คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่2 บังเอิญหรือพรหมลิขิต
(Blue Mode)
เมื่อมาถึงห้อง ฉันเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าห้องนี้สวยมาก ฉันชักถูกใจแล้วสิ
-ก๊อก ก๊อก- เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ฉันจึงเดินไปดูช่องตาแมว(ช่องวงกลมตรงหน้าประตูที่สามารถเห็นได้ตามโรงแรมทั่วไป)ปรากฎว่า
เป็นพนักงานที่อยู่เคาน์เตอร์นั่นเอง
-แอ๊ด- ฉันเปิดประตูให้ พร้อมคำถามว่า
"มีอะไรรึเปล่าคะ"
"จะมาบอกว่าวันนี้เวลาทุ่มครึ่งเชิญที่ห้องรับประทานอาหารใหญ่ด้วยนะคะ" พนักงานบอก
"ได้คะ ว่าแต่ห้องรับประทานอาหารใหญ่อยู่ไหนคะ" ฉันตอบและถามด้วยความงง
"อยู่ตรงกันข้ามกับหอพักค่ะ"
"อ๋อ ค่ะ"
"ขอบคุณนะคะที่มาบอก ว่าแต่บอกคนอื่นแล้วยังค่ะเนี่ย"
"กำลังจะไปบอกค่ะ....งั้นไปก่อนนะคะ"พนักงานพูดและเดินออกไปทันที
ว่าแต่ฉันไปอาบน้ำแล้วนอนพักดีกว่าเหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงปิดประตู
และไปเตรียมเสื้อผ้าที่จะใช้หลังจากอาบน้ำเสร็จ
ฉันปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลรินผ่านร่างกายฉันไปทุกส่วนโดยไม่ไหวติงแม้แต่น้อย
ปล่อยให้สายน้ำพัดพาความเหนื่อยออกไป
เมื่ออาบน้ำเสร็จ ฉันได้นำผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไว้ เพราะฉันดันวางเสื้อผ้าไว้ด้านนอก เมื่ออกมาจาก
ห้องน้ำและมองไปทางโซฟาที่วางเสื้อผ้าไว้ ตอนที่ฉันวางเสื้อผ้าไว้ไม่เห็นมีอะไรวางนี่นา
ทำไมตอนนี้มีกระเป๋าของใครบางคนวางไว้ ฉันจึงมองไปบนเตียงและได้พบกับเจ้าของกระเป๋าแล้ว
เค้าคือกรีนไงล่ะ
"กรีน" ฉันอุทานออกไป
"หืม"กรีนตอบกลับนิดหน่อยและหันมาทางฉัน
"บะ....บลู"หลังจากที่กรีนสะลึมสะลือตอบฉันแต่เมื่อเค้าเห็นฉันเค้าตาสว่างเลยอ่ะ
"ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี้ได้เนี่ย?"ฉันถามออกไป
"ฉันต้องเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า"
"ก็นี่มันห้องของฉันหนิ"
"ห้องนี้ก็ห้องของฉันเหมือนกัน" กรีนตอบกลับ
ระหว่างที่ฉันกับกรีนเล่นสงครามสายตากันอยู่นั่นเองสายตาของกรีนเหลือบมองผ้าเช็ดตัวที่ฉัน
มาพันตัวไว้แล้วหัวเราะออกมา
"หัวเราะอะไรไม่ทราบ"
"โตจนป่านนี้ยังใช้ผ้าเช็ดตัวลาย ultraman อีก"
"ทำไมละก็ฉันชอบนี่"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่รีบแต่งตัวซะนะ เธออยู่ในสภาพนี้เลือกกำเดาจะไหลว่ะ"กรีนพูด
เออจริงด้วย ไอ้นี่ถึงเย็นชา แต่ได้ยินว่าควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า รีบแต่งตัวดีกว่า
ฉันจึงรีบวิ่งไปแต่งตัวในห้องน้ำ เมื่อแต่งตัวเสร็จ ฉันว่าจะมาเปิดฉากทะเลาะกับกรีนต่อ
แต่ภาพที่เห็นคือกรีนหลับไปแล้ว ฉันจึงโล่งอกเพราะนึกว่าจะได้ทะเลาะกับกรีนต่อ
แต่เวลาหลับน่ารักดีแหะ(แอบลักหลับดีมั๊ยเนี่ย=..= ฮุฮุ)
(Crystal Mode)
เมื่อกี๊คุณพนักงานพึ่งบอกให้ไปเจอกันที่ห้องรับประทานอาหารใหญ่ จะมีงานอะไรรึเปล่าน้อ?
