คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : VOLUME 2 : ... (นึกชื่อตอนไม่ออก 55+)
มือเรียวยื่นช่อดอกไม้ขนาดย่อมของตนเองให้กับว่าที่นักศึกษาคนใหม่ คิบอมรับมามันไว้ในก้อมกอด ค้อมหัวและเอ่ยขอบคุณเป็นการใหญ่ ก่อนดอกไม้อีกช่อจะถูกยื่นให้ตรงหน้าอีกครั้ง...
“เอ๋?....”
“ไม่ต้องตกใจครับ....ช่อเล็กนั่นของผม” ทนายความคนเก่งพยักเหยิดหน้าไปทางช่อเล็กที่มือข้างขวาของคิบอม “ส่วนช่อนี้....จากคุณพ่อครับ....”
เพียงได้ยินเท่านั้น คิบอมก็แทบจะทิ้งดอกไม้ทุกช่อเพื่อดอกไม้จากคุณพ่อขายาวของเขาทันที.... มือหนาวางดอกไม้ที่อยู่ในอ้อมอกแกร่งทุกๆช่อลงกับม้านั่ง ก่อนจะรับมันมาจากคุณจองซูทนายคนสำคัญแห่ง ลี กรุ๊ป ที่ทำหน้าที่ผู้ปกครองของเขาควบคู่ไปด้วย
คิบอมสูดกลิ่นหอมจากกุหลาบขาวที่ถูกแซมอยู่ในช่อดอกไม้ รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นเมื่อนึกถึงผู้อุปถัมภ์ของเขา.... ถึงแม้คุณพ่อจะไม่เคยมีเวลามาเห็นความสำเร็จของเขาสักครั้ง แต่ทุกๆครั้งไม่ว่าโอกาสใดก็ตาม คุณพ่อก็จะมีช่อดอกไม้ที่มักจะแซมด้วยกุหลาบขาว พร้อมกับการ์ดสีทองแนบมาด้วยทุกครั้ง...
มือหนารีบพลิกหาการ์ดที่ว่านั่น มันถูกเหน็บเอาไว้ที่เดิมนั่นคือข้างๆของช่อ... คิบอมดึงการ์ดออกมาทันทีเพื่อเปิดอ่านข้อความที่แสดงถึงความยินดีของคุณพ่อ ในการจบการศึกษาในระดับไฮสคูลของเขา
คิม คิบอม...
ไม่รู้ว่าฉันจะต้องขอโทษเธอเป็นครั้งที่เท่าไหร่ถึงจะพอ....
ฉันยังไม่เคยได้มีโอกาสเห็นรอยยิ้มบนความสำเร็จของเธอด้วยตัวเองสักครั้ง...
หวังว่าเธอคงไม่ถือโทษโกรธกัน... เพราะฉันเฝ้ามองดูเธอผ่านคุณจองซูอยู่เสมอ...
คิบอม.... เด็กดีของฉัน...
คุณจองซูส่งอีเมลล์มาบอกว่า เธอจบด้วยคะแนนอันดับหนึ่งของไฮสคูลที่นี่...
ยินดีด้วยนะ กับความพยายามตลอด 6 ปี ที่แสนยากลำบาก...
อีกไม่นาน... เธอก็จะได้กลับมาอยู่ที่เกาหลีแล้ว...
เตรียมตัวสำหรับการเดินทางให้เรียบร้อย...
แล้วเราจะได้พบกัน...
คุณพ่อขายาวของเธอ...
คิบอมเก็บการ์ดลงใส่กระเป๋าอย่างทนุถนอม จดหมายทุกฉบับ การ์ดทุกใบที่เขาได้รับจากคุณพ่อ เขาไม่เคยทิ้งมันเลย.... หากแต่ เก็บเอาไว้ด้วยความรักและหวงแหน อย่างดีที่สุด....
รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นบนริมฝีปากหยัก.... ก่อนจะก้มลงจูบดอกไม้ที่ได้รับจากคุณพ่อของเขาด้วยความปลื้มปิติในใจ....
“แล้วเราจะได้พบกันครับ คุณพ่อ....”
.
.
.
.
.
.
.
i! My Lovely Daddy Long Legs !i
ขอโทษครับ...ผม(ตกหลุม)รักคุณพ่อขายาว
VOLUME 2 : ...
.
.
.
