คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : One Love ตอนที่ ๖
“กล่าวสวัสดีท่านผู้มีเกียรติทุกท่านนะค่ะ ดิฉัน อิม ยุนอาค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นแนะนำตัวทุกคนในงาน
“ผม ลี ดงเฮครับ” ก่อนจะตามด้วยดงเฮที่เริ่มแนะนำตัวบ้าง
“วันนิ้มีการประกวดเครื่องเพชรจากหลายบริษัทซึ่งหนึ่งในนั้นมีบริษัทของดิฉันและบริษัทลีร่วมแข่งขันด้วย ซึ่งครั้งนี้ดิฉันจึงขอสมานฉันท์กับประธานของบริษัทลีเพื่องานจะได้ราบรื่นต่อไปจนจบการประกวดทางบริษัทดิฉันและบริษัทลี.....” ยุนอาเอ่ยก่อนจะตามด้วยดงเฮที่เอ่ยพูดบ้าง
“ซึ่งงานการประกวดของผมและบริษัทอิมได้มีชื่องานว่า ‘เครื่องเพชรเจิดจรัส’ ซึ่งชื่องานได้มาจากการที่เราทั้ง ๒ ได้ทำและออกแบบเครื่องเพชรให้ดูแวววาวยิ่งขึ้นและสามารถส่องแสงในที่มืดมิดให้สว่างทันตาเห็น ซึ่งเครื่องเพชรแต่ละชิ้นสามารถนำมาประดับตกแต่งตามร่างกายอาทิ เช่น บนศีรษะ คอ แขน ขา และบริเวณเท้า ซึ่งถือว่าเป็นเครื่องเพชรหลากหลายเลยทีเดียว.....” ดงเฮเอ่ยพูด หัวใจเขาเต้นรัวเมื่อกล่าวจบ .....นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันตื่นเต้นขนาดนี้ ก็เป็นการวัดศักดิ์ศรีของฉันกับยัยกวางเลยนี่.....
"ดิฉันก็ขอเปิดการเดินเเบบเครื่องเพชร ณ ตอนนี้เลยและกันนะค่ะ ขอบคุณค่ะ" ยุนอาและดงเฮก้มหัวให้กับแขกผู้มีเกียรติทุกคนก่อนจะหายลับไปหลังเวทีแล้วเดินอ้อมมายังที่นั่งของตน
"เครื่องเพชรชุดแรกออกแบบโดย อิม ยุนอา ประธานบริษัทอิม" เสียงจากลำโพงดังขึ้นทำให้ยุนอาผู้ออกแบบลุกขึ้นและก้มหัวให้แขกทั้งหลายรอบทิศก่อนจะนั่งลง "เครื่องเพชรนี้ถูกทำอย่างดี...กิ๊ฟที่ติดอยู่บนบริเวณผมของนางแบบมีรูปเป็นรูปดอกไม้ สื่อถึงความอ่อนโยนของหญิงสาวที่ติดไว้บนศีรษะ...ข้อเท้าจะมีเพชร ๕ กะรัตล้อมรอบอยู่ สามารถใส่ในงานอาทิ เช่น งานวันเกิด และงานรื่นเริ่งต่างๆ" เสียงจากลำโพงดังขึ้นพร้อมๆกับหญิงสาวในชุดสายเดี่ยวสีฟ้าอ่อนที่ติดกิ๊ฟเพชรรูปดอกไม้ที่อธิบายไปก่อนหน้านี้แล้ว เท้าของหล่อนไม่ได้ใส่รองเท้าใดๆเลยเนื่องจากจะให้เห็นเพชรที่ใส่อยู่บริเวณข้อเท้าเป็นรูปวงกลม
