ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: 04 ::
Enemy or Love
C h a p t e r [: 4 :]
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณควอน....คุณควอนนนนนน”
เด็กสาวม.ปลาย ในชุดนักเรียนเอกชนชื่อดังวิ่งกระหืดกระหอบ ก่อนจะเบรกเอี๊ยด ที่ประตูหน้าห้อง... สีหน้าและน้ำเสียงตื่นตกใจของหล่อนพาเอาเพื่อนในห้องลุ้นกันตัวโกง ก้นแทบไม่ติดเก้าอี้ ทันทีที่ได้ยิน นามสกุลของคนๆนั้น...
ควอน จียง....
“กรี๊ดดดดดดดด คุณควอน ทำไมเธอๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงดังล้งเล้ง ไม่ใช้เฉพาะในหมู่หญิงสาว ยังรวมถึงเด็กหนุ่มหน้าใสหัวใจกุ๊กกิ๊กอย่างใครบางคนที่ทีแรกตั้งใจจะแค่มาหาพี่ชายที่นั่งหน้ามึนอยู่ริมหน้าต่างเพื่อคุยเกี่ยวกับธุระสำคัญที่น้าชายเพิ่งโทรมาขอความช่วยเหลือเมื่อวันก่อน.... แต่ดูเหมือนจะลืมตัวล่ะมั้งว่ายังมีอะไรติดค้างอยู่ในใจ เพราะหน้าใสๆ ตาคล้ำๆนั้นสล่อนเขาหากลุ่มเด็กนักเรียนหญิงแทบจะเป็นคนแรกด้วยซ้ำ ทันทีที่ได้ยินนามสกุลนั้น...
“ควอนฮยอง...ทำไมๆๆๆ”
“ฉัน....แฮ่ก....จะมาบอก.....ว่า.....” เด็กสาวพักหายใจหายคอสักพักก่อน ดวงตากลมโตจะเป็นประกายอีกรอบ...
“คุณควอนกำลังเปิดสตรีท แร็พโย่วอยู่ที่เวที ในห้องประชุมกลาง....รีบไปดูเร็วพวกเธอ!!!!!”
เท่านั้นแหล่ะ...
ไอ้น้องชายที่เคยเป็นห่วงเป็นใยเขาเรื่องถูกจับคลุมถุงชนเมื่อ สามนาทีก่อนก็วิ่งหน้าแสล่นออกไปพร้อมๆเหล่ากับนูนา....
ชเว ซึงฮยอน....หรือ ชื่อเล่นๆเรียกได้ไม่เสียหาย คือ เทมโป... มองตามหลังเจ้าน้องชายที่โคตรคลั่งควอน จียง ไอด้อล ของโรงเรียนไปอย่างระเหี่ยใจ...
ก่อนจะกลับมาให้ความสนใจกับหญิงสาวที่นั่งรายล้อมเขาอยู่ตรงหน้า....
“....เรื่องควอน จียงน่ะ....ให้ฉันเป็นคนจัดการเอง....”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
ใบหน้าหล่อจดจ้องอยู่กับไอ้กล่องสีเหลี่ยมๆที่มีภาพเคลื่อนไหว สลับกับกรรมการนักเรียนทั้งห้องที่ไปนั่งขลุกกันอยู่หน้าจอ ก่อนริมฝีปากหนาจะถอนหายในออกมาเบาๆ แล้วกลบมาสนใจเซ็นเอกสารอีกสิบปึกที่รองประธานโบ้ยมาให้เขาทำหมด...
ส่วนตัวเองกับพวกกรรมการอู้งานทั้งหลายน่ะหรอ?....
พอเล่นพนันกันเสร็จก็ได้เวลาพักดูละครทีวีเรตติ้งกระฉูด เรื่อง ‘F4 Fakeนักรักซะเลย’ น่ะสิ... =_____=”””
แล้วถามหน่อยว่ามีใครเห็นหัวไอ้ประธานที่ทำงานงกๆอย่างเขาบ้าง???
พวกเคะๆก็เอาแต่ไปหลงงมงายอยู่กับไอ้พี่ท็อปอะไรนั่นที่เล่นเป็นพระเอก...
