-SLAVEHOLDER- [BTS X YOU]

ลำดับตอนที่ #8 : -SLAVEHOLDER 07- 100% NC

คำเตือน : เนื้อหาเรื่องนี้เเต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายหรือพาดพิงผู้ใด มีเนื้อหารุนแรง 18+ รับไม่ได้กดออกนะคะ อย่ากดแบน หรือเตือนกันดีๆก็ได้ไรท์รับฟังนะ

 

เจเดน Cr.Jungkook Bts

ฟ้าประทาน Cr.Olivia Hye LOONA

โจชัว Cr.Y Golden child

วอนอู Cr.Wonwoo Seventeen

--------

-SLAVEHOLDER- 

-07-

          #ฟ้าประทานเจเดน

        Love me or hate me, but you will never change me – จะรักหรือเกลียดฉัน แต่คุณก็ไม่มีทางเปลี่ยนฉันได้

*ยังไม่ได้แก้คำผิด

CUT

ร่างบางที่ชุดเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้น และก้มหน้ามองหยดน้ำกามเป็นวงที่อยู่บนหน้าขาตัวเองด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า ทั้ง ๆที่เธอควรจะดีใจที่วันนี้เธอถูกลดลงไปตั้งเยอะแต่ทว่าเธอกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้น

มือบางยกขึ้นมากุมที่อกข้างซ้ายเพราะเริ่มจะไม่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองแล้ว ก็แค่หลงใหลลีลาของเจเดนไปชั่วขณะจงอย่าได้คิดถึงมากจนน้ำตาไหล เพราะหลังจากนั้นเจเดนอาจจะขายเธอต่อหรือไม่ก็ฆ่าเธอทิ้งก็ได้ใครจะไปรู้

“วันนี้เธอทำได้ดีมาก”

“....”

มือที่กุมหน้าอกด้านซ้ายรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงและสั่นระรัวหลังจากที่ได้รับคำชมจากเจเดน ใบหน้าสวยที่ซีดเซียวเริ่มตึงลงเมื่อไม่คิดว่าตัวเองจะแย่มากขนาดนี้ อยู่ดีๆมารู้สึกดีใจที่เจเดนชมทำไม

“ครั้งต่อไปใส่ชุดชั้นในให้เซ็กซี่กว่านี้หน่อยละกัน ฉันละเพิ่มค่าใช้หนี้ให้ เธอออกไปได้แล้ว”

“ค่ะ นายท่าน”

ร่างบางรีบลุกออกมาจากห้องอาบน้ำของเจเดนทันที ในระหว่างนั้นเธอก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อยด้วย เสื้อผ้าของเธอถูกดึงกลับมาเป็นแบบเดิม แต่ที่ยังแปลกตาอยู่เห็นทีจะเป็นเส้นผมของเธอที่ฟูฟ่องเพราะเจเดนก็ไม่ได้เบาแรงเลย ถึงแม้ว่าในตอนนั้นเขาจะคิดถึงคนอื่นอยู่ก็ตาม

ร่างบางเดินเอื่อยๆออกมาจากในตัวคฤหาสน์และกลับที่ห้องพักเล็กๆของตัวเองด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกเสียใจที่เจเดนครางถึงชื่อคนอื่นแทนที่จะเป็นเธอ

หลังจากเสร็จกิจก็อาบน้ำแต่งตัว ภายในห้องทำงานใหญ่ของเจเดนห้องเดิม ปรากฏร่างสูงที่อยู่ในชุดนอนสีกรมกำลังนั่งเช็คผลงานที่เขาจัดการเมื่อตอนช่วงเย็น ใบหน้าหล่อเหลามีสีหน้าพอใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ฟังรายงานข่าวไฟไหม้โรงงานผลิตยาชื่อดังของตระกูลทาคาดะ

ทุกอย่างมอดไหม้และเสียหายไปมากกว่าพันล้าน เป็นเหตุให้เจเดนรู้สึกสะใจเป็นไหน ๆที่ได้เห็นพวกศัตรูของเขาพ่ายแพ้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“นายท่านครับ”

