ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
ณ บ้านตระกูลยัง
นอน ชีกึม นารึล ทูโก ตอนากาจีมาน~ เสียงของสมาทโฟนเครื่องสีดำดังขึ้น ทำให้คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอนสีฟ้าเข้มต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อดูว่าคนที่ขัดจังหวะการนอนของเค้านั้นเป็นใคร
"หม่าม๊า" ชื่อนี้ทำให้คนตัวเล็กต้องรีบเด้งตัวจากที่นอนอย่างรวดเร็ว เพราะคุณม๊ากับคุณป๊ากำลังจะกลับจากต่างประเทศแล้ว
'ยอโบเซโย ออมม่า^^' คนตัวเล็กกรอกเสียงอันงัวเงียลงไป แต่ใบหน้าของเค้านั้นกำลังยิ้มอย่างมีความสุข
'โยจังงงงงง~ สายป่านนี้แล้วเพิ่งจะตื่นหรอเนี่ย' ผู้เป็นแม่เอ่ยเอ็ดนิดๆ แต่จะออกแนวน่ารักๆเสียมากกว่า
'โถ่ ม๊าาาาา วันนี้เป็นวันเสาร์น้า น้องโยก็อยากตื่นสายๆบ้างนี่นา~' คนตัวเล็กเอ่ยอย่างออดออ้น
'555 ม๊าก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย อ้อ! โยจังงง ม๊ากับป๊าไม่ได้กลับเกาหลีแล้วนะ พอดีว่าโรงแรมที่รัซเซียมีปัญหานิดหน่อย ' คุณนายยังเอ่ย
'อ้าว แล้วม๊ากับป๊าจะกลับเมื่อไหร่หล่ะฮะ' คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะเค้าก็อยากจะอยู่กับครอบครัวเต็มที
'ไม่มีกำหนดกลับจ๊ะ TT ม๊ารู้ว่าโยจังเหงา เพราะงั้นม๊าจะให้โยจังไปอยู่กับลูกของเพื่อนม๊า รายนั้นเค้าก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนกัน @#$#@%^$$ โอ๊ะ! โยจังแค่นี้ก่อนนะม๊าต้องไปแล้ว อาทิตย์หน้าโยจังก็ไปอยู่กับเค้าได้เลยนะ ^^ อันยองงงง~' ผู้เป็นแม่ว่าสายไป
o_o!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ถามความสมัครใจกันรึยังเนี่ยม๊า!
ณ ผับตระกูลยง
นอน ชีกึม นารึล ทูโก ตอนากาจีมาน~ เสียงของสมาทโฟนเครื่องสีดำดังขึ้น ทำให้คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอนสีฟ้าเข้มต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อดูว่าคนที่ขัดจังหวะการนอนของเค้านั้นเป็นใคร
"หม่าม๊า" ชื่อนี้ทำให้คนตัวเล็กต้องรีบเด้งตัวจากที่นอนอย่างรวดเร็ว เพราะคุณม๊ากับคุณป๊ากำลังจะกลับจากต่างประเทศแล้ว
'ยอโบเซโย ออมม่า^^' คนตัวเล็กกรอกเสียงอันงัวเงียลงไป แต่ใบหน้าของเค้านั้นกำลังยิ้มอย่างมีความสุข
'โยจังงงงงง~ สายป่านนี้แล้วเพิ่งจะตื่นหรอเนี่ย' ผู้เป็นแม่เอ่ยเอ็ดนิดๆ แต่จะออกแนวน่ารักๆเสียมากกว่า
'โถ่ ม๊าาาาา วันนี้เป็นวันเสาร์น้า น้องโยก็อยากตื่นสายๆบ้างนี่นา~' คนตัวเล็กเอ่ยอย่างออดออ้น
'555 ม๊าก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย อ้อ! โยจังงง ม๊ากับป๊าไม่ได้กลับเกาหลีแล้วนะ พอดีว่าโรงแรมที่รัซเซียมีปัญหานิดหน่อย ' คุณนายยังเอ่ย
'อ้าว แล้วม๊ากับป๊าจะกลับเมื่อไหร่หล่ะฮะ' คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะเค้าก็อยากจะอยู่กับครอบครัวเต็มที
'ไม่มีกำหนดกลับจ๊ะ TT ม๊ารู้ว่าโยจังเหงา เพราะงั้นม๊าจะให้โยจังไปอยู่กับลูกของเพื่อนม๊า รายนั้นเค้าก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนกัน @#$#@%^$$ โอ๊ะ! โยจังแค่นี้ก่อนนะม๊าต้องไปแล้ว อาทิตย์หน้าโยจังก็ไปอยู่กับเค้าได้เลยนะ ^^ อันยองงงง~' ผู้เป็นแม่ว่าสายไป
o_o!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ถามความสมัครใจกันรึยังเนี่ยม๊า!
