ตอนที่ 19 : 17 : Tonight I’m gonna lose it all
Doctor Who
Tonight I’m gonna lose it all
ภายในห้องนอนชั้นสามของบ้านอิฐสีน้ำตาล เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นปลุกให้คนที่นอนหลับลืมตาตื่น
ซาสึเกะเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกา จากนั้นจึงลุกไปรวบผ้าม่านให้เปิดออกพร้อมกับแสงแรกของวันสาดส่องเข้ามา สายตาคมเลื่อนกลับไปมองคนบนเตียงที่ยังคงหลับใหลอยู่ ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มเล็กๆแม้ในยามหลับสนิท
ชายหนุ่มมองด้วยสายตาอ่อนโยน ร่างสูงก้าวไปนั่งข้างเตียงอีกครั้งแล้วก้มลงประทับจุมพิตที่ริมฝีปากเบาๆ
เสียงครางอืออาในลำคอดังขึ้นก่อนจะเงียบหายไปพร้อมกับดวงตาสีมรกตที่ปรือเปิด
“อรุณสวัสดิ์”
เสียงทุ้มของชายหนุ่มกล่าวทักออกไป เขาจึงได้รับรอยยิ้มหวานตอบกลับมา หญิงสาวเขยิบออกห่างเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียง มือบางสางผมที่ยุ่งเหยิงให้เข้าที่แล้วจึงเงยหน้ามองชายหนุ่ม
“มองอะไรคะ”
ซากุระถามเมื่อเห็นสายตาแปลกๆของซาสึเกะ ก่อนจะนึกบางอย่างออกเมื่อก้มมองตัวเอง หญิงสาวร้องออกมาเบาๆแล้วคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ
“เสียดายจัง”
ซาสึเกะล้อเลียนแล้วจึงได้รับค้อนวงงามจาก ‘อาหารตา’ ส่งกลับมาให้
“คนบ้า ทะลึ่ง ไปอาบน้ำเลยค่ะ”
“อาบด้วยกันไม่ได้เหรอ ผมอยากอาบน้ำกับคุณ”
ไม่พูดเปล่าแต่ริมฝีปากของชายหนุ่มยังซุกซนอยู่บริเวณซอกคอ การขยับตัวยุกยิกไปมาทำให้ผ้าห่มที่คลุมร่างบางเอาไว้ในตอนแรกเลื่อนหลุดลงไปกองอยู่บริเวณเอว เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนเปลือยเปล่าที่เขาหลงใหล
“ไม่เอานะ เดี๋ยวไปทำงานสาย”
ซากุระห้ามปรามและพยายามผลักไสร่างหนาออกไป ความง่วงงุนที่เคยมีหายไปเมื่อถูกสัมผัสปลุกเร้าในยามเช้า
“แค่จูบเดียวที่รัก ผมสัญญา”
ซาสึเกะพึมพำบอกแล้วประทับจุมพิตลงไปเพื่อลิ้มรสความหวานล้ำที่เขาหลงใหล ซากุระตอบสนองจุมพิตกลับไปด้วยความเต็มใจ มือบางเลื่อนขึ้นมาโอบรอบลำคอหนาหนัก ร่างบางเอนลงบนเตียงตามแรงโน้มถ่วง ร่างกายของทั้งคู่เสียดสีกันไปมากระตุ้นไฟปรารถนาขึ้นมาอีกครั้ง จุมพิตครั้งนี้ยาวนานเพียงใดหญิงสาวไม่อาจรู้ได้ เธอรู้เพียงว่าราวกับลมหายใจถูกดูดกลืนจนอาจขาดใจตาย หากซาสึเกะไม่เป็นฝ่ายถอนจูบออกก่อน ดวงตาสองคู่ประสานกัน ต่างรู้ดีถึงความต้องการของอีกฝ่าย โดยเฉพาะซากุระที่เขินจนใบหน้าแดงก่ำและไม่อาจสบสายตาร้อนแรงของซาสึเกะได้
“เรามีเวลาอีกเท่าไหร่คะ”
