รักหมดใจยัยโหดฟิตฟลอบ

ลำดับตอนที่ #2 : > โชคหลายชั้นที่ฉันไม่ต้องการ TOT

ตอนที่ 2 >  โชคหลายชั้นที่ฉันไม่ต้องการ TOT

เอ๊ะๆ ทำไมรู้สึกแปลกๆนะ ที่นี่ที่ไหนหว่า? เหมือนมีแสงมาส่องตา ฉันพยายามลืมตามองทั่วห้อง ทำไมได้กลิ่นหมกๆเหม็นๆเหล้าฟะ เฮ้ยยยยย!ผช.เต็มห้องเลย ทุกสายตามองมาที่ฉัน นี่ห้องไรฟะ ล่ะฉันมาอยู่ในห้องนี้ได้ไง!

“เฮ้ยยย! พวกนายจะข่มขืนฉันหรอ…OMGGGGG! นี่ตูต้องเสียตัวให้ผช.ทีเดียวเป็นฝูงเลยอ่อ?”

ฉันร้องตะโกนออกไปเพราะตกใจ ก็ผช.ทั้งน้านนนนนี่หว่า แต่ก็หน้าตาดีทั้งนั้น เอ๊ะๆนายนั้นที่เราเจอหน้าห้องอาบน้ำรวมก็อยู่ด้วยนี่หว่า ? ขณะที่ฉันกำลังสงสัยกลุ่มผช.ที่กำลังกินเหล้ากันอยู่ เหมือนพวกมันกำลังซุบซิบอะไรกัน

“เห้ยยยๆ ไอ่โมนเด็กเมิงนี่ติ๊งต๊องว่ะ ไปเจอจากไหนเนี่ย…แปลกดีว่ะ” เพื่อนกลุ่มนายนั้น (รับบทโดยโฟน)

“เด็กกรุเชี่ยไรอ่ะไอ่โฟน กรุไปเจอยัยแว่นนี่กำลังส่อง…….”

“ส่องไรว่ะ?? ส่องไรไอ่โมน?” เพื่อนอีกคนถาม (รับบทโดยต้า) เหอะๆๆคนนี้น่าตาดีแห๊ะๆ >///<

“ส่องงงงง เอ่อๆ ส่องงงงหา…ตึก!อยู่ง่ะ เหอะๆๆ” นายนี่คงชื่อโมนสิน่ะ หน้าตาก็โอเคอ่ะ แต่เอ๊ะๆทำไมมันไม่บอกว่าเราส่องดูคนอาบน้ำอ่ะ? ทำไม?

ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ่งงงงงง ตึ่งงงงงง เหมือนเสียงนาฬิกาเจ้าคุณปู่กำลังดัง…ขณะที่ฉันกำลังอ้าปากถามว่าใครแบกฉันมาที่ห้องนี่นั้น กลุ่มผช.ที่กำลังกินเหล้าพร้อมกับนินทาเราอย่างเมามันส์นั้น อยู่ๆกลุ่มนายโมนก็สะดุ้งกับเสียงรองเท้าส้นสูงที่กำลังเดินมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ อยู่ๆนายต้าก็ตะโกนขึ้นมาอย่างดัง!

“เก็บบบบบบบโว้ยยยยยยยย!!!”

อ๋อๆ คงจะเป็นครูมาตรวจห้องสิน๊ะ ทันใดนั้นขณะที่เรากำลังนั่งหัวเราะกลุ่มนายโมนกำลังปฏิวัติห้องแบบเชียบพลัน ก็เหมือนมีคนมาดึงแขนเราเข้าตู้เสื้อผ้าทันที เฮ้ยๆใครฟะดึงแขนโคตรเจ็บเลย ฉันบอบบางน๊ะ? จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงแว่วๆรอดเข้ามาในตู้เสื้อผ้า

“ไอ่โมนเมิงเข้าไปกะยัยแว่นด้วยเมิงอยู่คนละห้องกะตู เด๊ะเจ้กีวี่เห็น จะซวยกันหมด”