“เข้ามา”

น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขานรับให้อีกคนเข้ามาเพื่อรายงาน ร่างสูงของมยองโมที่อยู่ในชุดสูทสีดำเรียบร้อย เดินเข้ามาในห้องและโค้งศรีษะให้ผู้เป็นเจ้านายหนึ่งที ก่อนที่เจเดนจะเป็นฝ่ายเอ่ยถามถึงความเคลื่อนไหวของฟ้าประทานที่ขึ้นชื่อว่าเป็นทาสในวันนี้

“วันนี้เป็นยังไงบ้าง”

“เรียนนายท่าน วันนี้เธอไม่ได้ไปไหน หรือแอบหนี เธอนอนอยู่ตรงขอบสระว่ายน้ำทั้งวันเลยครับ”

“อ่อ”

“เอ่อ...แล้วก็”

“....”

น้ำเสียงของมยองโฮที่ชะงักไป ชวนให้เจเดนชะงักมือที่จับปากกาอยู่ ดวงตาโฉบเฉี่ยวก็ละจากตัวอักษรใรแผ่นกระดาษเหลือบขึ้นมองร่างสูงของมยองโฮที่เขาได้มองหมายให้จับตามองฟ้าประทานตลอดทั้งวันนี้

“เมื่อตอนบ่ายๆ คุณจีมินมาที่นี่ด้วยครับ”

“มันมาทำไม?”

เจเดนเอ่ยตามกลับ คิ้วหนาก็ขมวดมุ่นด้วยความงุนงง จริงอยู่ที่จีมินกับเจเดนในตอนนี้กำลังแข่งขันกันเรื่องธุรกิจ แต่ทว่าในความเป็นจริงแล้วพวกเขาก็ยังเป็นเพื่อนสนิทที่เติบโตมาด้วยกัน จะมาพบปะกันที่บ้านก็ไม่แปลก แต่ที่เจเดนถามมยองโฮซ้ำก็เพราะว่าวันนี้เจเดนไม่ได้อยู่บ้าน โจชัวก็ไม่อยู่ แล้วจีมินจะมาหาเขาที่บ้านด้วยเรื่องอะไรกัน

“ดูเหมือนจะมาหายัยทาสนั่นครับ คุณจีมินเป็นคนอุ้มเธอและมา-“

ปึง!!

“!..”

ยังไม่ทันที่มยองโฮจะได้เอ่ยจบประโยค เจเดนก็ทุบโต๊ะทำงานเสียงดังลั่น เป็นเหตุให้มยองโฮรีบสงบปากสงบคำและก้มหน้าลงกว่าเก่า

เจเดนกำลังโกรธ และเขาก็กำลังโกรธเพราะยัยทาสของเขาถูกแตะต้องโดยเพื่อนรักที่เป็นศัตรู ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเจเดนอีก ร่างสูงก็ลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องทำงานผ่านหน้ามยองโฮไปในทันที

ฝีเท้าหนักๆเดินย้ำพื้นหินอ่อนตรงไปยังโรงปลูกผักที่เป็นที่พักของหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นทาสพักอาศัยอยู่ที่นั่นด้วยความคุกรุ่น สีหน้าของเจเดนในตอนนี้เพียงแค่เห็นเพียงเศษเสี้ยวหน้าก็สามารถรับรู้ได้ในทันทีเลยว่าตอนนี้เขากำลังโกรธมากแค่ไหน

ปัง!

เมื่อมาถึงบานประตูก็ถูกกระชากออกสุดแรง เป็นเหตุให้หญิงสาวที่เพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวใหม่และกำลังมัดผมอยู่ต้องละมือและรีบหันมาโค้งทำความเคารพแก่เจ้านาย โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า เจ้านายของเธอในตอนนี้กลายเป็นปีศาจอีกแล้ว

พรึ่บ ฟึบ

“อ๊ะ!”