"เครื่องเพชรชุดที่ ๒ ออกแบบโดย ลี ดงเฮ ประธานบริษัทลี" เสียงจากลำโพงดังขึ้นอีกครั้งทำให้ดงเฮต้องลุกขึ้นและก้มหัวให้แขกทุกคนแบบเดียวกับยุนอาเพื่อแสดงความนอบน้อมของตน "เครื่องเพชรนี้ก็ถูกทำอย่างดีเช่นกัน...สร้อยคอของนางแบบจะสังเกตได้ว่ามีสร้อยเพชร ๒ กะรัตอยู่บริเวณคอ ตัวเพชรที่ห้อยลงมาถูกทำด้วยรูปหัวใจซึ่งมีเพชร 1 กะรัตฝังอยู่ด้านใน...ด้านแขนขวามีเพชรจำนวน ๑ กะรัต ห้อมล้อมแขนเรียวสวยของนางแบบซึ่งถ้าจะดูแล้วเป็นเครื่องประดับที่เรียบง่ายแต่แฝงความสวยงามไว้ภายในสำหรับหญิงสาวที่ได้สวมใส่มัน" เสียงจากลำโพงดังต่อเนื่องพร้อมกับร่างสาวสวยในชุดราตรีสีชมพูอ่อนเรียบงาน คอขาวเนียนถูกประดับประดาด้วยเครื่องเพชรสวยงามที่อธิบายไปก่อนหน้านี้ด้วยเช่นกัน บริเวณแขนขวามีเครื่องเพชรห้อมล้อมแขนขาวเนียนอยู่ แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มเดินแบบและบรรยายไปเรื่อยๆจนจบการประกวดของบริษัทอิมและบริษัทลี
"การประกวดของบริษัทดิฉันและบริษัทลีก็จบลงเพียงเท่านี้และกลังจากนี้จะมีบริษัทอื่นๆที่ได้ร่วมแข่งขันมาประกวดต่อและพรุ่งนี้...จะมีการลงคะแนนความพึงพอใจและความชอบและโหวตให้กับบริษัทนั้นๆเพื่อจะได้นำข้อติชมนั้นๆไปปรับปรุงใช้ในครั้งต่อๆไป ค่ำคืนนี้ดิฉันและลี ดงเฮ ประธานบริษัทลีก็ขอตัวก่อนนะค่ะ และพบกันใหม่ค่ะ สวัสดีค่ะ" ยุนอาเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มหลังจากที่นางแบบออกมาเดินแบบเพื่อโชว์เครื่องเพชรที่ตนสวมใส่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหายไปหลังเวทีเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวกลับบ้านไปพักผ่อนเพื่อเตรียมแรงในวันต่อๆไป
"สวัสดีครับ" ดงเฮเอ่ยก่อนจะก้าวลงเวทีไปพร้อมๆกับยุนอา
"ยุน...ไปฉลองกัน จบสักที เหนื่อยแทนยัยพวกซันบัน ทิฟ และยัยขายาวและเนี่ย" แทยอนเอ่ยกับยุนอาหลังจากที่ไปเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"พี่ซองมินก็ไปดิ้วยกันสิค่ะ" ยุนอาเอ่ยชวนตามมารยาทที่รุ่นน้องที่ควรแสดงต่อรุ่นพี่ "พี่จะได้เดทกับยัยซันบันไง" พูดก่อนจะหัวเราะร่า
"นั่นสินะ...ดงเฮ นายจะไปด้วยกันไหม ?" ซองมินเอ่ยถามดงเฮที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ข้างๆ
"พี่รู้จักหมอนี่หรอคะ ?" ยุนอาเอ่ยถาม
"ก็เขาเคยอยู่โรงเรียนเดียวกับเราตอน ม.๔ไง ม.๕ ก็ลาออก" ซองมินตอบ ยุนอาอึ้งกับคำตอบ .....ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้นะ.....
"ช่างเถอะ ไปกินเลี้ยงกันเถอะ หมดนี้เลย ~" เสียงซีวอนเอ่ยก่อนจะเดินไปกอิดคอิเจสสิก้าที่อึ้งไม่น้อย เธอก็ไม่รู้เรื่องนี้เหมือนกัน
"นี่ คุณ ! เอาแขนคุณออกไปบริเวณคอฉันเดี๋ยวนี้ !" เจสสิก้าเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมก่อนจะส่งสายตาพิฆาตรไปหาชายหนุ่ม .....คิดหรอว่าฉันกลัวนะ เจสสิก้า ~.....