แต่ว่าอย่าสนเลยมาดูDVDเรื่อง เคโรโระ ขบวนการอ๊บอ๊บป่วนโลกดีกว่า
ระหว่างที่ฉันดูการ์ตูนอย่างเมามันส์ก็มีเสียงประตูเปิดปิดประตูขึ้น ฉันไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่า
คงเป็นพวกคุณบลูมั้ง ฉันจึงพูดด้วยโดยที่ไม่ได้หันไปมอง
"คูณบลู มาดูการ์ตูนด้วยกันสิคะ" แต่เสียงที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ ฉันจึงSTOPการ์ตูน
และมองคนที่เข้ามาใหม่ทันที
"โกลด์" ฉันอุทาน
"คริส!" เมื่อโกลด์เห็นฉันโกลด์ก็ตกใจเช่นกัน
"ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้"ฉันถามโกลด์
"ไม่รู้สิ คงบังเอิญเจอกันมั้ง" โกลด์ตอบแบบปัดๆ
"บังเอิญหรอคงพรหมลิขิตมั้ง"ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง
"เธอว่าไงนะ"
"เปล่าๆ เข้าห้องเถอะ"(อย่าคิดลึกนะ)
ฉันพูด และเดินไปปิดDVDทันทีพร้อมเตรียมเสื้อผ้าไปอาบน้ำและพักผ่อนเตียมไปรับประทาน
อาหารตอนเย็น
(Sapphire Mode)
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จฉันไปนั่งเล่นที่โซฟา
-ก๊อก ก๊อก- เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันจึงลุกขึ้นไปดูช่องตาแมว แต่ไม่สามารถมองเห็นหน้าเค้าได้
เพราะเค้าใส่หมวกบังไว้ สงสัยเป็นนักเรียนห้องอื่นมั้ง ฉันจึงเปิดประตูให้
แต่เมื่อเปิดประตูได้เห็นหน้าเค้าฉันตกใจมากเค้าคือรูบี้นั่นเอง
"แซฟไฟร์"รูบี้อุทานเมื่อเห็นหน้าฉัน
ฉันกะจะปิดประตูใส่หน้าเค้า แต่ก็ไม่ทันเค้าพอฉันทำท่าจะปิดประตู
เค้ารีบแทรกตัวเข้ามาทันที
"เฮ้ย จะเข้ามาทำไมเนี่ย ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"
ฉันพูดด้วยอารมณ์โมโห ส่วนเค้าไม่ได้ว่าอะไรที่ฉันตะตอกใส่เค้าแต่กลับพูดว่า
"เธอจะโวยวายทำไมเนี่ย เราก็เคยเป็นเพื่อนสนิทกันนะ พูดให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ"
"เออจริงด้วย ฉันจะโมโหนายเพื่อไรเนี่ย" ฉันงงตัวเอง
"โทษทีนะ รูบี้" ฉันขอโทษเค้า
"อื้ม ไม่เป็นไรหรอก"
"ว่าแต่เธอเถอะ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้" รูบี้ถามฉัน
"ก็ห้องนี้เป็นห้องของฉันนี่นา"
"งั้นก็แสดงว่าเราได้อยู่ห้องเดียวกัน"รูบี้บอก
"หา" เมื่อเห็นฉันทำท่างงรูบี้จึงยื่นกุญแจห้องมาให้ดูปรากฎว่าเป็นห้อง1113จริงๆด้วย
"อื้ม ฉันเชื่อแล้วละ"
"ฉันว่าเราสองคนรีบพักผ่อนเถอะ ตอนเย็นมีงานไม่ใช่เหรอ?"รูบี้ถามฉัน
"อืม"ฉันรับคำแล้วกระโดดขึ้นเตียงนอนไปเลย
(Yellow Mode)
พอถึงห้องของฉัน ฉันรีบอาบน้ำเพื่อจะพักผ่อนทันที
