คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1
*******************************************************
๊อ ๊อ
เสียเาะประูทำเอาเ้าอหัวปวหัวี๊ แ่เ้ารู่ที่้อฝืนัวเอให้ลุึ้นมาทำาน อาารเมา้าเมื่อืนยัไม่หายีแ่ะให้มารบวนารทำาน็ไม่ไ้ ิประำใอเา ‘านับเรื่อส่วนัว ไม่ใ่เรื่อเียวัน’ แ่ถึอย่านั้น ประธานรรมารอิมรุ๊ปอย่า ิม แทยอน ็อยาะยอมแพ้ับอาารเมา้าอัวเอริๆ
“เ้ามา”เสียอนุาฟัูไม่่อยีเท่าไร แทยอนยน้ำที่เลานำมาวาไว้ให้ึ้นื่มเพื่อลอาารปวหัวที่ำลัเล่นานเาอย่าหนั
“สภาพูไม่ไ้เลยนะ”น้ำเสียเย้ยยันปนวนประสาทัึ้น ยิ่เพิ่มวามปวหัวให้ับแทยอน เาฝืนยิ้ม้อนรับแที่มาเยือนแ่เ้า
“แล้วเ้านี้มีอะไระมาฟ้อร้อันล่ะ?”แทยอนถามเสียวนลับไป แยามเ้าเินไปนั่รเ้าอี้หน้าโ๊ะประธานรรมาร สายาอแทยอนับ้ออยู่ที่เ็มลัรูปราั่สีทอ เป็นสัลัษ์อสำนัอัยาร
“็ไม่อะไร แ่เป็นห่วเห็นว่าเมื่อืนเมามา”น้ำเสียสบายๆอบแทยอน เ้าอห้อยิ้มรับเพื่อนสนิท
“็ไม่ไ้เมานาำทาลับบ้านไม่ไ้”แทยอนอบห้วนๆ “อย่าบอนะว่า เพราะเป็นห่วเพื่อนนนี้มา อัยารพิเศษประำรุโล วอน ยูริ้อถ่อสัารมาหา้วยัวเอ?”
“อัยารอย่าันไม่ไ้ว่านานั้นสัหน่อย”วอน ยูริอบยิ้มๆ แ่แทยอนเลิิ้ววนๆให้ “ไ ะฟ้อมั้ยล่ะ?”
“ฟ้อใร?........ฟ้อ้อหา หัอประธานรรมาร ิม รุ๊ป ิม แทยอนน่ะเหรอ ้อหาไร้สาระแบบนั้นไม่้อถึมืออัยารวอนหรอ”แทยอนอบิล โทรศัพท์ไปยัเลาหน้าห้อให้เรียมาแฟมาให้ยูริและัวเออีหนึ่แ้ว
“็ันไม่เยเห็นใรทำแเป็นไ้ถึนานี้”ยูริบอ พิพนัเาอี้นเอนไป้านหลัเล็น้อย มอใบหน้าเพื่อนสนิททีู่ไม่่อยี
“นี่็ สามวันไ้แล้วมั้ที่เธอบอเลิัน”แทยอนเหลือบมอปิทินบนโ๊ะ พูราวับมันเป็นเรื่อที่เิึ้นไ้ทุวัน
“็เป็นสามวันที่แเมาหัวราน้ำนแทบะมาทำานไม่ไ้”ยูริพู่อให้บ แทยอนหัวเราะเบาๆ
“แล้วืนนี้อัยารวอนะไปื่มเป็นเพื่อนันหน่อยไ้มั้ยล่ะ”แทยอนถามเป็นารเิวน ยูริส่ายหน้าปิเสธทันที
“ัน้อไปสืบเรื่อาริสินบนอ สมาิสภา ับบริษัทเอนแห่หนึ่”ยูริอบ แทยอนพยัหน้า ็ไม่อยา้าว่ายานอเพื่อนสนิท เพราะเรื่อพวนี้เาฟัมานเบื่อ เพื่อนเามันประเภท รัวามถู้อ เลยไม่อยาปล่อยให้เรื่ออรัปั่น หรือ ิสินบนแบบนี้ลอยละล่อในยุนี้สัเท่าไร
