คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : my heart {3}
...my heart {3}
“คุณหนูค่ะเร็วๆสิค่ะคุณเจฟรออยู่นะค่ะ”คุณแม่บ้านตะโกนเรียกร่างบาง
ให้ออกมาเร็วๆเพราะนี่มันก็เรทมาสิบนาทีแล้ว
“รู้แล้วค่ะ” ร่างบางเดินหน้ามุ่ยออกมาจากห้องของตน เธอยังไม่อยากเจอกับเจฟตอนนี้เพราะหลังจากเหตุการณ์นั้นเธอกับเขาก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
คริสติน่าค่อยเดินลงไปข้างล่างอย่างช้าๆ เธอยังไม่อยากเจอเจฟจริงๆแต่จะทำยังไงได้พี่คริสโตเฟอร์ก็อยู่เดี๋ยวจะสงสัยเอาได้
ร่างสูงของเจฟนั่งรออยู่กับคริสโตเฟอร์อยู่ก่อนหน้านี้ ทำให้เขาได้ถามอะไรเกี่ยวกับผู้ชายที่กอดคริสติน่าเพราะเขารู้ว่ายังไงแพตตี้ก็ต้องบอกเรื่องนี้ให้คริสโตเฟอร์รู้และเขาก็มั่นใจว่าคริสโตเฟอร์ก็รู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยแน่
“พี่รู้จักมันใช่ไหมครับ” เจฟถามด้วยสีหน้าอย่างจริงจัง
“ใช่พี่รู้จัก” วางกาแฟในมือลงแล้วหันมาคุยกับเจฟ
“มันเป็นใครครับแล้วมายุ่งอะไรกับคริสติน่า” ร่างสูงเริ่มเครียดขึ้นทุกทีๆ
“แดเนี่ยวเป็นแฟนเก่าคริสติน่าน่ะ”
แล้วบทสนทนาของสองหนุ่มก็ต้องหยุดลงทันทีที่คริสติน่าเดินเข้ามา “คุยอะไรกันหรอค่ะ” ร่างบางรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อยกับปฏิกิริยาของสองหนุ่มตอนที่เธอเดินเข้ามาทำให้เธอนึกเรื่องครั้งนั้นทันที
ร่างสูงทำเป็นไม่รับรู้กับท่าทางของร่างบาง “เปล่าหรอก...ไปกันเถอะ” แล้วหันไปลาคริสโตเฟอร์ “ไปนะฮะพี่คริสโตเฟอร์” คริสโตเฟอร์พยักหน้ารับเท่านั้นไม่ได้พูดอะไรแล้วหันไปยิ้มให้กับคริสติน่าเป็นเชิงบอกว่าโชคดี
ร่างบางเงยมองหน้าเจฟที่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนี่เอง “ก็ไปสิ...” แล้วเดินไปที่รถของเจฟทันที
‘ตาบ้าทำยังกับจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้อย่างงั้นหละ’ คิดแล้วมันน่าน้อยใจจริงๆ
ร่างสูงเดินตามร่างบางไปทันทีแล้วเปิดประตูให้ “เชิญครับคุณผู้หญิง” คริสติน่ามองเจฟด้วยสายตาอย่างไม่เข้าใจจริงๆ เจฟก็จับสังเกตได้แต่ก็ไม่พูดอะไรเพียงใช้สายตาสื่อเท่านั้นแต่ก็นั่นหละที่คริสติน่าไม่เข้าใจ
“ซูหนี่ว์..รอฉันด้วยสิ” ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
“ก็เร็วๆหน่อยสิ..หย่งอี้” ซูหนี่ว์เดินกลับมาชุดร่างบางของเพื่อนให้เดินตามตนทันที “ถ้าฉันตามหาแดเนี่ยวไม่เจอฉันโทษเธอแน่....ที่ทำให้ฉันช้า” พูดด้วยน้ำเสียงแกมบังคัม
หย่งอี้ทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยที่ซูหนี่ว์ทำเหมือนว่าเธอไม่ใช่เพื่อนเลย “ก็ได้”
ร่างสูงของแดเนี่ยวที่เห็นสองสาวซูหนี่ว์และหย่งอี้เดินมาทางเขาแทบหลบไม่ทัน “ยังจะตามมาอีกหรอเนี่ย” พ่นลมหายใจออกอย่างเหนื่อยหน่าย “เวรกรรมอะไรของเราวะ”
ร่างสูงแดเนี่ยวเหลือบมองไปเห็นคริสติน่ากับผู้คนที่ต่อยเขาวันนั้นเดินมาด้วย “ทำไมถึงเดินมาด้วยกันได้” แต่ตอนนี้ไม่เหลือเวลาให้เขาได้สงสัยอะไรอีกแล้ว ตอนนี้เขาต้องหนีจากสองสาวนั่นก่อน “จะตามมาทำไมเนี่ย”
เมื่อคริสติน่ากับเจฟเดินมาถึงที่ห้องร่างบางก็ยังทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ดี จนร่างสูงเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน จึงทามออกไปทั้งที่รู้ “เป็นอะไรคริสติน่า” ร่างบางก็ทำเป็นไม่สนใจหูทวนลมไปเรื่อยๆ จนเจฟเริ่มที่จะทนไม่ไหวแล้วไม่งั้นทั้งวันเขาอาจจะไม่ได้คุยกับเธอเลยก็ได้ จึงตัวยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่ใบหูเล็กๆของเธอ “คิดถึงเรื่องวันนั้นอยู่หรอ” ร่างบางหันขวับทันทีทำให้หน้าของเธออยู่ห่างจากร่างสูงไม่กี่เซ็นสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ดวงตาของทั้งสองกำลังเชื่อมโยงใบหน้าของร่างสูงค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าของร่าง
“ปั่ง” เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างแรงจากบุคคลพึ่งมาใหม่
“คริสติน่า” เสียงเรียกอันคุ้นเคยนั้นทำให้คริสติน่าที่พึ่งหลุดจากภวังค์หันขวับมามองทันทีพร้อมกับร่างสูงของเจฟ
“แดเนี่ยว”
ความคิดเห็น