ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: 02 ::
Enemy or Love
C h a p t e r [: 2 :]
ยุนโฮจำได้ดี...
วันแรกที่เจ้าหนูทงเฮก้าวเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเขา....
“ยินดีด้วยนะคะ....คุณได้ลูกชายค่ะ”
มือหนาสั่นเทายามรับเด็กทารกตัวน้อยๆที่หลับตาพริ้มเข้าสู่อ้อมกอดของตนเอง.... เจ้าตัวน้อยของเขากำลังหลับสบายโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังจะกำพร้าแม่....
ชิน มินอา... ผู้หญิงที่เขาพลาดท่าเสียทีด้วยจนต้องลาออกจากโรงเรียนมาแต่งงานเพื่อรับผิดชอบหล่อน ทีแรกๆก็รักกันหวานชื่นเพราะลายยังไม่ออก แต่อยู่กันนานไปเรื่อยๆ จากคนที่ดูเรียบร้อยน่ารักในสายตากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จะว่าหล่อนน่ารังเกียจก็ได้ เพราะหล่อนเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาในชีวิต....
ดวงตาคมทอดมองไปยังเจ้าตัวน้อยที่หลับสบายในอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ....
“....ไม่เป็นไรนะลูก....พ่อจะดูแลหนูเอง....”
คิดไปเองหรือเปล่า??? แต่ชอง ยุนโฮเห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเจ้าตัวน้อยของเขา....
.
.
.
“มีผมคนเดียวก็ดูแล ทงเฮได้!!!!”
เหตุการณ์วันนั้นเขาก็ยังจำมันได้ติดตา วันที่ญาติฝ่ายแม่ของผู้หญิงคนนั้นพยายามจะพาเจ้าตัวน้อยในวัย 2 ขวบของเขาไปดูแล
“จะเป็นไปได้ยังไง ชอง ยุนโฮ.....นายเป็นผู้ชาย ไม่มีนมให้ลูกกินหรอก”
คุณแม่ของผู้หญิงคนนั้นพูด... จำได้ดีว่าในวันนั้นเขาเพิ่งกลับมาจากทำงานแบกหาม ที่ถึงแม้จะได้เงินน้อยนิดแต่ก็พอยาไส้ สายตารังเกียจมันฉายออกมาหมด โดยที่ไม่ต้องพูดดูถูกดูแคลนเขาเลยแม้แต่น้อย...
“....ถึงผมจะไม่มีนมให้ลูก....แต่ผมก็ยังมีความรักให้...ทงเฮอยู่กับผมเขาจะมีความสุข...ดีกว่าไปอยู่กับคนไร้หัวใจ เห็นแก่ตัวอย่างแม่ของเขา”
ผมรู้ดีว่าคุณแม่ของมินอาไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว....
แต่จะให้ทำอย่างไรได้อีกล่ะ? ในเมื่อชีวิตผมที่ทนลำบากตรากตำสู้ชีวิตไม่ติดต่อทางบ้านให้ช่วยเหลือ เพื่อจะแสดงให้เห็นว่าไม่ต้องมีเงินสักแดงผมก็สามารถดูแลเจ้าตัวน้อยของผมได้ แล้วถ้าอยู่ๆวันหนึ่ง... เจ้าตัวน้อยของเขาต้องห่างออกไป....
ผมทนไม่ได้หรอก....
อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวที่ให้เจ้าตัวน้อยทนความยากลำบากกับผมในตอนนี้.... แต่พ่อสัญญา... พ่อสัญญาว่าอีกไม่นาน.... พ่อจะทำให้ลูกมีความสุขที่สุด.....
.
.
.
.
ทั้งๆที่ก็คิดแบบนั้น....
แต่ไอ้สัญญาณว่าทงเฮ จะต้องห่างจากอ้อมอกเขาไปอีกรอบนี่มันคืออะไร!!!!!
อย่านึกว่าเขาไม่รู้ไม่เห็นอะไรๆ ที่เกิดขึ้นที่กำแพงในสวนข้างบ้าน!!!
