คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 [100%] + หยุดพักการอัพฟิคชั่วคราว
*********************************************************
แทยอนอรถอยู่ที่อรถอโรเรียน เินเ้าไปมอูว่าหลานสาวัวน้อยเินลมาาอาารเรียนแล้วหรือยั เายืนมอไม่นาน เ็ๆพาันวิ่ลมารวมถึหลานสาวอเาที่่อยๆเินลมาอย่าเรียบร้อย แทยอนโบมือส่ยิ้มให้อฮยอน หนูน้อยรีบวิ่มาระโออาแทยอนอัวเอ
“อาแทยอนา หนูอไปเล่นับเพื่อนๆ่อนลับบ้านไ้มั้ยะ?”อฮยอนอ้อนแทยอน ถึะอายุสิบสอแล้ว แ่ยัไเ็ประถม็อยาที่ะใ้เวลาับเพื่อนๆ แทยอนพยัหน้า เอาระเป๋าออฮยอนมาถือและบอว่าะไปรอที่รถ แทยอนหยิบเอสารที่ทำ้าไว้ึ้นมาูรอเวลาอฮยอนเล่นับเพื่อน ถึอย่าไรเา็เป็นอาที่ไม่เยัใหลานอัวเอเลยสัรั้ เพียแ่บารั้็้อใ้เหุผลในารุยันเท่านั้นเอ
แทยอนเปิวิทยุฟั เป็น่ว่าวที่เพิ่เิึ้น รัสภามีารแถลาร์ถึรีที่ สมาิสภาผู้แทนราษร ลี ยอวาน ถูสำนัอัยาร นำโย อัยารพิเศษประำรุโล วอน ยูริ ฟ้อร้อให้ถูถอออาำแหน่ และแ้้อหา ้อโประาน นำเินาอทุน่วยเหลือไปใ้ส่วนัว โยผลโหวว่า ลี ยอวานสมวรถูถอออาำแหน่ ว่ารึ่หนึ่ลวามเห็นว่า ‘ไม่สมวร’ ทำให้ อัยารพิเศษ วอน ยูริ้อพ่ายแพ้ไปอย่า่วยไม่ไ้
ลี ยอวานะเป็นนัารเมือที่ยูริบอว่าำลัสืบอยู่ และบริษัทเอนแห่หนึ่ที่ใ้เินยัยอะเป็น บริษัทอทุนสัแห่ เาเื่อว่ายูริะไม่ยอมแพ้่ายๆ มันยัไม่ถึับหมานรอ วอน ยูริที่เารู้ั่อให้้อแพ้สัี่รั้แ่็ไม่เยถอย เพราะยูริ่อสู้เพื่อวามถู้อมาั้แ่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เรียไ้ว่า เลืออผู้รัษาหมายแห่เาหลีใ้ ยูริไ้รับมาาพ่ออัวเอแบบไม่มีารเือาเลย
แทยอนเ็บเอสารใส่ระเป๋า เารวรบทุัวอัษรแล้ว พอีับที่อฮยอนเินมาเาะระรถ ใบหน้ามีเหื่อผุปะปลาย แทยอนเลื่อนระล
“เล่นเสร็แล้วเหรอะ?”แทยอนถามหลานสาว อฮยอนพยัหน้า “หิวมั้ย?”
“ไม่่ะ เี๋ยวุป้าินยอะเป็นห่ว เรารีบลับบ้านีว่านะะ”อฮยอนอบ แทยอนยื่นหน้าไปหอมแ้มหลานสาว เธอหัวเราะออมา แล้วเินอ้อมมาอีฝั่เพื่อึ้นรถ แทยอนเลื่อนระึ้น ูอฮยอนนั่เรียบร้อยแล้วเา่อยๆเ้าเียร์
แทยอนเปิเพลลาสสิลอไปในรถระหว่าทาที่รถำลัิ มอไปรอบๆอย่าอารม์ี อฮยอนเห็นอาอัวเอยิ้มเลยอที่ะแอบยิ้มามไม่ไ้ เ็หิมอรอบ้านที่ผู้นำลัเลิานและเินทาลับบ้าน หรืออาะไปเที่ยวห้าสรรพสิน้า
“อาแทยอนา วันนี้อายุนไม่ว่าเหรอะ?” อฮยอนถาม เพราะในาราารใ้ีวิประำวันออฮยอน หาเ็หิมีเรียน 6 วัน ประมา 4 วัน ะเป็นแทยอนส่เธอไปเรียนและยุนอามารับ ที่เหลืออีสอวันือ แทยอนมารับมาส่
“อบอายุนมารับมาว่าเหรอ?”แทยอนแล้ถาม อฮยอนส่ายหน้า หันไปมอวิวหน้ารถแทนะเป็นหน้าแทยอน
“เปล่า่ะ แ่สสัยเยๆ”อฮยอนอบเสียอ้อมแอ้ม แทยอนหัวเราะ ยื่นโทรศัพท์มือถือไปให้อฮยอน
“ลอโทรไปถามสิ”แทยอนบอ อฮยอนรับมาแล้วไล่ื่อหาอายุน อัวเอ ไม่รอ้าที่ะโทรออ เสียสัาันาน นผิปิ มัน็ไม่ใ่รั้แรที่อฮยอนโทรหายุนอา แ่เพราะทุรั้ที่โทรไป ไม่เย้อรอนานเท่าไรยุนอา็ะรีบรับทันที
“ฮัลโหลพี่แท มีอะไรเหรอ?”เสียยุนอารับ่อน้าเร่รีบเหมือนิทำอะไรอยู่
“อายุน นี่หนูเอนะ!”อฮยอนบอปลายสายที่เ้าใว่าแทยอนโทรมา “อายุนไม่ว่าเหรอะ?”