อึนฮยอก หรือ ฮยอกแจมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ตั้งแต่เหตุการณ์แรกที่คิบอมทิ้งช่อดอกไม้ที่ได้จากใครต่อใครทั้งหมดเพื่อรับช่อดอกไม้ของเขา จนมาถึง เหตุการณ์สุดท้ายที่คิบอมค่อยๆก้มลงจูบช่อดอกไม้ของเขาอย่างทนุถนอม....
ตึก... ตึก... ตึก...
ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ หัวใจก็เต้นทีระรัวขึ้นมา ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไร.... อยู่ๆใบหน้าขาวก็ขึ้นสีระเรื่อขึ้นมาเสียซะอย่างนั้น.... ทำเอาคนที่ยืนอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะต้องถาม.... แต่ก่อนจะได้ถาม คิม ฮีชอลผู้รอบรู้ไปซะถูกเรื่องก็เหลือบไปเห็นภาพเดียวกับน้องชายคนเก่งของเขาเสียก่อน อะไรต่อมิอะไรที่ว่าจะถามจึงถูกประมวลผลออกมาเป็นศรพิษที่แทงทะลุถึงขั้วหัวใจดวงน้อยๆของคนหน้าขาวซะอย่างนั้น
“เป็นอะไร...หน้าแดงเชียว....หรือว่า.....” ใบหน้าสวยหวานก้มลงมาหาผู้เป็นน้องชาย “....หรือว่า...แกหลงรัก ลูกชายตัวเอง!!!!!”
“พี่จะบ้าหรอ!!!!” ตวาดแว้ดเสียงดัง ปฏิกิริยาน่ารักดูเป็นธรรมชาติของคนขี้อายของฮยอกแจทำเอาพี่ชายคนสวยถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ
“แล้วทำไมหน้าแกมันแดงเป็นลูกตำลึงสุกอย่างนั้นล่ะ....ถ้าไม่รู้สึกรู้สาอะไร แค่ลูกชายคนโปรดจูบดอกไม้ที่ตัวเองให้คงไม่เป็นถึงขนาดนี้หรอกมั้งงงงงงง~”
“เลิกพูดไปเลยนะ.....ยังจะมีหน้ามาแซวชาวบ้านเขา....แล้วช่อดอกไม้ที่จะเอาไปถวายพระคู่หมั้นของพี่ล่ะ ให้ไปรึยัง....”
ฮีชอลมองช่อดอกไม้ในมืออย่างระเหี่ยใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงที่ถูกสาวๆ+หนุ่มๆ(หน้าหวาน)รุมทึ้งมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อนด้วยความระเหี่ยใจยิ่งกว่า....
“....เป็นอะไรไป....แค่นี้ไม่กล้าหรอ....แล้วไอ้เมื่อคืนที่.....”
“หุบปากไปเลยนะไอ้ไก่บ้า.....เดี๋ยวเหอะ.....จะโดนดี!” คิม ฮีชอล เจ้าหญิงแห่งตระกูลคิม ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะมองดอกไม้ในมือ สลับกับ ‘ไอ้ไก่’ ที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า “เดี๋ยวแกคอยดู.....”
ไม่ทันขาดคำ.... คนงามก็ฝ่าฝูงชนไปหยุดอยู่ร่างสูงที่ล้อมหน้าล้อมหลังไปด้วยสาวเล็กสาวใหญ่ไซน์บิ๊กไปยันสมอล มือบางกำแน่นก่อนจะตะโกนเสียงดังลั่น
“หลีก!”
เพียงคำเดียวเท่านั้น วงล้อมที่เคยล้อมหน้าล้อมหลังก็แหวกทางตรงกลางให้กับนางพญาที่ค่อยเยื้องย่างไปหยุดอยู่ตรงหน้าร่างสูง ดวงตากลมโตส่งสายตาวิบวับไปให้สาวๆหนุ่มๆทั้งหลายที่ยังคงยืนอึ้งอยู่เป็นอันรู้กันว่าหมดเวลาแล้วพวกหล่อนแล้ว
“ซิน.....” ฮันคยองอุทานเบาๆ เมื่อคนสวยที่อยู่ในความฝันของเขาเมื่อคืนปรากฏกายขึ้นราวกับ ปาฏิหาริย์
นางพญาแสนสวยยิ้มกว้างก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ในมือให้กับร่างสูง
“ยินดีกับคุณด้วยนะฮันคยอง....”
“ขอบคุณครับ...ซิน....”
