คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : my heart {1}
...my heart {1}
“ฉันรักนายนะ…….ได้ยินไหม”
“พอเถอะ คริสติน่าเรื่องของเรามันจบลงแล้ว”
ภาพในอดีตยังคงติดอยู่ในภาพความทรงจำของร่างบางไม่สามารถลบลืมมันไปได้แม้กระทั้งความเจ็บปวดความเจ็บปวดที่แสนร้าวรานได้ถึงแม้จะผ่านมาสามปีแล้วก็ตามทำได้แค่เก็บมันไว้ให้ลึกที่สุด
แววตาของร่างบางล่องลอยทำให้ร่างสูงที่พึ่งเข้ามาอดเป็นห่วงไม่ได้ “เฮ้! คริสติน่า”คนถูกเรียกถึงกับฉงนทันที “เป็นอะไรฮะเรียกตั้งนานแล้วไม่หัน”แล้วนั่งลงข้างๆร่างบาง “เป็นไร”แล้วก้นหน้าเข้ามาใกล้ๆจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
ร่างบางรีบหันหน้าหนีทันที“ไม่นี่....”
ร่างสูงของเจฟยกแขนไปเกี่ยวคอร่างบางไว้“ชั่งเถอะอยากกินนมแล้วอ่ะเราไปกันเถอะ”ร่างบางหันขวับทันที “ไอบ้าเจฟพูดให้มันดีๆไม่ได้รึไง”
ร่างสูงยิ้มกริ่มกวนโทสะเห็นร่างบางเริ่มไม่พอใจก็ปรับสีหน้าทันที “โอ๋ๆ ขอโทษ..ปะๆเราไปกันเถอะเดี๋ยวพี่แพตตี้รอนะ”ร่างบางได้แต่ทำหน้าหนักใจกับเพื่อนตัวดี “เร็วๆสิ…”
“รู้แล้วน่า…”แล้วก็เดินตามร่างสูงไปแต่ร่างสูงนี่สิกลับไม่รอเธอเลย “ไอบ้าเจฟอะ..เดินรอกันบ้างสิขายาวคิดว่าได้เปรียบนักรึไง..”กว่าจะตามร่างสูงทันก็เล่นซะหอบเลยทีเดียวอย่างนี้มันต้องเกาะ
กว่าสองคนจะมาถึงร้านที่นัดพี่แพตตี้ไว้ก็กินเวลาเลยที่เดียว สาวหมวยทำหน้าหน้างอทันทีเห็นที่คริสติน่ากับเจฟมา “กว่าจะมากันได้นะสองคน”มองอย่างจับผิด
“โถ่....พี่แพตตี้สายนิดเดียวเอง...”ก้มหน้างุดหันไปมองร่างบางที่นั่งข้างๆแล้วเงยหน้าขึ้นมา “ถ้าพี่แพตตี้จะหาคนผิดนะนี่เลย.....คริสติน่าช้ามาก....”ร่างบางหันไปตีแขนเจฟทันที “พอกันเลยทั้งสองคนสั่งกันได้แล้วพี่หิว”
“อาหารครับ”บริกรหนุ่มยิ้มหวานแล้วยื่นอาหารมาให้คริสติน่ารับแต่เจฟ กลับรับแทนแล้ววางไว้ตรงหน้าร่างบางแขนก็พาดคอร่างบางไว้ “นี่อ่ะ…กินซะจะได้โตไว้ๆ”แล้วหันไปโบกมือไล่บริกรหนุ่ม
คนที่เห็นทุกอย่าง อย่างแพตตี้ได้แต่ยิ้มหวานให้กับภาพที่เห็นตรงหน้า คริสติน่าน่าจะรู้ไหมน่าว่ามีคนเค้าคอยเป็นห่วงอยู่อย่างออกหน้าออกตาเกินคำว่าเพื่อนรึว่าหัวใจดวงนี้มันเจ็บจนด้านชาไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว
“ทานกันเถอะมื้อนี้พี่เป็นคนเลี้ยงเอง”ร่างสูงยิ้มกลับมาอย่างรู้ทัน “พูดซะดีเลยนะพี่แพตตี้..มื้อนี้พี่ต้องเลี้ยงพวกเราอยู่แล้วพี่แพ้พนันเองช่วยไม่ได้”แล้วหันไปหัวเราะให้กับร่างบางที่นั่งข้างๆ
คริสติน่าที่กำลังจะตักอาหารเข้าปากหัวใจก็เต้นรัวแรงอยู่ในอกเห็นร่างสูงที่ถึงแม้จะไม่ได้เห็นตั้งนาน แม้จะอยากเจอมากแค่ไหนก็ตามแต่ก็ยังจำได้ติดตาเดินเข้ามาในร้านแล้วเลือกที่จะนั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามที่จะเห็นหน้าเธอชัดๆ ทั้งคู่ไม่อาจละสายตาออกจากกันและกันได้ยิ่งมองก็ยิ่งใช่ยิ่งเห็นภาพในอดีตแล่นเข้ามาหัวใจมันบีบลัดน้ำตาซึมเอ่อไหลออกมามือไม้กลับไม่มีแรงขึ้นมาซะดื้อๆช้อนหล่นลงไปที่จาน นัยน์ตาคมของร่างสูงฉายชัดถึงความเจ็บปวดที่มีฉายออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“อะไรของเธอเนี่ย”เจฟหยิบทิชชู่แล้วเช็ดที่มือของคริสติน่ารู้สึกเหมือนมีน้ำหยุดใส่มือเลยหันขึ้นไปมองก็ตกใจ “คริสติน่าเป็นอะไร..ใครทำอะไรเธอ”ดันร่างบางเข้ามาให้ซบกับอกกว้างของตนเอง
แพตตี้สังเกตเห็นว่าคริสติน่าเห็นไปมองโต๊ะฝั่งตรงข้ามเลยหันมองตามก็ตกใจอย่างมากไม่คิดว่าจะได้เจอกับผู้ชายคนนี้อีกคนที่ทำให้น้องสาวของเธอต้องเจ็บปวดตลอดสามปีที่ผ่านมา
‘แดเนี่ยว’
คริสติน่าดันตัวเองให้ออกจากอกกว้างของร่างสูงแล้ววิ่งออกจากร้านไป เจฟที่กำลังจะลุกตามไปก็ต้องชะงักเพราะแพตตี้ดึงแขนไว้แล้วส่ายหน้าเป็นเชิงบอกไม่ให้ไป “ทำไมล่ะพี่..ผมจะไปหาคริสติน่า”แล้วเธอจะปล่อยไปได้ยังไงล่ะให้เจฟไปเห็นภาพบาดตาบาดใจระหว่างคริสติน่ากับแดเนี่ยวน่ะหรอไม่มีทาง
ร่างสูงของแดเนี่ยวรีบรุกออกมาทันทีหลังจากที่ร่างบางวิ่งออกไป “คริสติน่า”ได้ยินเสียงของร่างสูงแล้วหัวใจก็ยิ่งลัดมากขึ้นทุกทีๆ ละแล้วก็จับร่างบางไว้ได้สวมกอดจากข้างหลังไว้แน่นไม่ยอมปล่อยพยายามร่างบางขัดขืนทุกวิถีทางเพื่อที่จะหลุดจากอ้อมกอดนี้ “ปล่อยนะ…ปล่อย..”น้ำตาเอ่อล้นมากกว่าเดิมจนไม่สามารถควบคุมมันได้แล้ว
เจฟที่วิ่งมาเห็นก็วิ่งเข้าไปกระชากร่างบางออกทันทีแล้วชกไปที่หน้าแดเนี่ยวอย่างแรงแล้วพาคริสติน่าวิ่งไปหลบที่มุมตึกแถวๆนั้นแล้วยกแขนทั้งสองข้างของร่างบางกดกับกำแพง
“จำไว้นะ…เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว”พูดจบก็ทาบเรียวปากมอบจูบร้อนแรงให้แก่หญิงสาว
ความคิดเห็น