ส่วนพวกเมะๆ....ไม่ต้องให้พูด...
“โอ้ววววววววววว ฉากนี้ๆๆๆๆ ไงๆๆๆ ในไตเติ้ลอะ” เสียงคังอิน ประธานคณะสีม่วงใช้นิ้วชี้จิ้มบนจอทีวีพลาสม่าอย่างแรง เป็นฉากที่นายเอกขวัญใจของมันกำลังเดินลงมาจากตึกเรียน
“อะไรๆๆๆๆ ทำไม แล้วทำไมมมม” คิม ฮีชอล แหกปากตะโกนเสียงดัง.... ท่าทางพี่ๆที่ดูตื่นเต้นเกินเหตุ ทำให้ประธานที่นั่งทำงานงกๆ อย่างเขา อดไมได้ที่จะแอบสนใจ... (สักเล็กน้อย)
“ฉากนี้ไงครับ...ที่ดงแฮตัดสินใจบอกรักซึงฮยอน....แล้วซีวอนมาเห็นพอดีอะ...” เรียวอุคสวนขึ้นมา ก่อนจะสะกิดให้คุณรองประธานนั่งลงตามเดิม....
อะไรนะ!!!!! ฉากสำคัญขนาดนี้!!!!
“อะไรนะ!!!!....งั้นซีวอนก็กินแห้วหรอ!!!!!!”
....
เสียงที่ดูจะตกอกตกใจกว่าชาวบ้านเป็นสิบเท่าไม่ได้ดังมาจากที่ไหนเลย...
กรรมการทุกคนที่นั่งทำตาเป็นประกายปิ๊งๆ หันกลับมามองไอ้ประธานที่ฟอร์มจัด บอกไม่ชอบ...ไม่ดูละครน้ำเน่าพรรณนี้....
“แล้วเอ็งจะอยากรู้ไปทำไมวะ....ไม่สนใจไม่ใช่รึไง...” น้ำเสียงเสียดสีแบบสุดๆดังมาจากท่านรองประธาน
“ก็......เปล่า.....แค่รำคาญที่ฟังพวกนายเถียงกัน เลยถามให้กระจ่างไปเลยไง....”
สาบานได้ว่าประโยคนี้ได้ยินพร้อมกันทั้งห้อง!!!!
อื้อหืออออ..... ไอ้ตอแหลเอ้ยยยยยยยย
“....แกน่ะ...ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก....เป็นประธานก็ทำงานของประธานไปสิวะ จะมาอยากรู้ว่าน้องดงแฮของกรูเค้าจะเลือกใครไปทำไม...” เสียงประธานสีม่วงอย่างคังอินแทรกขึ้น ก่อนเสียงฝ่ามือกระทบหัวเกรียนๆนั่นดังป๊าบจะตามมา เพราะเจ้าประธานสีม่วงริอ่าน เรียก ‘น้องดงแฮ’ ขวัญใจชาวเมะว่าเป็นของตัวเอง
ดวงตาคมกลับมาจดจ้องอยู่กับกองเอกสารเช่นเดิม ทว่ามือหนากลับไม่ขยับเซ็นต์อนุมัติให้ซักชมรม เพราะหูทั้งสองข้างดังกระหึ่มเซอราวน์แต่เสียงพวกF4 คุยกัน...
พูดง่ายๆว่า ท่านประธานหลุดไปอยู่ในโลก F4 เสียแล้ว...
จะมีใครรู้บ้างล่ะว่าท่านประธานมาดแมน แฮนซั่ม เพอเฟ็กต์ทุกระเบียดนิ้วอย่าง ชเว ซีวอน จะติดละครน้ำเน่าเรื่องนี้เป็นบ้าเป็นหลัง....
ทำไมน่ะหรอ???
เพราะนายเอกหน้าเหมือนทงเฮของเขาไงล่ะ -///////-
หุหุหุหุ...
โครม!!!!