“เอออออ ว่ะ”

ในขณะที่เจ้กีวี่ เฮ้ยๆๆ ครูกีวี่เข้ามาตรวจห้อง ฉันอยู่ในตู้เสื้อผ้ากับนายโมนสองคน! ล่ะในนี้มันอึดอัดช๊ะมัดเลยยยย ในนี้มันมืดมาก มืดจนมองหน้านายโมนไม่เห็น แต่ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่อุ่นของนายโมนอยู่บริเวณจมูก เฮ้ยๆนี่มันใกล้ไปป่ะ ตูไม่น่าเชื่อป้าคนนั้นล่ะมาที่ตึกเขียวเลย TT สักพักครูกีวี่ก็ออกไปตรวจห้องอื่น เฮ้ยยยย (ถอนหายใจอย่างแรง)..รอดตัวแล้วสิตู  ตอนนี้อากาศในตู้เสื้อผ้าเริ่มหมด ฉันเริ่มต้องการออกซิเจน  สักพักนายโมนก็คงคิดแบบฉันนายโมนเริ่มแง้มประตูออก เย้ๆๆๆ ฉันได้เกิดใหม่แล้ว

หลังจากที่ฉันกำลังดีใจจากการที่ออกมาสู่โลกภายนอกได้นั้น นายโมนคว้ากระเป๋าและก็รีบดึงฉันออกจากห้องทันที ทำไมนายโมนดึงแขนฉันเจ็บตลอดด้วยนะ

“อ๊ะนี่ ถึงหอเธอแล้ว ฉันไปล่ะ อ่อๆล่ะได้อย่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังล่ะ ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ อ่อๆ ล๊ะก่อนหน้านั้นที่เธอส่องผช.อ่ะ เธอ………..เห็นอะไรม๊ะ”

“เห็นไรอ่ะ ไม่มี๊ไม่มี” ไม่เห็นบ้าไรล่ะ เต็มลูกตาตูเลยยย

“ล่ะเธอขึ้นมาทำไมที่หอชาย”

“ถ้าฉันรู้ว่ามันเป็นหอชาย คิดหรอว่าฉันอยากจะมาเหยียบ”

“เธอคงจะไปถามป้าที่ถูพื้นข้างล่างใช่ม๊ะ”

“เอ่อๆ ใช่ๆ ไม?” เอ๊ะๆ นายโมนรู้ได้ไงฟะเนี่ย

จากนั้นนายโมนก็เดินไปที่หอชายทันที ไม่พูดอะไรอีกเลย ล่ะฉันล่ะทำไง หน้าเอ๋อเหร๋อเลยสิค่ะ ป้าคนนั้นเค้าเป็นใครหว่า? วูบบบ~ อยู่ลมหนาวก็พัดมาอย่างแรง ใส่เกียร์หมารีบขึ้นหอทันที จะไม่ให้รีบได้ไงล่ะ นี่มันก็จะตี 1 ล่ะ หมาก็เริ่มหอนนนน~~ บร็รวววววววววู้ววววว~~ ฉันต้องรับไปหาห้องสามมมมสามมมมสี่ๆ

“ก๊อกๆๆ สวัสดีจ้าเราอยู่ห้อง 334 เป็นรูมเมทของเธอจ้า” แอ็ปเสียงเด็กกรุงเทพเข้าไว้ เดี๋ยวเค้าจิรังเกลียดเรา

“จร้า..แปปนึงน๊ะ” เสียงนี้น่ารักจัง~ (รับบทโดยกัส)

เสียงรูมเมทเราน่ารักจัง เปิดประตูมาแล้ว หน้าตาก็น่ารัก เราโชคดีเป็นบ้าเลย อยู่กับคนน่ารัก 555 เราจิต้องน่ารักตามไปด้วย (เกี่ยวป๊ะไอ่หน่า - -‘’)

