[Fic hunter x hunter]รักเจ้าเลห์'ของยัยสุดซื่อ

ลำดับตอนที่ #4 : ใจเต้นx2 x เพื่อนใหม่ x คู่กัด

  
(อ่า~มีเรื่องบอกนะ ถ้าคำไหนที่มันไม่เหมือนในเรื่องHunterxHunterอ่ะ ไม่ต้องสงสัย เพราะเราดูใน
ipadแล้วก้พิมพ์ตามซับไทยที่มันบอกมา โอเคเนาะ ถ้าถามว่าทำไมไม่เอาภาษาไทย เราเปิดเพลงฟังอยู่อ่ะ
แล้วเราก็ดูในแอพAnime TH มันเลยมีแต่ซับไทย โอเคเน๊าะ!')

ณ เมืองซาบัน
 

ด้วยการนำทางของผู้นำทางคิริโกะ จึงมาถึงสนามสอบ ที่เมืองซาบันแห่งนี้ 

'พวกเราผู้นำทางนั้นจะคยดูผู้ประสงค์จะเป็นHunterที่มีความสามารถ และนำทางมา
ยังสนามสอบนั่นแหละงานของเรา พูดได้ว่าถ้าไม่มีผู้นำทางไปส่งถึงสนามสอบล่ะก็ คงจะไปถึงเองไม่ได้หรอก'
 คุณลูกชายที่เป็นคิริโกะพูด แน่นอว่าเป็นไปได้ยาก ที่จะหาสนามสอบเอง ต่อให้รู้ว่าอยู่เมืองนั้นเมืองนี้
ก็ใช่ว่าจะเป็นข้อมูลจริงเสมอไป

'แต่ว่า ซาบันเนี่ยดูค่อนข้างไม่น่าไว้ใจเลยนะ' เลโอลีโอพูดพร้อมมองไปรอบๆดูร้านข้างๆทางที่พวกเขาเดินสิ
มีแต่คนน่าตาไม่น่าไว้ใจ สินค้าอาจจะเป็นของปลอมหลอกขายเอาเงิน

'เมืองที่ใกล้พรมแดน ไมว่ายังไงก็ต้องมีเหล่าคนที่เลวร้ายไหลผ่านมา'คุราปิก้าพูดตอบเลโอลีโอ

'พี่กอร์นหายไปไหนค่ะ?'กีฟพูดพร้อมมองหากอร์น พี่ชายของตน พี่เขายิ่งเป็นคนสนใจอย่าง
อื่นจนออกนอกลู่นอกทาง ยิ่งเมืองนี้ไว้ใจไม่ได้อยู่

'ทำอะไรอยู่น่ะ กอร์น ไปได้แล้ว'เลโอลีโอตะโกนบอกเจ้าของชื่อ ที่สนใจซุ้มร้านข้างทางอยู่

'อื้อ'กอร์นตอบก่อนที่จะวิ่งไปสบทบกับพวกกรีฟ

'น่าจะเป็น อาคารตรงโน้นละมั้งนะ'พูดไปพร้อมดูกระดาษในมือตน แต่งไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาเลย

'อ๊ะ!'ทั้ง3หน่อต่างอุทานพร้อมกัน  'สูงจัง!เป็นตึกที่สุดยอดไปเลยนะ'กอร์นพูดพร้อมตาที่เป็นประกลาย

'นี่คือสนามสอบงั้ยนสินะ..ที่แห่งนี้ ที่จากทุกหนแห่งในโลก'

'ยอดฝีมือที่อยากจะเป็นHunterจะมาชุมนุมกันสินะ'

'การท้าทายกับการสอบHunterครั้งแรก พ่อน่าจะรู้สึกอย่างงี้ด้วยรึป่าว'

'คือ..ไม่อยากจะขัดนะค่ะ^^' แต่มันใช่ตึกนี้ซะที่ไหน'

'พวกเธอน่ะ ทางนี้ๆ ที่นี้ไงล่ะ'

