คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : One Love ตอนที่ ๒ ๑oo % (ตอนลงใหม่ๆมันสั้นเกินน เลยลงเพิ่มค่ะ)
ณ บ้านของเจสสิก้าและแทยอน
“เจสกะซอเดี๋ยวไปดูแถวๆห้องน้ำหน่อยและกันเพื่อจะมีเบาะแสอะไรบ้าง ส่วนยูลแกไปกับฉัน แทแกไปตรงห้องรับแขกและกันนะ” ยุนอาบอกกับเพื่อนสาวของตนก่อนจะแยกย้ายไปหาเบาะแสต่างๆของคนร้าย เธอไม่ได้จะเอาเรื่องหรอก เพียงแค่จะมาสั่งสอน
ณ ห้องน้ำ
เจสสิก้าและซอฮยอนหาสิ่งที่น่าจะเป็นตัวชี้คนร้ายรอบๆแต่ก็ยังไม่พบสิ่งที่ผิดปกติ
“ซอ...เจอป่ะ ? ฉันเจอแต่เส้นผมเนี่ย !” เจสสิก้าเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียเล็กน้อย
“ฉันว่า เอาเส้นผมไปพิสูจน์สิ อาจจะมีทางก็ได้” ซอฮยอนบอกเพื่อนสาวของตนก่อนจะหยิบเส้นผมนั้นขึ้นมา
“ในกลุ่มเรามีคนเก่งทางนี้หรอแก - - +” เจสสิก้ามองเพื่อนสาวพลางค้อนใส่นิดๆก่อนจะก้มมองพื้นเพื่อตรวจจับสิ่งผิดปกติ
“มีแน่ ^_^”
ณ ห้องรับแขก
“แง ~ ไม่เจออ่ะ > < มันน่าจะมีในห้องนอนฉันกับเจสมากกว่าอีก ยัยยุนนี่น้าให้ฉันมาหาในนี้ทำไมกัน T T” แทยอนพูดขึ้นคนเดียวก่อนจะเอามือลูบๆคลำๆพื้นเพื่อจะมีสิ่งผิดปดติ
“เยลลี่ ! ไปกินเยลลี่ > <” แทยอนพูดก่อนจะวิ่งไปยังตู้เย็นเพื่อหยิบเยลลี่มากินเพื่อพักสักหน่อยแต่ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น
......เยลลี่เปื้อนช้อน.....
“กรี๊ดดดดดดด ใครบังอาจกินเยลลี่หนู T^T ต้องฟ้องเจส !” แทยอนพูดกับตัวเองเป็นรอบที่ ๓ ก่อนจะเดินไปหาเจสสิก้าในห้องน้ำ
“เจสสสสสสสสสสส ~” แทยอนตะโกนเรียกเจสสิก้าทันทีที่ใกล้รัศมีห้องน้ำและเมื่อวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก็ถูกเจสสิก้าเอามืออุดปากเสียก่อน
“อื้อ อี้อันอะไออันอี้ (อื้อ นี่มันอะไรกันนี่)” แทยอนพูดเสียงอู้อี้ก่อนจะสงบลง
“ค่ะๆๆ พี่ทำได้แน่นะค่ะ...อ๋อ ที่เดิมค่ะ...เดี๋ยวนี้ได้ไหมคะ ?...โอเคค่ะ เดี๋ยวเจอกันนะค่ะ” ซอฮยอนพูดขึ้นก่อนจะยิ้มแก้มปริ
“เรียบร้อยเจส งันเดี๋ยวซอไปบอกยุนก่อนนะเพื่อยุนจะได้ไปด้วย”
“อี้ อัยเอ้สอ่อยอั๊นอ้ายแอ้วววว ~ (นี่ ยัยเจส ปล่อยฉันได้แล้วววววว ~)” แทยอนพูดขึ้นก่อนจะจับมือของเจสสิก้าให้หลุดออกจากปากของเธอ “นี่มันอะไรกันอ่ะ ? แทสุดสวยงง > <”
“แหวะ ! ก็คือว่า ซออ่ะให้พี่ยูๆอะไรสักอย่าง คยูมั้ง ให้ช่วยตรวจสอบว่าเส้นผมที่ฉันเจออ่ะ ของใคร” เจสสิก้าเอ่ยบอกกับแทยอนก่อนจะเดินไปหายูริและยุนอาที่ห้องนอน
“รอด้วยเดะ !” แทยอนพูดก่อนจะวิ่งตามเจสสิก้าออกไป
