-SLAVEHOLDER- [BTS X YOU]

ลำดับตอนที่ #6 : -SLAVEHOLDER -05-[100%]

คำเตือน : เนื้อหาเรื่องนี้เเต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายหรือพาดพิงผู้ใด มีเนื้อหารุนแรง 18+ รับไม่ได้กดออกนะคะ อย่ากดแบน หรือเตือนกันดีๆก็ได้ไรท์รับฟังนะ

เจเดน Cr.Jungkook Bts

ฟ้าประทาน Cr.Olivia Hye LOONA

โจชัว Cr.Y Golden child

วอนอู Cr.Wonwoo Seventeen

--------

-SLAVEHOLDER- 

-05-

          #ฟ้าประทานเจเดน

        Love me or hate me, but you will never change me – จะรักหรือเกลียดฉัน แต่คุณก็ไม่มีทางเปลี่ยนฉันได้

*ยังไม่ได้แก้คำผิด

     “มานั่ง”

     “....”

     “อย่าให้ต้องใช้กำลัง”

     โจชัวยอมกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารฝั่งขวามือแต่โดยดีตามที่เจเดนบอก แต่ถึงกระนั้นฟ้าประทานเธอก็ยังไม่กล้าเงยหน้ามองอยู่ดี ร่างบางที่คิดว่าทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จแล้วจึงค่อยๆถอยเท้ากลับเข้าไปในห้องครัว แต่ทว่าเจเดนที่เห็นสภาพของฟ้าประทานแล้วเสียอารมณ์กลับเอ่ยเรียกเธอไว้

     “อยู่ก่อน”

     “ค..ค่ะ นายท่าน”

     ฟ้าประทานรีบหยุดฝีเท้าที่กำลังจะถอยหลังหนีในทันทีเพราะเธอไม่กล้าหือกับเจเดนแม้แต่น้อย เธอได้แต่ปลอบตัวเองภายในใจว่าเธอจะต้องรอด เธอจะต้องรอดกลับบ้านให้ได้ แต่ต้องไม่ใช่วิธีที่มีอะไรกันกับเจเดนหนึ่งหมื่นครั้งนั้นเด็ดขาด ดังนั้นเธอจึงคิดว่าการทำตามคำสั่งของเจเดนเป็นการดีที่สุด

     “มานี่”

     “ค..คะ?”

     “....”

     “ค่ะ”

     จู่ๆเจเดนก็เรียกเธอให้เข้าไปหาเขาใกล้ ฟ้าประทานจึงค่อยๆหอบร่างบางรุงรังของตัวเองไปยืนข้างๆร่างสูงของเขา แต่ทว่าห่างพอประมาน ฟ้าประทานเธอไม่อาจจะไปเทียบรัศมีของเจเดนได้ ดีแค่ไหนแล้วที่เขายอมมีอะไรกับเธอเมื่อวานก่อน ทั้งๆที่เธอมอมแมมอย่างกับเด็กเลี้ยงวัว เธอเลยต้องเจียมตัวให้มากๆ

     “รับสั่งมาเลยค่ะนายท่าน”

     เมื่อมาถึงฟ้าประทานเธอก็เอ่ยให้เจเดนสั่งสิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำในทันที ฟ้าประทานเธอติดนิสัยแบบนี้มาเพราะว่าเธอทำงานในร้านอาหารบ่อยๆ เธอจึงมีมารยาทและเคารพลูกค้าดุจดั่งเทพเจ้า รวมถึงเจเดนที่กำลังจะทานอาหารที่เธอทำในครั้งนี้ด้วย

     “เธอนี่เอาใจเก่งจังเลยนะ”

     จู่ๆเจเดนก็เอ่ยออกมาแบบนั้น ทำเอาฟ้าประทานเธอขนลุกวาบ เจเดนคงจะไม่คิดว่าเธอเสแสร้งแล้วฆ่าเธอทิ้งตรงนี้ใช่มั้ย นั่นคือความคิด ร่างบางโค้งศีรษะก้มแล้วก้มอีกจนหน้าแทบจะถึงพื้นก่อนที่เอ่ย

     “ฉันเคยทำงานในร้านอาหารมาก่อนค่ะ เลยเอาใจคนเป็น”

     “คิดว่าเคยขายตัวมาซะอีก”

     “!!!”