'เฮ่ยๆไม่ตลกหรอกนะ ดูยังไงก็เป็นแค่ร้านอาหารธรรมดาไม่ใช่รึไง อย่าบอกนะว่าผู้ที่
อยากเป็นHunterจากทั่วโลกรวมกันอยู่ข้างในนี้น่ะ พูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้'

'ความ'อย่าบอกนะ'นั่นแหละ ถ้าหากที่นี่เป็นสถานที่จัดการสอบHunterที่มีคนมารวมอยู่
หลายล้านคนใครๆก็ไม่คาดคิดใช่มั้ย' ใครๆเขาจะไปคิดล่ะที่เล็กๆซะขนาดนี้

'ก็จริงอยู่นะ'

'เชิญครับ!'เถ้าแก่ที่คาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของร้านบอกต้อนรับ

'ห้องข้างหลังว่างรึป่าว'

'จะสั่งอะไรครับ?'

'เมนูชุดสเต๊กที่ทำให้ตกตะลึงจนตาค้าง 3ที่นะ'

'3ที่สินะ ย่างแบบไหนล่ะ'

'ขอแบบไฟอ่อนๆอย่างจนสุก'

'ได้ครับ เชิญเข้าไปรอในห้องได้เลย'

'รออยู่ที่นี่แหละ'

'รองั้นหรอ ทุกคนอยู่ในนี้งั้นหรอ'

'อดใจรอสเต๊กไม่ได้เลยน้า~'

'ใช่ที่ไหนล่ะค่ะ -0-'

'กอร์น นั่นมันรหัสสำหรับเข้ามาที่ห้องนี้ต่างหากล่ะ'

'อะไรกัน ไม่ได้กนงั้นหรอ'

'10,000คนจะมีแค่คนเดียว อัตราส่วนของผู้เข้าสอบที่ผ่านมาถึงที่นี้ได้ พวกนายน่ะ
ในฐานะเด็กใหม่ถือว่าเยี่ยมแล้ว ก็ พยายามเข้าล่ะกัน'

'ขอบคุณฮะ'กอร์นพูดพร้อมยื่นมือไปให้

'ถ้าเป็นพวกนายล่ะก็ ปีหน้าก็ยินดีที่จะนำทางให้'

'ขอบคุณมากนะค่ะ!^^'กรีฟโค้งเป็นการขอบคุณให้คุณลูกชายก่อนที่จะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เป็นใครก็ต้องเป็นมิตรล่ะนะ พาพวกเธอมาส่งจนถึงสนามสอบขนาดนี้

'โอะ!อะไรนะ'

'ดูเหมือนว่า ห้องนี่จะเป็นลิฟต์นะ'

'หยาบคายจริงๆแบบนั้นหมายความว่าพวกเราจะสอบตกในปีนี้ไม่ใช่รึไง'

'3ปีมีแค่คนเดียว'คุราปิก้าพุดขึ้นหลังจากเลโอลีโอบ่น  'อะไรล่ะ'

'อัตราส่วนที่เด็กใหม่จะสอบผ่านไงล่ะ'

'มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ'กอร์นพูดพร้อมมองคุราปิก้า

'ข้างในการสอบนั้นโหดหิรมากเลยล่ะทำให้ผู้เข้าสอบประสาทเสียไปเรื่อยๆไม่ก้เจอพวก
ผู้เข้าสอบที่เคยสอบมาแล้ว เล่นงานซะจนไม่สามารถเข้าสอบได้อีกเป็นครั้งที่2เลย'

'ทำไมทุกคนต้องยอมลำบากเพื่อที่จะเป็นHunterขนาดนั้นล่ะ'

'เรื่องนั้นนายก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอHunterน่ะเป็นงานที่รายได้ดีที่สุดในโลกนี้แล้ว'
เลโอลีโอพูดพร้อมทำหน้าเงิน ก็นะยังไงมันก็เป็นเรื่องจริงส่วนหนึ่งล่ะ

'ผิดแล้ว!Hunterน่ะเป็นงานที่มีเกียรติและชื่อเสียงที่สุดในโลกนี้ต่างหาก'