“อา~~~ อูออา มีอะไระถึโทรมาหาอา?”ยุนอาเปลี่ยนน้ำเสียทันที อฮยอนหัวเราะิั “ิถึอาใ่ม่า”
“่า หนูิถึอายุนที่สุเลย อายุนทำอะไรอยู่ะ?”อฮยอนอบเสียใสและัเน แทยอนไ้ยินแบบนั้นอิไม่ไ้ว่า ป่านนี้ยุนอามันไม่วิ่รอบบลูเฮาส์แล้วเหรอไ
“อายัทำานไม่เสร็เลย่ะ วันนี้เลยไม่ไ้ไปหาอูเลย”น้ำเสียเหนื่อยๆและ่อน้าะเสียใที่ไม่ไ้มารับอฮยอน ทำเอาเ็หิอสสารามไป้วยไม่ไ้
“ไม่เป็นไรหรอ่ะอายุน เพราะอาแทยอนมารับหนูแล้ว อนนี้ำลัะลับบ้าน่ะ”อฮยอนปลอบอายุนอัวเอ “วันนี้หนูออาแทยอนเล่นับเพื่อนที่โรเรียนน่ะ่ะ เลยลับ้า นี่็เย็นมาแล้ว ทำไมอายุนถึยัทำานไม่เสร็ล่ะะ อู้านใ่มั้ย หนูะฟ้ออายูล”
“ไม่ไ้อู้านสัหน่อย เพราะไม่ไ้เห็นหน้าอู ไม่ไ้ยินเสีย เลยไม่มีแรทำานเลย”ยุนอาอบลับมา ถ้าแทยอนไ้ยินะไล่ถีบรุ่นนี้นนี้เป็นแน่แท้ มาเสี่ยวับเ็ประถมมันผิศีลนะเฟ้ย (้อไหนฟ่ะ????)
“หนูโทรมาหาอายุนแล้ว ้อั้ใทำานนะะ ะไ้ลับบ้าน แ่นี้นะะอายุน อาแทยอนับรถใล้ถึบ้านแล้ว”อฮยอนบอเสียมั่นใ แทยอนแทบสำลัำ ไม่อยาะบอหลานัวเอว่า แ่นี้ ให้ทำานยันพรุ่นี้ยุนอามันยัทำไ้เลย “ิถึอายุนนะ้า ั้ใทำาน้วย”
แทยอนอรถสนิทปุ๊บ อฮยอนระโลารถอย่าเยินเ่นทุวัน สะพายระเป๋าวิ่นำหน้าเ้าบ้าน แทยอนร้อเือนให้ระวัล้ม ็ไ้ยินแ่เสียานลับมา เาเปิประูหลัหยิบเอสารและระเป๋า่อนะล็อรถ พอเ้ามาในบ้านเห็นอฮยอนำลัอินยอแน่นเหมือนไม่ไ้เอมาหลายวัน
“วันนี้หนูหิวมาๆเลย”อฮยอนบอป้าพี่เลี้ย ินยอหัวเราะับท่าทาอเ็น้อย ะไปเล่นสนุ ใ้พลัานเยอะเลยหิวล่ะสิ
“ไปอาบน้ำ่อนนะ เี๋ยวป้าเรียมอาหารให้เี๋ยวนี้แหละ”ินยอลูบหัวอฮยอน แทยอนเินามมาทีหลัยิ้มทัทายินยอ เาอาสาที่ะเป็นนพาอฮยอนไปอาบน้ำ สออาหลานพาันึ้นไปั้นสออบ้าน แทยอนูอฮยอนนแน่ใว่าหลานสาวะอาบน้ำแน่นอนถึเินลับห้อัวเอ