ให้ตายสิ.... รักกับใครเขาจะไม่ว่า จะสูงต่ำดำขาว รวยจนแค่ไหนเขาจะไม่บ่น.... แต่ทำไม... ทำไมต้องเป็นลูกชายของคิม แจจุงคนนั้นด้วยนะ....
ทำไมต้องเป็น ลูกชายของคิม แจจุง.... คนที่สัญญาว่าจะรอเขาตลอดไป....
แต่สุดท้ายตัวเองก็แต่งงานมีลูก ในขณะที่เขาหย่ากับเมีย และรอคนๆนี้มาตลอด 16 ปี!!!
ยอมไม่ได้!!!! ยอมไม่ได้!!!! ไปรักกับชเว นั้น....ยอมให้รักกับ ชเวนี้ดีกว่า.....
ร่างสูงเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นสไลด์ของตนเอง ก่อนจะกดเบอร์โทรออกที่จำได้ขึ้นใจทันที!!!
“.....ซึงรีหรอ.....อื้ม....น้ายุนโฮเอง....”
“เรื่องงานหมั้นน่ะ....แต่เรียกเทมโปมาคุยกับน้าหน่อยสิ....”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
แจจุงเดินวนไปวนมา...
วนมาวนไป
วนไปวนมา....
ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับเตียงเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะเดินไปเดินมาให้เปลืองเนื้อที่กระดาษเล่น....
ริมฝีปากสวยถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน...
ดวงตาคู่สวยเหลือบไปเห็นตุ๊กตาหมีสีขาวที่วางอยู่บนหัวเตียง.... ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแขนมันให้มาอยู่ในอ้อมกอด....
ตุ๊กตาที่เป็นดังตัวแทนของใครบางที่ผิดสัญญาว่าจะรักเขาตลอดไป....
คิม แจจุงคนนี้ไม่เคยผิดสัญญา!!!!
มีแต่ชอง ยุนโฮ ที่ใม่รู้จักพอ!!!
รอตลอด.... แจจุงเฝ้ารอมาตลอด ว่าจะมีสักวันไหม ที่ชอง ยุนโฮจะมีเขาเพียงคนเดียว.... แต่ก็ไม่เคย... ไม่เคยสักทีที่ยุนโฮจะพอ... จนวันหนึ่งพลาดท่าเสียทีให้กับผู้หญิงที่ชื่อ ชิน มินอา...
ยุนโฮต้องลาออกจากโรงเรียน.... ต้องบอกเลิกเขา ทั้งๆที่คิดว่าไม่มีวัน... เพราะคนที่ทนยุนโฮได้มีเพียงเขาเท่านั้น!!!
แต่ความฝันนั้นก็สลายไป....
หลังจากยุนโฮแต่งงาน.... ชีวิตของเขาก็ยิ่งถลำดำมืดลงไปทุกวัน... คุณหนูคิมแจจุงผู้เคยสดใสเริงร่าท้าลมร้อน กลับกลายเป็นคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต....
แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขากลับมาเป็นคนเดิมได้อีกครั้ง....
“.....พ.....พ่...พ่อ”
“......อะไรน๊า!!!! เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรน๊า!!!!!!” แจจุง อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นชูทันที ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าลูกชายของเขาพูดอะไร....
เจ้าตัวเล็กหัวเราะคิกคัก อมยิ้มหวานเสียจนลักยิ้มบุ๋มลงไปทั้งสองข้าง ก่อนจะพ่นน้ำลาย....
“พ่อ....พ่อ.....พอ...พ่อ...”
เท่านั้นก็ทำให้คิม แจจุงผู้เมินเฉยกับทุกสิ่งในโลกแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ.... อา... ความรู้สึกของการเป็นพ่อคนนี่มันดีอย่างนี้นี่เองสินะ....
เพราะฉะนั้นเขาต้องเข้มแข็ง.... และจะต้องเป็นตัวอย่างผู้ชาย(?????) ที่ดีของลูกให้ได้!!!
เขาตั้งปณิธานไว้อย่างนั้น.....
แต่ราวกับสวรรค์แกล้ง...