ณ ผับตระกูลยง
เสียงอึกกะทึกคึกโครมดังขึ้นเป็นจังหวะ หนุ่มสาวน้อยใหญ่พากันโยกย้ายไปตามเสียงเพลง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าที่นี่คือ 'ผับ'
ของกระกูลยง แถวๆย่านคังนัม จุนฮยองถูกผู้เป็นพ่อเรียกให้ไปหาที่ห้องทำงานชั้นบนสุกของผับแห่งนี้
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมร่างของผู้มาเยือน ทำให้ผู้ที่นั่งรออยู่ก่อนหน้าเงยหน้าดูเด็กหนุ่มผู้ที่กำลังเดินมาทางเค้า
จุนฮยองโค้งให้กับผู้เป็นพ่อ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้าม และตั้งใจฟังสิ่งที่ผู้เป็นพ่อกำลังจะเอ่ยบอก
'มาเร็วดีนี่ เอาหล่ะเข้าเรื่องกันเลย ชั้นกับแม่แกจะไปดูงานสักหน่อยคงจะอีกนานกว่าจะได้กลับ แกก็ไปอยู่ที่คอนโดก็แล้วกัน หรือจะกลับไปอยู่ที่บ้านหล่ะ' ผู้เป็นพ่อเอ่ยออกมาอย่างรวดเร็ว
'ผมว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านครับ สะดวกสะบาย อีกอย่างอยู่ใกล้โรงเรียนอีกด้วย' จุนฮยองเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
'อืม งั้นก็ตามใจแกก็แล้วกัน อ้อ!!เกือบลืม จะมีลูกของเพื่อนแม่แกมาอยู่ด้วยนะ น่าจะอายุน้อยกว่าแกปีนึง คงจะมาอาทิตย์หน้า แกก็ดูแลน้องเค้าด้วยก็แล้วกัน' พูดจบก็รีบออกจากห้องไปทันทีโดยที่ยังไม่ได้ฟังคำตอบของจุนฮยองเลยซักนิด
ฝั่งจุนฮยอง หลังจากที่ผู้เป็นพ่อออกไปได้ซักพัก เค้าก้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะเค้ามีลางสังหรณ์ตั้งแต่ที่ผู้เป็นพ่อเรียกเค้าให้ขึ้นมาหาแล้วหล่ะ เรียกมาทีไรก็มีแต่เรื่องที่ทำให้เค้าต้องปวดหัวอยู่เรื่อย
'เห้ออออ~ ไม่คิดจะฟังกันบ้างเลย ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนคุณพ่อก็ยังเผด็จการเหมือนเดิมเลยนะครับ' จุนฮยองพูดปนหัวเราะ ก่อนที่ไลน์ของเค้าจะดังขึ้น
'คุณพ่อ!!?? ส่งอะไรมานะ' บ่นเล็กน้อยก่อนจะกดดูข้อความที่ผู้เป็นพ่อส่งมา
'เด็กคนนี้จะมาอยู่กับแก โชคดีนะไอลูกชายหน้าตาย 5555 :P'
O_O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ของกระกูลยง แถวๆย่านคังนัม จุนฮยองถูกผู้เป็นพ่อเรียกให้ไปหาที่ห้องทำงานชั้นบนสุกของผับแห่งนี้
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมร่างของผู้มาเยือน ทำให้ผู้ที่นั่งรออยู่ก่อนหน้าเงยหน้าดูเด็กหนุ่มผู้ที่กำลังเดินมาทางเค้า
