คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ ๒ +30%
เพ็แเินลไปั้นล่าบอให้สาวใ้ไปามัวนายิหัวหน้านานในเรือสวนมาพบ
“มีอะไรให้ระผมรับใ้หรืออรับ”
นายิหัวหน้านานัวให่อ้วนผิวเ้มนัุ่เ่ารับำสั่อย่าที่เพ็แอบ
หล่อนอบให้น้มหัวให้อย่านบน้อม มันทำให้หล่อนรู้สึว่าัวเอสูล้ำเลิศลัษ์ว่าไพร่ราบรหน้า
“แเห็นไอ้เ็าิหรือเปล่า”
“ระผมเห็นมันอยู่หลัรัวเมื่อรู่
มีอะไรหรืออรับ”
“เี๋ยวแับมันโยไว้ในระท่อมท้ายสวนเหมือนเิม
เรียมหวายให้ัน้วย วันนี้มันทำให้ันอารม์เสียอีแล้ว”
“ุเพ็แอรับ....” นายิลัเล สสารเ็ใบ้อยู่เหมือนัน เพ็แเป็นนอารม์ร้าย
ราว่อนเี่ยนเ็ายไปหลายไม้นมันับไ้อยู่หลายวัน นี่เว้นมาไม่ถึสามเือน
“ทำไม หาแไม่อยาทำ
ันะไล่แออไปแล้วหานที่มันอยาทำานมาทำแทน”เพ็แพูเสียแหลม้วยอารม์
“ทำอรับ..แ่เ็มันยัเ็นั...”
“ไม้อ่อนั่าย ้อัสันานมันเสียเี๋ยวนี้
มีแม่ั่ว้าเ่นนัระริน เลือั่วมันเยอะ”
เพ็แสั่นรับใ้ให้เรียมน้ำเย็นลอยอมะลิ
ับนมอว่าไปรอในระท่อมท้ายสวน
่อนะเินเยื้อย่าไปามทาปูหินลัเลาะาหลัเรือนเ้าสู่เรือสวนแน่นนั้วยไม้ผล
ระท่อมท้ายสวนนั้นอยู่ที่ท้ายสวนแท้
ๆ เป็นเรือนไม้เ่าโทรมเอาไว้เ็บเรื่อมือารเษรและที่หลับนอนั่วราวอนเฝ้าสวน
เพ็แเินเ้าไปในประูที่เปิรออยู่
ริมฝีปาทาาแสยิ้มอย่าสะใเมื่อเห็นไอ้เ็ัไรถูโยไว้ับเสาเรือน
วาสีพายุอมันเป็นวาววามในแสสลัว
เพ็แเลียาอมันนั เหมือนนัระรินแม่อมันผิแ่สีาเท่านั้นาอมัน้อมอหล่อนอย่าแ็ร้าว
ไอ้เ็เวร เี๋ยวเถอะ หน้าเยเมยอแะไ้เปลี่ยนเป็นเหยเ้วยรสหวายแน่
ที่มุมห้อ
ัุโ๊ะเ้าอี้นั่สบาย้อยัับบรรยาาศ่อม่ออระท่อม
บนโ๊ะประับ้วยแันประับอไม้ แ้วน้ำและอว่าสำหรับเพ็แวาอยู่
เพ็แเิน้อยไปหยิบหวายมาทสอบวามเหมาะมือ
เสียเส้นหวายัแหวอาาศวับเวี้ยผสมเสียรุ๊ริ๊เมื่อแนอรรประับถนิมพิมพาภร์ยับวาหวายแหวอาาศ
XOXO อ่านเ็มโวฺไ้ใน ebook แล้วนะม๊วฟ
MEB
OOKBEE
ebook.in.th
ความคิดเห็น