แทยอนล้มนอนบนเียนุ่ม ยืเส้นยืสายนรู้สึสบายัว ่อนที่วามเย็นอห้อะทำให้เาี้เียลุ แทยอนรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ไม่อย่านั้น อฮยอนะ้อมาอนเาแน่ๆเลยที่ทำให้ทาน้าว้าไปอี เ้าัวเล็ยิ่หิวๆอยู่้วย
ในานะผู้ปรอออฮยอนแล้ว แทยอนทำหน้าที่ไม่เยาบพร่อ แม้ะโนแย่หน้าที่ไปบ้า แ่ในสายานอื่นแล้ว แทยอนืออาที่ใส่ใและให้เวลาแ่อฮยอนมาที่สุ
วอน ยูริ มอท้อฟ้า้านอ ยาม่ำืนอรุโลเ็มไป้วยแสไฟ เาถอนหายใออมาเบาๆ ารลับมาทำาน่อไม่ไ้ืบหน้าอะไรมามายแ่็ใ่ว่าะไม่ไ้อะไรเลย อย่าน้อย เา็สามารถาาร์ไว้ว่า ไม่ไ้มีแ่ ลี ยอวานนเียวเท่านั้นที่มีส่วนร่วมในารเอาเินอทุน่วยเหลือไปใ้ ยัมีรัมนรีอีหนึ่นที่หนุนหลัอยู่
ยูริหยิบมือถือึ้นมา เลื่อนหาเบอร์อเพื่อนเ่า้วยรอยยิ้ม เมื่อแทบารเลือหยุอยู่ที่ื่อเพื่อนเ่า ยูริโทรออทันที เวลาสอทุ่มรึ่ะึพอที่เธอนนั้นสมวระปิร้านและลับบ้านไ้แล้ว
“สวัสี่ะ”เสียหวานรับ ยูริอยิ้มไม่ไ้
“ปิร้านรึยั?”ยูริถาม หมุนเ้าอี้ออไปมอวิว้านนออีรั้ เสียเพล และ เสียล้าแ้วเป็นำอบแทนแล้วว่าเธอยัไม่ไ้ปิร้าน ยูริมวิ้ว “สอทุ่มรึ่แล้วนะสิ้า ทำไมยัไม่ปิร้านอี”
“ใล้ะปิร้านแล้ว แ่นี้้อุ้วย”เสสิ้าอบลั้นเสียหัวเราะ ไม่ไ้ไม่พอใเพราะรู้ีว่าเาเป็นห่วเธอ แ่มัน็อำไม่ไ้ “ถ้ายูลโทรมาแบบนี้ทุวัน ร้าน้อเ๊แน่ๆเลย ลาืนน่ะ ายีนะะบอให้”
“ุเ้าอร้านทำเป็นเ่นะ”ยูริบอเสียวน เสสิ้าหัวเราะลับมา “ทานอะไรรึยั?”
“ยั่ะ รอุอัยารมาเลี้ยเนี่ย”เสสิ้าพูทีเล่นทีริ ยูริหัวเราะ
“ไปหาอะไรทานันมั้ย แ่สอน”ยูริถามเสียอ่อนโยน เสสิ้าำลัะให้ำอบ พอีับที่ประูห้อทำานถูเปิอย่าแรและนัสืบเว มินโฮถลาเ้ามา
“อัยารวอนรับ เราไ้หลัานมาแล้วรับ”มินโฮยิ้มบอ โว์เอสารให้ยูริู
“ริเหรอ ีล่ะ แบบนี้เราะมีหลัานมััว ลี ยอวานมาึ้น นัสืบเว ่วยรวูบัีทั้หมอ ลี ยอวานทั้หม้วยนะ แล้วบอทีว่า มีารโอนเินที่น่าสสัยรึเปล่า”ยูริพูอย่าีใ เารีบสั่ารและเรียมที่ะสืบ่อทันที แ่เพิ่นึึ้นไ้ว่า เาไ้วนเพื่อนเ่าไปทาน้าว “สิ้า….”