     ดวงตาของฟ้าประทานเบิกกว้างเมื่อจู่ๆโจชัวก็เอ่ยคำพูดเจ็บแสบออกมาอีกครั้ง แต่เธอก็ได้แค่ขบริมฝีปากแล้วก้มหน้าน้อมรับ เธอคิดว่าเจเดนรับมือยากแล้วแต่โจชัวน้องชายของเจเดนดันรับมือยากกว่าเจเดนเป็นร้อยเท่า

     “โจชัว”

     “ครับ”

     “....”

     เจเดนเอ่ยเรียกน้องชายด้วยน้ำเสียงเย็นๆและจ้องหน้าน้องชายนิ่งๆ เจเดนรู้ว่าโจชัวเคยผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาในตอนยังเด็ก แต่เขาไม่อยากให้โจชัวทำแบบนี้ การดูถูกผู้หญิงไม่ใช่สมบัติของผู้ดีต่อให้พวกเขาจะเกลียดผู้หญิงมากแค่ไหนก็ตาม และอีกอย่างเจเดนรู้ดีว่าฟ้าประทานเธอไม่เคยขายตัวมาก่อนเพราะเขาพิสูจน์มาแล้วและเขาก็ดันเป็นคนแรกของเธออีกต่างหาก ดังนั้นเจเดนเลยมั่นใจ  

     “ช่างเถอะ ไปชงกาแฟมาให้ฉัน”

     แต่สุดท้ายเจเดนก็เลือกบอกปัดและสั่งให้ฟ้าประทานเธอไปชงกาแฟมาให้เขาแทน เพราะเขาไม่มีอารมณ์จะทานข้าวเช้าแล้ว เน้นว่าข้าวเช้า เช้ามาก โคตรเช้า ฟ้าประทานเธอก้มหน้ารับคำสั่งก่อนที่เธอจะค่อยๆวิ่งเข้าครัวไปชงกาแฟมาให้เจเดนดื่ม

     ราวๆสามนาทีร่างบางในชุดเมดก็ออกมาพร้อมกับกาแฟถ้วยพอดี เธอเอากาแฟมาเสิร์ฟให้เจเดนที่นั่งอ่านเอกสารอะไรสักอย่างก่อนที่เจเดนจะรับแก้วกาแฟไปและจิบในทันที ทันทีที่กาแฟแตะลิ้นของเจเดนม่านตาของเขาก็เบิกกว้าง เป็นผลให้เหล่าลูกน้องที่ยืนรักษาการรีบพร้อมใจกันควักปืนออกมาจ่อที่ร่างบางของฟ้าประทานในทันที

     กริ๊ก!

     “!!!”

     เพล้ง!

     ร่างบางสะดุ้งเฮือกจนเผลอปล่อยจานรองถ้ากาแฟลงพื้นจนแตกยับ มือบางทั้งสองข้างก็รีบยกขึ้นไว้ข้างตัวในทันที เพราะเธอไม่รู้ว่าเจเดนเป็นอะไร เธอไม่ได้วางยาเจเดนสักหน่อย ฟ้าประทานเธอได้แต่เหลือบสายตามองเจเดนที่ยังนิ่งหลังจากที่ได้ดื่มกาแฟที่เธอชงไปเมื่อครู่ ฟ้าประทานเธอต้องการคำตอบ แต่เจเดนกลับเงียบ แถมโจชัวยังจ้องที่จะสั่งคนให้ยิงเธอตอนไหนก็ไม่รู้อีกต่างหาก