“งั้นเดี๋ยวยุนไปกับซอนะ ว่าแต่คยูอะไรของซออ่ะ เขาทำงานอะไรหรอ ?” ยุนอาถามซอฮยอนหลังจากที่คุยเรื่องที่เจอเส้นผมปริศนาแล้ว
“เอ่อ...ยุนอย่าตกใจนะ” ซอฮยอนถามยุนอาเพราะกลัวว่าคำตอบของเธอจะทำให้ยุนอาวีนแตก ยุนอาพยักหน้ากลับมาแทนคำตอบ “เขาทำงานที่บริษัทลี...”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด > < เธอไปเถอะ ฉันไม่อยากเจอไอ้บริษัทลีอะไรน่น ฉันเกลียดบริษัทม๊านนนนนนนนนนนนนน” ยุนอากรีดร้องออกมาด้วยความที่อยากจะบ้าตาย ให้ฉันไปเจอกับคนบริษัทนั้น ขอไปเจอเสือยังดีสะกว่า
“ยุน แต่คร้งนี้เราจะได้จับคนร้ายได้นะ ไม่ดีหรอ ?” ยูริพูดขึ้น จริงๆแล้วยูริและเพื่อนอีก ๓ คนก็ไม่ได้มีอคติกับบริษัทนั้นสักเท่าไหร่แต่ประธานบริษัทเนี่ยสิแค่ถูกบริษัทนั้นเหยียดหยามนิดหน่อยแค่คำ ๒ คำก็ประกาศเป็นคู่แข็งสะแล้ว
“เออใช่ๆ ครั้งเดียวเองยุน ทนๆหน่อยเถอะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ประธานบริษัทที่มาเจอนะ” เจสสิก้าพูดขึ้นพลางลูบหลังยุนอาเพื่อให้ควบคุมสติสักนิดนึงก็ยังดี
“เออๆๆๆ ก็ได้ ครั้งเดียวนะแก” ยุนอาพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปกับซอฮยอนทิ้งไว้แต่ ๓ สาวที่ได้แต่เอือมระอาความแค้นของเธอและประธานบริษัทลีนั่น
ณ โรงอาหารเมียงดง
“อ๊ะ คยู สวัสดีจ้ะ ^^” ซอฮยอนทักเสียงใสเมื่อเจอกับคยูฮยอน เพื่อนรักของเธอตอนประถม
“สวัสดี...ไหนละ เส้นผม” เขาตอบเสียงนิ่งๆก่อนจะถามหาเส้นผมที่เธอได้คุยกับเขาเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
“นี่จ้ะ” ซอฮยอนพูดก่อนจะหยิบซองสีใสที่มีเส้นผมสั้นๆที่แสดงให้เห็นว่าเป็นของผู้ชายแน่นอนไปตรงหน้าคยูฮยอน
“งั้นเดี๋ยวฉันส่งให้ตำรวจเลยไหม ?” คยูฮยอนถามซอฮยอน
“ม...ไม่ได้นะ เอ่อ...เราไม่อยากเอาเรื่องนะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันเอาไปวิเคราะห์ให้ทีหลังนะ”
“ซอ...เชื่อถือได้หรอ ?” ยุนอาถามขึ้นหลังจากที่นิ่งเงียบอยู่นาน
“อื้มๆ เชื่อได้สิ คยูนะ คนดี ^^” ซอฮยอนตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ยลาคยูฮยอนที่สังเกตเส้นผมบนมือเขาอย่างละเอียด
“หรือว่า.................”
ณ บริษัทลี
"เฮ้ย ! คยู เอ็งไปไหนมาว่ะ ข้ากะจะให้เอ็งไปเซ็นเอกสารแทนสักหน่อย" ลี ดงเฮ ประธานบริษัทพูดขึ้นกับเพื่อนของตนที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรสักอย่าง
"ฉันไปทำธุระมา" คยูฮยอนพูดก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้นวมสีฟ้าอ่อนใกล้ๆตัวอย่างอ่อนแรง
"ธุระอะไรของเอ็ง ? ไปกับใครละ ?"