เสียงประตูห้องกรรมการนักเรียนกระแทกกับกำแพง ดังเสียจนสามารถดึงความสนใจจากคณะกรรมการที่กำลังนั่งลุ้นกับตอนต่อไปของF4 ได้อย่างดี.....แต่ก็แค่พักเดียวเท่านั้นแหล่ะ... เจ้าพวกกรรมการรกโลกทั้งหลายก็กลับไปลุ้นตัวโก่งอยู่หน้าจอทีวีกันดังเดิม=___=
ร่างผอมขาวซีดที่วิ่งกระหืดกระหอบมาจากห้องตัวเองหยุดพักหายใจ ก่อนจะตรงดิ่งเข้ามาหาคนที่ได้ชื่อว่า เป็นประธานนักเรียน
“ซี....แฮ่ก....วอน”ใบหน้าคมเงยขึ้นมองคนเรียก ก่อนจะกลับไปให้ความสนใจกับกองเอกสารอีกครั้ง...
“ทำไม....มาหาคิบอมหรอ...นั่งดูละครอยู่โน่นไง...”นิ้วเรียวชี้โบ้ชี้เบ้ไปทางไอ้คิบวมที่หันกลับมามองทางเขากับเจ้าไก่ เพราะได้ยินชื่อของตัวเองก่อนจะกลับไปให้ความสนใจกับละครทีวีอีกครั้ง
“...ไม่ได้มาหาไอ้บวมนั่น...แต่ฉันมีธุระกับนาย” มือเล็กคว้าปากกาที่เขากำลังใช้เซ้นต์เอกสารอยู่ ก่อนจะจับมือของเขาเอาไว้แน่น “ธุระสำคัญมาก.....และนายต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้!!!!”
“ธุระอะไรของนายกันฮยอกแจ....สำคัญกว่างานของประธานขนาดนั้น?” เสียงทุ้มๆจากบุคคลที่สามดังขึ้น... ไม่ใช่ใครเลย.... ไอ้บวม ตายยากจริงนะเมิง...
“ไม่ใช่เรื่องของนายเลยนะคิบอม....” ฮยอกแจหันไปแหวคนที่ไร้มารยาท เข้ามาแทรกเวลาชาวบ้านเค้าคุยกัน -_-“
“แต่ฉันเป็นกรรมการนักเรียน แล้วตอนนี้ท่านประธานก็กำลังปฎิบัติงานอยู่...”
“โธ่ว้อย....ถ้าชักช้านายจะต้องเสียใจนะ ซีวอน!!!!!”
“เรื่องอะไรล่ะ...บอกฉันที่นี่ตอนนี้เลยก็ได้นะ จะได้ไม่เสียเวลาทำงานด้วย....” ซีวอนว่ามือก็ยังจับปากกาเซ็นต์เอกสารยิกๆ....
ไอ้คนร้อนใจน่ะมันหมั่นไส้เกินจะทนแล้วว้อยยยยย
ไอ้บวมซื่อบื้อข้างๆก้ขัดขวางอยู่ได้ ทีเวลาอยากเจอล่ะไม่มา ทีเวลาอยากให้ไปไกลๆล่ะ แม่งเสือกนัก....
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด.... เดี๋ยวคอยดูแล้วกัน...ไอ้คนสนงานมันจะทำยังไง!
“อยากอยู่ทำงานก็ตามใจ....ฉันแค่จะมาบอกนายว่า...อชื่อ ชเว ซึงฮยอนที่โรงแรมคันยุกยิก....แล้วถ้านายไม่รีบไปตอนนี้ นายอาจจะต้องเสียทงเฮไปทั้งชีวิต เพราะเมื่อกี้คุณอายุนโฮเพิ่งมาคุมตัวทงเฮไป.....” ปากเล็กๆหยุดพักหอบหายใจ ก่อนจะพ่นข้อมูลในหัวสมองออกมาให้หมด “นั่นก็หมายความว่า....ลี ทงเฮจะไม่สามารถปฎิเสธการหมั้นได้....ถ้าปราศจากนาย!!!! นายเท่านั้นพ่อร่างสูงสุดแมนแฮนซั่ม ชเว ซีวอน.....อ่าว....”