     “วางปืน”

     ในที่สุดเจเดนก็เอ่ยออกมาสักที เหล่าลูกน้องจึงได้ลดปืนลง ก่อนที่เจเดนจะวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะอาหารและร่างสูงก็ยืดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือหนาก็พุ่งเข้ามาคว้าข้อมือบางของฟ้าประทานและลากออกไปในทันทีโดยที่มีเหล่าลุกน้องโค้งศีรษะด้วยความเคารพตามหลัง

     ฟ้าประทานเธอถูกเจเดนพามาที่สระว่ายน้ำที่มีน้ำสีฟ้าอยู่ในนั้น ฟ้าประทานเธอยอมทำตามอย่างว่าง่ายแต่ทว่าเมื่อใกล้ถึงขอบสระเธอกลับยื้อแรงของเจเดนที่รั้งเธอเอาไว้ซะงั้น

     “คุณจะทำอะไรคะ!”

     เสียงใสตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เพราะว่าเธอกลัวสระน้ำ เธอกลัวมากจนตัวสั่นและเธอไม่อยากให้เจเดนจับเธอโยนลงไปในน้ำ ฟ้าประทานเธอไม่รู้ว่าเจเดนเป็นอะไร เขาไม่พอใจอะไรเธอเขาถึงได้พาเธอมาที่นี่ ฝีเท้าของเจเดนหยุดชะงัก ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะหันกลับมาหาฟ้าประทานที่ตัวสั่น

     เธอตัวสั่นมากจนทำให้เจเดนที่จับแขนของเธออยู่รับรู้ได้ ที่เจเดนลากฟ้าประทานมาที่สระน้ำแห่งนี้ก็เพราะว่าเขาต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างที่เขากำลังสงสัย เจเดนกำลังสงสัยว่าฟ้าประทานเธอจะเป็น ‘ควอน ฮานึล’ เด็กผู้หญิงที่เขาตามหามาตลอดหลายปีหรือเปล่า แต่ทว่าอาการของฟ้าประทานในตอนนี้กลับทำให้ความคิดของเขาหายไป

     ควอนฮานึลชอบเล่นน้ำมาก แต่ฟ้าประทานเธอกลับกลัวน้ำจนตัวสั่นแบบนี้ แสดงว่าเธอไม่ใช่

     พรึ่บ

     “อ๊ะ!”

     เมื่อไม่ใช่ในสิ่งที่ต้องการ เจเดนก็จัดการเหวี่ยงร่างบางของฟ้าประทานสุดแรงจนร่างบางในชุดเมดล้มลงเข่ากระแทกพื้น สีหน้าของเจเดนในตอนนี้กลับมาเรียบเฉยยิ่งกว่าเก่า ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะมีอะไรมากมายวิ่งวนอยู่ก็ตาม

     เจเดนเกลียดผู้หญิง แต่ยกเว้นควอนฮานึลที่เคยช่วยเข้าต่อชีวิตได้จนถึงทุกวันนี้ เขาไม่มีวันเกลียดเธอเด็ดขาด

     ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากเจเดนหลังจากนั้น ร่างสูงของเจเดนในชุดสูทสีกรมก็เดินหนีฟ้าประทานไปซะดื้อๆ ทิ้งไว้แค่ร่างบางของฟ้าประทานที่ยังนั่งอยู่ที่พื้น ยังดีที่ตอนนี้มันเป็นเวลาหกโมงเช้ามันจึงยังไม่มีแดดที่ตรงนี้ แต่ทว่าอาการเหนื่อยล้าจากการไม่ได้นอนพักผ่อนของเธอมันกลับทำให้ร่างบางที่กำลังจะหยัดตัวลุกขึ้นยืน ล้มตึงลงไปนอนกับพื้นแทน