“ไม่เป็นไรหรอยูล สิ้าเ้าใ ยูลทำานเถอะ แ่อย่าลืมทาน้าวนะ”เสสิ้าบอเสียนุ่มยิ่ทำให้ยูริรู้สึผิ เพราะนี้ไม่ใ่รั้แรที่เาวนเธอปุ๊บแล้ว้อยเลิเพราะมีานเ้ามาแทรพอี
“ยูลอโทษริๆนะสิ้า ถ้าบีแล้ว ยูละไม่ผิสัาอะไรอี”วามรู้สึผิถาโถมใส่ในใอเา ยิ่พู็ยิ่รู้สึผิ
“สิ้าไม่โรธหรอ ยูลทำานีว่านะ เี๋ยวะเลิ้า นี่็ึแล้ว”เสสิ้าบอเา เธอไม่ไ้โรธ แ่เ้าใี านอเามัะเป็นแบบนี้เสมอนั้นแหละ
“ลับถึบ้านแล้วโทรหายูล้วยนะ ยูลอยารู้ว่าสิ้าปลอภัยแล้ว”ยูริยัไม่ลายวามเป็นห่ว อีรั้ที่เสสิ้าอหัวเราะไม่ไ้นิ้วเามว
“่า ุอัยาร”เสสิ้าอบรับเหมือนเ็ที่ไ้รับำสั่ให้ทำาม ยูริยิ้มเพราะอย่าน้อยเสสิ้า็ไม่ไ้โรธเืออะไรเา วาโทรศัพท์ปุ๊บ เา็รีบูเอสารที่มินโฮนำมาให้ทันที
“อัยารวอนรับ ูเหมือนวันนี้ที่บลูเฮาส์ะมีปัหานะรับ”มินโฮพูเมื่อเห็นัหวะที่เหมาะสมือยูริวาโทรศัพท์ไปแล้ว
“มีปัหาอะไรล่ะ บลูเฮาส์ไม่น่าะเิปัหาอะไรให่โนะ”ยูริถาม แ่สายาไม่ไ้ละาเอสารรหน้า บนโ๊ะอเาเ็มไป้วยเอสารและหนัสือมามายเ็มโ๊ะไปหม
“มีนพยายามที่ะแฮ็ระบบสำนัานเรือ่ายสื่อสารแห่าิน่ะรับ รัมนรี้านไอที้อลมาู้วยัวเอเลยล่ะรับ”มินโฮอบ และูท่าะทำให้ยูริสนใึ้นมา เพราะที่บลูเฮาส์ลูพี่ลูน้อเา็ทำานอยู่
“แล้วนแฮ็ไ้อะไรไปรึเปล่า?”ยูริถามอี มินโฮส่ายหน้า
“เพราะระบบับ้อนและเ้าหน้าที่ป้อันไว้ไ้เลยไม่ไ้อะไรนอาไฟล์านธรรมาน่ะรับ รู้สึว่าอนนี้ทีมานอสำนัานเรือ่ายสื่อสารแห่าิำลัวาระบบป้อันให้หนาแน่นว่าเิมอยู่”มินโฮอบ ยูริพยัหน้าและหันไปสนใานอัวเออีรั้ มินโฮเลยลับไปทำเรื่อที่ยูริวานให้ทำ
ยุนอาทำานอยู่ในบลูเฮาส์นี่นา หรือเาะอให้ยุนอา่วยแฮ็อมพิวเอร์อ ลี ยอวานีนะ…..ไม่ไ้สิ ลี ยอวานไม่ใ่นที่ะละเลย้านไอทีนไม่มีระบบารป้อัน และถ้ารวสอบึ้นมาว่าารแฮ็มาาในบลูเฮาส์ ยุนอาเอ็ะเือร้อนไป้วย
ยูริวาสายามอเอสารไป ใ้สมอิอย่าอื่นไป้วย ารทำานเินสิบสอั่วโมทำให้เาเริ่มเหนื่อยล้า แ่ประานหลายนที่ำลัทุ์ไ้ยานั้นทำให้เาไม่อาสนใเวลาพัผ่อนอัวเอและละเลยารเอานั่วมาลโทษ สายาเาไปสะุภาพผู้หินหนึ่ที่อายุใล้เียับเา แ่น่าแปลว่าทำไมถึไ้มาอยู่ในเอสารที่เี่ยว้อับ ลี ยอวานไ้
“นัสืบเว ผู้หินนี้ือใร”ยูริหันรูปที่เาสสัยไปให้มินโฮู นัสืบหนุ่มละสายาาอมมอรูปที่ยูริเรียใหู้ มินโฮนึอยู่นานว่าะนึออ
“อ้อ เธอเป็นนาแบบรับ ื่อ ปาร์ โร เธอไ้รับารสนับสนุนา ลี ยอวานน่ะรับ และอามีส่วนรู้เห็นในบัีลับสำหรับเ็บเินที่ไ้รับมาอย่าไม่ถู้ออ ลี ยอวาน้วย”มินโฮอบ ยูริวาเอสารในมือ
“นัสืบเว สืบให้หน่อยสิว่าอนนี้เธออยู่ที่ไหน”ยูริสั่านใหม่ทันที ทำเอามินโฮถึับมึน ทำอะไรแทบไม่ถู
“อัยารวอนะทำอะไรรับ?”