ก็รู้สึกนะ... ว่าอะไรมันผ่านหน้าแว๊บๆ ตอนพูดถึงประโยคที่ว่า ‘ทงเฮกำลังจะเดินทางไปดูตัวกับคู่หมั้นสุดหล่อ’ แต่ก็ยังก้มหน้าก้มตาพูดจาเจื้อยแจ้วต่อไปไง.... แต่พอพูดไอ้ประโยคบ้าบอติงต๊องเพราะอ่านฟิคเทมป์-จี มากเกินไป แล้วพอ....แล้วพอเงยหน้าขึ้นมา....
T T ทำไมเหลือแค่เขากับไอ้คิบวมนี่เล่า!!!!
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนแก้มบวมๆ ตอนนี้คนทั้งห้องกรรมการหายวับไปกับตา ก็เรื่องอะไรเล่าจะน่าสนุกกว่าเรื่องของชาวบ้าน... จะเหลือก็แต่เขากับเจ้าไก่พันธุ์เผือกเหงือกบานที่ยืนประชันหน้ากันอยู่...
หึ... แค่นี้ต้องทำเป็นตัวสั่น...
“....นายคบอยู่กับประธานไม่ใช่รึไง...แล้วทงเฮก็เป็นศัตรูของประธาน...แต่ทำไมประธานถึงดูเป็นเดือดเป็นร้อนจัง....” ร่างสูงค่อยๆยืนใบหน้าคมเข้าไปใกล้ ในขณะที่ฮยอกแจก็หลบหลีกจนหลังชนกำแพงแล้ว!!!
โว้ว....เหมือนในฟิคที่อ่านเด๊ะๆ
“มีอะไรอยากจะสารภาพกับฉันรึเปล่า? ลี ฮยอกแจ???”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
TBC
ทำความเข้าใจกัน ติ๊ด...
F4 ที่หนุ่มๆ กรรมการดูกันอยู่น่ะ....เป็นF4 ภาคฟิคเวียน ในบอร์ด วอนด๊องนะจ๊ะ^^
ใครที่ชอบวอนด๊องขอโปรโมดบอร์ดไปด้วยเลยแล้วกัน...
มาอยู่ด้วยกันเยอะๆน้า~~~
http://seahae.9.forumer.com/
C h a p t e r [: 4 :]
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณควอน....คุณควอนนนนนน”
เด็กสาวม.ปลาย ในชุดนักเรียนเอกชนชื่อดังวิ่งกระหืดกระหอบ ก่อนจะเบรกเอี๊ยด ที่ประตูหน้าห้อง... สีหน้าและน้ำเสียงตื่นตกใจของหล่อนพาเอาเพื่อนในห้องลุ้นกันตัวโกง ก้นแทบไม่ติดเก้าอี้ ทันทีที่ได้ยิน นามสกุลของคนๆนั้น...
ควอน จียง....
“กรี๊ดดดดดดดด คุณควอน ทำไมเธอๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงดังล้งเล้ง ไม่ใช้เฉพาะในหมู่หญิงสาว ยังรวมถึงเด็กหนุ่มหน้าใสหัวใจกุ๊กกิ๊กอย่างใครบางคนที่ทีแรกตั้งใจจะแค่มาหาพี่ชายที่นั่งหน้ามึนอยู่ริมหน้าต่างเพื่อคุยเกี่ยวกับธุระสำคัญที่น้าชายเพิ่งโทรมาขอความช่วยเหลือเมื่อวันก่อน.... แต่ดูเหมือนจะลืมตัวล่ะมั้งว่ายังมีอะไรติดค้างอยู่ในใจ เพราะหน้าใสๆ ตาคล้ำๆนั้นสล่อนเขาหากลุ่มเด็กนักเรียนหญิงแทบจะเป็นคนแรกด้วยซ้ำ ทันทีที่ได้ยินนามสกุลนั้น...
“ควอนฮยอง...ทำไมๆๆๆ”
“ฉัน....แฮ่ก....จะมาบอก.....ว่า.....” เด็กสาวพักหายใจหายคอสักพักก่อน ดวงตากลมโตจะเป็นประกายอีกรอบ...
“คุณควอนกำลังเปิดสตรีท แร็พโย่วอยู่ที่เวที ในห้องประชุมกลาง....รีบไปดูเร็วพวกเธอ!!!!!”