ร่างสูงรีบเข้าประชิดร่างบางในทันที มือหนาก็คว้าเข้าที่เส้นผมของหญิงสาวและกระชากจนหน้าสวยๆของเธอเชิดขึ้น ฟ้าประทานเธอร้องออกมาเพราะความเจ็บ ไหนจะความงุนงงที่จู่ ๆ เจเดนก็มากระชากผมเธอจนหน้าหงายอีก ทีเมื่อกี้เขายัง...

“ไอ้จีมินมันทำอะไรกับเธอ!”

50%

“ไอ้จีมินมันทำอะไรกับเธอ!”

น้ำเสียงทุ้มที่แข็งกร้าวถามออกมาด้วยความรู้สึกโกรธเคือง โกรธเคืองที่ ทั้ง ๆที่ฟ้าประทานเป็นคนของเจเดน แต่ฟ้าประทานเธอกลับไปยอมมีอะไรกับพัคจีมิน แถมหลังจากนั้นยังมายอมมีอะไรกับเจเดนต่ออีก ซึ่งเจเดนยอมไม่ได้

“ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ เขาแค่-“

“แค่อะไร!”

ดวงตากลมโตหลับตาปี๋เมื่อถูกตะคอกใส่ ริมฝีปากที่มีรอยแผลก็เม้มเข้าหากัน เมื่อเจเดนเพิ่มแรงกระชากเส้นผมของเธอ ฟ้าประทานเธอไม่ได้ตั้งใจจะให้จีมินแตะต้องตัวเธอ แต่เพราะจีมินเองก็อุกอาจพอๆกับเจเดน เธอเลยไม่มีทางสู้ ฟ้าประทานเธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง เธอจะไปเอาแรงกำลังมาจากไหนต่อต้านผู้ชายที่ร่างใหญ่กว่า

และอีกอย่าง ฟ้าประทานเธอก็มีแค่เจเดนคนเดียว...

“แค่จ..จูบ-อ๊ะ!”

พรึ่บ! ตุบ!

เมื่อได้ฟังร่างบางก็ถูกเจเดนเหวี่ยงจนล้มลงกับพื้นในทันที น้ำเสียงหวานที่บัดนี้เริ่มแหบแห้ง ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อหัวเข่าที่ช้ำแล้วช้ำเล่าของเธอมันกระแทกกับพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า

“จับยัยทาสนั่นไปขังไว้ที่ห้องใต้ดิน ไม่มีคำสั่งจากฉันใครก็ห้ามเสือก!”

สิ้นเสียงประกาศกร้าว เจเดนก็ออกจากห้องนี้ไป จากนั้นร่างบางก็ถูกหิ้วปีกตามคำสั่งของผู้เป็นนาย ฟ้าประทานเธอไม่ได้เกี่ยงอะไร เพราะเธอยอมรับว่าเธอเป็นคนผิด เธอเป็นคนผิดตั้งแต่มีชีวิตเกิดมาแล้ว...

เกล็งง

โซ่เส้นใหญ่ถูกคล้องกับแม่กุญแจอันใหญ่เสร็จสรรพ จากนั้นภายในคุกใต้ดินที่ทั้งชื้น และมืดมิดก็เหลือเพียงแค่ร่างบางของฟ้าประทานที่ยังยืนอยู่ตรงหน้ากรงห้องขัง ดวงตากลมโตจ้องมองแม้กุญแจและโซ่ที่คล้องไว้ด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า

มีเรื่องราวหลายอย่างที่ประดังประเดเข้ามาภายในสมองที่ขาวโพลน เพราะไร้ทางแก้ไข ตั้งแต่ที่เธอต้องทำงานหาเงินเลี้ยงชีพและส่งชายเรียนจนไม่มีเวลาพัก แล้วไหนจะตอนที่เธอถูกลักพาตัวมาขายที่ต่างแดน เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาทำให้ฟ้าประทานเธอคิดไม่ตกเลยว่า เธอเคยไปทำร้ายใคร หรือทำอะไรผิดร้ายแรงหรือเปล่า ทำไมสวรรค์ถึงได้ทำร้ายเธอได้ขนาดนี้