…วันเปิดเทอม

“นี่ๆ เธอตื่นๆได้แล้ว สายแล้วนร้า”

“เธออออ~~~ ไปก่อนเลย เด๊ะ…ฉันตามไป ขออีก 5 นาทีน๊ะ ฉันรู้ห้องแล้ว ขอบใจน๊ะ ค๊อกกกกฟี๊สสสสสส~~^ZZzzzzzzz”

ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ่งงงงง ตึ่งงงงงง เวลาแปดนาฬิกา ประเทศไทย~~~ เอ๊ะเพลงนี้คุ้นแห๊ะๆ โรงเรียนนี้ร้องเพลงเดียวกะโรงเรียนเก่าเราเลย 5555 บ้านนอกเราก๊ะไฮโซน๊ะเนี่ย…..เฮ้ยยยยยยยยย!! ซวยแล้วววววเพลงชาติ แปดโมง ตูสายแล้วววววววว!

ในขณะที่ชาวบ้านเค้าเข้าห้องเรียนกันหมดแล้ว ฉันรีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิต! น้ำก็ไม่ได้อาบ  ไอ่หน่าเอ้ยยยย! รูมเมทปลุกล่ะก็ไม่ตื่น

“แฮ๊ะๆๆๆแฮ๊ะๆๆๆถะๆถึงงงๆแว้วววว”

เบรกตีนหมา ฮ่าๆ! รีบเปิดประตูเข้าไปแบบไม่คิดอะไร ก็อ่ะน๊ะ ครูกำลังสอนเลย สายตาทุกคู่ก็มองมาที่ข้าพเจ้า รวมถึงสายตาอันแหลมคมของครูอีกต่างหาก ทุกคนต่างมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาแบบว่าไอ่นี่มันใครฟะ? จากนั้นครูก็ดึงฉันไปที่หน้าห้อง เหอะๆๆ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองใคร แต่เอ๊ะๆกลุ่มผู้ชายหลังห้องนั้นมันคุ้นๆแห๊ะๆ เฮ้ยๆ กลุ่มนายโมนกับพวกนี่ฟ่า ฉันถึงกับตาถล่นออกมา แต่นายนั้นเอาแต่ฟุบหลับ ^ZZzzzz เหอะๆ โรงเรียนนี่มันได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดได้ไงฟะ - -? เอ๊ะๆมัวแต่คิดถึงเรื่องนายโมน ตอนนี้เราเอาตัวเองให้รอดก่อนดีไม๊

“เธอชื่ออะไรแนะนำซิ๊” สายตาครูนี่คมช๊ะมัด

“เอ่อๆ หนูชื่ออออออ………..”

ซวยล่ะตูถ้าเกิดบอกว่าชื่อหน่ามีหวังตูต้องโดนรังเกลียดเหมือนชาอึนซังเรื่อง the heirs แน่เลย หรืออาจจะเหมือนนางเอกซีรี่เรื่อง รักฉบับใหม่หัวใจสี่ดวงแน่นอนนนนนน เอาไงดีฟะ? คิดสิคิดไอ่หนาๆ เอ่อออ..เหลือบไปมองรองเท้าครู…ฟิตฟลอบ ฟิตฟลอบ ชื่อฟิตฟลอบแม้งเลยยย เก๋ๆดี

“เอ่อๆ เราชื่อฟิตฟลอบ เรียกสั้นว่าฟิตก็ได้จร้า”

ทุกคนเงียบไปสักแปปล่ะอยู่ๆ เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมา

“ฮ่าๆๆๆ ยัยรองเท้าฟิตฟลอบ” เหอะๆๆ ตูว่าชื่อหน่ายังดีกว่าไหมเนี่ย ?
สักพักฉันก็ได้ยินเสียงผญ.เอ๊ะ เสียงนี้มันคุ้นแห๊ะๆ เหมือนเสียงยัยปากมรณะตะโกนขึ้นมาว่า...

