-SLAVEHOLDER- [BTS X YOU]

ลำดับตอนที่ #9 : -SLAVEHOLDER 08- 100%

คำเตือน : เนื้อหาเรื่องนี้เเต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายหรือพาดพิงผู้ใด มีเนื้อหารุนแรง 18+ รับไม่ได้กดออกนะคะ อย่ากดแบน หรือเตือนกันดีๆก็ได้ไรท์รับฟังนะ

 

เจเดน Cr.Jungkook Bts

ฟ้าประทาน Cr.Olivia Hye LOONA

โจชัว Cr.Y Golden child

วอนอู Cr.Wonwoo Seventeen

--------

-SLAVEHOLDER- 

-08-

          #ฟ้าประทานเจเดน

        Love me or hate me, but you will never change me – จะรักหรือเกลียดฉัน แต่คุณก็ไม่มีทางเปลี่ยนฉันได้

*ยังไม่ได้แก้คำผิด

ณ ตึกฮวายังคอเปอเรชั่นกรุ๊ป

ภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้างขวาง ซึ่งเป็นห้องทำงานของเจเดน บนโต๊ะราคาแพงมีเหล่ากองเอกสารวางอยู่มากมายรอให้เจเดนเซ็นอนุมัติให้ แต่ทว่าเอกสารหลายกองพวกนั้นไม่อาจรั้งความสนใจของเจเดนไว้ได้เลย นอกจากข้อมูลจากการตรวจดีเอ็นเอบนหน้าจอไอแพด คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อสายตาได้กวาดอ่านข้อมูลตัวอักษรและตัวเลขบนหน้าจออย่างละเอียดถี่ถ้วนและชัดเจน

ที่หน้าจอนั้นคือผลการตรวจดีเอ็นเอของฟ้าประทานและควอนฮานึล...

ไม่มีอะไรที่เจเดนคาดการณ์เอาไว้แล้วจะผิดคาด เพราะเจเดนไม่เคยพลาดเรื่องอะไรแบบนั้น เว้นซะแต่เรื่องนี้ เรื่องดีเอ็นเอที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้สักที ถึงแม้ว่าเจเดนจะมีทั้งเส้นผมของฟ้าประทาน และเลือดของควอนฮานึลที่ยังแห้งกรังอยู่บนแผ่นกระดาษจดหมายฉบับสุดท้ายที่เธอเขียนให้เจเดน

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

น้ำเสียงทุ้มติดเข้มเอ่ยถามวอนอูที่ยืนกุมมือไว้ที่หน้าขาอยู่ไม่ไกล เพียงเพราะคำถามของเจเดนก็ทำให้วอนอูรีบโค้งศรีษะและเอ่ยบอก

“ไม่สามารถพิสูจน์ได้จริงๆครับนายท่าน เพราะผลเลือดของคุณฮานึลไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าเป็นเลือดของคุณฮานึลจริงๆครับ”

ปึง!

สิ้นเสียงของวอนอู เจเดนก็ตบโต๊ะดังลั่นเป็นอันให้วอนอูยิ่งต้องก้มศรีษะลงยิ่งกว่าเก่า ในตอนนั้นไม่มีใครได้เห็นสีหน้าวูบไหวของเจเดนเลยสักคน

ที่วอนอูพูดมาเมื่อกี้มันยิ่งเหมือนเหล็กแหลมนับพันที่คอยทิ่มแทงหัวใจของเจเดนเสมอว่าแท้จริงแล้ว ควอนฮานึลเธอไม่ได้แค่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตเหมือนอย่างที่ในข่าวรายงาน

แต่เธอถูกลอบสังหารโดยใครสักคนต่างหาก...

“แล้วผลตรวจเลือดล่ะ สรุปแล้วเป็นของใคร”

“ยังพิสูจน์ไม่ได้เหมือนกันครับนายท่าน เพราะทางตำรวจ-“

พรึ่บ โครม!

“!!!”