แจจุงโดนท่านพี่เรียกตัวไปอเมริกาตอน เจ้าตัวเล็กของเขาเพิ่งอายุ 10 ขวบ เศษๆ หรือ ป.4 นั้นเอง...
“ไม่.....ยังไงแจจุงก็ไม่ไป!!! ไม่เอา....แจจุงจะอยู่กับลูก!!! กับซีวอน....”
เวลานี้เองที่ทำให้ซีวอนตัวเล็กตัดสินใจอะไรๆได้ง่ายขึ้น.... เจ้าเด็กอัจฉริยะไอคิว 120 ที่สามารถวิเคราะห์ข่าวสารบ้านเมืองในขณะที่เด็กข้างบ้านยังดูรายการเจ้าขุนทอง อรุณเบิกฟ้ากันอยู่เลย กำชายเสื้อ “คุณพ่อ” ของเขาแน่น
“อะไร...ฮึก....เห็นไหม....ซีวอนไม่อยากให้แจจุงไป....ใช่ไหมลูก....ซีวอน....” แจจุงหันมาถามลูกในขณะที่มือก็ยังกำโทรศัพท์แน่น....
“ไปเถอะครับ....มันเป็นงาน....อีกอย่าง ก็ใช่ว่าคุณพ่อกับผมจะเจอกันไม่ได้อีกเลย...ถ้าคุณพ่อคิดถึงผมก็แค่โทรมาหา....ถ้าคิดถึงจนทนไม่ไหว ก็แค่บินกลับมา....ไม่มีอะไรยาก....” เจ้าตัวน้อยใช้มือเล็กๆโอบกอดไหล่บางของคุณพ่อของเขา ที่ทรุดตัวลงนั่งยองๆเพื่อจะได้สบตากับลูกชายได้ถนัด
“อย่าทำให้ท่านลุงลำบากใจเลยครับ...ท่านลุงคงต้องการบุคลากรจริงๆ....ไม่งั้นคงไม่โทรมาขอความช่วยเหลือทั้งๆที่ก็รู้ว่า คุณพ่อตัวติดกับผมขนาดไหนหรอก....”
สาบานว่านั่นเป็นคำพูดของเด็กป.4 ...
แจจุงหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะสวมกอดเจ้าตัวเล็กของเขา
ซีวอนซบหน้ากับไหล่ของคนเป็นพ่อ.... ก่อนหยาดใสๆจะไหลลงมาหยด และซึมลงไปกับเชิ้ตสีขาว...
เด็กก็ยังเป็นเด็ก....ไม่มีลูกคนไหน... ที่ไม่อยากให้พ่อแม่อยู่กับตัวเอง....
“เฮ่อ.....”
ถึงแม้จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วในตอนนี้ แต่ซีวอนก็โตเป็นหนุ่มแล้ว... ย่อมอยากมีชีวิต มีโลกส่วนตัวเป็นธรรมดา แล้วคุณพ่ออย่างเขาจะทำอะไรได้บ้าง??? นอกจากเฝ้าดูลูกชายเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆๆๆๆ....
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาจะไม่ยอมเพิกเฉยเลย....
ก็ไอ้เหตุการณ์เมื่อครู่ที่บังเอิญเห็นตรงหน้าต่างน่ะสิ....
“พ่ออาบน้ำร้อนมาก่อน....รู้ดีว่าความรักแบบนี้มันไม่ยั่งยืน....ตัดใจซะเถอะนะลูก ก่อนจะเจ็บปวดไปกว่านี้....ซีวอน...”พูดกับตัวเอง(ก็เป็น???) ก่อนจะถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ร้อย แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างๆเตียง
“ฮัลโหล.....พี่ดองอุคหรอครับ???”
“ใช่ครับ.....ตอนนี้ซีวอนก็โตเป็นหนุ่มแล้ว....ถ้ายังไง...เรื่องที่เราเคยตกลงกันเอาไว้....”
“ใช่ครับ....นั่นล่ะครับ....”
“เรื่อง ของ หนูจียง คู่หมั้นของซีวอน.....”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
TBC
C h a p t e r [: 2 :]
ยุนโฮจำได้ดี...