'ไอ้พวกเห็นแก่เงินนี่มัน!Hunterน่ะสามารถทำได้หลายอย่างเลยนะค่ะทำเรื่องที่ผิดกฎแต่ก็ไม่ถูกจับ
จะทำอะไรก้มีแต่ผลประโยชน์น้ะ!หน้าที่การงานก้ดีอีกด้วย!'กรีฟพูดด้วยความรำคานพร้อมใส่อารมณ์เต็มที่

'พวกยึดติดชื่อเสียงหน้าที่การงาน'เลโอลีโอพูดเถียงอีก2คน

'ไอ้พวกเห็นแก่เงิน!'กรีฟตอบพร้อมขึ้นน้ำเสียงหนักกว่าเดิม

'ยังไงก็ไม่ใช่พวกหน้าเงินแล้วกัน!'คุราปิก้าพยักหน้าเห็นด้วยกับกรีฟพร้อมโต้เถียงใส่เลโอลีโอ

'คึ!กอร์นฟังให้ดีมหาเศรษฐีของโลก100อันดับน่ะ ในจำนวนนั้นกว่า60คนเชียวนะที่เป็นHunterน่ะ อ่ะ!เอ๊ย!'
คุราปิก้าดึงโต๊ะที่หมุนขึ้น จนเลโอลีโอเซ

'Hunterที่ว่าน่ะ ภาพลักษณ์ที่คอยแต่ล่าสัตว์หรือมหาสมบัตินั่นน่ะ นั่นก็แค่พวกปลายแถว
งานที่แท้จริงของHunterน่ะคือการปกป้องสมดุลระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ อะ โอ๊ะ!'
กรีฟเองก้ทำเหมือนคุราปิก้าแต่ว่ากดลง

'Hunterเป็นอาชีพที่มีคุณค่าทุกอย่างนะค่ะ!จะหาว่าคนที่ห่วงภาพลักเรื่องหาสมบัติหรืออะไรต่างๆ
เป็นพวกปลายแถวไม่ได้นะ ยังไงมันก็มีอันตรายอยู่แล้วค่ะ!'

'ฟังนี่!ถ้าเป็นHunterล่ะก็เหมือนมีบัตรผ่านเข้าฟรีเข้าออกประเทศไหนๆก็ได้
สถานที่สาธารณะฟรีหมด สิทธิสุดยอดเลยใช่มั้ย อะ อา~'

'คอยปกป้องเหล่าพืชและสัตว์รวมถึงมรดกทางวัฒนธรรมที่เหลือน้อย คอยดูแลสอดส่อง
และจัดการกับHunterที่เลวร้ายเป็นงานที่ต้องมีใจอยากจะทำ อะ!'

'มันก็ไม่ใช่ซะทีเดียวค่ะ!Hunterน่ะเป็นงานที่สำคัญที่จะต้องคอยช่วยเหลือสนับสนุน
ทุกอย่างไม่ใช่จะเอาแต่กำจัดหรือปกป้องอย่างเดียว!'

'ชื่อเสียงเงินทอง สิ่งนี้แหละทำให้คนอยากเป็นHunter'

'ปัญญาที่ล้ำลึก จิตใจที่แข็งแกร่ง ความมุ่งมั่นอันแรงกล้า สิ่งเหล่านี้คือความภาคภูมิของHunter'

'หน้าที่ และการงานที่ดี ทำอะไรเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอ! หึย~'
ทั้ง3คนแข่งกันแบ่งเหตุผลหลังจากนั้นเผชิญหน้าพร้อมกันก่อนที่จะข่มกันไปมา

'พี่/กอร์น!ว่ายังไงล่ะ! เลือกที่จะเป็นHunterแบบไหน!'

'แบบไหนมันก็พูดยากอยู่น้า ^^''

ติ๊ง!(เสียงลิฟท์ถึงชั้น)

'ดูท่า จะถึงแล้วสินะค่ะ'

'งั้นเอาไว้ค่อยต่อกันทีหลัง'เลโอ

'หึ!'คุก้า

'เฮ้อ~'

ทั้ง4คนพากันเดินออกมาจากลิฟท์โดยเลโอลีโอเป็นคนพูดขึ้นคนแรก!