“ครูกีวี่ค่ะ หนูขอเสนอให้ยัยฟิตฟลอบเป็นหัวหน้าห้องเทอมนี้ค่ะ”

ห๊ะๆๆๆ ตอนนี้ฉันตกใจเหมือนได้รางวัลโชคสองชั้น รางวัลนี้ตูไม่อยากรับรู้จริงๆ ก็เพราะยัยคนที่เสนอชื่อฉันให้เป็นหัวหน้าห้องดันเป็นยัยคนที่ฉันเต๊ะกระป๋องโค้กใส่ ล่ะอีกทั้งครูคนนี้ชื่อออออ กีวี่ >> เจ้กีวี่ ครูตรวจห้องนายโมนวันนั้นนี่ฟ่า ซวยสองชั้นล่ะตู ไหนจะอยู่ห้องเดียวกับกลุ่มนายโมนอีก เพื่อนรูมเมทก็อยู่ห้องเดียวกันอีก

ชะตาของฉันตอนนี้มันเล่นตลกอะไรอยู่อ่าๆ - -?

.

.

.

สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องเป็นหัวหน้าห้อง เฮ้ยยยยย (อยากจะถอนหายใจให้ตายไปเลย) ฉันได้นั่งใกล้กับกลุ่มนายโมน โต๊ะของนายโมนจะอยู่ข้างหลังฉัน ส่วนข้างๆโต๊ะฉันก็เป็นเพื่อนรูมเมทชื่อกัส ข้างหน้าก็ชื่อเต้ย เยื้องๆกันก็ชื่อเพจ สามคนนี้จะเป็นเพื่อนสนิทของฉัน

อ๊ะแห็มๆๆๆๆ โหล่ๆ เราจะมาแน๊ะนำตัวเพื่อนของฉันกันก่อน

กัส > เพื่อนรูมเมทของฉัน เธอเป็นคนน่ารัก น่าตาสวย เสียงก็เพราะ ล่ะดูจากลักษณะแล้วท่าทางจะชอบนายโมนอยู่ แต่นายโมนไม่สนใจ

เต้ย > ฉันว่าเต้ยแอบชอบต้าอยู่แน่นอน หน้าตาน่ารักอยู่นะ แลดูเป็นคนเงียบๆ แต่ถ้าเธอคนนี้เมาจะเป็นคนที่พูดมากจริงๆ

เพจ > นางเป็นตุ๊ดประจำกลุ่ม เครือข่ายชมรมตุ๊ดของนางเยอะมาก อย่าได้ไปลองดีกับนาง 5555 เพื่อนคนนี้จะเปลี่ยนลุคของเราให้เพอร์เฟคเลยล่ะ รอติดตามดูน๊ะ ^^

. …..

อ๊อดดดดดดดด!!! เสียงสวรรค์ล่ะ มันคือเสียงที่ทุกคนต่างรอคอยเพื่อจะไปกินข้าว…มองหันไปหานายโมนที่ได้ยินเสียงอ๊อดดัง นายโมนรุกขึ้นมาบิดตัวไปมา ล่ะหันมามองฉัน  แต่ว่าๆเหอะๆๆนายไม่ทักกันเลยนะ เดินออกไปกับเพื่อนหน้าตาเฉย นิสัยนายตอนอยู่ที่โรงเรียนกับที่หอช่างแตกต่างกันนัก ราวกับคนล่ะคน ชิ๊ๆ คิดว่าตัวเองหล่อไงฟะ? จริงๆแล้วกลุ่มนายโมนนี่ก็หล่อกันทุกคนอ่ะ    -O-

.

.