พรึ่บ ตุบ

ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นชื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ไร้ทางออก และแสงสว่าง ก่อนหน้านั้นในตอนที่ฟ้าประทานเธอได้ใช้ชีวิตที่ประเทศไทย ชีวิตของเธอก็ไม่ได้มีดีอยู่แล้ว แต่พอเธอถูกลักพาตัวและมาเป็นทาสที่นี่ ไม่อยากเชื่อว่าชีวิตของเธอจะแย่ได้มากกว่าเดิมอีก

“ยัยทาส”

ขวับ

ราว ๆสองชั่วโมงที่ฟ้าประทานเธอนั่งหงอยเหงาและคิดถึงชีวิตอันแสนโหดร้าย จู่ ๆก็มีเสียงทุ้มนุ่มๆของใครบางคนเอ่ยเรียกเธอจากข้างนอก ใบหน้าสวยที่บัดนี้ซีดเซียวจึงรีบหันกลับไปยังต้นเสียง และเธอก็พบว่าเป็นมยองโฮที่มาหาเธอพร้อมกับฟ้าห่ม และอาหาร

“คุณ...”

น้ำเสียงสั่นๆเอ่ยออกมา พร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า ฟ้าประทานเธอไม่คิดว่าจะยังมีคนที่ดีกับเธอด้วยที่นี่ ถึงแม้ว่าฟ้าประทานเธอจะเพิ่งรู้จักกับมยองโฮได้ไม่กี่ชั่วโมง แต่เธอก็ยอมรับเลยว่ามยองโฮดีกับเธอมากๆ ทำให้เธอใจชื้น มยองโฮทั้งซื้อเสื้อผ้าน่ารักๆมาให้เธอใส่ แล้วไหนตอนนี้ยังจะเอาข้าวเอาน้ำ เอาผ้าห่มมาให้เธออีก

“มากินข้าวมา เดี๋ยวมันเย็นก่อนจะไม่อร่อย”

มยองโฮเอ่ยเรียกฟ้าประทานด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็จัดการแกะข้าวกล่องให้ฟ้าประทาน ร่างบางจึงค่อยๆเขยิบเข้าไปใกล้ๆกับกรงเหล็กตามที่มยองโฮบอก

“แต่จะเอาข้าวกล่องนั้นเข้ามายังไงล่ะคะ ช่องว่างมันก็แค่นี้”

ฟ้าประทานเธอเอ่ยพร้อมกับยกมือขึ้นวัดช่องว่างระหว่างกรงให้มยองโฮดู ท่าทีเด๋อด๋าของฟ้าประทานทำเอามยองโฮอดยิ้มไม่ได้ ใบหน้าหล่อจึงส่ายหัวไปมา ก่อนที่ช้อนกลมจะตักอาหารและยื่นให้ฟ้าประทานผ่านช่องว่างเล็กๆนั่น

“....”

“อ..อะไรคะ?”

“เดี๋ยวฉันป้อน มาสิ”

“....”

การกระทำของมยองโฮทำเอา ฟ้าประทานเธอชะงักน้ำตาระรื่น ก่อนที่ปากเล็กจะงับเอาอาหารที่อยู่ในช้อนเข้าปาก ดีใจยิ่ง ที่อย่างน้อยก็ยังมีมยองโฮที่ดีกับเธอ

“ทำดีกับทาสแบบนี้ ไม่กลัวนายท่านยิงทิ้งเหรอคะ”

เพราะเห็นว่ามยองโฮดีกับเธอซะเหลือเกิน ฟ้าประทานเธอก็อดถามไม่ได้ มยองโฮช่างดีกับเธอเป็นไหน ๆ เธอจึงรู้สึกกลัวว่ามยองโฮจะขัดใจเจเดน แล้วเจเดนอาจจะยิงเขาทิ้งเหมือนอย่างที่เคยขู่เธอก็เป็นได้ แต่คำตอบที่เธอได้กลับเป็นรอยยิ้มอบอุ่น มยองโฮส่ายหน้าเบาๆให้กับความไร้เดียวสาของฟ้าประทานก่อนที่จะเอ่ย