วันแรกที่เจ้าหนูทงเฮก้าวเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเขา....
“ยินดีด้วยนะคะ....คุณได้ลูกชายค่ะ”
มือหนาสั่นเทายามรับเด็กทารกตัวน้อยๆที่หลับตาพริ้มเข้าสู่อ้อมกอดของตนเอง.... เจ้าตัวน้อยของเขากำลังหลับสบายโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังจะกำพร้าแม่....
ชิน มินอา... ผู้หญิงที่เขาพลาดท่าเสียทีด้วยจนต้องลาออกจากโรงเรียนมาแต่งงานเพื่อรับผิดชอบหล่อน ทีแรกๆก็รักกันหวานชื่นเพราะลายยังไม่ออก แต่อยู่กันนานไปเรื่อยๆ จากคนที่ดูเรียบร้อยน่ารักในสายตากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จะว่าหล่อนน่ารังเกียจก็ได้ เพราะหล่อนเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาในชีวิต....
ดวงตาคมทอดมองไปยังเจ้าตัวน้อยที่หลับสบายในอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ....
“....ไม่เป็นไรนะลูก....พ่อจะดูแลหนูเอง....”
คิดไปเองหรือเปล่า??? แต่ชอง ยุนโฮเห็นรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของเจ้าตัวน้อยของเขา....
.
.
.
“มีผมคนเดียวก็ดูแล ทงเฮได้!!!!”
เหตุการณ์วันนั้นเขาก็ยังจำมันได้ติดตา วันที่ญาติฝ่ายแม่ของผู้หญิงคนนั้นพยายามจะพาเจ้าตัวน้อยในวัย 2 ขวบของเขาไปดูแล
“จะเป็นไปได้ยังไง ชอง ยุนโฮ.....นายเป็นผู้ชาย ไม่มีนมให้ลูกกินหรอก”
คุณแม่ของผู้หญิงคนนั้นพูด... จำได้ดีว่าในวันนั้นเขาเพิ่งกลับมาจากทำงานแบกหาม ที่ถึงแม้จะได้เงินน้อยนิดแต่ก็พอยาไส้ สายตารังเกียจมันฉายออกมาหมด โดยที่ไม่ต้องพูดดูถูกดูแคลนเขาเลยแม้แต่น้อย...
“....ถึงผมจะไม่มีนมให้ลูก....แต่ผมก็ยังมีความรักให้...ทงเฮอยู่กับผมเขาจะมีความสุข...ดีกว่าไปอยู่กับคนไร้หัวใจ เห็นแก่ตัวอย่างแม่ของเขา”
ผมรู้ดีว่าคุณแม่ของมินอาไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว....
แต่จะให้ทำอย่างไรได้อีกล่ะ? ในเมื่อชีวิตผมที่ทนลำบากตรากตำสู้ชีวิตไม่ติดต่อทางบ้านให้ช่วยเหลือ เพื่อจะแสดงให้เห็นว่าไม่ต้องมีเงินสักแดงผมก็สามารถดูแลเจ้าตัวน้อยของผมได้ แล้วถ้าอยู่ๆวันหนึ่ง... เจ้าตัวน้อยของเขาต้องห่างออกไป....
ผมทนไม่ได้หรอก....
อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวที่ให้เจ้าตัวน้อยทนความยากลำบากกับผมในตอนนี้.... แต่พ่อสัญญา... พ่อสัญญาว่าอีกไม่นาน.... พ่อจะทำให้ลูกมีความสุขที่สุด.....
.
.
.
.
ทั้งๆที่ก็คิดแบบนั้น....
แต่ไอ้สัญญาณว่าทงเฮ จะต้องห่างจากอ้อมอกเขาไปอีกรอบนี่มันคืออะไร!!!!!
อย่านึกว่าเขาไม่รู้ไม่เห็นอะไรๆ ที่เกิดขึ้นที่กำแพงในสวนข้างบ้าน!!!