โหๆๆๆๆๆๆ โรงอาหารที่นี่มันคือโรงแรมชัดๆ มีแต่อาหารหรูๆ ถ้าฉันไม่ได้ทุน คงไม่ได้แม้แต่จะมาเหยียบที่นี่เลยล่ะ น่ากินที่สูดดดดดด 55555 ฉันตักใส่จานอย่างไม่ยั๊ง ล่ะฉันไม่เกรงใจคนรอบข้าง แต่พอเหลือบไปมองแต่ล่ะคนที่เค้าตักอาหารใส่จานกัน นี่พวกเธอ! กินหรือจิบอาหารกันฟะ กินน้อยกว่าแมวบ้านฉันสะอีก =O=

ขณะที่ฉันกำลังเดินมานั่งที่โต๊ะกับเพื่อน  ฉันก็หยุดสะกิตถามกลุ่มเพื่อนของฉันด้วยความสงสัย

“นี่ๆพวกเธอกลุ่มยัยผญ.คนนั้นอ่ะ ที่อยู่ห้องเรา แต่ล่ะคนเป็นไงอ่ะ?”

“อ่อๆ ยัยกลุ่มกระหรี่ปั๊บอ่ะหรอ ชิ๊..ก็แค่ทำตัวสวยไปวันๆอ่ะ นั้นน๊ะๆ… ยัยชะนีหัวหน้ากลุ่มชื่อซันนี่ คนที่ 3 อ่ะ > เป็นดาวโรงเรียนปีที่แล้ว เป็นชะนีที่มีผช.ชอบนางเยอะ ถ้านางไม่พอใจไรก็จะให้ลิงข้างๆที่เดินตามตูดยัยนั้น คนแรกก็ชื่อเจส คนที่สองชื่อ ฟานี่ ยัยสองคนนี้เป็นลูกน้องมัน 55555 ชื่อพวกนางแต่ล่ะคนนี่กระแด๊ะจริงๆเน๊อ 5555” นางเพจเพื่อนฉันสาธยายมาซะ

“5555 เออๆ จริงอ่ะ”

ขณะที่ฉันกำลังเดินหัวเราะมากับยัยเพจ เหมือนเรด้าของนางกลุ่มกะหรี่ปั๊บรับสัญญาณได้ว่าฉันกะยัยเพจกำลังนินทาพวกนางอยู่ นางเดินมาที่ฉันทันที

“นี่ยัยฟิตฟลอบ เธอนินทาอะไรพวกเรา ห๊ะๆ!”

“ก็กำลังนินทาชะนีอยู่ไง อ่อๆๆ เป็นชะนีจริงๆล่ะสิน๊ะ ถึงรับรู้ได้ทันที” ฉันพูดเสร็จจึงสะบัดก้นหนีทันที  

“หน๋อยยยยยน๊ะๆ ยัยรองเท้า กล้าด่าฉันหรอ?”

ฟังจากเสียงแล้วยัยซันนี่ท่าทางจะปี๊ดแตกน่าดู 55555 ทันใดนั้นเหมือนฉันสะดุดอะไรซักอย่าง อ่อๆ ยัยซันนี่ก็สกัดขาฉัน นางเพจเพื่อนฉันจับตัวฉันได้ทันไม่ให้ฉันล้ม แต่ แต่!!!! กองอาหารบนจานฉันมันกับลอยบินนนนนๆ บินๆไปๆจากมือ เฮ้ยๆๆๆๆ ไม่น๊ะ กองอาหารนั้นเหมือนกำลังบินไปตกที่ไหล่ของใคร ใครจะเป็นผู้โชคดีกันอ่ะ สายตาทุกคู่มองตามกองอาหารนั้น จนทันใดนั้นมันก็ตกที่ไหลของผู้ชายร่างผอม สูง หุ่นนักกีฬา เค้าค่อยๆหันกลับมา ล่ะฉันต้องอ้าปากค้างอีกครั้ง(TOT) เมื่อคนๆนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นนนน…….. OMGGGGG!! I am sorry…..

ใครกันนะที่จะเป็นผู้โชคร้ายคนนั้นที่หน่า เอ้ยยย..ฟิตทำกองอาหารบินไปตกใส่ที่ไหล่เค้า โปรดติดตามตอนต่อไปนะฮับผม