ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ep.5
หลัาแบฮยอนหายเ็บมือ็พาันไปื้ออาหารมาทานที่โ๊ะ...
"ยอู วันนี้ินไร" แบฮยอนหันไปถามเพื่อาโอัวเอ
"๋วยเี๋ยว ินปะ"
"ไม่อะ...านยอลอะ ินไร" แบฮยอนหันไปถามเพื่อนัวสูที่เินามอยู่้าหลัเาับยอูบ้า
"วันนี้ผมไม่ทานรับ ื่มนมไปแล้ว"
"ินนมทำไมอีเนี่ย สูะายอยู่แล้ว แบ่ให้ยอูบ้า็ไ้ เี้ยะมินอยู่และ"
"แบฮยอน...ไม่้อมาว่าเราเลย สูว่าไม่ี่เน อย่ามาๆ เี๋ยวระโถีบสอาเหมือนไ่เลยหนิ" ยอูหันมายเ้ยาเหมือนะเะแบฮยอน
"แบฮยอนสูว่ายอูหรอรับ..." านยอลหยุเินแล้วทำท่าเหมือนวัส่วนสูอแบฮยอนและยอู ่อนะทำาโ ราวับใว่าแบฮยอนสูว่ายอู
"านยอลลลลล!!!! เราสูว่ายอูอยู่แล้วนะ ิ!!" แบฮยอนีแนานยอลเ็มแร ท่าทาอแบฮยอนทำให้านยอลหัวเราะออมา
"อโทษรับๆ" มือหนาวาบนลุ่มผมและยี้เล็น้อย เิเอ็นูนรหน้าที่ทำัวเป็นเ็ๆ
ึั...ึั...
ทำไมหัวใเรามันถึไ้...เ้นเร็วอย่านี้ละ เิอะไรึ้นับเรา?
"แบฮยอน เฮ้ แบฮยอน เป็นไรอะ ับหน้าอทำไม? หายใไม่อออ่อ" ยอูยื่นหน้ามาใล้ๆแบฮยอน้วยวามเป็นห่ว
"ป่าวๆๆๆๆ เราไปื้อ้าวและ เี๋ยวึ้นห้อไม่ทัน เอันที่โ๊ะนะ" แบฮยอนแยัวเินออไป
"แปลๆเนอะานยอล" ยอูพูับานยอลแล้ว็เินแยไปื้ออาหารอีทา
"เอาอันนี้านึรับ" แบฮยอนพูบอนาย พร้อมับนิ้วเรียวที่ี้ไปที่อาหาร นายพยัหน้าเป็นเิเ้าใ ในหัวอแบฮยอนยัิถึแ่เรื่อเมื่อี้ที่ทำให้ัวเอเินนถึอนนี้
"เอ่อ ุะ เป็นอะไรรึเปล่าะ หน้าแเียว" เสียอนายัึ้นทำให้แบฮยอนที่ำลัิถึเรื่อานยอลถึับสะุ้
"ไม่เป็นอะไรรับ" แบฮยอนว่าแล้ว็รีบ่าย่าอาหารและหยิบานรหน้าเินไปที่
โ๊ะทันที
เมื่อี้เราหน้าแนานั้นเลยหรอ แ่มัน็รู้สึหน้าร้อนๆเหมือนันนะเนี่ย
"แบฮยอน! เินเลยโ๊ะแล้ว มานี่ๆ" ยอูวัมาเรียเพื่อนสนิทที่เินเลยโ๊ะไป
"โทษทีๆ ำลัิไรเพลินๆ" แบฮยอนนั่ล้าๆยอู อนนี้แบฮยอนำลัวาสายามอหาเพื่อนัวสู
เฮุน...เอ๊ะ!!ำลัมอมาที่เรา้วย อ้า!!! ทำไี ยิ้มลับไปหรือะเมินี ทำไี แ่ เฮุนยิ้มให้เราอยู่นี่ ั้นยิ้มลับไปละัน เินๆแหะ
"แบฮยอนยิ้มให้ใรอยู่หรอรับ" แบฮยอนไ้ยินเสียอนัวโ็ถึับหันไปามเสียทันที
โอ้ยยยยยยยยย ทำยัไ็ไม่ินสัที เวลาไม่เห็นหน้าานยอล แล้วพูัน...หลิว่าเป็นายในฝันลอเลย เฮ้อ
"โอ๊ะ!!! นั้นเฮุนหนิ นอะไร็ไม่รู้ทำหน้าเรีย็ยัหล่อ อนยิ้มะหล่อนาไหนเนี่ย เนาะแบฮยอน" ยอูเอาแนมาสิแบฮยอนให้มอาม
"เมื่อี้ยัยิ้มอยู่เลยนะ" แบฮยอนหันไปมอทาเฮุนแล้วหันมามอหน้าานยอลที่ทำหน้าเหมือนัลวอะไรอยู่
เป็นมาั้แ่เมื่อี้นี้แล้ว เป็นอะไรรึเปล่านะ
"านยอลเป็นไรไปอะ ทำไมทำหน้าอย่านั้น" ไม่ทันที่แบฮยอนะถาม ยอูเพื่อนรั็ออัวถามให้แทน
"ไม่ไ้เป็นอะไรรับ ผมอัวึ้นห้อ่อนนะรับ" านยอลลุึ้นแล้วเินออไป