“ดีใจจังเลยที่ได้พบกันอีก....แล้วนี่คุณรู้ได้ไงว่าวันนี้เป็นพิธีจบการศึกษาของผม?” ฮันคยองยิ้มแป้น ก่อนจะแกะการ์ดสีขาวถูกสลักนามสกุลคิมที่คุ้นแสนคุ้นเอาไว้
“ฉันก็ดีใจที่ได้พบกับคุณอีกครั้ง....หลังจากไม่ได้พบกันตั้งสามปี...” รอยยิ้มกว้างที่ฮันคยองมองว่าสวยยิ่งกว้างขึ้นกว่าเดิม....
ดวงตาคมละสายตาจากรอยยิ้มนั้น เพื่ออ่านข้อความในการ์ด ด้วยความอยากรู้ว่าคนสวยนี่จะเขียนอวยพรเขาอย่างไรบ้าง....
แต่ไอ้ลายมือบรรจงแกมหวัดนี่มันคุ้นๆอยู่นะ....
ฮันคยอง...
หลังจากลูกได้รับการ์ดใบนี้แล้ว....
หนูคิม ฮีชอลก็คงจะยืนอยู่ตรงหน้าลูกพอดิบพอดี...
หนูฮีชอลเค้าบอกว่า....อยากถอนหมั้นกับลูก....
อย่าให้เธอทำอย่างนั้นได้นะ....!!!!
แกต้องรั้งเธอเอาไว้นะ!! เข้าใจไหมไอ้ลูกเววงงงงง
ตระกูลคิม กะ ลี จะได้ปรองดองกันซะที!!! โอเค๊?
ปล. อ่านจบแล้วก็เผาทิ้งซะอย่าให้หนูฮีชอลเห็น
ปลล. อย่ายอมถอนหมั้น แล้วจับเธอให้อยู่หมัด ถ้าจะให้ดี ข่มขืนแล้วมัดมือชก พากันไปจด ทะเบียนที่นู่นเลยยิ่งดี...
เฟ่ยหลง ลี [ประธานกรรมการบริหาร ลี กรุ๊ปสาขาประเทศจีน]
เพียงเท่านี้.... ทุกอย่างก็แจ่มแจ้งแดงแจ๋...
ฮันคยองค่อยๆเงยหน้ามองสุดสวยที่ไม่อาจปฏิเสธว่าเขาตกหลุมรักดังปัง! ตั้งแต่แรกพบ
รอยยิ้มกว้างนั่นแปรเปลี่ยนเป็นแสยะยิ้ม ไอเย็นแผ่คลุมทั่วทุกอนูขนของหนุ่มจีนสุดป็อป... ก่อนมือบางนั่นจะยื่นมาตรงหน้าอย่างเป็นมิตร???
“...ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ....จำฉันไม่ได้หรอ.... คิม ฮีชอล....คู่หมั้นสุดเห่ยของนายไงล่ะ...” ลูกเป็ดขี้เหร่ที่กลายร่างเป็นพญาหงส์หัวเราะเบาๆ ราวกับจะเยาะเย้ยถากถางคนตรงหน้า....
“....ไง...พูดอะไรไม่ออกเลยสิ....ถ้างั้นฉันให้เวลาคุณถึงเที่ยงวันแล้วกัน...ไปเจอกันที่ร้านเสต็กฝั่งตรงข้าม....”
“....” ร่างสูงยังคงช็อกอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น....
“....เพราะเราต้องคุยกันเรื่อง ถอนหมั้นยังไงล่ะ.....” พูดจบก็หมุนตัวกลับทันที.... นางพญาหงส์ขาวแสนสวยหันกลับมามองคนข้างหลังสักนิด.... จึงไม่มีวันรู้หรอก... ว่าคนจีนถึงกับทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง...
ฮีชอลก้าวออกมายังบริเวณนั้น กลับมาหาคุณพ่อขาสั้นผู้กุมอำนาจทั้งหมดของลี กรุ๊ปเอาไว้... ใบหน้าสวยไม่ได้แสดงอาการอะไร หากแต่ภายในดวงตาช่างหม่นแสง...
“...ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกสะใจเลยล่ะ ฮยอกแจ....”