แค่เพียงเจเดนได้ยินคำว่าตำรวจ เหล่ากองเอกสารก็ถูกปาดกว้านโยนลงพื้นแบบไม่ไยดี เจเดนไม่ถูกกับตำรวจเท่าไหร่นัก เพราะนอกจากพวกรัฐบาลที่เจเดนเป็นคนกวาดต้อนจนมีเส้นสาย ก็มีแต่พวกตำรวจนี่แหละที่สาระแนเรื่องของเจเดนไม่หยุด

เพราะจะอาศัยแค่เพียงอิทธิพลทางด้านธุรกิจอย่างเดียวก็ไม่ได้ มีคนคอยสนับสนุนก็ใช่ว่าจะไม่มีคนคอยท่ารอให้ล้ม

“มันปกปิดข้อมูลอีกล่ะสิ แม้กระทั่งข้อมูลของพ่อยัยทาสนั่น!”

น้ำเสียงทุ้มติดเข้มเอ่ยออกมาพร้อมกับกำมือที่วางราบกับผืนโต๊ะสีดำราคาแพงแน่น วอนอูผู้เป็นมือขวามิได้เอ่ยคำใดออกมาต่อ เพราะขืนพูดไปก็มีแต่จะทำให้เจ้านายอย่างเจเดนเลือดร้อนมากกว่าเดิม และวอนอูก็รู้ดีอยู่แก่ใจเสมอว่าไม่มีเรื่องไหนที่จะทำให้เจเดนเลือดร้อนยิ่งกว่าหมาบ้าได้นอกจากเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อว่า ควอนฮานึล

แกร็ก

“พี่”

เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่นาที บานประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกก่อนที่จะปรากฏร่างสูงของจอนโจชัวที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศญี่ปุ่นหลังจากที่ถูกเจเดนไล่ไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ร่างสูงในชุดสูทสีดำเรียบร้อยเดินเข้ามาก่อนที่จะเอ่ยเรียกพี่ชายเบาๆด้วยความเคารพ

เพราะเหตุนั้นเจเดนจึงต้องรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เคร่งขรึมเหมือนปกติ เพื่อไม่ให้โจชัวจับได้ว่าเจเดนกำลังไม่สบอารมณ์อยู่

“ผมได้ข่าวว่าพี่เผาขุมทรัพย์ของวาตานาเบะ”

เมื่อมาถึง โจชัวก็เอ่ยเปิดประเด็นทันทีโดยที่ไม่อ้อมค้อม ก่อนที่ร่างสูงของเจเดนจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน ตามด้วยวอนอูที่ก้มเก็บเอกสารที่เจเดนฟาดทิ้งเมื่อครู่

“อืม”

“พี่ก็ยังเป็นพี่เหมือนเดิม”

โจชัวเอ่ยชื่นชมพี่ชายด้วยความเคารพ ก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งเอนหลังที่โซฟาไม่ไกล เจเดนไม่ได้ตอบอะไรโจชัวกลับไปเพียงแค่หยิบไอแพดเครื่องเดิมขึ้นมาและปิดหน้าข่าวสารที่เข้าเพิ่งจะเช็กไปเมื่อกี้ซะ

แต่ทว่าการกระทำของเจเดนก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของโจชัวได้อยู่ดี ถึงแม้ว่าโจชัวจะยังรู้สึกเคืองๆฟ้าประทานที่เป็นเหตุทำให้เขาต้องถูกเจเดนไล่ไปญี่ปุ่นถึงสองวัน แต่พอได้เห็นพี่ชายของตนยังคอยหมกมุ่นเกี่ยวกับเรื่องตามหาชาติกำเนิดของยัยทาสนั่น ก็ยิ่งทำให้โจชัวรู้สึกโกรธเคืองยิ่งกว่าเดิม  

“ยัยทาสนั่นตายหรือยัง”

“!..”