“ันะไปพบปาร์ โร”
เสียเพลและแสไฟหลายสีสลับไปมาบนฟอร์เ้น หิสาวหลายน่าออมาวาลวลายอันเป็นเสน่ห์พิเศษอัวเอ สายามับ้ออยู่ที่หิสาวในุเรสสั้นสีเิน รอยยิ้มเผยที่มุมปาเมื่อเธอหันมาสบา เส้นผมยาวสลวยนั้น ไหนะลีลาารเ้นอเธออี มันทำให้เาอยารอบรอริๆ อยาลิ้มลอ อยาสัมผัสรสาิที่เผ็ร้อนนั่น
“อเทีย มาเรีย”เาหันไปสั่บาเทนเอร์ แม้แ้วที่ถืออยู่ะยัไม่หม็าม เทีย มาเรียถูเสิร์ฟให้แทยอน เาเปลี่ยนแ้วในมือ หันไปมอหิสาวนนั้นและยแ้วเป็นารทัทาย และเป็นอย่าที่ิเมื่อเธอนนั้นเินเ้ามาหาเา “ว่าไ นสวย”
“มานเียวไม่เหาหรือไ?”เธอถามเสียเบา ยมือไล้ปลายาอิม แทยอนอย่ายั่วยวน แทยอนใ้แ้วเหล้าแะ้นาอ่อนอเธอ
“เหาสิ รอนสวยมา่วยลายเหา ื่ออะไรเหรอ นสวย”แทยอนอบเสียน่าสสารแ่ารระทำอเามันเ้าเล่ห์ ปล่อยให้อีฝ่ายยื่นหน้าเ้ามาสัมผัสเบาๆที่ปลายา
“ปาร์ โร เธอล่ะ?”เธออบ แทยอนยแ้วึ้น แ่ยไม่พ้นไหล่าวอร่าบาทำให้ เทีย มาเรียหลบนไหล่อเธอ หิสาวล้ายะวาใส่เาอย่าหุหิ แ่็หยุเมื่อ แทยอนียิ้มพร้อมับ ทำวามสะอาไหล่าวเนียน้วยริมฝีปาัวเอ
“หวานัเลยนะ อยารู้ริๆว่าะหวานทั้ัวเลยมั้ย”แทยอนยิ้มริ่ม ทำเอาโรเินหน้าแ “ัน ิม แทยอน”
“บ้า แทยอนพูอะไร็ไม่รู้”โรีไหล่แทยอนอย่าเินอาย เาหัวเราะ และึหิสาวเ้ามาใล้ สัมผัสเบาๆที่ปลายา เลื่อนึ้นนถึริมฝีปาล่า “อืมมมม”
เสียราเมื่อไ้รับูบอย่าูื่มาแทยอน มือ้าที่วาึโรให้เ้ามาในอ้อมอและเริ่มระุ้นอารม์อเธอ มือนสัมผัส้นานหิสาว้อเาะอเาเอาไว้เพราะลัวะหมแรนลไปนั่ับพื้น
“อโทษที่ััหวะ ุือ ปาร์ โรใ่มั้ย?”เสียแทรึ้นมาทำให้แทยอน้อถอริมฝีปาอย่า่วยไม่ไ้ ิ้วเรียวมวเ้าหาันเมื่อสายาเห็นร่าสูที่ยืนอยู่
“ใ่”โรอบสั้นๆ อาศัยัอแทยอนที่เป็นนั่และแสท่าทาไม่พอใเล็น้อยที่ถูััหวะ แม้นที่มาััหวะนั้นะหน้าาีพอๆับแทยอนเลย็าม
ร่าสูในุเสื้อรัรูปสีำ ลุม้วยเสื้อั้แนสั้นหนั าเหนัรัรูปทำให้ยิู่ีเ้าไปให่ หาแ่มันลับน่าันในสายาอแทยอน อีฝ่ายมอหน้าแทยอนพยายามส่วามหมายไม่ให้เาพูอะไร และแทยอน็ไม่ัอยู่แล้ว
