
'ดีใจจัง..ได้เจอน้องสาวแล้ว^^'
'ตัวเล็ก'ห้ะ เรียกทำไมคนซึ้งกันอยู่ ชั้นคลายอ้อมกอดจากพี่แล้วหันไปทำหน้า(ในรูป)
'อะไรของพี่เนี่ย~!คนซึ้งๆอยู่'
'ขอโทษล้ะกัน ชั้นจะบอกว่า..(กระซิบเอเนะ)ขอเบอร์หน่อยดิ อามารับแล้วเร็วเข้า'
'รู้จักันไม่ถึงวัน..ขอเบอร์?...เอาโท'สับมา'
'อาว~แล้วเมื่อกี้บ่นทำไมอะเตง~'
'ให้เค้าด้วยนะ^^'จุนเฮก้อีกคน
'อย่าโทรปั่นนะ ถ้าไม่ใช้เรื่องสำคัญ'
'บะบายยยย ฟอดดด~'ทะ ทั้ง2คนบอกบายก่อนจะ หะ หอมแก้มชั้น คนล้ะข้าง
'^^+'
พลั่ก!! ตุบ!!
'อะ เอเนะจัง!'
'อ่าว~ทั้ง2คนไปนอนที่พื้นทำไม~ลุกสิค่ะ^^+!!'
'เจ็บน้าเตงอ่า~'
'ไปเลยไป อย่าให้ถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้อีกนะทั้ง2คน!!!!'
'บาย~'ไคโตะบอกก่อนจะรีบลากกระเป๋าไป
'บายยค้าบบบบ~ไปนะเอเนะจัง..บายครับ'จุนเฮบอกชั้นก่อนจะบอกพวกพี่เอมะ
'เอเนะจัง..ใครหรอจ๊ะ'..ใครแม่งเล่นผมว่ะ!ไม่ได้ๆต้องเรียบร้อยไว้ก่อน!
'เพื่อนเก่าที่ รร.นะค่ะ^^+'เอ๊ะ!ชะ ชั้นว่าชั้นบอกพ่อแล้วนะว่า..ไม่ต้องบอกพี่สาวนะ!!!
'เอ่อ!แล้วพี่พวกนี่ใครค่ะ'ชั้นสงสัยนานล้ะมีพี่ผมขาวที่เมื่อกี้มาเล่นผมชั้นสักพักนึงแล้วก็โดนพี่ใส่แว่นลากไป
'อ่อ!คนพวกนี้เขาเป็นคนในครอบครัวเราจ๊ะ^^นี้คุณคานาเมะ คนนี้คุณสึบากิจ๊ะ ส่วนนี้คุณอาสึสะจ๊ะ
นี่ยูสึเกคุงนะ' ทำไมเรียกคุณอ่ะ?
'ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่คานาเมะ พี่สึบากิ พี่อาสึสะ พี่ยูสึเกะ^^'พี่ที่เล่นผมชั้นชื่อสึบากิ พี่ที่ลากไปชื่อสาสึสะ
พี่ที่จ้องชั้นสลับกับพี่เอมะคือพี่ยูสึเกะ(พี่ผมสีเจ็บมาก ชอบจัง)อ่ะ!!!!
'คุณน้องสาว~เรียกชั้นว่าพี่ด้วย!00'ตกใจไรอ่ะ?
'สีบากิ!ใจเย็นๆหน่อย ขอโทษด้วยนะ'
'ค่ะ^^..แล้วนี่ไม่คิดจะเลิกจับมือหรอค่ะ พี่คานาเมะ!^^+'
'พี่คานะ เลิกเถอะน่า~'
'..ไม่ทราบว่า!เมื่อไหร่จะไปกันสักทีค่ะ^^!'
'ขะ ขอโทษ...ปะ ไปขึ้นรถกัน'
'เดี๋ยวชั้นถือให้นะ'พี่อาสึสะบอก
'ไม่ต้องก็ได้ค่ะ เอเนะถือเองได้ค่ะ ไม่เป็นไร^^'
'มาเหอะน่า~'พี่ยูสึเกะที่เงียบไปนาน(หลังจากชั้นขึ้นเสียงไปเมื่อกี้)พูดจบเขาก็หยิบกระเป๋าลากไปให้(มี2ใบ)
-------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีก1ตอน มาดูความคิดตอนที่หนุ่มๆเจอคุณดีฟ่า~
ไคโต:โอ้แม่เจ้าโว้ย~มีคนหน้าตาน่ารักคนนึงขึ้นเครื่องมาด้วยล่ะเธอน่ารักมากนะ
ตัวเล็กๆขาวๆปากชมพูพริ้งค์เลอะ ผมยาวๆตาโตๆ ขอให้เธอมานั่งที่ผมเหอะ>0< เฮ้ย!มาจริงเว้ย!
เธอกำลังจะเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บล่ะ ช่วยหน่อยดีกว่า...เธอขอบคุณผมแล้วยิ้มมาให้ ฟินนาเร่~
เอ๋ แต่ผมว่าผมเคยเจอยัยตัวเล็กนะ แต่จำไม่ได้อ่ะเธอเล่าเรื่องพ่อแม่ให้ผมฟังอ่ะ โหย~เหมือนผม
เลอะอ่ะ ~~~~~~~~~ ผมเป็นสรรพนามกันล้ะนะ
ผมบอกเองล่ะหลังจากที่เธอถามผมกับไอ้จุนว่าเรียนที่อาคาร์เดมี่อะไรแบบนี้พากันเปลี่ยนสรรพนาม
เธอเรียกพวกเราว่าแก พวกเราเรียกว่าเตงกับเอเนะจัง~~~~~ผมหอมแก้มเธอด้วย~นิ่มมว๊าก
ผมอ่ะนะนิสัยออกใจร้อนหน่อย(ง่ายนิสัยเหมือนยูสึเกะ)
จุนเฮ:ที่นั่งผมอ่ะนั่งฝั่งขวาผมตื่นเต้นมากนะ คนข้างๆผมน่ารักมากเลยล่ะ เธอชื่อเอเนะพอได้ยินชื่อจำได้
แม่นเลยว่าเธอเรียนอาร์คาเดมี่นี่ ไอ้ไคแม่ง!กอดเอเนะ แต่น้ำตามันอ่ะออกมาจากใจ
ถามว่าทำไมรู้ ผมจบอาร์คาเดมี่คลาสการแสดงนะ(แต่ก็เต้นด้วยแหละ)เธอถามผมหลายอย่าง
เลยนะตื่นเต้นมาก ~~~~~~~ตอนนี้พวกผมเปลี่ยนสรรพนามกันล้ะผมเรียกว่าเอเนะจัง บอกเลยผมอ่ะเงียบๆ
แต่ก้ไม่ได้หยิ่งมาก เป็นคนสุภาพอ่อนโยนนะครับ^^สเป๊กหลายๆคนใช่ม้า~(นิสัยคล้ายอาสึสะ)
คานาเมะ:โห~น้องสาวคนใหม่สุดยอดเลยครับ!ตัวเล็กๆขาวๆปากชมพูแก้มแดงๆหน้าตาคล้ายเอมะมาก
แต่ดูเธอห้าวๆนิสัยไม่ค่อยเหมือนพี่นะแต่ไอ้ผช2คนเมื่อกี้นี้มัน...อิจฉาครับ ตัวเธอนุ่มนิ่มมากเลอะ
สึบากิ:โอโห!น้องสาวผม~><น่ารักคาวาอี้ฟรุ้งฟริ้งมว๊าก ตัวเล็กๆหน้าทะนุทะหนอมอ่ะ
ผมนี้ใจเต้นทันทีเลยอ่ะ เมื่อเจอ แต่ดูแล้วเหมือนจะเล่นกีเยอะใช่เล่นมีแผลที่หัวด้วยล่ะ
(ตรงหน้าผากโดนเตะอ่ะ)แต่ดูรวมๆเธอหุ่นดีมากกกผมยาวๆนั่นแหม~หอมเกินบรรยาย><เธอเรียกผมพี่ด้วยนะ
อาสึสะ:ผมนี่แทบห้ามสึบากิไม่อยู่ หมอนี้เจอหน้าเอเนะจังปุ๊ปจะพุ่งไปหาทันทีเลยล่ะ แต่เธอน่ารักจริงๆนะ
เหมือนพี่สาวไม่มีผิด แต่ดูเธอแข็งแรง ห้าวๆดูฉลาดแบบ..เอ่อเจ้าเลห์อ่ะ ผมไม่ได้ด่านะ แต่พูดเฉยๆ
ผมเห็นผช2คนเมื่อกี้ โห~หอมแก้มไม่เกร้งใจเลยครับ!เหอะๆ!ขอเบอร์อีกต่างหาก ผชคนแรกบอกบาย
แต่กับเอเนะจัง ไม่เห็นพวกผม? คนที่2ดีหน่อยผมชอบดีนะ เค้านิสัยเหมือนผมดีอ่ะรู้สึกงั้น^^
ยุสึเกะ:โห~สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน..จะ ใจเต้นว่ะ! ตกลงนี่มันอะไรกันเนี่ย!ผมว่า เธอน่ารักดีนะ
ตัวเล็กๆแต่ไม่ได้เตี้ย เห็นเอมะบอกว่าเธออายุ14จะ15ดูสมส่วนดีนะ ผมว่าเธอสูงเกือบ165แล้วล่ะน่าจะ160
เหมือนเป็นนักกีฬาเลยแฮะ ตอนที่เธอโดนเพื่อนหอมแก้มอ่ะ อื้อหื้อ~อิจมากกกกก อ้อ!แล้วก้ต่อยกับถีบเพื่อน
ผช 2คนเมื่อกี้ มันเหมือนว่าเล่นคาราเต้หรือไม่ก้ชกมวยเป็นอะ ดูดิร้องไห้เลยนะ สุดยอดเลย!
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเหนื่อย!เมื่อยมว๊าก นั่งพิมตั้งแต่10โมงตอนนี้บ่าย3.20น้ำยังไม่อาบ!
ความคิดเห็น