คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : One Love ตอนที่ ๗ ๑oo %
บนรถคันสวย ชายหนนุ่มกำลังนั่งขับรรถเพื่อพาร่างที่ไม่มีสติเพียงเพราะแค่ดื่มน้ำองุ่นไปส่งที่คอนโดของเธอเพื่อความปลอดภัยและจะได้ไม่เป็นการรบกวนเพื่อนสาวของเธอเองอีกด้วย
‘ยุนอาลูกกก ~ รับโทรศัพท์แม่หน่อยสิ ยุนอาลูกกก ~ รับโทรศัพท์แม่หน่อยสิ ยุนอาลูกกก ~ รับโทรศัพท์แม่หน่อยสิ’ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเธอที่ตั้งไว้โดยเฉพาะดังขึ้นบนรถทำลายความเงียบที่เขาและเธอช่วยกันสร้างมันไว้ หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นหน้าจอว่า ‘แม่ สุดที่รักของอิม’
“ฮัลโหล...” เสียงชายหนุ่มเอ่ยพูดกับโทรศัพท์ปลายสาย
(ฮัลโหล...นี่นายเป็นใครนะ มารับโทรศัพท์ลูกฉันได้ไง ?) เสียงปลายสายเริ่มเอะอะโวยวายเนื่องจากเสียงที่เธอได้ยินไม่ใช่เสียงลูกสาวแสนรักของเธอเลย
“คือเธอดื่มน้ำองุ่นแล้วสลบไปนะครับ ผมกำลังพาเธอไปส่งที่คอนโด...” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบก็ถูกปลายสายแย่งซีนเสียก่อน
(ไม่ได้นะ พาลูกฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันแจ้งตำรวจแน่ !)
“บอกทางมาสิครับ เอาที่อยู่มา เดี๋ยวผมพาไปส่งเอง ปลอดภัยชัวร์ !”
(ดี บ้านฉันหมายเลขนู้นนั้นนี้โน้นตู๊ดติ๊ดตี๋ตุ๊ด ส่งให้ถึงบ้านนะย่ะ ถึงหน้าบ้านให้บีบแตร ๒ ครั้ง เดี๋ยวจะให้คนไปเปิดประตูให้ ...ตู๊ด คู๊ด ตู๊ด ตู๊ดๆๆ) สิ้นเสียงปลายสายก็มีเสียง ตู๊ดๆ แทรกขึ้นมานั้นหมายถึงว่าปลายสายได้กดวางเสียแล้ว
“เฮ้ออออ...คุณหญิงยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยสินะ...” นายหนุ่มพึมพำกับตนเองก่อนที่ความเงียบจะครอบคลุมบรรยากาศภายในรถอีกครั้ง
ณ บ้านหมายเลขนู้นนั้นนี้ตู๊ดติ๊ดตี๋ตุ๊ด
ปี๊น ปี๊น เสียงแตรรถดังขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้คนของปลายสายที่เขาเพิ่งคุยเมื่อ ๕ นาทีก่อนมาเปิดประตูให้เขา
คนใช้คนสนิทของคุณหญิงของบ้านเดินมาเปิดประตูให้กว้างมากๆๆๆเพื่อที่จะให้รถคันหนึ่งสามารถเข้าไปภายในบ้านได้
"อ้าว คุณดงเฮ ไม่ได้เจอนานสบายดีหรอคะ ?" เสียงคนใช้พูดอย่างคุ้นเคย
"สบายดีครับป้า"
"เดี๋ยวป้าพาคุณหนูไปเองค่ะ" เสียงคนใช้พูดขึ้นพลางทำท่าจะอุ้มหญิงสาวที่หลับตาพริ้มเป็นเจ้าหญิงนิทรา
"ป้าไม่ไหวหรอกครับ ยัยนี่หนักจะตาย อ้วนกว่าครั้งล่าสุดที่เจอตั้ง ๒ โลแหน่ะ" ดงเฮพูดก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมาในอ้อมกอด
"อึนยอง เห็นหนูอิมไหม ? ... อ้าว ตาดงเฮ แม่ไม่ได้เจอตั้งนาน ตายและ เป็นเธอนี่เองที่รับโทรศัพท์" คุณหญิงของบ้านพูดขึ้น .....ที่แท้ก็ตาดงเฮ ตกอกตกใจหมดเลย.....
