คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : my heart {2}
...my heart {2}
“จำไว้นะ…เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว”
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย” ยิ่งคิดร่างบางก็ยิ่งไม่เข้าใจทำไม ทำไมเจฟถึงทำแบบนั้น “นายทำอย่างนั้นทำไมเจฟ” มือเรียวแตะที่ริมฝีปากตนเอง “นายจูบฉันทำไม”
ในเวลาเดียวกันนี้เองร่างสูงของเจฟได้ขับรถสปอร์ตคู่ใจขับมาจอดที่หน้าบ้านของร่างบางที่ตนพึ่งมอบจูบร้อนแรงให้ไปนี้เอง แล้วเลื่อนกระจกลงเพื่อที่จะมองเข้าไปข้างในได้ชัดอาจจะเห็นร่างบางบางก็ยังดี “คริสติน่าฉันขอโทษ” เขารู้สึกผิดจริงๆที่ทำอย่างนั้นกับเธอไป แต่เขาก็ไม่อาจปล่อยให้เธอต้องอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่นได้ ยิ่งเห็นเธอร้อง แวดตาที่เจ็บปวด ให้ผู้ชายคนนั้นเขาก็ยิ่งทนไม่ได้ กระแทกเสียงด้วยความโมโห “เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวคริสติน่า”
“พี่เห็นพี่คริสติน่าหรอคะ” สาวน้อยหน้าหวานถามพี่ชายด้วยท่าทางดีใจ “ใช่” ร่างสูงยังคงนึกถึงตอนที่เขาได้เจอกับคริสติน่าแล้วเขาก็รั้งเธอไว้แต่ที่เขาไม่เข้าใจผู้ชายคนนั้นมองคริสติน่าด้วยสายตาที่เขามองเธอเหมือนกัน “พี่แดเนี่ยวเป็นอะไรไปคะ” สองมือที่จะทำแผลให้พี่ชายหยุดทันทีมองด้วยสายตาที่เป็นห่วงว่าพี่ชายของตนเป็นอะไรทั้งๆที่ก็ได้เจอกับพี่คริสติน่าสุดที่รักของตัวเองแล้ว “พี่เป็นอะไรมีอะไรบอกน้องได้นะ....แล้วแผลนี่อีก” พูดแล้วอยากจะร้องไห้เธอเป็นห่วงพี่ชายจริงๆ “พี่ไม่เป็นอะไรเราไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก” ถึงจะถามไปก็เท่านั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่ถามแล้วตั้งใจทำแผลอย่างเบามือที่สุด
‘ไม่ว่าจะยังไงเราก็จะไม่มีวันปล่อยคริสติน่าอีกแล้ว’
“คุณหนูคะ....คุณคริสโตเฟอร์กลับมาแล้วค่ะ”ร่างที่กำลังจะเตรียมตัวเข้านอนตื่นเต็มตาทันที พี่ชายสุดหล่อของเธอกลับมาแล้ว “จริงหรอคะ” ร่างบางรีบวิ่งมาเปิดประตูทันที
“เซอร์ไพรส์” ร่างสูงกางแขนเตรียมตัวที่จะถูกจู่โจมจากน้องสาวของตน
ทันที
“พี่คริสโตเฟอร์” ร่างบางกระโดดกอดร่างสูงผู้เป็นพี่อย่างดีใจ
“ไงสาวน้อยไม่เจอกันตั้งนานสบายดีไหม”พูดแล้วก็สวมกอดน้องสาวอย่างคิดถึง คุณแม่บ้านเห็นก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้กับภาพที่เห็น คุณแม่บ้านอย่างเธอเองก็คิดถึงคุณหนูคริสโตเฟอร์เหมือมนกันแล้วอะไรกับน้องสาวอย่างคริสติน่าล่ะที่จะไม่คิดถึง เธอต้องอยู่คนเดียวกับคนรับใช้ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่และพวกพี่ชายก็ไม่อยู่ไปต่างประเทศกันหมด บางครั้งคุณแพตตี้คุณหนูข้างบ้านก็มาหาบ้างจะมาทุกวันก็ไม่ได้เพราะคุณเขาก็ไม่ค่อยว่าง
ละจากอ้อมกอดของพี่ชายแล้วเงยขึ้นมองหน้าให้เห็นชัดๆ “กลับมาทำไมไม่บอกน้อง” แล้วสวมกอดเข้าไปใหม่อีกครั้ง ก้มมองน้องสาวอดที่จะยิ้มไม่ได้ “เซอร์ไพรส์ไง” จากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปยังห้องนั่งเล่นข้างล่าง
“ทำไมพี่กลับมาคนเดียวล่ะค่ะ”
“ไอคริสเตอร์มันรอกลับพร้อมคุณพ่อคุณแม่น่ะ” พูดพลางลูบหัวร่างบางไปอย่างเอ็นดู
กว่าทั้งสามจะคุยกันเสร็จเวลาก็ล่วงเลยมาดึกพอสมควร “นอนได้แล้วมั้ง...ดึกแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเข้านอน” ร่างบางก็พึ่งนึกได้พี่ชายคงจะเพลียไม่น้อยกับการเดินทาง “ค่ะ”
หลังจากที่เดินไปส่งสาวน้อยเข้านอนแล้วร่างสูงก็เดินกลับห้องนอนของตนทันที แล้วหยิบโทรศัพท์โทรไปหาหวานใจ
“ไงคะคริสโตเฟอร์”
“ตกลงเรื่องเป็นไงครับที่รักบอกผมที”
“ค่ะ”
ทันทีที่คริสโตเฟอร์ลงจากเครื่องมาเขาก็โทรไปหาแพตตี้ทันที “ผมมาถึงแล้วนะครับคิดถึงที่รักจัก”
“แหม่” สาวหมวยที่พึ่งถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวจากคริสติน่าและเจฟ
“ครับ ตอนนี้ที่รักอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปหา”
“จริงหรอคะ” เอ๊ะ! แต่คนที่เขาควรจะไปหาน่าจะเป็นคริสติน่ามากกว่า “ที่รักคะแพตตี้ว่าที่รักกลับบ้านไปหาคริสติน่าดีกว่านะ”
ร่างสูงขมวดคิ้วยุ่ง “ทำไมครับยัยคริสติน่าเป็นไร”
“ก็วันนี้คริสติน่ากับแพตตี้เจอกับแดเนี่ยวนะสิคะ” ร่างสูงวางสายเสร็จก็มุ่งหน้ากลับบ้านทันที
ความคิดเห็น