50%

@ท่าเรือในเครือของฮวายังคอเปอร์เรชั่น

ตึกตึกตึก

เสียงฝีเท้าหนักๆเก้าย้ำลงบนพื้นแข็ง ที่ท่าเรือที่มีตู้คอนเทนเนอร์วางเรียงรายอยู่เป็นร้อยตู้ ร่างสูงในชุดสูทสีเข้มค่อยๆย่างก้าวเข้าไปยังโกดังที่ใช้เก็บสินค้าชิ้นสำคัญ ทันทีที่เข้ามาเหล่าลูกน้องชุดดำก็โค้งศีรษะให้เป็นการต้อนรับเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่อย่างจอนเจเดน

            เท้าหยุดเมื่อถึงที่หมาย ก่อนที่วอนอูที่มาถึงก่อนรีบวิ่งเอาแฟ้มเอกสารที่มีรายการล้อตสินค้าที่เรียกว่าอาวุธมาให้เจเดนเช็กและตรวจสอบ สายตาเฉียบไล่เล็มอ่านตัวเลขและตัวอักษรอย่างละเอียดก่อนที่จะส่งแฟ้มคืนให้วอนอู

            จากนั้นมือหนาก็ยกขึ้นกวักมือเรียกให้ลูกน้องยกหีบอาวุธมาใกล้ๆ เจเดนจัดการหยิบปืนสั้นสีดำขลับขึ้นมาเช็กดู ก่อนที่บนใบหน้าหล่อจะยิ้มมุมปาก อาวุธพวกนี้ถูกส่งมาจากประเทศอิตาลี และสินค้าแต่ละตัวที่เจเดนจัดการเช็กดูด้วยตัวเองแล้วมันก็โอเคดี

            รอยยิ้มถูกประดับอยู่ตรงมุมปากหยักตลอดเวลาเมื่อสมองของเจเดนได้นึกถึงราคาของกำไรที่จะได้รับ ถึงแม้ว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเจเดนจะได้รับความรู้สึกไม่สบอารมณ์มาจากฟ้าประทาน แต่ทว่าพอเห็นเงินเจเดนกลับลืมความไม่สบอารมณ์นั้นไปซะหมดสิ้น

ฟึบ

“จัดการให้ดี แล้วอย่าให้มีข้อผิดพลาดล่ะ”

เจเดนโยนแฟ้มเอกสารให้วอนอูคืนก่อนที่เขาจะเอ่ยย้ำให้ลูกน้องจัดการให้เรียบร้อย ส่วนเขาจะเข้าไปที่บริษัท สิ้นเสียงของเจเดนเหล่าลูกน้องก็ตอบรับและโค้งศีรษะให้เจเดนด้วยความเคารพ ก่อนที่เจเดนจะออกจากท่าเรือไป โดยมีวอนอูผู้ทำหน้าที่เป็นเลขาและมือขวาคนสำคัญคอยเดินตามหลัง

            ทุกอย่างมืดดับไป และสว่างโร่อีกทีในช่วงบ่ายของวัน ร่างบางในชุดเมดค่อยๆหยัดแขนลุกขึ้นนั่งหลังจากที่เธอเผลอสลบไปเมื่อช่วงเช้า ทันทีที่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเปลือกไม้สมารถโฟกัสภาพตรงหน้าได้ เธอก็ถึงบางอ้อ

ฟ้าประทานเธอยังอยู่ที่ขอบสระน้ำที่เดิม ไม่มีใครย้ายร่างของเธอทั้ง ๆที่เธอเป็นลมแต่พวกเขากลับปล่อยเธอให้นอนที่เดิมตรงนี้ อเมซิ่งมาก...