“สืบเรื่ออันรายแบบนี้ แมีี่ีวิันนะ วอน ยูริ”แทยอนถามิล ยาแฟที่เลาเพิ่เอามาเสิร์ฟึ้นื่ม ยูริหยัไหล่ให้
“เห็นแยิ้มไ้แบบนี้ัน็สบายใ อย่าิมาเรื่อทิฟฟานี่เลยแทยอน ไม่ใ่เพราะแไม่ีหรอ”ยูริพูปลอบใเพื่อน แทยอนวาแ้วาแฟล หันไปสนใไอแพที่วาอยู่บนโ๊ะ
“เลิพูเถอะ วามรัอันน่ะมันายไปแล้วล่ะ”แทยอนอบเสียเรียบ สีหน้าไม่แสวามรู้สึใออมา นิ้วเรียวเลื่อน้อมูลูบนอไอแพโยไม่สนใู่สนทนา
“อนนี้แยัทำใไม่ไ้ แ่สัวัน แ็ะเอใรที่ทำให้แรัเาไ้อี”ยูริถอนหายใเบา
“ไม่ พอแล้วล่ะ พอแล้วริๆ”เสียแทยอน่อยๆเบาล ่อนะเียบไปในที่สุ ยูริเห็นว่าะยาถ้าะปลอบใเพื่อนสนิทอนนี้ เาื่มาแฟนหมแล้วอัวลับ่อน แทยอนพยัหน้าและให้เลาหน้าห้อไปส่ยูริที่รถ ส่วนัวเอ็มอยู่ับวามิภายในห้อเพียนเียว
นั่มอยู่ับวามิอัวเอและานรหน้านานเท่าไรแล้วไม่รู้ ว่าะเยหน้าึ้นมอวิว้านนอผ่านหน้า่าระบานให่็เลยเวลาเที่ยมาไ้รึ่ั่วโมแล้ว มันไม่ใ่เรื่อแปลมาสามวันแล้ว ที่เาทำานไม่ไู้เวลา เพราะ่อนหน้านี้ พอถึเวลาเที่ยเา็ะไปหาใรอีนเพื่อทานอาหารลาวัน้วยัน แ่อนนี้เหลือเาเพียนเียวเลยไม่้อสนใปาท้อนอื่นมาเสียเท่าไร
“เลาปาร์ เี๋ยวันะออไปทาน้าวสัหน่อย ใรมีเรื่ออะไร็ฝาุไว้นะ”แทยอนเินออมาบอเลาหน้าห้อ เลาสาวสวยหน้าห้อยืนส่ประธานรรมาร่อนะ้มลทำานอเธอ่อ
ิม แทยอนมายัร้านอาหารร้านประำที่เามาบ่อยๆ สั่อาหารเพียอย่าสออย่าและไวน์แรสาิีเป็นเรื่อื่ม บรรยาาศในร้านนี้เป็นสไล์ยุโรป เปิเพลลาสสิให้ับผู้ใ้บริารทำให้ารเริอาหารีึ้น เรื่อื่มถูเสิร์ฟ่อน แทยอนยแ้วไวน์แึ้นิบเพื่อเป็นารลิ้มรสาิ
อาหารที่แทยอนสั่เพิ่นำมาเสิร์ฟ วันสีาวลอยฟุ้บ่บอว่าเพิ่ทำเสร็ อาหารลาวัน่ายๆสำหรับมานเียวอย่าเา เส็เนื้อั้นีวบู่ับสลัผั และ็มันฝรั่ทอไว้ทานเล่น แทยอนำลัะหยิบมันฝรั่ทอินเิอาาระัเล็น้อยเมื่อเห็นร่าบาที่เินเ้ามาในรัศมีที่เามอเห็น แ่เา็แสร้ทำเป็นไม่สนใ
“แทยอน”เสียเรียเบาๆไม่ไ้ทำให้เาสนใแม้แ่น้อย ร้ามเาทำเหมือนับเป็นแ่ลมที่พัมาเท่านั้น “แทยอนถ้าเธอมา็น่าะบอันนะ ะไ้มาทาน้วยันไ”
