คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : One Love ตอนที่ ๓
“เฮ้ย ! ไอ้ด๊อง เอาเบอร์กับที่อยู่ของยามนั่นมาหน่อย” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งพูดอย่างร้อนรนเมื่อสาวเท้าเข้ามาในชั้นของเพื่อนรักของตน
“อ้าว ! ไอ้คยู ไปไหนมาว่ะ วันนี้ไปเจอน้องเชอรี่มาด้วยว่ะ” เสียงชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ด้านหลังเพื่อนรักของตนไปไม่กี่เมตรพูดขึ้นพลางหัวเราะร่าอย่างสุขใจ
“อ้าว ไอ้บอม มาตอนไหนว่ะ เออๆ ฉันขอคุยกะไอ้ด๊องมันก่อนนะ” ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะเดินไปเกี่ยวคอเพื่อนของตนแล้วพาไปยังห้องทำงาน
“มีไรว่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อตนหย่อนลงนั่งบนเก้าอี้นวมแสนงาม
“เอาเบอร์กับที่อยู่ไอ้ยามนั้นมาหน่อย” ชายหนุ่มพูดขึ้น
“เอาไปทำไม ?” ช่ยหนุ่มสวนกลับด้วยท่าทางไม่ไว้ใจชายหนุ่ม .....คนไว้ใจร้ายที่สุดละว่ะ !.....
“เอ่อ........” ชายหนุ่มหยุดคิดคำตอบออกไป ถ้าบอกความจริงไป เขาคงไม่ให้แน่นอน “อ๋อ...เอาไปตามมาทำงานไง มันไม่มาหลายวันแล้วไม่ใช่หรอ ?”
“เออว่ะ งั้นข้าไปด้วย” ชายหนุ่มพูดก่อนจะเดินไปรัดคอเพื่อนของตนก่อนจะก้าวเท้ายาวๆออกมาจากห้องทำงาน “เฮ้ย ! เดี๋ยวข้าจะไปตามไอ้ยาม พวกเอ็งไปป่ะว่ะ ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามเพื่อนของตนที่อยู่ด้านนอก
“ฉันไปๆๆๆ ” ชายหนุ่มคนหนึ่งตอบขึ้นพลางก้มมองของหวานบนโต๊ะก่อนจะก้มลงกินมันอย่างอร่อย
“เฮ้ย ! วอน เอ็งไปไหม ?”
“อืมๆๆ ไปๆๆ”
“ไปป่ะไอ้บอม ?”
“ไปก็ได้” พูดก่อนจะกอดคอกันเดินตรงไปยังลิฟต์เพื่อลงไปชั้นหนึ่ง...ไปทำงานลับ !
“ยุน...เสร็จยัง ? เดี๋ยวไม่ทันนัดนะ !” เสียงหญิงสาวพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวของตนปลอมตัวเป็นพนักงานบริษัทลีนานเกินไปจึงตะโกนถามเพื่อเพื่อนเธอ...อาจจะเป็นลมไปแล้วก็ได้
“เสร็จแล้วก็ได้” หญิงสาวตะโกนออกมาจากห้องแล้วค่อยเปิดประตูออกมาช้าๆเพื่อถ่วงเวลาไว้สักหน่อย .....ใครเขาอยากไปกับคู่แข่งบ้างละ.....
