คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รุกแต่ไม่รับ
บทนำ
ณ โรงเรียนนินจาโคโนะฮะ
“เอ่อ....นารุโตะคุง..คือ....คือว่า.......”
“มีอะไรเล่ารีบพูดมาเด่ะชอบทำตัวน่ารำคาญอยู่ได้”
“คือ.....ว่า....ชั้นทำข้าวกลางวันมาให้น่ะ”
“เฮอะแค่นี้ยังมาพูเอ่อๆอยู่นั่นแหละทำข้าวให้ชั้นไม่ฆ่าตายหรอกน่า แต่ก้อขอบใจไม่ได้ทำข้าวกล่องมาพอดีW
“เอ่อ...นารุโตะคุง..คือ..ถ้าไม่รังเกียจให้ชั้นทำมาให้ทุกวันเลยมั้ย”
“แล้วแต่เธอ”
อุซึมากิ นารุโตะ นินจาบ๊วยของโรงเรียนนินจาโคโนฮะที่โดน ฮิวงะ ฮินาตะ คุโนะอิจิหญิงห้องที่เก่งที่สุดในโรงเรียนตามเอาข้าวกล่องให้
“ขอบใจจ้ะ”
“ชิจะไปไหนก้อไปเลยไป”
“.........”
ตึกๆๆๆๆๆๆ
“นี่นารุโตะนายพูดกับฮินาตะหยั่งงั้นได้ไงห๊ะ”
“เฮือก..ซะ..ซากุระจางงง”
“นายรู้มั้ยฮินาตะเค้าไปแอบร้องไห้แทบทุกวันอยู่หลังอาคาร2เอน่ะ”
“แหมก้อคนที่ชั้นชอบไม่ใช่ฮินาตะซะหน่อยเป็นเธอต่างหาก”
“แต่ชั้นชอบซาซึเกะคุงตะหากคนอย่างนายใครจะไปสนนอกจากฮินาตะเล่า”
“โธ่....ซากุระจังช้านร้ากกเทอได้ยินม้ายยยย”
“นายก้อพูดอยู่แต่หยั่งงี้ ไปหัดเกลาสมองฝึกวิชาให้เก่งๆแล้วชั้นอาจจะชายตามองนายก้อได้ ชิ!!!นารุโตะนายทำให้ชั้นเสียเวลาเอาข้าวกล่องไปให้ซาซึเกะคุงหมดป่านนี้ยัยอิโนะเอาไปให้แล้วมั้ง”
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมนะซากุระเทอถึงไม่มองมาที่ฉันเลยไปสนแต่ไอ้หนุ่มหน้าหยกน่ะแหละถ้าฉันเก่งกว่านี้เทอคงรักชั้นใช่มั้ยซากุระ
บทที่ 1
ด้านซากุระ
“แฮ่กๆๆๆๆๆ”
จะทันเวลามั้ยเนี่ยมัวแต่เสียเวลากับนารูโตะอยู่นั่นแหละ เอะอะไรน่ะนั่นมันนังบ้าคารินนี่นาทำไมมันถึงมาคุยอยู่กับซาซึเกะคุงล่ะ อ๊ะยัย....ยัยบ้าดันมาหอมแก้มซาซึเกะที่รักชั้นได้น่ะ
“เทอเห็นแล้วใช่มั้ย”
“ว้ายยย”
“ชู่เงียบๆหน่อยสินี่ฉันอิโนะเองนะเห็นแล้วใช่มั้ยว่านางมารคารินกินขรี้มันแย่งซาซึเกะไปทั้งๆที่ชั้นกับเทอก็จะเอาข้าวกล่องมาให้ซาซึเกะคุงเหมือนกันดันคาบไปกินซะได้”
“นี่เทอยังไม่ได้เอาข้าวกล่องไปให้ซาซึเกะคุงเหรอ”