'บรรยากาศมันต่างกันชัดเจนเลย'

'ต่างจากพวกที่อยากเป็นHunterที่ท่าเรือลิบลับเลยแฮะ..เอ๊ะ!'ตึกตัก! ตึกตัก!ตึกตัก! พี่คนนั้น~
เทห์จัง~><หัวฟูสีขาวๆนั้นเหมือนสิงโต(เผือก)เลยอ่ะ555แต่ใจเต้นแบบนี้..ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยอ่ะ!

'ทุกคนนั้นต่างก็ต้องเชี่ยวชาญอะไรซักอย่างแน่'

'คือว่า..เอะ!'กอร์นกำลังจะทักทุกคนแต่คนอื่นๆก็ดันหันหน้าหนีหมด แน่ล่ะก็ไม่รู้จักกัน
มาทักทำไม ถูกม้า~ เหมือนกับทุกคนดูเครียดกันจัง'

ติ๊ง~!

หืม~เอ๊ะ! ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก จะ ใจเต้นแบบนี้อีกแล้ว!เท่ห์ยังไงไม่รู้!ตาสีสวยจัง
แผลใต้ตานั่น~!เท่จัง>< ผมสีเจ็บชะมัด!


'นี่ครับ เชิญรับป้ายหมายเลขไปด้วยนะครับ'ผู้ชายตัวเขียวเหมือนถั่วและหน้าตาน่ารัก(?)
ยื่นป้ายหมายเลข403ให้เลโอลีโอ

'นี่ครับ!เชิญ'คนตัวเขียวคนเดิมยื่นป้ายหมายเลข404ให้คุราปิก้า

'นี่ครับ'คนเดิมยื่นหมายเลย405กับ406ให้ 'ขอบคุณค่ะ^^'  'ครับ!^^ต้องติดบนอกไว้ตลอดเวลานะครับ
ขอให้ระมัดระวังมันด้วยนะครับ'
พูดเสร็จก็เดินไปหาเด็กผู้ชายผมสีแดง ที่เป็นเอกลักษณ์ก่อนจะยื่นป้ายหมายเลย407-409ให้

มากัน3คนหรอ!ผู้หญิงด้วย!แฟนป้ะว่ะ!?อดแน่เลยกรีฟ~อึ๊ย!พะ พี่แกมองอ่ะ!..ก้มองตอบดิ!ชั้นชอบจ้องตา
...มะ มองนานไปป้ะว่ะ!ยะ ยอมแพ้ค่ะ!สู้คนหล่อไม่ได้ง่า~>0<เอ้า!ทีงี้..หันพร้อมกันซะงั้น!?

'พวกนายที่มาใหม่นั่นน่ะ'

'เอ๊ะ!?'

'โย่ว!'มีผู้ชายอ้วนลงพุงทักพวกกอร์นก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร(?)

'รู้เรื่องพวกเรา้วยอย่างงั้นหรอ'กอร์นพูดตอบผู้ชายคนนั้นไป

'ก็นะ'พูดจบก้กระโดดลงมาจากท่อที่นั่งอยู่แล้วเดินดุ่มๆไปหาพวกกอร์น 'ยังไงก็ตาม ชั้นน่ะเข้าสอบ
มาเป็นครั้งที่35แล้วล่ะ'

'รอบที่35หรอ' มันใช่เรื่องน่าอวด?เหอะ! กรีฟคิดพร้อมกับเสหน้าหันไปทางอื่นเพราะรู้สึก
เหมือนจะมีหลายสายตามองอยู่ ก้คงเห็นว่าเป็นเด็กผู้หญิงคงจะอ่อนแอล่ะมั้ง พี่ผมแดงหายไปไหนแล้วล่ะ!