"ซอฮยอนกับยุนอา"
"เฮ้ย ! แกไปกับยัยเหม่งเน่ามาหรอ ?" ดงเฮอุทานเสียงหลงเมื่อพบว่าเพื่อนของตนไปกับคู่แข่งตัวฉกาจของเขาก่อนจะตบโต๊ะแรงๆ "บ๊ะ ! มันให้เอ็งไปอยู่บริษัทมันหรอ ? เฮ้ย ! ไม่ได้นะเว้ย เราเพื่อนกันนะ ทำยังนี้ไม่ดีนะเออ"
"เปล่า..........เขาแค่ให้ฉันช่วยอะไรบางอย่าง"
"งาน ? งานไรว่ะ"
"แกรู้ไม่ได้หรอก" คยูฮยอนพูดก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ ในใจเขามีผู้ต้องสงสัยที่เขาสงสัยตั้งแต่เห็นเส้นผมเส้นนั้นแล้ว "พวกไอ้วอนละ ?"
"ไปเหล่หญิง" ดงเฮตอบก่อนจะนั่งลงข้างๆเพื่อนรัก
"แล้วแกไม่ไปไง ?"
"อืม...ก็ไอ้คนเฝ้าประตูด้านหลังของบริษัทอะดิหายหัวไปไหนไม่รู้ แล้วก็ตามแกนี่แหละก็เลยอดเลยยย" ดงเฮพูดอย่างเสียดาย
..........คนเฝ้าประตูด้านหลังบริษัท !!!..........
"อ้าว เฮ้ย ! ไปไหนว่ะไอ้คยู...ไอ้บ้าเอ้ย ~" ดงเฮพูดพลางสบถคำหยาบต่างๆนานาด่าพอไอ้เพื่อนตัวแสบที่จะไปไหนไม่บอกกันสักคำ
ชายหนุ่มดินเข้ามาในป้อมทางด้านหลังของบริษัทก่อนจะโทรเรียกใครคนหนึ่งให้ออกมาหาเขาที่บริษัท
๑o นาทีต่อมา
หญิงสาว ๒ คนมาในชุดเรียบง่ายพร้อมสวมแว่นกันแดดเพื่อประธานบริษัทเดินผ่านมาเธอจะได้แก้ตัวได้สะดวกหน่อยเดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่เดินใช้แว่นขยายมองสำรวจพื้นสีขาวสะอาดเพื่อจะหาบางสิ่งบางอย่างที่คนแก่อย่างคนเฝ้าป้อมหน้าจะมีเหลืออยู่
"คยูเรียกซอมาทำไมหรอ ?" ซอฮยอน หญิงสาวที่ชายหนุ่มนัดไว้พูดขึ้นหลังจากสังเกตท่าทางของคยูฮยอนที่ใช้แว่นขยายส่องบางอย่างแต่ไม่ปริปากพูดอะไรเลย
"ฉันรู้คนร้ายแล้วนะ"
"ห๊า ! แค่เส้นผมนี่นะ ซอ ทำไมเพื่อนแกเก่งจังเลยว่ะ !" เสียงหญิงสาวอีกคนพูดขึ้น
"ซอบอกยูลแล้วว่าคยูนะ สายตาดี สมองจำได้หมดและ แยกแยะอะไรออกด้วย เก่งใช่ไหมละ....เพื่อน...ของซอ" ซอฮยอนพูดกับยูริ ประโยคหลังฟังจากน้ำเสียง...เธอคงไม่ค่อยเต็มใจมากเท่าไหร่นัก...............
"ยุนอาไม่มาหรอ ?" คยูฮยอนถาม เขาไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็แค่ถาม...
"อื้อ ยุนบอกว่าไม่อยากมาเหียบบริษัทนี่นะ" ยูริเป็นคนตอบคำถามแทนซอฮยอนที่ยังคงนิ่งงัน
"แล้วใครเป็นคนขโมยละ ?" ซอฮยอนถาม
"คนดูแลป้อมที่นี้ คนบริษัทฉันเอง"
"O[]O"
=========================================
โอ๊ะ โอ ~ รู้ตัวคนร้ายแล้วว > <
คนร้ายมีจุดประสงค์อะไรน้า ~
ติดตามด้วยนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น