"ครับ" ชายหนุ่มตอบรับด้วยรอยยิ้ม
"มาๆ เข้าบ้านก่อน" คุณหญิงของบ้านพูดขึ้นพลางเบี่ยงตัวเพื่อให้ชายหนุ่มอุ้มเจ้าหญิงนิทราเข้าไปส่งในห้องนอน
"จะค้างที่นี่ก่อนหรือเปล่าลูก มีห้องนอนว่างอยู่ ๑ ห้อง ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ค้างสักคืนก็คงไม่เป็นไรหรอกลูก" คุณหญิงของบ้านพูดขึ้นเมื่อชายหนุ่มมาส่งเจ้าหญิงนิทราถึงห้องแล้ว
ห้องของเธอ วอลเปเปอร์เป็นสีชมพู แสดงถึงความอ่อนหวานที่ซ่อนอยู่ในใจหญิงสาว เตียงเดี่ยวโทนสีชมพูอ่อนเข้ากับวอลเปเปอร์ได้ดี มีตุ๊กตาหมีที่เขาเคยให้เธอเมื่อตอนที่สนิทกันวางอยู่ข้างๆ หน้าของตุ๊กตาหมีแทนที่จะเป็นหน้าของตุ๊กตาหมีกลับเป็นหน้าของเขาแทนในตอนเด็กๆ เมื่อเขารู้ดังนั้นทำให้เขายิ้มออกมาทันที
ด้านซ้ายมีโต๊ะเครื่องแป้งตั้งอยู่ บนกระจกใสมีรูปเขาและเธอที่ถ่ายด้วยกันในตอนเด็กๆ ติดเต็มกระจกใสแต่ก็พอมีที่ว่างไว้ส่องกระจกเช่นกัน ด้านขวาของเตียง มีตู้เสื้อผ้าโทนน้ำตาลอ่อนตั้งอยู่ ใกล้ๆมีประตูบานหนึ่งติดอยู่ข้างผนังซึ่งเขาคิดว่าน่าจะเป็นห้องน้ำแน่ๆ ใกล้ๆเตียงด้านขวามีตู้เก็บของเล็กๆน้อยๆตั้งอยู่และมีโคมไฟสีฟ้าอ่อนตั้งอยู่บนตู้เก็บของนั้น
"ผมไม่ขอรบกวนดีกว่าครับ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบแต่สายตาก็กวาดมองทั่วห้องก่อนจะรู้สึกหนักๆทันที .....เรายังไม่ว่างยัยนี่ลงเลยนิ..... เขาเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอก่อนจะว่างเธอลงช้าๆบนเตียนอนนุ่มๆของเธอก่อนจะห่มผ้าห่มให้เธอและนำตุ๊กตาหมีหน้าเขาเองให้เธอกอด
"อื้อ...ตาด๊องแกตายแน่ ! ครอกกกกกกกกกกก ZzZZzz" ยุนอาพูดขึ้นแต่ตาของเธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกสักนิดเดียว
"เธอลำเมอน่ากลัวจังครับ" เขาเอ่ยกับคุณหญิงของบ้าน
"ยุนก็เป็นอย่างนี้แหละ หลังจากที่เรานะ ย้ายออกไป เธอก็ลำเมออย่างนี้ทุกคืนแหละจ้ะ" คุณหญิงเอ่ยตอบแต่สายตาก็ยังไม่ละไปจากลูกสาวแสนรักของตน "เรานะ นอนค้างนี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้ ไม่รบกวนแม่หรอกจ่ะ"
"ขอบคุณครับ แต่ผมว่า..." ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดจบก็ถูกคุณหญิงขัดขึ้นเสียก่อน
"ไม่มีแต่หรอกจ่ะ ยังมีชุดผู้ชายอยู่ ๒-๓ ชุด ใส่ๆไปก่อนนะลูก ส่วนห้องของเราก็ห้องข้างๆหนูยุนเลยจ้ะ แม่ไปนอนก่อนนะลูก อึนยอง...ไปนอนเถอะนะ" คุณหญิงของบ้านพูดขึ้นก่อนจะยื่นชุดนอนลายทางสีฟ้าเข้มสลับกับสีขาวแล้วจึงขอตัวไปนอนที่ห้องตรงกันข้าม
"ยัยนี่เห็นเราแล้วจะเอะอะโวยวายไหมนะ ?" เขาตั้งคำถามกับตัวเองก่อนจะไปอาบน้ำแล้วเข้านอนในห้องของเขา
เช้าวันต่อมา
"ฮ้าววววววววววววว ~ หลับสบายจังเลย อาบน้ำดีกว่า..." เสียงหญิงสาวในห้องโทนสีชมพูพูดขึ้นกับตัวเองก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย .....ยัยยูลนะยัยยูล ไหนบอกว่ากินแล้วไม่เมา อึกเดียวฉันสลบไม่ได้สติเลย แล้วใครพาฉันมาส่งบ้านก็ไม่รู้.....