ฮยอกแจมองพี่ชายแสนสวยที่ยอมลงทุนเปลี่ยนตัวเองครั้งใหญ่เมื่อสามปีที่แล้ว....หลังจากพบเจอกับเหตุการณ์ร้ายๆ ทว่าก่อนหน้านั้นทุกครั้งที่ได้ยินเสียงกระซิบจากคนอื่นๆ ว่า ‘ดูคู่หมั้นของฮันสิ...ไม่เหมาะสมกันซักนิด....น่าเกลียดอย่างกับอะไร....’ พี่ฮีชอลไม่เคยร้องไห้สักแอ่ะ... นั่นก็เพราะมีฮันคยองอยู่ข้างๆ คิม ฮีชอลคนนี้ถึงยืนอยู่ได้โดยไม่อายใคร.... แต่ทว่า....
‘ตลกร้ายน่า....หมอนั่นน่าเกลียดขนาดนั้น...ให้ฟรีๆฉันยังไม่เอาเลย....’
คำพูดเหยียดหยามน้ำใจที่ดังออกมาจากปากคนๆนั้น.... กลับทำให้พี่ฮีชอลร้องไห้ไม่หยุด.... ราวกับชีวิตนี้ไม่หลงเหลือความภาคภูมิใจอีกแล้ว... ฮยอกแจจำได้ดี... พี่ฮีชอลไม่ยอมออกจากบ้าน ไม่กินข้าว ไม่ทำอะไรเลยซักอย่าง วันๆเอาแต่ซุกตัวอยู่ในห้องมืด ใช้กรรไกรตัดผมตัวเองเสียแหว่ง เพราะไม่อยากให้มันอยู่เป็น อานุสรณ์แห่งความทรงจำ.... ที่ครั้งหนึ่ง... ฮันยองเคยบอกว่าชอบ.... ชอบให้ไว้ผมยาวๆ...
‘ผมของฮีชอลนุ่มสลวย....หอมด้วย....ไว้ยาวๆนะ...ฉันชอบ’ หลังจากนั้นมาพี่ฮีชอลก็เลี้ยงผมยาว ดูแลมันอย่างดีทุกวัน....
แต่นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา หลังจากที่เริ่มทำใจได้.... พี่ฮีชอลก็ไม่เคยกลับไปไว้ผมยาวอีกเลย...เท่านั้นยังไม่พอ ยังปฏิวัติตัวเองจนกลายเป็นนางพญาหงส์ขาวแสนสวย วันๆหัวกระไดบ้านไม่แห้ง เพราะมีชายหนุ่มไม่ซ้ำหน้าคอยไปรับไปส่ง พาไปกินนู่น เลี้ยงนี่ จนพี่ชายคนสวยของเขาไม่เคยต้องออกแรงออกเงินเองซักครั้ง
แต่ดูตอนนี้สิ... แววตาเศร้าสร้อยเหมือนกับวันนั้นมันกลับมาอีกแล้ว.... ทั้งๆที่คิดว่าพี่ชายของเขาลืมความรู้สึกนั้นแล้วแท้ๆ....แต่ทำไม....
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น....การแก้แค้นยังไม่จบเลยนะ.....ห้ามใจอ่อนนะพี่ฮีชอล” ฮยอกแจกุมมือบาง บีบเบาๆให้รู้สึกว่ายังมีเขา.... มีน้องชายที่จะอยู่เคียงข้างพี่เสมอ ไม่ว่าพี่จะหน้าตาแบบไหน... จะจนหรือจะรวยก็ตาม
ฮีชอลบีบมือเล็กๆนั่นกลับอีกครั้ง ราวกับจะสื่อว่าพี่ไม่เป็นไรแล้ว... ขอบใจมาก.... ก่อนดวงตากลมโตจะกลับมาฉายแววโรจน์อีกครั้ง...
“ใช่....มันยังไม่จบ.....ยังไม่จบ.....”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC
ทำถึงอัพน้อย ?
55+ มันต้องมากกว่านี้สิ แต่ววันนี้ซานต้องไปธุระประปรังก่อน 55+
T T จึงขอจรลีไปไกล เอาไว้ตอนหน้าจะมารวบยอดให้สะใจ....
สำหรับตารางอัพง้านก็ ขอประกาศเอาไว้เลยแล้วกัน นับตั้งแต่ ณ บัดนาวเป็นต้นไป....
วันจันทร์/พุธ/เสาร์ = Prisoner Of Love
อังคาร/พฤหัส/อาทิตย์ = My Lovely Dady long leg นะค๊าบบบบ
ความคิดเห็น