ถึะบอว่า 'ไม่เป็นไร' แ่มัน็อสสัยไม่ไ้ ึ้นไปเี๋ยวไปถามเ้าัวเอละัน
-ห้อเรียน-
หลัาทาน้าวเสร็แบฮยอน็เ้าห้อเลย เพราะเพื่อนัวแสบบอว่าอยาให้มาูอะไรบาอย่า นถึอนนี้...็ยัหาอที่ว่าไม่เอ
"หาเอแล้ว่อยบอเราละัน ไปหาานยอลแปบ" ยอูพยัหน้า แล้วมุหาอในเ๊ะัวเออย่าั้อั้ใ่อ
"านยอล" แบฮยอนเินมาหยุที่หน้าโ๊ะอานยอล
"...." านยอลไม่อบ นั่้มหน้ามอโ๊ะเหมือนเิม
"เป็นไรอ่า บอเราไ้นะ" แบฮยอน้มลไปมอหน้าานยอลที่ยั้มหน้า้มาไม่สนใใร
"ือ...ผมพึ่นึไ้ว่า...อีไม่นานเท่าไหร่็ะไม่ไ้เอแบฮยอนับยอูแล้ว ็อัวลไม่ไ้หนะรับ"
"่ทำไมะไม่ไ้เอันแล้วละ" ผมรู้สึใหายยัไ็ไม่รู้ เมื่อานยอลบอว่าะไม่ไ้เอันแล้ว
"ผมำลัะไปเรียนที่่าประเทศหนะรับ ไปแ่่วสั้นๆ 3 เือน แ่็ลัวว่าถ้าห่าับแบฮยอนับยอูแล้วพวุะลืมผม" านยอลพูวามในใออมา
"ทำไมถึิว่าะลืมานยอลละ"
"ผมไม่น่าำนี่รับ"
"านยอลน่าำมาเลยนะ สพำหรับเราแล้ว็ยอู้วย"
"หรอรับ" านยอลยอมเยหน้ามามอแบฮยอนที่ยืนอยู่รหน้าโ๊ะอัวเอ
"สำหรับเรา านยอลเป็นเพื่อนที่ีมาๆเลยหละ ใี อ่อนโยน สุภาพบุรุษ หายานะนแบบานยอลอะ" แบฮยอนยิ้มให้านยอล
"อบุรับ" านยอลยิ้มรับ
kyungsoo's part
-เลิเรียน-
"แบฮยอน เ็บอเร็วๆหน่อยิ" ้าริๆ เ็บอไ้เป็นหอยทามา
"เรา็เ็บอเราแบบปิ นายนั้นแหละ รีบไปไหน เี๋ยวอินมาหาไม่ใ่อ่อ" นั้นแหละที่ไม่อยาเอ
"พี่ยอูร้าบบบบบบบบบ ผมมารับแล้ว ไปันเถอะ" ายยาริๆเลย
"เสร็แล้ว ไปัน"
"เสร็้าไปปะ"
"ผม่วยถือ" เ็ัวสูแย่ระเป๋าในมืออยอูไปถือ
"ถือเอไ้ มีมือนะ เอาืนมาเร็ว"
"ไม่เอา อยาถือให้"
"แหม๋ๆๆๆๆ หวานเรใันบ้าสิ อิานะเนี่ย ื่ออินใ่ปะ พี่ื่อแบฮยอนนะ ยินีที่ไ้รู้ั"
"ยินีที่ไ้รู้ัรับ"
"ยอูเราไป่อนนะ" แบฮยอนเินแยออไปหาานยอลที่ำลัเินออมาาห้อเรียน
"ไปันเถอะพี่ยอู" อินึแนยอูให้เินามไป
"โทรบอแม่่อน ะไ้ไม่้อมารับ"
พูถึปุ๊บ ุแม่ที่เารพรั็โทรมาพอิบพอีเลย
'อยู่ไหนเนี่ยยอู แม่รออยู่ที่หน้าโรเรียนแล้วนะ'
"วันนี้เี๋ยวผมลับเอรับ ลับพร้อมอิน เอ่อ...ลูเพื่อนพ่อหนะรับ"
'อ้าว!!! ทำไมไม่บอแม่ั้แ่แร โอเๆ รีบๆมานะ๊ะ'
"รับ สวัสีรับ"
"ไ้รึเปล่ารับ"
"อือ แล้วลับไอะ"
"ึ้นรถไฟฟ้ารับ"
"โอเๆ ไปัน...อ้ะ"
ยอูถึับสุ้ เมื่อเ็ัวสูเอื้อมมือมาับมือยอูเอาไว้ ยอูเรียมัวะว่าเ็หนุ่มที่วยโอาสับมือเาแ่...
"อย่า!! ผมไม่ปล่อยมือพี่แน่ๆอะ แ่ถึบ้านพี่...นะรับ" อินับมือยอูแน่นึ้น เพื่อให้รู้ว่าสิ่ที่พูเมื่อี้เาะทำามนั้นริๆ
"ะ...็ไ้"
ทำไม...รู้สึเหมือนัวะลอยเลยละ ทำไมรู้สึอบอุ่นั เ็บ้านี่มีอิทธิพล่อัวเรานานั้นเลยหรอเนี่ย ไม่นะยอู นายะอบอินไม่ไ้นะ ไม่ไ้นะ!!!
สอบลาภาเสร็แล้วเย่!!!! มาอัพเพิ่มสัเล็น้อย ^+++^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น