คำถามที่คล้ายเป็นคำอนุญาตทำให้ซาสึเกะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ดวงตาคมกริบมองนาฬิกาบนหัวเตียง จากนั้นจึงโถมกายเข้าหาร่างบางที่อ้าแขนรอเขาอยู่ด้วยความเต็มใจ บทรักยามเช้าเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ซากุระตอบรับทุกสัมผัสจากชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ ดวงตาสีมรกตทอประกายหวานซึ้งบอกให้ซาสึเกะรู้ว่าหญิงสาวใต้ร่างรักเขามากเพียงใด
หลังเสร็จสิ้นบทรักในยามเช้า ซาสึเกะจึงอุ้มร่างบางที่หมดแรงเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อหญิงสาวยืนได้มั่นคงแล้ว ปฏิบัติการอาบน้ำร่วมกันจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ทั้งคู่ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานมากนัก แล้วออกมาจากห้องน้ำพร้อมกัน ซาสึเกะเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่อยู่ติดกัน หน้าตู้เสื้อผ้ามีชุดทำงานของเขาแขวนรวมอยู่กับชุดเดรสของผู้หญิง ปกติในทุกเย็นหลังกลับมาจากทำงาน เมื่อทานอาหารเย็นที่ช่วยกันทำเสร็จแล้ว ระหว่างที่เขาอาบน้ำ ซากุระจะเป็นคนมาเตรียมชุดทำงานของพวกเขาทั้งคู่ เธอรีดชุดและเป็นคนจัดความเรียบร้อยเตรียมไว้ให้ทุกอย่าง เขามีหน้าที่เพียงหยิบชุดมาใส่ตามที่เธอจัดการไว้ให้แค่นั้น
‘ฉันเคยเห็นแม่ทำให้พ่อค่ะ เลยอยากทำให้คุณบ้าง’
ซาสึเกะยิ้มออกมาเมื่อหวนนึกถึงความใส่ใจเล็กๆน้อยๆของหญิงสาว ชายหนุ่มแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย แล้วหยิบชุดของซากุระออกไป
เป็นเวลาสองปีกว่าแล้วที่เขากับซากุระทดลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน พวกเขาตัดสินใจย้ายมานอนห้องเดียวกันที่ชั้นสามของบ้านซึ่งมีพื้นที่กว้างขวางมากกว่า โชคดีที่ชั้นสามมีห้องนอนใหญ่สองห้อง ห้องแรกคือห้องนอนเก่าของพ่อแม่ซากุระ อีกห้องคือห้องที่เขากับซากุระใช้ร่วมกัน ซาสึเกะปฏิเสธไม่ได้ว่าระยะเวลาที่ผ่านมาเขามีความสุขมากเมื่อใช้ชีวิตร่วมกับซากุระ ผู้หญิงคนนี้สร้างความแปลกใจให้เขาได้ตลอด โดยเฉพาะความระเบียบจัดที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเจอ
‘ซาสึเกะ! เวลาคุณออกมาจากห้องน้ำ เช็ดเท้าให้แห้งด้วยสิคะ เห็นไหมพื้นห้องเปียกหมดแล้ว’
‘ซาสึเกะ! ทำไมคุณไม่เอาเสื้อผ้าใส่ในตะกร้าล่ะคะ วางทิ้งรอบพื้นได้ยังไง’
‘ซาสึเกะ! ห้ามดูดฝุ่นแบบนั้นนะ’
‘ซาสึเกะ!’
และอีกหลายเรื่องที่เขาโดนบ่น จนในที่สุดซากุระคงทนนิสัยของเขาไม่ไหวจนต้องประกาศิตออกมาว่า
‘ถ้าคุณลืมอีกครั้ง ฉันจะให้คุณนอนนอกห้อง!’
ให้ตายเถอะ เธอเหลือทางเลือกอะไรไว้ให้เขาบ้างมั้ย!