แทยอนอ้าปารับมันฝรั่ทอและเี้ยวนหม ่อนะพูอบ “ไม่รบวนุฮวันานั้นหรอ”
“ใรเหรอฟานี่?”ำถามที่น่าะหมายถึเาึวามสนใอแทยอนามันฝรั่ทอไ้ แทยอนหันไปสบาับอีนที่มีวามสูพอๆับทิฟฟานี่
“ิม แทยอน เพื่อนันเอ”ทิฟฟานี่แนะนำน้าๆให้รู้ัับแทยอน แ่เาหยิบนามบัรและยื่นให้อีฝ่ายแทน
“ประธานรรมารอิมรุ๊ป ิม แทยอน มิทราบว่าุือ?”แทยอนยิ้มให้อย่าแสแสร้เล็น้อย
“ฮัม อึนอ ที่ปรึษาฝ่ายารลาอฮวัรุ๊ป”พร้อมนามบัรออีนที่ยื่นให้แทยอน เารับมาู่อนะเ็บเ้าระเป๋าเสื้อ “แล้วทำไมท่านประธานิมถึมาทาน้าวนเียวล่ะ?”
“พอีว่าันอบทานนเียวมาว่า เิท่านที่ปรึษาทาน้าวามสบาย”แทยอนอบเสียเรียบ แ่เารู้มันเหมือนับสรามประสาทลายๆ เา้อไม่หวั่นไหว สบนิ่เท่านั้นที่เาะ้อแสออมา
“แทยอน”ทิฟฟานี่เอ่ยน้ำเสียูอาลัยอาวร์นั แทยอนยัทำนิ่ ไม่สนใ ‘อี’ นรัอัวเอ ทำเหมือนแ่นร่วมสายอาีพเท่านั้น
หลัานั้นประมารึ่ั่วโม แทยอนเินออาร้านอาหารรไปที่รถส่วนัว สีหน้าเาูไม่สบอารม์เล็น้อยทั้ๆที่เพิ่ทานอาหารลาวันมา แทยอนออัวาที่อรถเพื่อลับบริษัท ประธารรรมารอิมรุ๊ปเินุ่มๆไปยัห้อัวเอทำเอาบรราลูน้อ่าเินหลบันแทบไม่ทัน ใรๆ็รู้ันว่า่วนี้ประธานรรมารนนี้อารม์ึ้นๆลๆ
“เอ่อ ท่านประธานะ”เลาหน้าห้อเรียแทยอน่อนที่เปิประู แทยอนหันมาอย่าสสัยว่ามีใรฝาอะไรไว้ให้เารึเปล่า “ุอิม ยุนอารอพบในห้อ่ะ”
“อ้อ อบุนะเลาปาร์ ่วยเรียมน้ำหวานับน้ำเปล่า้วยนะ”แทยอนอบลับ้วยน้ำเสียราบเรียบไม่ไ้หุหิเหมือนหน้าา เลา้มหัวรับ่อนะเินไปัเรียมเรื่อื่มให้ับแอประธาน
แทยอนเปิประูห้อเ้าไป เห็นแผู้มาเยือนำลันั่เล่นมือถืออยู่ที่โฟารับแ ร่าเล็ไม่ไ้เินไปหาแ แ่ลับเินรไปที่โ๊ะอัวเอและนั่ลเหมือนไม่มีใรมาหา
“ใอพี่แทยอนะไม่ถามหน่อยว่า ‘น้อยุนอามาหาพี่มีอะไรเหรอ’ อะไรแบบนี้”อิม ยุนอาประท้วับท่าทีเยเมยอแทยอน เาระุยิ้มเล็น้อย
“มัน็มีไม่ี่สิบเรื่อหรอที่ อิม ยุนอาถ่อสัารมาหาัน”แทยอนอบอย่ารู้ี หยิบเอสารที่เลาเอามาวาให้อนที่ออไปทานอาหารลาวันึ้นู “ะมาออนุาพาอูไปไหนหลัเลิเรียนล่ะ?”