“ยังน่ะสิ อีตาซาอินั่นเอาแต่ชวนไปเป็นแบบวาดรูปอยู่นั่นแหละชั้นเลยว่าจะทำเป็นว่าไปเข้าห้องน้ำแล้วแอบแวบหนีเผอิญเจอนารุโตะที่หน้าห้องน้ำท่าทางจะโดดส้วมตายเลยขอให้เค้าแปลงร่างเป็นชั้นไปเป็นแบบแทนถ่วงเวลาได้นานพอดูเลยล่ะ”
“อือชั่วร้ายมาก ชั้นขอออกความคิดว่าควรกำจัดนังคารินทิ้งเทอเห็นด้วยมั้ย”
“เห็นด้วยแล้วจะไปคุยที่ไหนกันล่ะ”
“อือห้อง 6/บีเป็นไงพวกรุ่นพี่ไปเรียนพละพอดีไม่มีคนอยู่ห้องหรอก”
“เออไปกันเลย”
ณ ห้อง 6/บี
“นี่ซากุระจะเอายังไงกันที่จะกำจัดนังคารินแบบไม่เหลือร่องรอยว่าเราเป็นคนทำแล้วให้ยัยนั่นอับอายสุดๆเลย”
“เอางี้มั้ยจับนังคารินตะปบยาสลบแล้วจับมันห้อยไว้ที่เสาธงหน้าโรงเรียนไง”
“แล้วมัน จะอับอายตรงไหน ฮึ??”
“หึหึหึก้อใช้ทั้งดาวกระจายทั้งมีดสั้นปาใส่เสื้อผ้ามันให้ขาดเป็นรูๆไง”
“เออความคิดดี55555++++”
“5555++++”
“นี่ยังไงน้าเดอิถึงลืมเสื้อพละไว้ในห้องได้นิ”
“เอาน่าฮาคุอย่าโมหะๆ”
“หุบปากไปเลยฮิดันเกือบโดนครูโจซะด่าแล้วทับป็นกล้วยปิ้งแล้วนะ”
“หุบปากทั้งคู่เลยไม่งั้นพ่อระเบิดเละแน่..อืมม์...”
“คับ/คับ”
“...เฮ้ยพวกรุ่นพี่มาอ่ะทำไงดี......”
“.........รีบหลบซะฟ่ะจะนั่งหัวโด่หาพระแสงทำไม.....”
ฟึ่บๆๆๆ
“รีบๆหาเร็วๆดิเดอิเดี๋ยวคูอาละวาดอีก”
“หาอยู่นี่เหละ”
“.....นี่ฮิดันเดอิชั้นรู้สึกว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนอกจากเราสามคนอ่ะซุบซิบๆๆๆๆ.......”
“..........เออจิงด้วยอยู่ทางไหนล่ะ.............”
“...........ทางไหนพ่ออยากระเบิด..............”
“........ทางนั้นทิศ 10 นาฬิกา........”
เฮือกกกก
“........โอเค 1 2 3 โจมตี........”
ตูมมม~~เฟี้ยววว~~ครืดตูมมมมม~~
“จ๊ากกกกก อ้ากกกกกกกกก(ซากุระ-อิโนะ)”
“นั่นไง โผล่หัวออกมาแล้ว จงเผยตัวออกมา!!!!”
“จ๊ากกกกกกอ้ากกกกกกกกก”
ป่อยยยยยย=_=~~
“อ้าวเด็กห้อง 4/เอไม่ใช่เหรอ ซวยแล้วงัย ห้องคูคาคาชาซ้าด้วย”
“บรึ๋ยยยยหยองว่ะ ตอนคูคาคาโผล่มา จ๊ากกก หยอง”
“รีบไปดีกว่า”
“เห้ยแล้วเอาศพไว้ไหนว่ะเนี่ย”
“ขนไปไว้ห้องพยาบาลดีกว่า จารย์ซึนาเดะแกอยู่พอดี อืมม์”
“ป่ะ”
ณ โรงเรียนนินจาโคโนะฮะ
“เอ่อ....นารุโตะคุง..คือ....คือว่า.......”