“ผมวางชุดคุณไว้บนเตียงนะ”
ซาสึเกะบอกซากุระที่นั่งทาครีมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พวกเขาตกลงกันว่าอาหารเช้าจะให้ซาสึเกะเป็นคนทำเพราะเขาแต่งตัวเสร็จเร็วกว่า ต่างจากซากุระที่ต้องใช้เวลาอย่างต่ำครึ่งชั่วโมงในวันที่ไม่เร่งรีบ หรือสิบนาทีสำหรับวันที่เธอมีเคสด่วน
‘ฉันก็ไม่ได้อยากแต่งหน้าเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่มันเป็นภาพลักษณ์นี่นา’
ซากุระเคยให้เหตุผลในการแต่งหน้ากับเขาเมื่อนานมาแล้ว แต่ถ้าถามในความคิดของซาสึเกะ เขาคิดว่าเขาชอบซากุระในลุคที่ไม่มีเครื่องสำอางค์บนใบหน้ามากกว่า ส่วนสาเหตุที่เขาชอบมันน่ะเหรอ
เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ได้เห็นมันยังไงล่ะ!
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซากุระจึงลงมาถึงห้องอาหาร วันนี้ร่างบางของซากุระอยู่ในชุดเดรสสีน้ำเงินเข้มสั้นคลุมเข่าตัดกับผิวสีขาวเนียนละเอียด ผมสีชมพูยาวสลวยถูกมัดเป็นหางม้า เสริมดวงหน้าหวานให้เด่นขึ้น ดวงตากลมโตสีมรกตกรีดอายไลน์เนอร์จนดูคมเฉี่ยว ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อน แม้จะเป็นการแต่งหน้าที่เรียบง่ายแต่ก็เพียงพอที่ทำให้คนมองอย่างซาสึเกะตกตะลึงได้ไม่แพ้กัน
“มือถือคุณค่ะ”
ซากุระบอกแล้วยื่นส่งโทรศัพท์มือถือมาตรงหน้าชายหนุ่มแล้วอธิบายเพิ่มว่า
“เมื่อกี๊มันดัง แต่ฉันไม่ได้รับ คิดว่าน่าจะให้คุณโทรกลับเองดีกว่า”
ซาสึเกะยิ้มกับคำตอบของอีกฝ่าย อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขารักผู้หญิงคนนี้ คือการให้เกียรติและไว้วางใจเขา ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ซากุระจะล้ำเส้นหรือขอเขาเช็คโทรศัพท์เหมือนผู้หญิงคนอื่น เธอให้พื้นที่ส่วนตัวกับเขา ขณะเดียวกันก็มีพื้นที่ของเราร่วมกัน
“อีกไม่กี่อาทิตย์จะปีใหม่แล้ว ฉันตื่นเต้นจัง ปีนี้ฉันจะไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่นิวยอร์กด้วยล่ะ”
ซากุระเอ่ยขึ้นระหว่างทานอาหาร แต่กลับทำให้มือที่กำลังตักข้าวของซาสึเกะชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะกลับเป็นปกติ โดยที่ซากุระไม่ทันสังเกตเห็น
“ตื่นเต้นเหรอ”
“มากกกกกกกก…” ซากุระลากเสียงยาวแล้วยิ้มออกมา “เป็นครั้งแรกที่ฉันแลกเวรกับเพื่อนได้ ต้องขอบคุณดร.เนจินะคะที่อยู่เวรช่วงปีใหม่ ทำให้เท็นเท็นไปไหนไม่ได้”
“ธรรมดาน่า คนเป็นแฟนกันก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว” ซาสึเกะตอบแล้ววางขนมปังที่ทาเนยแล้วลงบนจานของซากุระ
“ขอบคุณค่ะ…แต่ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยนะว่าสองคนนั้นจะรักกันได้ ไปรักกันตอนไหนนะ คุณรู้ไหมคะ ครั้งแรกที่เท็นเท็นเดินมาบอกว่ากำลังคบกับดร.เนจิ ฉันงงมากเลย”