จุนฮยองโค้งให้กับผู้เป็นพ่อ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้าม และตั้งใจฟังสิ่งที่ผู้เป็นพ่อกำลังจะเอ่ยบอก
'มาเร็วดีนี่ เอาหล่ะเข้าเรื่องกันเลย ชั้นกับแม่แกจะไปดูงานสักหน่อยคงจะอีกนานกว่าจะได้กลับ แกก็ไปอยู่ที่คอนโดก็แล้วกัน หรือจะกลับไปอยู่ที่บ้านหล่ะ' ผู้เป็นพ่อเอ่ยออกมาอย่างรวดเร็ว
'ผมว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านครับ สะดวกสะบาย อีกอย่างอยู่ใกล้โรงเรียนอีกด้วย' จุนฮยองเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
'อืม งั้นก็ตามใจแกก็แล้วกัน อ้อ!!เกือบลืม จะมีลูกของเพื่อนแม่แกมาอยู่ด้วยนะ น่าจะอายุน้อยกว่าแกปีนึง คงจะมาอาทิตย์หน้า แกก็ดูแลน้องเค้าด้วยก็แล้วกัน' พูดจบก็รีบออกจากห้องไปทันทีโดยที่ยังไม่ได้ฟังคำตอบของจุนฮยองเลยซักนิด
ฝั่งจุนฮยอง หลังจากที่ผู้เป็นพ่อออกไปได้ซักพัก เค้าก้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะเค้ามีลางสังหรณ์ตั้งแต่ที่ผู้เป็นพ่อเรียกเค้าให้ขึ้นมาหาแล้วหล่ะ เรียกมาทีไรก็มีแต่เรื่องที่ทำให้เค้าต้องปวดหัวอยู่เรื่อย
'เห้ออออ~ ไม่คิดจะฟังกันบ้างเลย ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนคุณพ่อก็ยังเผด็จการเหมือนเดิมเลยนะครับ' จุนฮยองพูดปนหัวเราะ ก่อนที่ไลน์ของเค้าจะดังขึ้น
'คุณพ่อ!!?? ส่งอะไรมานะ' บ่นเล็กน้อยก่อนจะกดดูข้อความที่ผู้เป็นพ่อส่งมา
'เด็กคนนี้จะมาอยู่กับแก โชคดีนะไอลูกชายหน้าตาย 5555 :P'
O_O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
และแล้วเรื่องป่วนๆจึงเริ่มขึ้น
#เป็นแค่อินโทรแต่ยาวเนอะ 55555 ยาวไปนิสนุง แต่พอเข้าเรื่องจิงยาวกว่านี้อีก!!!!!!
มิวจะพยายามมาอัพให้บ่อยๆนะค่ะ อยากจะให้มีฉากอะไรยังไงก็บอกกันได้นะค่ะ ถ้าโอเค
มิวก็จะเอามาเพิ่มให้ เอาหล่ะๆๆๆๆติดตามรอตอนต่อไปด้วยนะคร้าาาาาา บาย ชรุ๊บ -3-
#เป็นแค่อินโทรแต่ยาวเนอะ 55555 ยาวไปนิสนุง แต่พอเข้าเรื่องจิงยาวกว่านี้อีก!!!!!!
มิวจะพยายามมาอัพให้บ่อยๆนะค่ะ อยากจะให้มีฉากอะไรยังไงก็บอกกันได้นะค่ะ ถ้าโอเค
มิวก็จะเอามาเพิ่มให้ เอาหล่ะๆๆๆๆติดตามรอตอนต่อไปด้วยนะคร้าาาาาา บาย ชรุ๊บ -3-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น