หญิงสาวออกมาพร้อมชุดสีฟ้าอ่อน กระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กหน่อย เสื้อแขนยาวเท่าศอก เธอใส่ชุดนี้แล้ว...เหมือนพนักงานจริงๆเลย
“โอเค สวยแล้ว ไปเหอะ” ยูริที่นั่งไขว่ห้างในชุดเดี๋ยวกันที่นั่งอ่านหนังสือแฟชั่นอยู่เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสาวก่อนจะเก็บหนังสือแล้วลุกขึ้นเอ่ยบอกกับเพื่อนรัก
“ยูล ฉันไม่อยากไปอ่ะ !” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะเบ้ปากเล็กน้อย ก่อนจะไปหยิบส้นสูง 2 นิ้วสีฟ้าออกมาใส่อย่างเบื่อหน่าย
“แกก็ท่องไว้ดิ เพื่องาน เพื่องาน เพื่องานๆๆๆๆ” เจสสิก้าพูดขึ้นหลังจากที่ดูทีวีกับแทยอนเสร็จ
“แท ถ้าเป็นแก แกจะท่องว่าไง ?” ยุนอาเอ่ยถามเพื่อนสาวที่จ้องมองเยลลี่ที่เธอถือไว้ก่อนจะพูดคำตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ฉันจะพูดว่าเพื่อเยลลี่ เพื่อเยลลี่ๆๆๆๆ”
“ไปเถอะ !” ซอฮยอนพูดขึ้นก่อนจะลากเพื่อนสาวของตนเพื่อลากออกจากห้องทำงานเพื่อไปทำงานเสียที
ณ แม่น้ำฮัน
“พวกนั้นอยู่ไหนอ่ะ ?” ยุนอาพูดขึ้นเมื่อรอพวกเขานานแล้ว
“มาแล้วซอ” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งตัดขึ้นมาก่อน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ปลาเน่า !” ยุนอาอุทานขึ้นเมื่อพบเห็นสิ่งที่ประหลาดสำหรับเธอ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ! ยัยกวางเน่า !” ดงเฮก็อุทานขึ้นเช่นกันเมื่อเจอเธอ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“กรี๊ดดดด”
“เฮ้ยยยยย”
“ก...--” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะกรีดร้องอีกครั้ง ก็ถูกเสียงๆหนึ่งตัดขึ้นเสียก่อน
“พอแล้ววววววว จะกรี๊ด จะเฮ้ย กันอีกนานไหมครับ ?” เสียงฮันคยองพูดขึ้นเพื่อยุติการทะเลาะวิวาทครั้งนี้
“ว้าวววว นี่เธออุส่าห์สวมชุดยูนิฟอร์มบริษัทฉันเลยหรอเนี่ย ?”
“ใครเขาอยากใส่กันย่ะ !”
“พอเถอะ ซอว่า ไปทำงานกันดีกว่า” ซอฮยอนพูดขึ้นเพื่อขัดการทะเลาะอีกครั้ง
“ทำงานบริษัทฉันหรอ ?” ดงเฮถามขึ้นด้วยความงงงวย .....ยัยนี่ยังไม่ได้ไปสมัครงานเลยนะหรือไม่ก็ฉันไม่รับไว้หรอก !.....
“เปล่าย่ะ ! แค่ไปทำงานนิดๆหน่อยๆ”
“ไปเถอะ จะเที่ยงแล้วนะ” ยูริพูดขึ้น เธออุส่าห์ลงทุนใส่ชุดร้อนๆมาตากอากาศร้อนๆแบบนี้เธอทนไม่ได้หรอก
“อืมๆๆๆ” สาวๆและคยูฮยอนตอบพร้อมกันทิ้งไว้แต่ ๔ หนุ่มที่ยืนเอ๋อๆอยู่ตรงนั้นแล้วค่อยเดินตามสาวๆและคยูฮยอนไป
“นี่นะหรอ ? บ้านของนายยาม ?” แทยอนถามขึ้นพลางชี้ไปยังจุดหมายที่เพิ่งมาถึง
“คร๊าบบบบบ คุณผู้หญิง” เสียงคิบอมพูดขึ้นทำให้หญิงสาวหันไปมอง .....ไอ้บ้านี่ใครกัน ?.....
“คิบอม” ชายหนุ่มพูดขึ้นเหมือนจะอ่านความคิดของหญิงสาวออก แต่กระแสตอบรับกลับมีแต่ความงงงวยเขาจึงต้องย้ำอีกครั้ง “ผมชื่อคิบอม คิมคิบอม คุณละ ?”
“เชอะ ! ฉันไม่ได้อยากรู้สักหน่อย” แทยอนพูดอย่างเบื่อๆ
“ได้ข่าวมาว่าคุณชอบเยลลี่ ผมเลี้ยงไหม ?”
“แทยอน ! ฉันชื่อแทยอน เลี้ยงเยลลี่ด้วยละ อย่าลืม” แทยอนพูดก่อนจะเดินตามเพื่อนๆที่เดินเข้าไปก่อนหน้าแล้ว
“ยัยนี่น่ารักเป็นบ้า” คิบอมพึมพำอยู่คนเดียวพลางหัวเราะร่าอยู่เล็กๆแล้วเดินตามเธอเข้าไป
เมื่อเข้ามาถึงภายในตัวบ้านหลังจากที่กดกริ่งเรียกแล้วก็พบเจอภรรยาของนายยามนั่งเลี้ยงดูลูกที่มีอายุราวๆ ๑O ปี
“สวัสดีค่ะ คิม โจฮยอน อยู่ไหมครับ ?” คยูฮยอนเอ่ยปากถาม
“อ๋อ ไม่อยู่ค่ะ เดี๋ยวเขาก็กลับมา รอได้ไหมคะ ?” หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม คยูฮยอนพยักหน้ารับก่อนจะนั่งลงบนโซฟาสีม่วงที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมากนักก่อนจะนั่งลงตามด้วย ยุนอา ดงเฮ ซอฮยอน ยูริ ฮันคยอง ซีวอน เจสสิก้า แทยอน และ คิบอม
“ว่าแต่พวกคุณเป็นใครคะ ?”