ซากุระเล่าเสียงใสเมื่อนึกถึงสองเดือนก่อนที่เพื่อนสนิทมาบอกข่าวดีให้ฟัง และเพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมาทั้งโรงพยาบาลก็รู้ข่าวการคบกันของทั้งคู่ แตกต่างจากคู่ของเธอกับซาสึเกะที่มีเพียงเพื่อนในกลุ่มเท่านั้นที่รู้ อ้อ ต้องนับรวมดร.เทมาริอีกคนที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเธอไปแล้ว
“ซาสึเกะ ถ้าเราเปิดตัว คุณว่าคนอื่นจะแปลกใจไหมคะ”
ซากุระถามออกมาบ้างและมีความคาดหวังอยู่ในดวงตาคู่สวย ซาสึเกะมองหน้าซากุระอยู่ชั่วอึดใจแล้วบอกว่า
“อย่าเลย ผมไม่ชอบความวุ่นวาย ผมอยากให้เรื่องของเรามีแค่เราสองคนมากกว่า”
“ค่ะ ฉันเข้าใจ คุณโลกส่วนตัวสูงนี่นา แค่คุณพาฉันไปเจอเพื่อนของคุณ ฉันก็ดีใจแล้วค่ะ”
แม้จะผิดหวังแต่ซากุระก็เข้าใจดีถึงนิสัยส่วนตัวของซาสึเกะ ถ้าหากว่าเขาไม่พาเธอไปเจอเพื่อนๆในกลุ่มของเขามาก่อน เธอคงคิดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับเธอเท่าที่เธอจริงจังกับเขา
“ปีใหม่นี้ ถ้าผมว่างคงได้พาคุณไปฟลอริดา”
“จริงเหรอซาสึเกะ!!! ไม่ได้หลอกฉันนะ”
ซากุระร้องด้วยความตื่นเต้น เพราะเธอยังจำสัญญาที่ซาสึเกะบอกว่าจะพาไปเที่ยวทะเลที่ฟลอริดาได้ ติดก็แต่เวลาว่างที่ไม่ตรงกันสักทีทำให้แพลนต้องเลื่อนออกไปเรื่อยๆ
“แต่ผมต้องบินไปหาครอบครัวที่วอชิงตันก่อน อาจจะใช้เวลาสักอาทิตย์ คุณรอได้ไหม”
“ไม่มีปัญหาค่ะ ฉันจะเก็บของแล้วก็หาข้อมูลไว้รอนะคะ….”
“รอผมนะซากุระ”
คำพูดของซาสึเกะและสายตาที่แปลกไปทำให้ซากุระสงสัย แต่ก็ปัดมันทิ้งไปพร้อมกับคลี่ยิ้มหวานให้แล้วพยักหน้าพร้อมยืนยัน
“แน่นอนค่ะ ฉันจะรอคุณ”
สัปดาห์ถัดมา กลางดึกคืนหนึ่งซาสึเกะได้รับโทรศัพท์ด่วนจากครอบครัว ซากุระลุกขึ้นเปิดไฟ เธอเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดของซาสึเกะ กรามของเขาถูกขบแน่นจนขึ้นสันนูน ไหล่กว้างเกร็งจนเห็นกล้ามเนื้ออย่างชัดเจน
“ครับ…ผมเข้าใจแล้ว”
เมื่อซาสึเกะวางโทรศัพท์มือถือลง เขาก็หันมาสบตากับซากุระ แขนทั้งสองข้างของเขาอ้าออก ซากุระจึงเคลื่อนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าของซาสึเกะซบลงกับไหล่บอบบาง อ้อมแขนที่กอดรัดแน่นทำให้ซากุระรับรู้ได้ถึงร่างสั่นน้อยๆจากชายหนุ่ม
ทั้งสองกอดกันเนิ่นนานอยู่แบบนั้น นานจนในที่สุดซาสึเกะก็เงยหน้าจากไหล่ของซากุระแล้วเลื่อนมือมากุมมือเธอด้วยสัมผัสอ่อนโยน ทว่าในดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยร่องรอยความเจ็บปวด ซากุระยกมือของตัวเองสัมผัสใบหน้าของซาสึเกะ ฝ่ามือบางลูบไล้ข้างแก้มของชายหนุ่มเบาๆดุจจะปลอบโยน เมื่อเห็นเขาเจ็บ หัวใจเธอก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน มีอะไรบ้างที่เธอสามารถทำให้ความเจ็บปวดหายไปจากใจของเขา….