เพียงเพราะแค่อยากเช็กว่าฟ้าประทานเธอยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า โจชัวจึงได้เอ่ยปากถามวอนอูที่กำลังจะหยิบกระดาษแผ่นสุดท้ายเข้ากอง แต่ยังไม่ทันที่วอนอูจะได้ตอบ สายตาโฉบเฉี่ยวของสองพี่น้องก็ปะกันพอดี

แค่เพียงได้เห็นแววตาวูบไหวของเจเดน แค่นี้โจชัวก็รู้แล้วว่าเจเดนยังมีใจคิดว่าฟ้าประทานเธอคือควอนฮานึลจริงๆ เขาถึงยังไว้ชีวิตเธออยู่อีก จนกระทั่งเวลามันผ่านมาจนเกือบจะหนึ่งอาทิตย์แล้ว ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั่นไม่เคยมีทาสคนไหนมีชีวิตรอดได้เกินสามวันเลยด้วยซ้ำ

“พี่คิดจริงๆเหรอว่ายัยทาสนั่นคือควอนฮานึล”

“อย่าพูดถึงชื่อเธอ”

“ถ้างั้นทำไมพี่ถึงยังไม่ฆ่ายัยทาสนั่นทิ้งสักที”

“....”

“หรือพี่หลงรักยัยทาสนั่นเข้าให้เหมือนที่พี่หลงรักผู้หญิงที่ชื่อฮานึล-“

“โจชัว!”

น้ำเสียงแข็งกร้าวตะโกนดังลั่นเมื่อโจชัวไม่หยุดพูดถึงฮานึลสักที สำหรับโจชัวแล้ว ฮานึลก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โจชัวเคยได้รู้จัก แต่กับเจเดนฮานึลเธอแตกต่างไปจากนั้น แค่เพียงได้ยินชื่อของเธอหัวใจของเจเดนก็เหมือนถูกเหล็กแหลมนับพันทิ่มแทงจนเลือดกระเซ็น

เพราะเหตุนั้นการพิสูจน์ว่าฟ้าประทานเธอใช่ควอนฮานึลหรือเปล่าจึงสำคัญกับเจเดนมาก สำคัญมากพอๆกับเรื่องธุรกิจที่เขาทำ

“พี่เปลี่ยนไป”

“กลับญี่ปุ่นไปซะ”

แทนที่จะได้คำตอบที่น่าฟังจากพี่ชายของตน กลับไม่ใช่อย่างนั้น โจชัวถูกเจเดนไล่กลับไปญี่ปุ่นอีกครั้งหลังจากที่เขาเคยถูกเจเดนไล่ไปแล้วครั้งหนึ่งเพราะยัยทาสที่ชื่อว่าฟ้าประทาน ดวงตาแข็งกร้าวจับจ้องสีหน้าของพี่ชายที่ดูเป็นกังวลใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วยความรู้สึกที่โกรธเคือง

โกรธเคืองผู้หญิงคนนั้นที่ขึ้นสถานะว่าเป็นเพียงแค่ทาส

โจชัวไม่รู้ว่าฟ้าประทานเธอไปทำอะไรทำไมเธอถึงสามารถทำให้เจเดนมองเธอล้ายควอนฮานึลไปได้ ทั้ง ๆที่มันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะผู้หญิงที่ชื่อควอนฮานึลเธอได้ตายไปเป็นสิบปีแล้ว เธอไม่มีทางยังมีชีวิตอยู่แน่ ๆ มีเพียงแค่เจเดนนั่นแหละที่ยังงมงายคิดว่าเธอยังมีชีวิตอยู่

“....”

“แล้วไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้อีก มีอะไรทำก็ไปทำซะ”

“....”

เจเดนไม่เพียงแต่จะรับฟังและถอดใจ ถึงแม้ว่าคนที่กำลังมีเรื่องด้วยก็คือน้องชายแท้ๆ หนำซ้ำเขายังจะกำชับโจชัวให้แน่ชัดถึงหน้าที่ที่เขาควรจะทำ

“ฉันจะให้วอนอูจัดการเรื่องตั๋วให้ ออกไปได้แล้ว”

ร่างสูงของโจชัวยอมออกไปจากห้องทำงานของเจเดนในทันที เมื่อเขาไม่อาจทนระงับโทสะที่เกิดขึ้นจากการที่ถูกพี่ชายสุดที่รักไล่เพราะทาสคนหนึ่งได้ บานประตูบานใหญ่ปิดลงเมื่อร่างสูงของโจชัวไปพ้นแล้ว เจเดนถึงได้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพราะการจัดการกับน้องชายตัวดีอย่างโจชัวนั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