ยุนอาหน้าแที่ถูับไ้ อู ที่แทยอนพูถึือ อ ูฮยอน หลานสาวอแทยอน อายุ 12 ปี ที่อยู่ภายในวามูแลอเามาั้แ่ยัเล็เพราะเ็นนี้ำพร้าพ่อแม่ที่เป็นาิผู้พี่อแทยอน เาเลยรับเ็นนี้มาอุปาระูแลเสียเอ แ่พันี้มัะโนแย่หน้าที่ารูแลไปให้ับรุ่นน้ออเานนี้แล้วล่ะนะ
“แล้วพี่อนุามั้ยล่ะ?”ยุนอาถามลับ แทยอนหัวเราะเป็นำอบ
“อูอบอยู่ับ อายุนอา มาว่า อาแทยอนอยู่แล้ว”แทยอนพูเหมือนประึ่น้อยใ แ่สีหน้าไม่ไ้บ่บอแบบนั้นเลย ยุนอา็รู้สึผิเหมือนัน รู้สึผิอยู่ี๊ เียว
“ทำเป็นุอาี้น้อยใไปไ้ ยัไอู็รัอาแทยอนมาที่สุแล้ว ยิ่แ่ยิ่ี้น้อยในะพี่”ยุนอาอบเ้าให้ แทยอนแทบะเวี้ยอบนโ๊ะใส่ ับำพูวนๆ
“อู็ใล้ะสอบเ้ามัธยม้นแล้ว ยัไ็อย่าพาหลานเที่ยวนเสียนิสัยล่ะ พาอ่านหนัสือบ้า”แทยอนบอ เป็นารให้อบลายๆว่า อนุาให้ยุนอาพาหลานสาวไปเที่ยว ยุนอาแสวามีใแ่ไม่ให้เสียัรบวนเ้าอห้อ
“อบุพี่แทยอน รับรอว่า ห้าโมรึ่ยุนะพาอูไปส่ที่บ้านแบบเรียบร้อยเหมือนอนไปโรเรียนเลย”ยุนอาอบแล้วรีบออาห้อ เหมือนับารลาลายๆนั่นแหละ แทยอนยิ้มำ
“ไอ้บ้าเอ๊ย ันหลรันเ็ว่าเป็นสิบปี”
อิม ยุนอานั่อยู่ที่ม้านั่ยาวสำหรับผู้ปรอที่มารอรับบุรหลาน เสียริ่บอเวลาเลิเรียนัึ้นพร้อมเสียเฮามมาิๆ และลุ่มนัเรียนหลายสิบนแห่วิ่ลมาาอาารเรียนนเาอิไม่ไ้ว่าะรีบไปไหนัน ิไม่ทันบ รอยยิ้มผุเล็น้อยเมื่อเห็นเ็หิท่าทาเรียบร้อย่อยๆเินลาอาารเรียนพร้อมระเป๋านัเรียนสีมพู ยุนอาเินเ้าไปหาเ็น้อยหลัาเห็นว่า มอ้ายมอวาอยู่นาน
“อายุน!”เ็น้อยร้อเสียลั่นโผเ้าอเอวนรหน้าเ็มแร
“โอ้โห แรเยอะัเลย”ยุนอาแล้แวรับอหลานสาว
“วันนี้หนูสอบไ้ะแนนเ็ม้วยล่ะ”เ็น้อยอวทันที ยุนอาย่อัวลให้เท่าับวามสู ยมือลูบหัวเบาๆ
“ริเหรอ ั้น้อให้ราวัละแล้ว”ยุนอายิ้มให้ับหลานสาว “หนูอยาไ้อะไระ เี๋ยวอาื้อให้เป็นราวัล”
“อืม….หนูยันึไม่ออเลย่ะอายุน”หลานสาวนเ่อบ ยุนอาลูบหัวเบาๆ “วันนีุ้อาแทยอนไม่มารับหนูเหรอะ?”