'ก็นะ เรียกว่าเป็นผู้เข้าสอบรุ่นเก่าก็ว่าได้'พูดพร้อมยิ้มๆให้พวกกอร์น

'ไม่เห็นจะน่าภูมิใจตรงไหนเลย'เลโอหันไปพูดกับคุก้า 'นั่นสินะ'คุราปิก้าตอบเลโอลีโอแต่ก้ยังฟังที่ผู้ชายคนนั้นพูด

'ถ้าไม่เข้าใจอะไรล่ะก็ถามกันได้นะ'ผู้ชายคนนั้นพูดกับกอร์นอย่างเป็นมิตร 'ขอบคุณฮะ'

'ชั้นชื่อทอมป้า'พูดพร้อมยื่นมือไปตรงหน้ากอร์น 'ชั้นกอร์น ส่วนนี้กรีฟ นั้นคุราปิก้า ส่วนทางนี้เลโอลีโอ'
กอร์นพูดแนะนำตัวพร้อมกับกรีฟที่ยื่นข้างๆคุราปิก้าแล้วก้แนะนำคุก้ากับเลโอ 'นี่!งั้นคุณทอมป้าก้รุ้จัก
คนที่สอบหลายๆครั้งนอกจากนี้ด้วยสินะ'

'ก็~ชั้นน่ะมีประสบการณ์มากที่สุดในนี้แล้ว แต่ก็นั่นสินะ~ตัวอย่างเช่นเจ้าหมอนั้น หมายเลข255
นักมวยปล้ำโทโด พลังน่ะมหาศาลเลยล่ะ แถมยังหัวแหลมอีกต่างหาก และทางนั้นก็ หมายเลข103
ผู้ใช้งานบาร์บอนเจ้านั่นน่ะอาฆาตอย่างเหลือร้ายมากเลยนะ ถ้าไปเป็นศัตรูด้วยล่ะก็
ซวยหนักเลยเชียวล่ะ นอกจากนั้นก็ หมายเลย191 ยอดนักต่อสู้ โบโดโร่ ถึงจะดูแก่ก็ตาม
แต่ฝีไม้ลายมือไม่ได้แก่ตามหรอกนะ เจ้าพวกนั้นคือ3พี่น้อง อาโมริ อิโมริ อุโมริ
ทำงานประสานกันได้อย่างยอดเยี่ยมที่เดียว แล้วก้หมายเลข384 นายพราน เกรเตอร์
เชี่ยวชาญด้านลูกดอก ใช้มันหยุดสัตว์ป่าได้ทุกพันธุ์เลยล่ะ ก็นะถึงจะเชี่วชาญก้เถอะ แต่คนพวกนี้ก็พลาด
ท่าอยู่ดีนั่นแหละ'

'เห~'

ตึก ตึก ตึก ปึก(เสียงฝีเท้า ใครที่จำได้จะรู้ว่าไอ้นี่เดินชนฮิโซกะอ่ะ)

'อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!'

ห้ะ!?

'อะอ้าว~ประหลาดจัง แขนดันกลายเป็นดอกไม้หายไปซะได้ ไม่ได้เตรียมการหรือรู้
จักกันมาก่อนหรอกนะ ระวังหน่อยล่ะ เวลาชนใครเค้าเข้าแล้วไม่ขอโทษเนี่ย'

'ไอ้ตัวอันตรายปีนี้มันก็มาด้วยแฮะ'

'ปีนี้ก้ด้วย?'  'หมายความว่าปีก่อนก้มาสินะ'

'คนคนนั้นเป็นใครหรอค่ะ'

'หมายเลข44 นักมายากล ฮิโซกะ ปีก่อน ก้น่าจะผ่านการทดสอบอย่างแน่นอนอยู่แล้วล่ะ
แต่ดันฆ่าผู้คุมสอบที่ไม่ชอบขี้หน้าตาย'

'อะ อะไอ้คนพรรค์นั้น ปีนี้ยังได้รับอนุญาตให้เข้าสอบได้อีกง้นหรอ'

'แน่นอนสิ ทั้งผู้คุมสอบและเนื้อหาของการสอบจะเปลี่ยนไปทุกที เนื้อหาของการสอบ
ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้คุมสอบ ผู้คุมสอบปีของปีนั้นบอกว่า ผ่านการทดสอบล่ะก้ จะปีศาจ
อะไรก้ผ่านการทดสอบได้ทั้งนั้น นั่นแหละคือการสอบHunter ยังไงก้เถอะ ไม่มีใครชอบไอ้เจ้านี่หรอก
อยู่ห่างๆไว้จะดีที่สุด'