"ล้า ลา ล้า ลา ~" หญิงสาวอัมเพลงภายในห้องน้ำเบาๆแต่ก็ดังก้องภายในห้องน้ำด้วยเช่นกัน
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~ เสียงประตูห้องของเธอเปิดขึ้นแสดงให้รู้ว่ามีคนเข้ามาในห้องของเธอแน่นอน และที่แน่นอนที่สุด............เธอไม่รู้ตัว !!
ผ่านไป ๕ นาทีโดยประมาณ หญิงสาวออกมาในชุดคลุมสีชมพูอ่อน สีที่เธอโปรดปราณ และเธอก็เห็น.....
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด อีตาด๊อง แกมาห้องฉันได้ยังไง ก...-" ยังไม่ทันทีเธอจะแหกปากกรีดร้องเพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ที่อยู่ด้ายล่างก็ถูกเขาเอิมืออุดปากเธอไว้ก่อน
"ฉันไม่ได้มาข่มขืนเธอสักหน่อย แค่มาดูว่าเธอตื่นหรือยังจะได้พาไปส่งบริษัท" เขาพูดแต่มือก็ยังคงคาอยู่ในปากเธอ
"แอ้วอำไอไอ้เอาะอะอูอ่อนเอ้า แอ้วอ๋อยอั๊นอ้ายแอ้ว (แล้วทำไมไม่เคาะประตูก่อนเล่า แล้วปล่อยฉันได้แล้ว)" หญิงสาวพูดเสียงอู้อี้แต่ก็สามารถทำให้ชายหนุ่มฟังรู้เรื่อง
ยังไม่ทันที่เธอจะวิ่งไล่ชายหนุ่มที่เข้าห้องโดยไม่เคาะประตูเธอก็พลาดท่าจนได้
"อุ๊บ !" เธอเบิกตากว้างเมื่อสิ่งที่เธอกำลังทำมันผิดกับความคิดของเธอเป็นอย่างมาก
การกระทำของเธอคือ...ภาพที่เธอนอนทับร่างของชายหนุ่มที่เธอเกลียดนักเกลียดหนาและปากของทั้งคู่ก็แตะกันโดยไม่มีใครได้นัดหมายไว้ก่อนเลย
"*นี่นาย ! ลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ !" เสียงหญิงสาวพูดขึ้นหลังจากที่ผละปากออกจากกันแล้ว
"เธอต่างหากที่ต้องลุกออกไป ฉันหนักนะจะบอกให้ เธอหนักขึ้นตั้ง ๒ โล" เขาพูดขึ้นพลางช่วยเธอยันร่างที่นอนทับกันอยู่ให้นั่งลงบนพื้นกระเบื้องสีครีมอ่อน .....นายยังจำได้.....
"ออกไปได้แล้ว ฉันจะแต่งตัว"
"งั้นฉันรอเธอข่างล่างแล้วกัน รีบๆลงมาละ เดี๋ยวสาย"
"รู้แล้วน่า" เมื่อสิ้นเสียงหญิงสาวชายหนุ่มของลุกออกไปทันที "ไอบ้าเอ้ยยย เฟิร์สคิสที่รักของช้านนนนนนน"
===========================================
มันถึงเวลาแล้ว ฉากเลิฟซีนออกแล้ว เย้ๆ
*บทพูดนี้เอามาจากละครเรื่องวิวาห์ว้าวุ่น ทางช่อง ๓ นะค่ะ ^^
ความคิดเห็น