เท่านั้นแหล่ะ...
ไอ้น้องชายที่เคยเป็นห่วงเป็นใยเขาเรื่องถูกจับคลุมถุงชนเมื่อ สามนาทีก่อนก็วิ่งหน้าแสล่นออกไปพร้อมๆเหล่ากับนูนา....
ชเว ซึงฮยอน....หรือ ชื่อเล่นๆเรียกได้ไม่เสียหาย คือ เทมโป... มองตามหลังเจ้าน้องชายที่โคตรคลั่งควอน จียง ไอด้อล ของโรงเรียนไปอย่างระเหี่ยใจ...
ก่อนจะกลับมาให้ความสนใจกับหญิงสาวที่นั่งรายล้อมเขาอยู่ตรงหน้า....
“....เรื่องควอน จียงน่ะ....ให้ฉันเป็นคนจัดการเอง....”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
ใบหน้าหล่อจดจ้องอยู่กับไอ้กล่องสีเหลี่ยมๆที่มีภาพเคลื่อนไหว สลับกับกรรมการนักเรียนทั้งห้องที่ไปนั่งขลุกกันอยู่หน้าจอ ก่อนริมฝีปากหนาจะถอนหายในออกมาเบาๆ แล้วกลบมาสนใจเซ็นเอกสารอีกสิบปึกที่รองประธานโบ้ยมาให้เขาทำหมด...
ส่วนตัวเองกับพวกกรรมการอู้งานทั้งหลายน่ะหรอ?....
พอเล่นพนันกันเสร็จก็ได้เวลาพักดูละครทีวีเรตติ้งกระฉูด เรื่อง ‘F4 Fakeนักรักซะเลย’ น่ะสิ... =_____=”””
แล้วถามหน่อยว่ามีใครเห็นหัวไอ้ประธานที่ทำงานงกๆอย่างเขาบ้าง???
พวกเคะๆก็เอาแต่ไปหลงงมงายอยู่กับไอ้พี่ท็อปอะไรนั่นที่เล่นเป็นพระเอก...
ส่วนพวกเมะๆ....ไม่ต้องให้พูด...
“โอ้ววววววววววว ฉากนี้ๆๆๆๆ ไงๆๆๆ ในไตเติ้ลอะ” เสียงคังอิน ประธานคณะสีม่วงใช้นิ้วชี้จิ้มบนจอทีวีพลาสม่าอย่างแรง เป็นฉากที่นายเอกขวัญใจของมันกำลังเดินลงมาจากตึกเรียน
“อะไรๆๆๆๆ ทำไม แล้วทำไมมมม” คิม ฮีชอล แหกปากตะโกนเสียงดัง.... ท่าทางพี่ๆที่ดูตื่นเต้นเกินเหตุ ทำให้ประธานที่นั่งทำงานงกๆ อย่างเขา อดไมได้ที่จะแอบสนใจ... (สักเล็กน้อย)
“ฉากนี้ไงครับ...ที่ดงแฮตัดสินใจบอกรักซึงฮยอน....แล้วซีวอนมาเห็นพอดีอะ...” เรียวอุคสวนขึ้นมา ก่อนจะสะกิดให้คุณรองประธานนั่งลงตามเดิม....
อะไรนะ!!!!! ฉากสำคัญขนาดนี้!!!!
“อะไรนะ!!!!....งั้นซีวอนก็กินแห้วหรอ!!!!!!”
....
เสียงที่ดูจะตกอกตกใจกว่าชาวบ้านเป็นสิบเท่าไม่ได้ดังมาจากที่ไหนเลย...
กรรมการทุกคนที่นั่งทำตาเป็นประกายปิ๊งๆ หันกลับมามองไอ้ประธานที่ฟอร์มจัด บอกไม่ชอบ...ไม่ดูละครน้ำเน่าพรรณนี้....
“แล้วเอ็งจะอยากรู้ไปทำไมวะ....ไม่สนใจไม่ใช่รึไง...” น้ำเสียงเสียดสีแบบสุดๆดังมาจากท่านรองประธาน
“ก็......เปล่า.....แค่รำคาญที่ฟังพวกนายเถียงกัน เลยถามให้กระจ่างไปเลยไง....”