“้า อาแทยอนเาิานน่ะ ทำไมเหรอ ไม่อยาให้อามารับแล้วเหรอ?”ยุนอาแล้ถามเสียน้อยใ อฮยอนส่ายหน้าอย่ารวเร็วเป็นำอบ ยุนอาแอบยิ้มเล็น้อย ถ้าแล้เ็มันะบาปมั้ยเนี่ย เาอิไม่ไ้
“หนูไม่่อยเห็นรอยยิ้มอาแทยอนเลย อาแทยอนเป็นอะไร็ไม่รู้ บาที็ูอารม์ไม่ีลอเวลา หนูอยาให้อาแทยอนมารับหนูพร้อมรอยยิ้มเหมือนทุรั้นี่ะ”หลานสาวอบเสียเศร้า ยุนอามอ้วยวามเหนื่อยใ เาพอะรู้นั้นแหละว่าแทยอนเป็นอะไร แ่เรื่อแบบนี้ เ็ๆยัไม่เ้าใหรอ ยุนอาับมือเ็หิ่อนะพาเินไปที่รถ
“เี๋ยวอาพาไปเลือื้ออราวัลีว่านะ แล้ว็ทานไอศรีม้วย ีมั้ย?”อาะูลที่เอาอพวนี้มาหลอล่อเ็ที่เือบะเป็นวัยรุ่น แ่น่าแปลที่เ็หินนี้มัะอบออบใอยู่เสมอ
“หนูรัอายุนที่สุเลยยยย~~”
ยุนอาับมือหลานสาวนเ่ไว้แน่นระหว่าเินเล่นันในห้าสรรพสิน้า ูนาฬิาแล้วเาเหลือเวลาอีประมาั่วโมรึ่่อนะพาหลานสาวนนี้ไปส่ที่บ้านามที่ไ้อแทยอนเอาไว้
“อายุนพาหนูเ้าร้านนั่นไ้มั้ยะ?”เ็หิหันมาถามอย่าออนุา ยุนอามอามนิ้วที่ี้ไปยัร้านหนัสือ เาหันมายิ้มให้
“ไ้สิ”มันไม่มีปัหาอะไรอยู่แล้วที่ะเ้าร้านหนัสือ เพราะุอาผูู้แลเ็น้อยนนี้็้อารให้เา่วยูแลเรื่อารเรียนบ้า ไม่ใ่พาแ่เที่ยว
แทยอน รุ่นพี่อเามัแวบ่อยๆว่าเาหลรัเ็นนี้เ้าแล้ว แ่อายุเาับ อ ูฮยอนห่าันั้สิบปี มันูแย่เินไปหาเป็นวามรัแนวโรแมนิอะไรอย่านั้น แ่เา็ไม่ปิเสธหรอว่าเารัเ็นนี้ริๆ แทยอนมัเรียหลานอัวเอว่า อู แ่นอื่นะเรีย อฮยอน เพราะอยาใหู้น่ารัและไม่เหมือนใรละมั้
อ ูฮยอนเป็นเ็น่ารั เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แ่าับนเป็นอาอย่าแทยอนสุๆ เพราะแทยอนำรำแหน่ประธานรรมารอิม รุ๊ป เลยไม่่อยมีเวลาไ้อยู่ับหลานสาวมานั ทำให้นิสัยไม่่อยึมับมาให้หลานสาวเสียเท่าไร แ่นั้น็เป็นโีละมั้
ยุนอาสะุ้เล็น้อย หนัสืออัีวประวัินสำัอโลถูยื่นมาอยู่รหน้าเา และใบหน้าเล็ๆโผล่ออมาาหลัหนัสือพร้อมรอยยิ้ม ยุนอาเาไ้ไม่ยาหรอว่านี่ือ หนัสือที่อฮยอนอยาไ้เป็นราวัล และเา็ไม่รอ้าที่ะื้อให้หลานสาวนนี้ พาันออาร้านหนัสือ ยุนอาูมืออฮยอนไปร้านไอศรีมเ้าประำที่มัะไปนั่ทานันบ่อยๆ และแน่นอนว่าอฮยอน็สั่อโปรเหมือนเ่นทุรั้