เจเดนรู้ดีว่าโจชัวไม่ชอบผู้หญิง แต่เพื่อการพิสูจน์ที่แน่ชัดและเพื่อผลประโยชน์ในอนาคต เจเดนจึงจำเป็นที่จะต้องทำ เพราะถ้าหากฟ้าประทานเธอคือฮานึลจริง ๆล่ะก็การที่จะโค่นทาคาดะและวาตานาเบะก็ไม่ใช่เรื่องยาก แถมเจเดนยังจะสามารถสืบที่มาที่ไปของอุบัติเหตุครอบครัวของฮานึลได้ด้วย

เพราะอยาลืมสิว่าฟ้าประทานเธอถูกจับพลัดจับพลูมาที่งานประมูลทาสได้เพราะวาตานาเบะจับตัวเธอมา ดังนั้นเจเดนเลยคิดว่ามันจะต้องมีเงื่อนงำอะไรเพิ่มอีกแน่ ๆ เขาถึงได้เก็บฟ้าประทานเอาไว้ และยังไม่ฆ่าเธอ

“นายท่านครับ”

เมื่อภายในห้องทำงานเหลือเพียงแค่เจเดนกับวอนอูแล้ว วอนอูจึงเอ่ยเรียกเจเดนเบาๆก่อนที่จะเอ่ยรายงานจากข้อมูลที่เขาเพิ่งจะได้รับผ่านเครื่องดักฟังเมื่อครู่

“ว่ามา”

“สายเราที่ส่งให้ไปเป็นไส้สึกที่ทาคาดะรายงานว่าอีกสองวันทาคาดะจะมีงานแถลงข่าวใหญ่เรื่องการโยกย้ายและเปลี่ยนอำนาจครับ”

ผ่านไปหลายวันแล้วที่ฟ้าประทานเธอถูกขังอยู่ที่คุกใต้ดินนี่ ถึงแม้ว่าที่นี่จะแย่มากแต่ฟ้าประทานเธอก็อยู่ได้ เพราะเธอมีมยองโฮที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนและเอาของกินอร่อยๆมาให้เธอเป็นระยะๆ

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฟ้าประทานเธอนั่งกอดเข่าอยู่ภายในห้องใต้ดินสกปรกที่มีแต่ความชื้นตัวคนเดียว และเธอก็กำลังรอมยองโฮให้ลงมาอยู่เป็นเพื่อนเธออยู่ ร่างบางที่อยู่ในชุดเอี๊ยมยีนตัวใหม่ ได้แต่นั่งวาดดาวบนพื้นด้วยความเบื่อหน่าย ใบหน้าน่ารักที่ไร้เครื่องสำอางบนใบหน้าบูดบึ้ง แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่อาจจะทำอะไรได้นอกจากเดินวนไปวนมา หรือไม่ก็วาดรูปเล่นบนพื้น

“เห้อออ”

เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ฟ้าประทานเธอได้แต่ถอนหายใจยาวๆออกมา เพราะเธอมาใช้ชีวิตเสียเวลาทิ้งไปเปล่าๆที่นี้เป็นอาทิตย์แล้ว พอเป็นเช่นนั้นเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากเธอออกไปใช้ชีวิตแบบปกติเธอจะสามารถหารายได้ได้เยอะแล้วอาจจะใช้หนี้เจเดนได้บางส่วนแล้วด้วย ยังไงซะสำหรับฟ้าทานการทำงานหาเงินมาใช้หนี้เจเดนก็ยังเป็นทางออกที่ดีกว่าการมาใช้ชีวิตอยู่ในห้องมืดๆชื้นๆแบบนี้

“ทำไมน่าเบื่อแบบนี้เนี่ย ชิ่ส์!”

ไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่ฟ้าประทานเธอเอาแต่บ่นแล้วบ่นอีก จนกระทั่ง ในที่สุดแสงสว่างก็ลอดผ่านเข้ามาทางช่องประตูหลังจากที่มีคนเข้ามา ร่างบางที่กำลังเบื่อหน่ายรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปเกาะที่ขอบกรงเหล็กทันทีเมื่อเธอคิดว่าคนที่มาคือมยองโฮ แต่ทว่าเมื่อภาพของร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทปรากฎขึ้น ใบหน้าน่ารักกลับสลดลงและซีดเป็นไก่ต้มในทันที

เพราะคนที่เข้ามาหาได้ใช่มยองโฮอย่างที่เธอคิดไว้ไม่ แต่เป็นจอนโจชัวที่เข้ามาพร้อมกับสีหน้าโกรธแค้นต่างหาก....