“ันื่อ วอน ยูริ มีเรื่ออยาะุย้วยหน่อย ุพอะมีเวลามั้ย?”ยูริบอแ่ื่อแ่ไม่ไ้พูถึำแหน่ารานเพราะอาทำให้ภาพลัษ์เสียไ้ โรมอหน้ายูริสลับับแทยอน เธอยมือึ้นปิเสธ
“อโทษที ันไม่มีอะไระุยับใรนอาแทยอน เอาไว้วันหลั็แล้วัน”โรเปลี่ยนาออไปออแทยอนอย่าอออ้อน แทยอนรับอนั้น้วยรอยยิ้ม เาหันไปมอยูริ อยาะรู้นัว่า อัยารพิเศษประำรุโละทำยัไ
“ันอุยแ่แปบเียวแล้วุับแฟนะไปทำอะไรันะไม่ห้าม”ยูริไม่รู้ะสรรหาำไหนมาแทนัวแทยอน เพราะเาไม่อยาให้โรรู้ว่า รู้ัับแทยอน ระาปาเหมือนันที่ใ้ำว่า ‘แฟน’ แทน ็หวัให้แทยอนเ้าใ โรแสท่าทีรำาและะเินหนี แ่ยูริลับว้าไหล่เอาไว้่อน
“นีุ่ หล่อนไม่อยาะุย้วยไม่เห็นหรือไ”แทยอนับมือยูริ ระาให้ปล่อยาไหล่อโร
“แ่ันำเป็น้อุย ผู้หินนั้นเี่ยว้อับ ลี ยอวาน”ยูริบอเสียะอ แสร้ทำเหมือนไม่พอใไปอีน แทยอนระุยิ้ม
“แฟนัน ันัารเอไ้”แทยอนว่าทิ้ท้าย เินไปโอบเอวโร ทิ้ไว้แ่รอยยิ้มวนๆให้ับยูริ่อนะเินออาร้านไป ยูริมอทัู้่นออาร้าน
“บ้าเอ้ย!”ยูริทุบโ๊ะอย่าหุหิ พยานนสำัันเินออไปแล้ว แถมยัไม่ยอมพูอะไรอี แบบนี้เาะรู้ไ้อย่าไรล่ะว่า เินำนวนมาที่ ลี ยอวานโไปน่ะเ็บอยู่ที่บัีไหนและเป็นื่ออใร ยูริ้มหน้าอย่าใ้วามิ หาาเหลือบไปเห็นใรบาน “ทิฟฟานี่…..”
ิม แทยอนในยามนี้ไม่ใ่อาแทยอนที่แสนใี แ่เป็นนเ้าเล่ห์ รอยยิ้มที่มุมปาับารสัมผัสให้น้านล่าทรมานือสิ่ที่เาำลัทำ ลิ่นหอมที่วนให้สัมผัส แทยอน้มลสัมผัสไหล่าวอย่าอไม่ไ้ มือเริ่มปั่นป่วนวนให้เธอร้อราเสียหวาน แทยอนถลุเรสสีเินอย่า้าๆ ่อยๆเผยผิวภายใ้อาภร์ นิ้วเรียวระุสิ่ที่ปปิหน้าอหน้าใออีฝ่าย แล้ให้ทรมานเล่นนเล็บอหิสาวิเ้าที่หลัเาเพื่ออลั้นเสียรา
“ันอยาไ้ยินเสียรา”แทยอนพูเบาๆ โรไม่ปิเสธที่ะทำามเพราะเธอเอ็ะไม่ไหวแล้วเหมือนัน ูเหมือนอนนี้โรไม่มีสิที่ะวบุมอะไรอีแล้วเพราะทุอย่าถูวบุมโยแทยอน
“แทยอน รีบๆัารันทีเถอะ”โรร้อบอเสียพร่าน แทยอนยิ่ยิ้มริ่ม
“เี๋ยวสิ ันสสัย”แทยอนปิเสธเสียนุ่ม โรปรือามอ เธอรู้สึหน้าแัเมื่อเปลือยเปล่า่อหน้าแทยอน “นที่ื่อ วอน ยูริ เธอรู้ัเาเหรอ?”