ระหว่าทานไอศรีม ยุนอาเอื้อมมือไปหยิบหนัสือออฮยอนึ้นมา “อูอยาเป็นอะไรเหรอ”
“เลาธิารสหประาาิ่ะ”อฮยอนอบเสียหนัแน่น ยุนอาแทบหลุหัวเราะ ถ้าแทยอนไ้ยินไม่เอาแฟ้มเอสารอิมรุ๊ปฟาบาลเาแหรือเนี่ย หลานสาวเพียนเียวันอยาเป็นเลาธิารสหประาาิแทนที่ะเ้าทำานในิมรุ๊ป ในานะ หลานสาวอ ประธานรรมาร
“หนูอยาทำานที่ี หนูะไู้แลอาแทยอนยัไล่ะะ ูแลอาแทยอนเหมือนที่อาแทยอนูแลหนู”เ็น้อยยัอบอย่าไร้เียสา ยุนอาพยัหน้า น่าปลื้มแทนนเป็นอาะมัเลยที่หลานสาวิไ้นานี้
“แล้วไม่ิะูแลอายุนบ้าเลยเหรอ”ยุนอาแสร้ทำเป็นน้อยใ ็ไม่ไ้าหวัอะไรมามายหรอว่าเ็น้อยะอบว่าูแลเารึเปล่า เา็ไม่ใ่าิโโหิาหนูน้อยอยู่แล้ว
“หนูยัพูไม่บสัหน่อย”อฮยอนทำเป็นอนใส่ยุนอา นเป็นอาเลิิ้วอย่าสสัยที่ลายเป็นหนูน้อยอนเาแทนเสียอย่านั้น “หนูะูแลทุนที่หนูรั ทั้อาแทยอน อายุน อายูล อาฟานี่้วย”
พอพูื่อนสุท้าย ยุนอาเิอาารลืนไอิมิ้นเล็ไม่ออ หนูน้อยไม่รู้เรื่อสินะที่อาฟานี่ที่หนูน้อยอยาะูแลน่ะ สำหรับแทยอนแล้ว ันเป็นนที่ำลัเลียที่สุอยู่เสีย้วย ยุนอาไ้แ่ยิ้มอบให้เล็น้อย อฮยอนยิ้มับวามิอัวเอ อ้าปารับไอิม้อนให่อย่ามีวามสุ อย่าน้อย ยุนอา็ไม่อยาทำลายวามิที่แสนะใสื่ออหลานสาวนนี้เท่าไรนั เอาไว้เมื่อเธอโึ้น อฮยอนะเ้าใอะไรมาว่านี้
เลยห้าโมรึ่มาประมาสิบนาที รถสีบรอนเินอยุนอาเ้ามาอเทียบท่า ร่าเ็อายุสิบสอปีระโลารถพร้อมับารับเรื่อยน์
“ป้าินยอา หนูลับมาแล้ว”เสียัร้อบอุป้าพี่เลี้ยเพื่อให้รู้ถึารลับมาแล้วอุหนูนเล็อบ้าน ไม่นาน ผู้หิร่าท้วมเินออมายัหน้าบ้าน และรับแรอาหนูน้อย
“วันนี้ลับ้าไปนิหน่อยนะเนี่ยหนูอฮยอน”ป้าพี่เลี้ยลูบหัวเ็น้อย อฮยอนเยหน้ามอุป้าใี
“วันนี้อายุนอาไปรับที่โรเรียนแล้ว็พาไปทานไอศรีมน่ะ่ะ แล้วาลับรถินิหน่อย อโทษนะะที่ทำใหุ้ป้าินยอเป็นห่ว”อฮยอนรายานเสร็สรรพไม่เหลือให้อีนเ็บไว้แ้ัวเลย ินยอเยหน้าเห็นร่าสูยืนอยู่้านหลัอฮยอน เายิ้มและโ้ทัทายอย่าสุภาพ เพราะอย่าไรสำหรับเาแล้ว ินยอ็เหมือนผู้มีพระุอแทยอนที่เาวระให้วามเารพ
“ุแทยอนยัไม่ลับเลย้า ุยุนอาเ้ามารอในบ้าน่อนสิ ทานอาหารเย็นพร้อมัน”ินยอเิวน ยุนอาทำท่าะปิเสธแ่มือออฮยอนลับมาลาเาเ้าไปแล้วเสียอย่านั้น