เมื่อได้เห็นภาพของคนตรงหน้าชัดเจนแจ่มแจ้ง ร่างบางก็รีบถอยเท้าให้ห่างจากขอบกรงเหล็กในทันที แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดไปมากกว่านั้นก็คือ โจชัวมาพร้อมกุญแจดอกเล็กซึ่งฟ้าประทานเธอแน่ใจว่าโจชัวจะต้องเปิดกรงเหล็กนี้และ

เกล้ง!

โซ่เส้นใหญ่ที่คล้องล็อกไว้ถูกปลดออกและร่วงลงพื้น ก่อนที่โจชัวจะกระชากมันให้เปิดออกและเข้ามาหาฟ้าประทานจริงๆอย่างที่เธอคิดไว้ ความหวาดกลัวเริ่มเข้ามาทักทายฟ้าประทานในทันที เพราะคนที่เธอรู้ตัวมาตลอดว่าเธอจะต้องอยู่ห่างจากคนคนนี้กลับกำลังคืบคลานฝีเท้าเข้ามาหาเธอในคุกใต้ดินแบบนี้

“น..นายน้อยมีอะไรเหรอคะ ถึงได้-“

“....”

ไม่เพียงแต่จะกลัวมากแม้แต่พูดกับโจชัวให้จบประโยคฟ้าประทานเธอยังไม่กล้า ถ้าตัดความโกรธเคืองที่เจเดนจับเธอมาขังไว้ในนี้ล่ะก็ ในสถานการณ์แบบนี้ฟ้าประทานเธอกลับนึกถึงเจเดนขึ้นมาในทันทีเพราะไม่มีใครที่จะสามารถต่อกรกับโจชัวได้นอกจากเจเดน แต่นึกถึงเจเดนได้ก็เท่านั้น เพราะยังไงซะเจเดนก็ไม่สามารถมาช่วยเธอได้ทันหรอก และนอกเหนือจากนั้นก็คือเจเดนจะมาช่วยเธอทำไม

พรึ่บ!

“!...”

ร่างสูงเข้าประชิดร่างบางของฟ้าประทานในทันที โดยที่ฟ้าประทานเธอไม่มีโอกาสแม้แต่จะวิ่งหนี ว่ากันว่าความไวมักเป็นเรื่องของปีศาจและโจชัวเขาก็คงจะเป็นปีศาจอย่างที่ฟ้าประทานเธอคิดและรู้สึกได้

“ค..คุณ!”

“ฉันล่ะอยากรู้จริงๆเลยว่าเธอมีดีอะไรนักทำไมพี่ชายฉันถึงไม่ฆ่าเธอสักที”

ต้นแขนของฟ้าประทานถูกโจชัวฉุดรั้งชิดอก ความรู้สึกเจ็บปวดไหนจะเท่าความรู้สึกหวาดกลัวที่จู่ ๆโจชัวก็เอ่ยถึงเรื่องฆ่าเธอในทันที รอยยิ้มร้ายปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อโจชัวได้เห็นปฏิกิริยากลัวตายของฟ้าประทานเขายิ่งรู้สึกสะใจ ถ้าหากว่าในวันนี้โจชัวจะเป็นคนจัดการฟ้าประทานด้วยตัวเอง

“อึก!”

“ฉันเคยเตือนเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอมาเหยียบที่นี่แล้วนี่ ว่าให้หนีไปให้ได้ภายในสามวัน แต่เธอยัง-“

“ฉันขอโทษค่ะ! ก็ฉัน-“

เพราะแค่กลัวตายฟ้าประทานเธอถึงได้เอ่ยขอโทษโจชัวออกไปทั้ง ๆที่เธอก็ไม่ใช่คนผิด คนที่ผิดคือคนที่จับเธอมาตั้งแต่แรกต่างหาก แต่ทว่าทันทีที่โจชัวได้ยินคำขอโทษจากฟ้าประทาน คิ้วหนาก็ขมวดมุ่นด้วยความงุนงง  

“เธอว่าไงนะ?”