“ไม่….อ่ะ แทยอน อย่าแล้”ว่าโระรวบรวมแรอบไ้ทำเอาเธอเหมือนะาใ หาแทยอนแ่ถามเธอะไม่ว่าเาหรอ เาทั้ถามและแล้สัมผัสนู้นสัมผัสนี้นเธอแทบลั้นเสียรามาเป็นำพูไม่ไหว
“แล้วทำไมเาถึอยาุยับโรล่ะ เธอเี่ยว้อับลี ยอวานเหรอ”แทยอนยัใเย็นถาม่อไป โรหอบหายใแร “เร็วสิ เราะไ้มีวามสุัน”
โรอยาะทำามที่เาบอเหลือเิน แ่ารที่เาสัมผัส่วล่าและไหนะาร่อวนเล็ๆน้อยๆ้วยารใ้ริมฝีปาูบเบาๆที่หน้าออเธอหลายๆรอบ ทำเอาสมาธิที่ะอบเาระัระายไปหม แทยอนที่รู้ีแ่ลับไม่หยุารระทำอัวเอ หาเธอยัอลั้นำอบ่อไป สสัยเธอะไ้าใาย่อนแน่
“ันเป็นนาแบบ……..ที่ไ้รับารสนับสนุนา ลี ยอวาน…….”โรอบ นิ้วเรียวอแทยอนเริ่มทำหน้าที่เพิ่มวามทรมานอโรนหิสาวหยุะั รั้นแทยอนให้้มลมาใล้เหนือไหล่
“อืม แล้วไ่อ”แทยอนถามเสียเรียบ
“เินาอทุน่วยเหลือผู้ประสบภัยและเ็ๆที่้ออาศัยโยไม่มีผู้ปรอ ส่วนหนึ่ถูนำมาให้ับ ลี ยอวาน…..อ่ะ….แทยอน”โรพยายามเ้นเสียอบทั้ำถามอแทยอน และารยับอเา ส่วนล่าเริ่มบีบรั “เาใ้เินพวนั้น……ใ้่าย ทั้สนับสนุนารทำานอัน…..ไม่็ื้อวามสุให้ัวเอ”
“ท่ามลาวามยาลำบาอประานและเ็ๆน่ะเหรอ?”แทยอนถามเสียสู โรุอแทยอนเมื่ออารม์อเธอำลัะแะวามสุ “แล้วทำไม ลี ยอวานถึรอพ้นาารรวสอบบัีอรัสภาล่ะ”
“เามีบัีลับที่ไม่ใ่ื่ออเา และนออทุนะเป็นนโอนเินเ้าบัีนี้”โรบอ ลมหายใเริ่มแรึ้น แทยอนพยัหน้าสอสามที “ถ้าไม่ใ่นสนิท ลี ยอวานะไม่ให้ใรยุ่ับบัีนี้ แม้แ่ภรรยาอลี ยอวาน็ยัไม่รู้เรื่อนี้”
“แล้วโรสามารถใ้เินพวนั้นไ้รึเปล่า?”แทยอนัเบาๆที่หน้าอ โรร้อเสียรา ยับสะโพามัหวะอแทยอน ที่เี๋ยวเร็วเี๋ยว้า ใแล้เธออยู่อย่านั้น
“ันถอนออมาใ้เอไม่ไ้ ลี ยอวานะเป็นนนำมาให้ันหลัาที่เาถอนออาธนาารแล้วแ่ว่า…..ันเยไ้ยินโ้ลับที่พวเาใ้ัน…”โรอบ ้อมอแทยอน เารู้ว่าเธอะไม่บอโ้ลับพวนั้น ถึนี้ะเพียพอที่ะบอยูริแ่เา็ยัาหลัาน และสิ่ที่พอะเป็นหลัานไ้ือ โ้ลับที่โรเ็บไว้อยู่
เาะหลอถามไปมาว่านี้ไม่ไ้ แทยอนัาร่วยโรให้แะวามสุรั้นี้่อน หิสาวยแนออแทยอน ึเาลมาูบอย่าเร้าร้อน ารระุ้นอารม์รั้ที่สอ โรเป็นนปลุแทนเาสินะ แทยอนไม่ิปิเสธ เายิ้มมุมปา ปล่อยให้เธอัารท่าทา เาสลับลมานอนับเีย ปล่อยให้อีฝ่ายอยู่้านบน
โรยับร่าายนรัน และเริ่มยับสะโพเบาๆามารเลื่อนไหวอัวเอ แทยอนเพียมอลีลาอสาวน้อย้วยวามใร่ แ่ในลึๆเาลับเยๆเสียมาว่า ราวับเบื่อแล้ว…..เบื่ออเล่นิ้นนี้
โรเร่ารยับมาึ้นและมันวระเสร็แล้วหาแทยอนให้วามร่วมมือ แทยอนแล้อบสนอ่อน้า้ายิ่ทำให้โรทรมานแทบาใ เาึอีฝ่ายให้้มลูบ และพลิัวลายเป็นเาที่อยู่้านบน
“ันอยารู้โ้ลับ”แทยอนบอ ยับร่าายามัหวะอโร อนนี้โรที่โนเาทำให้เลิิเรื่ออื่นนอาเรื่อรหน้า พยัหน้า้าๆ ยอมทำามสิ่ที่แทยอนอ