“อ๋อ ผมเป็นประธานบริษัทครับ นี่เป็นเลขาฯของผม ส่วนคนอื่นๆก็เป็นเพื่อนกันนะครับ” ดงเฮเอ่ยตอบ ......ฉันเป็นเลขาฯนายตอนไหนย่ะ ?!!......
“แล้วมาทำไมกันคะนี่ ?”
“อ๋อ คือเขาไม่มาทำงานหลายวันแล้วครับก็เลยไม่จะมาตามไปทำงาน”
“อ๋อ เดี๋ยวดิฉันจะคุยให้นะค่ะ”
"ไม่เป็นไรครับ" ดงเฮพูด
“ว่าแต่ว่า เขาไปไหนหรอคะ ?” เจสสิก้าเอ่ยปากถาม
“อ๋อ เห็นว่าเขาเอาอะไรสักอย่างไปจำนำนะค่ะ รายได้ครอบครัวไม่ค่อยจะเยอะ ไหนจะต้องเลี้ยงลูก เขาเลยเอาของไปจำนำนะค่ะ”
“เอาไปจำนำ !!!!!!” หญิงสาวทั้ง ๕ อุทานออกมาเสียงลั่นบ้านทำให้หญิงสาวและลูกของเขาตกใจไม่น้อย “เอ่อ...แค่ตกใจนิดหน่อยค่ะ ม่มีอะไรมากหรอก แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมประธานบริษัทไม่ยอมช่วยเหลือเขาบ้าง !” ยุนอาเอ่ยบอกว่ายิ้มเหยๆไปให้ส่วนดงเฮก็ได้แต่ส่งสายตาพิฆาตรมาให้เป็นสิ่งตอบแทน
“กลับมาแล้วจ่ะ..............ค...คุณดงเฮ” คิม โจฮยอนพูดขึ้นก่อนที่สายตาจะไปปะทะเข้ากับชายหนุ่มผู้เป็นประธานบริษัทของตนก่อนจะโค้งทำความเคารพอย่างสุภาพก่อนจะเดินเข้าไปนั่งกับผู้เป็นภรรยาของตน
“เอ่อ...คุณค่ะ ดิฉันขอคุยกับคุณคิม โจฮยอนหน่อยได้ไหมค่ะ” ยุนอาเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“ได้ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบก่อนจะพาลูกของตนขึ้นไปบนห้องเพื่อให้พวกเธอกับพวกเขาคุยกับผู้เป็นสามีได้สะดวก
เมื่อหญิงสาวพาลูกของตนออกไปจนลับสายตาไปแล้วยุนอาจึงเอ่ยถาม “คุณเอาเพชรดิฉันไปจำนำทำไมคะ ?”
“เฮ้ ~ นี่เธอ คนของฉันไม่ทำอะไรแบบนี้หรอกน่า”
“ถามเพื่อนนายสิย่ะ.........ว่าไงคะ ?” ยุนอาพูดกับดงเฮก่อนจะหันไปพูดกับชายหนุ่มที่ตอนนี้นั่งตัวแข็งทื่อ
“ฉันไม่เอาเรื่องนายหรอก แค่ถามเฉยๆ ถ้าเหตุผลดีก็ว่าไปอย่าง” แทยอนพูดขึ้นก่อนจะส่งยิ้มให้บางๆ
“คือว่า......................”
========================================================
สวัสดีค่ะ ^^
แต่งอยู่นาน โดนใจหรือป่าว ?
ไรเตอร์ขอโทษนะค่ะที่อัพช้า เสาร์-อาทิตย์ ไรเตอร์ไม่ค่อยว่างเนื่องจากไม่ได้อยู่บ้าน แต่พรุ่งนี้อาจจะว่าง จะมาอัพให้เร็วๆเลยนะค่ะ
ผิดตรงไหนก็บอกได้เลยนะค่ะ ยินดีแก้ไขค่ะ ^^
ความคิดเห็น