“อายุนอยาื่มน้ำอะไระ เี๋ยวหนูหยิบให้”อฮยอนึยุนอามานั่ในห้อรับแ
“อน้ำาเย็นๆ็ไ้้ะ”ยุนอาอบ เอแบบนี้ปิเสธไม่เยไ้เลย เ็นนี้น่ารัเินว่าที่เาะัใไ้เลย ยุนอานั่รอแ่พัเียว อฮยอนเินลับมาพร้อมับแ้วน้ำาเย็นๆให้ันยุนอา เารับและยิ้มอบุ อฮยอนวิ่ึ้นไปเปลี่ยนุ รวมถึเอาอไปเ็บ ยุนอาหยิบมือถือึ้นมาเล่นรอแทยอนลับมา
อฮยอนวิ่ลมาพร้อมสมุแบบฝึหัสอสามเล่ม มาถึเธอวาลบนโ๊ะระหน้าโฟารับแ เปิและลมือทำทันที อฮยอนเป็นเ็นัเรียนัวอย่าริๆ ทำารบ้านโยที่ไม่้อให้ใรมาบอหรือ้ำี้้ำไ และมัะเป็นแบบนี้เสมอทุๆเย็นที่ยุนอาถูเิให้ทานอาหารเย็นที่บ้านแทยอน เาไม่้อทำอะไรมา ็แ่สอนใน้อที่อฮยอนไม่เ้าใหรือรวารบ้านให้ับเ็หิเท่านั้นเอ
“โอ๊ะ รเวลาีริๆเลยนะ อิม ยุนอา”เสียประหลาใพร้อมับารเินเ้ามาหอมแ้มหลานสาวอแทยอนเป็นภาพินาไปแล้ว อฮยอนละมือาารทำารบ้านสวมอผู้เป็นอา
“ทำไมอาแทยอนลับ้าัเลย”อฮยอนถามเสียอน แทยอนลูบหัวหลานสาวเบาๆ
“อาิประุมน่ะ เี๋ยวอาไปเ็บอ่อนนะ”แทยอนอบหลานสาว อฮยอนพยัหน้าอย่าว่า่าย แทยอนหันไปหายุนอา “อบในะที่ไปรับอูแทน”
“ไม่เป็นไรหรอพี่แทยอน พี่็ทำเหมือนะว่านันี่”ยุนอาอบวนๆ แทยอนระุยิ้มให้่อนะเินไป ยุนอาหันมาูอฮยอนลับไปทำารบ้าน่อ อย่าน้อยารเห็นแทยอนลับบ้านมาหลัหโมนิหน่อย็เป็นเรื่อที่ี เพราะแสว่าแทยอนยัมีวามรับผิอบ่ออีหนึ่ีวิอย่าอฮยอน
ทั้เาและยูริเอ็ัวลเหลือเินว่า พอแทยอนอหัาทิฟฟานี่ ะไม่เป็นผู้เป็นน เพราะสอนนั้นน่ะ เือบะไ้แ่านันอยู่แล้ว แ่อยู่ๆทิฟฟานี่็ันบอเลิะแบบนั้น แทยอนที่รัทิฟฟานี่มา าระทำใภายในสามวันมันะยาเอาาร
อฮยอนูมีวามสุที่ไ้ทานอาหารพร้อมับอาแทยอนอเธอและแนพิเศษอีหนึ่นือยุนอา หนูน้อยอวอาแทยอนอเธอลอเลยว่าวันนี้สอบไ้ะแนนเ็ม แทยอน็ยิ้มรับเป็นอย่าีและสัาว่าะพาไปเที่ยวเป็นราวัลึ่หนูน้อย็อบลอย่าีใและบอ้วยว่า ยุนอาื้อหนัสือให้เป็นราวัล
ยุนอาลับไปแล้ว แทยอนยน้ำาร้อนึ้นื่มะนัู่สาระีับหลานสาวเพียนเียว แทยอนเหลือบมอนาฬิา หันไปหาหนูน้อย
“ึแล้ว นอนไ้แล้วนะ”แทยอนบอ อฮยอนมอนาฬิา ทำหน้าเสียายเล็น้อยับสาระีรหน้าที่ำลัสนุ แ่็ไม่อยาเป็นเ็ไม่ีออาแทยอน อฮยอนเลยยอมที่ะปิทีวีและเินไปที่ห้อนอนอัวเอ