แต่เมื่อกำลังจะนอนก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ฉันจึงเปิดประตูโดยไม่สนใจดูช่องตาแมว ปรากฎว่าเป็นคุณพนักงานที่อยู่เคาต์เตอร์นั่นเอง
"มีอะไรรึเปล่าคะ" ฉันถามออกไป
"จะมาบอกว่าตอนทุ่มครึ่ง เชิญที่ห้องรับประทานอาหารใหญ่ด้วยนะคะ"
"ได้คะ แล้วห้องอาหารอยู่ไหนคะ"
"อยู่ตรงกันข้ามกับหอพักค่ะ" พนักงานบอก
"ค่ะๆ ขอบคุณคะ"
"ไม่เป็นไรคะ ขอตัวก่อนนะคะ" พนักงานพูดและเดินออกไปทันที
พอคุณพนักงานไปฉันจึงปิดประตู และกระโดดขึ้นเตียงนอนทันที และก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
~ Oh my pretty pretty boy~
เสียงริงโทนโทรศัพท์ฉันดังขึ้น
"ฮัลโหล" ฉันรับโทรศัพท์
(เยลโล่ว์หรอ นี่บลูนะ มัวทำอะไรอยู่ เนี่ยจะทุ่มหนึ่งแล้วนะทำไมยังไม่ลงมาอีก)
ฉันจึงหยิบนาฬิกาขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าจะทุ่มหนึ่งจริงด้วยๆ
"ค่ะ เดี๋ยวฉันลงไป.....ว้าย" ก็จะไม่ให้ร้องได้ยังไงล่ะเพราะดันเห็นภาพคุณเร้ดนอนอยู่อีกเตียง
หนึ่งไงล่ะ
(เยลโล่ว์เป็นไร ร้องอะไร)
"เปล่าคะ ไม่มีอะไร เดี๋ยวฉันลงไปคะ"
(อืม รีบมาด้วยละ)
ด้วยความไม่แน่ใจปนกับความกับความตกใจฉันจึงหยิกตัวเองว่าฝันไปรึเปล่า
โอ๊ย หยิกตัวเองก็เจ็บนี่นา แสดงว่าไม่ได้ฝันสินะ ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้คุณเร้ดและกำลังจะปลุก
แต่ว่าคุณเร้ดก็ตื่นขึ้นมาก่อน
"เยลโล่ว์" คุณเร้ดดูเหมือนจะไม่ตกใจที่เห็นฉันเท่าไร
"คุณเร้ด ทำไมมาอยู่ที่นี้ได้คะ"
"อ๋อ คือว่า ฉันได้ห้องพักเบอร์นี้น่ะ"
"งั้นก็แสดงว่าฉันกับคุณเร้ดพักห้องเดียวกัน"
"ก็คงใช่"
เย้ แอบดีใจนะเนี่ยเรา^^
"นี่รีบลงไปข้างล่างเหอะ มีงานไม่ใช่หรอ" คุณเร้ดถามฉัน
"ก็ใช่คะ แต่ว่าคุณเร้ดจะไปสภาพแบบนั้นหรอคะ" เพราะตอนนอนคุณเร้ดใส่แค่กางเกงขาสั้นกับเสื้อ
กล้ามเท่านั้นเอง
พอคุณเร้ดเห็นสภาพตัวเองเท่านั้นแหละ คุณเร้ดอายหน้าแดงเลย
"เอ่อ รีบเปลี่ยนเสื้อเหอะ เนาะ"
"คะ"
ประมาณ 15 นาที ฉันกับคุณเร้ดก็แต่งตัวเสร็จ และลงไปห้องอาหารทันที
เมื่อลงมาถึงก็ปรากฎว่าคุณบลูรออยู่ก่อนแล้ว
"แหม เส้นใยแดงผ่าแปดเลยนะเยลโล่ว์....อ๊ะ สวัสดีเร้ด"
"สวัสดี บลู"
"คะ แล้วทุกคนละคะ"
"อ๋อ ไปเข้าห้องน้ำน่ะ อ๊ะนั่นไงมาแล้ว"
เมื่อฉันหันไปก็ได้พบกับ พวกโกลด์ ด้วย เอ๊ะทำไมทุกคนมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย งงไปหมดแล้ว
---------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น