โชคดีที่ช่วงนี้ไม่ใช่น่าร้อน ถึงแม้ฟ้าประทานเธอจะชินกับแดดที่ประเทศไทย แต่กับแดดที่ประเทศเกาหลีฟ้าประทานเธอไม่อาจปรับตัวเพราะเธอไม่เคยมาที่นี่ ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายแล้ว และท้องฟ้าก็สลัวๆมีลมพัดเย็นสบายไม่ร้อนเลยสักนิด ถึงว่าทำไมฟ้าประทานเธอถึงได้เผลอหลับตรงนี้

“โอยยย”

น้ำเสียงหวานๆร้องโอดโอยเพราะความรู้สึกเหนื่อยล้าที่นอนบนพื้นปูนแข็งมานานนม แขนเล็กค่อยๆหยัดตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ พร้อมกับมืออีกข้างก็บีบๆที่ไหล่เป็นการคลายความปวดกล้ามเนื้อ ดวงตากลมโมมองไปรอบๆ ในพื้นที่อันกว้างใหญ่ของเจเดน ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่ข้างหลังเธอเอง

“!!!”

ร่างบางสะดุ้งโหยงเพราะที่ตรงนี้ดันไม่ได้มีเธอแค่คนเดียว แต่กลับมีร่างสูงของชายหนุ่มเรือนผมสีบรอนซ์นั่งยอง ๆยิ้มให้เธออยู่ตรงนี้ด้วย

“หวัดดี จำฉันได้มั้ย?”

น้ำเสียงทุ้มติดนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับโบกมือให้อย่างเป็นมิตร แต่ทว่ากับฟ้าประทานเธอไม่ได้รู้สึกเป็นมิตรด้วยแต่อย่างใด ดวงตากลมโตจ้องสำรวจร่างสูงของชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างตั้งใจ ใบหน้าสวยก็แสดงออกมาให้เห็นชัดเจนว่าเธอเกรงกลัวเขามากแค่ไหน ฟ้าประทานเธอเดาได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่หนึ่งในลูกน้องของเจเดนแน่ ๆ เพราะการแต่งตัวที่ดูมีสง่าราศีเช่นนี้ผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาล้านเปอร์เซ็นต์

“เอ่อ...ขอโทษนะคะ”

ฟ้าประทานเธอเอ่ยขอโทษก่อนที่จะหยัดร่างกายลุกขึ้นนั่งในท่าเทพธิดา เพราะเธอไม่อาจจะอุกอาจทำตัวดื้อรั้นเหมือนอย่างเดิมได้ เพราะสำหรับฟ้าประทานแล้ว การมีชีวิตรอดเพื่อกลับไปดูยอดเงินในบัญชีนั่นคือเป้าหมายเดียวของเธอ

“จำไม่ได้เหรอ?”

“ค่ะ”

พรึ่บ

“อ๊ะ!”

และฟ้าประทานเธอก็คิดไม่ผิด พอเธอตอบไปว่าจำเข้าไม่ได้คอเสื้อของเธอก็ถูกอีกคนกระชากเข้าหาตัวในทันทีทันใด ใบหน้าน่ารักเบ้เพราะความรู้สึกเจ็บปวดสาเหตุมาจากกระดูกของเธอที่ลั่นก๊อกแก๊ก

ส่วนคนกระทำก็ขมวดคิ้วมุ่นออกแรงรั้งคอเสื้อของหญิงสาวแน่นขึ้นตามอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่น เป็นไปไม่ได้ที่ฟ้าประทานจะจำเขาไม่ได้ เพราะก่อนหน้านั้นคนที่ประมูลฟ้าประทานคนแรกก็คือเขา แต่ฟ้าประทานเธอดันจำเขาไม่ได้ เพราะเหตุนั้นจึงทำให้พัคจีมินไม่พอใจเป็นที่สุด

“แสดงว่าไอ้เจเดนมันคงไม่ได้ให้เธอกินปลาสินะความจำถึงได้แย่ขนาดนี้”