'เป็นตัวอันตรายจริงๆนั่นแหละนะ'

'อะจริงสิ! เอ~เพื่อเป็นการฉลองที่ได้รู้จักกัน เป็นไง'ทอมป้าพูดพร้อมหยิบน้ำกระป๋องมาให้

'โอ้ว~กำลังอยากพอดีเลย กำลังคอแห้งพอดีเลยล่ะ'เลโอรับน้ำกระป๋องคนแรกก่อนจะยื่นให้คนที่เหลือ

'ขอบคุณฮะ'  'ขอบคุณ'

'ไม่อ่ะ!พอดีไม่อยากนะค่ะ^^+'พี่ผมแดงกับพี่ผมขาวไปไหนเนี่ย!อาหารตาชั้น!  

'อะ อ่อ อ๋อหรอ แหะๆ^^;'ชิ!

'เริ่มแล้วสินะ' 'นักพิฆาตเด็กใหม่เอาแล้วสินะ ตัวเองนั่นแหละอันตรายที่สุดเลย'
'แต่ยัยเด็กผู้หญิงนั้น..ฉลาดดีแฮะ' 'คงจา~ระแวงล้ะม้าง'
หืม!? กรีฟมองไปผู้ชาย3คนที่จับกลุ่มมองทางเราอยู่นาน2นาน 
อะไรคือเริ่ม!?แล้วชั้น..ฉลาด..หมอนี้แน่ๆ...เอาเถอะ!พี่กอร์นคงรู้ตัวทัน

'งั้น ฉลองแก่การร่วมฝ่าฟันของพวกเรา คัมปาย' ฮิๆน้ำผลไม้ที่ชั้นให้พวกแกไปน่ะ ใส่ยาระบาย
ฤทธิ์โคตรรุนแรงเอาไว้ด้วย แค่จิบเข้าไปอึกเดียวเท่านั้นแหละรับลองว่าอึไหลรั่วไม่หยุดแน่นอน 
พวกแกน่ะหมดโอกาศทีจะได้นุ่งกางเกงเข้าสอบแล้ว เอ๊ะ!จะ จิตรสังหาร! อะ! ทอมป้าคิดเสร็จรู้สึก
ได้ว่ามีจิตรสังหารรุนแรงแถมยังเพ่งมาที่เขาอีกด้วย!พอหันไป! อึ๋ย~ระ หรือว่ายัยเด็กนี่จะรู้ว่าเราใส่ยา

(รูปแรกมองทอมป้ารูป2เย้ยทอมป้าที่กอร์นรู้ทัน)        


'อึ แวะ~~'คายน้ำออกมาเต็มที่! 'คุณทอมป้าน้ำผลไม้มันหมดอายุรึป่าวรสชาติแปลกๆ'

'พร๊วดดดดดดดดดดดดดดด!!!จริงดิ!อันตรายนะ' ยัยเด็กนั่น!ชิ!หมันไส้ชะมัด!!

'อะ เอ๊ะ!แปลกจังเลยนะ'บ้าน่ายาระบายนั่นไม่มีรสไม่มีกลิ่นนะ
 'ต้องขอโทษด้วยไม่คิดว่าน้ำผลไม้มันจะเสียแล้ว'

'เห~นึกว่าตั้งใจ..เอ๊ะ!หรือใส่ยาอะไรลงไปน้า~มันถึงได้..^^+'กรีฟกระซิบทอมป้าให้ได้ยินแค่2คน

'เอ๋!?อะ เอ่อ..ไม่ต้องขอโทษขนาดนั้นก็ได้ แล้วท้องคุณทอมป้าล่ะเป็นอะไรมั้ย'

'อะ อือ สบายดีๆ'

'ชั้นน่ะ เคยกินพวกรากใบไม้บนภูเขามาเยอะแล้วล่ะ ก้เลยรู้ว่ารสชาติมันแปลจากธรรมดา'