“…………..”ื่อ ัวเล ่าๆหลุออมาาริมฝีปาอิ่ม แทยอนพยายามำให้ไ้มาที่สุ โีที่มันไม่ไ้ับ้อนอะไรมา และโรไม่ิว่า เาือเพื่อนับอัยารพิเศษ วอน ยูริ ผู้ำลัเปิโปวามผิอ ลี ยอวานอยู่
“เธอเยเห็นเาแลเปลี่ยนันที่ไหนเหรอ”แทยอนลับมาุมเมส์นี้อีรั้ ่าอบแทนเรื่อทั้หมนี้ยูริะใ้เายัไนะ เา้อเอาัวมาเสี่ยเพื่อเอาเรื่อนี้ไปบอเนี่ย
“แม่น้ำฮันสุเอโล เาะไปทุวันที่ 2 และ 27 อเือน”บำอบ โรหอบหายใ เพราะบทรัที่แทยอนมอบให้เธอมันะาใริๆ แทยอนลุึ้นหยิบเสื้อผ้าและเินเ้าห้อน้ำ ปล่อยให้โรนอนพัอยู่บนเีย
ไม่นานที่แทยอนเ้าไปอาบน้ำและเินออมานั่รปลายเสีย โรลุึ้นมาอเาา้านหลั ทัู้บทั้หอมนแทยอนนึรำา ปิเสธเบาๆ้วยารหายใแรๆแสร้ทำเป็นไม่สนใ นระทั้แ่ัวเสร็ แทยอนเินไปหยิบระเป๋าั์ มือถือและุแรถ
“ะไปไหนเหรอ”โรถามเสียอ้อยอิ ลุามมาเาะแนแทยอน
“โทษทีันเบื่อแล้ว”แทยอนบอ สะบัมืออาัวอโร หิสาวมอเา “หวัว่าะไม่เอันอีนะ”
“หมายวามว่าไ!”โรถามเสียวา แทยอนวาเินำนวนหนึ่เอาไว้ เหยียยิ้มเล็น้อย่อนะเินออาห้อ ปล่อยให้หิสาวรีร้อ้วยวามเ็บใลั่นห้อ เาไม่สนใ เินรไปที่รถอัวเอและเบอร์โทรออหาเพื่อนสนิททันที
“มีอะไรแทยอน”ยูริถามิะหุหิ แทยอนหัวเราะในลำอเป็นำอบ
“ทุวันที่ 2 และ 27 อเือน พนัานนหนึ่ในอทุน่วยเหลือะโอนเินเ้าบัีลับอ ลี ยอวาน แ่ละรั้ รหัสารนำเินนั้นออไปใ้ะเปลี่ยนไป เท่าับว่า หนึ่เือนะมีสอโ้ลับ”แทยอนเริ่มพู ไม่มีเวลาไปนั่อบำถามไร้สาระหรอนะ แทยอนับรถออาลานอรถอโรแรม รลับบ้าน
ยูริไม่พูอะไร แทยอนเลยพู่อ “สถานที่แลเปลี่ยน็ือ สุเแม่น้ำฮันรุโล บอแ่นีุ้อัยาระทำอะไร่อไ้มาว่านี้แล้วนะ”
“แทยอน……แำลัทำอะไรอยู่?”ยูริถามลับมา ไม่ใ่เี่ยวับสิ่ที่แทยอนไปสืบมาให้ยูริ แ่เป็นารระทำที่เาำลัทำอยู่ แทยอนหัวเราะอีรั้
“ันเห็นผู้หินนั้นเป็นแ่อเล่นแ้เบื่อเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรมาหรอ”แทยอนอบ “แ่นี้่อนนะ”
แทยอนวามือถือไว้ที่อนโนลา บัับล้อรถให้เร่วามเร็วไปถึบ้านเพราะเาเริ่มะ่วแล้วล่ะ และหายูริอยาะรู้อะไรมาว่าเี๋ยว็มาหาเาเอ
****************************************************************
อัพรบ 100% แล้วนะับ อิอิ มาอัพรบ็แสว่า ไรเอร์้อไปแล้วริๆ T^T
อนนี้ให้อภัยุแทเาหน่อยนะับ ทำเพื่อเพื่อนะนานี้ ยอมลทุนมามาย ฮ่าๆๆๆๆ ุยูล็อย่าให้วามพยายามอเพื่อน้อเสียเปล่านะ >_< อนนี้ออบุ ปาร์ โรา A-Pink นะ้าบบบบบบบบบบ
อลี้ภัยไป่อนนะ้าบ พอน้ำลเี๋ยวเอัน แ่ไรเอร์ว่าะเอาโน้บุ๊ไป้วย อิอิ อเป็นำลัใให้ผู้ประสบภัยและผู้อพยพนะ้าบ
ปล.น้อน้ำ อบุที่ทำให้ไรเอร์ไ้เป็นหนึ่ในหน้าประวัิศาสร์ >/< อย่าไประรานถึบ้านแฟนไรเอร์น้าาาา แ่แถวนี้็อ่วมพอแล้ว
TaeNy_27
ความคิดเห็น