ให้ตายสิ.... รักกับใครเขาจะไม่ว่า จะสูงต่ำดำขาว รวยจนแค่ไหนเขาจะไม่บ่น.... แต่ทำไม... ทำไมต้องเป็นลูกชายของคิม แจจุงคนนั้นด้วยนะ....
ทำไมต้องเป็น ลูกชายของคิม แจจุง.... คนที่สัญญาว่าจะรอเขาตลอดไป....
แต่สุดท้ายตัวเองก็แต่งงานมีลูก ในขณะที่เขาหย่ากับเมีย และรอคนๆนี้มาตลอด 16 ปี!!!
ยอมไม่ได้!!!! ยอมไม่ได้!!!! ไปรักกับชเว นั้น....ยอมให้รักกับ ชเวนี้ดีกว่า.....
ร่างสูงเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นสไลด์ของตนเอง ก่อนจะกดเบอร์โทรออกที่จำได้ขึ้นใจทันที!!!
“.....ซึงรีหรอ.....อื้ม....น้ายุนโฮเอง....”
“เรื่องงานหมั้นน่ะ....แต่เรียกเทมโปมาคุยกับน้าหน่อยสิ....”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
แจจุงเดินวนไปวนมา...
วนมาวนไป
วนไปวนมา....
ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับเตียงเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะเดินไปเดินมาให้เปลืองเนื้อที่กระดาษเล่น....
ริมฝีปากสวยถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน...
ดวงตาคู่สวยเหลือบไปเห็นตุ๊กตาหมีสีขาวที่วางอยู่บนหัวเตียง.... ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแขนมันให้มาอยู่ในอ้อมกอด....
ตุ๊กตาที่เป็นดังตัวแทนของใครบางที่ผิดสัญญาว่าจะรักเขาตลอดไป....
คิม แจจุงคนนี้ไม่เคยผิดสัญญา!!!!
มีแต่ชอง ยุนโฮ ที่ใม่รู้จักพอ!!!
รอตลอด.... แจจุงเฝ้ารอมาตลอด ว่าจะมีสักวันไหม ที่ชอง ยุนโฮจะมีเขาเพียงคนเดียว.... แต่ก็ไม่เคย... ไม่เคยสักทีที่ยุนโฮจะพอ... จนวันหนึ่งพลาดท่าเสียทีให้กับผู้หญิงที่ชื่อ ชิน มินอา...
ยุนโฮต้องลาออกจากโรงเรียน.... ต้องบอกเลิกเขา ทั้งๆที่คิดว่าไม่มีวัน... เพราะคนที่ทนยุนโฮได้มีเพียงเขาเท่านั้น!!!
แต่ความฝันนั้นก็สลายไป....
หลังจากยุนโฮแต่งงาน.... ชีวิตของเขาก็ยิ่งถลำดำมืดลงไปทุกวัน... คุณหนูคิมแจจุงผู้เคยสดใสเริงร่าท้าลมร้อน กลับกลายเป็นคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต....
แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขากลับมาเป็นคนเดิมได้อีกครั้ง....
“.....พ.....พ่...พ่อ”
“......อะไรน๊า!!!! เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรน๊า!!!!!!” แจจุง อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นชูทันที ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าลูกชายของเขาพูดอะไร....
เจ้าตัวเล็กหัวเราะคิกคัก อมยิ้มหวานเสียจนลักยิ้มบุ๋มลงไปทั้งสองข้าง ก่อนจะพ่นน้ำลาย....
“พ่อ....พ่อ.....พอ...พ่อ...”
เท่านั้นก็ทำให้คิม แจจุงผู้เมินเฉยกับทุกสิ่งในโลกแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ.... อา... ความรู้สึกของการเป็นพ่อคนนี่มันดีอย่างนี้นี่เองสินะ....
เพราะฉะนั้นเขาต้องเข้มแข็ง.... และจะต้องเป็นตัวอย่างผู้ชาย(?????) ที่ดีของลูกให้ได้!!!
เขาตั้งปณิธานไว้อย่างนั้น.....
แต่ราวกับสวรรค์แกล้ง...