ซากุระยกตัวขึ้นแล้วโน้มใบหน้าลงไปจนริมฝีปากทั้งสองแตะกัน หญิงสาวกล้าๆกลัวๆที่จะเป็นคนเริ่มแต่เมื่อเห็นเขายังคงนิ่งราวกับคนไร้จิตวิญญาณ ซากุระจึงข่มความอายแล้วเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปสัมผัสเขาก่อน ร่างบางขยับขึ้นคร่อมร่างหนา แขนเรียวทั้งสองข้างโอบรอบคอชายหนุ่มเอาไว้ แม้ในยามที่จุมพิตอ่อนโยนของเธอถูกความปรารถนาของเขาหลอมละลายจนกลายเป็นจุมพิตที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน ซากุระไม่ได้เขินอายเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมาและนั่นสร้างความแปลกใจให้กับซาสึเกะเป็นอย่างมาก ชุดนอนผ้าซาตินเนื้อบางถูกมือหนาถอดออกไป ฝ่ามือร้อนผ่าวของซาสึเกะสัมผัสไปทั่วเรือนร่างสมบูรณ์แบบของหญิงสาวด้วยความหลงใหล ไม่ว่าจะร่วมรักกันมากี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยเบื่อที่จะสัมผัสเธอเลยสักนิด ตรงกันข้ามเขากลับยิ่งเสพติดในการสัมผัสเรือนร่างของหญิงสาว เรือนร่างที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นของเขาเพียงคนเดียว
เสียงครางหวานดังลอดออกมาเมื่อปลายนิ้วของชายหนุ่มกดลงไปสัมผัสใจกลางร่างกาย แขนเรียวโอบรอบคอเขาแน่น ดวงตาทั้งสองข้างของหญิงสาวปิดสนิท ริมฝีปากเผยอออกมานิดๆ เมื่อประกอบกับท่วงท่าที่ร่างบางนั่งกอดคอคร่อมเขาอยู่ทำให้ภาพที่เห็นเร้าอารมณ์ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก มืออีกข้างที่ว่างของเขาเลื่อนมาลูบไล้หน้าท้องเนียนราบแล้วไล่ขึ้นไปถึงทรวงอกคู่งามที่เขาชอบ มือหนาบีบคลึงเบาๆไปมา ริมฝีปากหนาครอบครองทรวงอกทั้งสองข้าง ดูดดื่ม หยอกเย้า สร้างความเสียวซ่านไปทั่วกายของหญิงสาว ชายหนุ่มตวัดร่างบางให้ลงไปนอนบนเตียง พร้อมกับที่ตัวเขาเลื่อนกายลงไปลิ้มรสความหวานจากใจกลางร่างกายของหญิงสาว
เมื่อลิ้นร้อนชื้นตวัดเข้าไปภายใน เสียงกรีดร้องของซากุระก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่บิดส่ายไปมา ซาสึเกะใช้มือจับเรียวขาเนียนทั้งสองข้างไว้มั่นแล้วมอบความสุขให้กับร่างบาง จนกระทั่งเสียงกรีดร้องหวานแหลมดังขึ้นพร้อมกับร่างที่เกร็งกระตุกและมีน้ำหวานไหลออกมา ชายหนุ่มก้มลงชิมทุกหยาดหยดที่ไหลออกมาจากเรือนกายของหญิงสาวอย่างไม่รังเกียจ จากนั้นจึงเคลื่อนตัวมาข้างบน มองใบหน้าหวานที่มีเหงื่อผุดพราย ดวงตาหวานฉ่ำมองเขาด้วยความรัก ซาสึเกะโน้มตัวลงไปมอบจุมพิตหวานล้ำให้อีกครั้ง แล้วจึงผละกายออกมาถอดเสื้อผ้าของตัวเอง จากนั้นจึงกลับไปหาร่างบาง ร่างกายเปล่าเปลือยที่เสียดสีกันไม่อาจสร้างความรัญจวนใจได้เท่าแก่นกายของชายหนุ่มที่เขานำมาสัมผัสกับทรวงอกทั้งสองข้างของเธอ