“ฉ..ฉันพยายามแล้วค่ะ แต่ฉันหนีไม่ได้จริงๆ ฮึก”

ความกลัวแปรเปลี่ยนเป็นหยดน้ำตาสีใสในทันที น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้ม เพราะความกลัวตายเธอถึงได้พูดแบบนั้น แต่นอกเหนือจากนั้นน้ำตาของฟ้าประทานต่างหากที่เป็นชนวนจุดให้โจชัวยิ่งรู้สึกอยากบีบกระดูกแขนของเธอให้แหลกละเอียด

โจชัวเกลียดน้ำตาของผู้หญิงที่สุด เพราะมันก็เหมือนกับสิ่งหลอกลวงดีๆว่าผู้หญิงนั้นเป็นเพศที่อ่อนแอ เพียงแค่ร้องไห้แล้วใครๆก็จะนึกสงสาร แต่กับโจชัวไม่ใช่แบบนั้น เพราะครั้งสุดท้ายก่อนที่มารดาของเขาจะฆ่าตัวตาย เธอก็ยิงบิดาของเขาทั้งน้ำตาแบบนี้...

     “แม่งเอ้ย!”

     พรึ่บ! ตุบ!

“อ๊ะ!”

เพราะความรู้สึกที่หลากหลายกำลังตีรวนวนกันเต็มสมองไปหมดจึงทำให้โจชัวตัดสินใจเหวี่ยงร่างบางของฟ้าประทานออกจนเธอกระเด็นล้มลงกับพื้น มือบางที่ตั้งฉากรับน้ำหนักตัวก็ครูดกับพื้นจนเป็นแผลเลือดออก จากนั้นร่างบางก็ตัวปลิวอีกครั้งหลังจากที่เธอถูกวงแขนแกร่งกระชากให้ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับปีศาจร้ายที่กำลังจะครอบงำความเป็นคนของโจชัวไปซะทั้งหมด

ไม่มีเหตุผลอะไรนอกเหนือจาการอยากรู้อยากเห็นของโจชัวเองว่าเพราะเหตุใดเจเดนถึงได้คิดว่าฟ้าประทานเธอคือควอนฮานึลเพียงเพราะมีอะไรกับเธอ เพราะเหตุนั้นโจชัวจึงคิดที่จะทำบ้างเพราะเขาเองก็อยากรู้ว่าเพราะเหตุใด

ริมฝีปากน่ารักสีชมพูที่เพิ่งจะหายช้ำถูกครอบครองโดยโจชัวทันทีเมื่อสบโอกาส ร่างบางอ่อนยวบลงในทันทีไม่ใช่เพราะเธอเคลิ้มแต่เป็นเพราะความรุนแรงของโจชัวต่างหาก น้ำตาสีใสยังไหลออกมาเรื่อย ๆในขณะที่ต้นแขนทั้งสองข้างของเธอถูกโจชัวบีบและรั้งไว้ด้วยความไม่เต็มใจ

ไม่มีความอ่อนโยนใดๆทั้งสิ้นจากโจชัว เพราะอารมณ์โทสะที่ครอบงำจึงทำให้เขารุนแรงกับฟ้าประทานที่ตัวเล็กกว่าเป็นอย่างมาก รสจูบที่เขามอบให้เธอก็ใช่ว่าฟ้าประทานเธอจะย้อมเปิดปากให้อีกคนได้รุกล้ำ ถึงแม้ว่าฟ้าประทานเธอจะมีสถานะเป็นแค่ทาสที่จะตายวันไหนก็ไม่รู้ แต่เธอจะไม่ยอมเป็นของใครอื่นนอกจากเจเดนเด็ดขาด

“อื้อ!”