'ยะ อย่างงั้นหรอ สุดยอดไปเลย' โธ่เอ๊ย~!เป็นเด็กที่โตมาในป่าสินะ

'ว้า~ร้อนรนๆ คิกๆ^^' หืม?กรีฟพูดเรื่องอะไร? ทั้ง3คน

'ขอโทษด้วยล่ะกัน งั้นไว้เจอกันน่ะ'พูดเสร็จก็โบกมือพร้อมเดินดุ่มๆไปที่อื่น 'ว้า~นึกว่าจะแน่^^+'

'เป็นลุงที่ขี้คุยจริงๆ' 

ว่าแต่ไอ้เด็กใหม่ปีนี้มันยังไงกันแน่ว่ะ ไอ้เจ้าหมายเลข294ฮันโซนั้นก้ด้วย บลาๆๆๆ

(ตอนนี้จะเป็นบทของกรีฟแล้วนะกรีฟจะเป็นคนบรรยายแทน(ตลอด)แล้ว โอเครเน๊าะ เราอธิบายแล้วแมร่งงง)

อ๊า~นั่นไงๆๆพี่ผมหงอกๆๆ><เจอสักที~! แต่เดี๋ยว?ปะไปขอน้ำอีกหรอ คือ?..พี่เขากินแล้วจะไม่
เป็นอะไรแน่หรอ!ชั้นต้องเข้าไปห้าม..มั้ย?เห้ยยย~กระเดือกลงไปแล้วอ้า ทำไงดี จะเป็นไรมั้ยเนี่ย!>)(<
โหย~เลิกมองชั้นได้มะ อีพี่มะเขือเทศ!มองอยู่นั่นแหละ

'พี่จ๋า~><'ชั้นกะโดดกอดคอพี่กอร์น^^ 'ว่าไงกรีฟ^^?' 'ไม่มีไรอ่ะ กอดไปงั้นแหละ^^'กอดไม่ปล่อยด้วย><

'เป็นห่วง!?' เอ๊!? 'ชั้นน่ะสบายอยู่แล้วฝึกมาเยอะแล้วล่ะ แม้แต่ยาพิษก้ไม่ตายหรอก!' อะไรอ่ะ!?ทะ เท่ดีแฮะ!><แต่..แด๊ก!เยอะขนาดนั้น!..จะไม่เป็นไรจริงๆหรอ ขะ ขอยืมสเก็ตบอร์ดเล่นได้ม้า><

กริ๊ง~! กริ๊ง~!! กริ๊ง~!!! กริ๊ง~!!!!ตึก! ครืด~!!

'ขออภัยที่ให้รอครับ ตอนนี้ก็สิ้นสุดเวลาการรับสมัครผู้เข้าสอบHunterแล้วครับ
 และก้ จะขอเริ่มทำการทดสอบHunterแล้วนะครับ คำเตือนครั้งสุดท้าย การทดสอบนี้หากดวงไม่ดี
และยังมีความสามารถไม่เพียงพอแล้วล่ะก้ อาจจะบาดเจ็บได้ เลวร้ายที่สุดอาจจะถึงตายได้นะครับ
แต่ถ้าหากไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูดไป ก็เชิญตามผมมาได้เลยครับ แต่ถ้าหากว่าไม่แล้วก็เชิญออกจากลิฟท์ที่
อยู่ข้างหลังนั้นได้เลยครับ เป็นอันตกลง ผู้สมัครสอบทั้ง408คน จะเข้าสอบรอบแรกงั้นสินะครับ'
 ผู้ชายหนวดพูดจบพร้อมหันหลัง..ดะ เดินแปลกดีค่ะ!^^'

'ว่าแล้วว่าไม่มีใครยอมถอยเลยซักคน ถอนตัวกันซักหน่อยก้ยังดี'

'ใครเค้าจะยอมถอดใจตั้งแต่ไม่เลิกล่ะค่ะ -0-เอ๊ะ!?'