น้ำเสียงทุ้มติดนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน สายตาโฉบเฉี่ยวก็เอาแต่จับจ้องและพิจารณารูปโฉมของหญิงสาวอย่างถือวิสาสะ ตั้งแต่บนใบหน้าสวยที่ไร้เครื่องสำอาง ไปจนถึงลำคอที่มีรอยช้ำจางๆ ทันใดนั้นคิ้วหนาก็ขมวดผูกปมมากกว่าเดิมอีกครั้งเพราะรอยนั้นจีมินรู้ดีว่ามันไม่ใช่แค่รอยช้ำธรรมดาแน่ ๆ

จอนเจเดนขึ้นชื่อว่าโหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์ใดๆ ไม่มีทางที่เจเดนจะปล่อยให้ฟ้าประทานยังอยู่ดีโดยที่ไม่สึกหร่อ แต่ทว่ารูปโฉมของฟ้าประทานทำให้จีมินรู้สึกพอใจไม่น้อย มืออีกข้างที่ว่างอยู่จึงยกขึ้นมาและค่อยๆวางลงบนใบหน้าของฟ้าประทาน ออกแรงลูบไล้เฉื่อยๆ จากนั้นรอยยิ้มโรคจิตก็ปรากฏทำเอาฟ้าประทานเธอขนลุกซู่

เธอรู้ตัวว่าต่อจากนี้จีมินจะต้องทำอะไรแย่ๆกับเธอแน่ๆ ดูจากรอยยิ้มของเขาแล้ว

“ค..คุณจะคิดจะทำอะไรคะ?”

น้ำเสียงและคำถามของฟ้าประทานทำเอาจีมินที่หลงอยู่ในวงตัณหาหลุดจากภวังค์ ตายตาโฉบเฉี่ยวจึงตวัดมามองหน้าของเธออีกครั้งด้วยความรู้สึกพึงพอใจเพิ่มมากขึ้น เป็นเหตุให้จีมินมีความคิดขึ้นมาว่าถ้าหากรอยช้ำบนร่างกายของฟ้าประทานบวกกับน้ำเสียงหวานๆของเธอที่กรีดร้องด้วยความทรมานมันจะดีมากแค่ไหนกัน

พรึ่บ

“กรี๊ดด!”

จีมินไม่ได้ตอบ แต่หลังจากนั้นร่างบางในชุดเมดก็ลอยวืดเพราะถูกอีกคนอุ้มในท่าเจ้าสาว การกระทำอุกอาจของจีมินทำเอาหญิงสาวตกใจจนเนื้อเต้น แต่เธอก็ทำได้แค่กรีดร้องและบอกให้อีกคนปล่อย แต่ทว่าเสียงเธอก็ต้องหมดลงเพราะถูกอีกคนหยิกเนื้อจนต้องเบ้หน้าและเงียบปาก

ทั้ง ๆที่ฟ้าประทานเธอไม่ได้รู้จักมักจี่กับจีมินเลยด้วยซ้ำ แต่เธอกลับถูกชายหนุ่มรูปร่างดีใบหน้าหล่อเหลาในชุดสูทอุ้มเดินข้ามฟากมายังห้องรับแขกในบ้านของเจเดนเฉย แถมเหล่าบอดี้การ์ดที่คอยยืนคุมอยู่ยังทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอีกด้วย แค่นั้นก็ทำให้ฟ้าประทานเธอเดาได้อีกอย่างว่าผู้ชายหล่อๆคนนี้อาจจะสนิทกับเจเดน หรือไม่ก็...

พรึ่บ ฟุบ

“อ๊ะ!”

ยังไม่ทันได้คิดจบเรื่อง ร่างบางก็ถูกโยนลงบนโซฟาในห้องรับแขกเต็มแรง จากนั้นร่างบางในชุดเมดก็ถูกทาบทับด้วยร่างสูงของอีกคนในทันทีทันใด จีมินไม่ได้เปิดปากบอกเกล่าใดๆแก่หญิงสาวเลย แต่เขากลับทำกับเธออุกอาจราวกับว่าฟ้าประทานเธอเป็นหญิงสาวขายบริการที่ต้องรับลูกค้าไม่เลือกหน้า

พอคิดแบบนั้นแล้วกลับทำให้ฟ้าประทานเธอปลงอย่างไม่เหลือเชื่อ เพราะไม่ใช่แค่เธอถูกลักพาตัวมาเป็นทาสให้เจเดน เธอยังต้องมาให้คนอื่นกระทำชำเราฟรีโดยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอีก

“อื้อ!”