ร่างบางที่ยึดมั่นในความซื่อสัตย์เริ่มออกแรงต่อต้านและร้องออกมาเพื่อแสดงให้อีกคนเห็นว่าเธอไม่ยอม แต่ปีศาจร้ายก็ยังคงเป็นปีศาจร้าย เพียงเพราะแค่ฟ้าประทานเธอไม่ยอม ร่างสูงจึงได้ผละออกและจัดการกับเสื้อผ้าของเธอในทันที ชุดเอี๊ยมที่ฟ้าประทานเธอใส่อยู่ถูกกระชากออกแต่ก็ไม่ทั้งหมดเพราะเธอยังมีเสื้อยืดสีขาวน่ารักที่ใส่ข้างในอีก

คนเราจะทนการกระทำที่แสนรุนแรงที่ได้อีกนานสักแค่ไหน เพราะร่างบางเอาแต่ขัดขืนโจชัวจึงตัดสินใจหักดิบเธอซะ โดยการจับร่างบางให้หันหลังให้และดันเธอให้ล้มเท้าแขนกับฟูกแข็ง แต่เพราะความบังเอิญและโชคชะตาที่กำหนดไว้ แรงล้มเมื่อครู่จึงทำให้เสื้อยืดน่ารักที่ฟ้าประทานเธอใส่อยู่ขาดติดมือโจชัวไปเผยให้เห็นไหล่สวยที่เพิ่งหายช้ำ

พรึ่บ ตุบ แควก!

“!..”

ภาพไหล่ของฟ้าประทานตรงหน้าทำให้โจชัวที่ได้เห็นหยุดชะงัก ร่างสูงที่เคยเลือดร้อนเมื่อครู่กลับกลายเป็นว่าเขากำเศษเสื้อที่ขาดของฟ้าประทานนิ่งไม่ขยับไปไหน เพราะโจชัวได้คำตอบที่เขาต้องการจะรู้แล้วว่าเพราะเหตุใดเจเดนถึงได้คิดว่าฟ้าประทานเธอคือควอนฮานึล

ก็เพราะรอยแผลเป็นรูปจันทร์เสี้ยวที่ไหล่ซ้ายของเธอยังไงล่ะ....

“ฮึก!”

“.....”

หลังจากเหตุการณ์นั้น ภายในห้องขังใต้ดินก็มีแค่เพียงเสียงสะอื้นร้องไห้ของฟ้าประทาน และร่างสูงของโจชัวที่ยืนสงบสติอารมณ์อยู่ไม่ไกล

นานแล้วที่โจชัวได้แต่ยืนอยู่หน้ากรงเหล็กเพื่อพิจารณาและวิเคราะห์ถึงเหตุการณ์และเรื่องราวต่าง ๆ โจชัวรู้มาตลอดว่าเจเดนพยายามสืบหาต้นกำเนิดของฟ้าประทานและที่มาที่ไปตลอดตั้งแต่ครั้งแรกที่เจเดนมีอะไรกับเธอ แต่เพียงแต่ว่าก่อนหน้านั้นโจชัวเขาไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดเจเดนถึงได้ลงทุนมากขนาดนั้น เพียงเพราะเจเดนได้เห็นรอยแผลเป็นรูปจันทร์เสี้ยวที่ไหล่ซ้ายของฟ้าประทานหรือว่าเหตุอื่นใด

“เธอแน่ใจใช่มั้ยว่าเธอเป็นคนไทยตั้งแต่ที่เธอจำความได้”

แต่มันก็เป็นเพียงแค่ข้อสันณิฐานโจชัวถึงได้เอ่ยถามฟ้าประทานซ้ำ แต่เธอกลับไม่ตอบ ความโกรธเคืองยังมีอยู่ไม่หายไปแต่โจชัวก็ไม่ได้เค้นต่อ เพราะเขากก็รู้ดีว่าฟ้าประทานเธอคงไม่พอใจ เขาถึงได้ปล่อยให้เธอนั่งกอดตัวเองพร้อมกับเศษเสื้อผ้าที่ขาดอยู่แบบนั้น

แต่ถึงแม้ว่าฟ้าประทานเธอจะไม่ตอบโจชัวก็สามารถมั่นใจได้เลยว่า ที่เจเดนคิดนั้น เจเดนคิดถูกต้องแล้ว ฟ้าประทานคือควอนฮานึลจริง ๆ เพราะรอยแผลเป็นรูปจันทร์เสี้ยวที่ไหล่ซ้ายของเธอนั้น มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่รู้ที่มาที่ไปของมัน และหนึ่งในนั้นก็คือเจเดนที่รู้ว่าควอนฮานึลเธอมีรอยแผลเป็นรูปจันทร์เสี้ยวที่ได้มาจากรอยฟาดแซ้โดยปู่ของเขา