'อะ อะไรนะ'  'พวกที่อยู่ข้างหน้าเริ่มวิ่งกันหมดแล้ว'

'พวกข้างหน้าค่อยๆเพิ่มความเร็วแล้ว' 'คนที่เดิน..หรือวิ่งดีล่ะ..เริ่มเร็วขึ้นแล้วสินะค่ะ'

'ขออภัยที่พึ่งบอก ผมคือผู้คุมสอบในการสอบรอบแรก ซาทอสครับ' ผะผู้คุมสอบ? 
'จากนี้ไปจะนำทางทุกๆท่านไปยังสนามสอบรอบ2ครับ'

'รอบ2 อ่าวแล้วรอบแรกล่ะ'ไอ้โล้นพูดพร้อมวิ่งไปด้วยถามไปด้วย

'ก็เริ่มต้นแล้วยังไงล่ะครับ

เริ่มแล้วงั้นหรอ!  คุณซาทอสก้พูดอยู่!ว่าเริ่ม งงทำ?..เราเองก้งงล้ะเนาะ!^^


'คอยตามผมไปให้ถึงสนามสอบรอบ2ให้ได้นี่แหละคือการสอบแรกครับ'

'ตามไป?แค่ตามไปเฉยๆงั้นหรอ'ไอ้โล้นนี่ก้สงสัยไม่เลิก!-.,-

'ครับ!ก็บอกไม่ได้หรอกนะครับว่าที่นั่นอยู่ที่ไหนและจะถึงเมื่อไหร่ ขอให้คอยตามมาก็แล้วกันนะครับ'

'อย่างนี้เองสินะ' 'เป็นการสอบที่แปลดจริง'

'ที่จริงก็แค่ทดสอบความอึดงั้นสินะจัดไปตามที่ต้องการเลย!ไม่ว่าที่ไหนชั้นก้ตามไปให้เอง'

เฮ้อ~~ขอฟังเพลงได้มั้ยอ่ะ!?มันจะได้มีฟิลลิ่ง~>< กระเป๋าจ๋า~อ่า~HadePhone
อยู่หนาย~เครื่องเล่นด้วย>,< เจอล้า~เพลงไรดีๆ Reason : Yuzu

居るよ そばに 一番近く
Iru yo soba ni ichiban chikaku
ฉันอยู่ที่นี่ ใกล้ที่สุดที่ทำได้ ข้างๆเธอ
今はただそれだけでいいから
Ima wa tada sore dakede ii kara
และนั่นก็ดีพอแล้วสำหรับตอนนี้
いつかそっと言いかけた
Itsuka sotto ii kaketa
สักวันเธอจะค่อยๆบอกฉัน
夢の続きを聞かせてよ
Yumenotsuzuki wo kika sete yo
สักวันเธอจะค่อยๆบอกฉัน


  ตอนหน้าจะเป็นการเจอ+แนะนำตัวหนุ่มอีก2คนแล้ว ยังไงก้อ่านกันเยอะๆนาา~เรื่องอื่นก้จะต่อน้าแต่
โซลนี่ค่อนข้างไม่แน่ใจเลอะ! ช่วงนี้เก็บตังซื้อนู่นซื้อนี่อยู่อ่ะ พอดีเจอลิซแบน(หรืออะไรเนี่ยแหละ)ของวงBTsกะGot7 แต่ดั๊น~ไปเที่ยวซะตัง2500ที่ย่าส่งมาให้เหลือ...320( . .)แม่บ่นเลยล่ะ
ยังไงก้อ่านนิยายเราแต่ง เอโต~มีไรอย่างให้ปรับปรุง หรืออยากให้แต่งเรื่องไรบอกได้นะ
ถึงช้าแต่เราก้แต่งอยู่แล้ว เครเน๊าะ! โอยาสุมิ!(เราลงตอนนี้5ทุ่ม57 ก้ต้องโอยาสุมิอ่ะน้ะ
ใครที่อ่านตอนเช้าก็~โอฮาโย~^3^)บลั๊ยส์~!

 คนนี้ชื่ออายส์ คนที่มาพร้อมพ่อหนุ่มผมแดงอ่ะแหละหมายเลข408

คนนี้ชื่อไอซ์ คนที่มาพร้อมพ่อหนุ่มผมแดงอ่ะแหละหมายเลข409น้องของอายส์

CR.SHL