แทยอนเินามเ้ามาูอฮยอนึ้นไปนอนบนเีย เาเินเ้าไปูวามเรียบร้อยอหลานสาว แทยอน้มลหอมแ้มนุ่มเบาๆ
“อาแทยอน็้อรีบนอนนะะ อย่าทำานนึ”อฮยอนบออย่าเป็นห่ว แทยอนพยัหน้า
“นอนะนะ”แทยอนบอ หรี่ไฟหัวเีย และัุ๊าบนเียให้เรียบร้อยและไม่ให้เิปัหาอุมูหลานสาวหาเิิ้นไปิ้นมา อฮยอนพยัหน้าและหลับาล แทยอนนัู่สัพั่อนะเินออาห้อออฮยอนและเินไปที่ห้อัวเอ เาเ้าห้อน้ำอาบน้ำและหยิบุัวใหม่ออมาแทนที่ะเป็นุนอนามำออหลานสาว
มันทำใไม่ไ้ริๆ เายัเ็บปวทุๆนาที แทยอนมอัวเอในระ เสื้อหนัสีำแนุราาแพ สวม้วยเสื้อลุมสีำเ่นเียวัน าเยีน์รัรูป ลิ่นน้ำหอมีฟุ้ไปทั่วร่า
แทยอนเินลมาั้นล่าเอับินยอพอี เามอพี่เลี้ยัวเออย่ามีวามหมาย ินยอรู้ว่าหลัาส่อฮยอนเ้านอนแล้ว แทยอนมัะออไป้านอเสมอ และลับมา็เือบเ้า
“ุแทยอน”สรรพนามที่เปลี่ยนไปามเวลาอพี่เลี้ยทำให้แทยอนลำบาใอยู่นิหน่อย “วันนี้็ะไป้านออีแล้วเหรอะ?”
“พี่ินยอ แททำใไม่ไ้ริๆ เธอทิ้แทไป”เป็นเหุผลที่แทยอนใ้มาสามวันแล้ว ินยอพยัหน้าและมอูเ็น้อยที่เธอเลี้ยมาั้แ่เ็ออาบ้านไป
****************************************************************
น้ำ็ว่าเยอะแล้วนะ ฝนยัะอี สสัย ะไ้พายอ่าุี่เล่นละานนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ ว่าะอัพแล้วถ้ามีนมาอ้อนหน่อย แ่็ไม่มี อัพเอ็ไ้ฟ่ะ (อ้อนัวเอเอา ฮ่าๆๆๆๆๆ)
เรื่อนี้ อนแ่็รู้สึระาับยุนออยู่เบาๆ T^T เราะไม่ล่วเินเ็อายุยัไม่ถึ 18 หรอ เพราะั้น.....อย่าาหวัว่ายุนอะมีาเรท PG ฮ่าๆๆๆๆ เรื่อนี้ อย่าไปาหวัอะไรับมันทั้นั้น เพราะไม่รู้ะาหวัอะไรับไรเอร์ไ้บ้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นำลัใให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม ูแลสุภาพีๆนะับทุน
ปล.้ำใับมหาลัยัวเอ T^T (ห้อแลป้านนนนนนนนนนนนน บ๊าย บาย)
ปปล.ยินีับสาวๆ ที่นะมาสอเวทีแล้วนะ้าบบบบบ SNSD ไฟท์ิ้!!!!!!!!
ปปปล. ลืมบอไปว่า ฟิเรื่อนี้ (น่าะ)มี ประมา 5 อนไ้นะับ ิว่าไม่น่าเิน 10 เพราะี้เียแ่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
TaeNy_27
ความคิดเห็น