สาบานได้ว่าประโยคนี้ได้ยินพร้อมกันทั้งห้อง!!!!
อื้อหืออออ..... ไอ้ตอแหลเอ้ยยยยยยยย
“....แกน่ะ...ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก....เป็นประธานก็ทำงานของประธานไปสิวะ จะมาอยากรู้ว่าน้องดงแฮของกรูเค้าจะเลือกใครไปทำไม...” เสียงประธานสีม่วงอย่างคังอินแทรกขึ้น ก่อนเสียงฝ่ามือกระทบหัวเกรียนๆนั่นดังป๊าบจะตามมา เพราะเจ้าประธานสีม่วงริอ่าน เรียก ‘น้องดงแฮ’ ขวัญใจชาวเมะว่าเป็นของตัวเอง
ดวงตาคมกลับมาจดจ้องอยู่กับกองเอกสารเช่นเดิม ทว่ามือหนากลับไม่ขยับเซ็นต์อนุมัติให้ซักชมรม เพราะหูทั้งสองข้างดังกระหึ่มเซอราวน์แต่เสียงพวกF4 คุยกัน...
พูดง่ายๆว่า ท่านประธานหลุดไปอยู่ในโลก F4 เสียแล้ว...
จะมีใครรู้บ้างล่ะว่าท่านประธานมาดแมน แฮนซั่ม เพอเฟ็กต์ทุกระเบียดนิ้วอย่าง ชเว ซีวอน จะติดละครน้ำเน่าเรื่องนี้เป็นบ้าเป็นหลัง....
ทำไมน่ะหรอ???
เพราะนายเอกหน้าเหมือนทงเฮของเขาไงล่ะ -///////-
หุหุหุหุ...
โครม!!!!
เสียงประตูห้องกรรมการนักเรียนกระแทกกับกำแพง ดังเสียจนสามารถดึงความสนใจจากคณะกรรมการที่กำลังนั่งลุ้นกับตอนต่อไปของF4 ได้อย่างดี.....แต่ก็แค่พักเดียวเท่านั้นแหล่ะ... เจ้าพวกกรรมการรกโลกทั้งหลายก็กลับไปลุ้นตัวโก่งอยู่หน้าจอทีวีกันดังเดิม=___=
ร่างผอมขาวซีดที่วิ่งกระหืดกระหอบมาจากห้องตัวเองหยุดพักหายใจ ก่อนจะตรงดิ่งเข้ามาหาคนที่ได้ชื่อว่า เป็นประธานนักเรียน
“ซี....แฮ่ก....วอน”ใบหน้าคมเงยขึ้นมองคนเรียก ก่อนจะกลับไปให้ความสนใจกับกองเอกสารอีกครั้ง...
“ทำไม....มาหาคิบอมหรอ...นั่งดูละครอยู่โน่นไง...”นิ้วเรียวชี้โบ้ชี้เบ้ไปทางไอ้คิบวมที่หันกลับมามองทางเขากับเจ้าไก่ เพราะได้ยินชื่อของตัวเองก่อนจะกลับไปให้ความสนใจกับละครทีวีอีกครั้ง
“...ไม่ได้มาหาไอ้บวมนั่น...แต่ฉันมีธุระกับนาย” มือเล็กคว้าปากกาที่เขากำลังใช้เซ้นต์เอกสารอยู่ ก่อนจะจับมือของเขาเอาไว้แน่น “ธุระสำคัญมาก.....และนายต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้!!!!”
“ธุระอะไรของนายกันฮยอกแจ....สำคัญกว่างานของประธานขนาดนั้น?” เสียงทุ้มๆจากบุคคลที่สามดังขึ้น... ไม่ใช่ใครเลย.... ไอ้บวม ตายยากจริงนะเมิง...
“ไม่ใช่เรื่องของนายเลยนะคิบอม....” ฮยอกแจหันไปแหวคนที่ไร้มารยาท เข้ามาแทรกเวลาชาวบ้านเค้าคุยกัน -_-“
“แต่ฉันเป็นกรรมการนักเรียน แล้วตอนนี้ท่านประธานก็กำลังปฎิบัติงานอยู่...”