แจจุงโดนท่านพี่เรียกตัวไปอเมริกาตอน เจ้าตัวเล็กของเขาเพิ่งอายุ 10 ขวบ เศษๆ หรือ ป.4 นั้นเอง...
“ไม่.....ยังไงแจจุงก็ไม่ไป!!! ไม่เอา....แจจุงจะอยู่กับลูก!!! กับซีวอน....”
เวลานี้เองที่ทำให้ซีวอนตัวเล็กตัดสินใจอะไรๆได้ง่ายขึ้น.... เจ้าเด็กอัจฉริยะไอคิว 120 ที่สามารถวิเคราะห์ข่าวสารบ้านเมืองในขณะที่เด็กข้างบ้านยังดูรายการเจ้าขุนทอง อรุณเบิกฟ้ากันอยู่เลย กำชายเสื้อ “คุณพ่อ” ของเขาแน่น
“อะไร...ฮึก....เห็นไหม....ซีวอนไม่อยากให้แจจุงไป....ใช่ไหมลูก....ซีวอน....” แจจุงหันมาถามลูกในขณะที่มือก็ยังกำโทรศัพท์แน่น....
“ไปเถอะครับ....มันเป็นงาน....อีกอย่าง ก็ใช่ว่าคุณพ่อกับผมจะเจอกันไม่ได้อีกเลย...ถ้าคุณพ่อคิดถึงผมก็แค่โทรมาหา....ถ้าคิดถึงจนทนไม่ไหว ก็แค่บินกลับมา....ไม่มีอะไรยาก....” เจ้าตัวน้อยใช้มือเล็กๆโอบกอดไหล่บางของคุณพ่อของเขา ที่ทรุดตัวลงนั่งยองๆเพื่อจะได้สบตากับลูกชายได้ถนัด
“อย่าทำให้ท่านลุงลำบากใจเลยครับ...ท่านลุงคงต้องการบุคลากรจริงๆ....ไม่งั้นคงไม่โทรมาขอความช่วยเหลือทั้งๆที่ก็รู้ว่า คุณพ่อตัวติดกับผมขนาดไหนหรอก....”
สาบานว่านั่นเป็นคำพูดของเด็กป.4 ...
แจจุงหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะสวมกอดเจ้าตัวเล็กของเขา
ซีวอนซบหน้ากับไหล่ของคนเป็นพ่อ.... ก่อนหยาดใสๆจะไหลลงมาหยด และซึมลงไปกับเชิ้ตสีขาว...
เด็กก็ยังเป็นเด็ก....ไม่มีลูกคนไหน... ที่ไม่อยากให้พ่อแม่อยู่กับตัวเอง....
“เฮ่อ.....”
ถึงแม้จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วในตอนนี้ แต่ซีวอนก็โตเป็นหนุ่มแล้ว... ย่อมอยากมีชีวิต มีโลกส่วนตัวเป็นธรรมดา แล้วคุณพ่ออย่างเขาจะทำอะไรได้บ้าง??? นอกจากเฝ้าดูลูกชายเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆๆๆๆ....
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาจะไม่ยอมเพิกเฉยเลย....
ก็ไอ้เหตุการณ์เมื่อครู่ที่บังเอิญเห็นตรงหน้าต่างน่ะสิ....
“พ่ออาบน้ำร้อนมาก่อน....รู้ดีว่าความรักแบบนี้มันไม่ยั่งยืน....ตัดใจซะเถอะนะลูก ก่อนจะเจ็บปวดไปกว่านี้....ซีวอน...”พูดกับตัวเอง(ก็เป็น???) ก่อนจะถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ร้อย แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างๆเตียง
“ฮัลโหล.....พี่ดองอุคหรอครับ???”
“ใช่ครับ.....ตอนนี้ซีวอนก็โตเป็นหนุ่มแล้ว....ถ้ายังไง...เรื่องที่เราเคยตกลงกันเอาไว้....”
“ใช่ครับ....นั่นล่ะครับ....”
“เรื่อง ของ หนูจียง คู่หมั้นของซีวอน.....”
----------------------------------------- E N E M Y -- -- O R -- -- L O V E -----------------------------------------
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น