“มีอะไรเล่ารีบพูดมาเด่ะชอบทำตัวน่ารำคาญอยู่ได้”
“คือ.....ว่า....ชั้นทำข้าวกลางวันมาให้น่ะ”
“เฮอะแค่นี้ยังมาพูเอ่อๆอยู่นั่นแหละทำข้าวให้ชั้นไม่ฆ่าตายหรอกน่า แต่ก้อขอบใจไม่ได้ทำข้าวกล่องมาพอดีW
“เอ่อ...นารุโตะคุง..คือ..ถ้าไม่รังเกียจให้ชั้นทำมาให้ทุกวันเลยมั้ย”
“แล้วแต่เธอ”
อุซึมากิ นารุโตะ นินจาบ๊วยของโรงเรียนนินจาโคโนฮะที่โดน ฮิวงะ ฮินาตะ คุโนะอิจิหญิงห้องที่เก่งที่สุดในโรงเรียนตามเอาข้าวกล่องให้
“ขอบใจจ้ะ”
“ชิจะไปไหนก้อไปเลยไป”
“.........”
ตึกๆๆๆๆๆๆ
“นี่นารุโตะนายพูดกับฮินาตะหยั่งงั้นได้ไงห๊ะ”
“เฮือก..ซะ..ซากุระจางงง”
“นายรู้มั้ยฮินาตะเค้าไปแอบร้องไห้แทบทุกวันอยู่หลังอาคาร2เอน่ะ”
“แหมก้อคนที่ชั้นชอบไม่ใช่ฮินาตะซะหน่อยเป็นเธอต่างหาก”
“แต่ชั้นชอบซาซึเกะคุงตะหากคนอย่างนายใครจะไปสนนอกจากฮินาตะเล่า”
“โธ่....ซากุระจังช้านร้ากกเทอได้ยินม้ายยยย”
“นายก้อพูดอยู่แต่หยั่งงี้ ไปหัดเกลาสมองฝึกวิชาให้เก่งๆแล้วชั้นอาจจะชายตามองนายก้อได้ ชิ!!!นารุโตะนายทำให้ชั้นเสียเวลาเอาข้าวกล่องไปให้ซาซึเกะคุงหมดป่านนี้ยัยอิโนะเอาไปให้แล้วมั้ง”
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมนะซากุระเทอถึงไม่มองมาที่ฉันเลยไปสนแต่ไอ้หนุ่มหน้าหยกน่ะแหละถ้าฉันเก่งกว่านี้เทอคงรักชั้นใช่มั้ยซากุระ
บทที่ 1
ด้านซากุระ
“แฮ่กๆๆๆๆๆ”
จะทันเวลามั้ยเนี่ยมัวแต่เสียเวลากับนารูโตะอยู่นั่นแหละ เอะอะไรน่ะนั่นมันนังบ้าคารินนี่นาทำไมมันถึงมาคุยอยู่กับซาซึเกะคุงล่ะ อ๊ะยัย....ยัยบ้าดันมาหอมแก้มซาซึเกะที่รักชั้นได้น่ะ
“เทอเห็นแล้วใช่มั้ย”
“ว้ายยย”
“ชู่เงียบๆหน่อยสินี่ฉันอิโนะเองนะเห็นแล้วใช่มั้ยว่านางมารคารินกินขรี้มันแย่งซาซึเกะไปทั้งๆที่ชั้นกับเทอก็จะเอาข้าวกล่องมาให้ซาซึเกะคุงเหมือนกันดันคาบไปกินซะได้”
“นี่เทอยังไม่ได้เอาข้าวกล่องไปให้ซาซึเกะคุงเหรอ”