ถึงแม้ว่ามันจะทำใจได้ยากที่จะปักใจเชื่อว่าควอนฮานึลเธอยังไม่ตาย แต่นอกเหนือจากเรื่องนั้น ก็คือในวันที่เกิดอุบัติเหตุ ใครกันที่เป็นคนช่วยชีวิตเธอ และใครกันที่เลี้ยงดูเธอและปกปิดตัวตนของเธอเอาไว้

เพื่อสืบหาความจริงในอดีต เพราะเหตุนั้นโจชัวจึงตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องนี้เงียบ ๆด้วยตัวเอง

“ฉันจะพาเธออกไปจากที่นี่”

“ฮึก ฉันไม่เชื่อ!”

“ฉันพูดจริง”

“ฮึก!”

การที่โจชัวบอกว่าจะพาเธอออกไปช่วยเรียกร้องความสนใจจากฟ้าประทานได้จริงๆ ใบหน้าน่ารักที่เปื้อนคราบน้ำตา หันมามองโจชัวที่ยืนอยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าเคลือบแคลงใจ เป็นอันให้โจชัวต้องเอ่ยซ้ำอีก

“ฉันจะพาเธอหนีไปที่อื่น แต่ต้องไม่ใช่ที่ไทย”

“ถ้างั้นคุณก็โกหก”

“เธอนี่มันไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ !”

“ใช่ ฉันมันไม่รู้อะไรเลย! ฉันมันก็แค่ทาสที่-!“

“ฮาน-!“

“!...”

เกือบไปแล้ว โจชัวเกือบจะหลุดปากพูดออกไปแล้ว แต่โชคดีที่เขารั้งคำพูดตัวเองไว้ทัน ร่างสูงจึงรีบไสเท้าออกไปจากคุกนี่ทันทีทิ้งไว้แค่ร่างบางของฟ้าประทานที่ยังงุนงงเพราะคำพูดของเขา ฟ้าประทานเธอยังไม่ยอมลุกไปไหนเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าโจชัวโกหก

จะเป็นไปได้ยังไงที่คนที่คิดจะฆ่าเธอตลอดเวลาจะพาเธอหนี มันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่แล้วความคิดแบบนั้นของฟ้าประทานก็หายไป เมื่อร่างสูงของโจชัวกลับเข้ามาหาเธออีกครั้งพร้อมกับเสื้อผ้าตัวใหม่ เตรียมพร้อมเพื่อที่จะพาเธอหนี...

100%

 -SLAVEHOLDER-

#ออลออฟเจเดน

     TBC.

     นั่นมีคนหาเรื่องโดนตีก้นไปหนึ่งแมท ขนาดพี่เจเดนเขาได้นัวพี่เขายังไม่ปักใจเชื่อเลยลูก พอหนูรู้หนูจะพาน้องหนีเลยเหรอคะ โจชัว55555555 

     ตอนนี้ก็คิดว่าทุกคนคงเดาทางออกแหละ แต่เรื่องราวมันมีอะไรมากกว่าการที่โจชัวรู้ว่านุ้งฟ้าประทานคือควอนฮานึลแต่ว่าที่มาที่ไปล่ะ ใครเป็นคนลอบฆ่าครอบครัวน้อง แล้วน้องรอดมาได้ยังไงนี่แหละ เนี่ยทิ้งปมเก่ง อ่ะเอาเป็นว่านัวเด้อ55555

     ต้องกราบขอประทานโทษเอเวอรี่วันที่รอเรื่องนี้อยู่เบยนะคะ พอดีว่าไรท์มัวแต่ไปปั่นเรื่องฮีปาร์คใดๆก็คือมีสอบ มีการบ้าน เรียนใดๆก็คือรุงรังไปหมด แต่ต่อจากนี้ไปไรท์ก็จะมาบ่อยๆค่ะ ถึงแม้ว่าเดือนหน้าไรท์สอบอีกก็ตาม แต่ก็เน้อะเดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้วค่ะ จะได้มาแต่งเรื่องนี้ให้เต็มที่ งืม ขอบคุณทุกคนที่รอเลยนะค้าบบบบบ