“ซาสึเกะ…”
ซากุระเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยลำคอแห้งผาก หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันล้นปรี่ของซาสึเกะ เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไร และนี่เป็นสิ่งเดียวที่ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมาที่เธอไม่ยอมทำให้เขา
“ได้โปรด ที่รัก ผมต้องการคุณ”
ซาสึเกะบอกเสียงแหบพร่า ดวงตาจ้องมองด้วยความคาดหวัง ซากุระข่มความอายแล้วพยักหน้าเบาๆ ตั้งใจจะพูดบางอย่างแต่ทันทีที่เธออ้าปาก เขาก็ดันแก่นกายข้ามาในปากของเธอทันที
“อะ อื้อออออ”
ซากุระร้องเสียงหลงเมื่อไม่ทันตั้งตัว ซาสึเกะใช้มือช่วยพยุงร่างของหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่ง ซากุระตวัดสายตาขึ้นมองซาสึเกะ แต่เมื่อเห็นใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความทรมาน ซากุระจึงข่นกลั้นความอายและตัดสินใจโอนอ่อนไปกับเขา
แม้จะเป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัส ‘สิ่งนั้น’ แต่ซากุระก็สามารถทำได้ดีจนเรียกเสียงครางต่ำของซาสึเกะออกมาได้ มือหนาทั้งสองข้างขยำเส้นผมเธอเพื่อระบายอารมณ์ ร่างหนาขยับจังหวะสอดรับกับการสัมผัสของเธอ กระทั่งเมื่อเขาถึงฝั่งฝันพร้อมกับน้ำที่พุ่งออกมา ซากุระดิ้นขลุกขลักเมื่อความคาวจัดแล่นขึ้นมาถึงจมูก ใบหน้าหวานแหยเกแต่ไม่สามารถถอนริมฝีปากออกได้ เพราะถูกมือหนาจับเอาไว้แน่น ในที่สุดหญิงสาวจำใจต้องกลืนทั้งหมดเข้าไป
“แค่กๆ”
เมื่อซาสึเกะยอมปล่อยตัวออก ซากุระจึงวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดก๊อกน้ำบ้วนปากทันที เธอมองตัวเองในกระจกที่ใบหน้ามีคราบสีขาวกระเด็นอยู่เป็นบางส่วนแล้วก็หน้าแดง รีบใช้น้ำล้างทั้งหมดออก
ซาสึเกะเดินตามเข้ามาในห้องน้ำและดึงเอวของหญิงสาวเข้ามาใกล้ จากนั้นจึงสอดกายเข้าไปภายในกายสาว ซากุระกรีดร้องในคราแรกด้วยความตกใจ มือทั้งสองข้างของหญิงสาวยันขอบอ่างเอาไว้ เมื่อมองจากในกระจก เธอเห็นสายตาของซาสึเกะมองเธอราวกับจะกลืนกินไปทั่วทั้งร่าง มือหนาจับสะโพกเธอไว้แน่นแล้วเคลื่อนตัวเข้ามาเป็นจังหวะร้อนแรง เมื่อตั้งหลักได้ซากุระจึงขยับกายตอบสนองกลับไป ทั้งสองสบตากันผ่านกระจก ดวงตาต่างเต็มไปด้วยความปรารถนาไม่แพ้กัน ทรวงอกที่สั่นตามแรงกระแทกไปกระทบกับขอบอ่างน้ำจนหญิงสาวสะดุ้ง ซาสึเกะเร่งจังหวะเร็วขึ้น กระทั่งช่วงสุดท้าย เขาจับร่างบางของหญิงสาวเอนลงไปกับพื้นห้องน้ำ มือหนายกสะโพกขึ้นแล้วกระแทกกายสวนเข้าไปสุดแรง เพียงไม่กี่ครั้งความอุ่นร้อนก็แผ่ซ่านเข้าไปในร่างของหญิงสาว