“ไม่เห็นต้องกลัว ความตายไม่ใช่เรื่องยาก แล้วมันก็ไม่น่ากลัวหรอกนะ”

“คุณมองโลกในแง่ดีจังเลยนะคะ”

“ไม่ต้องกลัวไปหรอก ฉันจะเอาข้าวมาให้ ขุนเธอให้ดีๆสักหน่อย จากนั้นก็ค่อยไปไถ่โทษกับนายท่านดีๆแล้วกัน เดี๋ยวนายท่านก็หายโกรธ”

“ชิส์”

พอได้ฟังมยองโฮเอ่ยฟ้าประทานเธอก็หน้าสลดลง เธอไม่คิดว่าเจเดนจะให้อภัยเธอหรอก เพราะกะอิแค่โดนคนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้มาจูบเขายังไล่เธอมาขังไว้ที่นี่ นับประสาอะไรกับออกไปไถ่โทษ จะโดนยิงทิ้งล่ะสิ ใครจะไปรู้

“ทำหน้าแบบนั้นไม่เชื่อเหรอ?”

“ค่ะ ขนาดฉันไม่ดื้อเลย ไม่คิดหนีด้วยยังโดนขัง”

“อย่าคิดแบบนั้นสิ นายท่านเป็นคนปากร้ายใจดีนะ รอวันพิสูจน์ได้เมื่อไหร่ล่ะก็ บางทียัยทาสอย่างเธออาจจะได้รับการไถ่โทษที่คาดไม่ถึงจากนายท่านเลยก็ได้”

“?...”

คำพูดของมยองโฮทำให้ฟ้าประทานเธองุนงงไม่น้อย คิ้วสวยจึงขมวดมุ่นเพราะความไม่เข้าใจ ครั้นจะถามต่อ มยองโฮก็แค่ยิ้มๆก่อนที่เขาจะยัดผ้าห่มผืนบางๆแต่หลายผืนให้เธอผ่านทางช่องว่างนั่น จากนั้นร่างสูงก็ออกจากห้องขังนั่นไปทิ้งไว้แค่ร่างบางของฟ้าประทานที่โดดเดี่ยวและน่าสงสาร

ณ สถานที่ที่เรียกว่าขุมทรัพย์ของตระกูลวาตานาเบะ

ร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทสีเข้มดูมีภูมิฐานยืนดู เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย หลังจากที่ได้รับรายงานว่าถิ่นของเขาได้ถูกระรานโดยเจเดน เขาก็รีบมุ่งหน้ามาชื่นชมผลงานที่เจเดนทำไว้ในทันที

ไม่คิดว่าเจเดนจะกล้าแข็งกร้าวได้มากขนาดนี้ เพียงเพราะแค่ยังมีปู่คอยหนุนหลัง แต่นอกเหนือจากนั้น เลือดต้องล้างด้วยเลือด ถึงแม้ว่าตระกูลวาตานาเบะจะเป็นฝ่ายรุกรานเจเดนก่อน แต่สิ่งที่เจเดนทำกับตระกูลทาคาดะนั้นไม่น่าให้อภัยเป็นที่สุด

“คงต้องได้เวลาเผยโฉมหน้าแล้วสินะ”

“แต่พี่สาวนายท่าน-“

“นังนั่นไม่ใช่พี่สาวกู”

สิ้นน้ำเสียงทุ้มต่ำ คนเป็นลูกน้องก็ก้มหัวงุด จากนั้นดวงตาโฉบเฉี่ยวและดุร้ายก็จ้องไปยังเปลวไฟที่กำลังลุกโชติช่วงเช่นเดิม ถึงเวลาเปิดฉากสู้รบแล้ว แค้นนี้ต้องชำระด้วยเลือด...

100%

 -SLAVEHOLDER-

#ออลออฟเจเดน

TBC.

    อ่ะ ค..ใครนะ ใคร! นี่ก็ขยันทิ้งปมใดๆก็ตามเธอคงดูวินเชนโซ่เยอะไปแหระหนึ่ง5555