ริมฝีปากช้ำๆถูกครอบครองในทันที และฟ้าประทานเธอก็ไม่ได้เกี่ยงหลบหนีหรือดื้อรั้น เธอเพียงนอนนิ่งๆ และร้องออกมาในตอนที่ถูกฟันอีกคนขบริมฝีปากจนเจ็บแสบ ร่างบางถูกมือของอีกคนบีบเค้นและสัมผัสไปจนแทบจะทุกส่วนไม่ว่าจะเป็นแขน ต้นขา หน้าอกหรือทรวดทรงองเอวก็ไม่เหลือ

จีมินเขาดูรุนแรงกว่าเจเดนเล็กน้อย และเขาก็แสดงความป่าเถื่อนออกมาโดยการผละจูบออกและบีบคอของฟ้าประทานเป็นระยะๆ เสื้อผ้าท่อนบนของฟ้าประทานเธอถูกเลิกออกจนเห็นบราสีสวยแล้ว แต่ทว่าการกระทำทุกอย่างก็หยุดลงเมื่อมือบางคว้าเข้าที่ข้อมือหนาของจีมินและเอ่ยว่า

“คุณแน่ใจเหรอคะว่าจะย่ำยีทาสที่สกปรกอย่างฉัน”

“!...”

ฟ้าประทานเธอเอ่ยพร้อมกับจ้องตาของจีมินในระยะใกล้ สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปในทันทีทันใดเมื่อได้ฟัง จากนั้นร่างสูงจึงได้ผละออกและถอยไปยืนๆไกลๆจากร่างบางที่ก็ค่อยลุกขึ้นนั่งถึงแม้ว่าเสื้อของเธอจะไม่เรียบร้อยก็ตาม

“ฉันเป็นของคุณเจเดนแล้วนะคะ คุณแน่ใจเหรอคะว่าจะย่ำยีฉันอีกคน”

สิ้นสุดคำพูดของฟ้าประทานสีหน้าของจีมินเปลี่ยนไปในทันที จากที่เคยพึงพอใจในตัวของเธอเมื่อครู่กลับแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกรังเกียจในทันทีทันใด ทีแรกจีมินคิดว่าเจเดนไม่ชอบฟ้าประทานเพราะรอยช้ำที่คอของเธอเป็นเครื่องหมายแสดงได้อย่างชัดเจนเลยว่าเจเดนทำร้ายเธอแน่นอน แต่พอจีมินได้รู้ว่าเจเดนยอมมีเซ็กส์กับฟ้าประทานแล้วจึงทำให้ความคิดของจีมินเปลี่ยนไป

เปลี่ยนไปโกรธแค้นฟ้าประทานแทนที่เธอไม่รักนวลสงวนตัว แถมเธอยังไม่ยอมพูดตั้งแต่แรกเป็นเหตุให้เขาต้องจูบเธอต่อจากจอนเจเดน

พรึ่บ!

“อ๊ะ อึก!”