ซาสึเกะทรุดตัวฮวบลงไปซุกกับอกของซากุระ ร่างกายของทั้งสองยังสอดประสานกัน ซากุระขยับแขนเข้ากอดซาสึเกะ แล้วตวัดขาโอบรอบสะโพกของซาสึเกะทำให้ร่างกายประสานกันแนบชิดยิ่งขึ้นไปอีก
“อ๊ะ…”
ซากุระร้องออกมาด้วยความเสียวเมื่อรู้สึกถึงความอึดอัดคับแน่นมากกว่าเดิม ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นมองแล้วกล่าวว่า
“คุณทำตัวเองนะ ซากุระ”
รอยยิ้มยั่วยวนจากร่างบางทำให้ซาสึเกะมอบจุมพิตเร่าร้อนพร้อมกับจังหวะรักที่เริ่มขึ้นอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ซาสึเกะกลับสอดแขนโอบรอบเอวบาง แล้วยกร่างของซากุระขึ้นมาทั้งที่ส่วนล่างของทั้งสองยังคงไม่แยกออกจากกัน
“อื้อออออ”
ซากุระร้องแล้วตวัดแขนโอบรอบคอเขา ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่างกาย ซาสึเกะอุ้มตัวซากุระไปชิดผนังห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัว สายน้ำที่สาดลงมาทำให้ทั้งสองร่างเปียกชุ่มแต่ไม่อาจดับความร้อนที่เกิดจากเกมรักของทั้งคู่ได้เลย
“ตัวแค่นี้ ขอผมอุ้มหน่อยเถอะ”
ซาสึเกะบอกพร้อมกับเร่งจังหวะรัก เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับไปกับเสียงครางของทั้งคู่ ความเย็นจากผนังที่ซากุระสัมผัสไม่อาจเทียบได้กับความร้อนจากจังหวะรักที่ซาสึเกะมอบให้ หญิงสาวกอดคอและตวัดขารอบเอวซาสึเกะแน่นขึ้นเมื่อถูกซาสึเกะส่งไปถึงฝั่งฝันอีกครั้ง หญิงสาวคล้ายจะหมดแรงเมื่อถูกมอบบทรักติดกัน ซาสึเกะถอนกายออกแล้วอาบน้ำให้ทั้งคู่อีกครั้ง จากนั้นจึงตวัดร่างบางขึ้นอุ้มออกไปจากห้องน้ำ วางร่างบางบนเตียงแล้วตามไปทาบทับอีกครั้ง
“ผมขอถึงเช้านะ ที่รัก”
ชายหนุ่มบอกแล้วเริ่มปฏิบัติภารกิจอีกครั้ง ซากุระมองท้องฟ้าด้านนอกแล้วถอนหายใจออกมา คงอีกนานกว่าจะเช้า แต่ถ้าหากร่างกายของเธอสามารถบรรเทาความเจ็บปวดของซาสึเกะให้ลดลงได้ เธอก็ยินดี
เธอรักเขาและพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข…
26.12.2015
งานรีบ งานนี้ใครดีใครได้ โดนแบนตัวใครตัวมันนะคร้า
ขอบคุณทุกการติดตาม เม้นโหวตเป็นกำลังใจด้วยจ้า
แถมยัง... ยัง.......... -.,- ทำสลัดกันบ่อยเหลือเกิ๊นนน ฮ่ะๆๆๆๆๆ
แต่ก็มาอัฟไวๆนะคะ
แต่ก็มาอัฟไวๆนะคะ
สงสารซากุระจัง กำลังรักกันดีๆเลย
//ไม่ใช่ว่าเกะกำลังโดนพ่อแม่จับคลุมถุงชนอยู่นะ ลูกทูตนี่เนอะ
เกะ ถึงแกจะเครียดแค่ไหน
เรื่องนี้เกะก็ทนได้... ถ้ามีหนูกุ
สปาร์คกันแทบตลอดแบบนี้ไม่มีน้องโผล่มาอีกเหรอ....!!!!
ตอนนี้โมเม้นมุงมิ้งมาก
เกะต้องมีอะไรปิดบัง อยากรู้แล้ววว
แต่คาดว่าต้องเปิดเผยพร้อมความดราม่า
รอๆๆๆๆๆ
หนูกุเราเหมือนเด็กเลย ใสๆ
ไม่อยากให้เข้าดราม่า (;?;)
หวานหนักขนาดนี้ แถมเกะเหมือนมีความลับอีก....
สงสัยต้องกินมาม่าทุกวัน เพื่อเตรียมพร้อม 555+