"ช่างเถอะยุน ไปกันเต๊อะ ! ไปคาราโอเกะกันน ~!" ยูริพูดก่อนจะกอดคอยุนอาและแทยอนอัมเพลงออกไปยังหลังงานแล้วขึ้นรถของใครของมันไปที่คาราโอเกะ ที่ๆเธอชอบไปหนักหนา
เมื่อมาถึงที่หมาย
"๑ ห้องค่ะ เอาห้องใหญ่ๆเลยนะคะ กี่วอนค่ะ" ยูริเอ่ยบอกและถามพนักงาน
"๒,ooo วอนค่ะ"
"นี่ค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ ห้อง ๘๙ นะค่ะ"
"ค่ะๆๆ" หลังจากนั้นยูริก็เดินนำไปกับชายหนุ่มหน้าตี๋ที่น่าจะมาจากประเทศจีน
"นี่ยูริ เอาเพลงไรดี" เสียงชายหนุ่มหน้าตี๋ดังขึ้นหลังจากที่เข้ามาในห้องคาราโอเกะและกำลังเลือกเพลง
"เรื่องของนายสิย่ะ !"
"อยากร้องกับเธอจังเลยยย"
"ฉันไม่อยากร้องกับนายอ่ะ" ยูริเอ่ยบอกก่อนจะนั่งลงคั่นกลางระหว่างยุนอาและดงเฮที่นั่งเงียบมาตลอด
"ลิง สั่งเหล้าให้หน่อยสิ วันนี้อยากดื่ม" เสียงยุนอาดังขึ้นเบาๆแต่ก็สามารถทำให้คนทั้งห้องรู้
"ยุน...แกคออ่อนจะตาย อย่ากินเลย" ยูริเอ่ยบอกเพื่อนรักของตนอย่างเป็นห่วง
"เอามาเหอะน่า"
"นี่ยัยกวาง เธอจะกินไปทำไมห๊ะ ?" ดงเฮเอ่ยถามเธอ สงสัยอยากดื่นเพราะเขาละมั้ง
"ฉันไม่ได้ดื่มเพราะนายและกันย่ะ !"
"ปากแข็ง !"
"นี่ ฉันปากไม่ได้แข็งสักหน่อย นิ่มจะตาย"
"ขอพิสูจน์หน่อยสิ" ดงเฮพูดก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้โดยที่ยูริหลบให้แล้ว
"ตาบ้า ไปไกลๆหน้าฉันเลยนะ" ยุนอาพูดก่อนจะดันหน้าดงเฮให้ออกไปห่างๆ
"กระรอกน้อย ดูสิ คู่เพื่อนเธอหว๊านนนนนนนน หวาน แต่ดูคู่เราสิจ้ะ !" ซองมินพูดก่อนจะเอาหน้ามาเกยไหล่หญิงสาว
"โถ่ ~ ท้องก่อนแต่งไม่ดีนะค่ะพี่ รออีกนิดสิค่ะ เดี๋ยวไม่กี่วันเราก็แต่งงานกันแล้วนิ" ซันนี่เอ่ยก่อนจะมองหน้าแฟนหนุ่มของตน
"ขอจูบหน่อยสิ" ซองมินพูดิตาเป็นประกาย
"บ้าหรอ อายเค้า รอวันแต่งงานก่อน ไม่งั้นฉันถอนหมั้นพี่แน่ !"