“โธ่ว้อย....ถ้าชักช้านายจะต้องเสียใจนะ ซีวอน!!!!!”
“เรื่องอะไรล่ะ...บอกฉันที่นี่ตอนนี้เลยก็ได้นะ จะได้ไม่เสียเวลาทำงานด้วย....” ซีวอนว่ามือก็ยังจับปากกาเซ็นต์เอกสารยิกๆ....
ไอ้คนร้อนใจน่ะมันหมั่นไส้เกินจะทนแล้วว้อยยยยย
ไอ้บวมซื่อบื้อข้างๆก้ขัดขวางอยู่ได้ ทีเวลาอยากเจอล่ะไม่มา ทีเวลาอยากให้ไปไกลๆล่ะ แม่งเสือกนัก....
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด.... เดี๋ยวคอยดูแล้วกัน...ไอ้คนสนงานมันจะทำยังไง!
“อยากอยู่ทำงานก็ตามใจ....ฉันแค่จะมาบอกนายว่า...อชื่อ ชเว ซึงฮยอนที่โรงแรมคันยุกยิก....แล้วถ้านายไม่รีบไปตอนนี้ นายอาจจะต้องเสียทงเฮไปทั้งชีวิต เพราะเมื่อกี้คุณอายุนโฮเพิ่งมาคุมตัวทงเฮไป.....” ปากเล็กๆหยุดพักหอบหายใจ ก่อนจะพ่นข้อมูลในหัวสมองออกมาให้หมด “นั่นก็หมายความว่า....ลี ทงเฮจะไม่สามารถปฎิเสธการหมั้นได้....ถ้าปราศจากนาย!!!! นายเท่านั้นพ่อร่างสูงสุดแมนแฮนซั่ม ชเว ซีวอน.....อ่าว....”
ก็รู้สึกนะ... ว่าอะไรมันผ่านหน้าแว๊บๆ ตอนพูดถึงประโยคที่ว่า ‘ทงเฮกำลังจะเดินทางไปดูตัวกับคู่หมั้นสุดหล่อ’ แต่ก็ยังก้มหน้าก้มตาพูดจาเจื้อยแจ้วต่อไปไง.... แต่พอพูดไอ้ประโยคบ้าบอติงต๊องเพราะอ่านฟิคเทมป์-จี มากเกินไป แล้วพอ....แล้วพอเงยหน้าขึ้นมา....
T T ทำไมเหลือแค่เขากับไอ้คิบวมนี่เล่า!!!!
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนแก้มบวมๆ ตอนนี้คนทั้งห้องกรรมการหายวับไปกับตา ก็เรื่องอะไรเล่าจะน่าสนุกกว่าเรื่องของชาวบ้าน... จะเหลือก็แต่เขากับเจ้าไก่พันธุ์เผือกเหงือกบานที่ยืนประชันหน้ากันอยู่...
หึ... แค่นี้ต้องทำเป็นตัวสั่น...
“....นายคบอยู่กับประธานไม่ใช่รึไง...แล้วทงเฮก็เป็นศัตรูของประธาน...แต่ทำไมประธานถึงดูเป็นเดือดเป็นร้อนจัง....” ร่างสูงค่อยๆยืนใบหน้าคมเข้าไปใกล้ ในขณะที่ฮยอกแจก็หลบหลีกจนหลังชนกำแพงแล้ว!!!
โว้ว....เหมือนในฟิคที่อ่านเด๊ะๆ
“มีอะไรอยากจะสารภาพกับฉันรึเปล่า? ลี ฮยอกแจ???”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
TBC
ทำความเข้าใจกัน ติ๊ด...
F4 ที่หนุ่มๆ กรรมการดูกันอยู่น่ะ....เป็นF4 ภาคฟิคเวียน ในบอร์ด วอนด๊องนะจ๊ะ^^
ใครที่ชอบวอนด๊องขอโปรโมดบอร์ดไปด้วยเลยแล้วกัน...
มาอยู่ด้วยกันเยอะๆน้า~~~
http://seahae.9.forumer.com/
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น