“ยังน่ะสิ อีตาซาอินั่นเอาแต่ชวนไปเป็นแบบวาดรูปอยู่นั่นแหละชั้นเลยว่าจะทำเป็นว่าไปเข้าห้องน้ำแล้วแอบแวบหนีเผอิญเจอนารุโตะที่หน้าห้องน้ำท่าทางจะโดดส้วมตายเลยขอให้เค้าแปลงร่างเป็นชั้นไปเป็นแบบแทนถ่วงเวลาได้นานพอดูเลยล่ะ”
“อือชั่วร้ายมาก ชั้นขอออกความคิดว่าควรกำจัดนังคารินทิ้งเทอเห็นด้วยมั้ย”
“เห็นด้วยแล้วจะไปคุยที่ไหนกันล่ะ”
“อือห้อง 6/บีเป็นไงพวกรุ่นพี่ไปเรียนพละพอดีไม่มีคนอยู่ห้องหรอก”
“เออไปกันเลย”
ณ ห้อง 6/บี
“นี่ซากุระจะเอายังไงกันที่จะกำจัดนังคารินแบบไม่เหลือร่องรอยว่าเราเป็นคนทำแล้วให้ยัยนั่นอับอายสุดๆเลย”
“เอางี้มั้ยจับนังคารินตะปบยาสลบแล้วจับมันห้อยไว้ที่เสาธงหน้าโรงเรียนไง”
“แล้วมัน จะอับอายตรงไหน ฮึ??”
“หึหึหึก้อใช้ทั้งดาวกระจายทั้งมีดสั้นปาใส่เสื้อผ้ามันให้ขาดเป็นรูๆไง”
“เออความคิดดี55555++++”
“5555++++”
“นี่ยังไงน้าเดอิถึงลืมเสื้อพละไว้ในห้องได้นิ”
“เอาน่าฮาคุอย่าโมหะๆ”
“หุบปากไปเลยฮิดันเกือบโดนครูโจซะด่าแล้วทับป็นกล้วยปิ้งแล้วนะ”
“หุบปากทั้งคู่เลยไม่งั้นพ่อระเบิดเละแน่..อืมม์...”
“คับ/คับ”
“...เฮ้ยพวกรุ่นพี่มาอ่ะทำไงดี......”
“.........รีบหลบซะฟ่ะจะนั่งหัวโด่หาพระแสงทำไม.....”
ฟึ่บๆๆๆ
“รีบๆหาเร็วๆดิเดอิเดี๋ยวคูอาละวาดอีก”
“หาอยู่นี่เหละ”
“.....นี่ฮิดันเดอิชั้นรู้สึกว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนอกจากเราสามคนอ่ะซุบซิบๆๆๆๆ.......”
“..........เออจิงด้วยอยู่ทางไหนล่ะ.............”
“...........ทางไหนพ่ออยากระเบิด..............”
“........ทางนั้นทิศ 10 นาฬิกา........”
เฮือกกกก
“........โอเค 1 2 3 โจมตี........”
ตูมมม~~เฟี้ยววว~~ครืดตูมมมมม~~
“จ๊ากกกกก อ้ากกกกกกกกก(ซากุระ-อิโนะ)”
“นั่นไง โผล่หัวออกมาแล้ว จงเผยตัวออกมา!!!!”
“จ๊ากกกกกกอ้ากกกกกกกกก”
ป่อยยยยยย=_=~~
“อ้าวเด็กห้อง 4/เอไม่ใช่เหรอ ซวยแล้วงัย ห้องคูคาคาชาซ้าด้วย”
“บรึ๋ยยยยหยองว่ะ ตอนคูคาคาโผล่มา จ๊ากกก หยอง”
“รีบไปดีกว่า”
“เห้ยแล้วเอาศพไว้ไหนว่ะเนี่ย”
“ขนไปไว้ห้องพยาบาลดีกว่า จารย์ซึนาเดะแกอยู่พอดี อืมม์”
“ป่ะ”
ความคิดเห็น