"โถ่ ซันบันที่รัก" ซองมินพูดก่อนจะจู๋ปากและเอาหน้าเกยไหล่หญิงสาวอย่างเคย
"เดี๋ยวฉันไปเอาเหล้ามาให้ยัยนี่ก่อนและกัน" ยูริเอ่ย
"ไปด้วยๆๆ" ชายหนุ่มหน้าตี๋เอ่ยก่อนจะวิ่งตามยูริไป
"คิดไงอยากกินเราอ่ะแก" เจสสิก้าเอ่ยถาม เพื่อนเธอ ๑ เดือนครั้งด้วยซ้ำที่จะกินเหล้า
"ก็มาเลี้ยงก็ต้องดื่มสิ ปกติฉันก็ดื่นมาเลี้ยงกันไม่ใช่หรอ ?" ยุนอาเอ่ยถามหน้าตาเฉย
"ไม่ใช่ !" เสียง ๓ สาวตอบอย่างพร้อมเพียง
"บางงานแกก็ไม่กินย่ะ อีกอย่าง กิน ๒ แก้วแกก็เมาแอ๋แล้วด้วย !" เจสสิก้าเอ่ยบอก มันต้องเป็น้ธอที่ต้องแบกเพื่อนรักของเธอกลับบ้านด้วยซ้ำ
"ก็แหม วันนี้อยากดื่มอ่ะ พวกแกไม่เชื่อใจฉันไง ?" ยุนอาเอ่ยถามเสียงเรียบๆ
"ใช่ !" เสียงสาวๆตอบกลับไปพร้อมกันอีกครั้ง
"โถ่ แกอ่ะ..." ยุนอาพูดก่อนจะก้มหน้ามองตักตนเองที่ตอนนี้นั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา
"มาและ เหล้าแบบใหม่ ไม่เมากลับบ้านแน่นอน อร่อยด้วย" ยูริมาพร้อิมกิบขวดเหล้า ๑ ขวดก่อนจะเสริฟมาตรงหน้ายุนอา
"มีด้วยหรอว่ะไอ้ฮัน เหล้าแบบไม่เมา" ดงเฮเอ่ยถาม
"นี่ไง กินแล้วไม่เมา...ชัวร์ !" ฮันดยองเอ่ยบอก
"ไม่อยากเชื่อ ดื่มเลยนะ...อึก อึก อึก" ยุนอากระดกแก้วน้ำที่มีน้ำสีม่วงบรรจุอยู่ในแก้วใส หลังจากนั้นเธอก็สลบไป
"เฮ้ย ! ไหนบอกว่าไม่สลบไงยูล" ซอฮยอนเอ่ยถามเพื่อนสาวของตน
"แกก็รู้ว่ายุนกินน้ำองุ่นทีไรสลบทุกที เนี่ย ! น้ำองุ่น !" ยูริเอ่ยบอกเพื่อนรักของตนก่อนจะหัวเราะร่า
"เออใช่ๆๆ ช่างมันเถอะ เพราะเดี๋ยวมันกว่าจะตื่นก็อีกนาน" แทยอนเอ่ยบอก
"นั่นสิ ร้องเพลงต่อเถอะ ล้า ลา ล้า ลา ลา ล้า ~~~" ยูริเอ่ยก่อนจะร้องเพลงที่ขึ้นเนื้ออยู่ตรงหน้า
และเมื่อถึงเวลากลับบ้าน...
"งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งยัยยุนก่อนและกัน หน้าที่ฉันอยู่แล้วนิ" เจสสิก้าเอ่ย
"เดี๋ยวฉันไปส่งเอง..." ดงเฮพูดขึ้น
"นายรู้บ้านยัยยุนหรอ ? ยัยนี่อยู่คอนโดนะ" เจสสิก้าเอ่ยถาม
"ก็เอาที่อยูมาสิ เธอจะได้ไม่ต้องลำบาก"
เมื่อฟังเหตุผลที่ฟังขึ้นของดงเฮแล้วเจสสิก้าจึงหยิบกระดาษแผ่นเล็กและปากกาขึ้นมาจดที่อยู่ของยุนอา "อย่าทำอะไรเพื่อนฉันละ ไปก่อนและกัน" เจสสิก้าเอ่ยก่อนจะขึ้นรถของตนและแต่ละคนก็กลับคอนโดของตนเอง
"เฮ้ออออออออ ~ ยัยบ๊องเอ้ย ! ไม่เปลี่ยนเลยนะ..." ดงเฮเอ่ยก่อนจะอุ้มยุนอาขึ้นรถแล้วพาส่งบ้าน
===================================
ทำตามสัญญา อัพ ๒ ตอนเป็นที่เรียบร้อย =_= หนุกกันไหมน้อออออ ?~
ความคิดเห็น