ร่างสูงพุ่งเข้าประชิดร่างบางที่นั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟาในทันใด มือหนาก็จัดการกดศรีษะเล็กของหญิงสาวลงบนโซฟาในทันทีด้วยความโกรธแค้น ใบหน้าน่ารักแดงกำเมื่อเริ่มจะรู้สึกหายใจไม่ออกเพราะแรงกดที่ศีรษะของเธอรุนแรงมากราวกับว่าจะขยี้กะโหลกของเธอให้ละเอียดคามือ

ฟ้าประทานเธอเกือบจะสิ้นใจแล้ว แต่ทว่าสวรรค์ยังมีตาส่งผลให้มีคนโทรหาจีมินในเวลานี้ซะก่อน ร่างสูงที่ค้ำเข่าบนโซฟากดศีรษะของฟ้าประทานหยุดชะงัก ก่อนที่เขาจะสะบัดมือและถอยออกมารับสายที่โทรเข้ามา ไม่มีคำพูดอะไรต่อจากนั้นจีมินก็ออกไปจากบ้านของเจเดนในทันทีทันใด โดยที่ไม่บอกกล่าว ทิ้งเอาไว้แค่ร่างบางที่ทุลักทุเลยันแขนลุกนั่งดีๆบนโซฟา

“อะไรของเขาวะ?”

การกระทำงงๆของจีมินทำให้ฟ้าประทานเธองุนงงไม่น้อยที่เขาคิดจะมาทำร้ายเธอก็มา บทจะไปก็ไปงงๆ แต่ฟ้าประทานเธอไม่ได้มีเวลามากมายขนาดนั้น ร่างบางที่บอบช้ำจึงรีบลุกขึ้นและเดินกลับไปที่โรงปลูกผักไกลแสนไกลของเธอเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ซะ

แกร็ก

บานประตูเก่าๆถูกปิดลงก่อนที่ร่างบางจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า  ดวงตากลมๆเกือบจะปิดลงแล้ว แต่ทว่าหางตาเธอดันเหลือบไปเห็นซองจดหมายสีขาวบนโต๊ะเครื่องแป้งซะก่อน ร่างบางรีบหยัดกายลุกขึ้นนั่งอีกครั้งเพราะเธอแน่ใจว่าก่อนหน้านั้นไม่มีซองสีขาวนี่อยู่ที่นี่

มือบางรีบหยิบซองสีขาวขึ้นมาและแกะดูในทันทีทันใด ดวงตากลมโตไล่อ่านไปจนทุกตัวอักษรในแผ่นกระดาษ ดวงตาเบิกกว้างเมื่อได้รับรู้บางอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับเธอในอดีต

อดีตที่เธอไม่เคยรู้เลยว่านั่นคือตัวเธอเอง....

100%

-SLAVEHOLDER-

#ออลออฟเจเดน

TWR.

เอาล่ะน้องเป็นใคร พอมีหวังแง้มๆมั้ย แล้วใครเอาจดหมายนั่นมาให้น้อง เอ้าๆๆๆ แล้วคูมพัคมาเคลมน้องอะไรถึงถิ่นคุณเจเดนคะ ถ้าพ่อรู้ความเลือดสาดนะคะ แค่กๆ จะว่าไปนางเอกเรื่องนี้น้องจะเนื้อช้ำไปจนจบเรื่องมั้ยหรือยังไง ผู้ชายเรื่องนี้เขารุนแรงกันจังแม่ เวลาชอบก็จะเคลม ไม่ชอบก็จะหักคอ น้องก็มีความแบบอิหยังวะรู้จักก็ไม่รู้จัก ที่จริงคูมพัคเคยออกมาแล้วนะคะตอนแย่งกันประมูลน้องกับเจเดน แต่น้องฟ้าแบบหัวทกเทือนบ่อยมากเลยลืม ตอนหน้ามาเลือดสาดกับคูมเจเดนกันค้าบบ กี้ด ว่าไปปปปปปปปป

ทวงได้นะคะ ทวงปึ้บถ้าไรท์เจอไรท์ก็จะมาอัปให้ทันทีเพราะยังเหลือคนอ่านอยู่ แอแง ไรท์ก็ใจชี่นนน ค้าบทุกโคนนนน

 แงง ไม่รู้ว่าถูกใจทุกคนมั้ย หรือยังไงก็คอมเม้นติชมกันได้เลยนะคะไรท์รอรับฟัง ข่อมคุณค้าบ